LOGINShare
บทที่ 9
Last Updated:
2021-06-29 11:15:53Related chapters
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 10
แคทเธอรีนฝืนยิ้มออกไปอย่างประชดประชันนับตั้งแต่เข้ามาทำงานในบริษัท เธอไม่เคยได้รับตำแหน่งอะไรเลย เธอทำงานด้วยความรอบคอบและซื่อสัตย์มาโดยตลอด ทุกวันเธอจะเป็นคนสุดท้ายที่ออกจากที่ทำงาน ทำงานล่วงเวลาและปฏิบัติกับผู้อื่นด้วยความเคารพเสมอมา คิดไม่ถึงว่าเรื่องราวจะลงเอยเช่นนี้หลังจากที่ออกมาจากบริษัทแล้ว เธอเดินไปเรื่อย ๆ อย่างไม่มีจุดหมายปลายทางในช่วงเวลานั้นเอง อีธานโทรมาหาเธอหลายครั้ง แต่เธอไม่รับสายของเขาเธอมุ่งหน้ากลับไปยัง เจไดต์ เบย์ หลังจากที่ซื้อขนมและวัตถุดิบจากซูเปอร์มาร์เก็ตทันทีที่เธอก้าวเท้าเข้าไปในบ้าน เจ้าฟัดจ์ก็เดินตรงมาทักทายเธอ ขณะที่กวัดแกว่งหางของมันไปมาบนอากาศเธอลูบหัวเจ้าแมวเบา ๆ พลางบ่นพึมพำ “ฟัดจ์ ตอนนี้ก็เหลือแกคนเดียวที่ชอบฉันแล้วนะ”“เมี๊ยว” เจ้าฟัดจ์ตอบ มันหลับตาของมันลงอย่างพึงพอใจ และอนุญาตให้หญิงสาวลูบมันได้อย่างเต็มที่มุมปากของเธอยกขึ้นยิ้ม “ฉันพนันได้เลยว่าแกอยากได้ขนมปลาแห้งใช่ไหมล่ะ? เดี๋ยวฉันเอามาให้นะ”ฌอนไม่ได้กลับมาที่บ้านแม้จะเป็นเวลาช่วงบ่าย ทั้งหญิงสาวและแมวมีความสุขกับการรับประทานอาหารกลางวันง่าย ๆ จากนั้นเธอก็ทิ้งตัวลงบนโซฟา และเ
Last Updated : 2021-06-29คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 11
”อ่า ทำไมผ้าขนหนูของคุณถึงหลุดลงมา?!”แคทเธอรีนรู้สึกมึนงงไปหมดเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เธอเจอกับสถานการณ์แบบนี้ เธอยกมือขึ้นปิดตาของเธอเอาไว้และนั่นคือตอนที่เธอรู้ว่าผ้าขนหนูอยู่ในมือของเธอนี่เธอ...นี่เธอบังเอิญดึงผ้าขนหนูของเขาลงด้วยด้วยความไม่ได้ตั้งใจหรือเปล่า?“ผ้าเช็ดตัวหลุดเหรอ?”เสียงเย็นชาของฌอนพัดผ่านแก้มของเธอราวกับน้ำแข็งเย็น ๆ “ผมไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนหน้าด้านเท่าคุณมาก่อนเลย”เธอรู้สึกอยากจะร้องไห้ออกมา ทว่ากลับไม่มีน้ำตาให้ไหล “ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำแบบนี้ ฉันเดินสะดุดพรมโดยไม่ได้ตั้งใจ”“ผมเดินบนพรมนี้ทุกวันแต่ผมไม่เคยสะดุดมันมาก่อน ไม่เลยสักครั้ง ผมไม่เชื่อคำแก้ตัวที่ไร้สาระของคุณ” ผู้ชายคนนั้นไม่เชื่อเธอเลยแม้แต่น้อยเธอกระพริบตาด้วยความว่างเปล่า ตอนนี้สถานการณ์ยากที่จะแก้ไข ดังนั้นเธอจึงตอบกลับไปอย่างบริสุทธิ์ใจ “บางทีการได้เห็นร่างกายที่ดูเหมือนพระเจ้าและสมบูรณ์แบบไร้ที่ติของคุณแค่นิดเดียว สมองของฉันก็ว่างเปล่าและฉันก็สูญเสียการทรงตัวไป...”ชายคนนั้นเย้ยหยันด้วยความโกรธ เขาเคยพบผู้หญิงมากมายในชีวิตของเขาแต่ไม่มีใครหน้าด้านเท่าคนนี้“ตอนนี้คุณโยนความผิดมาให้ผมแล
Last Updated : 2021-06-29คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 12
แคทเธอรีนลุกขึ้นยืน เธอกลับไปที่บ้านเพื่อเก็บข้าวของสัมภาระของเธอและออกมา02:00 น.เธอไม่ต้องการรบกวนเวลาพักผ่อนของเพื่อนของเธอ ดังนั้นเธอจึงขับรถไปยังโรงแรมระดับห้าดาวที่อยู่ใกล้ที่สุดในทันทีในล็อบบี้ เธอหยิบบัตรเครดิตและส่งให้กับพนักงานต้อนรับ มันถูกส่งคืนให้กับเธอในอีกไม่กี่วินาทีต่อมา “ฉันขออภัยที่ต้องแจ้งให้คุณทราบว่าบัตรใบนี้ไม่สามารถใช้ได้”เธอตกใจมากเมื่อรับบัตรคืนมา และหยิบบัตรใบอื่นส่งให้แทนอย่างไรก็ตามเธอก็ไม่สามารถชำระเงินได้ แม้ว่าจะพยายามจ่ายด้วยบัตรใบอื่นของเธอในที่สุดเธอก็นึกขึ้นมาได้ว่าพวกโจนส์ได้ระงับบัตรเครดิตทั้งหมดของเธอเอาไว้แล้วแม้ว่าเธอจะมีรายได้ไม่กี่ล้านดอลล่าร์ในช่วงเวลาสองสามปีที่ผ่านมาจากการทำงานเป็นสิบ ๆ โครงการ แต่เธอก็ให้เงินกับแซลลี่โดยที่ไม่ได้เก็บเอาไว้ใช้เองโดยปกติแล้วเธอใช้บัตรเครดิตที่เจฟฟี่มอบให้เธอเอาไว้เป็นค่าใช้จ่ายรายวันของเธอ ทว่าการ์คเหล่านั้นถูกระงับทั้งหมด เธอเหลือเพียงบัตรจ่ายเงินที่มีเงินเพียงเล็กน้อยแค่ 10,000 ดอลล่าร์เท่านั้นพนักงานหมดความอดทน “ถ้าคุณไม่สามารถจ่ายค่าโรงแรมของเราได้ มีเกสต์เฮาส์ที่อยู่ห่างออกไปประมาณ 300
Last Updated : 2021-06-29คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 13
”เอาล่ะครับ ผมต้องการทราบข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับวิธีที่ดีที่สุดที่ทำให้เธอสบายตัวระหว่างท้องคืออะไรครับ?” ฌอนสอบถามในสิบนาทีต่อมา สัตวแพทย์ได้ให้คำอธิบายถึงรายละเอียดขั้นตอนการดูแล และให้คู่มือสำหรับแมวที่ตั้งท้องกับเขาในตอนท้าย “แมวที่ตั้งท้องจะต้องควบคุมอาหารที่กินให้มีประโยชน์ แมวของคุณค่อนข้างอ่อนแอ อาจจะเกิดภาวะแท้งได้ง่าย จะดีกว่าถ้าคุณจ้างคนมาดูแลครับ”“...”ฌอนพูดอะไรไม่ออก ที่พวกเขากำลังพูดถึงยังคงเป็นสัตว์เลี้ยงอยู่ใช่ไหม?ด้วยเหตุผลบางอย่าง จู่ ๆ เขาก็นึกถึงทักษะการทำอาหารที่ยอดเยี่ยมของแคทเธอรีน มันอยู่ที่ว่าเขาที่อาจจะหยาบคายกับเธอมากเกินไปในตอนนั้นถูกแล้ว เขาควรจะเลิกพูดเรื่องที่จะให้เธอออกจากบ้านเมื่อเขากลับไปในภายหลังเมื่อเขากลับไปที่เจไดต์ เบย์ เขาเปิดประตูและเปิดไฟมีบางอย่างผิดปกติประตูห้องพักแขกเปิดอยู่และไม่เห็นว่ามีใครอยู่ เขาไม่เจอเสื้อผ้าของผู้หญิงเลยแม้แต่ตัวเดียวในห้องนั้นแคทเธอรีนไปแล้วคิ้วของเขาขมวดมุ่นฟัดจ์ร้องเหมี๊ยวอย่างเกียจคร้านในอ้อมแขนของเขา มันมองไปรอบ ๆ ห้อง ก่อนจะก้มหัวของมันลงด้วยความผิดหวังเขารู้สึกหงุดหงิด แต่คิดว่าการจากไ
Last Updated : 2021-06-29คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 14
ซินดี้ถอดแว่นกันแดดของเธอออกและมองไปที่แคทเธอรีนด้วยความดูถูก “มันก็ไม่ใช่เรื่องผิดที่วันนี้เธอจะบังเอิญเจอกับฉัน เพราะฉันเหนื่อยที่จะปฏิเสธเธอด้วยข้อแก้ตัวเหมือนกัน พูดจริง ๆ นะ เป็นความผิดของเธอที่ไม่รู้ว่าเธอควรจะยืนอยู่ตรงไหน เธอยังต้องรอให้ฉันสาธยายให้เธอฟังก่อนถึงจะเข้าใจอย่างนั้นเหรอ?”แคทเธอรีนรู้สึกเหมือนพ่ายแพ้ เมื่อเธอพิจารณาใบหน้าที่แต่งหน้าอย่างสวยงามตรงหน้าของเธอทั้งอีธานและซินดี้เคยเลือกที่จะทำดีกับเธอก่อนหน้านี้ เพราะเธอเตรียมที่จะเป็นผู้สืบทอดในฐานะทายาทของตระกูลโจนส์ “ซินดี้ เธอไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม?” เฟรยาตะโกนออกมา “เธอลืมไปแล้วเหรอว่าเมื่อก่อนเธอเคยโดนเจเน็ตกลั่นแกล้ง? แล้วที่เคธี่ให้ความช่วยเหลือเธอเรื่องเพลง...”“เลิกพยายามแฉเรื่องในอดีตของฉันสักที เธอกับฉันมันคนละชั้นกัน” ซินดี้ตัดบทด้วยความหงุดหงิด “เฟรยา ฉันจะแนะนำให้นะ คนบางคนก็มีแต่จะดึงเธอลงต่ำเท่านั้น เธออยู่ห่างจากคนเหล่านั้นเอาไว้จะดีกว่า”“หุบปาก! เพื่อนควรจะสนับสนุนซึ่งกันและกันโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน เธอไม่เข้าใจเหรอ?” ความโกรธที่เจืออยู่ในน้ำเสียงของเฟรยานั้นชัดเจน“ช่างเถอะ ไม่มีประโยชน์ที่จะเถีย
Last Updated : 2021-06-29คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 15
แคทเธอรีนเงยหน้าขึ้น ทว่าพนักงานเสิร์ฟไล่เธอออกจากร้านอาหารก่อนที่เธอจะทันได้มองเห็นได้ชัด ทันใดนั้นเอง ชายร่างสูงและกำยำก็ก้าวเข้ามาใกล้ด้วยออร่าที่ราวกับแสงแดดที่อบอุ่น เขาดูสง่างามเป็นธรรมชาติในเสื้อเบลเซอร์กระดุมสองแถวสีน้ำเงินเข้มของเขาใบหน้าของเขาคือนิยามของคำว่าน่าทึ่งและดูดี ดวงตาลึกสีเข้มของเขาและเรียวคิ้วดกหนาฌอน ฮิลล์...สิ่งนี้ทำให้เธอตกใจ เธอคาดไม่ถึงว่าจะบังเอิญเจอกับผู้ชายคนนี้เร็วอย่างนี้ไม่ต้องพูดถึงในเวลาที่เธอกำลังดูเหมือนโดนทารุณและกระเซอะกระเซิงไม่สิ เขาไม่ได้ชอบเธอตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เขาอาจจะขอหย่าทันทีหลังจากนี้เชสเดินตามมาจากด้านหลังและจำแคทเธอรีนได้ทันทีเขาเคยเห็นผู้หญิงคนนี้มาก่อนที่งานเลี้ยงอื่น ๆ นี่ยังไม่รวมถึงที่เธอเป็นหนึ่งในผู้หญิงที่ได้รับการยอมรับว่าเป็นเพียงไม่กี่คนที่สวยในเมลเบิร์นอย่างไรก็ตาม มันเป็นเรื่องแปลกที่เห็นเธอในสภาพคุ้มคลั่งแบบนี้ความหยอกล้อขี้เล่นปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา “ฌอน นี่ไม่ใช่...”ฌอนส่งสายตายเตือนไปให้เขาเชสทิ้งคำพูดของเขาให้ค้างอยู่แบบนั้น“เคธี่ เธอเป็นอะไรหรือเปล่า?” เฟรยาหลุดเป็นอิสระจากพวกเด็กเสิร์ฟและ
Last Updated : 2021-06-29คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 16
ทันใดนั้นเอง ฌอนส่งยิ้มให้พลางเลิกคิ้วขึ้น “คุณจะไปก็ได้ แต่พวกคุณต้องออกไปในแบบเดียวกันกับพวกเธอที่ถูกลากออกมาเมื่อสักครู่นี้”แคทเธอรีนตกตะลึง ขณะที่สายตาของเธอจับจ้องไปที่ฌอน เธอตกอยู่ในภวังค์กับอารมณ์ที่หลากหลายเธอไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะเข้าข้างเธอ อย่างไรก็ตาม เธอทำอะไรไม่ได้นอกเสียจากลงความเห็นว่าเขานั้นค่อนข้างจะมีเสน่ห์ในขณะเดียวกันนั้นเอง รีเบคก้าและผู้หญิงเหล่านั้นต่างไม่สามารถใจเย็นได้อีกต่อไปเจเน็ตขู่ “คุณคิดว่าคุณเป็นใคร? คุณรู้หรือเปล่าว่าพวกเราเป็นใคร?”ฌอนยังคงนิ่งพลางเหลือบมองไปที่เชสเชสมองไปที่ด้านข้างที่กลุ่มของเด็กเสิร์ฟยืนอยู่ด้วยรอยยิ้ม “ผมควรจะโทรหาเจ้านายของคุณเป็นการส่วนตัวหรือเปล่า? คนที่แข็งแรงที่สุดที่ลากพวกเธอออกไปจะได้รับรางวัล”ทุกคนในร้านอาหารต่างรู้จักตัวตนของเชส แม้แต่หัวหน้าพนักงานเสิร์ฟยังปฏิบัตกับเขาด้วยความสุภาพกลุ่มเด็กเสิร์ฟรีบวิ่งเข้ามาลากตัวรีเบคก้าและผู้หญิงอีกสองคนออกไป โดยที่เด็กเสิร์ฟคนหนึ่งทำกับเธอด้วยความโหดร้ายกว่าก่อนหน้านี้ผู้หญิงทั้งสามคนที่แต่งตัวมาเป็นอย่างดี อย่างไรก็ตามเพียงไม่นานผมก็ของพวกเธอก็ยุ่งเหยิงกระเซอะกระเซิง
Last Updated : 2021-06-29คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 17
“คือ... ทุกคนเข้าใจฉันผิด ช่วงนี้ท้องของฉันไม่ค่อยดี ฉีนจึงเลือกอาหารรสไม่จัดนัก...”“เธอไม่ต้องอธิบายก็ได้ ฉันเข้าใจ” เฟรยาลูบหลังของแคทเธอรีนเบา ๆ ขณะที่หัวเราะออกมาแคทเธอรีนรู้สึกหดหู่ แน่นอนว่าเพื่อนของเธอได้หักหลังเธอเข้าให้แล้วฌอนที่เอาแต่นิ่งเงียบ ดวงตาที่เต็มไปด้วยขนตายาวดกหนาของเขามองไปที่ผู้หญิงที่อยู่ตรงข้ามกับเขา วันนี้เธอสวมเสื้อไหมพรมถักสีชมพู ผิวที่ลำคอของเธอขาวราวกับน้ำนม ทว่าใบหน้าของเธอกลับแดงก่ำ รอยแดงนั้นได้ลามไปจนถึงผิวหนังที่ละเอียดอ่อนใกล้ ๆ ติ่งหูของเธอดวงตาของเขาเป็นประกายออกมาโดยที่เขาไม่รู้ตัว อย่างไรก็ตาม ภายในไม่ช้าเขาก็ละสายตาพลางจิบกาแฟเมื่อคิดขึ้นได้ เฟรยาจึงหยิบโทรศัพท์ของเธอออกมา และแสร้งทำเป็นเหมือนคุยเรื่องบางอย่างกับเพื่อนสนิทของเธอ “เธอคิดจะเช่าบ้านที่ไหน? ฉันคิดว่าอพาร์ทเมนต์นี้ก็ดูดีนะ จ่ายแค่ 800 ดอลล่าร์ต่อเดือนเอง”เชสพูดขึ้น “อพาร์ทเมนต์ที่ดีประเภทไหนกันครับที่คุณสามารถเช่าได้ในราคา 800 ดอลล่าร์? ใครเป็นคนจะไปเช่า?”เฟรยาถอนหายใจ “เคธี่ค่ะ เธอไม่มีทางเลือกนอกจากต้องเช่าบ้านเพราะเธอถูกไล่ออกจากตระกูลโจนส์ เธอไม่รู้จะไปอยู่ที่ไหนใน
Last Updated : 2021-06-29
Latest chapter
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1072
ขณะฌอนอุ้มซูซี่ขึ้นรถ จู่ ๆ คนขับก็ถามขึ้นว่า “นี่ลูกของคุณหรือเปล่าครับ?”“... อืม” ฌอนตอบไปทั้งอย่างนั้นเนื่องจากเลียมหายตัวไป เขาจึงจะปฏิบัติต่อซูซี่เหมือนลูกสาวแท้ ๆ ของเขาต่อไปในอนาคต"คุณทั้งคู่ดูเหมือนกันมากเลยนะครับ" คนขับยิ้ม"ใช่ครับ เธอดูเหมือนผม" ฌอนเต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลายผสมปนเป “คุณเพิ่งย้ายมาที่นี่เมื่อเร็ว ๆ นี้ใช่ไหม? ผมไม่เคยเห็นคุณมาก่อนเลยครับ”"ใช่ครับ" คนขับหันกลับไปขึ้นรถหลังจากที่รถทั้งสองคันขับผ่านกันไป ฌอนก็เหลือบมองไปยังทิศทางที่รถคันนั้นกําลังมุ่งหน้าไปคฤหาสน์ที่ด้านบนนั้นเคยเป็นคฤหาสน์ของตระกูลฮิลล์ชายผู้นั้นใช่คนที่ซื้อคฤหาสน์ไปหรือเปล่านะ?แต่เขาไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะรวบรวมความคิดที่เกี่ยวข้องกับคฤหาสน์ เนื่องจากเขาเพิ่งรู้ว่าแคทเธอรีนกําลังจะไปอยู่ด้วยกันกับเวสลีย์เขามั่นใจว่าเวสลีย์คงนอนกับแคทเธอรีนแล้วหัวใจของเขาอัดแน่นเมื่อนึกถึงแคทเธอรีนนอนอยู่ใต้ร่างของเวสลีย์จุดนี้ไม่สำคัญอะไรหรอก สิ่งที่ฌอนกังวลมากกว่าคือความเป็นไปได้ที่แคทเธอรีนจะตั้งครรภ์ลูกของเวสลีย์ เวสลีย์ไม่ใช่คนดีอย่างแน่นอน ฌอนไม่รังเกียจที่แยกทางกับแคทเธอรีนหรอก
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1071
“เวสลีย์ ลียงส์ นายก็หยาบคายกับฉันมาตลอดอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? น่าเสียดายที่นายซ่อนมันดีเกินไป ไว้มาดูกันตอนที่หน้ากากของนายหลุดเถอะ”ทันทีที่ฌอนพูดจบเขาก็เหลือบมองแคทเธอรีน เมื่อได้เห็นสีหน้าเรียบเฉยของเธอ หัวใจของเขาก็เจ็บปวดอยู่ลึก ๆ ข้างในซูซี่เลื่อนหน้าต่างด้านหลังลงและยื่นศีรษะเธอออกมา จากนั้นเธอก็ถามด้วยน้ำเสียงเร่งเร้าว่า “ลุงฌอนคะ ลุงจะพูดไปอีกนานแค่ไหนคะ?”"ลุงกําลังจะไปเดี๋ยวนี้จ้ะ" ฌอนก้าวขึ้นรถเมื่อเขาขับรถออกไป เขาเห็นเวสลีย์ก้มศีรษะลงจูบปากกับแคทเธอรีนผ่านกระจกมองหลังเขาจับพวงมาลัยแน่นจนเส้นเลือดที่หลังมือปูดโปนออกมา ขณะเดียวกันเขาก็กดคันเร่งลงไปอย่างดุเดือดรุนแรงยิ่งขึ้นด้วยความโกรธซูซี่เริ่มหวีดร้องด้วยความตกใจ “ลุงฌอน ลุงขับรถเร็วเกินไปแล้ว! หนูกลัวนะคะ"ฌอนกลับมามีสติสัมปชัญญะทันที เขาลดความเร็วลงอย่างว่องไวและยอมรับความผิด "โทษทีนะจ๊ะ"“ลุงฌอน ลุงยังไม่บรรลุนิติภาวะเหรอเนี่ย ไม่น่าแปลกใจเลยที่ภรรยาของลุงทิ้งลุงไป” ซูซี่อดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยเขาด้วยมือเธอที่ท้าวสะเอวอยู่“... หนูพูดถูก" ฌอนหลบตาลงอย่างเศร้าซึมซูซี่ถอนหายใจกับพฤติกรรมของเขา เธอรู้ว่าแม่ของเ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1070
แคทเธอรีนไม่ได้แสดงปฏิกิริยาอื่นใดเลย ทว่าฌอนรู้สึกอารมณ์ปั่นป่วนกระวนกระวายช่วงสองสามวันมานี้ เขาพบว่าตัวเองอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกว่าจะพบเธอดีหรือไม่ เขาลังเลที่จะพบเธอ แต่ในขณะเดียวกันเขาก็คิดถึงเธอสุดหัวใจ“แคธี่ผมขอโทษ ผมไม่รู้จริง ๆ นะ...” ฌอนเริ่มอธิบายเหมือนเด็กหลงทาง “ผมไม่ได้ตั้งใจจะทําตัวแบบนั้น ผมคิดไม่ถึงเลยว่าเรื่องไร้สาระเช่นนี้จะเกิดขึ้นกับผมด้วย การสะกดจิตของซาร่านั้นแรงกล้ามากจนเขียนทับความทรงจําของผมไปจนหมดและทําให้ผมเกลียดคุณมากเหลือเกิน นั่นเป็นเหตุผลที่ทำไมผมถึงไม่ทันได้รู้ตัวเลยว่ามัน...” .“แล้วคุณมาขอให้ฉันยกโทษให้คุณเหรอ?” จู่ ๆ แคทเธอรีนก็หันหน้ากลับมาทันที ดวงตาเงียบสงบของเธอจับจ้องไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของเขา“ผม...” ฌอนกระอักกระอ่วนใจจนไม่รู้จะพูดยังไง ดวงตาของเขาแดงก่ำด้วยความทุกข์ระทม “แคธี่ผมรักคุณความรักของผมที่มีต่อคุณไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปเลยนะ...”"ฮะ!"ในที่สุดแคทเธอรีนก็หัวเราะ “ฌอนถึงคุณจะไม่ได้ถูกซาร่าสะกดจิตแต่ป่านนี้เราอาจจะหย่ากันไปแล้วก็ได้นะ”ฌอนอึ้งไปเลย "คงไม่เป็นแบบนั้นหรอก"“ตลกดีที่ฉันเป็นคนเดียวที่จําความสัมพันธ์นั้นของเรา
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1069
แคทเธอรีนวางสายเมื่อเธอมาถึงวิลล่าของครอบครัวยูลเป็นเวลาสองทุ่มแล้ว เวสลีย์กําลังเล่านิทานให้เด็กทั้งสองฟังด้วยท่าทางอ่อนโยนและเสียงทุ้มเบา ๆ เขามองดูเหมือนคุณพ่อใจดีเมื่อเห็นภาพอย่างนี้ ความรู้สึกผิดก็พุ่งปะทะเข้ามาในจิตใจของแคทเธอรีน เธอนี่นะสงสัยเขาได้ลงคอนั่นมันมากไปแล้วจริง ๆหลังจากที่เวสลีย์เล่านิทานจบเขาถึงสังเกตเห็นเธอ "คุณกลับมาแล้ว"โจเอลจ้องแคทเธอรีนเขม็ง “ลูกเป็นแม่ของซูซี่และลูคัสนะแต่ลูกกลับบ้านดึกตลอด แม้แต่เวสลีย์ก็ยังทําหน้าที่เป็นพ่อแม่ได้ดีกว่าลูกอีก”“ลูกจะไตร่ตรองตัวเองและจะไม่ทําอีกค่ะ” แคทเธอรีนขอโทษอย่างจริงใจ“ไม่เป็นไรหรอกครับ คุณทุ่มเททํางานไปเถอะครับผมจะช่วยคุณดูแลลูก ๆ คุณที่บ้านเอง” เวสลีย์กล่าวด้วยรอยยิ้มมองเขาแล้วแคทเธอรีนจึงตัดสินใจบางอย่างอยู่ลึก ๆ ในใจ…ในตอนกลางคืนแคทเธอรีนอยู่เป็นเพื่อนซูซี่และลูคัสจนพวกเขาหลับ จู่ ๆ ซูซี่ก็พูดว่า “แม่ขา คุณย่าโทรหาหนูวันนี้และบอกว่าย่าคิดถึงหนู ปู่ทวดและย่าทวดก็คิดถึงหนูด้วยเช่นกันค่ะ หนูรู้สึกอยากเอ่อ ... อยู่ที่นั่นสักพักค่ะ”"การไปอยู่ที่นั่นดีอะไรนักหนา?" ลูคัสถามอย่างไม่พอใจซูซี่ทําหน้ามุ่ยโดย
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1068
"ไม่จําเป็น" เฟรยาส่ายหัว “ฉันไม่ต้องการให้คุณมารับผิดชอบฉันหรอก แต่เนื่องจากตระกูลสโนว์บังคับให้ฉันให้กําเนิดเด็กคนนี้และถึงกับข่มขู่ฉันด้วยเด็กคนนี้ดังนั้นฉันจะให้กําเนิดเขาแต่ฉันจะไม่แต่งงานกับคุณหรอกนะ”ร็อดนีย์ไม่เคยคิดเลยว่าเธอเลือกจะให้กําเนิดลูกทั้งที่ยังไม่แต่งงานมากกว่าที่จะแต่งงานกับเขาซะอีกเขาควรจะดีใจสิ ทว่าเขาก็อารมณ์เสียซะอย่างนั้น“เฟรยา ลินช์ คุณไม่ชอบผมมากขนาดนั้นเลยเหรอ?”“...”“ฉันไม่เคยชอบคุณเลยน่ะสิ”เฟรยาเก็บอาการดูถูกเขาไว้ข้างในใจก่อนที่เธอจะเอ่ยอย่างจริงจังว่า “เมื่อสามปีก่อนฉันเคยมีความสัมพันธ์ฉันตกหลุมรักชายคนหนึ่งที่วิทยาลัยและเราอยู่ด้วยกันมาสี่ถึงห้าปี เรายังได้พบกับพ่อแม่ของแต่ละฝ่ายและพร้อมที่จะมีงานแต่งงานของเรา แต่แล้ววันหนึ่งเขาปล่อยให้ครอบครัวของฉันกับฉันต้องรอเก้อเพื่อหวานใจในวัยเด็กของเขา เขาไม่ได้ทําแค่ครั้งเดียวแต่เป็นครั้งแล้วครั้งเล่า เขามักจะยกให้เพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาอยู่เหนือสิ่งอื่นใดเสมอ“เมื่อใดก็ตามที่เราไปออกเดทกัน เขาก็จะพาเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาไปด้วย“เมื่อเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาป่วยเขาก็จะดูแลเธอ“เขาอ้างว่าเขาปฏิบ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1067
“ฉันไม่สน เนื่องจากคุณโยนผักดองของฉันทิ้งไปแล้ว คุณต้องทําอาหารให้ฉัน ฉันหิวนะ"ร็อดนีย์เหลือบมองท้องของเฟรยา ตอนแรกเขาไม่อยากทําอาหารให้เธอหรอก ทว่าเขากังวลว่าเฟรยาจะนําลูกอ๊อดน้อยในตัวเธอออกไปกินอาหารที่ไม่ถูกสุขลักษณะ ในที่สุดเขาก็ยอมจํานนต่อโชคชะตาของเขาและตัดสินใจทําอาหารให้เธอแต่เมื่อเขาเปิดตู้เย็นของเธอดู เขาก็ไม่พบส่วนประกอบเครื่องปรุงใด ๆ นอกจากเส้นพาสต้าเขาถอนหายใจออกมา “เฟรยา ลินช์ คุณเป็นผู้หญิงนะ คุณทําตัวเป็นแม่บ้านให้มากกว่านี้ไม่ได้เหรอ? คุณไม่มีไข่ที่บ้านด้วยซ้ำ ไม่มีใครอยากอยู่กับคุณหรอก” “ฉันกินในที่ทำงานทุกวัน ฉันทํางานให้คุณยังกับหมานะ แล้วคุณยังมาคาดหวังให้ฉันกลับมาเข้าครัวทําอาหารหลังจากที่ฉันเพิ่งทํางานล่วงเวลาเสร็จอีกเหรอ? ฉันมีเวลาว่างมากนักเหรอไง?”เฟรยาวิจารณ์เขาอย่างเผ็ดร้อน “อย่ามองฉันแบบนั้นสิ ซาร่าก็ไม่ดีไปกว่าฉันหรอก เธอยังจ้างแม่บ้านมาคนหนึ่งไม่ใช่เหรอไง?” “คุณนี่พล่ามไปใหญ่ บางครั้งเธอก็ทําอาหารด้วยตัวเองแหละน่า”“ฮ่า! คุณหมายถึงสัปดาห์ละครั้งเหรอ? ฉันก็ทําแบบนั้นแหละ”“...”ร็อดนีย์เงียบไปเลยเมื่อเอ่ยเรื่องนั้นขึ้นมาเห็นได้ชัดว่าเขาโน้
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1066
เฟรยาขมวดคิ้วย่น ก่อนหน้านี้เธอไม่ชอบกินผักดองและสงสัยว่าทําไมผู้คนมากมายถึงได้ชอบกินอาหารหมักดองอย่างนี้กันนัก แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็รู้ตัวว่าติดหนึบมันเข้าแล้วในเดือนนี้ด้วยเหตุนี้เธอถึงได้รู้ว่าเพราะการตั้งครรภ์ของเธอนั่นเองเป็นเหตุ“เข้าใจผิดแล้ว ฉันเพิ่งจะเริ่มชอบผักดองเพราะว่าฉันตั้งครรภ์ เป็นทารกเองที่ต้องการหม่ำของพวกนั้น” เธอตอบด้วยท่าทางว่าตัวเองเป็นฝ่ายถูก“ลูกของผมไม่ชอบกินอาหารหมักดองแบบนี้หรอก” ร็อดนีย์คว้าขวดโหลออกไปและเทผักดองทั้งหมดลงไปในถังขยะโดยไม่ลังเลเฟรยาระเบิดลงทันที “ร็อดนีย์ สโนว์ คุณรู้ไหมว่าผักดองขวดหนึ่งมันแพงขนาดไหน? มันมีราคากว่าสิบดอลลาร์เชียวนะ”“...”ร็อดนีย์อึ้งจนไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาพูด “นั่นแพงเรอะ ฮึ? คุณกําลังพักอยู่ในอพาร์ตเมนต์แบบดูเพล็กซ์มูลค่าหลายแสนล้านดอลลาร์และได้รับค่าจ้างเดือนละหลายแสนดอลลาร์ คุณยังมีเงิน 100 ล้านดอลลาร์ในบัตรที่โอเชอร์ คอร์ปอเรชั่นมอบให้คุณไปเมื่อวันก่อนด้วย คุณกล้าพูดว่าผักดองมีราคาแพงได้ยังไงกัน?!”“มันก็แพงอยู่ดี ผักดองในถุงเล็ก ๆ ที่ฉันได้มาบ่อย ๆ ราคาเพียงแค่ห้าดอลลาร์เอง”"หุบปากเลย"ร็อดนีย์เบื่อหน่ายกับเธอ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1065
เชสเตอร์ตะคอก “ก็ได้ นายแค่ลําเอียงเข้าข้างซาร่า แต่ขอฉันเตือนนายหน่อยนะว่าหากนายออกจากตระกูลสโนว์ไปแล้ว รับรองว่ายัยซาร่าจะทิ้งนายไปในไม่ช้าก็เร็ว”"นายนี่ตอแหลว่ะ"ร็อดนีย์อดไม่ได้ที่จะโวยวายใส่เขา “เชสเตอร์ จิวเวลนายก็เหมือนกับฌอน! ทําไมพวกนายถึงเป็นแบบนี้กันไปได้? พวกเราทั้งห้าคนโตมาด้วยกัน แต่พวกนายก็ยังมาเลือกปฏิบัติต่อซาร่าอีก”“ใช่ คนทั้งโลกกําลังเลือกปฏิบัติต่อซาร่าและนายเป็นเพียงคนเดียวที่ปกป้องเธอ นายเป็นคนฉลาดหัวใสและคนอื่นมีบางอย่างผิดปกติ งั้นเอาเลยไปสู้โลกเพื่อประโยชน์ของเธอรวมทั้งฆ่าลูกของนายเองด้วย”เชสเตอร์เริ่มรําคาญ “ฉันกําลังจะทําการผ่าตัดตอนนี้ ฉันไม่ว่างที่จะคุยกับนายละนะ”ทันทีที่เขาจบการสนทนา เขาก็เดินดุ่มออกไปด้วยสีหน้าสงบนิ่งอันที่จริงการพูดคุยกับร็อดนีย์ทําให้เลือดของเขาเดือดดาลเชสเตอร์เริ่มรู้สึกเห็นอกเห็นใจเฟรยาขึ้นมาเล็กน้อยจากนั้นร็อดนีย์ก็เดินออกจากสำนักงานแพทย์เขาเดินลงบันไดมาอย่างร่างไร้วิญญาณเมื่อเขาเซล้มลงไปโดยบังเอิญที่หน่วยกุมารเวชศาสตร์คุณพ่อคนหนึ่งในวัย 30 ปีที่กําลังกอดทารกน้อยน่ารักเดินผ่านเขาไปพอดี ทารกขวบเดียวคนนั้นมีดวงตาโ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1064
พ่อ...คํานี้ทําให้ร็อดนีย์อึ้งไปครู่หนึ่งทันทีเวนดี้พูดอย่างตั้งใจว่า “ใช่ ลูกอาจมีส่วนแค่สเปิร์มตัวหนึ่งเท่านั้น แต่ตอนนี้เด็กคนนี้มีความยาวประมาณหนึ่งเซนติเมตรแล้วนะ ลูกอาจเคยคิดที่จะทําให้เธอแท้งเด็ก แต่ลูกเคยคิดบ้างไหมว่าการทําแท้งจะสร้างความเสียหายให้กับร่างกายของผู้หญิงคนหนึ่งได้มากขนาดไหน?“มันง่ายมากเลยที่ลูกจะพูดแบบนั้นเพราะว่าลูกไม่ใช่คนที่ทุกข์ทรมานจากความเจ็บปวด ร่างกายของผู้หญิงจะได้รับความเสียหายหลังจากผ่านการทําแท้ง ผู้หญิงบางคนถึงกับประสบกับภาวะแทรกซ้อนต่าง ๆ นานาหรือมีอุปสรรคปัญหาในการตั้งครรภ์อีกครั้ง“นอกจากนี้ลูกคิดว่าถ้าแฟนหรือสามีในอนาคตของเธอรู้ว่าเธอเคยทำแท้งลูกของชายอื่นมาก่อน พวกเขาจะมองเธอยังไง? ลูกลองมองในมุมของเธอบ้าง ถ้าลูกรู้ว่าภรรยาในอนาคตของลูกเคยตั้งท้องลูกของชายอื่นมา ลูกจะผิดหวังไหม?”ร็อดนีย์ยังคงเงียบขณะฟังถ้อยคําเหล่านั้นเขาไม่ได้ใจร้ายโดยสันดาน หลังจากที่เวนดี้ชี้แนะเขาอย่างละเอียด ความสับสนเจ็บแปลบและความรู้สึกผิดก็ค่อยๆ คืบคลานเข้ามาในจิตใจของเขาในตอนนั้นเขาเคยคิดที่จะแต่งงานกับผู้หญิงคนไหนก็ได้เพื่อตอบสนองความปรารถนาของพ่อแม่ถ้าหาก
