เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 286
ปรับปรุงล่าสุด:
2021-08-08 19:00:00
บทที่เกี่ยวข้อง
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 287
ร่างของฌอนแข็งทื่อ เขาจับไหล่บางของเธอด้วยความโกรธและถามเธอด้วยเสียงอันแหบพร่าว่า “ใครที่คุณอยากให้ลูบท้องให้?”เวสลีย์ โลว์ยอนส์? ถ้าเป็นเช่นนั้น เขาจะโยนเธอออกจากห้องอย่างแน่นอน“ฌอนนี่ ฌอนนี่...” แคทเธอรีนมึนงง เธอจำได้ว่าเมื่อเธอปวดท้องในช่วงนั้นของเดือน ฌอนนี่จะช่วยลูบท้องของเธอ“แคทเธอรีน โจนส์ คุณแน่ใจนะว่าคุณเมา?” ฌอนบีบใบหน้าเล็กของเธออย่างแรง เธอกำลังเล่นสนุกกับเขาอีกแล้วหรือ?“มันเจ็บนะ คุณใจร้าย” แคทเธอรีนยกเท้าของเธออย่างเมามายขึ้นเตะเขาเบา ๆฌอนเกือบเลือดกำเดาไหล ความคิดเลวทรามอะไรในหัวของร็อดนีย์ ที่ให้เธอใส่ชุดกระต่ายน้อยตัวนี้? มันกำลังทรมานเขาอย่างเห็นได้ชัด“แคทเธอรีน โจนส์ ฝันไปเถอะ ที่คุณอยากให้ผมช่วยลูบท้องให้” ฌอนบีบใบหน้าของเธอจนกระทั่งมันแดง“อื้อ… มันเจ็บ… ฌอนนี่” แคทเธอรีนกัดริมฝีปากอย่างไร้เดียงสา ก่อนจะลืมตาที่สวยและฉ่ำไปด้วยน้ำของเธอขึ้นมาฌอนกลืนลูกกระเดือกในคอของเขา ครู่ต่อมาเขาก็พึมพำก่นด่ากับตัวเอง และห่มผ้าห่มให้เธอก่อนจะเดินออกไปไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้เขาเดินไปห้องครัว เขาใช้โทรศัพท์ค้นหาว่าควรจะกินอะไรดี ถ้ารู้สึกไม่สบายท้องกลังจากดื่มมาทั้งค
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-08-09คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 288
เธออยู่ที่ไหน?แคทเธอรีนจำได้ว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับเฟรยาเมื่อคืน เมื่อเธอรีบตามไป เธอก็เจอเพื่อนของฌอนที่ต้องการสอนบทเรียนให้เธอ เพื่อให้ได้เงิน 10,000 ดอลล่าร์ สำหรับทำให้เธอและเฟรยาเป็นอิสระ เธอจบลงด้วยการดื่มเหล้าเข้าไปจำนวนมาก อีกทั้ง เมื่อมีใครบางคนมาถึง ดูเหมือนว่าเธอจะ… จูบเขา… ?จากนั้น เธอก็จำได้ลาง ๆ ว่า เธอขึ้นเฮลิคอปเตอร์...อย่างที่คิดไว้ ความทรงจำของเธอถูกทำให้ยุ่งเหยิงไปหมดหลังจากที่ดื่มมากเกินไป เมื่อคืนนี้เฮลิคอปเตอร์บินไปที่ไหนนะ?มีใครนอนกับเธอหรือเปล่า?เธอตัวสั่นเมื่อมีความคิดนั้น เธอดึงผ้าห่มขึ้นเพื่อมองดู และเกือบจะร้องไห้เมื่อเธอเห็นว่าตัวเองยังคงใส่ชุดกระต่ายน้อยนั่นอยู่ อย่างไรก็ตาม มันดูเหมือนว่าไม่เคยถูกถอดออก ซึ่งนั่นเป็นเรื่องดีเธอมองไปรอบ ๆ และเห็นตู้เสื้อผ้าตู้หนึ่ง เธอต้องการบางอย่างเพื่อปกปิดตัวของเธอเอง เพียงแค่เธอลุกขึ้นจากผ้าห่ม จู่ ๆ ประตูก็ถูกเปิดออกทันทีฌอนเดินเข้ามาอย่างสง่างามขณะที่กำลังสวมเสื้อคลุมยาวสีกรมท่า ร่างทั้งร่างของแคทเธอรีนหยุดนิ่งเมื่อเธอเห็นเขา“ทำไม… คุณอยู่ที่นี่?”ฌอนไม่ได้พูดอะไร สายตาลึกล้ำของเขาจ้องไปที่เธอ เขา
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-08-09คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 289
“ผมร้ายกาจยังไง?” มือของฌอนวางลงบนไหล่ทั้งสองข้างของเธอ พร้อมกับมองเธอด้วยสายตามีเจตนาร้ายแคทเธอรีนปิดริมฝีปากบางของเธอโดยไม่รู้ตัว และเธอรู้สึกว่าใบหน้าของตัวเองกำลังแผดเผา “หุบปาก”“ทำไม? ตอนนี้คุณเกลียดผมแล้วเหรอ?” ฌอนดึงมือของเธอออกและกัดฟันของเขา “แคทเธอรีน โจนส์ ผมพึ่งจากไปได้ไม่นาน แต่คุณกลับรอไม่ไหวที่จะหมั้นกับเวสลีย์ โลว์ยอนส์ บอกผมหน่อบ เขารู้ไหมว่าตอนนี้คุณอยู่กับผม?”“ฌอน ฮิลล์ พอได้แล้ว...”แคทเธอรีนหน้าซีด เมื่อเธอจำสัญญาที่ให้ไว้กับเวสลีย์ได้ เธอรู้สึกผิดกับเขาจริง ๆ อาการใจลอยของเธอทำให้ฌอนโกรธจัดโดยสมบูรณ์ เขาจึงโน้มศีรษะลงไปจูบกับริมฝีปากสีแดงสดของเธอเขาคิดว่าเขารังเกียจเธอ แต่เมื่อรสชาติที่คุ้นเคยครอบงำความรู้สึกของเขา ความคิดเดียวที่เขารู้สึก คือ นี่มันดีเกินไป แคทเธอรีนดิ้นรนอย่างหนัก แต่มันก็เปล่าประโยชน์ มือของเธอถูกเขากดไว้อย่างแน่นหนา และความแข็งแกร่งของผู้ชายก็ควบคุมเธอได้โดยสิ้นเชิงในไม่ช้า เธอรู้สึกเวียนหัวจากจูบของเขาตั้งแต่ที่เขาจากไป บ่อยครั้งเธอต้องทนทุกข์ทรมานจากอาการนอนไม่หลับ และคิดถึงเขาในช่วงกลางดึก แม้ว่าตอนนี้เธอจะหมั้นกับเวสลีย์แ
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-08-09คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 290
“ออกไป” ฌอนสั่งอย่างห้วน ๆ ดวงตาของเมลานี่แดงก่ำ ใบหน้าของเธอดูเหลือเชื่อ “คุณชายใหญ่ ฉันเป็นแฟนของคุณ...”“คุณสามารถหยุดเป็นแฟนผมเมื่อไหร่ก็ได้” ฌอนคว้าข้อมือของเธอและลงไปด้านล่างนี่เป็นครั้งแรกที่เขาเป็นผู้เริ่มแตะต้องเธอ แต่ก่อนที่เธอจะรู้สึกมีความสุขกับมัน เธอก็ถูกผลักออกจากประตูทันที “เมลานี่ ยูล คุณไม่ได้เคาะประตูและเข้าบ้านคนอื่นโดยพละการ ครอบครัวคุณไม่ได้สอนมารยาทคุณเหรอ?”เมลานี่จุกแน่นไปด้วยความเสียใจ “ไม่ใช่ว่าฉันไม่มีมารยาท แต่เป็นเพราะคุณชายฮิลล์กำลังซ่อนผู้หญิงคนหนึ่งในบ้าน และไม่ต้องการให้ฉันเห็นเธอใช่ไหมคะ?”ใบหน้าของฌอนซีดเซียว ผู้หญิงโง่เง่าคนนี้ได้ข้ามเส้นของเขาแล้ว “ผมต้องอธิบายสิ่งที่ผมทำกับคุณด้วยงั้นเหรอ? ประมาณตัวด้วย”หลังจากที่เขาพูดประโยคนั้นจบแล้วก็ปิดประตูด้วยเสียงดังเมลานี่ยืนอยู่ด้านนอกประตูอย่างตกตะลึง เธอไม่เข้าใจ คุณชายฮิลล์คนโตเอาใจเธอมากมายก่อนหน้านี้ เขาแม้แต่ตกหลุมรักเธอตั้งแต่แรกพบต่อหน้าหญิงสาวมากมาย เขาเปลี่ยนเป็นแบบนั้นได้อย่างไร?ต้องเป็นจิ้งจอกที่อยู่ในบ้านที่ทำให้เขาสับสน…ฌอนล็อคประตูจากด้านในและโทรหาเฮดลีย์เพื่อให้ใครสักคนมาเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-08-09คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 291
ใบหน้าของฌอนดูเย็นชาเมื่อเขาดึงกุญแจออกมาจากกระเป๋าและโยนมันไปที่เธอ “เอาไป คุณจะได้รับการติดต่อในอนาคต”ใบหน้าของแคทเธอรีนเปลี่ยนจากสีขาวเป็นสีแดง “คุณไม่กลัวว่าเมลานี่จะเห็นฉันเหรอ?”“มันไม่สำคัญอะไร ถ้าเธอเห็นคุณ เธอก็เป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง ฉันสามารถแทนเธอด้วยคุณนายฮิลล์คนอื่นได้อย่างง่ายดาย มักจะมีคนฉลาดเสมอที่อยากได้ตำแหน่งนั้น”ฌอนพึ่งจะพูดเสร็จเมื่อกริ่งประตูดังขึ้นเขาเปิดประตูและเฮดลีย์ก็เข้ามาพร้อมกระเป๋าหนึ่งใบ “คุณชาย นี่เป็นเสื้อผ้าที่คุณให้ผมซื้อ แล้วก็คุณต้องเข้าประชุมบริษัทตอนเก้าโมง”“อืม” ฌอนโยนของลงในอ้อมแขนของแคทเธอรีนและพูดว่า “ขึ้นไปชั้นบนแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้า”แคทเธอรีนหยิบสิ่งของและเดินเข้าไปอาบน้ำ ตอนที่เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าและลงมาด้านล่าง ฌอนก็ได้ออกไปแล้ว โทรศัพท์ที่เธอฝากไว้กับร็อดนีย์เมื่อวานวางอยู่บนโต๊ะเมื่อเธอดูมัน เธอก็เห็นว่ามีข้อความและสายที่ไม่ได้รับจากโจเอลและเวสลีย์ แต่ไม่มีจากเฟรยาเธอกดเบอร์ด้วยความกังวล และสายก็ถูกรับอย่างรวดเร็ว เสียงสับสนของเฟรยาดังขึ้นจากอีกด้านหนึ่ง “แคทเธอรีน ว่าไง?”“ฉันควรจะเป็นคนพูด เธอไม่เป็นไรใช่ไหม?” แคทเธอรีนพบว่
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-08-09คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 292
วันอังคาร โจเอลพาเธอไปที่บ้านผู้อาวุโสของตระกูลยูลแคทเธอรีนยื่นของขวัญที่เธอเตรียมไว้ให้เขา “หนูซื้อนี่ให้คุณพ่อค่ะ เมื่อวันก่อนตอนที่ไปห้างกับเพื่อน มันสวยมากและหนูคิดว่าเนื้อผ้าก็ให้ความรู้สึกสบายตัวด้วย”“ลูกสาวของพ่อตาดีทีเดียว มันสวยมาก พรุ่งนี้พ่อจะใส่มันนะ” โจเอลยิ้มกว้าง“แล้วหนูก็ซื้ออีกสองชุดสำหรับคุณปู่และคุณย่า แต่หนูไม่รู้ว่าพวกเขาจะ...”“ไม่ต้องห่วง พวกเขาไม่ได้ต้องการของขวัญ มันสำคัญที่เจตนาต่างหาก” โจเอลพูดด้วยรอยยิ้มบ้านผู้อาวุโสของตระกูลยูลอยู่ใกล้กับภูเขาเชอร์แมนเช่นกันทั้งสองไม่ได้แลกเปลี่ยนคำพูดใด ๆ ระหว่างทางที่ไปยังที่นั่น เมื่อพวกเขาเกือบจะถึงบ้านผู้อาวุโส ก็มีเสียงใบพัดของเฮลิคอปเตอร์ดังขึ้น แคทเธอรีนลดกระจกลงเพื่อมองดูมัน และในที่สุดโจเอลก็พบหัวข้อที่จะคุยกับลูกสาวของเขาขึ้นมา “มีคนมีชื่อเสียงมากมายในเมืองหลวงที่มีเฮลิคอปเตอร์ส่วนตัว ลำที่หนูเพิ่งเห็นน่าจะเป็นของครอบครัวสโนว์”“ร็อดนีย์ สโนว์?” แคทเธอรีนโพล่งออกมา เธอไม่ชอบผู้ชายคนนั้นเลยจริง ๆ สำหรับฌอนที่เป็นเพื่อนกับคนแบบนั้นได้ เขาก็ต้องเป็นคนแบบเดียวกันนั่นแหละ“ลูกรู้จัก ร็อดนีย์ สโนว์?” โจเอล
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-08-09คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 293
คุณย่ายูลพยักหน้าอย่างพึงพอใจ “นั่นเป็นวิธีคิดที่ดี คุณชายฮิลล์คนโตกำลังมองหาภรรยาจากครอบครัวที่ดี ครอบครัวยูลของเราไม่ได้ขาดเงินทองหรือจิวเวลรี ดังนั้นอย่าเป็นเหมือนผู้หญิงที่อยู่ข้างนอกซึ่งไม่รู้ว่าการประพฤติที่ดีเป็นอย่างไร”“ใช่แล้ว ไม่เหมือนคนบางคนที่ยิ้มอย่างมีความสุข ทั้งยังไม่สามารถละสายตาไปได้เมื่อเห็นจิวเวลรี” คุณป้าเหลือบมองแคทเธอรีนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยการเยาะเย้ยกลุ่มคนหัวเราะเบา ๆ จากนั้นโจเอลก็แสดงความไม่พอใจของเขาออกมาทันที เขากำลังจะตำหนิคนพวกนั้นทันใดนั้นเอง แคทเธอรีนก็ยิ้มและพูดว่า “ใช่ค่ะ ดิฉันมีความสุขจริง ๆ ที่ได้รับจิวเวลรีราคาแพงเช่นนี้ แต่ไม่ใช่เพราะราคาของมัน เหตุผลหลักเลยก็คือ เพราะคุณย่าเป็นคนมอบให้แก่ฉัน”เธอหยุดลง แล้วดวงตาสวยงามที่มีน้ำตาคลอของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดงในทันใด“ระหว่างทางที่มาที่นี่ ดิฉันรู้สึกไม่สบายใจ ดิฉันต่างจากเมลานี่ และถูกคุณตาคุณยายเลี้ยงมาตั้งแต่เด็ก เมลานี่เป็นคนร่าเริงและน่ารัก แต่ดิฉันไม่รู้จักการทำให้คนอื่นพอใจเป็นอย่างไร ดิฉันถูกเลี้ยงดูจากคุณป้าและคุณลุง จึงไม่มีใครสอนดิฉันว่าจะอยู่ร่วมกับครอบครัวได้อย่างไร ดิฉันกลัวว่าค
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-08-09คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 294
คนที่นั่งอยู่ตรงข้าม คุณอาเดเมียน ยูล เขาหัวเราะและถามว่า “เมลานี่ เมื่อไหร่เธอจะหมั้นกับคุณชายฮิลล์คนโตล่ะ?”เมลานี่เห็นฝูงชนกำลังมองเธออย่างอิจฉาจึงรีบพูดอย่างเขินอายว่า “คุณย่าฮิลล์บอกว่างานแต่งงานจะจัดขึ้นปีนี้ หรือปีหน้า เราจะไม่มีการหมั้นหมายและจะแต่งงานกันเลยค่ะ”“ดูเหมือนว่าคุณย่าฮิลล์จะร้อนใจจริง ๆ นะเนี่ย” คุณป้ายิ้ม “พวกเราจะต้องเรียกเธอว่าคุณนายฮิลล์ในอีกไม่นานแล้วสิ”คุณปู่ยูลพยักหน้าอย่างพึงพอใจ “ยึดมั่นในคุณชายฮิลล์ให้ดี ครอบครัวยูลขึ้นอยู่กับเธอแล้วในอนาคต”เมลานี่รู้สึกดีใจเหลือเกิน “คุณปู่ หนูจะไม่ทำให้คุณปู่ผิดหวังค่ะ”เมื่อมองทุกคนที่กำลังชื่นชมเมลานี่ แคทเธอรีนไม่ได้รู้สึกอึดอัด เธอเหลือบมองเดเมียนที่อยู่ตรงข้ามเธอ ชายหนุ่มนั่งอยู่บนรถเข็น ให้ความรู้สึกที่น่าหดหู่“อย่างไรก็เถอะ โจเอล ไหนคุณสัญญาว่าจะยกที่ดินแปลงที่อยู่แนวชายฝั่งให้น้องชายของฉันก่อน ทำไมจู่ ๆ ฉันก็ได้ยินว่าคุณคุยกับแผนกว่าจะยกให้ฮัดสันแทน?” นิโคลาแสร้งทำราวกับว่าอยู่ ๆ เธอก็เพิ่งนึกคำถามออกมือของแคทเธอรีนกำแน่นและโจเอลก็ขมวดคิ้ว “ฮัดสันเป็นบริษัทของแคทเธอรีน น้องชายของคุณพัฒนาอสังหาริมทรัพย
ปรับปรุงล่าสุด : 2021-08-09
บทล่าสุด
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1072
ขณะฌอนอุ้มซูซี่ขึ้นรถ จู่ ๆ คนขับก็ถามขึ้นว่า “นี่ลูกของคุณหรือเปล่าครับ?”“... อืม” ฌอนตอบไปทั้งอย่างนั้นเนื่องจากเลียมหายตัวไป เขาจึงจะปฏิบัติต่อซูซี่เหมือนลูกสาวแท้ ๆ ของเขาต่อไปในอนาคต"คุณทั้งคู่ดูเหมือนกันมากเลยนะครับ" คนขับยิ้ม"ใช่ครับ เธอดูเหมือนผม" ฌอนเต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลายผสมปนเป “คุณเพิ่งย้ายมาที่นี่เมื่อเร็ว ๆ นี้ใช่ไหม? ผมไม่เคยเห็นคุณมาก่อนเลยครับ”"ใช่ครับ" คนขับหันกลับไปขึ้นรถหลังจากที่รถทั้งสองคันขับผ่านกันไป ฌอนก็เหลือบมองไปยังทิศทางที่รถคันนั้นกําลังมุ่งหน้าไปคฤหาสน์ที่ด้านบนนั้นเคยเป็นคฤหาสน์ของตระกูลฮิลล์ชายผู้นั้นใช่คนที่ซื้อคฤหาสน์ไปหรือเปล่านะ?แต่เขาไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะรวบรวมความคิดที่เกี่ยวข้องกับคฤหาสน์ เนื่องจากเขาเพิ่งรู้ว่าแคทเธอรีนกําลังจะไปอยู่ด้วยกันกับเวสลีย์เขามั่นใจว่าเวสลีย์คงนอนกับแคทเธอรีนแล้วหัวใจของเขาอัดแน่นเมื่อนึกถึงแคทเธอรีนนอนอยู่ใต้ร่างของเวสลีย์จุดนี้ไม่สำคัญอะไรหรอก สิ่งที่ฌอนกังวลมากกว่าคือความเป็นไปได้ที่แคทเธอรีนจะตั้งครรภ์ลูกของเวสลีย์ เวสลีย์ไม่ใช่คนดีอย่างแน่นอน ฌอนไม่รังเกียจที่แยกทางกับแคทเธอรีนหรอก
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1071
“เวสลีย์ ลียงส์ นายก็หยาบคายกับฉันมาตลอดอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? น่าเสียดายที่นายซ่อนมันดีเกินไป ไว้มาดูกันตอนที่หน้ากากของนายหลุดเถอะ”ทันทีที่ฌอนพูดจบเขาก็เหลือบมองแคทเธอรีน เมื่อได้เห็นสีหน้าเรียบเฉยของเธอ หัวใจของเขาก็เจ็บปวดอยู่ลึก ๆ ข้างในซูซี่เลื่อนหน้าต่างด้านหลังลงและยื่นศีรษะเธอออกมา จากนั้นเธอก็ถามด้วยน้ำเสียงเร่งเร้าว่า “ลุงฌอนคะ ลุงจะพูดไปอีกนานแค่ไหนคะ?”"ลุงกําลังจะไปเดี๋ยวนี้จ้ะ" ฌอนก้าวขึ้นรถเมื่อเขาขับรถออกไป เขาเห็นเวสลีย์ก้มศีรษะลงจูบปากกับแคทเธอรีนผ่านกระจกมองหลังเขาจับพวงมาลัยแน่นจนเส้นเลือดที่หลังมือปูดโปนออกมา ขณะเดียวกันเขาก็กดคันเร่งลงไปอย่างดุเดือดรุนแรงยิ่งขึ้นด้วยความโกรธซูซี่เริ่มหวีดร้องด้วยความตกใจ “ลุงฌอน ลุงขับรถเร็วเกินไปแล้ว! หนูกลัวนะคะ"ฌอนกลับมามีสติสัมปชัญญะทันที เขาลดความเร็วลงอย่างว่องไวและยอมรับความผิด "โทษทีนะจ๊ะ"“ลุงฌอน ลุงยังไม่บรรลุนิติภาวะเหรอเนี่ย ไม่น่าแปลกใจเลยที่ภรรยาของลุงทิ้งลุงไป” ซูซี่อดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยเขาด้วยมือเธอที่ท้าวสะเอวอยู่“... หนูพูดถูก" ฌอนหลบตาลงอย่างเศร้าซึมซูซี่ถอนหายใจกับพฤติกรรมของเขา เธอรู้ว่าแม่ของเ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1070
แคทเธอรีนไม่ได้แสดงปฏิกิริยาอื่นใดเลย ทว่าฌอนรู้สึกอารมณ์ปั่นป่วนกระวนกระวายช่วงสองสามวันมานี้ เขาพบว่าตัวเองอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกว่าจะพบเธอดีหรือไม่ เขาลังเลที่จะพบเธอ แต่ในขณะเดียวกันเขาก็คิดถึงเธอสุดหัวใจ“แคธี่ผมขอโทษ ผมไม่รู้จริง ๆ นะ...” ฌอนเริ่มอธิบายเหมือนเด็กหลงทาง “ผมไม่ได้ตั้งใจจะทําตัวแบบนั้น ผมคิดไม่ถึงเลยว่าเรื่องไร้สาระเช่นนี้จะเกิดขึ้นกับผมด้วย การสะกดจิตของซาร่านั้นแรงกล้ามากจนเขียนทับความทรงจําของผมไปจนหมดและทําให้ผมเกลียดคุณมากเหลือเกิน นั่นเป็นเหตุผลที่ทำไมผมถึงไม่ทันได้รู้ตัวเลยว่ามัน...” .“แล้วคุณมาขอให้ฉันยกโทษให้คุณเหรอ?” จู่ ๆ แคทเธอรีนก็หันหน้ากลับมาทันที ดวงตาเงียบสงบของเธอจับจ้องไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของเขา“ผม...” ฌอนกระอักกระอ่วนใจจนไม่รู้จะพูดยังไง ดวงตาของเขาแดงก่ำด้วยความทุกข์ระทม “แคธี่ผมรักคุณความรักของผมที่มีต่อคุณไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปเลยนะ...”"ฮะ!"ในที่สุดแคทเธอรีนก็หัวเราะ “ฌอนถึงคุณจะไม่ได้ถูกซาร่าสะกดจิตแต่ป่านนี้เราอาจจะหย่ากันไปแล้วก็ได้นะ”ฌอนอึ้งไปเลย "คงไม่เป็นแบบนั้นหรอก"“ตลกดีที่ฉันเป็นคนเดียวที่จําความสัมพันธ์นั้นของเรา
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1069
แคทเธอรีนวางสายเมื่อเธอมาถึงวิลล่าของครอบครัวยูลเป็นเวลาสองทุ่มแล้ว เวสลีย์กําลังเล่านิทานให้เด็กทั้งสองฟังด้วยท่าทางอ่อนโยนและเสียงทุ้มเบา ๆ เขามองดูเหมือนคุณพ่อใจดีเมื่อเห็นภาพอย่างนี้ ความรู้สึกผิดก็พุ่งปะทะเข้ามาในจิตใจของแคทเธอรีน เธอนี่นะสงสัยเขาได้ลงคอนั่นมันมากไปแล้วจริง ๆหลังจากที่เวสลีย์เล่านิทานจบเขาถึงสังเกตเห็นเธอ "คุณกลับมาแล้ว"โจเอลจ้องแคทเธอรีนเขม็ง “ลูกเป็นแม่ของซูซี่และลูคัสนะแต่ลูกกลับบ้านดึกตลอด แม้แต่เวสลีย์ก็ยังทําหน้าที่เป็นพ่อแม่ได้ดีกว่าลูกอีก”“ลูกจะไตร่ตรองตัวเองและจะไม่ทําอีกค่ะ” แคทเธอรีนขอโทษอย่างจริงใจ“ไม่เป็นไรหรอกครับ คุณทุ่มเททํางานไปเถอะครับผมจะช่วยคุณดูแลลูก ๆ คุณที่บ้านเอง” เวสลีย์กล่าวด้วยรอยยิ้มมองเขาแล้วแคทเธอรีนจึงตัดสินใจบางอย่างอยู่ลึก ๆ ในใจ…ในตอนกลางคืนแคทเธอรีนอยู่เป็นเพื่อนซูซี่และลูคัสจนพวกเขาหลับ จู่ ๆ ซูซี่ก็พูดว่า “แม่ขา คุณย่าโทรหาหนูวันนี้และบอกว่าย่าคิดถึงหนู ปู่ทวดและย่าทวดก็คิดถึงหนูด้วยเช่นกันค่ะ หนูรู้สึกอยากเอ่อ ... อยู่ที่นั่นสักพักค่ะ”"การไปอยู่ที่นั่นดีอะไรนักหนา?" ลูคัสถามอย่างไม่พอใจซูซี่ทําหน้ามุ่ยโดย
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1068
"ไม่จําเป็น" เฟรยาส่ายหัว “ฉันไม่ต้องการให้คุณมารับผิดชอบฉันหรอก แต่เนื่องจากตระกูลสโนว์บังคับให้ฉันให้กําเนิดเด็กคนนี้และถึงกับข่มขู่ฉันด้วยเด็กคนนี้ดังนั้นฉันจะให้กําเนิดเขาแต่ฉันจะไม่แต่งงานกับคุณหรอกนะ”ร็อดนีย์ไม่เคยคิดเลยว่าเธอเลือกจะให้กําเนิดลูกทั้งที่ยังไม่แต่งงานมากกว่าที่จะแต่งงานกับเขาซะอีกเขาควรจะดีใจสิ ทว่าเขาก็อารมณ์เสียซะอย่างนั้น“เฟรยา ลินช์ คุณไม่ชอบผมมากขนาดนั้นเลยเหรอ?”“...”“ฉันไม่เคยชอบคุณเลยน่ะสิ”เฟรยาเก็บอาการดูถูกเขาไว้ข้างในใจก่อนที่เธอจะเอ่ยอย่างจริงจังว่า “เมื่อสามปีก่อนฉันเคยมีความสัมพันธ์ฉันตกหลุมรักชายคนหนึ่งที่วิทยาลัยและเราอยู่ด้วยกันมาสี่ถึงห้าปี เรายังได้พบกับพ่อแม่ของแต่ละฝ่ายและพร้อมที่จะมีงานแต่งงานของเรา แต่แล้ววันหนึ่งเขาปล่อยให้ครอบครัวของฉันกับฉันต้องรอเก้อเพื่อหวานใจในวัยเด็กของเขา เขาไม่ได้ทําแค่ครั้งเดียวแต่เป็นครั้งแล้วครั้งเล่า เขามักจะยกให้เพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาอยู่เหนือสิ่งอื่นใดเสมอ“เมื่อใดก็ตามที่เราไปออกเดทกัน เขาก็จะพาเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาไปด้วย“เมื่อเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาป่วยเขาก็จะดูแลเธอ“เขาอ้างว่าเขาปฏิบ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1067
“ฉันไม่สน เนื่องจากคุณโยนผักดองของฉันทิ้งไปแล้ว คุณต้องทําอาหารให้ฉัน ฉันหิวนะ"ร็อดนีย์เหลือบมองท้องของเฟรยา ตอนแรกเขาไม่อยากทําอาหารให้เธอหรอก ทว่าเขากังวลว่าเฟรยาจะนําลูกอ๊อดน้อยในตัวเธอออกไปกินอาหารที่ไม่ถูกสุขลักษณะ ในที่สุดเขาก็ยอมจํานนต่อโชคชะตาของเขาและตัดสินใจทําอาหารให้เธอแต่เมื่อเขาเปิดตู้เย็นของเธอดู เขาก็ไม่พบส่วนประกอบเครื่องปรุงใด ๆ นอกจากเส้นพาสต้าเขาถอนหายใจออกมา “เฟรยา ลินช์ คุณเป็นผู้หญิงนะ คุณทําตัวเป็นแม่บ้านให้มากกว่านี้ไม่ได้เหรอ? คุณไม่มีไข่ที่บ้านด้วยซ้ำ ไม่มีใครอยากอยู่กับคุณหรอก” “ฉันกินในที่ทำงานทุกวัน ฉันทํางานให้คุณยังกับหมานะ แล้วคุณยังมาคาดหวังให้ฉันกลับมาเข้าครัวทําอาหารหลังจากที่ฉันเพิ่งทํางานล่วงเวลาเสร็จอีกเหรอ? ฉันมีเวลาว่างมากนักเหรอไง?”เฟรยาวิจารณ์เขาอย่างเผ็ดร้อน “อย่ามองฉันแบบนั้นสิ ซาร่าก็ไม่ดีไปกว่าฉันหรอก เธอยังจ้างแม่บ้านมาคนหนึ่งไม่ใช่เหรอไง?” “คุณนี่พล่ามไปใหญ่ บางครั้งเธอก็ทําอาหารด้วยตัวเองแหละน่า”“ฮ่า! คุณหมายถึงสัปดาห์ละครั้งเหรอ? ฉันก็ทําแบบนั้นแหละ”“...”ร็อดนีย์เงียบไปเลยเมื่อเอ่ยเรื่องนั้นขึ้นมาเห็นได้ชัดว่าเขาโน้
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1066
เฟรยาขมวดคิ้วย่น ก่อนหน้านี้เธอไม่ชอบกินผักดองและสงสัยว่าทําไมผู้คนมากมายถึงได้ชอบกินอาหารหมักดองอย่างนี้กันนัก แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็รู้ตัวว่าติดหนึบมันเข้าแล้วในเดือนนี้ด้วยเหตุนี้เธอถึงได้รู้ว่าเพราะการตั้งครรภ์ของเธอนั่นเองเป็นเหตุ“เข้าใจผิดแล้ว ฉันเพิ่งจะเริ่มชอบผักดองเพราะว่าฉันตั้งครรภ์ เป็นทารกเองที่ต้องการหม่ำของพวกนั้น” เธอตอบด้วยท่าทางว่าตัวเองเป็นฝ่ายถูก“ลูกของผมไม่ชอบกินอาหารหมักดองแบบนี้หรอก” ร็อดนีย์คว้าขวดโหลออกไปและเทผักดองทั้งหมดลงไปในถังขยะโดยไม่ลังเลเฟรยาระเบิดลงทันที “ร็อดนีย์ สโนว์ คุณรู้ไหมว่าผักดองขวดหนึ่งมันแพงขนาดไหน? มันมีราคากว่าสิบดอลลาร์เชียวนะ”“...”ร็อดนีย์อึ้งจนไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาพูด “นั่นแพงเรอะ ฮึ? คุณกําลังพักอยู่ในอพาร์ตเมนต์แบบดูเพล็กซ์มูลค่าหลายแสนล้านดอลลาร์และได้รับค่าจ้างเดือนละหลายแสนดอลลาร์ คุณยังมีเงิน 100 ล้านดอลลาร์ในบัตรที่โอเชอร์ คอร์ปอเรชั่นมอบให้คุณไปเมื่อวันก่อนด้วย คุณกล้าพูดว่าผักดองมีราคาแพงได้ยังไงกัน?!”“มันก็แพงอยู่ดี ผักดองในถุงเล็ก ๆ ที่ฉันได้มาบ่อย ๆ ราคาเพียงแค่ห้าดอลลาร์เอง”"หุบปากเลย"ร็อดนีย์เบื่อหน่ายกับเธอ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1065
เชสเตอร์ตะคอก “ก็ได้ นายแค่ลําเอียงเข้าข้างซาร่า แต่ขอฉันเตือนนายหน่อยนะว่าหากนายออกจากตระกูลสโนว์ไปแล้ว รับรองว่ายัยซาร่าจะทิ้งนายไปในไม่ช้าก็เร็ว”"นายนี่ตอแหลว่ะ"ร็อดนีย์อดไม่ได้ที่จะโวยวายใส่เขา “เชสเตอร์ จิวเวลนายก็เหมือนกับฌอน! ทําไมพวกนายถึงเป็นแบบนี้กันไปได้? พวกเราทั้งห้าคนโตมาด้วยกัน แต่พวกนายก็ยังมาเลือกปฏิบัติต่อซาร่าอีก”“ใช่ คนทั้งโลกกําลังเลือกปฏิบัติต่อซาร่าและนายเป็นเพียงคนเดียวที่ปกป้องเธอ นายเป็นคนฉลาดหัวใสและคนอื่นมีบางอย่างผิดปกติ งั้นเอาเลยไปสู้โลกเพื่อประโยชน์ของเธอรวมทั้งฆ่าลูกของนายเองด้วย”เชสเตอร์เริ่มรําคาญ “ฉันกําลังจะทําการผ่าตัดตอนนี้ ฉันไม่ว่างที่จะคุยกับนายละนะ”ทันทีที่เขาจบการสนทนา เขาก็เดินดุ่มออกไปด้วยสีหน้าสงบนิ่งอันที่จริงการพูดคุยกับร็อดนีย์ทําให้เลือดของเขาเดือดดาลเชสเตอร์เริ่มรู้สึกเห็นอกเห็นใจเฟรยาขึ้นมาเล็กน้อยจากนั้นร็อดนีย์ก็เดินออกจากสำนักงานแพทย์เขาเดินลงบันไดมาอย่างร่างไร้วิญญาณเมื่อเขาเซล้มลงไปโดยบังเอิญที่หน่วยกุมารเวชศาสตร์คุณพ่อคนหนึ่งในวัย 30 ปีที่กําลังกอดทารกน้อยน่ารักเดินผ่านเขาไปพอดี ทารกขวบเดียวคนนั้นมีดวงตาโ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1064
พ่อ...คํานี้ทําให้ร็อดนีย์อึ้งไปครู่หนึ่งทันทีเวนดี้พูดอย่างตั้งใจว่า “ใช่ ลูกอาจมีส่วนแค่สเปิร์มตัวหนึ่งเท่านั้น แต่ตอนนี้เด็กคนนี้มีความยาวประมาณหนึ่งเซนติเมตรแล้วนะ ลูกอาจเคยคิดที่จะทําให้เธอแท้งเด็ก แต่ลูกเคยคิดบ้างไหมว่าการทําแท้งจะสร้างความเสียหายให้กับร่างกายของผู้หญิงคนหนึ่งได้มากขนาดไหน?“มันง่ายมากเลยที่ลูกจะพูดแบบนั้นเพราะว่าลูกไม่ใช่คนที่ทุกข์ทรมานจากความเจ็บปวด ร่างกายของผู้หญิงจะได้รับความเสียหายหลังจากผ่านการทําแท้ง ผู้หญิงบางคนถึงกับประสบกับภาวะแทรกซ้อนต่าง ๆ นานาหรือมีอุปสรรคปัญหาในการตั้งครรภ์อีกครั้ง“นอกจากนี้ลูกคิดว่าถ้าแฟนหรือสามีในอนาคตของเธอรู้ว่าเธอเคยทำแท้งลูกของชายอื่นมาก่อน พวกเขาจะมองเธอยังไง? ลูกลองมองในมุมของเธอบ้าง ถ้าลูกรู้ว่าภรรยาในอนาคตของลูกเคยตั้งท้องลูกของชายอื่นมา ลูกจะผิดหวังไหม?”ร็อดนีย์ยังคงเงียบขณะฟังถ้อยคําเหล่านั้นเขาไม่ได้ใจร้ายโดยสันดาน หลังจากที่เวนดี้ชี้แนะเขาอย่างละเอียด ความสับสนเจ็บแปลบและความรู้สึกผิดก็ค่อยๆ คืบคลานเข้ามาในจิตใจของเขาในตอนนั้นเขาเคยคิดที่จะแต่งงานกับผู้หญิงคนไหนก็ได้เพื่อตอบสนองความปรารถนาของพ่อแม่ถ้าหาก
