“นี่นาย !”มาเรียรวบรวมกำลังทั้งหมดที่มีผลักคนโตออก แล้วลุกขึ้นนั่งอย่างทุลักทุเล ต่อให้ที่นี่เป็นดินแดนตะวันตก ที่มีวัฒนธรรมการแสดงภาษารักทางกายอย่างโจ่งแจ้งกันก็ตามแต่หล่อนก็เติบโตมาในวัฒนธรรมที่ต้องอยู่ในกรอบประเพณีของวัฒนธรรมไทย การแสดงความรักทางภาษากายจะต้องเกิดในที่ลับเท่านั้น จึงจะไม่ถูกด่าเสียเทเสียว่า “ไร้ยางอาย” หรือ “บัดสีบัดเถลิง”“ฮ่า ๆ” ชายหนุ่มนอนงอหงาย หัวเราะเต็มเสียงอยากมีความสุข“ฉันอยากให้เธอเชื่อมั่นว่า จะพากลับประเทศไทย แต่ต้องหลังจากส่งอาวุธลอทสุดท้ายให้รัฐบาลเรียบร้อยแล้ว”เสียงทุ้มกล่าวช้าและชัดเจน เพื่อให้หล่อนรับรู้ว่าเขาจะทำเช่นนั้นจริง ๆ เขาไม่ต้องการให้หล่อนแอบหนีเขาไปจนต้องเสี่ยงอันตรายถึงชีวิตอีกแล้วมาเรียมองชายหนุ่มอย่างไม่เชื่อสายตาตนเอง หล่อนกำลังจะได้กลับประเทศไทยในเร็ว ๆ นี้หล่อนกำลังจะได้เห็นหน้าพ่อหน้าแม่อีกครั้ง น้ำตาแห่งความปลื้มปีติมันไหลออกมาเงียบ ๆ คนที่นอนชายหนุ่มที่นอนอยู่ถึงกับผวาลุกขึ้นอย่างรวดเร็วประคองดวงหน้าผมสวยไว้ในอุ้งมือ แล้วใช้นิ้วโป้งกรีดน้ำตาออกจากแก้มเนียน“เป็นอะไร ร้องไห้ทำไม ไม่ดีใจหรือ ?”เสียงทุ้มสั่นคลอน ไม่ว่าจ
หัวหน้าแม่บ้านเดินนำพวกเขามาส่งถึงห้องที่เตรียมไว้ แล้วขอตัวไปตั้งโต๊ะอาหารสำหรับบรรดาเจ้านายต่อ ส่วนมาร์คของตัวไปเปลี่ยนชุดเพราะอึดอัดกับชุดสูทเต็มทน เอ็มมี่จึงพูดในสิ่งที่เธอสงสัยมานานออกไปโดยไม่ต้องปิดบังใด ๆ“เรียมเธอโชคดีจริง ๆ เลย ที่เจอคุณมาร์ค เขาดีต่อเธอมาก เธอกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกันจริง ๆเหรอ?”แววตาใสซื่อของเอ็มมี่บ่งบอกความอยากรู้อยากเห็นเต็มที่ “ฉันเป็นแค่ผู้หญิงในอาณัติเขาเท่านั้นแหล่ะ จะเป็นอะไรได้หล่ะ ฉันกับเขายังไม่ได้แต่งงานกันสะหน่อย”มาเรียหลบสายตาของคนช่างซัก ใบหน้าแดงก่ำเมื่อนึกถึงคำที่เขามักจะเรียกหล่อนว่า “เมียจ๋า”“จริงเหรอ ที่หน้าคฤหาสน์เมื่อสักครู่ เธอกับเขาจูบกันสะแนบสนิทเชียวนะ”เอ็มมี่ย้ำฉากหวานฉ่ำเมื่อตอนหัวค่ำ เธอไม่ใช่เด็กอายุแปดขวบที่จะดูไม่ออกว่าเพื่อนของเธอกับเจ้าของบ้านเป็นมากกว่านางบำเรอแน่ ๆ“ก็นั่นแหล่ะ อีตานี่หื่นจะตาย ! เขาก็เลยจับฉันไว้สนองตัณหาของเขา !”เรียมทิ้งตัวลงนั่งข้าง ๆ เพื่อนสาว แกล้งโวยวายเฉไฉ หล่อนยังไม่อยากยืนยันว่าเธอกับมาร์คเป็นอะไรกัน และเธอจะบอกใครต่อใครได้อย่างไรว่าเขารักหล่อนในเมื่อเธอยังไม่ได้ยินเขาบอกรักสักคำ
“อะ เอ่อ ครับ”ชายหนุ่มตอบรับอย่างเสียไม่ได้ “คุณมาร์คใจดีที่สุดเล้ย”เอ็มมี่ฉีกยิ้มกว้าง แววตาระยิบระยับดั่งสาวน้อยที่ไร้เดียงสายามได้สิ่งของที่ถูกใจ มาเรียเดินกระวนกระวายอยู่ภายในวิมานสวาทของเธอกับมาร์ค ยิ่งดึกมากขึ้นเท่าไหร่ หัวใจของเธอก็ยิ่งร้อนดั่งไฟสุม เพราะยังไม่ปรากฏกายของชายหนุ่ม มาร์คยังไม่ขึ้นมาบนห้องแม้ว่าจะล่วงเลยเวลาอาหารเย็นมากแล้ว หรือว่าเขาจะค้างที่ห้องเพื่อนสาวของหล่อน? เอ็มมี่เป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์ต่อเพศตรงข้ามอย่างเหลือหลาย ด้วยความที่หล่อนเป็นคนช่างเจรจา น่ารักอ่อนหวาน สมัยเรียนมหาวิทยาลัยเพื่อนสาวของเธอเปลี่ยนผู้ชายไม่ซ้ำหน้า ในขณะที่เธอเองยังไม่เคยมีแฟนเลยสักคน ไม่ใช่ว่าเธอไม่สวย แต่เพราะเธอต้องทำงานพิเศษเพื่อหาเงินส่งตนเองเรียน และเมื่อมีเวลาว่างอันน้อยนิด มาเรียก็ใช้มันไปกับการทบทวนบทเรียนเสียทั้งหมด ยิ่งคิดมาเรียก็ยิ่งอึดอัดอึนอลภายในใจอย่างบอกไม่ถูก ร่างบางเดินกลับไปกลับมาหลายรอบพร้อมกับเสียงถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่า แล้วสุดท้ายเดินไปหยุดอยู่ที่ริมหน้าต่างห้องนอน มือเรียวแหวกม่านหน้าต่างออก เพื่อ
มาเรียไม่เคยคิดว่าเพื่อนสาวจะกล้าพูดเช่นนี้ !และไม่เคยคิดว่าก่อนว่าเธอจะต้องแย่งชิงผู้ชายคนเดียวกันกับเพื่อนสนิท !บัดนี้มาเรียแน่ใจแล้วว่า เธอรักและหวงแหนมาร์คมากแค่ไหน แต่เธอก็รักเพื่อนสนิทมากเช่นกัน !“มาเรีย ป่ะ ! ไปทานข้าวเช้ากันเถอะ” เอ็มมี่เอ่ยชวนมาเรียราวกับว่าหล่อนไม่ได้เอ่ยอะไรออกมาจนทำให้เพื่อนสาวแทบหยุดหายใจ หล่อนหัวเราะคิกแล้วเดินนำออกไปด้วยไม่รอมาเรีย ที่ยังคงยืนแข็งทื่อ มาเรียมองตามหลังแผ่นหลังที่เดินจากไป จริงสินะ หล่อนเป็นแค่นางบำเรอของมาร์ค หากเขาจะพอใจผู้หญิงเพิ่มอีกสักร้อยคนก็ไม่ใช่เรื่องแปลก และเขาจะทิ้งหล่อนเมื่อใดได้ เพราะฉะนั้น หล่อนมีสิทธิ์อะไรที่จะไปโกรธเพื่อนสนิท เธอจึงฝืนกลืนก้อนแข็ง ๆ ลงไปในลำคอ แล้วเดินตามหลังเอ็มมี่เข้าไปในห้องอาหาร กริ่ง ๆ กริ่ง ๆ เสียงกระดิ่งส่งสัญญาณว่ารถลีมูซีนของผู้เป็นใหญ่ในคฤหาสน์แห่งนี้กำลังเคลื่อนตัวเข้ามาใกล้จะถึงตัวตึกแล้ว หัวหน้าแม่บ้านและหญิงรับใช้ที่กำลังเร่งมือเตรียมอาหารสำหรับการฉลองในค่ำคืนนี้ หยุดมือทุกอย่างจากงานตรงหน้า แล้วรี
เอ็มมี่ผวาเข้ากอดหัวหน้าแม่บ้าน สะอื้นฮักในอก“โธ่ ๆ คุณเอ็มมี่ ไม่ต้องเสียใจไปนะคะ คุณเอ็มมี่เป็นเด็กน่ารัก สักวันนายท่านจักต้องใจอ่อน”หัวหน้าแม่บ้านลูบหลังสาวน้อยเพื่อปลอบประโลม“ฮือ ๆ ไม่มีทางหรอกค่ะ เมื่อกี้นายท่านของเอมม่าร์บอกว่า ถ้ามาเรียไม่ยอม เขาก็ไม่มีทางรักเอ็มมี่ ฮือ ๆ หนำซ้ำยังไล่หนูออกจากคฤหาสน์ที่หนูทำให้คุณมาเรียเสียใจฮือ ๆ”สาวน้อยสะอื้นฮักอย่างน่าสงสาร จนคนปลอบรู้สึกขุ่นเคืองมาเรียไปด้วย ที่ทำให้คนที่เธอเอ็นดูต้องเสียใจ “คุณเอมม่าร์คะ ช่วยบอกคนขับรถให้ไปส่งหนูในเมืองได้ไหมคะ หนูไม่อยากอยู่ที่นี่ให้คนอื่นเขาระคายใจอีกแล้วค่ะ”เอ็มมี่ส่งสายตาอย่างอ้อนวอน ดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตานั้นยิ่งชวนให้หัวหน้าแม่บ้านใจอ่อนยวบ และพาลโกรธมาเรียที่เป็นต้นเหตุให้เอ็มมี่ต้องระหกระเหินไปที่อื่น“คุณเอ็มมี่จะออกไปอยู่ที่อื่นให้ลำบากทำไม? อยู่ที่นี่แหล่ะ มีอะไรดิฉันจะช่วยเอง”“ขอบคุณมาก ๆ คุณเอมม่าร์ดีกับหนูมาก ๆ เลยค่ะ แต่หนูอยู่ไม่ได้จริง ๆ อยู่ไปก็รังแต่จักทุกข์ใจ คุณป้าไม่ต้องห่วงนะคะ หนูมีเพื่อนอยู่ในนิวยอก”“ได้ค่ะ ได้ เดี๋ยวดิฉันจัดการให้นะคะ”หัวหน้าแม่บ้านบีบลงที่
ปากที่ประกบลงแล้วดูดหัวนมดังจ๊วบ ! จนมันรัดรึงตั้งชัน ทำให้สาวน้อยเสียวจนกลั้น เสียงร้องเอาไว้ไม่ไหว“อ่า มาร์คคคคคคคคค อื้ออออ”จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ“อะ อ่า อ๊าซ์ อย่า อื้อออออออออออ อ่อย”มาเรียครางระงม ชายหนุ่มปรนเปรอหล่อนอย่างรุนแรงกว่าทุกครั้งที่เคยเป็น หล่อนจึงต้องระบายความเสียวซ่านออกมา ไม่งั้นหล่อนต้องได้หายใจตายแน่ ๆจ๊วบ จ๊วบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบจ๊วบ จ๊วบ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ“อื้อๆ มาร์คคคค หยุดดดด อ่า เสียววววววว ซี้ดดดดดด”หล่อนเสียวไปหมดทั้งกายราวกับว่ามีไฟฟ้าแล่นไปทั่วทั้งตัวจ๊วบ จ๊วบ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ“อืมมมม จ๊วบ !”เสียงอมดูดกินของผู้ประกาศตนว่าเป็นสามีเธอหนักหน่วง จนเต้าอวบ ๆ มีน้ำนมไหลออกมา แล้วลิ้นร้ายร้อนฉ่าของเขาก็ตวัดเลียไปทั่วทั้งเต้า โดยเน้นไปที่ยอดหัวนมที่ตั้งชูชันนั้นแผล็บ ! แผล็บ ! แผล็บ !แผล็บ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆลิ้นร้ายลากเลียวนไปมา บ้างก็ตวัดขึ้นลง แล้วเม้มดูดแบบเน้น ๆ ดังจ๊วบ ! ผสานเสียงครางผะแผ่วของหล่อน“อะ อ่า”“อืม”มาร์คหยัดกายขึ้นมอง ดวงตาของสาวน้อยบัดนี้หยาดเ
“อ้าววววววววว โอ้ววววว เมียจ๋า อื้อ ทีนี้รู้แล้วใช่ไหม ฉันเป็นอะไรกับเธอ อ่า”มาร์คค่อย ๆ บดแก่นกายอันพองโตใส่รูหอยอย่างเนิบนาบ ให้หล่อนซึมซับความเป็นเขาให้มากที่สุด เพื่อที่หล่อนจะได้ไม่ลืมอีกว่าใครคือเจ้าของเธอ“อื้อออออ มาร์ค ผัวขา อะ อ่าซ์”มาเรียครางกระเส่าเมื่อชายหนุ่มดันแก่นกายใหญ่เข้ามาจนสุด แล้วโยกควงหนักหน่วง โพรงหอยของมาเรียเหมือนจะปรับตัวรับเอาความมหึมาของเขาเอาไว้ทั้งหมดได้แล้วส๊วบ ส๊วบบบบบบบส๊วบบบบบบบบบบบ ส๊วบ ส๊วบ“อื้อ โอ้วววววว ซี้ดดดดดดดดด แน่นมาก เมียจ๋า เสียวววว เหลือเกิน อ่า”โพรงหอยคับแคบอุ่นซ่านภายในตอดรัดแก่นกายเขาแน่นกว่าปกติ ทำให้มาเฟียหนุ่มกลั้นเสียงไม่ไหวจนต้องส่งเสียงครางออกมาส๊วบ ส๊วบบบบบบบส๊วบบบบบบบบบบบ ส๊วบ ส๊วบ“ฉัน รัก เธอ มาเรีย อื้อ อ่า ฉันรักเธอ อูยยยยย”เขากัดฟันพูดข่มความเสียวเอาไว้ ค่อย ๆ ขยับสะโพกดันแก่นกายเสียบเข้า-ออกช้า ๆ แก่นกายอันมหึมาของเขามันลื่นไปด้วยน้ำหวานของเมียรักที่ไหลทะลักออกมามากมายจนอาบดุ้นใหญ่ของเขา“อื้อ มาร์ค อ่า อือออออออออออ”มาเรียเกร็งซ่านแอ่นอกรับฝ่ามือใหญ่ที่เฟ้นฟอนทรวงอกอวบ ๆ หล่
รถลีมูซีนของเจ้าพ่อแห่งสงคราม “มาร์ค” วิ่งห่างออกไปจากตัวคฤหาสน์แสนหรู วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่เขาจะต้องเข้าไปบ่อนกาสิโนเพื่อมอบหมายงานให้ลูกน้องดูแลระหว่างที่ตนเดินทางไปประเทศไทยกับมาเรีย เมียสุดที่รักของเขา มาเรียฉีกยิ้มกว้างโบกมือให้รถที่วิ่งออกไปจนลับตา รอยยิ้มนั้นบ่งบอกถึงความดีใจเป็นพิเศษเพราะอีกไม่นานเธอก็จะได้กลับไปหาพ่อกับแม่แล้ว แต่เมื่อสายตาของมาเรียบังเอิญแลสบเข้ากับสายตาดุ ๆ ของหัวหน้าแม่บ้านกับใบหน้าบึ้ง ๆ สาวน้อยหุบยิ้มแทบไม่ทัน หลังจากที่เอ็มมี่ออกไปจากคฤหาสน์ หัวหน้าแม่บ้านก็มักจะตึง ๆ ใส่หล่อนเสมอ ทั้ง ๆ ที่เอ็มมี่ออกไปจากคฤหาสน์เป็นความต้องการของเพื่อนสาวเอง ไม่ใช่ความผิดของเธอสักนิด เวลาเจอหน้ากันทีไร หัวหน้าแม่บ้านก็มักจะทำเป็นมองไม่เห็น หรือไม่ได้ยินในสิ่งที่นายหญิงของคฤหาสน์แห่งนี้พูดด้วย มาเรียพยายามทำดี และพูดดีด้วยกับหล่อนเสมอ เพื่อให้สถานการณ์มันดีขึ้น แต่ดูเหมือนว่าความโกรธของหัวหน้าแม่บ้านจะยังไม่หายลงสักที แม้ว่าเอ็มมี่จะจากไปแล้วเป็นอาทิตย์แล้วก็ตาม “คุณเอ็มม่าคะ มีอะไรให
ชายหนุ่มซุกใบหน้าลงไปไซ้หว่างอกของหล่อน เกลือกเคล้าใบหน้ากับเต้าอวบ ๆ หัวนมดีดเด้งชูชันไปมา ลิ้นสากร้อนชื้นของเขาไล้ไปทั่วผิวเนื้ออวบหยุ่นเต่งตึง เลียวนสูงแล้ววนลง ในขณะที่มืออีกข้างของเขาเลื่อนลงแล้วสอดแทรกลึกเข้าไปในหว่างขาเรียว นิ้วร้ายของชายหนุ่มค่อย ๆ แหวกเข้ากลีบเนื้อหอยอันฉ่ำชื้น เนียนนิ่มของหล่อน โดยที่ไม่ยอมละปากอุ่นร้อนจัด ดูดดึงยอดอกหล่อนเต็มแรงจ๊วบบบบบบบบบบบบบบบส๊วบบบบบบบบบบบบ“อร้างงงงงงงงง”ร่างบางสะดุ้งเฮือกเมื่อนิ้วแกร่งแทงเข้ารูฉ่ำ ๆ หล่อนแหงนหน้า ปากเผยอครางออกมาอย่างเสียวซ่านปลายเท้าหล่อนกดเกี่ยวสะโพกกำยำของชายหนุ่มไว้มั่น แล้วแอ่นโหนกเนินเบียดหยัดเข้าหามือร้ายที่ฟอนเฟ้นกลีบเนื้ออ่อนนิ่มของหล่อนจนฉ่ำแฉะจ๊วบบบบบบบบบบ แซ็บ ๆ แซ็บ ๆจ๊วบ ! จ๊วบ ! แผล็บ ๆชายหนุ่มงับริมฝีปากกระตุกดึงดูดหัวนมอย่างกระหายหิว “มะ มาร์คคคคค อื้อออออ ทรมานเหลือเกิน อะ อ่า”ร่างบางเปล่งเสียงครวญครางไม่หยุด ขณะที่หล่อนขยับเบียดสะโพกเสียดสีมือเขาหนักมากขึ้น“เธอจะได้รู้ ว่าความทรมานที่เธอห่างกายฉันมันเป็นอย่างไร !”ส๊วบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบมาร์คแทงแก่นกายกำยำร้อนผ่าวลงร
มาร์คยิ่งโซ่ที่ล่ามเมียรักขาดเป็นสองท่อน ในขณะที่ลิ้นของเขากำลังซอกซอนความหอมหวานจากเรียวลิ้นเล็ก มาเรียกวัดลิ้นจูบตอบชายหนุ่มละเมียดละไมอย่างเต็มตื้น หล่อนได้ยินเสียงปืนดังกึกก้อง แต่เสียงนั้นมิอาจทำให้หล่อนตกใจกลัวเหมือนอย่างเคย จ๊วบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ แคร่ง ! แคร่ง ! เมื่อแขนทั้งสองข้างเป็นอิสระ สาวน้อยจึงตวัดแขนโอบรอบลำคอแกร่ง เกาะเกี่ยวเขาไว้ไม่ให้ร่างทรุดลงไปเพราะความอ่อนระทวย จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ ! เคร้ง ! ชายหนุ่มจูบหนักหน่วงมากขึ้น ทิ้งปืนลง กดศีรษะหล่อนไว้เพื่อดูดดื่มความซ่านซาบจากหล่อนให้แนบแน่นกลืนกินทุกหยาดหยดลมหายใจ ราวกับว่าเวลาได้หยุดหมุนไปชั่วกาลนาน มาเรียคือครึ่งชีวิตของเขานับจากวินาทีนี้เป็นต้นไป หัวใจของเขามันเต้นได้เพราะมีหล่อนอ้อมแขนกำยำ และเขาไม่อยากให้หล่อนห่างกายแม้สักวินาทีเดียว จ๊วบบบบบบบบบบบบบบบบบบ “อืม จ๊วบ อ่า” สาวน้อยครางในลำคออย่างสุขล้น รู
“เอ็มมี่ ! ม่ายยยยยยยย เอ็มมี่ !”มาเรียร้องเรียกเพื่อนรักที่บัดนี้ปราศจากลมหายใจแล้ว น้ำตาหลั่งรินด้วยความเสียใจที่เพื่อนต้องมีจุดจบแบบนี้ อย่างไรเสียเอ็มมี่ก็เป็นเพื่อนเพียงคนเดียวที่หล่อนมีที่นี่“อีวาน ! มึงมันใจเหี้ยมเกินไป ! เอ็มมี่ไม่ใช่ผู้หญิงของแกหรือไง ?”มาร์คเล็งปืนไปที่กลางหน้าผากฆาตกร ในขณะที่ชายหนุ่มผู้นั้นจี้ปืนที่ขมับหญิงสาวที่ถูกตรึงไว้กลางห้อง “ฮ่า ๆ มึงต่างหากที่ใจอ่อนเกินไป ! นังเอ็มมี่มันก็แค่ข้ารับใช้ ถ้าเป็นตัวถ่วง กูก็ยิงทิ้ง ! ฮ่า ๆ”อีวานหัวเราะออกมาราวกับคนบ้ามาร์คกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก เพื่อนของเขากำลังบ้าเหมือนหมาจนตรอก และคนที่อยู่ในปากที่เต็มไปด้วยเขี้ยวของมันคือคนที่เขารักสุดดวงใจ เขาจะชิงตัวมาเรียออกมาได้อย่างไร เขาจะหยุดไอ้หมาบ้าตนนี้ได้อย่างไร ?“แกลืมกฎข้อแรกของมาเฟียแล้วหรือไง มาร์ค”อีวานจ้องนัยน์ตาสีฟ้าล้ำลึก กฎที่โลกสอนให้เขาตั้งมันขึ้นมา! เขาเว้นจังหวะแล้วพูดต่อ“ห้ามมีรัก เพราะถ้าเมื่อใดที่แกมีรัก เมื่อนั้นแกจะกลายเป็นคนอ่อนแอ แล้วสิ่งใดที่แกรักจะกลายเป็นข้อต่อรองของศัตรู ! ฮ่า ๆ”“และกฎข้อที่สองคือ อย่าไว้ใจคนใกล้ตัว !”“อ
“มาร์คถอดได้คนเดียว”มาเรียกดเสียงต่ำ หัวเราะฮึในลำคออย่างพึงพอใจ มือป้อมป้อม ๆ ออกแรงบีบมากขึ้น ดวงตาคมสวยจ้องตาคนที่กำลังเดือดดาลอย่างไม่เกรงกลัว - เอาสิ ! บีบให้ตายไปเลย พรุ่งนี้มาร์คจะได้ไม่ต้องมาจบชีวิตเพราะคนเลว ๆ อย่างแก อีวาน ! -แคร่ก !มาเรียไอสำลักเอาอากาศที่จวนเจียนจะหมดลม เมื่ออยู่ ๆ มือที่บีบคอหล่อนก็คลายออก“ไอ้มาร์ค มันฉลาด ! แต่มันก็ไม่ฉลาดไปกว่าฉันหรอกนะ วันนี้ฉันไม่ได้เคี้ยวหล่อน แต่พรุ่งนี้ฉันก็ต้องได้ ฮึ ฮึ”มือสองข้างของอีวานบีบเข้ากับแก้มเนียน ให้ใบหน้าสวยเชิดเข้าใกล้เขา จนได้กลิ่นอายสาว“ถึงจะแทงหอยหรือจับนมไม่ได้ แต่ปากของเธอก็น่าดูดไม่เบา ฮึ ฮึ”มืออวบอูมบังคับให้ใบหน้าสวยอยู่นิ่ง ๆ ริมฝีปากหนา ๆ ยื่นเข้าหาอย่าง ตะกละตะกลามมาเรียเม้มริมปากแน่น ! หลับตาสนิท พยายามสะบัดหน้าหนี แต่ก็หลบไม่พ้นมือยักษ์ หล่อนขืนตัวจนสุดแรง ข้อมือที่ถูกล็อกไว้กับโซ่ห้อเลือดจนขึ้นสีแดงหล่อนยอมข้อมือขาด ! หล่อนยอมตาย ! ดีกว่าให้ร่างกายนี้ถูกล่วงล้ำจากชายอื่นที่ไม่ใช่มาร์ค ! ปัง! โป้ง! โป้ง! โป้ง! โป้ง ๆ
อีวานสอดมือเข้าไปหมายจะจับหน้าอกอันอร่ามตา ร่างบางพยายามเบี่ยงตัวหลบ แต่โซ่ที่ตรึงไว้ทำให้หล่อนไม่สามารถหนีพ้นจากมือโสโครกที่จับลงบนหน้าอกอย่างตะกละตะกลาม“อร้ายยย ไอ้หมูตอน ! เอามือโสโครกของแกออกไปเดี๋ยวนี้นะ ! อ้ายยยยยย”มาเรียได้แค่ตวาด สะอิดสะเอียนมือป้อม ๆ ที่ลูบไล้ไปมาบนเกราะบราเซียร์ “โอ้วววววว ใส่ยกทรงเหล็กเซ็กซี่สะด้วย ฮ่า ๆ มันต้องอย่างนี้สิ! ฉันไม่แปลกใจเลย ทำไมไอ้มาร์คถึงติดใจเธอขนาดนี้ อ้าวววว”แม้ฝ่ามือจะไม่ได้สัมผัสหนั่นเนื้ออวบอัดโดยตรง แต่กลับให้ความรู้สึกซาบซ่านยิ่งกว่า มือป้อมไล้ลงมาเรื่อย ๆ สัมผัสเนื้อเนียนสีทองอร่าม ร่างบางขนลุกเกรียวทั่วทั้งตัว ฝืนกายให้ห่างจากมือที่น่ารังเกียจนั่น“อีวาน ไอ้คนสารเลว !”มาเรียกัดฟันอย่างเหลือทน เสียงแหบพร่าด้วยก้อนสะอื้น น้ำตาไหลพรากออกมาอย่างห้ามไม่ได้ เมื่อเรือนกายของหล่อนกำลังจะถูกสังเวยให้กับไอ้เดียรัจฉานตนนี้ !“ว้าววววววววว”“อย่า ! อย่านะ !”สวบ !มือป้อม ๆ ดึงกางเกงยีนของมาเรียลงไปออกกับพื้น จมูกบี้แบนหายใจฟึดฟัด เลือดในกายเขามันเริ่มร้อนด้วยความกระหายอยากกรี้ดดดดดดดดดดดดร่างบางโยกไหวตามแรงกระชากกางเกงออก
“ปากดีนักนะ นังนี่ ! ถ้าไม่ติดที่ชีวิตของเธอ แลกกับทรัพย์สินทั้งหมดของไอ้มาร์คหน้าโง่นั่น ฉันจะจับแกส่งไปขายที่ซ่อง! ไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวัน แล้วไอ้พวกหื่นกามมันก็คงจะทำให้เธอไม่มีแรงมาด่าฉันเลยหล่ะ ฮ่า ๆ”มาเรียได้แค่จ้องมองร่างท้วมที่เต็มไปด้วยไขมันอย่างเคียดแค้น หล่อนตายคนเดียวไม่เป็นไร แต่หล่อนจะกลายเป็นเครื่องมือสังหารผู้ชายที่เธอรักที่สุด ความจริงข้อนี้ทำให้หล่อนเจ็บปวดใจยิ่งกว่าความเจ็บใด ๆ บนโลกนี้“โอะ โอะ อย่ามองฉันแบบนั้น ต้องขอบคุณเพื่อนเธอ ที่ทำให้รู้ว่าจุดอ่อนไอ้มาร์ค อยู่ตรงไหน ฮ่า ๆ ฉันไม่คิดมาก่อนเลยว่า เจ้าพ่อสงครามรวยล้นฟ้าอย่างมันจะรักใครจริง ๆ ฮ่า ๆ ขอบใจนะเอ็มมี่ แผนของเธอกำลังจะทำให้ฝันของฉันรวยอย่างไร้คู่แข่ง และกำจัดเซี้ยนตำใจอย่างไอ้มาร์คได้”เอ็มมี่น้อมศีรษะลงนิด ๆ ราวกับน้อมรับคำชื่นชมอย่างภาคภูมิใจ อีวานหัวเราะฮึ ๆ แล้วเดินไปนั่งไขว่ห้างอยู่ที่มุมหนึ่งของห้อง ล้วงซิการ์จากกระเป๋าขึ้นมาสูบ เพื่อรอดูบางสิ่งบางอย่างที่น่าสำราญใจ“เอ็มมี่ ! เธอทำแบบนี้กับฉันทำไม ?”เสียงมาเรียแหบโหย ผิดหวังและเสียใจ ที่เพื่อนสนิทหักหลัง“ฮึ ฮึ ก็เพราะเธอไม่คู่ควรกับม
“ออกไปตั้งแต่ตอนบ่ายแก่ ๆ ยังไม่กลับมาเลยค่ะ”หัวหน้าแม่บ้านรายงานในสิ่งที่เห็น ใบหน้าเรียบเฉยไม่มีความอาทรร้อนใจใด ๆ“ไปไหน ? ไปกับใคร ? ไปได้อย่างไร ? ใครอนุญาต !”ชายหนุ่มตวาดเสียงเกล้าราวกับระเบิดลง ! ทั้งโมโหทั้งเป็นห่วง มาเรียเป็นผู้หญิงไทยที่เพิ่งจะมาอเมริกาจะมีเพื่อนที่ไหน เย็นมากแล้วหล่อนยังไม่กลับ หรือหล่อนจะหนีเขาไปอีก แต่เราสัญญากันแล้วว่าจะกลับประเทศไทยด้วยกัน หรือเธอไม่เชื่อใจเขา ?ยิ่งคิดเขาก็ยิ่งงุ่นง่าน และเมื่อไม่มีเสียงตอบใด ๆ ที่ให้ความกระจ่างชัดแก่เขา อารมณ์โกรธผสมผสานกับความห่วง และหวงเมียรัก จึงยิ่งพุ่งขึ้นจนถึงขีดสุด“โธ่เว้ย ! มีกันเป็นร้อยตีนร้อยตา แค่ผู้หญิงคนเดียวหายไป ก็ไม่รู้ไปไหน !”มาร์คตวาดก้องกราดสายตาคมดุมองข้ารับใช้และบอร์ดี้การ์ดที่ต่างก้มหน้าตัวสั่นระริก “อะ เอ่อ นายหญิงมาเรีย สั่งให้รถเอาออก พาเธอไปหาคุณเอ็มมี่ค่ะ”เด็กรับใช้ผู้เรียกรถให้นายหญิงละล่ำละลักตอบอย่างอกสั่นขวัญแขวน“ที่ไหน !”“ไม่ทราบค่ะ”เด็กรับใช้ก้มหน้างุด ตัวสั่นระริกหล่อนอยากจะแทรกแผ่นดินหนีเสียเดี๋ยวนั้น“แล้วใครไปกับมาเรียบ้าง ?”“ไปกับคนขับแค่สองคนค่ะ”คราวนี้
รถลีมูซีนของเจ้าพ่อแห่งสงคราม “มาร์ค” วิ่งห่างออกไปจากตัวคฤหาสน์แสนหรู วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่เขาจะต้องเข้าไปบ่อนกาสิโนเพื่อมอบหมายงานให้ลูกน้องดูแลระหว่างที่ตนเดินทางไปประเทศไทยกับมาเรีย เมียสุดที่รักของเขา มาเรียฉีกยิ้มกว้างโบกมือให้รถที่วิ่งออกไปจนลับตา รอยยิ้มนั้นบ่งบอกถึงความดีใจเป็นพิเศษเพราะอีกไม่นานเธอก็จะได้กลับไปหาพ่อกับแม่แล้ว แต่เมื่อสายตาของมาเรียบังเอิญแลสบเข้ากับสายตาดุ ๆ ของหัวหน้าแม่บ้านกับใบหน้าบึ้ง ๆ สาวน้อยหุบยิ้มแทบไม่ทัน หลังจากที่เอ็มมี่ออกไปจากคฤหาสน์ หัวหน้าแม่บ้านก็มักจะตึง ๆ ใส่หล่อนเสมอ ทั้ง ๆ ที่เอ็มมี่ออกไปจากคฤหาสน์เป็นความต้องการของเพื่อนสาวเอง ไม่ใช่ความผิดของเธอสักนิด เวลาเจอหน้ากันทีไร หัวหน้าแม่บ้านก็มักจะทำเป็นมองไม่เห็น หรือไม่ได้ยินในสิ่งที่นายหญิงของคฤหาสน์แห่งนี้พูดด้วย มาเรียพยายามทำดี และพูดดีด้วยกับหล่อนเสมอ เพื่อให้สถานการณ์มันดีขึ้น แต่ดูเหมือนว่าความโกรธของหัวหน้าแม่บ้านจะยังไม่หายลงสักที แม้ว่าเอ็มมี่จะจากไปแล้วเป็นอาทิตย์แล้วก็ตาม “คุณเอ็มม่าคะ มีอะไรให
“อ้าววววววววว โอ้ววววว เมียจ๋า อื้อ ทีนี้รู้แล้วใช่ไหม ฉันเป็นอะไรกับเธอ อ่า”มาร์คค่อย ๆ บดแก่นกายอันพองโตใส่รูหอยอย่างเนิบนาบ ให้หล่อนซึมซับความเป็นเขาให้มากที่สุด เพื่อที่หล่อนจะได้ไม่ลืมอีกว่าใครคือเจ้าของเธอ“อื้อออออ มาร์ค ผัวขา อะ อ่าซ์”มาเรียครางกระเส่าเมื่อชายหนุ่มดันแก่นกายใหญ่เข้ามาจนสุด แล้วโยกควงหนักหน่วง โพรงหอยของมาเรียเหมือนจะปรับตัวรับเอาความมหึมาของเขาเอาไว้ทั้งหมดได้แล้วส๊วบ ส๊วบบบบบบบส๊วบบบบบบบบบบบ ส๊วบ ส๊วบ“อื้อ โอ้วววววว ซี้ดดดดดดดดด แน่นมาก เมียจ๋า เสียวววว เหลือเกิน อ่า”โพรงหอยคับแคบอุ่นซ่านภายในตอดรัดแก่นกายเขาแน่นกว่าปกติ ทำให้มาเฟียหนุ่มกลั้นเสียงไม่ไหวจนต้องส่งเสียงครางออกมาส๊วบ ส๊วบบบบบบบส๊วบบบบบบบบบบบ ส๊วบ ส๊วบ“ฉัน รัก เธอ มาเรีย อื้อ อ่า ฉันรักเธอ อูยยยยย”เขากัดฟันพูดข่มความเสียวเอาไว้ ค่อย ๆ ขยับสะโพกดันแก่นกายเสียบเข้า-ออกช้า ๆ แก่นกายอันมหึมาของเขามันลื่นไปด้วยน้ำหวานของเมียรักที่ไหลทะลักออกมามากมายจนอาบดุ้นใหญ่ของเขา“อื้อ มาร์ค อ่า อือออออออออออ”มาเรียเกร็งซ่านแอ่นอกรับฝ่ามือใหญ่ที่เฟ้นฟอนทรวงอกอวบ ๆ หล่