8

EP8 - ความลับ รักเลว (อาณาเขต)

“เธอจำไว้ ว่าเธอกล้าทำฉันเจ็บ เธอต้องเจ็บกว่าฉันเป็นร้อยเท่า!”

“……..”

ชายหนุ่มเดินออกจากคอนโดของหญิงสาวไปด้วยความโมโห เขาเจ็บเจียนตายสาเหตุมาจากผู้หญิงคนนี้ เพราะเธอ ความรักของเขาต้องพังลงจนไม่เหลือชิ้นดี

ซาเนียร์ที่ถูกอาณาเขตพูดแบบนั้นก็นั่งลงร้องไห้อย่างหนัก เธอไม่ได้อยากทำร้ายเขา ไม่เคยคิดอยากทำร้ายแม้แต่นิดเดียว เขารู้อยู่เต็มอกว่าเธอรู้สึกยังไงกับเขา แต่ความหมายนั้นมันกลับไปคนละทางกับเธอที่รักจนไม่อยากให้เขาต้องเจ็บหรือไม่มีความสุข แต่เป็นเขาที่เขาใจว่าเธอรักเขาจนอยากแย่งชิง

ในกลางดึกซาเนียร์ได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้ง เธอค่อยๆเดินออกมาเปิดประตูเพราะความง่วงบวกกับเพิ่งร้องไห้มาอย่างหนักทำให้เธอแทบลืมตาไม่ขึ้น

"เขต.."

"หลบ!!"

"เขต!! เมามาใช่มั้ย กลิ่นเหล้าแรงมากเลย" ซาเนียร์เอ่ย

"แล้วทำไม ไปเอาผ้ามา จะอาบน้ำ!!"

"แล้วทำไม..."

"บอกให้ไปเอาผ้ามา!!!"

ซาเนียรได้แต่ทำตาม เพราะตอนนี้อาณาเขตท่าทางเมามาก พูดไปเขาก็คงไม่รู้เรื่อง ไม่นานหลังจากหยิบผ้าให้ไป เขาก็อาบน้ำอยู่พักใหญ่ ก่อนเดินออกมาทั้งที่เปลือยเปล่ามีเพียงผ้าขนหนูที่พันรอบเอวมาเท่านั้น

"เขตมีอะไรถึงมาดึกแบบนี้"

"มาเอาเธอไง!! เธออยากได้ฉันไม่ใช่เหรอ ฉันก็จะมาจัดให้เธอไง!!"

ผลั่ก!!! อาณาเขตผลักซาเนียร์ลงกับเตียงก่อนขึ้นคร่อมเธออีกครั้ง ตอนนี้เขากำลังเมาซึ่งทำให้แรงบีบข้อมือที่ยึดเธอไว้กับเตียงมันรุนแรง ยิ่งดิ้นซาเนียร์ยิ่งเจ็บ แถมไหล่เธอข้างซ้ายก็ยังบาดเจ็บ

"อย่าทำเนียร์!!"

"หึ!!!"

อาณาเขตปบดเปลื้องเสื้อผ้าของซาเนียรที่ใส่นอนออกก้อนจะย้ำยีทำรักเธออย่างรุนแรงอยู่แบบนั้นนานนับชั่วโมง

ร่างเล็กของหญิงสาวที่นอนอย่างอ่อนแรงในขณะที่มีหมอนรองอยู่ใต้ก้นงอนๆของเธอ เมื่อชายหนุ่มทำซาดิสม์รุนแรงกับเธอไม่หยุด คราบน้ำกามครั้งแล้วครั้งเล่าที่ชายหนุ่มปลดปล่อย มันเลอะเปรอะเปื้อนเต็มหว่างขาของเธอไปหมด

และตอนนี้ท่อนเอ็นลำใหญ่ก็ยังคงสอดกระแทกใสรูสวาทที่บวมแดงจนน้ำกามไหลทะลักออกมาเป็นจำนวนมาก เสียงหยาบโลนของแรงกระทำ มันส่งเสียงดังออกมาราวกับหนังเอวีแบบนั้น

ปั่ก!! ปั่ก!! ปั่ก!! เอวสอบสับจ้วงไม่ออมแรง เจ้าของท่อนที่กำลังจะถึงฝั่งฝันอีกครั้งก็เริ่มบีบสะโพกของหญิงสาวแรงขึ้นในขณะที่ซอยท่อนเอ็นนั่นด้วยแรงกำหนัด

"ขะ..เขต ไม่ไหวแล้ว เนียร์จุกไปหมดแล้ว"

"จะแตกแล้ว อื้มส์!!!"

"ขะ..ขอร้อง ปะ,,ปล่อยเนียร์...."

"แตกแล้ว!!! ซี๊ดด!!!!"

ในที่สุดอาณาก็กระตุกเกร็งปลดปล่อยน้ำกามอีกครั้ง ซาเนียร์ถึงกับร้องไห้ออกมาอีกครั้ง เขาย้ำยีเธอครั้งแล้วครั้งเล่าจนพอใจ ก่อนผละตัวลงนอนหลับด้วยความเหนื่อยบนเตียงของเธอ

หญิงสาวรีบคว้าผ้าลุกขึ้นอย่างยากลำบากเพื่อนเข้าห้องน้ำ เธอชำระล้างคราบน้ำกามของเขาออกจากร่องสวาทและเรียวขา ก่อนเดินออกมาอีกครั้ง

แต่ครั้งนี้เธอเลือกจะออกไปนอนที่โซฟาพร้อมผ้าห่ม หากอาณาเขตตื่นขึ้น เธอกลัวเขาจะทำแบบนั้นกับเธออีก บวกกับห้องนี้มีแค่ห้องนอนเดียวเท่านั้น

เช้า

ซาเนียร์ออกจากคอนโดมาแต่เช้าในขณะที่อาณาเขตยังไม่ตื่น และเหมือนทุกวัน เธอส่งข้อความไปอธิบายกับปรายถึงเรื่องที่เกิดขึ้น ซึ่งปรายไม่เคยตอบกลับ วันนี้เธอมาที่ร้านอาหารของตัวเอง หลังตัดสินใจจะปิดมันอย่างถาวร แต่เพราะคิวของลูกค้าที่จองไว้ ทำให้เธอต้องเครียคิวให้หมดก่อนจึงจะปิดร้านได้

"พี่เนียร์ เสียดายจังเลย หนูทำงานกับพี่แล้วดีมาก ไม่อยากให้พี่ปิดร้านเลย" ลูกน้องคนนึงเอ่ยขึ้น

"ขอโทษนะที่พี่ทำให้ทุกคนผิดหวัง ไว้โอกาศหน้าหากพี่ได้กลับมาทำอีก เราจะได้กลับมาร่วมงานกันอีกนะ" ซาเนียร์เอ่ย

"ค่ะพี่เนียร์"

"พี่ฝากร้านด้วยนะ พี่ไปหาหมอก่อน"

ซาเนียร์มาตามนัดกับหมออัยเหมือนทุกครั้ง เธอมีนัดทำกายภาพกับเขาซึ่งวันนี้ดูจะเป็นข่าวร้ายสำหรับเธอ เมื่อหมออัยตรวจอาการบาดเจ็บของเธอแล้วเอ่ยถามขึ้นอย่างเป็นห่วง

"ทำไมอาการบาดเจ็บมันรุนแรงขึ้นครับ ซาเนียร์ไปทำอะไรมาหรือเปล่าครับ หรือไปกระทบกระเทือนอะไรมา อาการดูแย่ลงนะครับ" หมออัยเอ่ย

"เอ่อ..สงสัยใช้แขนมากไปค่ะ"

"ผมว่าไม่น่าใช่นะครับ มันดูจะเจ็บจากการกระแทกมากกว่านะครับ" หมออัยเอ่ย

"ก็...นิดหน่อยค่ะ"

เมื่อคืนเธอถูกอาณาเขตกระชากไปมานานนับชั่วโมง ไหนจะก่อนหน้านั้นอีก ทำให้เธอเจ็บจนแทบทนไม่ไหวอยู่หลายรอบ

"ถ้าซาเนียร์อยากกลับมาเป็นปกติให้ได้มากที่สุด ซาเนียร์ต้องทำตามคำแนะนำของหมอนะครับ" หมออัยเอ่ย

"ค่ะหมอ"

ใช้เวลาทำกายภาพนานกว่าหนึ่งชั่วโมงก่อนที่จะออกไปรับยา หมออัยเดินคุยกับเธอมายังเคาท์เตอร์รัและรับยาของโรงพยาบาลก่อนเดินออกจากตรงนั้น ตลอดทางก็คุยกันมาเรื่อยๆ จนกระทั่ง

"ซาเนียร์!!"

"เขต!!"

"มานี่!!!"

"โอ๊ย!!!"

จู่ๆอาณาเขตที่มาไม่มีปี่ไม่ขลุ่ยก้กระชากซาเนียร์เต็มแรง ก่อนที่จะมองเธอด้วยใบหน้าที่ไม่เป็นมิตรมากนัก

"คุณ!! ซาเนียร์ไม่สบายคุณทำแบบนี้มันไม่แรงไปหน่อยเหรอครับ" หมออัยเอ่ย

"เป็นแค่หมอก็ทำหน้าที่แค่หมอนะครับ ผมขอเตือน!! มานี่!!!!"

"โอ๊ยเขต!!!!"

อาณาเขตลากซาเนียร์ออกมาก่อนจับเธอยัดใส่รถโดยที่ไม่ได้ถามแม้แต่คำเดียวว่าเธอไม่สบายเป็นอะไร ซาเนียร์รีบเอาถุงยาใส่กระเป๋า ก่อนที่จะนั่งกลั้นความรู้สึกเจ็บของไหล่ซ้ายอยู่แบบนั้น

"อย่าบอกว่าเธอกับไอ้หมอคนเมื่อกี้ มีอะไรกัน??"

"หมออัยก็เป็นแค่หมอ ไม่ได้มีอะไรทั้งนั้น" ซาเนียร์เอ่ย

"ท่าทางมันดูอยากเป็นมากกว่าหมอกับคนไข้นะ มองแปปเดียวก็รู้!"

"แล้วแต่เขตจะคิดเถอะ"

"อย่ามาปากดี!!!"

ขับรถมาไม่นาน อาณาเขตก็แวะเอาของที่โกดัง ก่อนจะขับรถออกมา ระหว่างทางไม่มีแม้แต่ป้ายรถเมล์เพราะมันชานเมือง จู่ๆรถก็เบรคกระทันหัน จนซาเนียร์ตกใจ

"ลงไป!"

"ว่าไงนะ เขตจะให้เนียร์ลงไป ตรงนี้แล้วจะกลับยังไงเขต"

ซาเนียร์มองรอบๆมีแต่ที่โล่งๆไม่มีป้ายรถเมล์หรืออะไรแม้แต่อย่างเดียว แล้วเขาให้เธอลงทำไม

"ฉันจะทรมานเธอให้เจ็บมากกว่าที่ฉันเจ็บ ทุกทาง!!! และอย่าคิดว่าจะหนีฉันพ้น!"

"มะ..หมายความว่ายังไง"

"ลงไป!!!"

ซาเนียร์ได้แต่ลงจากรถก่อนที่เขาจะขับรถออกไป ตอนนี้กำลังจะเที่ยงซึ่งแดดร้อนหนักมากๆ ร่มเงาต้นไม้แทบไม่มี รถก็ไม่ได้มีผ่านเยอะแยะอะไร แล้วแบบนี้เธอจะกลับยังไง

เดินมาหลายกิโลเมตร เธอก็เจอปั้มน้ำมันเล็กๆ ก่อนถามคนในปั้มว่าพอจะมีรถเข้ากรุงเทพมั้ย ซึ่งได้คำตอบมาว่าจะมีมาเป็นรอบ มีอีกทีก็คงช่วงบ่ายสาม

(((ครืด ครืด))) หมออัย

(ซาเนียร์ เป็นยังไงบ้างครับ)

(หมออัยค่ะ นะ..เนียร์จะรบกวนหมออัยสักหน่อยได้มั้ยค่ะ)

(ว่ามาเลยครับ)

หลังจากนนั้นเกือบ1ชั่วโมง รถของหมอหนุ่มก็ขับมาถึง ซึ่งซาเนียร์ที่ดูอิดโรยเพราะเดินตากแดดมานานกว่าหนึ่งชั่วโมง

"ซาเนียร์ นี่...ซาเนียร์!!!!"

จู่ๆร่างเล็กของฟุ่บลงกับพื้นต่อหน้าต่อตาหมออัยแบบนั้น ซึ่งเข้ารีบวิ่งไปประครองเธอด้วยความตกใจอย่างหนัก

🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥