โจวห้าวร้องไห้โฮออกมาอู่เทียนสงส่ายหัวพลางทอดถอนหายแล้วพูดว่า “ขาของคุณไม่ได้บาดเจ็บสาหัสมากนัก แต่คุณฉินฝังเข็มที่ขาของคุณเอาไว้ ขอแค่ฝังเข็มอีกครั้งขาของคุณก็จะหายทันที แต่ผมไม่กล้าฝังเข็มลงไปนี่น่ะสิ คุณฉินเคยบอกใช่ไหมว่ามีแค่เขาคนเดียวในโลกที่สามารถรักษาขาของคุณได้น่ะ”โจวห้าวหยุดร้องไห้ เมื่อน
จ้าวเทียนจี๋เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “แน่นอนสิครับ คนอย่างผมใช่ว่าจะแพ้ไม่เป็น แถมคราวนี้ปู่ของผมก็โกรธมากด้วย ผมไม่กล้าทำให้เขาโกรธอีกแล้วละ ถ้าจะบอกว่าผมไม่เกลียดฉินเป่ยเลยมันก็คงไม่ใช่เรื่องจริง แต่การสู้รบฆ่าฟันไม่สามารถแก้ปัญหาทุกอย่างได้ใช่ไหมล่ะครับ”“แพทย์เซียนอู่เชื่อผมเถอะ ผมอยากผูกมิตรกับฉินเป่ยจร
จ้าวเทียนจี๋เปี่ยมไปด้วยความมั่นใจเป่ยเฉินอีหลางพูดขึ้นทันที “ดูเหมือนว่าแกจะมั่นใจมากว่าหมาแก่อู่นั่นจะเข้าร่วม ฉันดีใจจริง ๆ ต่อไปแกต้องพยายามแล้วละนะ คราวนี้แกแพ้เด็กฉินเป่ยนั่น ทำให้ฉันผิดหวังในตัวแกมากจริง ๆ !”“อาจารย์จะสอนวิชาลับให้แกในตอนนี้ เมื่อแกเรียนสำเร็จแล้ว ระดับการบำเพ็ญของแกจะเพิ่ม
ฉินเป่ยรับผิดชอบเฉพาะการดำเนินงานของต้าถังกรุ๊ปในเบื้องหลังเท่านั้น ขณะที่อันหนิง เวินหงอิงและคนอื่นๆ จะดำเนินการส่วนที่เหลือเองทันทีที่พวกเขาทั้งสองคนเดินออกจากคลินิก ก็มีรถยนต์ขับมาหยุดตรงหน้าพวกเขา จากนั้นพวกเขาก็เห็นโจวเทียนเป่ยยกตัวโจวห้าวซึ่งนั่งอยู่ในรถเข็นลงมาจากรถเมื่อเห็นสองพ่อลูกคู่นี้ส
โจวซินหลานต้องการเลือกผู้ช่วยคนใหม่จากกลุ่มผู้คนที่มาใหม่ให้กับหลินชิวเสีย หลังจากการสัมภาษณ์และการคัดเลือกอย่างเข้มงวด ในที่สุดเธอจึงเลือกเฉินเยี่ยนซึ่งเป็นนักศึกษาแลกเปลี่ยนที่มีประสบการณ์การทำงานในบริษัทใหญ่แห่งหนึ่ง เฉินเยี่ยนมีอายุใกล้เคียงกับเธอ เป็นคนจินหลิง ซึ่งเป็นนักศึกษาแลกเปลี่ยนที่มาจ
ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะดึงหูตัวเอง บีบบังคับให้ตัวเองทิ้งความคิดเหล่านั้น สวมชุดชั้นในให้กับหลินชิวเสียใหม่อีกครั้ง“ชิวเสีย เรื่องนี้รอให้หายป่วยก่อนพวกเราค่อยทำกันเถอะ”เมื่อหลินชิวเสียได้ยิน เธอจึงพูดด้วยความเสียใจว่า “เป็นเพราะสรีระร่างกายของฉันสู้น้องหรงไม่ได้ใช่ไหม?”“คุณพูดอะไร
ด้านนอกของห้องนั่งเล่น โจวซินหลานพาเฉินเยี่ยนมาถึงแล้ว“ประธานหลินไม่สบาย พี่ฉินกำลังรักษาประธานหลินอยู่ พวกเราสองคนรออยู่ที่นี่ก่อน ต่อไปคุณต้องแบ่งเบาภาระประธานหลินให้มาก ๆ ล่ะ อย่าปล่อยให้เธอทำงานหนักเกินไป”โจวซินหลานหาที่นั่งแล้วนั่งลง ทั้งกำชับเฉินเยี่ยนซ้ำแล้วซ้ำเล่า เฉินเยี่ยนเคารพในตัวเธอมา
“ถ้าคุณยังเอาแต่พูดโม้อีก ผมจะฆ่าคุณซะ!” ฉินเป่ยดึงเก้าอี้ออกมาแล้วนั่งลง ตอนนี้เป่ยเฉินอีหลางไม่กล้าอวดเบ่งอีกต่อไป เขารู้สึกหวาดกลัวในใจ วันนี้เขาเพียงตั้งใจมาแอบมองฉินเป่ยสักหน่อย คิดว่าเขาจะไม่เห็นเสียอีก“คุณฉินเป็นคนมีความลับเยอะและบ้าคลั่งจริง ๆ เลยนะครับ ไม่สิ คุณไม่ใช่มหาปรมาจารย์ ระดับพลั