"ฮ่าฮ่า..." จักรพรรดิแห่งโลกใหม่หัวเราะอย่างพึงพอใจ เมื่อเขาได้เห็นซอว์เยอร์ซึ่งคุกเข่าอยู่บนพื้นอย่างปิติยินดี "เอาล่ะ ลุกขึ้นเถอะ" “ท่านพ่อ!” ทันใดนั้น อีเวตต์ก็ก้าวไปข้างหน้าด้วยสีหน้าที่เป็นกังวล "ข้า...จะไม่แต่งงาน!" เธอกัดริมฝีปากและมองไปที่ซอว์เยอร์ก่อนจะกระทืบเท้าพร้อมพูดขึ้นว่า “ข้าไม่รู้จักเขาด้วยซ้ำ แต่จู่ ๆ ท่านพ่อจะให้ข้าหมั้นหมายกับเขาเช่นนี้ ท่านทำเกินไป! ในเมื่อข้าไม่ได้ชอบเขาแล้วข้าจะแต่งงานกับเขาได้ยังไง?” ว้าว! บรรยากาศภายในห้องโถงพระราชวังเงียบลงทันที! เจ้าหน้าที่พลเรือนและทหารทั้งหมดที่กล่าวแสดงความยินดีกับตระกูลเยตส์อย่างอบอุ่นก่อนหน้านี้ ชำเลืองมองหน้ากันด้วยสีหน้าที่ดูซับซ้อน สีหน้าของอีซอนและลูกชายของเขาก็เปลี่ยนไปเช่นกัน! ทุกคนรู้ดีว่าเจ้าหญิงอีเว็ตต์เป็นธิดาคนโปรดของจักรพรรดิแห่งโลกใหม่ แต่ใครจะไปคิดว่าเจ้าหญิงอีเวตต์จะกล้าละเมิดคำสั่งจักรพรรดิต่อหน้าสาธารณชน! บรรยากาศภายในห้องโถงเย็นยะเยือก "ตุบ!" จักรพรรดิแห่งโลกใหม่โกรธจัด เขาทุบบัลลังก์มังกรและตะโกนใส่อีเว็ตต์ "เจ้ากล้าดียังไง! ข้าต้องได้รับความยินยอมจากเจ้าก่อนอย่างนั้นเหรอ? ข้าได
"แต่ว่า..." ใบหน้าที่บอบบางของอีเวตต์เต็มไปด้วยความไม่เต็มใจ “แต่ว่าข้าไม่ได้ชอบซอว์เยอร์” “ทำไมเจ้าไม่ลองทำความรู้จักกับเขาดูก่อนล่ะ? ข้าเชื่อว่าท่านพ่อของเจ้าไม่มีทางเลือกสิ่งไม่ดีให้กับเจ้าอย่างแน่นอน” จักรพรรดินีกล่าวด้วยรอยยิ้ม อีเวตต์รู้สึกเสียใจและสิ้นหวังเมื่อได้ยินความคิดเห็นของท่านแม่ของเธอ เธออยากจะหนีออกจากพระราชวังไปยังที่ไกลแสนไกล หากเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเร็วกว่านี้ มันก็คงเป็นเรื่องยากที่พ่อของเธอที่จะตามหาเธอได้เจอ แต่ในตอนนี้กำแพงกั้นระหว่างทั้งเก้าทวีปได้หายไปแล้ว ดังนั้นข้อมูลของแต่ละทวีปก็จะถูกแบ่งปันกันอย่างง่ายดาย อีเวตต์ไม่รู้ว่าเธอจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กับคนที่เธอไม่ได้รักอย่างไร … สองวันต่อมา ที่พระราชวังกวงเป๋ง โมนิก้านั่งอยู่ที่ศาลาภายในสวนขณะเฝ้าดูแอมโบรส ลูกชายของเธอเล่นสนุกกับสาวใช้หลายคนอยู่ไม่ไกล โมนิก้าสวมกระโปรงผ้าไหมยาวซึ่งเผยให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งที่มีเสน่ห์ของเธอ เธอดูสง่างามและสูงส่ง โมนิก้ารู้สึกผ่อนคลายไปกับบรรยากาศภายในสวน หลังจากที่โมนิก้าอยู่ในพระราชวังกวนเป๋งเป็นเวลานาน โมนิก้าก็ไม่มีความคิดที่จะไปจากที่นี่เหมือนเมื่อก
โมนิก้ามองไปที่อีเวตต์ด้วยรอยยิ้ม “เจ้าหญิงอีเวตต์ มีอะไรให้ฉันรับใช้หรือเปล่าค่ะ?” โมนิก้าและอีเว็ตต์ไม่ได้สนิทกันนัก เพราะพวกเธอเพิ่งจะพบกันได้เพียงแค่ไม่กี่ครั้ง แต่พวกเธอก็ไม่เคยมีเรื่องบาดหมางกัน อีเวตต์หันกลับมาและมองไปที่เดนิส “นายหญิงเดนิส ฉันขอคุยกับโมนิก้าตามลำพังสักครู่ได้ไหม?” "แน่นอนค่ะ" เดนิสยิ้มก่อนจะพูดต่อว่า "เชิญพวกคุณคุยกันตามสบายเลยค่ะ" จากนั้นเดนิสก็หันไปหาโมนิก้าและสั่งเธอด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูไม่เป็นมิตรนัก "อย่าลืมดูแลฝ่าบาทให้ดีล่ะ" เดนิสครุ่นคิดกับตัวเองว่า 'ถ้าไม่ใช่เพราะผู้หญิงคนนี้ ฉันกับสามีก็คงจะได้ใช้เวลาร่วมกันมากกว่านี้' หลังจากที่เดนิสเดินออกไปแล้ว โมนิก้าก็จับมืออีเวตต์เอาไว้และพูดว่า "เจ้าหญิงอีเวตต์ มีเรื่องสำคัญอะไรคุณถึงได้เดินทางมาพบฉันถึงที่นี่คะ?" “เฮ้อ…” อีเวตต์ถอนหายใจอย่างขมขื่น “มันก็ไม่มีอะไรมาก ฉันแค่รู้สึกแย่ที่ท่านพ่อของฉันหมั้นหมายฉันกับคนที่ฉันไม่ได้รัก ฉันเพียงแค่อยากคุยกับใครสักคน” อีเวตต์นั่งลงบนเก้าอี้ขณะกัดริมฝีปาก เธอทำใจยอมรับไม่ได้ที่จักรพรรดิแห่งโลกใหม่ได้หมั้นหมายเธอกับซอว์เยอร์ ดังนั้นเธอจึงต้องการคุยกับใคร
โมนิก้าเคยเฝ้าฝันและคิดว่ามันเป็นเพียงความฝันลม ๆ แล้ง ๆ แต่แล้วฝันของเธอก็กลายเป็นจริง! โมนิก้ามีความสุขมากจนไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้! หลังจากที่เธอต้องประสบกับความโศกเศร้าอย่างหนัก แต่ในตอนนี้เธอกำลังได้รับความสุขมากล้นจนแทบจะยืนตัวตรงไม่ได้! อีเว็ตต์เงียบไปครู่หนึ่งและจ้องมองการแสดงออกอันปลื้มปิติของโมนิก้า โมนิก้ากลับมามีสติ เธอเขยิบเข้าไปใกล้อีเว็ตต์และถามอย่างตื่นเต้นว่า "นี่เป็นเรื่องจริงเหรอคะเจ้าหญิง? ทำไมฉันถึงไม่เคยได้ยินเรื่องนี้เลย?" อีเวตต์ยิ้ม “เธอมักจะอยู่แต่ในวังและไม่ออกไปไหน แล้วเธอจะรู้ได้ยังไงล่ะ?” อีเวตต์ฉลาดและมีไหวพริบ เธอตระหนักได้ว่าเจ้าศักดินาเคนนี่จะต้องปกปิดเรื่องราวทั้งหมดเกี่ยวกับแดร์ริลอย่างแน่นอน แต่ถึงอย่างนั้นอีเวตต์ก็ไม่ได้บอกเรื่องนี้กับโมนิก้า โมนิก้ากระโดดด้วยความดีใจ เธอจะต้องไปหาแดร์ริล เธอจะต้องตามหาเขาให้เจอ แม้ว่าจะต้องเดินทางไปยังสุดขอบโลกก็ตาม! โมนิก้ายอมรับว่าเจ้าศักดินาเคนนี่ปฏิบัติต่อเธอและลูกเป็นอย่างดี แต่เธอก็ยังคงเฝ้าฝันว่าวันหนึ่ง เธอจะได้พบแดร์ริลอีกสักครั้งและได้อยู่ในอ้อมแขนของเขาแค่เพียงชั่วโมงเดียว
"ตกลงค่ะ" โมนิก้าพยักหน้าเห็นด้วย เมื่ออีเวตต์พูดเช่นนั้น โมนิก้าก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ โมนิก้าตัดสินใจว่าเธอจะออกจากโลกใหม่เพื่อไปตามหาแดร์ริล หลังจากที่งานเลี้ยงอาหารค่ำที่คฤหาสน์ของเจ้าหน้าที่ระดับสูงของคณะกรรมการพิธีสิ้นสุดลง โมนิก้าเดินกลับไปที่สวนหลังบ้านและอุ้มลูกของเธอขึ้นมา เธอไม่ต้องการทิ้งลูกชายของเธอไว้ที่บ้านตามลำพัง ดังนั้นเธอจึงพาเขาไปร่วมงานเลี้ยงอาหารค่ำกับอีเวตต์ด้วย เมื่อได้เห็นโมนิก้าพาลูกชายของเธอไปร่วมงานเลี้ยงด้วย เดนิสก็หัวเราะเยาะเบา ๆ แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่สามารถแสดงความคิดเห็นใด ๆ ออกมาได้ เพราะอีเวตต์ก็อยู่ที่นั่นด้วย … ณ คฤหาสน์แห่งหนึ่งในเมืองหลวง ที่ประตูคฤหาสน์มีคำที่ถูกแกะสลักเอาไว้ว่า ‘คฤหาสน์ดาร์บี้’ คฤหาสน์แห่งนี้เป็นของฟลอเรียน ดาร์บี้ เมื่อครั้งที่ฟลอเรียนมาถึงยังโลกใหม่ เขาเป็นเพียงแค่ผู้ช่วยและพักอยู่ในค่ายทหารเท่านั้น หลังจากสองปีแห่งการทำงานหนักด้วยวิธีการอันทันสมัย เขาก็สามารถเลื่อนขั้นจากตำแหน่งต่ำ ๆ จนไปสู่เจ้าหน้าที่ระดับสูงของคณะกรรมการพิธีได้! จักรพรรดิแห่งโลกใหม่ได้มอบรางวัลมากมายให้แก่เขา และที่สำคัญเขายังได้เลื่อนสถานะ
“เชิญเข้ามาด้านในก่อนครับเจ้าหญิง งานเลี้ยงจะเริ่มในอีกไม่ช้า” ฟลอเรียนกล่าวด้วยรอยยิ้มก่อนจะลุกขึ้นยืน อะไร? ทันใดนั้น ดวงตาของฟลอเรียนก็เบิกกว้าง เมื่อเขาเหลือบไปเห็นหญิงสาวที่ยืนอยู่ด้านหลังอีเวตต์ เธอคือโมนิก้า! 'เชี่ย! ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ได้?' ฟลอเรียนกวาดสายตามองโมนิก้าอย่างถี่ถ้วน เขาไม่ได้เจอเธอมาสองปีแล้ว แต่เธอกลับดูสวยขึ้นมากกว่าเมื่อก่อนเสียอีก! แต่สิ่งที่ทำให้ฟลอเรียนตกใจยิ่งกว่า คือการได้เห็นโมนิก้าอุ้มเด็กเอาไว้ในอ้อมแขน ยูมิที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ฟลอเรียนตกตะลึงเมื่อได้เห็นโมนิก้า! ใบหน้าของเธอเปลี่ยนไปทันที! โมนิก้าทำให้ยูมินึกถึงแดร์ริล! และที่เธอต้องถูกโดน็อกทรมานก็เพราะแดร์ริล! ยูมิจะไม่มีวันลืมว่าโดน็อกทำอะไรกับเธอ! แต่เธอก็ไม่เคยบอกเรื่องนี้กับฟลอเรียนเลย ดังนั้นเขาจึงไม่รู้ว่าภรรยาของเขาถูกโดน็อกทรมานอย่างไร! ยูมิรู้ว่าที่โดน็อกทรมานเธอ เป็นเพราะแดร์ริล! ยูมิเกลียดแดร์ริลมาก! เมื่อเธอได้เห็นโมนิก้าผู้หญิงของแดร์ริลในวันนี้ ความเกลียดก็เข้าครอบงำจิตใจของเธออีกครั้ง! โมนิก้าเองก็ตะลึงเช่นกัน! ‘เจ้าหน้าที่ระดับสูงของคณะกรรมการพิธีคือฟลอเรียน’
โมนิก้ารู้ว่ายูมิต้องการทำให้เธออับอาย แต่ถึงอย่างนั้นยูมิก็ไม่ควรจะพูดจาเพื่อกลั่นแกล้งเด็กที่ยังไร้เดียงสาแบบนั้น! โมนิก้าอยากจะหนีออกจากที่นั่นเพราะความโกรธ! "ยูมิ!" อีเว็ตต์ทนฟังเรื่องไร้สาระไม่ได้อีกต่อไป "แอมโบรสเป็นเด็กน่ารัก ระวังคำพูดของเธอด้วย!" ทั่วทั้งห้องโถงเงียบสงัด! "เจ้าหญิง ฉันขอโทษที่ทำตัวไม่เหมาะสม..." ยูมิรีบกล่าวขอโทษ "เจ้าหญิงอีเวตต์" ในขณะเดียวกัน เสียงของชายผู้สง่างามดังขึ้นจากไม่ไกล ชายคนนั้นดูสูงสง่า ใบหน้าของเขาก็ช่างหล่อเหลายิ่งนัก เขาคือซอว์เยอร์ เยตส์ ลูกชายของเจ้าศักดินาอีซอน! เมื่อผู้หญิงที่อยู่รอบ ๆ ได้เห็นซอว์เยอร์ พวกเธอก็ ไม่สามารถละสายตาจากเขาได้ เขาหล่อมาก! ซอว์เยอร์เดินเข้าไปหาอีเวตต์ด้วยรอยยิ้มอันอ่อนโยน เขาไม่สนใจสายตาของผู้หญิงคนอื่น เขากล่าวทักทายเธออย่างนอบน้อม "เจ้าหญิงอีเวตต์ ช่างเป็นเรื่องบังเอิญที่เราได้พบกันที่นี่อีกครั้ง" ถึงแม้ว่าอีเวตต์ปฏิเสธที่จะแต่งงานกับเขาต่อหน้าเจ้าหน้าที่พลเรือนและทหารหลายร้อยนาย แต่จักรพรรดิแห่งโลกใหม่ก็ได้มอบคำสั่งแล้วว่าเขาจะให้เจ้าหญิงอีเวตต์แต่งงานกับซอว์เยอร์! เมื่อเป็นเช่นนั้น ซอว์เย
เดนิสถอนหายใจเบา ๆ และกระซิบที่ข้างหูของยูมิว่า "เธอรู้ได้ยังไง? ฉันไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นทำอะไรให้เจ้าศักดินนาเคนนี่หลงรักจนหัวปักหัวปำ! ฉันรู้สึกหงุดหงิดทุกครั้งที่เห็นหน้าหล่อน!" ‘ฮ่าฮ่า’ เมื่อยูมิได้ยินว่าเดนิสมีความคิดที่เหมือนกันกับเธอ เธอก็รู้สึกตื่นเต้นมาก “คุณพูดถูก นายหญิงเดนิส คุณต้องการกำจัดผู้หญิงคนนี้หรือเปล่าคะ?” 'กำจัดเธอเหรอ?' นั่นเป็นสิ่งที่เดนิสเฝ้าฝันมาตลอด! ดวงตาของเดนิสเป็นประกาย เธอกระซิบบอกยูมิเบา ๆ ว่า "ถึงแม้ว่าฉันอยากจะกำจัดหล่อนแต่มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย" เจ้าศักดินาเคนนี่รักและหวงแหนโมนิก้ามาก เขาคงจะโกรธถ้าหากเขารู้ว่าเธอทำร้ายหล่อน เมื่อสังเกตเห็นความกังวลบนใบหน้าของเดนิส ยูมิก็รีบกระซิบบอกเธอทันทีว่า "นายหญิง ฉันมีแผนเด็ด เราสามารถมอมเหล้าเธอได้ และเมื่อเธอกลับไปถึงที่วัง คุณเพียงแค่ต้องจัดฉากให้ผู้ชายในราชสำนักมานอนอยู่บนเตียงของหล่อน จากนั้นคุณก็สร้างพยานผู้เห็นเหตุการณ์ขึ้นมาโดยการพาเขาเข้าไปในห้องของเธอและจับเธอได้คาหนังคาเขา ดังนั้นเธอจะไม่สามารถปฏิเสธข้อกล่าวหาได้ และเมื่อเป็นเช่นนั้น เจ้าศักดินาเคนนี่ก็จะไม่ต้องการเธอ เพราะไม่มีผู
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ