หลังจากพูดอย่างนั้น กัวเสี่ยวเฟิงก็ตั้งเป้าไปที่อวี่เจียวหรงอีกครั้ง“อย่ากังวล อย่ากลัว พวกมันเป็นแค่ขยะ ข้าจะเป็นคนลงมือจักการเอง”“เหล่าชิว พาหงส์ปัณฑูรเทพีแห่งสงครามเข้าไปที”“ได้เลย”เหล่าชิวดึงอวี่เจียวหรง และต้องการที่จะพาเธอออกไป แต่อวี่เจียวหรงยืนนิ่งเธอมองไปรอบๆ ที่เหล่าชิว กัวเสี่ยวเฟิง
หยูเจียวหลงถอดแหวนออกโดยไม่พูดอะไรสักคำและปล่อยพลังดาบในแหวนออกมา!เมื่อพลังงานดาบปรากฏขึ้น ทุกคนรู้สึกถึงความน่ากลัวของมันทุกคนรู้สึกถึงความกลัวที่ไม่เคยมีมาก่อน ความกลัวนั้นแปลกและน่ากลัวมากจนทะลุลึกเข้าไปในกระดูกของพวกเขาแม้แต่ผู้ที่มีพลังแข็งแกร่งอย่างกัวเสี่ยวเฟิงก็ยังรู้สึกกลัวในแบบที่พวกเขา
นั่นคือพลังดาบของเทพสงครามซิวหลัว!สิ่งที่กัวเสี่ยวเฟิงต้องการพูด ก็ถูกเหล่าชิวบล็อกทันที เมื่อผู้เฒ่าคนอื่น ๆ เห็นว่าพวกเขาไม่มีโอกาสพูด พวกเขาก็ถูกเหล่าชิวดึงกลับก่อนที่คนรุ่นใหม่ของนิกายไท่จี๋จะอ้าปาก พวกเขาก็ตกใจกับดวงตาที่แหลมคมของเหล่าชิวและก้าวถอยกลับไปทีละคน“ทุกคนฟังให้ดี ใครมีความคิดเห็นห
พลังงานดาบที่ตกลงมาจากท้องฟ้านี้อยู่นอกเหนือขอบเขตการรับรู้ของผู้นำสำนักหยินหยาง และยังอยู่เหนือความเข้าใจของพวกผู้แข็งแกร่งอีกด้วย“ทุกคนฟังให้ดี ห้ามใครก็ตามออมมือเด็ดขาด ใช้ความแข็งแกร่งทั้งหมดที่มีต่อต้านพลังงานดาบนี้ซะ”เจ้าสำนักของสำนักหยินหยางตะโกน เขาเป็นผู้ที่แข็งแกร่งในบรรดาผู้ฝึกยุทธ์เทพเ
ตอนนี้เกาหมิงฮุ่ยกลัวมาก เธอไม่อยากตายเมื่อกี้เธอเพิ่งจะโทรหาผู้นำสำนักหยินหยางและผู้อาวุโสคนอื่นๆแต่ไม่มีใครรับสาย มันผิดปกติมาก ไม่มีทางที่ผู้นำสำนักหยินหยางจะไม่รับสายของเธอตอนนี้เหลือเพียงสถานการณ์เดียวเท่านั้น นั่นคือ สำนักหยินหยางอาจพินาศแล้วจริงๆ และผู้นำสำนักหยินหยางอาจเสียชีวิตแล้วแม้ว่
ตอนนี้อวี่เจียงเสวี่ยได้ทะลวงเข้าสู่จอมยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ระดับแรกแล้ว ซึ่งทำให้เธอตื่นเต้นมากและนี่ยังเพิ่มความมั่นใจให้เธออีกด้วยทันใดนั้นเธอก็จู่โจมฉินเป่ย และตบหลังของฉินเป่ยไปทีหนึ่ง!แต่ฉินเป่ยก็ยังคงยืนอยู่ที่เดิม ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่นั่นก็ทำให้แขนของเธอชาไปชั่วขณะหนึ่ง“พี่เขย คุณช่วยมีปฏิกิ
กว่าหนึ่งชั่วโมงต่อมา ฉินเป่ยและคนอื่นๆก็มาถึงห้างสรรพสินค้าอวี่เจียงเสวี่ยชอบกินและชอบช้อปปิ้งมาก และเธอก็ส่งต่อนิสัยนี้ไปยังหลินชิวเสียและคนอื่นๆฉินเป่ยยังพบว่าทุกครั้งที่อนุญาติให้พวกเขาไปช้อปปิ้งและทานอาหารอย่างบ้าคลั่ง อารมณ์ของพวกเขาก็จะสงบลงคราวนี้เขาก็จะพาพวกเขาไปชอปปิ้งให้ล้มละลาย กินให้
สำหรับฉินเป่ยแล้ว ต้องเรียกว่าอารมณ์ดีมากกว่า!แต่เขาปรารถนามากแค่ไหนที่อยากให้อวี่เจียวหรงอยู่ที่นี่ด้วยในขณะนี้ เขาจำได้ว่าเขาไม่เคยซื้ออะไรให้อวี่เจียวหรงเลยสักชิ้นเขายังไม่ได้กินข้าวกับเธอเลยสักครั้งโชคดีที่จะใช้เวลาอีกไม่นานในการได้พบกับเธออีกครั้ง และเขาแทบรอไม่ไหวหลังจากทำงานเป็นลูกหาบของห