LOGINShare
บทที่ 676
Related chapters
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 677
15 นาทีต่อมา แคทเธอรีนก็ได้รับแจ้งจากโรงพยาบาลที่สั่งให้พวกเธอย้ายโรงพยาบาลโจเอลอยู่ระหว่างการรักษา ทว่าเขาโมโหมากเมื่อได้ยินเรื่องนี้ “ฌอนชักจะอวดดีเกินไปแล้วนะ ชาติที่แล้วครอบครัวเราไปทำอะไรให้เขาเจ็บแค้นนักเหรอ? การรักษาตัวของพ่อไปทำอะไรให้เขาเดือดร้อนหรือไงกัน?”“คุณพ่อคะ คุณพ่อไม่ได้ทำอะไรให้เขาเดือดร้อนหรอกค่ะ เป็นหนูเอง” แคทเธอรีนตาละห้อย เธอจะจดจำทุกสิ่งทุกอย่างที่ฌอนทำเอาไว้กับพวกเธอ“แคทเธอรีน ไม่ต้องเศร้าไปหรอกลูก พ่อผิดเอง พ่อไม่น่ามาโรงพยาบาลของตระกูลจิวเวลเลย ตระกูลจิวเวลกับตระกูลฮิลล์มันก็พวกเดียวกัน ไปเถอะลูก พ่อจะจำการถูกหยามเกียรติในวันนี้เอาไว้ เรา ตระกูลยูลจะทำให้พวกเขาต้องชดใช้สิ่งที่ทำกับเราต่อไปในอนาคต” โจเอลพูดขณะที่เขาสงบสติอารมณ์“ค่ะ เราจะให้พวกต้องชดใช้สิ่งที่พวกเขาทำกับเราเอาไว้”แคทเธอรีนพยักหน้ารับวันต่อมาหลังจากที่นิโคลาถูกตัดสินโทษจำคุก โจเอลได้ประกาศต่อสาธารณชนว่าเขาได้รับอุปการะแคทเธอรีนในฐานะทายาทและผู้สืบทอดมรดกของเขา นอกจากนี้ แคทเธอรีนจะเป็นคนดูแลทุกเรื่องไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่ขณะที่เขาเข้ารับการรักษาตัวที่โรงพยาบาลหลังจากนั้นชาวเน็ตก็
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 678
ในตอนนั้นเอง การประชุมภายในของผู้บริหารระดับสูงของฮิลล์ คอร์ปอเรชั่นกำลังดำเนินไปอยู่เลียมกำลังก้มลงดูโทรศัพท์ของเขา เมื่อจู่ ๆ เขาก็หัวเราะออกมาในห้องประชุมที่ได้ยินเพียงแต่เสียงของฌอนเท่านั้นเงียบลงจนน่าขนลุก ทุกคนมองมาที่เลียมกันหมดร่างสูงตระหง่านของฌอนเอนพิงพนัก จากนั้นเขาจึงโยนปากกาในมือเขาลงบนโต๊ะ ดวงตาที่เคร่งขรึมของเขาฉายแววเย็นเยือก “ผู้จัดการฮิลล์มัวแต่หมกหมุ่นกับอะไรอยู่? ทำไมนายไม่บอกให้คนอื่นรู้ด้วยล่ะ?”เลียมลูบจมูก “พี่อยากรู้จริง ๆ เหรอ?”ผู้จัดการอาวุโสต่างกลั้นหายใจ พวกเขารู้สึกว่าฌอนคงจะโกรธจัดกับการหาเรื่องของผู้จัดการเลียม“ผมดูบัญชีเฟซบุ๊กหลักของบริษัทอยู่ กำลังดุเดือดเลย” เลียมยิ้มอย่างมีเลศนัย “มันเกี่ยวกับพี่น่ะครับ ประธานฮิลล์”ผู้จัดการคนหนึ่งหัวเราะพลางพูดขึ้น “ผู้คนคงกำลังแสดงความยินดีกับการแต่งงานของประธานฮิลล์และคุณนีสันของเรา”“นั่นสิ หมู่นี้มีคนมากมายมาที่บริษัทเพื่ออวยพร ไม่ว่ายังไง ประธานฮิลล์ก็เป็นมหาเศรษฐีของออสเตรเลีย”ฌอนยังคงไม่สนใจ แต่เขาก็เห็นด้วยกับสิ่งที่ผู้จัดการอาวุโสได้กล่าวมา ถึงอย่างไร เขาก็ไม่ได้สนใจเรื่องพวกนั้นเท่าไรนัก “ถ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 679
แคทเธอรีนรับการ์ดเชิญมาแล้วพลิกมันเล่นด้วยมือของเธอ “งานกาล่าแบบนี้ มีจุดประสงค์อะไรหรือเปล่า?”“มีสิครับ ผู้มีอิทธิพลจากทุกวงการจะไปที่นั่น ผมได้ยินมาว่าซินดี้ ดาราสาวที่คุณเกลียดมากที่สุดก็จะไปโชว์ตัวที่นั่นด้วย” ฮาร์วีย์ยุเธอเพราะเขากลัวเธอจะไม่ไปร่วมงานกาล่า “ถ้าคุณยุ่ง ผมไปแกล้งเธอให้คุณเองก็ได้นะครับ”“...”ไม่กี่วินาทีต่อมา แคทเธอรีนก็หัวเราะออกมา “ว้าว ผู้ช่วยยอร์กคุณนี่ชักจะเกเรไปกันใหญ่แล้วนะ ซินดี้เป็นแฟนของเชสเตอร์ คุณไม่กลัวว่าฉันจะเดือดร้อนบ้างหรือไง?”ฮาร์วีย์พูดยิ้ม ๆ “ตอนนี้คุณเป็นทายาทของท่านประธานยูล แถมยังเป็นหัวหน้านักออกแบบของเฮเซล กรุ๊ปอีก มูลค่าทางการตลาดของฮัดสัน คอร์ปอเรชั่นยังเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า ผู้คนนับไม่ถ้วนพยายามทำความรู้จักกับคุณ ถึงตระกูลจิวเวลจะมีอำนาจ แต่คุณก็ไม่น้อยหน้าเขาเหมือนกันนะครับ”“คุณนี่มีเหตุผลเหมือนกันนะเนี่ย บังเอิญฉันมีหนี้แค้นที่จะต้องสะสางกับเชสเตอร์ด้วยเหมือนกัน”แคทเธอรีนปิดการ์ดเชิญเพราะตอนนี้เธอเป็นคนค่อนข้างคิดเล็กคิดน้อย เธอจึงไม่ปล่อยผ่านเรื่องที่โรงพยาบาลของตระกูลจิวเวลไล่โจเอลออกมาเมื่อคราวก่อนไป...ในค่ำคืนนั้นท
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 680
แคทเธอรีนหัวเราะออกมาเบา ๆ แม้กระทั่งเลือดภายในกายของเธอก็ยัง… สูบฉีดค่ำคืนนี้คงจะน่าสนใจไม่น้อยหลังจากผ่านไปสามปี ผู้คนที่รู้จักคุ้นเคยก็มารวมตัวในสถานที่เดียวกันเวสลีย์ยกแก้วมาทางเธอจากที่ไกล ๆ จากนั้นไม่นาน เธอก็ได้รับข้อความของเขาจากวอทส์แอป: [ผมรู้ว่าคุณเล็งอะไรไว้ ดังนั้นผมจะไม่เข้าหาคุณ แต่ผมจะคอยจับตาดูคุณเอาไว้]แคทเธอรีนรู้สึกอบอุ่นหัวใจเลียมที่อยู่ในชุดสูทสีขาวเดินตรงมาหาเธอด้วยท่าทางสง่างามพลางส่งแก้วไวน์ให้เธอ “ตอนแรกผมไม่อยากมานะ แต่ผมก็รีบมาทันทีตอนที่รู้ว่าคุณมาร่วมงานด้วย ช่างเป็นค่ำคืนที่ครึกครื้นดีจริง ๆ”“มันครึกครื้นมากจริง ๆ ค่ะ ฉันชอบมาก” แคทเธอรีนยกไวน์ขึ้นจิบ ก่อนที่มุมปากของเธอจะยกขึ้นเป็นรอยยิ้มมีเสน่ห์แววตาของเลียมเป็นประกาย ทันใดนั้นเองเขาก็ถอนหายใจออกมาอย่างเสียใจ “ถ้าคุณไม่ได้แต่งงานกับฌอนตั้งแต่แรก ผมคงจะแต่งงานกับคุณแน่นอน ถ้าผมจะตามจีบคุณตอนนี้ สมาชิกในตระกูลฮิลล์คงจะด่าผมแน่เลย ไม่มีใครยอมรับที่พี่น้องสองคนแต่งงานกับผู้หญิงคนเดียวกันได้”“โชคดีนะคะที่คุณไม่ได้จีบฉัน ไม่อย่างนั้น ฉันคงจะกดดันน่าดูเลยล่ะค่ะ”“ทำไมล่ะครับ?”“เพราะฉันมีผู้ช
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 681
ความรู้สึกโมโหทำให้เขากำมือของซาร่าแน่นขึ้น ซาร่าสูดหายใจพลางครวญครางเสียงเบา “ฌอนนิคคะ เจ็บนะคะ...”“ขอโทษ” ฌอนปล่อยมือด้วยสีหน้าสำนึกผิด ทว่าสายตาของเขาไม่ได้ละไปจากฟลอร์เต้นรำเลยซาร่าแอบกำหมัดแน่นด้วยความโกรธงานแต่งงานของเธอกับฌอนควรจะได้รับความสนใจมากที่สุดในตอนนี้ ทว่าแคทเธอรีนกลับโผล่มาจากไหนก็ไม่รู้แล้วมาแย่งซีนเธอไป ไม่เพียงแค่นั้น ผู้คนมากมายในอินเตอร์เน็ตต่างเปรียบเทียบเธอกับแคทเธอรีน ถึงเธอจะจ่ายเงินซื้อโฆษณา ทว่าเธอก็ยังแพ้ให้กับแคทเธอรีนในที่สุดเธอก็ได้มาร่วมงานกาล่ากับฌอน ทว่าแคทเธอรีนก็ปรากฏตัวอีกครั้งราวกับผีที่ตามหลอกหลอนพวกเธอสิ่งที่สร้างความหงุดหงิดให้กับเธอมากที่สุดคือการที่เธอเห็นความหึงหวงในดวงตาของฌอน มันเป็นความหึงหวงที่ผู้ชายจะมีต่อผู้ชายคนอื่น“ฌอนนิคคะ คุณป้าลีอาอยู่ตรงนั้น ไปทักทายกันเถอะนะคะ” ซาร่าพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน“ตกลง”อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็เป็นครอบครัวเดียวกัน พวกเขาจึงต้องประพฤติตัวให้เหมาะสมในที่สาธารณะพวกเขาทั้งคู่เดินไปหาลีอา ลีอากับกำลังพูดคุยทักทายกับเพื่อนเก่า เพื่อนเก่าของเธอเอ่ยแซวขึ้น “ลูกสะใภ้กับลูกชายของเธอมานู่นแล้ว”“สวั
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 682
แคทเธอรีนเต้นรำกับเลียมจบหนึ่งเพลง ไม่นานนัก เธอก็ถูกชวนให้ไปเต้นรำอีกครั้งโดยคุณชายสตริงเกอร์ผู้มีความสามารถและดูดีที่เป็นคนมาชวนเธอฌอนกำมือแน่นอย่างไม่รู้ตัวลีอาถอนหายใจออกมา “บางที แกจะเอาแต่ดูถูกคนอื่นก็ไม่ได้ แกไม่ได้คิดแบบนั้นเหมือนกันเหรอ? เรื่องซุบซิบนินทาที่ฉันได้ยินมามากที่สุดในวันนี้ไม่ใช่เรื่องที่คนหัวเราะเยาะเลียมหรอกนะ แต่พวกเขากำลังพูดถึงเรื่องที่แกเขี่ยแคทเธอรีนทิ้ง แล้วไปแต่งงานกับซาร่าแทน!”“เธอทำอะไรดี ๆ ให้แกได้บ้าง? ทุกคนในวงสังคมชั้นสูงต่างตีตัวออกห่างโทมัส นีสัน ถ้าไม่ใช่เพราะแกสนับสนุนนีสัน คอร์ปอเรชั่นอยู่ คงไม่มีใครยอมทำงานกับพวกเขาหรอก”“พอได้แล้ว ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว”ฌอนรู้สึกโกรธขึ้นมาแล้ว อีกทั้งเขายังรู้สึกยิ่งไม่สบายใจมากขึ้นเมื่อได้ฟังคำพูดของลีอา “ผมหายจากอาการป่วยได้ต้องขอบคุณการรักษาของซาร่า ถ้าไม่ได้กำลังใจจากซาร่าในตอนที่อยู่ที่โรงพยาบาลจิตเวช ผมคงตายไปแล้ว”“แคทเธอรีนก็เคยให้กำลังใจแกมาก่อนเหมือนกัน ตอนนั้นแกคงฆ่าฉันไปแล้วถ้าไม่ได้เธอ” ลีอาโพล่งออกมาฌอนอึ้งไป จากนั้นเขาก็รู้สึกจุกในลำคอขึ้นมา “มีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นมาก่อนด้วยเหรอครับแม่?
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 683
“เพราะฉันคิดถึงเธอไง ลีอาแก่จริง ๆ เมื่อเทียบกับเธอ” เมสันโอบเอวผู้หญิงคนนั้น จากนั้นพวกเขาก็เริ่มจูบกันอย่างเร้าร้อน“คุณลุงคะ ฉันรู้จักที่ที่ปลอดคน เราไปที่นั่นกันไหมคะ?” ผู้หญิงคนนั้นพูดขึ้นอย่างออดอ้อน“เด็กดี ไปที่นั่นกันเดี๋ยวนี้เลย” เขาเดินไปข้างหลังพลางโอบผู้หญิงคนนั้น พวกเขาจูบกันหลายครั้งขณะที่พวกเขาเดินไปทว่า พวกเขาไม่รู้ตัวเลยว่าแคทเธอรีนเดินถือโทรศัพท์ออกมาจากด้านหลังของต้นไม้ที่ดูเขียวชอุ่มตลอดทั้งปีขณะที่พวกเขาจากไป โทรศัพท์ที่เธอถืออยู่นั้นกำลังบันทึกวิดีโออยู่ในตอนที่เธอกำลังจะตามพวกเขาไป มือหนาก็เอื้อมมากจากด้านหลังแล้วแย่งโทรศัพท์ของเธอไปหญิงสาวหันกลับไปมอง เธอเห็นฌอนกำลังถือโทรศัพท์ของเธออยู่แล้วดูวิดีโอ สีหน้าของเขาเคร่งขรึม“เธอไม่รู้สึกละอายใจบ้างหรือไงที่เป็นผู้หญิงแล้วมาถ่ายวิดีโออะไรแบบนี้?”ผ่านไปครู่หนึ่ง ฌอนก็มองแคทเธอรีนด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์เธอพูดไม่ออก เธอคิดว่าที่สีหน้าของเขาดูเคร่งขรึม เพราะเขาไปดูวิดีโอของพ่อเลี้ยงที่กำลังเล่นชู้อยู่เท่านั้น ทว่าเธอคิดไม่ถึงว่าเขาจะคุยเรื่องนั้นกับเธอ“ทำไมฉันต้องอายด้วยล่ะ? ออกจะเป็นเรื่องซุบซิบที่น่าติดต
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 684
ฌอนขมวดคิ้ว “นามสกุลฉันเกี่ยวอะไรด้วย?”“เพราะคุณชอบยุ่งเรื่องคนอื่นไงค่ะ” แคทเธอรีนตอบอย่างประชดประชันฌอนเยาะเย้ย “เธอเป็นภรรยาเก่าของฉัน เลียมเป็นน้องชายฉัน คนอื่นจะว่ายังไงถ้าพวกเธอสองคนลงเอยกัน? เธอสองคนหน้าด้าน แต่ฉันไม่”“คุณยังเห็นเลียมเป็นน้องชายอยู่อีกเหรอ? คุณทำร้ายเขาเพราะคุณอยากได้บริษัท และทำให้เขาเป็นเหมือนตัวตลกในแคนเบอร์รา” แคทเธอรีนตำหนิเขา “ฉันไม่เคยเจอใครจอมบงการและเห็นแก่ตัวเหมือนคุณเลย”“แล้วตอนนี้เธอยังรู้สึกไม่ดีกับเลียมอยู่ไหม?” ฌอนหรี่ตาลง ความเย็นชาฉายแววออกมาจากดวงตาของเขา“เขาช่วยชีวิตฉันเอาไว้ค่ะ ไม่ใช่เรื่องปกติเหรอคะที่ฉันจะอยู่ข้างเขา?” แคทเธอรีนยิ้มขณะที่เธอพูดขึ้น “เราทั้งคู่ต่างก็ยังโสด ก็อาจจะเป็นไปได้ที่เราจะลองเดทกัน เลียมก็หล่อดีนะคะ”“เธอไม่กล้าหรอก” ดวงตาที่แฝงไปด้วยความเกรี้ยวกราดราวกับว่าเขาอยากจะกลืนกินเธอเข้าไป “ตระกูลฮิลล์จะไม่ยอมให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น”“ไม่สำคัญว่าคุณจะยอมให้เกิดขึ้นหรือไม่ก็ตาม เพราะยังไงเลียมก็ถูกตระกูลฮิลล์ทอดทิ้งอยู่ดี ในกรณีที่เลวร้ายที่สุดที่เกิดขึ้น เขาก็แค่ไปทำงานที่บริษัทของเขา มีเรื่องเกิดขึ้นมากมายเกินไ
Latest chapter
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1072
ขณะฌอนอุ้มซูซี่ขึ้นรถ จู่ ๆ คนขับก็ถามขึ้นว่า “นี่ลูกของคุณหรือเปล่าครับ?”“... อืม” ฌอนตอบไปทั้งอย่างนั้นเนื่องจากเลียมหายตัวไป เขาจึงจะปฏิบัติต่อซูซี่เหมือนลูกสาวแท้ ๆ ของเขาต่อไปในอนาคต"คุณทั้งคู่ดูเหมือนกันมากเลยนะครับ" คนขับยิ้ม"ใช่ครับ เธอดูเหมือนผม" ฌอนเต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลายผสมปนเป “คุณเพิ่งย้ายมาที่นี่เมื่อเร็ว ๆ นี้ใช่ไหม? ผมไม่เคยเห็นคุณมาก่อนเลยครับ”"ใช่ครับ" คนขับหันกลับไปขึ้นรถหลังจากที่รถทั้งสองคันขับผ่านกันไป ฌอนก็เหลือบมองไปยังทิศทางที่รถคันนั้นกําลังมุ่งหน้าไปคฤหาสน์ที่ด้านบนนั้นเคยเป็นคฤหาสน์ของตระกูลฮิลล์ชายผู้นั้นใช่คนที่ซื้อคฤหาสน์ไปหรือเปล่านะ?แต่เขาไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะรวบรวมความคิดที่เกี่ยวข้องกับคฤหาสน์ เนื่องจากเขาเพิ่งรู้ว่าแคทเธอรีนกําลังจะไปอยู่ด้วยกันกับเวสลีย์เขามั่นใจว่าเวสลีย์คงนอนกับแคทเธอรีนแล้วหัวใจของเขาอัดแน่นเมื่อนึกถึงแคทเธอรีนนอนอยู่ใต้ร่างของเวสลีย์จุดนี้ไม่สำคัญอะไรหรอก สิ่งที่ฌอนกังวลมากกว่าคือความเป็นไปได้ที่แคทเธอรีนจะตั้งครรภ์ลูกของเวสลีย์ เวสลีย์ไม่ใช่คนดีอย่างแน่นอน ฌอนไม่รังเกียจที่แยกทางกับแคทเธอรีนหรอก
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1071
“เวสลีย์ ลียงส์ นายก็หยาบคายกับฉันมาตลอดอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? น่าเสียดายที่นายซ่อนมันดีเกินไป ไว้มาดูกันตอนที่หน้ากากของนายหลุดเถอะ”ทันทีที่ฌอนพูดจบเขาก็เหลือบมองแคทเธอรีน เมื่อได้เห็นสีหน้าเรียบเฉยของเธอ หัวใจของเขาก็เจ็บปวดอยู่ลึก ๆ ข้างในซูซี่เลื่อนหน้าต่างด้านหลังลงและยื่นศีรษะเธอออกมา จากนั้นเธอก็ถามด้วยน้ำเสียงเร่งเร้าว่า “ลุงฌอนคะ ลุงจะพูดไปอีกนานแค่ไหนคะ?”"ลุงกําลังจะไปเดี๋ยวนี้จ้ะ" ฌอนก้าวขึ้นรถเมื่อเขาขับรถออกไป เขาเห็นเวสลีย์ก้มศีรษะลงจูบปากกับแคทเธอรีนผ่านกระจกมองหลังเขาจับพวงมาลัยแน่นจนเส้นเลือดที่หลังมือปูดโปนออกมา ขณะเดียวกันเขาก็กดคันเร่งลงไปอย่างดุเดือดรุนแรงยิ่งขึ้นด้วยความโกรธซูซี่เริ่มหวีดร้องด้วยความตกใจ “ลุงฌอน ลุงขับรถเร็วเกินไปแล้ว! หนูกลัวนะคะ"ฌอนกลับมามีสติสัมปชัญญะทันที เขาลดความเร็วลงอย่างว่องไวและยอมรับความผิด "โทษทีนะจ๊ะ"“ลุงฌอน ลุงยังไม่บรรลุนิติภาวะเหรอเนี่ย ไม่น่าแปลกใจเลยที่ภรรยาของลุงทิ้งลุงไป” ซูซี่อดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยเขาด้วยมือเธอที่ท้าวสะเอวอยู่“... หนูพูดถูก" ฌอนหลบตาลงอย่างเศร้าซึมซูซี่ถอนหายใจกับพฤติกรรมของเขา เธอรู้ว่าแม่ของเ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1070
แคทเธอรีนไม่ได้แสดงปฏิกิริยาอื่นใดเลย ทว่าฌอนรู้สึกอารมณ์ปั่นป่วนกระวนกระวายช่วงสองสามวันมานี้ เขาพบว่าตัวเองอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกว่าจะพบเธอดีหรือไม่ เขาลังเลที่จะพบเธอ แต่ในขณะเดียวกันเขาก็คิดถึงเธอสุดหัวใจ“แคธี่ผมขอโทษ ผมไม่รู้จริง ๆ นะ...” ฌอนเริ่มอธิบายเหมือนเด็กหลงทาง “ผมไม่ได้ตั้งใจจะทําตัวแบบนั้น ผมคิดไม่ถึงเลยว่าเรื่องไร้สาระเช่นนี้จะเกิดขึ้นกับผมด้วย การสะกดจิตของซาร่านั้นแรงกล้ามากจนเขียนทับความทรงจําของผมไปจนหมดและทําให้ผมเกลียดคุณมากเหลือเกิน นั่นเป็นเหตุผลที่ทำไมผมถึงไม่ทันได้รู้ตัวเลยว่ามัน...” .“แล้วคุณมาขอให้ฉันยกโทษให้คุณเหรอ?” จู่ ๆ แคทเธอรีนก็หันหน้ากลับมาทันที ดวงตาเงียบสงบของเธอจับจ้องไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของเขา“ผม...” ฌอนกระอักกระอ่วนใจจนไม่รู้จะพูดยังไง ดวงตาของเขาแดงก่ำด้วยความทุกข์ระทม “แคธี่ผมรักคุณความรักของผมที่มีต่อคุณไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปเลยนะ...”"ฮะ!"ในที่สุดแคทเธอรีนก็หัวเราะ “ฌอนถึงคุณจะไม่ได้ถูกซาร่าสะกดจิตแต่ป่านนี้เราอาจจะหย่ากันไปแล้วก็ได้นะ”ฌอนอึ้งไปเลย "คงไม่เป็นแบบนั้นหรอก"“ตลกดีที่ฉันเป็นคนเดียวที่จําความสัมพันธ์นั้นของเรา
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1069
แคทเธอรีนวางสายเมื่อเธอมาถึงวิลล่าของครอบครัวยูลเป็นเวลาสองทุ่มแล้ว เวสลีย์กําลังเล่านิทานให้เด็กทั้งสองฟังด้วยท่าทางอ่อนโยนและเสียงทุ้มเบา ๆ เขามองดูเหมือนคุณพ่อใจดีเมื่อเห็นภาพอย่างนี้ ความรู้สึกผิดก็พุ่งปะทะเข้ามาในจิตใจของแคทเธอรีน เธอนี่นะสงสัยเขาได้ลงคอนั่นมันมากไปแล้วจริง ๆหลังจากที่เวสลีย์เล่านิทานจบเขาถึงสังเกตเห็นเธอ "คุณกลับมาแล้ว"โจเอลจ้องแคทเธอรีนเขม็ง “ลูกเป็นแม่ของซูซี่และลูคัสนะแต่ลูกกลับบ้านดึกตลอด แม้แต่เวสลีย์ก็ยังทําหน้าที่เป็นพ่อแม่ได้ดีกว่าลูกอีก”“ลูกจะไตร่ตรองตัวเองและจะไม่ทําอีกค่ะ” แคทเธอรีนขอโทษอย่างจริงใจ“ไม่เป็นไรหรอกครับ คุณทุ่มเททํางานไปเถอะครับผมจะช่วยคุณดูแลลูก ๆ คุณที่บ้านเอง” เวสลีย์กล่าวด้วยรอยยิ้มมองเขาแล้วแคทเธอรีนจึงตัดสินใจบางอย่างอยู่ลึก ๆ ในใจ…ในตอนกลางคืนแคทเธอรีนอยู่เป็นเพื่อนซูซี่และลูคัสจนพวกเขาหลับ จู่ ๆ ซูซี่ก็พูดว่า “แม่ขา คุณย่าโทรหาหนูวันนี้และบอกว่าย่าคิดถึงหนู ปู่ทวดและย่าทวดก็คิดถึงหนูด้วยเช่นกันค่ะ หนูรู้สึกอยากเอ่อ ... อยู่ที่นั่นสักพักค่ะ”"การไปอยู่ที่นั่นดีอะไรนักหนา?" ลูคัสถามอย่างไม่พอใจซูซี่ทําหน้ามุ่ยโดย
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1068
"ไม่จําเป็น" เฟรยาส่ายหัว “ฉันไม่ต้องการให้คุณมารับผิดชอบฉันหรอก แต่เนื่องจากตระกูลสโนว์บังคับให้ฉันให้กําเนิดเด็กคนนี้และถึงกับข่มขู่ฉันด้วยเด็กคนนี้ดังนั้นฉันจะให้กําเนิดเขาแต่ฉันจะไม่แต่งงานกับคุณหรอกนะ”ร็อดนีย์ไม่เคยคิดเลยว่าเธอเลือกจะให้กําเนิดลูกทั้งที่ยังไม่แต่งงานมากกว่าที่จะแต่งงานกับเขาซะอีกเขาควรจะดีใจสิ ทว่าเขาก็อารมณ์เสียซะอย่างนั้น“เฟรยา ลินช์ คุณไม่ชอบผมมากขนาดนั้นเลยเหรอ?”“...”“ฉันไม่เคยชอบคุณเลยน่ะสิ”เฟรยาเก็บอาการดูถูกเขาไว้ข้างในใจก่อนที่เธอจะเอ่ยอย่างจริงจังว่า “เมื่อสามปีก่อนฉันเคยมีความสัมพันธ์ฉันตกหลุมรักชายคนหนึ่งที่วิทยาลัยและเราอยู่ด้วยกันมาสี่ถึงห้าปี เรายังได้พบกับพ่อแม่ของแต่ละฝ่ายและพร้อมที่จะมีงานแต่งงานของเรา แต่แล้ววันหนึ่งเขาปล่อยให้ครอบครัวของฉันกับฉันต้องรอเก้อเพื่อหวานใจในวัยเด็กของเขา เขาไม่ได้ทําแค่ครั้งเดียวแต่เป็นครั้งแล้วครั้งเล่า เขามักจะยกให้เพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาอยู่เหนือสิ่งอื่นใดเสมอ“เมื่อใดก็ตามที่เราไปออกเดทกัน เขาก็จะพาเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาไปด้วย“เมื่อเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาป่วยเขาก็จะดูแลเธอ“เขาอ้างว่าเขาปฏิบ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1067
“ฉันไม่สน เนื่องจากคุณโยนผักดองของฉันทิ้งไปแล้ว คุณต้องทําอาหารให้ฉัน ฉันหิวนะ"ร็อดนีย์เหลือบมองท้องของเฟรยา ตอนแรกเขาไม่อยากทําอาหารให้เธอหรอก ทว่าเขากังวลว่าเฟรยาจะนําลูกอ๊อดน้อยในตัวเธอออกไปกินอาหารที่ไม่ถูกสุขลักษณะ ในที่สุดเขาก็ยอมจํานนต่อโชคชะตาของเขาและตัดสินใจทําอาหารให้เธอแต่เมื่อเขาเปิดตู้เย็นของเธอดู เขาก็ไม่พบส่วนประกอบเครื่องปรุงใด ๆ นอกจากเส้นพาสต้าเขาถอนหายใจออกมา “เฟรยา ลินช์ คุณเป็นผู้หญิงนะ คุณทําตัวเป็นแม่บ้านให้มากกว่านี้ไม่ได้เหรอ? คุณไม่มีไข่ที่บ้านด้วยซ้ำ ไม่มีใครอยากอยู่กับคุณหรอก” “ฉันกินในที่ทำงานทุกวัน ฉันทํางานให้คุณยังกับหมานะ แล้วคุณยังมาคาดหวังให้ฉันกลับมาเข้าครัวทําอาหารหลังจากที่ฉันเพิ่งทํางานล่วงเวลาเสร็จอีกเหรอ? ฉันมีเวลาว่างมากนักเหรอไง?”เฟรยาวิจารณ์เขาอย่างเผ็ดร้อน “อย่ามองฉันแบบนั้นสิ ซาร่าก็ไม่ดีไปกว่าฉันหรอก เธอยังจ้างแม่บ้านมาคนหนึ่งไม่ใช่เหรอไง?” “คุณนี่พล่ามไปใหญ่ บางครั้งเธอก็ทําอาหารด้วยตัวเองแหละน่า”“ฮ่า! คุณหมายถึงสัปดาห์ละครั้งเหรอ? ฉันก็ทําแบบนั้นแหละ”“...”ร็อดนีย์เงียบไปเลยเมื่อเอ่ยเรื่องนั้นขึ้นมาเห็นได้ชัดว่าเขาโน้
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1066
เฟรยาขมวดคิ้วย่น ก่อนหน้านี้เธอไม่ชอบกินผักดองและสงสัยว่าทําไมผู้คนมากมายถึงได้ชอบกินอาหารหมักดองอย่างนี้กันนัก แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็รู้ตัวว่าติดหนึบมันเข้าแล้วในเดือนนี้ด้วยเหตุนี้เธอถึงได้รู้ว่าเพราะการตั้งครรภ์ของเธอนั่นเองเป็นเหตุ“เข้าใจผิดแล้ว ฉันเพิ่งจะเริ่มชอบผักดองเพราะว่าฉันตั้งครรภ์ เป็นทารกเองที่ต้องการหม่ำของพวกนั้น” เธอตอบด้วยท่าทางว่าตัวเองเป็นฝ่ายถูก“ลูกของผมไม่ชอบกินอาหารหมักดองแบบนี้หรอก” ร็อดนีย์คว้าขวดโหลออกไปและเทผักดองทั้งหมดลงไปในถังขยะโดยไม่ลังเลเฟรยาระเบิดลงทันที “ร็อดนีย์ สโนว์ คุณรู้ไหมว่าผักดองขวดหนึ่งมันแพงขนาดไหน? มันมีราคากว่าสิบดอลลาร์เชียวนะ”“...”ร็อดนีย์อึ้งจนไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาพูด “นั่นแพงเรอะ ฮึ? คุณกําลังพักอยู่ในอพาร์ตเมนต์แบบดูเพล็กซ์มูลค่าหลายแสนล้านดอลลาร์และได้รับค่าจ้างเดือนละหลายแสนดอลลาร์ คุณยังมีเงิน 100 ล้านดอลลาร์ในบัตรที่โอเชอร์ คอร์ปอเรชั่นมอบให้คุณไปเมื่อวันก่อนด้วย คุณกล้าพูดว่าผักดองมีราคาแพงได้ยังไงกัน?!”“มันก็แพงอยู่ดี ผักดองในถุงเล็ก ๆ ที่ฉันได้มาบ่อย ๆ ราคาเพียงแค่ห้าดอลลาร์เอง”"หุบปากเลย"ร็อดนีย์เบื่อหน่ายกับเธอ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1065
เชสเตอร์ตะคอก “ก็ได้ นายแค่ลําเอียงเข้าข้างซาร่า แต่ขอฉันเตือนนายหน่อยนะว่าหากนายออกจากตระกูลสโนว์ไปแล้ว รับรองว่ายัยซาร่าจะทิ้งนายไปในไม่ช้าก็เร็ว”"นายนี่ตอแหลว่ะ"ร็อดนีย์อดไม่ได้ที่จะโวยวายใส่เขา “เชสเตอร์ จิวเวลนายก็เหมือนกับฌอน! ทําไมพวกนายถึงเป็นแบบนี้กันไปได้? พวกเราทั้งห้าคนโตมาด้วยกัน แต่พวกนายก็ยังมาเลือกปฏิบัติต่อซาร่าอีก”“ใช่ คนทั้งโลกกําลังเลือกปฏิบัติต่อซาร่าและนายเป็นเพียงคนเดียวที่ปกป้องเธอ นายเป็นคนฉลาดหัวใสและคนอื่นมีบางอย่างผิดปกติ งั้นเอาเลยไปสู้โลกเพื่อประโยชน์ของเธอรวมทั้งฆ่าลูกของนายเองด้วย”เชสเตอร์เริ่มรําคาญ “ฉันกําลังจะทําการผ่าตัดตอนนี้ ฉันไม่ว่างที่จะคุยกับนายละนะ”ทันทีที่เขาจบการสนทนา เขาก็เดินดุ่มออกไปด้วยสีหน้าสงบนิ่งอันที่จริงการพูดคุยกับร็อดนีย์ทําให้เลือดของเขาเดือดดาลเชสเตอร์เริ่มรู้สึกเห็นอกเห็นใจเฟรยาขึ้นมาเล็กน้อยจากนั้นร็อดนีย์ก็เดินออกจากสำนักงานแพทย์เขาเดินลงบันไดมาอย่างร่างไร้วิญญาณเมื่อเขาเซล้มลงไปโดยบังเอิญที่หน่วยกุมารเวชศาสตร์คุณพ่อคนหนึ่งในวัย 30 ปีที่กําลังกอดทารกน้อยน่ารักเดินผ่านเขาไปพอดี ทารกขวบเดียวคนนั้นมีดวงตาโ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1064
พ่อ...คํานี้ทําให้ร็อดนีย์อึ้งไปครู่หนึ่งทันทีเวนดี้พูดอย่างตั้งใจว่า “ใช่ ลูกอาจมีส่วนแค่สเปิร์มตัวหนึ่งเท่านั้น แต่ตอนนี้เด็กคนนี้มีความยาวประมาณหนึ่งเซนติเมตรแล้วนะ ลูกอาจเคยคิดที่จะทําให้เธอแท้งเด็ก แต่ลูกเคยคิดบ้างไหมว่าการทําแท้งจะสร้างความเสียหายให้กับร่างกายของผู้หญิงคนหนึ่งได้มากขนาดไหน?“มันง่ายมากเลยที่ลูกจะพูดแบบนั้นเพราะว่าลูกไม่ใช่คนที่ทุกข์ทรมานจากความเจ็บปวด ร่างกายของผู้หญิงจะได้รับความเสียหายหลังจากผ่านการทําแท้ง ผู้หญิงบางคนถึงกับประสบกับภาวะแทรกซ้อนต่าง ๆ นานาหรือมีอุปสรรคปัญหาในการตั้งครรภ์อีกครั้ง“นอกจากนี้ลูกคิดว่าถ้าแฟนหรือสามีในอนาคตของเธอรู้ว่าเธอเคยทำแท้งลูกของชายอื่นมาก่อน พวกเขาจะมองเธอยังไง? ลูกลองมองในมุมของเธอบ้าง ถ้าลูกรู้ว่าภรรยาในอนาคตของลูกเคยตั้งท้องลูกของชายอื่นมา ลูกจะผิดหวังไหม?”ร็อดนีย์ยังคงเงียบขณะฟังถ้อยคําเหล่านั้นเขาไม่ได้ใจร้ายโดยสันดาน หลังจากที่เวนดี้ชี้แนะเขาอย่างละเอียด ความสับสนเจ็บแปลบและความรู้สึกผิดก็ค่อยๆ คืบคลานเข้ามาในจิตใจของเขาในตอนนั้นเขาเคยคิดที่จะแต่งงานกับผู้หญิงคนไหนก็ได้เพื่อตอบสนองความปรารถนาของพ่อแม่ถ้าหาก
