ซอว์เยอร์กระโจนไปข้างหน้าและคว้าแขนเล็ก ๆ ของแอมโบรสทันที! จากนั้นซอว์เยอร์ก็อุ้มแอมโบรสขึ้นมาก่อนจะตะโกนขึ้นว่า “อย่าขยับ!” ทุกคนตกตะลึง! “ปล่อยลูกฉันนะ!” โมนิก้าตะโกนร้องด้วยความกระวนกระวาย เธอรีบวิ่งเข้าไปคว้าตัวแอมโบรสด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตา ซอว์เยอร์พยายามหลบหนีออกจากกระท่อมไป ประมุขนิกายจ้าวสวรรค์หยุดการกระทำ เขาขมวดคิ้วและจ้องเขม็งไปที่ซอว์เยอร์ “ซอว์เยอร์ คุณจะทำอะไร!” อีเวตต์ที่เพิ่งฟื้นจากอาการตกใจตะคอกใส่เขาทันที “อย่าทำร้ายเด็กนะ!” “เจ้าหญิง ประมุขนิกายผู้นี้แข็งแกร่งเกินไป ผมจะจับเด็กคนนี้เป็นตัวประกันเพื่อความปลอดภัยของพวกเรา” ซอว์เยอร์ตอบราวกับว่าเขาไม่ได้ทำอะไรผิด จากนั้นเขาก็รีบเดินเข้าไปจับมืออีเวตต์ทันที "ไปกันเถอะเจ้าหญิง!" เมื่อพูดจบซอว์เยอร์ก็พาอีเวตต์และแอมโบรสลอยขึ้นไปในอากาศ! "ปล่อยฉันนะ! ฉันไม่อยากไป!" อีเว็ตต์ดิ้นรนด้วยความโกรธเกรี้ยวเธอพยายามสะบัดมือของเธอออกแต่ก็ไม่เป็นผล เพราะเธอไม่ได้แข็งแกร่งเท่าซอว์เยอร์ ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถหลุดพ้นจากมือของซอว์เยอร์ได้ ในชั่วพริบตา ซอว์เยอร์ก็พาอีเวตต์และแอมโบรสลอยมาไกลหลายร้อยเมตรแล้ว “
เมื่อได้เห็นความสูงของหน้าผา แอมโบรสก็น้ำตาไหลพราก เด็กชายกลัวมากจนร้องไห้ดังลั่น แม้แต่ผู้ใหญ่ก็ยังเข่าแทบทรุดเมื่อได้เห็นความสูงอันน่าสะพรึงกลัวที่อยู่ด้านล่าง ซอว์เยอร์รำคาญเสียงร้องไห้ของแอมโบรส เขาจึงเอื้อมมือไปตีเด็กชายเพื่อต้องการให้เขาหยุดร้องไห้ ทว่าการเคลื่อนไหวของเขากลับทำให้ก้อนหินที่อยู่ใต้เท้าของเขาเคลื่อนตัวและแตกออกจนเกิดเสียงดังสนั่น วินาทีต่อมา ซอว์เยอร์ อีเวตต์และแอมโบรสก็ตกลงมาจากหน้าผาทันที! "กรี๊ด!" อีเวตต์กรีดร้องด้วยความหวาดกลัว หวืด! หวืด! ใบหน้าของอีเวตต์ซีดเซียวลงเมื่อได้ยินเสียงลมที่พัดผ่านเข้าหู ไม่เพียงแต่เธอจะรังเกียจซอว์เยอร์เท่านั้น แต่เธอยังรู้สึกรำคาญพฤติกรรมของเขาอีกด้วย เขาไม่สามารถทำภารกิจกวาดล้างนิกายจ้าวสวรรค์ให้สำเร็จได้ เขาอยากทำตัวเป็นฮีโร่แต่กลับล้มเหลว! อีเวตต์เคียดแค้นที่เธอและแอมโบรสจะต้องมาจบชีวิตลงร่วมกับซอว์เยอร์ อีเวตต์สิ้นหวัง! เธอคิดว่าเธอจะไม่มีชีวิตรอดแล้วเพราะว่าร่างของเธอกำลังจะกระแทกลงบนพื้น ทว่าพวกเขาทั้งสามคนกลับตกลงบนต้นไม้ก่อนที่จะถึงพื้นดิน ต้นไม้ใหญ่ที่มีกิ่งก้านมากมายหักโค่นลงไปพร้อมกับพวกเขา ฟึบ ฟึบ ฟ
อีเวตต์สัมผัสได้ว่าชายพิการตรงหน้ามีพลังมหาศาล เขาทรงพลังมากจนเธอไม่สามารถสัมผัสได้ถึงพลังที่แน่ชัดของเขา "เฮ้ย!" ซอว์เยอร์ตะโกนใส่ฟอร์ดด้วยท่าทางที่เย่อหยิ่งในขณะที่สายตาของเขามองดูฟอร์ดอย่างดูถูกเหยียดหยาม "เฮ้ย คนพิการ! ที่นี่ที่ไหน? แล้วเราจะออกไปจากที่นี่ได้ยังไง?" สาวกนิกายจ้าวสวรรค์ไล่ล่าพวกเขามา จนพวกเขาตกลงจากหน้าผาสูงและติดอยู่ที่นี่ อีเวตต์ไม่ได้ซ่อนความโกรธที่เธอมีต่อซอว์เยอร์เลย ดังนั้น ซอว์เยอร์จึงรู้สึกหงุดหงิดมากยิ่งขึ้น เมื่อเขาได้เห็นชายที่อยู่ตรงหน้าสวมเสื้อผ้าเก่า ๆ และขาดรุงรัง ซอว์เยอร์จึงดูถูกเขาเพราะความหงุดหงิดทันที ดวงตาของฟอร์ดเบิกกว้างเมื่อได้ยินซอว์เยอร์เรียกเขาว่าคนพิการ เขาจึงพูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า "ไม่มีทางออกจากที่นี่ เมื่อนายตกลงมาที่นี่แล้ว นายจะต้องอยู่ที่นี่ไปจนวันตาย! อย่ามารบกวนฉัน!" ฟอร์ดไม่แม้แต่จะเหลียวมองซอว์เยอร์ เมื่อเขาพูดจบเขาก็หันหลังและเดินจากไป ซอว์เยอร์โกรธมากที่ฟอร์ดปฏิบัติต่อเขาเช่นนั้น เขารู้สึกอับอายขายหน้า เขาจึงตะโกนใส่ฟอร์ดทันที "เฮ้ย คนพิการ! กล้าดียังไงทำตัวหยิ่งยโสเช่นนี้? อยากตายเหรอ?" หึ! ลมหายใจอันทรงพลังแ
อีเวตต์จับมือแอมโบรสและเดินไปหาฟอร์ด ถึงแม้ว่าชายผู้นี้จะพิการและมีนิสัยแปลก ๆ แต่อีเวตต์ก็สามารถบอกได้ว่าเขาเป็นคนมีจิตใจที่ดี "เจ้าหญิง!" ซอว์เยอร์ตื่นตระหนก เขาตะโกนเรียกอีเวตต์เพื่อพยายามหยุดเธอ แต่หลังจากที่ซอว์เยอร์ได้สัมผัสกับความแข็งแกร่งของฟอร์ดแล้ว เขาก็ไม่กล้าขัดขวางอีเวตต์และยอมปล่อยเธอไป 'เ*ย! ชายผู้นั้นแข็งแกร่งเกินไป' ซอว์เยอร์ยังคงสั่นสะท้านเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ที่เขาโดนโจมตีด้วยฝ่ามือของชายผู้นั้น ซอว์เยอร์รู้สึกหมดหนทาง เขาทำได้เพียงมองดูอีเวตต์และแอมโบรสเดินจากไปพร้อมฟอร์ด … อีกด้านหนึ่ง ที่พระราชวังของโลกใหม่ จักรพรรดิแห่งโลกใหม่นั่งอยู่ภายในห้องโถงด้วยใบหน้าที่สงบนิ่ง โดยมีเจ้าหน้าที่พลเรือนและทหารหลายร้อยนายอยู่ที่ด้านล่างของเขา ในเวลานั้น พลทหารผู้หนึ่งก็รีบเดินเข้าไปในห้องโถงด้วยท่าทางที่ตื่นตระหนกและรายงานจักรพรรดิด้วยความเคารพว่า “ฝ่าบาท เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับ!” "เกิดอะไรขึ้น?" จักรพรรดิแห่งโลกใหม่ขมวดคิ้วเมื่อเขาถาม พลทหารปาดเหงื่อที่ไหลลงบนหน้าผากก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทาว่า "นายพลซอว์เยอร์และทหารที่เขานำไปกวาด
“ฮ่าฮ่า เด็กชายคนนี้น่ารักจริง ๆ รู้จักพูดจาไพเราะตั้งแต่เด็ก” ฟอร์ดลูบศีรษะของแอมโบรสและจ้องมองเขาอย่างเอ็นดู ขณะที่พูดฟอร์ดก็คว้าปลาย่างชิ้นใหญ่อีกชิ้นหนึ่งใส่ลงในปาก ตั้งแต่ที่จีเวลจากไป ฟอร์ดก็ไม่เคยได้กินปลาย่างที่เอร็ดอร่อยเช่นนี้อีกเลย ไม่นาน ทั้งสามคนก็กินปลาจนหมด เมื่อแอมโบรสเห็นอีเวตต์กำลังดับไฟ จู่ ๆ เด็กชายก็เกิดความคิดบางอย่างขึ้นมา เขาเงยหน้าขึ้นและพูดกับอีเวตต์ว่า "พรุ่งนี้เรามากินปลาย่างกันอีกนะครับ เดี๋ยวผมจะช่วยคุณจับปลาด้วย!" "ได้เลย" อีเวตต์พยักหน้าด้วยรอยยิ้มขณะยื่นมือไปลูบศรีษะแอมโบรสเบา ๆ และพูดว่า “แอมโบรส เธอช่างเป็นเด็กดีจริง ๆ!” ขณะที่พูดอีเวตต์ก็ชำเลืองมองฟอร์ดเล็กน้อย อีเวตต์ไม่ใช้ผู้หญิงธรรมดา ๆ เธอเป็นคนเฉลียวฉลาด เธอเห็นว่าฟอร์ดนั้นทรงพลังเพียงใดและเธอก็พอจะคาดเดาได้ว่าเขาน่าจะอาศัยอยู่ในหุบเขาแห่งนี้มาเป็นเวลานาน ดังนั้นเขาจะต้องรู้ทางออกจากที่นี่อย่างแน่นอน ฟอร์ดชอบปลาย่างของเธอมากและเขาก็ยังชื่นชมฝีมือของเธอ อีเวตต์ตระหนักได้ว่าถ้าหากเธอใช้อาหารอร่อย ๆ เป็นตัวล่อ เธอก็จะสามารถทำให้ฟอร์ดยอมบอกทางออกไปจากที่นี่ได้ เมื่อฟอร์ดกินปลาอิ่มแล้
“เย่! จับได้แล้ว!” แอมโบรสปรบมือขณะโห่ร้องด้วยความดีใจ “ผมจับปลาได้แล้ว!” จากนั้นเด็กชายก็หันไปบอกอีเวตต์ "เยี่ยมมากแอมโบรส! ทำได้ดีมาก" อีเว็ตต์ปรบมือและกล่าวชื่นชมเขา ฟอร์ดที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก็ยิ้มพร้อมยกมือขึ้นลูบศีรษะของแอมโบรสเบา ๆ “ฉันไม่คิดว่าเธอจะมีความสามารถตั้งแต่อายุยังน้อยเช่นนี้ เธอสามารถจับปลาได้ด้วยกระบวนท่าเพียงท่าเดียว ช่างเป็นทักษะที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ! และในอนาคตเธอก็จะสามารถเป็นผู้บ่มเพาะได้!" เมื่อพูดจบฟอร์ดก็กวักมือเรียกแอมโบรส "แอมโบรสมานี่สิ ฉันจะสอนกระบวนท่าที่ทรงพลังให้เธอสักสองสามกระบวนท่า และด้วยวิชาเหล่านั้น เธอจะสามารถจับปลาได้อย่างง่ายดาย!" "จริงเหรอครับ?" ดวงตาของแอมโบรสเป็นประกาย เด็กชายรีบเดินเข้าไปหาฟอร์ดอย่างมีความสุข อีเวตต์แสร้งทำเป็นเพลิดเพลินกับวิวทิวทัศน์โดยรอบก่อนจะเดินจากไป เมื่อเธอรู้ว่าฟอร์ดกำลังจะสอนแอมโบรส เธอจึงหลีกเลี่ยงการอยู่รบกวนพวกเขา ฟอร์ดเองก็รู้สึกประทับใจในความรอบคอบของอีเวตต์ ฟอร์ดนั่งลงบนก้อนหินและยิ้มให้แอมโบรสก่อนจะพูดว่า “เจ้าหนู ตลอดชีวิตของฉัน ฉันจะรับศิษย์เพียงคนเดียวเท่านั้น และตอนนี้ฉันก็มีลูกศิษย์แล้ว และท
อีกด้านหนึ่งเหนือหุบเขาลึก มีผู้คนมากกว่าหนึ่งหมื่นคนกำลังยืนอยู่รอบ ๆ ขอบหน้าผา ผู้นำของพวกเขาสวมชุดคลุมมังกรสีทองสง่าและเปล่งรัศมีของความเป็นผู้นำออกมา เขาคือจักรพรรดิแห่งโลกใหม่! โดยมีผู้บัญชาการสโลนและเลขาธิการแค้นโลกใหม่อยู่เคียงข้างเขา “ฝ่าบาท เจ้าหญิงอยู่ในหุบเขาแห่งนี้” เลขาธิการแคว้นโลกใหม่กล่าวขณะชี้ไปที่หน้าผา "เร็วเข้า! ทุกคนไต่เชือกลงไปและออกตามหาเจ้าหญิงให้พบ อย่าให้พลาดแม้แต่จุดเดียว!" จักรพรรดิแห่งโลกใหม่ออกคำสั่งด้วยความกระวนกระวายใจ “ครับ ฝ่าบาท!” กองทัพหลวงกว่าหนึ่งหมื่นนายขานรับ พวกเขามัดเชือกติดกับเหล็กที่บนขอบหน้าผาอย่างหนาแน่น ก่อนจะค่อย ๆ โยนเชือกและปีนลงมาอย่างรวดเร็ว มีเชือกหลายพันเส้นห้อยลงมาจากขอบหน้าผา กองทัพทหารหนึ่งหมื่นคนมาถึงที่ก้นหุบเขาในเวลาเพียงไม่ถึงสิบนาที จากนั้น จักรพรรดิแห่งโลกใหม่ก็ไต่ลงไปในหุบเขาภายใต้การคุ้มครองของผู้บัญชาการสโลนและเลขาธิการแค้วนโลกใหม่ ที่ในหุบเขา ซอว์เยอร์กำลังนั่งกินผลไม้ป่าอยู่บนพื้น เขาไม่ได้รับอนุญาตให้กินปลาที่อีเวตต์ย่าง ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงหาผลไม้ป่ามากินเท่านั้น ในตอนแรก ซอว์เยอร์รู้สึกสิ้นหวั
แอมโบรสอาศัยอยู่ในพระราชวังกวนเป๋งตลอดเวลา ดังนั้นจักรพรรดิแห่งโลกใหม่จึงไม่เคยเห็นเขามาก่อน "เจ้าหญิง คุณก็เห็นว่าเด็กคนนั้นอยู่ในกระท่อมของประมุขนิกายจ้าวสวรรค์จริง ๆ ถ้าหากเขาว่าไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับประมุขนิกายจ้าวสวรรค์ แล้วทำไมเขาถึงอยู่ในกระท่อมนั้นล่ะ?" ซอว์เยอร์กล่าว "เอ่อ..." อีเวตต์ชำเลืองมองจักรพรรดิแห่งโลกใหม่ด้วยท่าทางกระวนกระวาย เธอไม่รู้จะตอบว่าอะไร อีเวตต์ไม่สามารถบอกพ่อของเธอได้ว่าแอมโบรส ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับประมุขนิกายจ้าวสวรรค์ เพราะที่แท้จริงแล้วแอมโบรสเป็นลูกชายของแดร์ริล จักรพรรดิแห่งโลกใหม่เกลียดในความอาจหาญของแดร์ริล! เมื่อครั้งที่ทวีปโลกใหม่บุกโจมตีทวีปจักรวาลโลก แดร์ริลเป็นผู้พลิกสถานการณ์การต่อสู้ในครั้งนั้น และแดร์ริลก็เป็นคนสังหารเจ้าชายคนโตแห่งโลกใหม่เมื่อตอนที่เจ้าชายคนโตนำกองทัพบุกไปยังคฤหาสน์คาร์เตอร์ ถ้าหากจักรพรรดิแห่งโลกใหม่รู้ว่าแอมโบรสเป็นลูกของแดร์ริล เขาจะต้องไม่ไว้ชีวิตแอมโบรสอย่างแน่นอน อีเวตต์ไม่สามารถหาถ้อยคำมาอธิบายสถานการณ์ได้ จักรพรรดิแห่งโลกใหม่ขมวดคิ้วและยกมือขึ้นโดยไม่ลังเล "ไปนำตัวเด็กมา" “ครับ ฝ่าบาท!” ซอว์เย
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ