ก่อนที่การมองเห็นของเขาจะพร่ามัว แดร์ริลทั้งตกใจและเสียใจ เขาไม่เคยคิดเลยว่าอีวอนที่เขารักจะกล้าแทงเขาเช่นนี้! "นายท่าน!" จีเวลทั้งตกตะลึงและสั่นสะท้านไปทั่วทั้งร่างกาย เธอสวมกอดแดร์ริลเอาไว้แน่นพร้อมกับตะโกนเรียกเขาอย่างกระวนกระวาย "นายท่าน! นายท่าน! ไม่นะ..." จีเวลพยายามเอามือห้ามเลือดให้แดร์ริลอย่างงุ่มง่าม ทว่าใบมีดได้แทงทะลุหน้าอกของเขาและไม่มีวี่แววว่าเลือดจะหยุดไหลเลย! ถึงแม้ว่าเธอจะติดตามเขาได้เพียงปีเดียวเท่านั้น แต่สำหรับเธอ แดร์ริลเป็นเหมือนดั่งครอบครัวของเธอ เธอเสียใจมากและแทบจะเป็นลมเมื่อได้เห็นแดร์ริลนอนจมกองเลือด "อีวอน!" ดวงตาที่คลอไปด้วยน้ำตาของจีเวลกลายเป็นสีแดงเมื่อเธอจ้องเขม็งไปทางอีวอน ยัง “นายท่านปฏิบัติต่อคุณดีแค่ไหน เขาเอาแต่คิดถึงคุณทั้งวันทั้งคืนและเฝ้าภาวนาให้เขาได้กลับมาพบกับคุณอีกครั้ง แล้วในตอนนั้นคุณก็ทำร้ายฉันไปแล้ว คุณยังไม่พอใจอีกเหรอ? ทำไมคุณต้องทำร้ายนายท่านด้วย!? คุณมันเป็นคนไร้หัวใจ!" จีเวลโกรธจนตัวสั่น 'เมื่อฉันตื่นขึ้นมาในตอนนั้น ฉันควรจะบอกกับนายท่านว่าอีวอนเป็นคนทำร้ายฉัน ฉันไม่น่าใจอ่อนเพราะเชื่อว่าเธอจะต้องมีเหตุผลที่ทำแบบนั
วินาทีต่อมา โซรันรีบตะโกนสั่งสาวกคาร์เตอร์ของเขาทันที “ไปบอกเดบร้ากลับมาที่นี่เร็วเข้า!” "ครับท่าน!" โซรันกระวนกระวายใจ เขาหมดเรี่ยวแรงในระหว่างการต่อสู้อันดุเดือดกับโดน็อกจนเขาแทบจะยืนไม่ไหว น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาของเทพธิดาตัวน้อย เธอจ้องเขม็งอีวอนและพูดว่า "จิตใจของเธอมันเลวยิ่งกว่างูพิษ! ทำไมเธอต้องทำร้ายแดร์ริลด้วย? ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอหนีไปไหนเด็ดขาด!" เมื่อพูดจบ เทพธิดาตัวน้อยก็ยื่นมือออกมาและสกัดจุดอีวอนทันที เทพธิดาตัวน้อยเป็นถึงปราชญ์ยุทธ ดังนั้นอีวอนจึงไม่สามารถหลบลีกได้ทัน เธอยืนตัวแข็งทื่อและไม่สามารถขยับเขยื้อนได้ ทันใดนั้น ร่างอันเพรียวบางหลายร่างก็ปรากฏขึ้นอยู่ไม่ไกล ทันทีที่พวกเธอมาถึงพวกเธอก็รีบเข้าไปหาแดร์ริลทันที “แดร์ริล!” น้ำตาของเดบร้าไหลลงมาราวกับสายฝนทันทีที่เธอพุ่งเข้าหาแดร์ริล แดร์ริลหายใจโรยรินในขณะที่ใบหน้าของเขาซีดขาวราวกับกระดาษ เขาหมดสติไป "แดร์ริล..." ดวงตาของเดบร้าแดงก่ำ จากนั้นเธอก็รีบตะโกนถามจีเวลว่า "นี่มันเกิดอะไรขึ้น? ทำไมเขาถึงเป็นเช่นนี้! ใครกัน! ใครที่มันกล้าทำกับแดร์ริลแบบนี้?!" เมื่อตอนที่พวกเธอไล่ตามโดน็อกไป เธอก็ยังเห็นว่
เมื่ออีวอนได้สติ สีหน้าของทุกคนก็ซีดลงในทันที นี่มันเรื่องบ้าอะไรเนี่ย? ถ้าหากเธอรู้ว่าตัวเองเป็นคนแทงแดร์ริลเพราะเธออยู่ภายใต้การควบคุมของคนอื่นเธอจะรู้สึกแย่แค่ไหน? ในที่สุดอีวอนก็รวบรวมสติได้ เธอรีบหันไปถามหกเทพธิดาที่อยู่ตรงหน้าอย่างกระวนกระวายใจ “เทพธิดาแห่งพระราชวังฟูเหยา แดร์ริลอยู่ที่ไหน?” ในการต่อสู้ระหว่างกองทัพโลกใหม่และเมืองตงไห่ในตอนนั้น เจ็ดเทพธิดาแห่งพระราชวังฟูเหยาได้ยื่นมือเข้ามาช่วยและร่วมต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่ ไปกับแดร์ริล อีวอนยังจำพวกเธอได้ดี ดังนั้นเธอจึงรู้ว่าเหล่าเทพธิดาจากพระราชวังฟูเหยามีความสัมพันธ์ที่ดีกับแดร์ริล ดังนั้นพวกเธอจะต้องรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน “แดร์ริล เขา…” ในขณะที่พูด พวกเธอก็มองไปที่แดร์ริล เมื่อเธอหันมองไปทางเดียวกันกับหกเทพธิดา ดวงตาของเธอก็เบิกกว้างทันที ร่างกายของอีวอนสั่นสะท้านอย่างรุนแรง! “แดร์ริล!” อีวอนตะโกนขึ้นพร้อมกับน้ำตาที่ไหลลงมาอาบแก้ม อีวอนรีบพุ่งเข้ามาหาแดร์ริลทันที เธอมองดูร่างที่เต็มไปด้วยเลือดและถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทา “เกิดอะไรขึ้น? ใครทำร้ายแดร์ริล? แดร์ริลตื่นสิ! ได้โปรดตื่น…” หกเทพธิดาถอนหายใจอย่
ในช่วงสองวันที่ผ่านมา ทุกคนพยายามรักษาแดร์ริลด้วยวิธีการต่าง ๆ นานา แต่ก็ยังไม่มีทีท่าว่าเขาจะฟื้นขึ้นมาเลย ในเวลานี้ พี่น้องตระกูลคาร์เตอร์ทุกคน แด็กซ์ ซินดี้และคนอื่น ๆ ต่างก็รู้สึกสิ้นหวัง แดร์ริลยังคงนอนแน่นิ่งด้วยใบหน้าที่ซีดเซียวและลมหายใจที่โรยริน ทุกคนยื่นล้อมรอบร่างของเขา บรรยากาศกำลังตรึงเครียด ปัง! แด๊กซ์ยกมือขึ้นชกกำแพง ดวงตาของแด๊กซ์แดงก่ำ จิตใจของเขาร้อนรนและเต็มไปด้วยความกังวล เขาแทบจะกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ไหว เป็นเวลาสองวันแล้ว สองวันเต็ม! พวกเขาพยายามทุกวิถีทางเพื่อรักษาแดร์ริล แต่เขาก็ยังไม่ฟื้นขึ้นมา “เจ้าสำนักเดบร้า คุณเป็นผู้รอบรู้ ไม่มีทางไหนที่จะช่วยแดร์ริลได้เลยเหรอ?” เมื่อแด๊กซ์ถามจบ น้ำตาก็ไหลลงมาจากดวงตาของเขา เดบร้าเองก็ใจสลาย เธอถอนหายใจอย่างสิ้นหวัง "แดร์ริลถูกแทงตรงหัวใจ ดังนั้นฉันเกรงว่ามันคงจะไม่มีทางอื่นที่จะช่วยให้เขาฟื้นขึ้นมาได้แล้ว" จิตใจของแด๊กซ์ว่างเปล่าทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น ถึงแม้ว่าเขาจะแข็งแกร่งแต่เขาก็ไม่สามารถกลั้นน้ำตาที่ไหลลงมาดั่งสายน้ำได้อีกต่อไป 'ใช่แล้ว! ดวงใจแห่งมหาสมุทร!' ทันใดนั้น ความหวังก็เกิดขึ้นในดวงตาที่เป
เมื่อได้ยินคำขอของเทพธิดาตัวน้อย ใบหน้าของซินดี้ก็เปลี่ยนไปในทันที เธอส่ายหน้าและรีบตอบน้องสาวของเธอโดยไม่ต้องคิดแม้แต่วินาทีเดียว "ไม่ ไม่ได้เด็ดขาด" ตะเกียงไร้มลทินเป็นสมบัติที่ซินดี้ได้รับมาจากภูเขาคุนหลุน ตะเกียงไร้มลทินสามารถดูดซับแก่นแท้ของท้องฟ้าและโลกได้ และมันก็ยังมีพลังวิญญาณมากมายอีกด้วย! ซินดี้รู้ดีว่าพวกเธอสามารถใช้ไส้ที่อยู่ภายในตะเกียงไร้มลทินเพื่อช่วยชีวิตแดร์ริลได้ แต่มันก็เป็นราคาที่ต้องจ่ายมากเกินไป มันไม่ใช่เพราะว่าซินดี้หวงแหนตะเกียงไร้มลทินของเธอ แต่เป็นเพราะว่าไส้ที่อยู่ภายในตะเกียงนั้นไม่สามารถรักษาแดร์ริลได้ด้วยตัวมันเอง แต่มันจะต้องพึ่งพามนุษย์ในการส่งพลังวิญญาณของพวกเขาไปยังไส้ตะเกียง และให้แดร์ริลกินไส้ที่อยู่ภายในตะเกียงไร้มลทินนั้น และนั่นก็เป็นวิธีเดียวที่จะสามารถช่วยชีวิตแดร์ริลได้ อย่างไรก็ตาม บุคคลที่จะสามารถส่งพลังวิญญาณของพวกเขาไปยังไส้ตะเกียงได้นั้นจะต้องเป็นบุคคลที่อยู่ในขั้นปราชญ์ยุทธ์เท่านั้น และถ้าหากบุคคลนั้นส่งพลังวิญญาณของตนเองไปยังไส้ตะเกียงไร้มลทินแล้ว พวกเขาจะมีชีวิตอยู่ต่อได้อีกหนึ่งวันเท่านั้น! แล้วปราชญ์ยุทธ์คนไหนที่จะยอมเ
ณ พระราชวังฟูเหยา ในที่สุดเทพธิดาตัวน้อยก็มาถึง เธอรีบตรงไปยังห้องแห่งความลับทันที เมื่อเธอสังเกตุเห็นว่าประตูล็อกอยู่ เธอก็รีบพังมันอย่างไม่รีรอ ปัง! เมื่อประตูห้องแห่งความลับพังทลายลง เทพธิดาตัวน้อยก็รีบเดินเข้าไปในห้องโดยไม่สนใจฝุ่นควันที่อยู่ตรงหน้า วินาทีต่อมา เธอก็เดินออกมาพร้อมกับตะเกียงในมือของเธอ มันคือ ตะเกียงไร้มลทิน! “แดร์ริล นายจะต้องรอด นายจะต้องไม่ตายอย่างแน่นอน” เทพธิดาตัวน้อยยิ้มและพึมพำกับตัวเอง … ที่คฤหาสน์คาร์เตอร์ เป็นเวลาพลบค่ำ ภายในห้องนอนเงียบสนิท ได้ยินเพียงเสียงลมหายใจอันแผ่วเบาของแดร์ริล แด๊กซ์ เชสเตอร์และคนอื่น ๆ กลับไปพักผ่อนแล้ว มีเพียงเดบร้าคนเดียวที่อยู่ที่นั่นเพื่อเฝ้าดูสถานการณ์ของแดร์ริล เดบร้าเฝ้ามองแดร์ริลอยู่ไม่ห่าง ร่างกายและจิตวิญญาณของเธอเริ่มอ่อนล้า แต่เธอก็เชื่อว่าปาฏิหาริย์มีจริง เธอเชื่อว่าแดร์ริลจะต้องตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ปาฏิหาริย์เคยเกิดขึ้นเมื่อตอนที่เธอและเขาเคยตกลงไปในปล่องภูเขาไฟ แดร์ริลสามารถดูดซับเปลวเพลิงเย็นไร้มลทินเข้าไปในร่างกายของเขาได้ ดังนั้น แม้ว่าเขาจะถูกแทงแต่เขาก็จะไม่ตาย เขาจะต้องไม่… แกร๊ก! ทัน
แต่ถึงอย่างนั้น เทพธิดาตัวน้อยก็ไม่ได้เป็นห่วงตัวเองเลยสักนิด ตราบใดที่เธอสามารถช่วยให้แดร์ริลฟื้นขึ้นมาได้ มันก็คุ้มค่าถึงแม้ว่าจะต้องแลกด้วยชีวิตของเธอก็ตาม "เป็นยังไงบ้าง?" เดบร้าค่อย ๆ เปิดประตูเข้ามา เธอแทบจะรอไม่ไหว ดังนั้นเธอจึงเปิดประตูเข้ามาและถามเทพธิดาตัวน้อยด้วยความเป็นกังวล ในขณะที่ถาม เดบร้าก็เพ่งความสนใจไปที่ร่างของแดร์ริล เธอจึงไม่ได้สังเกตเห็นใบหน้าที่ซีดเซียวของเทพธิดาตัวน้อย เทพธิดาตัวน้อยยิ้มก่อนจะตอบเบา ๆ ว่า "มันผ่านไปได้ด้วยดี คุณเข้ามาข้างในได้แล้วพี่เดบร้า" "เยี่ยมไปเลย!" เดบร้าตื่นเต้นมาก เธอรีบเดินเข้ามาในห้องและได้เห็นว่าสีหน้าของแดร์รริลดูดีขึ้นมาก 'ฉันรู้ว่าเขาจะต้องตื่นขึ้นมาอีกครั้ง เขาไม่ตายง่าย ๆ หรอก' เดบร้าจับมือเทพธิดาตัวน้อยอย่างมีความสุข “ขอบคุณจริง ๆ ฉันไม่รู้จะขอบคุณเธอยังไง ฉัน…” อะไรกัน? เดบร้าขมวดคิ้วในทันที! เธอสัมผัสได้ถึงความเย็นที่ไหลออกมาจากมือของเทพธิดาตัวน้อยในขณะที่พลังภายในของเธอก็อ่อนแอลงมากเช่นกัน “ไอรีน เกิดอะไรขึ้นกับเธอ?” เดบร้าถามด้วยสีหน้าที่เป็นกังวล มือของเทพธิดาตัวน้อยเย็นจนแทบจะกลายเป็นน้ำแข็ง “เ
แดร์ริลสังเกตุเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติเมื่อเขาได้เห็นใบหน้าที่ซีดเซียวของเทพธิดาตัวน้อย เขาจึงถามขึ้นด้วยความเป็นกังวล “เกิดอะไรขึ้นกับเธอภรรยาตัวน้อยของฉัน?” "ฉัน…" แต่ก่อนที่เทพธิดาตัวน้อยจะได้พูดจบ เสียงฝีเท้าก็ดังขึ้นจากด้านนอกในเวลานั้น แด๊กซ์ เชสเตอร์ จีเวลและคนอื่น ๆ รีบเดินเข้ามาในห้องด้วยความตื่นเต้น “ฉันรู้ว่านายจะต้องไม่เป็นอะไร” แด๊กซ์กล่าวและหัวเราะอย่างมีความสุขในขณะที่เขาเดินเข้ามาในห้อง จีเวลรีบพุ่งไปข้างหน้าและสวมกอดแดร์ริลทันที จีเวลดีใจจนน้ำตาไหล “นายท่านฟื้นแล้ว! คุณรู้ไหมว่าฉันกังวลมากแค่ไหน?” แดร์ริลรับรู้ได้ถึงความรู้สึกของจีเวลและเขาก็รู้สึกประทับใจที่เธอเป็นห่วงเขามากเช่นนี้ แดร์ริลลูบหลังเธอเบา ๆ จากนั้นเขาก็ยิ้มและพูดปลอบใจเธอว่า “ไม่ต้องร้องนะ เห็นไหมว่าตอนนี้ฉันสบายดีแล้ว” เทพธิดาตัวน้อยได้ยินเช่นนั้นเธอก็ยิ้มด้วยใบหน้าที่อ่อนแอ “น้องเล็ก!” เสียงของหญิงสาวดังขึ้นอย่างเป็นกังวล จากนั้นฝีเท้าของพวกเธอก็ดังขึ้น พวกเธอเข้ามาภายในห้องอย่างเร่งรีบ! “น้องเล็ก! นี่เธอ…" ร่างกายของซินดี้สั่นเทาขณะที่เธอก้าวเท้าเข้ามาในห้อง เมื่อเธอเหลือบไปเห็
”รอก่อน”จู่ ๆ ลูคัสก็คิดบางอย่างได้ขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางต่อและสั่งลูกน้องทั้งสองของตน “วางแดร์ริลลงและค้นตัวเขา เผื่อว่ามีของอะไร”ฮ่าฮ่าแดร์ริลไม่ใช่เพียงแค่ประมุขสำนักประตูสุราลัยเท่านั้นแต่ว่ายังเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน เขาต้องมีของมีค่าอยู่กับตัวแน่‘ฉันอาจจะเจอคัมภีร์ล้ำค่าบนตัวเขาก็ได้หากว่าฉันหาของมีค่าก่อนที่จะเอาเขาไปส่งที่สำนักเสียงลวงตา’ลูคัสยิ้มพร้อมคิด“ครับ นายน้อย”ลูกน้องทั้งสองรับคำและวางแดร์ริลลงก่อนที่จะเริ่มค้นตัวเขาไม่นานก็เจอของสองอย่างบนตัวแดร์ริล อันหนึ่งคือเจดีย์ส่วนอีกอันคือย่ามใส่สัตว์เทพเจดีย์เจ็ดมหาสมบัตินั้นสามารถเปลี่ยนขนาดได้ ดังนั้นแดร์ริลจึงเปลี่ยนให้เล็กที่สุด สูงแค่ประมาณนิ้วโป้ง ตอนที่เขาไม่ได้ใช้งาน คนทั่วไปก็จะไม่คิดว่ามันเป็นของสำคัญและเป็นเรื่องยากที่จะรู้ถึงความลับของเจดีย์“เอ่อ…”ตอนนั้นลูคัสก็หยิบเจดีย์ขึ้นมา หมุนไปมาเพื่อดู เขานิ่วหน้าและบอกว่า “มันมีพลังวิญญาณและดูเหมือนเป็นของล้ำค่า แต่ว่าเอาไว้ใช้ทำอะไรกัน?”จากนั้นลูคัสก็ห้อยเจดีย์กลับไว้ที่คอของแดร์ริลเหมือนเดิมแล้วลูคัสก็หยิบย่ามใส่สัตว์เทพขึ้นมาอย่างยินดีแล
สีหน้าของจาค็อบมืดครึ้มเมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาเองก็รู้สึกสับสนที่จริงจาค็อบไม่เชื่อเหมือนกันว่าแดร์ริลจะเป็นคนเช่นนั้น แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ต่างไป อีกอย่างแดร์ริลก็เหม็นกลิ่นเหล้าจริง ๆแต่จาค็อบนั้นก็ทำอะไรรอบคอบสมกับที่เป็นประมุขของคฤหาสน์เกียรติกระบี่และตัดสินใจว่าจะรอให้แดร์ริลตื่นขึ้นมาก่อนที่จะถามเขา“ท่านลุง”แต่ลูคัสร้อนใจขึ้นมาทันทีและบอกอย่างจริงจังว่า “ไม่ว่าเรื่องจริงจะเป็นยังไง แดร์ริลก็เมาและมานอนที่เตียงปาร์คเกอร์จริง นี่อาจจะทำลายชื่อเสียงทั้งของปาร์คเกอร์และคฤหาสน์เกียรติกระบี่ หากว่าเรื่องหลุดออกไปว่าเราทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วคนอื่นเขาจะมองพวกเรายังไง? แล้วอนาคตปาร์คเกอร์จะแต่งงานได้ยังไง?”ลูคัสพูดอย่างเป็นการเป็นงานก่อนที่จะมองไปรอบ ๆ “ผมคิดว่าเราน่าจะมัดเขาไว้ก่อนแล้วค่อยสอบสวนเขาตอนที่ตื่นขึ้น ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นการทำลายชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”หลายคนต่างก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับคำพูดของเขา“ใช่ อย่างน้อยเราก็น่าจะทำเพื่อชื่อเสียงของคฤหาสน์เกียรติกระบี่”“แดร์ริลแข็งแกร่งมากไป หากว่าคำพูดของนายน้อยลูคัสที่ว่าเขาอยากทำเรื่องไม่เหมาะไม่ควรกั
”ญาติผู้น้อง”ตอนนั้นเองลูคัสที่แอบอยู่ด้านนอกก็รีบพาคนอีกสองคนเข้ามาทันที“เกิดอะไรขึ้น?” ลูคัสตะโกนเสียงดังอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะมองแดร์ริลที่อยู่บนเตียงและทำหน้าตาประหลาดใจ “ทำ… ทำไมประมุขดาร์บี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่?”ต้องบอกว่าลูคัสแสดงได้ดีมาก ปาร์คเกอร์ไม่ได้รู้เลยว่ามีเรื่องหมกเม็ดอะไรและคิดว่าลูคัสมาเพราะได้ยินเสียงร้องของเธอ“ฉัน…” ปาร์คเกอร์กัดปากแน่นหน้าแดงก่ำ และพูดอย่างอับอายว่า “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ตอนนี้ใจปาร์คเกอร์ว้าวุ่นมาก ผู้หญิงคนไหนที่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็ทำใจให้นิ่งได้ยากกันทั้งนั้น“โอ้ตาย”ตอนนั้นเอง จาค็อบและศิษย์คนอื่น ๆ ที่สังเกตเห็นความวุ่นวายก็เข้ามาเอ่อ…ทุกคนต่างก็อึ้งไปทันทีเมื่อได้เห็นสถานการณ์ในห้องและมีสีหน้าบรรยายไม่ถูก“ทะ… ทำไมแดร์ริลถึงได้อยู่ในห้องของคุณหนูปาร์คเกอร์?”“กลิ่นเหล้าเหม็นคลุ้งเลย…”“เป็นไปได้ไหมว่าแดร์ริลดื่มเหล้าย้อมใจแล้วอยากจะมาทำอะไรกับคุณหนูปาร์คเกอร์…”ฝูงชนต่างก็แสดงความคิดเห็นดัน ลูคัสทำสีหน้าตื่นตะลึงเหมือนกันแต่ว่าในใจนั้นแอบหัวเราะลั่น‘ฮ่าฮ่า ตอนนี้แดร์ริลอธิบายตัวเองยากแล้ว ทุกคนเห็นเขาแบบนี้แล้ว’“ปา
จากนั้นลูคัสก็เรียกลูกน้องออกมาสองคนและบอกว่า “เร็วเขาถอดเสื้อผ้าหมอนี่ออก”ลูกน้องทั้งสองรีบถอดเสื้อผ้าของแดร์ริลออกตามคำสั่ง“อุ้มเขาขึ้นแล้วไปกัน” ลูคัสโบกมือและเดินออกไปลูกน้องทั้งสองคนรีบยกแดร์ริลขึ้นแล้วเดินตามไป พวกเขาไม่ลืมเอาเสื้อผ้าของแดร์ริลไปด้วยพวกเขาอาศัยความมืดของยามค่ำคืน อุ้มแดร์ริลเข้าไปในห้องของปาร์คเกอร์ เธอยังไม่กลับมาที่ห้องตอนนี้เพราะว่าเธอมีธุระต้องจัดการพวกเขาโยนแดร์ริลไปนอนบนเตียงปาร์คเกอร์ก่อนที่ลูคัสจะนำคนของเขาอีกสองคนไปซ่อนอยู่ในมุมมืด“แดร์ริล”ลูคัสยิ้มชั่วร้ายออกมาเมื่อพวกเขาซ่อนมิดชิดแล้ว และพูดกับตัวเองว่า “อย่ามาว่าฉันที่ทำเรื่องชั่ว ๆ เลย ใครใช้ให้นายล่วงเกินประมุขสำนักเสียงลวงตาล่ะ? อีกอย่างญาติฉันก็ชอบนายมากนี่”ตอนแรกลูคัสวางแผนว่าจะเอาตัวแดร์ริลออกจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันทีหลังจากที่เขาเมา และส่งไปที่แท่นของสำนักเสียงลวงตา แต่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพิ่มการรักษาความปลอดภัยหลังจากเหตุต่อสู้เมื่อกลางวัน การแอบพาแดร์ริลออกไปจึงไม่ใช่เรื่องง่ายลูคัสตัดสินใจว่าจะถอดเสื้อผ้าแดร์ริลออกและเอาเขามาไว้บนเตียงปาร์คเกอร์ จากนันเขาก็จะรีบเข้ามาแล
”โอ้”แม้เบื้องหน้าลูคัสอาจจะดูนิ่ง แต่ว่าในใจเขายินดีและตื่นเต้นมากเมื่อเห็นแดร์ริลดื่มไวน์ลูคัสนั้นเชิญแดร์ริลมาดื่มไม่ใช่เพราะความชื่นชมแต่อย่างใด แต่เพื่อที่จะได้ทำตามคำสั่งของแจ็คกี้และจับตัวแดร์ริลไปลูคัสนั้นเจ้าเล่ห์ เขารู้ว่าคนแข็งแกร่งอย่างแดร์ริลไม่มีทางได้รับผลจากยาพิษธรรมดา ๆ แน่ ดังนั้นเขาเลยไม่โง่ขนาดที่จะวางยาในไวน์ไวน์นั้นไม่มียาพิษ แต่ว่าตัวไวน์เองต่างหากที่มีปัญหากรุ่นกรึ่มเป็นเหล้าแรงเป็นพิเศษของทวีปมหาสมุทรอำพัน เพียงแค่ดื่มไวน์นี้เข้าไปอึกใหญ่ก็อาจจะทำให้คนดื่มเมาไปได้ครึ่งเดือน แม้แต่ผู้บ่มเพาะหากว่าได้ดื่มเช้าไปก็ไม่อาจต้านทานความแรงของเหล้าได้ ทุกคนที่รู้จักไวน์นี้รู้ดีว่าต้องกินยาแก้ก่อนที่จะดื่มกรุ่นกรึ่มอย่างเพลิดเพลินแผนของลูคัสก็ง่าย ๆ เขาเจตนาจะไม่บอกแดร์ริลว่ากรุ่นกรึ่มนั้นแรงแค่ไหน แล้วก็รอให้แดร์ริลเมาค่อยจับเขามัดส่วนตัวลูคัสนั้นกินยาแก้ไปแล้ว เขาก็เลยไม่ต้องกังวล“ประมุขดาร์บี้” ลูคัสยิ้มและมองแดร์ริล “ไวน์เป็นไงบ้างครับ?”“ยอดเยี่ยม”แดร์ริลพยักหน้าและอดเอ่ยไม่ได้ “กลิ่นของไวน์นี้แรงมาก มันมีรสหวานติดปลายลิ้น เป็นไวน์ชั้นยอด”แดร์ริล
แจ็คกี้ไม่พูดอะไรอีก เขาหันหลังจากไปแล้วหายไปในความมืดยามค่ำคืนในพริบตา“เฮ้อ”ตอนนั้นเอง ลูคัสก็สูดหายใจเข้าลึกพร้อมสีหน้ายุ่งยากใจประมุขสั่งให้เขาหาทางเอาเอง แล้วเขาจะมีทางอะไรล่ะ?…ตอนนั้นเองที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่จาค็อบตั้งใจจัดเลี้ยงให้แดร์ริลเพื่อขอบคุณเขาสำหรับการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือจากนั้นแดร์ริลก็ถูกจัดให้นอนพักในห้องพักแขกหลังจากกินอาหารเสร็จตอนนั้นที่แดร์ริลนอนอยู่บนเตียงแต่ยังไม่ได้หลับ สองชั่วโมงผ่านไปแต่ก็ยังไม่มีข่าวอะไรเรื่องเดบร้าจากคนของปาร์คเกอร์เขายังไม่รู้ที่อยู่ของเดบร้า แล้วเขาจะมีอารมณ์มาพักผ่อนได้อย่างไร?ก๊อก ก๊อกมีเสียงประจบเอาใจดังมาจากนอกห้อง “ประมุขดาร์บี้ คุณนอนหรือยังครับ?”‘หืม?’แดร์ริลนิ่วหน้า เขาลุกขึ้นและเดินไปดูแล้วก็ต้องอึ้งไปเขาเห็นว่าลูคัสยืนยิ้มกว้างอยู่ด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อม“มีอะไรให้ช่วยเหรอ?” แดร์ริลถามเบื้องหน้าเขาดูนิ่ง ๆ แต่ในใจแดร์ริลรังเกียจหมอนี่มาก‘เจ้าโง่นี่มาหาฉันทำไมกัน?’“แหะแหะ…”ลูคัสยิ้มด้วยสีหน้านอบน้อมแล้วบอกว่า “ประมุขดาร์บี้ อย่าเพิ่งปฏิเสธผมนะครับ เมื่อตอนกลางวันผมล่วงเกินคุณไปเยอะ แต่คุณก็ใ
”ประมุขดาร์บี้ คุณน่าทึ่งจริง ๆ คุณไล่แจ็คกี้ไปได้”“ใช่แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงได้เป็นผู้ทรงอิทธิพลแบบนี้”เหล่าแขกพากันมาทำความเคารพแดร์ริล พยายามที่จะเยินยอเขา แดร์ริลนั้นขี้เกียจที่จะรับมือกับพวกสอพลอพวกนี้ เขายิ้มและพูดปัด ๆ ไปไม่กี่ประโยคจาค็อบ โยฮันที่อยู่ข้างกายเขาเองก็มีทีท่าไม่แยแสพวกแขกก่อนหน้านี้แขกเหล่านี้พากันมาเยินยอจาค็อบตอนที่เห็นว่าคฤหาสน์เกียรติกระบี่นั้นมีอาวุธระดับม่วง แต่กลับหนีเขาเหมือนเห็นโรคร้ายตอนที่สำนักเสียงลวงตาโผล่มาจาค็อบรู้สึกว่าคงจะดีกว่านี้หากไม่คบหาสหายเหล่านี้ที่ต้องการเพียงแค่ผลประโยชน์จากเขาเหล่าแขกพากันอับอายที่จะหน้าด้านอยู่ต่อเมื่อรู้สึกได้ถึงท่าทีไม่แยแสของจาค็อบและท่าทีไม่สนใจของแดร์ริล ไม่นานพวกเขาก็จากไปคฤหาสน์เกียรติกระบี่กำลังทำความสะอาดบริเวณที่มีการต่อสู้จนเสร็จสิ้น ปาร์คเกอร์เองก้ไม่ลืมคำขอร้องของแดร์ริล และรีบส่งคนให้ออกไปหาข่าวของเดบร้าทันทีเวลาเดียวกันปาร์คเกอร์ก็เชื้อเชิญให้แดร์ริลอยู่ที่คฤหาสน์เกียรติกระบี่เพราะว่ามันคงใช้เวลากว่าจะหาที่อยู่ของเดบร้าได้ แดร์ริลพยักหน้าตกลงไม่นานก็ถึงเวลาค่ำคืนตอนนั้นเองที่เท
ทุกคนต่างก็มองแดร์ริลเมื่อได้ยินคำพูดของเขาโดยเฉพาะพวกที่หวาดกลัวสำนักเสียงลวงตา พวกเขาต่างก็มีความคิดมากมายแจ็คกี้นั้นเป็นปีศาจร้ายที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา เขานั้นเป็นคนชี้นิ้วสั่งเป็นสั่งตายคนอื่นได้ แต่ตอนนี้เขาแพ้ให้แดร์ริลแบบหมดท่า แล้วเขาจะโมโหจัดจนล้มพนันหรือไม่?“ฟู่”แจ็คกี้หน้าแดงก่ำ เขาสูดหายใจเข้าลึก “แม้ว่าฉันจะไม่ใช่คนดี แต่ฉันก็รักษาคำพูดและยอมรับว่าแพ้แล้ว”จากนั้นแจ็คกี้ก็โบกมือ “ทุกคนจงฟัง เราจะไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ทันที แล้วไปรวมตัวกันที่แท่นพิธีหลัก”สีหน้าแจ็คกี้เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจตอนที่ตะโกนประโยคสุดท้ายออกมาที่จริงนั้นเขาไม่เต็มใจจะจากไปแบบนี้สักนิด เขาต้องการจะควบคุมคฤหาสน์เกียรติกระบี่และอาวุธระดับม่วงทั้งสามชิ้นนั้นก็อยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมแล้วแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นเพราะแดร์ริลทำให้เส้นเลือดหัวใจของเขาบาดเจ็บตอนที่ใช้ง้าวสวรรค์ ทำให้แจ็คกี้ไม่สามารถสู้ต่อไปได้“โอ้”เหล่าศิษย์สำนักเสียงลวงตานับพันต่างก็ไปจากคฤหาสน์เกียรติกระบี่ด้วยสีหน้ามืดครึ้มเมื่อได้ยินคำสั่งของแจ็คกี้“แดร์ริล ดาร์บี้”แจ็คกี้เดินไปสองสามก้าวก่อนที่จะหยุด เขาหันกลั
”ประมุขแจ็คกี้ การต่อสู้นี้จบแล้ว” สีหน้าแดร์ริลเย็นเยียบไม่แสดงอารมณ์ใดซูมแดร์ริลโบกง้าวด้วยกำลังที่มีเมื่อพูดจบ และกลิ่นอายที่สั่นสะเทือนฟ้าดินก็ปล่อยออกมาจากง้าวสวรรค์ก่อนที่จะมีลำแสงสีแดงเลือดพุ่งเข้าใส่แจ็คกี้แจ็คกี้แทบไม่ทันคิดขณะที่เขาสีหน้าเปลี่ยน เขารีบปล่อยพลังภายในออกมาและเปลี่ยนเครื่องจักรสังหารให้ป้องกันการโจมตีปังลำแสงสีเลือดทำลายเครื่องจักรเปลี่ยนร่างสังหารออกเป็นเสี่ยง ทำให้แจ็คกี้ร้องครางออกมาและปลิวถอยหลังไปมากกว่า 100 เมตร ก่อนที่จะร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงการโจมตีของแจ็คกี้อาจจะดูรุนแรงตอนที่เขาโจมตีแดร์ริล แต่เขาก็ใช้พลังภายในไปเยอะแล้ว ตอนนี้แจ็คกี้ไม่สามารถรับการโจมตีได้เมื่อเจอกับง้าวสวรรค์ของแดร์ริลอะไรกัน?ทุกคนที่อยู่ด้านล่างต่างก็อ้าปากค้างเมื่อได้เห็นเรื่องตรงหน้าและมองแดร์ริลอย่างพูดไม่ออกพลังของชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมากแล้วอาวุธในมือเขาก็ดูพิเศษ มันดูคุ้นตาชอบกล…เฮือกตอนนั้นเองจาค็อบก็มองแดร์ริลด้วยความตกตะลึง แววตาเขาก็ตื่นเต้นมากเพื่อนของลูกสาวเขามีความสามารถขนาดนี้ คนเราจะดูกันแต่ภาพลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริง ๆปาร์คเกอร์ตัวสั่นและมองแ