LOGINShare
บทที่ 146
Last Updated:
2021-07-19 19:00:00Related chapters
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 147
ฌอนรู้สึกโกรธมาก เขาจึงโทรหาเธอทันที “แคทเธอรีน โจนส์ กลับมาเดี๋ยวนี้เลยนะ! คุณต้องให้ผมเตือนความจำของคุณถึงเนื้อหาในสัญญาหรือเปล่า? คุณคิดว่าผมเป็นคนใจบุญสุนทาน และว่าความให้ฟรี ๆ เพียงเพราะเห็นแก่ความไม่ยุติธรรมอย่างนั้นเหรอ? หรือคุณคิดว่าฝีมือการทำอาหารของคุณมีมูลค่าถึงสองร้อยล้านดอลล่าร์?”“แล้วนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกของคุณด้วย ทำไมคุณยังเสแสร้งต่อหน้าผมอีก?”ทุกคำที่เขาพูดราวกับควักหัวใจของแคทเธอรีนออกมา ขณะที่เธอฟังอยู่ที่ปลายสายในตอนแรกเธอรู้สึกเสียใจมาก ทว่าในตอนนี้ เธอเองก็รู้สึกโกรธขึ้นมาเหมือนกัน “คุณรู้ได้ยังไงว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกของฉัน?”“อีธาน โลว์กับคุณ เริ่มคบกันตั้งแต่สมัยมัธยม แล้วนี่จะเป็นครั้งแรกของคุณได้ยังไง?” ฌอนไม่เชื่อว่าวัยรุ่นสมัยนี้จะรักษาความบริสุทธิ์เอาไว้ได้“ฉันไม่เคยทำเรื่องแบบนั้นกับเขามาก่อน” แคทเธอรีนรู้สึกว่ามันไม่ถูกต้อง “ฉันยังรักษาครั้งแรกของฉันเอาไว้อยู่ ไม่ว่าคุณจะเชื่อฉันหรือไม่ มันก็ขึ้นอยู่กับคุณ”ฌอนนิ่งอึ้งไป หัวใจของเขารู้สึกอึดอัดเล็กน้อย “ผมจะให้เวลาคุณสิบนาที จะกลับมาที่นี่เดี๋ยวนี้ หรือจะรอรับผลที่ตามมา”ณ อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์
Last Updated : 2021-07-19คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 148
“นังเนรคุณนั่นทำลายเจมส์ เธอมันใจร้าย!”แซลลี่น้ำตาไหลออกมา“คุณพ่อ คุณแม่ หยุดทะเลาะกันเถอะค่ะ” รีเบคก้ารีบเข้ามาห้ามพวกเขาทั้งคู่ “คุณพ่อลืมไปแล้วหรือคะ? ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมายอมแพ้นะคะ เรายังมีฮัดสัน คอร์ปอเรชั่นอยู่ในมือของเรา ที่นี่เป็นหนึ่งใน 500 บริษัทในประเทศ ที่ใหญ่กว่าซัมมิทมาก!”“แต่ นั่น… เป็นของคุณย่า...” เจฟฟี่รู้สึกลังเล“คุณพ่อคะ ถ้าคุณพ่อหาทางรับมือไม่ได้ ก็จะต้องมีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น” รีเบคก้าลดเสียงลงขณะพูด“รีเบคก้าพูดถูก” แซลลี่พูดขึ้นอย่างไร้ความปราณี “พวกคุณนายในกลุ่มสามถึงห้าคนเคยประจบประแจงฉัน แต่เมื่อซัมมิทมีปัญหา พวกเขากลับรีบหนีไปทันที เมื่อซัมมิทล้มลง ครอบครัวของเราก็จะไม่มีที่ยืนในเมลเบิร์นอีกต่อไป!”เจฟฟี่พยายามคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่ดวงตาของเขาจะฉายแววความโหดร้ายออกมา “ถูกของคุณ!”...แคทเธอรีนอยู่ในห้วงของความฝันในความฝันนั้น ดูเหมือนกับว่าเธอได้กลับไปยังสวนพลัม เมื่อครั้งเธอยังเด็ก คุณปู่และคุณย่าของเธออยู่ที่นั่นและรักใคร่เอ็นดูเธอมาก เธอจึงมักจะไปอยู่ที่สวนพลัมทว่า เมื่อคุณปู่ของเธอจากไป คุณย่าของเธอก็พูดขึ้นว่า “เคธี่ ย่าเหนื่อยเหล
Last Updated : 2021-07-19คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 149
“ผมไม่ใช่คนที่คุณจะมาตกหลุมรักได้ง่าย ๆ” เขาพูดขึ้นด้วยความเย่อหยิ่ง แต่ยังคงปล่อยเธอไป เขาจะไม่ทำให้เธอลำบากใจอีกต่อไปแล้วบทสนทนาจบลงเพียงเท่านั้น แล้วแคทเธอรีนก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก ดูเหมือนว่าเธอยังคงต้องแสร้งทำเป็นหลงรักเขาต่อไปอีกในอนาคต...09:00 น.หลังจากที่เธอมาถึงที่บริษัท เธอรีบตรงไปที่ห้องทำงานเพื่อตามหาโจเซฟเธอลางานตั้งแต่ถูกตำรวจจับกุมก่อนหน้านี้ และยังไม่ได้มาที่บริษัทเลยนับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาสิ่งแรกคือ เธอกลัวว่าการแสดงความคิดเห็นของเพื่อนร่วมงานจะสร้างความลำบากใจให้กับโจเซฟ และเธอไม่ต้องการให้ชื่อเสียงของ ทัลตัน ดีไซน์ต้องเสียหายอีก ถึงแม้ว่าคดีความจะสิ้นสุดลงแล้ว ทว่าเธอยังรู้สึกผิดต่อโจเซฟ“พี่โจเซฟคะ ฉันขอโทษจริง ๆ ฉันไม่ได้เข้าบริษัทตั้งนาน แต่กลับสร้างปัญหาให้พี่กับบริษัทอยู่ตลอด”แคทเธอรีนรู้สึกซาบซึ้งเป็นอย่างมาก เธอรู้ว่าโจเซฟต้องตกอยู่ภายใต้แรงกดดันมากมายที่ไม่ยอมไล่เธอออก“ไม่เป็นไรหรอก พี่เชื่อในตัวเธอมาตลอด” โจเซฟระบายยิ้มพร้อมกับรินชาใส่ถ้วยให้แก่เธอ “อีกอย่าง เรายังถือว่านี่เป็นผลพลอยได้ ในที่สุดพี่ก็ได้เป็นที่รู้จักในเมลเบิร์น แล
Last Updated : 2021-07-20คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 150
ในช่วงบ่าย แคทเธอรีนเพิ่งเดินออกจากลิฟต์ ตอนนั้นเองอีธานปรากฏตัวขึ้นแล้วขวางทางเธอเอาไว้“นายรู้ไหมว่าทำตัวน่ารำคาญมากแค่ไหน? คราวก่อนฉันพูดกับนายไม่ชัดเจนพอเหรอ?”แคทเธอรีนมองเขาแล้วเดินเลี่ยงออกมา“เคธี่ คุณย่าของคุณเสียแล้วนะ!” อีธานคว้าแขนของเธอเอาไว้ได้ทัน “คุณไม่รู้เรื่องเลยเหรอ?”ร่างกายของแคทเธอรีนสั่นเทา เธอหันกลับมาช้า ๆ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ “นายโกหก!”“ผมไม่ได้โกหก ที่ผมโทรหาคุณวันนี้ เพราะผมอยากจะปลอบคุณ แต่ดูเหมือนว่าจริง ๆ แล้วตระกูลโจนส์ไม่ได้บอกอะไรกับคุณเลย”อีธานเพิ่งพูดจบขณะที่แคทเธอรีนแยกจากเขา และวิ่งไปที่รถของเธอทว่ามือของเธอสั่นมากจนเธอไม่สามารถเปิดประตูออกได้“มาเถอะ เป็นแบบนี้คุณขับรถไม่ได้หรอก ผมจะพาคุณไปที่นั่นเอง ผมรู้จักที่นั่น” อีธานแย่งกุญแจรถไปจากเธอแล้วเปิดประตู เขาช่วยเธอรัดเข็มขัดนิรภัยก่อนจะพาไปยังสถานที่จัดงานศพหลังจากที่ลงจากรถแล้ว แคทเธอรีนเดินโซเซเข้าไปในสถานที่จัดงานศพเมื่อเธอเห็นภาพถ่ายของคุณย่าโจนส์ ความจริงที่เธอไม่อยากเชื่อก็ถูกปะติดปะต่อเข้าด้วยกันในที่สุดน้ำตาไหลลงมาอาบแนวแก้มของเธอไม่ขาดสายเธอคิดไม่ถึงเลยว่าง
Last Updated : 2021-07-20คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 151
“พวกคุณช่วยอย่ามาทะเลาะกันด้วยเรื่องส่วนตัวในงานศพของคุณย่าได้ไหม?!” แคทเธอรีนพูดขัดจังหวะพวกเขาด้วยน้ำเสียงเย็นชาแล้วเดินไปที่โลงศพเงียบ ๆดูราวกับว่าตอนนี้เธอไม่สามารถทำอะไรให้คุณย่าของเธอได้นอกเสียจากคุกเข่าลงเธอรู้สึกเสียใจมาก เมื่อตอนพวกท่านทั้งคู่ยังหนุ่มยังสาว คุณย่าและคุณปู่ต่างก็เป็นบุคคลที่มีอิทธิพลมากในเมลเบิร์น ถ้าไม่มีพวกท่าน ตระกูลโจนส์คงจะไม่มีวันนี้ถึงอย่างนั้นก็ตาม เมื่อพวกท่านจากไป พวกท่านกลับจากไปอย่างรวดเร็วและไม่ค่อยมีใครรู้ มีเพียงแขกไม่กี่คนเท่านั้นที่มาไว้อาลัยให้กับพวกท่าน....เมื่อถึงเวลาพลบค่ำฌอนขับรถกลับมาที่วิลล่า แล้วพบว่ามีเพียงป้าลินดาเท่านั้นที่กำลังทำอาหารอยู่ในบ้าน“แคทเธอรีนไปไหน?”“เธอยังไม่กลับมาเลยค่ะ” ป้าลินดาพูดยังไม่ทันขาดคำ ขณะที่เธอเห็นใบหน้าหล่อเหลานั้นแปรเปลี่ยนเป็นเย็นชาในทันทีเธอลอบถอนหายใจเงียบ ๆ เธอไม่เคยเห็นฌอนต้องมีใครอยู่ใกล้ ๆ กับเขาแบบนี้มาก่อน เขาถามหาภรรยาของเขาทันทีที่กลับถึงบ้านฌอนมองไปที่นาฬิกาที่เขาสวมอยู่ เวลาที่แสดงคือ 18:30 น.เธอรถติดอยู่หรือเปล่า? เขารีบโทรหาเธอ ทว่าไม่มีใครรับสายโธ่เว้ย แค่เขาทำดีก
Last Updated : 2021-07-20คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 152
“ตรวจสอบว่าพวกเขาไปโรงแรมกันหรือเปล่าอย่างนั้นเหรอ?” ฌอนลุกขึ้น ความเกลียดชังท่วมท้นในแววตาสีเข้มของเขาคิ้วของเฮดลีย์ขมวดเข้าหากันเล็กน้อย เขาอยู่เคียงข้างฌอนมานาน และไม่ค่อยเห็นเขาโกรธแบบนี้ บางทีฌอนอาจจะไม่ได้สังเกตตัวเองว่าคุณโจนส์มีอิทธิพลต่ออารมณ์ของเขามากน้อยเพียงใด“ไม่ต้องตรวจสอบแล้ว” ฌอนกำหมัดแน่น น้ำเสียงของเขาฟังดูเย็นชาและแข็งกร้าว “ฉันอยากรู้ว่า เธอจะอยู่ข้างนอกนั่นอีกนานแค่ไหน”เฮดลีย์ตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว...ณ ห้องจัดพิธีศพแคทเธอรีนนั่งคุกเข่าอยู่แบบนั้นตลอดทั้งคืนเจฟฟี่ แซลลี่ และรีเบคกล้า กลับไปตั้งแต่เที่ยงคืนแล้วมีเพียงอีธานและเธอเท่านั้นที่ถูกทิ้งให้อยู่ภายในห้องโถงใหญ่“กลับไปซะ” แคทเธอรีนรู้ว่าเขายังอยู่ที่นี่เพราะเธอ แต่เธอไม่ต้องการความเห็นใจ“ผมไม่กลับ ที่ผ่านมาคุณย่าโจนส์ก็ดีกับผมเหมือนกัน เพื่อเป็นการส่งท่านเป็นครั้งสุดท้าย ผมจะอยู่” อีธานดึงดันที่จะอยู่ข้าง ๆ เธอแคทเธอรีนยิ้มออกมาด้วยความเย็นชา แม้แต่อีธานเองก็ยังรู้ว่าต้องส่งคุณย่า แล้วเจฟฟี่ล่ะ? เจฟฟี่เป็นลูกชายแท้ ๆ ของคุณย่า คุณย่าเองก็เอ็นดูแซลลี่เหมือนกับลูกสาวของท่านเหมือนกันความเ
Last Updated : 2021-07-20คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 153
แคทเธอรีนเองก็ยังรู้สึกตกใจไม่ต่างกัน ในตอนนั้นเองที่เธอเพิ่งสังเกตเห็นว่าเสื้อของอีธานพาดอยู่บนไหล่ของเธอเวรกรรม ฌอนต้องเข้าใจผิดอีกแน่ ๆ ทว่าตอนนี้เธอเหนื่อยล้าเกินกว่าที่จะมีอารมณ์มาทะเลาะกับใคร“คุณฮิลล์ คุณกำลังทำอะไรของคุณ?” ดวงตาของอีธานเบิกกว้าง เขาค่อย ๆ สัมผัสได้ถึงความเป็นเจ้าของเจ้าของที่ชายคนนั้นมีต่อแคทเธอรีนได้อย่างช้า ๆอย่างไรก็ตาม เขาก็ยังไม่เข้าใจ ฌอน ฮิลล์เพียงแค่ช่วยว่าความให้กับคดีของแคทเธอรีนไม่ใช่เหรอ?“แล้วนายคิดว่าฉันกำลังจะทำอะไรล่ะ?” ฌอนบีบปลายคางของแคทเธอรีนด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ และกดจูบลงบนริมฝีปากของเธอโดยปราศจากความยับยั้งชั่งใจ “เธอเป็นผู้หญิงของฉัน เพราะฉะนั้นอย่ามายุ่งกับเธอ ไม่อย่างนั้น ฉันจะถือว่านายปลุกปั่นให้เกิดปัญหาระหว่างตระกูลโลว์และฉัน”อีธานรู้สึกตกใจมาก “เป็นไปไม่ได้! เธอไม่ได้รักคุณเลย เคธี่ เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”แคทเธอรีนไม่รู้ว่าจะแสดงออกอย่างไร จากความรู้สึกรู้สึกอับอายอย่างมากนั่นเธอจินตนาการถึงช่วงเวลานี้นับครั้งไม่ถ้วนว่า เธอจะจับมือกับฌอนแล้วเชิดหน้าขึ้นต่อหน้าอีธาน และประกาศออกไปว่าเธอเป็นน้าของเขาเธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าเธ
Last Updated : 2021-07-20คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 154
“หุบปากไปเลย คุณมันผู้หญิงขี้โกหก!”ฌอนตะคอกใส่เธอ “คุณคิดว่าผมจะเชื่อคุณอีกอย่างนั้นเหรอ? คุณพูดว่าคุณรักผม แต่นั่นเป็นเพราะคุณต้องการให้ผมว่าความให้คุณในชั้นศาล ตอนนี้มันสำเร็จแล้วนี่ หลังจากนั้นคุณเลยอยากเตะผมไปให้พ้นทาง คุณพูดว่าคุณไม่ได้รักอีธาน โลว์อีกแล้ว แต่คุณก็อดทนแทบไม่ไหวที่จะเข้าโรงแรมกับเขา”หากเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในช่วงเวลาที่ผ่านมา แคทเธอรีนคงจะเถียงเขาไปแล้ว ทว่าในวันนี้เธอรู้สึกอ่อนล้าและโศกเศร้าจริง ๆ เธอไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงที่จะโต้เถียงกับเขา “คุณเห็นว่าฉันเข้าโรงแรมกับเขาหรือคะ?”“ถ้าคุณไม่ได้เข้าโรงแรมกับเขา แล้วทำไมเมื่อคืนคุณถึงไม่กลับมา? ทำไมเสื้อของเขาถึงคลุมอยู่บนไหล่ของคุณ? แค่ดูจากท่าทางของคุณ ผมก็พอจะรู้แล้วว่าคุณไม่ได้นอนทั้งคืน”ฌอนมองไปที่เธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรังเกียจแคทเธอรีนรู้สึกโมโห เมื่อคืนเธออยู่เฝ้าคุณย่าของเธอทั้งคืน ทว่าความคิดของเขากลับต่ำทรามที่สุดราวกับว่าเธอเสียสติไปแล้ว หญิงสาวถอดเสื้อผ้าของเธอออกแล้วโยนลงบนพื้น “ดูด้วยตาของตัวเองให้ดีแล้วกัน ตรวจสอบให้ละเอียดถี่ถ้วน แล้วดูว่าคุณเจอร่องรอยอะไรบนร่างกายของฉันหรือเปล่า คุณอย
Last Updated : 2021-07-20
Latest chapter
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1072
ขณะฌอนอุ้มซูซี่ขึ้นรถ จู่ ๆ คนขับก็ถามขึ้นว่า “นี่ลูกของคุณหรือเปล่าครับ?”“... อืม” ฌอนตอบไปทั้งอย่างนั้นเนื่องจากเลียมหายตัวไป เขาจึงจะปฏิบัติต่อซูซี่เหมือนลูกสาวแท้ ๆ ของเขาต่อไปในอนาคต"คุณทั้งคู่ดูเหมือนกันมากเลยนะครับ" คนขับยิ้ม"ใช่ครับ เธอดูเหมือนผม" ฌอนเต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลายผสมปนเป “คุณเพิ่งย้ายมาที่นี่เมื่อเร็ว ๆ นี้ใช่ไหม? ผมไม่เคยเห็นคุณมาก่อนเลยครับ”"ใช่ครับ" คนขับหันกลับไปขึ้นรถหลังจากที่รถทั้งสองคันขับผ่านกันไป ฌอนก็เหลือบมองไปยังทิศทางที่รถคันนั้นกําลังมุ่งหน้าไปคฤหาสน์ที่ด้านบนนั้นเคยเป็นคฤหาสน์ของตระกูลฮิลล์ชายผู้นั้นใช่คนที่ซื้อคฤหาสน์ไปหรือเปล่านะ?แต่เขาไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะรวบรวมความคิดที่เกี่ยวข้องกับคฤหาสน์ เนื่องจากเขาเพิ่งรู้ว่าแคทเธอรีนกําลังจะไปอยู่ด้วยกันกับเวสลีย์เขามั่นใจว่าเวสลีย์คงนอนกับแคทเธอรีนแล้วหัวใจของเขาอัดแน่นเมื่อนึกถึงแคทเธอรีนนอนอยู่ใต้ร่างของเวสลีย์จุดนี้ไม่สำคัญอะไรหรอก สิ่งที่ฌอนกังวลมากกว่าคือความเป็นไปได้ที่แคทเธอรีนจะตั้งครรภ์ลูกของเวสลีย์ เวสลีย์ไม่ใช่คนดีอย่างแน่นอน ฌอนไม่รังเกียจที่แยกทางกับแคทเธอรีนหรอก
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1071
“เวสลีย์ ลียงส์ นายก็หยาบคายกับฉันมาตลอดอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? น่าเสียดายที่นายซ่อนมันดีเกินไป ไว้มาดูกันตอนที่หน้ากากของนายหลุดเถอะ”ทันทีที่ฌอนพูดจบเขาก็เหลือบมองแคทเธอรีน เมื่อได้เห็นสีหน้าเรียบเฉยของเธอ หัวใจของเขาก็เจ็บปวดอยู่ลึก ๆ ข้างในซูซี่เลื่อนหน้าต่างด้านหลังลงและยื่นศีรษะเธอออกมา จากนั้นเธอก็ถามด้วยน้ำเสียงเร่งเร้าว่า “ลุงฌอนคะ ลุงจะพูดไปอีกนานแค่ไหนคะ?”"ลุงกําลังจะไปเดี๋ยวนี้จ้ะ" ฌอนก้าวขึ้นรถเมื่อเขาขับรถออกไป เขาเห็นเวสลีย์ก้มศีรษะลงจูบปากกับแคทเธอรีนผ่านกระจกมองหลังเขาจับพวงมาลัยแน่นจนเส้นเลือดที่หลังมือปูดโปนออกมา ขณะเดียวกันเขาก็กดคันเร่งลงไปอย่างดุเดือดรุนแรงยิ่งขึ้นด้วยความโกรธซูซี่เริ่มหวีดร้องด้วยความตกใจ “ลุงฌอน ลุงขับรถเร็วเกินไปแล้ว! หนูกลัวนะคะ"ฌอนกลับมามีสติสัมปชัญญะทันที เขาลดความเร็วลงอย่างว่องไวและยอมรับความผิด "โทษทีนะจ๊ะ"“ลุงฌอน ลุงยังไม่บรรลุนิติภาวะเหรอเนี่ย ไม่น่าแปลกใจเลยที่ภรรยาของลุงทิ้งลุงไป” ซูซี่อดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยเขาด้วยมือเธอที่ท้าวสะเอวอยู่“... หนูพูดถูก" ฌอนหลบตาลงอย่างเศร้าซึมซูซี่ถอนหายใจกับพฤติกรรมของเขา เธอรู้ว่าแม่ของเ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1070
แคทเธอรีนไม่ได้แสดงปฏิกิริยาอื่นใดเลย ทว่าฌอนรู้สึกอารมณ์ปั่นป่วนกระวนกระวายช่วงสองสามวันมานี้ เขาพบว่าตัวเองอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกว่าจะพบเธอดีหรือไม่ เขาลังเลที่จะพบเธอ แต่ในขณะเดียวกันเขาก็คิดถึงเธอสุดหัวใจ“แคธี่ผมขอโทษ ผมไม่รู้จริง ๆ นะ...” ฌอนเริ่มอธิบายเหมือนเด็กหลงทาง “ผมไม่ได้ตั้งใจจะทําตัวแบบนั้น ผมคิดไม่ถึงเลยว่าเรื่องไร้สาระเช่นนี้จะเกิดขึ้นกับผมด้วย การสะกดจิตของซาร่านั้นแรงกล้ามากจนเขียนทับความทรงจําของผมไปจนหมดและทําให้ผมเกลียดคุณมากเหลือเกิน นั่นเป็นเหตุผลที่ทำไมผมถึงไม่ทันได้รู้ตัวเลยว่ามัน...” .“แล้วคุณมาขอให้ฉันยกโทษให้คุณเหรอ?” จู่ ๆ แคทเธอรีนก็หันหน้ากลับมาทันที ดวงตาเงียบสงบของเธอจับจ้องไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของเขา“ผม...” ฌอนกระอักกระอ่วนใจจนไม่รู้จะพูดยังไง ดวงตาของเขาแดงก่ำด้วยความทุกข์ระทม “แคธี่ผมรักคุณความรักของผมที่มีต่อคุณไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปเลยนะ...”"ฮะ!"ในที่สุดแคทเธอรีนก็หัวเราะ “ฌอนถึงคุณจะไม่ได้ถูกซาร่าสะกดจิตแต่ป่านนี้เราอาจจะหย่ากันไปแล้วก็ได้นะ”ฌอนอึ้งไปเลย "คงไม่เป็นแบบนั้นหรอก"“ตลกดีที่ฉันเป็นคนเดียวที่จําความสัมพันธ์นั้นของเรา
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1069
แคทเธอรีนวางสายเมื่อเธอมาถึงวิลล่าของครอบครัวยูลเป็นเวลาสองทุ่มแล้ว เวสลีย์กําลังเล่านิทานให้เด็กทั้งสองฟังด้วยท่าทางอ่อนโยนและเสียงทุ้มเบา ๆ เขามองดูเหมือนคุณพ่อใจดีเมื่อเห็นภาพอย่างนี้ ความรู้สึกผิดก็พุ่งปะทะเข้ามาในจิตใจของแคทเธอรีน เธอนี่นะสงสัยเขาได้ลงคอนั่นมันมากไปแล้วจริง ๆหลังจากที่เวสลีย์เล่านิทานจบเขาถึงสังเกตเห็นเธอ "คุณกลับมาแล้ว"โจเอลจ้องแคทเธอรีนเขม็ง “ลูกเป็นแม่ของซูซี่และลูคัสนะแต่ลูกกลับบ้านดึกตลอด แม้แต่เวสลีย์ก็ยังทําหน้าที่เป็นพ่อแม่ได้ดีกว่าลูกอีก”“ลูกจะไตร่ตรองตัวเองและจะไม่ทําอีกค่ะ” แคทเธอรีนขอโทษอย่างจริงใจ“ไม่เป็นไรหรอกครับ คุณทุ่มเททํางานไปเถอะครับผมจะช่วยคุณดูแลลูก ๆ คุณที่บ้านเอง” เวสลีย์กล่าวด้วยรอยยิ้มมองเขาแล้วแคทเธอรีนจึงตัดสินใจบางอย่างอยู่ลึก ๆ ในใจ…ในตอนกลางคืนแคทเธอรีนอยู่เป็นเพื่อนซูซี่และลูคัสจนพวกเขาหลับ จู่ ๆ ซูซี่ก็พูดว่า “แม่ขา คุณย่าโทรหาหนูวันนี้และบอกว่าย่าคิดถึงหนู ปู่ทวดและย่าทวดก็คิดถึงหนูด้วยเช่นกันค่ะ หนูรู้สึกอยากเอ่อ ... อยู่ที่นั่นสักพักค่ะ”"การไปอยู่ที่นั่นดีอะไรนักหนา?" ลูคัสถามอย่างไม่พอใจซูซี่ทําหน้ามุ่ยโดย
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1068
"ไม่จําเป็น" เฟรยาส่ายหัว “ฉันไม่ต้องการให้คุณมารับผิดชอบฉันหรอก แต่เนื่องจากตระกูลสโนว์บังคับให้ฉันให้กําเนิดเด็กคนนี้และถึงกับข่มขู่ฉันด้วยเด็กคนนี้ดังนั้นฉันจะให้กําเนิดเขาแต่ฉันจะไม่แต่งงานกับคุณหรอกนะ”ร็อดนีย์ไม่เคยคิดเลยว่าเธอเลือกจะให้กําเนิดลูกทั้งที่ยังไม่แต่งงานมากกว่าที่จะแต่งงานกับเขาซะอีกเขาควรจะดีใจสิ ทว่าเขาก็อารมณ์เสียซะอย่างนั้น“เฟรยา ลินช์ คุณไม่ชอบผมมากขนาดนั้นเลยเหรอ?”“...”“ฉันไม่เคยชอบคุณเลยน่ะสิ”เฟรยาเก็บอาการดูถูกเขาไว้ข้างในใจก่อนที่เธอจะเอ่ยอย่างจริงจังว่า “เมื่อสามปีก่อนฉันเคยมีความสัมพันธ์ฉันตกหลุมรักชายคนหนึ่งที่วิทยาลัยและเราอยู่ด้วยกันมาสี่ถึงห้าปี เรายังได้พบกับพ่อแม่ของแต่ละฝ่ายและพร้อมที่จะมีงานแต่งงานของเรา แต่แล้ววันหนึ่งเขาปล่อยให้ครอบครัวของฉันกับฉันต้องรอเก้อเพื่อหวานใจในวัยเด็กของเขา เขาไม่ได้ทําแค่ครั้งเดียวแต่เป็นครั้งแล้วครั้งเล่า เขามักจะยกให้เพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาอยู่เหนือสิ่งอื่นใดเสมอ“เมื่อใดก็ตามที่เราไปออกเดทกัน เขาก็จะพาเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาไปด้วย“เมื่อเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาป่วยเขาก็จะดูแลเธอ“เขาอ้างว่าเขาปฏิบ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1067
“ฉันไม่สน เนื่องจากคุณโยนผักดองของฉันทิ้งไปแล้ว คุณต้องทําอาหารให้ฉัน ฉันหิวนะ"ร็อดนีย์เหลือบมองท้องของเฟรยา ตอนแรกเขาไม่อยากทําอาหารให้เธอหรอก ทว่าเขากังวลว่าเฟรยาจะนําลูกอ๊อดน้อยในตัวเธอออกไปกินอาหารที่ไม่ถูกสุขลักษณะ ในที่สุดเขาก็ยอมจํานนต่อโชคชะตาของเขาและตัดสินใจทําอาหารให้เธอแต่เมื่อเขาเปิดตู้เย็นของเธอดู เขาก็ไม่พบส่วนประกอบเครื่องปรุงใด ๆ นอกจากเส้นพาสต้าเขาถอนหายใจออกมา “เฟรยา ลินช์ คุณเป็นผู้หญิงนะ คุณทําตัวเป็นแม่บ้านให้มากกว่านี้ไม่ได้เหรอ? คุณไม่มีไข่ที่บ้านด้วยซ้ำ ไม่มีใครอยากอยู่กับคุณหรอก” “ฉันกินในที่ทำงานทุกวัน ฉันทํางานให้คุณยังกับหมานะ แล้วคุณยังมาคาดหวังให้ฉันกลับมาเข้าครัวทําอาหารหลังจากที่ฉันเพิ่งทํางานล่วงเวลาเสร็จอีกเหรอ? ฉันมีเวลาว่างมากนักเหรอไง?”เฟรยาวิจารณ์เขาอย่างเผ็ดร้อน “อย่ามองฉันแบบนั้นสิ ซาร่าก็ไม่ดีไปกว่าฉันหรอก เธอยังจ้างแม่บ้านมาคนหนึ่งไม่ใช่เหรอไง?” “คุณนี่พล่ามไปใหญ่ บางครั้งเธอก็ทําอาหารด้วยตัวเองแหละน่า”“ฮ่า! คุณหมายถึงสัปดาห์ละครั้งเหรอ? ฉันก็ทําแบบนั้นแหละ”“...”ร็อดนีย์เงียบไปเลยเมื่อเอ่ยเรื่องนั้นขึ้นมาเห็นได้ชัดว่าเขาโน้
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1066
เฟรยาขมวดคิ้วย่น ก่อนหน้านี้เธอไม่ชอบกินผักดองและสงสัยว่าทําไมผู้คนมากมายถึงได้ชอบกินอาหารหมักดองอย่างนี้กันนัก แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็รู้ตัวว่าติดหนึบมันเข้าแล้วในเดือนนี้ด้วยเหตุนี้เธอถึงได้รู้ว่าเพราะการตั้งครรภ์ของเธอนั่นเองเป็นเหตุ“เข้าใจผิดแล้ว ฉันเพิ่งจะเริ่มชอบผักดองเพราะว่าฉันตั้งครรภ์ เป็นทารกเองที่ต้องการหม่ำของพวกนั้น” เธอตอบด้วยท่าทางว่าตัวเองเป็นฝ่ายถูก“ลูกของผมไม่ชอบกินอาหารหมักดองแบบนี้หรอก” ร็อดนีย์คว้าขวดโหลออกไปและเทผักดองทั้งหมดลงไปในถังขยะโดยไม่ลังเลเฟรยาระเบิดลงทันที “ร็อดนีย์ สโนว์ คุณรู้ไหมว่าผักดองขวดหนึ่งมันแพงขนาดไหน? มันมีราคากว่าสิบดอลลาร์เชียวนะ”“...”ร็อดนีย์อึ้งจนไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาพูด “นั่นแพงเรอะ ฮึ? คุณกําลังพักอยู่ในอพาร์ตเมนต์แบบดูเพล็กซ์มูลค่าหลายแสนล้านดอลลาร์และได้รับค่าจ้างเดือนละหลายแสนดอลลาร์ คุณยังมีเงิน 100 ล้านดอลลาร์ในบัตรที่โอเชอร์ คอร์ปอเรชั่นมอบให้คุณไปเมื่อวันก่อนด้วย คุณกล้าพูดว่าผักดองมีราคาแพงได้ยังไงกัน?!”“มันก็แพงอยู่ดี ผักดองในถุงเล็ก ๆ ที่ฉันได้มาบ่อย ๆ ราคาเพียงแค่ห้าดอลลาร์เอง”"หุบปากเลย"ร็อดนีย์เบื่อหน่ายกับเธอ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1065
เชสเตอร์ตะคอก “ก็ได้ นายแค่ลําเอียงเข้าข้างซาร่า แต่ขอฉันเตือนนายหน่อยนะว่าหากนายออกจากตระกูลสโนว์ไปแล้ว รับรองว่ายัยซาร่าจะทิ้งนายไปในไม่ช้าก็เร็ว”"นายนี่ตอแหลว่ะ"ร็อดนีย์อดไม่ได้ที่จะโวยวายใส่เขา “เชสเตอร์ จิวเวลนายก็เหมือนกับฌอน! ทําไมพวกนายถึงเป็นแบบนี้กันไปได้? พวกเราทั้งห้าคนโตมาด้วยกัน แต่พวกนายก็ยังมาเลือกปฏิบัติต่อซาร่าอีก”“ใช่ คนทั้งโลกกําลังเลือกปฏิบัติต่อซาร่าและนายเป็นเพียงคนเดียวที่ปกป้องเธอ นายเป็นคนฉลาดหัวใสและคนอื่นมีบางอย่างผิดปกติ งั้นเอาเลยไปสู้โลกเพื่อประโยชน์ของเธอรวมทั้งฆ่าลูกของนายเองด้วย”เชสเตอร์เริ่มรําคาญ “ฉันกําลังจะทําการผ่าตัดตอนนี้ ฉันไม่ว่างที่จะคุยกับนายละนะ”ทันทีที่เขาจบการสนทนา เขาก็เดินดุ่มออกไปด้วยสีหน้าสงบนิ่งอันที่จริงการพูดคุยกับร็อดนีย์ทําให้เลือดของเขาเดือดดาลเชสเตอร์เริ่มรู้สึกเห็นอกเห็นใจเฟรยาขึ้นมาเล็กน้อยจากนั้นร็อดนีย์ก็เดินออกจากสำนักงานแพทย์เขาเดินลงบันไดมาอย่างร่างไร้วิญญาณเมื่อเขาเซล้มลงไปโดยบังเอิญที่หน่วยกุมารเวชศาสตร์คุณพ่อคนหนึ่งในวัย 30 ปีที่กําลังกอดทารกน้อยน่ารักเดินผ่านเขาไปพอดี ทารกขวบเดียวคนนั้นมีดวงตาโ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1064
พ่อ...คํานี้ทําให้ร็อดนีย์อึ้งไปครู่หนึ่งทันทีเวนดี้พูดอย่างตั้งใจว่า “ใช่ ลูกอาจมีส่วนแค่สเปิร์มตัวหนึ่งเท่านั้น แต่ตอนนี้เด็กคนนี้มีความยาวประมาณหนึ่งเซนติเมตรแล้วนะ ลูกอาจเคยคิดที่จะทําให้เธอแท้งเด็ก แต่ลูกเคยคิดบ้างไหมว่าการทําแท้งจะสร้างความเสียหายให้กับร่างกายของผู้หญิงคนหนึ่งได้มากขนาดไหน?“มันง่ายมากเลยที่ลูกจะพูดแบบนั้นเพราะว่าลูกไม่ใช่คนที่ทุกข์ทรมานจากความเจ็บปวด ร่างกายของผู้หญิงจะได้รับความเสียหายหลังจากผ่านการทําแท้ง ผู้หญิงบางคนถึงกับประสบกับภาวะแทรกซ้อนต่าง ๆ นานาหรือมีอุปสรรคปัญหาในการตั้งครรภ์อีกครั้ง“นอกจากนี้ลูกคิดว่าถ้าแฟนหรือสามีในอนาคตของเธอรู้ว่าเธอเคยทำแท้งลูกของชายอื่นมาก่อน พวกเขาจะมองเธอยังไง? ลูกลองมองในมุมของเธอบ้าง ถ้าลูกรู้ว่าภรรยาในอนาคตของลูกเคยตั้งท้องลูกของชายอื่นมา ลูกจะผิดหวังไหม?”ร็อดนีย์ยังคงเงียบขณะฟังถ้อยคําเหล่านั้นเขาไม่ได้ใจร้ายโดยสันดาน หลังจากที่เวนดี้ชี้แนะเขาอย่างละเอียด ความสับสนเจ็บแปลบและความรู้สึกผิดก็ค่อยๆ คืบคลานเข้ามาในจิตใจของเขาในตอนนั้นเขาเคยคิดที่จะแต่งงานกับผู้หญิงคนไหนก็ได้เพื่อตอบสนองความปรารถนาของพ่อแม่ถ้าหาก
