บทที่ 67 บอกความจริงกับฉัน

สายตาของชาร์ล็อตดึงดูดเขาอีกครั้ง

“เธอมองหาฉันเหรอ?” เสียงบาริโทนที่เยือกเย็นและไพเราะหลุดออกมาจากริมฝีปากที่เรียวบางของแซคคารี

ชาร์ล็อตรีบละสายตาออกไปด้วยความรู้สึกเขิน “ฮี่ฮี่… ไม่มีอะไรหรอก ฉันเห็นว่าผิวพรรณของนายดูดีขึ้นกว่าเมื่อคืนนี้มาก หายจากการหึงหวงแล้วเหรอ?”

เธอรู้สึกแย่ทันทีที่พูดไปแบบนั้น เธออยากจะหาเศษผ้ายัดเข้าไปในปากของเธอ มันเป็นเพราะเธอประหม่า เมื่อแซคคารีเหลือบมอง เธอประหม่ามากจนพูดอะไรไม่ทันคิด

แซคคารีขมวดคิ้วเล็กน้อย และตอบด้วยน้ำเสียงที่ไม่กระตือรือร้นตามปกติของเขาว่า “ใช่ ฉันหายดีแล้ว”

ชาร์ล็อตประหลาดใจและรู้สึกโชคดีที่แซคคารีไม่อารมณ์เสีย เธอถอนหายใจอย่างโล่งอกแบบลับ ๆ

“อันที่จริงฉันกำลังมองหานายอยู่ นายจำได้ไหมว่านายขังฉันไว้ในคฤหาสน์ ก่อนที่นายจะไปประเทศเอ็ม? ถึงเมื่อวานจะไม่ได้ถูกขัง แต่นายก็ขังฉันไว้ 26 วันติดต่อกันแล้ว ตอนนี้ นายคืนอิสระภาพให้ฉันหรือยัง...”

"ได้สิ" ก่อนที่ชาร์ล็อตจะตอบคำถามของเธอจบ แซคคารีก็ตอบกลับอย่างแผ่วเบา

ชาร์ล็อตรู้สึกปลาบปลื้มใจ เธอจ้องไปที่แซคคารีเป็นเวลา 2 วินาทีเห็นจะได้ ก่อนจะพูดขึ้นว่า “ขอบคุณนะ...” จากนั้นเธอก็ยิ