บทที่ 0204

ในไม่ช้าสายตาของเขาก็ย้ายไปที่ฉินเป่ย ด้วยสีหน้าท่าทางที่ประหลาดใจ แต่มีความดูถูกเหยียดหยามมากกว่า แล้วพูดหยอกล้อว่า “ไอ้หนุ่ม เอ็งแน่มาก แม้แต่คนของฉันก็กล้าแตะต้อง?

“แกรู้คำว่าความตายเขียนยังไงไหม”

“ผมไม่รู้ ถ้าอย่างั้น นายน้อยสามช่วยสอนผมหน่อย?”

ฉินเป่ยไม่ได้โกรธเลยแม้แต่น้อย แต่กลับมองดู นายน้อย