“อื้อมาย ขอบคุณนะ^_^” มายมองฉันอยากแปลกใจ “ขอบคุณอะไรของแก ?” “ก็ที่แกพูดเมื่อวานไง ทำให้ฉันปบ่อยวางและคิดได้ว่าควรจะให้อภัยคุณป๋า” “นะ นี่แกจะให้อภัยคุณป๋าแล้วงั้นหรอ” มายทำตาโตอย่างไม่เชื่อ “อื้อ แต่ตอนนี้คุณป๋าหนีฉันไปอเมริกาแล้ว” ฉันทำหน้าเศร้า “อ้าว! ทำไมเป็นงั้นล่ะ” “ไว้เดี๋ยวฉันกลับ
พูดจบคุณป๋าก็หันหลังให้ฉัน เห็นแบบนั้นฉันจึงวิ่งไปสวมกอดจากทางด้านหลัง “ห้ามหนีมาแบบนี้อีกนะคะ ฝุ่นไม่อนุญาตให้คุณป๋าหนีฝุ่นอีกแล้ว...” บรรยากาศรอบๆ เงียบสนิท มีเพียงเสียงหัวใจของฉันที่มันกำลังเต้นแรงอยู่ คุณป๋าค่อยๆ หมุนตัวมาประจันหน้ากับฉัน ก่อนจะใช้มือช้อนปลายคางฉันให้เงยขึ้นไปสบตา “เมื่อกี้
คุณป๋าก้มหน้าลงมาพรมจูบบนต้นขาของฉันอย่างบรรจง สัมผัสจากเรียวลิ้นร้อนๆ มันทำให้รู้สึกว่าตอนนี้ขนมันลุกซู่ไปทั้งตัว มือแกร่งค่อยๆ จับขาของฉันแยกออกจากกัน แล้วจับให้ตั้งชันขึ้นเป็นรูปตัว M จากนั้นใบหน้าคมคายของคุณป๋าก็ซุกลงมาตรงหว่างขาของฉันทันที คุณป๋าค่อยๆ ใช้ลิ้นเลียตรงเนื้ออ่อนของต้นขา ใกล้ๆ ก
เช้าวันใหม่... ในขณะที่กำลังนอนหลับอยู่ จู่ๆ มันก็รู้สึกเหมือนมีอะไรหยาบๆ มาเค้นที่หน้าอก จากนั้นก็รู้สึกสึกไอร้อนกับไอเย็นมันวูบวาบอยู่บริเวณเนินหน้าอก ทำให้ฉันค่อยๆ ลืมตาขึ้นมอง “อื้อ~ คุณป๋า เช้าแล้วนะคะ” ฉันดันแผงอกแกร่งของคุณป๋าออก เพราะตอนนี้คุณป๋ากำลังวุ่นวายอยู่กับหน้าอกทั้งสองเต้า แต่เช้
ฉันนั่งหน้าบึ้งรอคุณป๋าเดินออกมาจากห้อง แต่มันก็กินเวลาไปเกือบชั่วโมงได้ ตอนนี้เริ่มคิดแล้วว่าจะกลับไทยดีมั้ย ความคิดนี้มันผุดขึ้นมาเพราะความน้อยใจ น้องใจที่เรื่องแค่นี้มันก็ทำให้คุณป๋าโกรธได้มากขนาดนี้ แกร็ก! เสียงประตูห้องนอนถูกเปิดออกเผยให้เห็นคุณป๋าที่แต่วตัวด้วยชุดบอดี้สูทเดินออกมาเตรียมพร้อม
คุณป๋าไม่ได้ฟังเสียงคัดค้านจากฉัน แต่กลับยื่นคำขาดให้พนักงานคนนั้นไปหาซื้อมะม่วงน้ำปลาหวานมาให้ได้ ก่อนจะดึงฉันเข้าไปในห้องทำงาน ตุบ!! ร่างของฉันถูกเหวี่ยงอัดกระแทกกับโซฟาอย่างแรง ก่อนจะเอื้อมมือมาดึงยางรัดผมออกแล้วโยนมันทิ้งอย่างหัวเสีย แบบนี้มันชักจะเกินไปจริงๆ แล้วนะ!! “คุณป๋า!! มันเจ็บนะคะ
“เอาแควนไว้ทำไมคะ ฝุ่นจะกลับไทย!!” ฉันเดินไปแย่งเสื้อของตัวเองในมือคุณป๋ามา แค่คุณป๋าไม่ยอมปล่อย “ไม่ให้กลับแล้ว” คุณป๋าตอบในโทนน้ำเสียงที่อ่อนลง “เดี๋ยวฉันเอาเสื้อผ้าเก็บในตู้ให้ เธอไปนั่งรอบนเตียงสิ มายืนแบบนี้เดี๋ยวก็ปวดขา” “เป็นบ้าหรอคะ !!” “บ้ารักเธอ” คุณป๋าตอบแถมยังยิ้มกริ่ม ฉันนี่เชื่อเ
คุณป๋าลุกขึ้นมาจากเก้าอี้เดินตรงดิ่งมาหาฉันที่กำลังนั่งอยู่บนโซฟาหน้าทีวี ก่อนจะฉกชิงรีโมทไปหน้าตาเฉย แถมยังกดเปลี่ยนช่องละครที่ฉันดูเป็นฟุตบอลอีกด้วย “คุณป๋า !!” “ขอดูจบก่อน อีก10แค่นาทีเอง” ฉันถอนหายใจให้กับคุณป๋ายาวๆ ก่อนจะลุกขึ้นสะบัดก้นเดินเข้าไปในห้องอย่างน้อยอกน้อยใจ ถ้าไม่มาง้อนะฉันจะง
คุณป๋ายืนกอดอกทำหน้ายักษ์ไม่รับมุกที่ฉันส่งไปให้ ใจคอจะตีฉันด้วยไม้เรียวนี่จริงๆ หรือไง “เลือกได้หรือยัง” คุณป๋าถามเสียงเข้ม สมองของฉันคิดอะไรไม่ได้นอกจากเรื่องอย่างว่า ฉันค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียงเดินมาหยุดตรงหน้าของคุณป๋า “เลือกได้แล้วค่ะ” “เลือกอันไหนก็หยิบขึ้นมา” ฉันวางมือลงบนแผงอกแกร่ง แล้วค
ผมค่อยๆ หันมองทางเมียตัวดีของตัวเองที่ในตอนนี้แทบจะยืนไม่อยู่ “ออกไปให้หมด” สิ้นสุดคำสั่งของผม พวกลูกน้องก็รีบพากันออกไปในทันที เหลือเพียงไอ้กล้าที่เป็นลูกน้องคนสนิท “นายอย่าดุคุณหนูเลยนะครับ คุณหนูคงอยากจะออกไปดื่มกับเพื่อนบ้าง” “มึงเลิกให้ท้ายเมียกูสักที” ผมขบกรามแน่นระงับอารมณ์โกรธของตัวเอง
3 ปีผ่านไปไวเหมือนโกหก ฉันแต่งงานกับคุณป๋าแล้ว แต่งแบบงงๆ ในตอนนั้นที่คุณป๋าคุกเข่าขอฉันแต่งงาน หลังจากนั้นสองอาทิตย์เราทั้งคู่ก็จูงมือกันเข้าหอ จดทะเบียนสมรสเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย ที่ผ่านมสฉันไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าคุณป๋าดูแลฉันดีมาก และซื่อสัตย์กับฉันอย่างที่เคยสัญญาเอาไว้ว่าจะไม่ทำให้ฉ
“อาเหนือสวัสดีค่ะ ^_^” ฉันกับเพื่อนยกมือไหวอาเหนือ “มึงน่าอิจฉาจริงๆ ว่ะไอ้หิรัญที่มีเมียสวยขนาดนี้” อาเหนือรับไว้แล้วหันหน้าพูดกับคุณป๋า “แล้วผู้หญิงของมึงล่ะ ทำไมไม่พามางานด้วย ?” “ก็แค่ของเล่น กูจะพามาออกงานทำไม” อาเหนือตอบแบบไม่ใส่ใจ นี่ถ้าฉันเป็นผู้หญิงคนนั้นคงจะเสียความรู้สึกมากที่ถูกจำกัดแ
ในตอนนี้ฉันกำลังนั่งทำแผลให้กับคุณป๋าอยู่ คิดแล้วก็ขำ ใครจะไปคิดว่าคุณป๋าจะมีมุมที่อ่อนแอแบบนี้ ความรักมักทำให้คนอ่อนแอเสมอ “ห้ามโดนน้ำนะคะเดี๋ยวแผลจะอักเสบ” “เป็นหมอหรือไง” คุณป๋าทำหน้ามุ่ยใส่ฉัน “เป็นเมียคุณหิรัญค่ะ ^_^” พอฉันพูดแบบนั้นคุณป๋าก็หน้าแดงขึ้นมาเฉียบพลัน ก่อนที่จะคว้ามือมาดึงตั
ถึงจะคิดว่าคุณป๋าไม่ได้อยู่หน้าประตูแล้วแต่ฉันก็ยังโวยวาย เอาแต่ทุบประตูห้องอยู่แบบนั้นเผื่อคุณป๋าจะเห็นใจกลับมาเปิดให้ “อื้อ หนูทุบประตูจนมือแดงหมดแล้วนะคะ” ฉันแสร้งทำเป็นพูด ถ้าคุณป๋าแอบฟังอยู่คงจะเห็นใจ นี่ฉันเป็นเมียเชียวนะ จะใจดำขนาดนั้นหรือไง แต่!!! ไร้สัญญาณใดๆ จากด้านนอก เงียบกริบไม่ได้ย
“ไม่ต้อง!” คุณป๋าห้ามไว้ ทำให้ลูกน้องถึงกับหยุดชะงัก “ถ้ามันอยากจะแดกก็ให้มันไปหาแดกเอง” อื้อหือ! ดูคำพูดของคุณป๋าสิ ตีปากสักทีจะได้มั้ยเนี่ย ทำไมปากร้ายแบบนี้กัน “มาค่ะเดี๋ยวเมเบลชงให้ก็ได้” ฉันยื่นมือจะไปรับแก้วเหล้ามาจากมือของพี่ดิน แต่ พรึบ!! คุณป๋าปัดมือของฉันออก คุณป๋ากระซิบบอก “มาเสนอตัวใ
น้ำเสียงอำมหิตของคุณป๋าทำให้ขนทั้งตัวของฉันมันลุกซู่ คืนนี้คงจะเจอศึกหนักอีกแล้วสินะ ไหนๆ ก็จะเจอศึกหนักแล้วขอแกล้งหน่อยแล้วกัน อยากเห็นจังว่าเวลาคนแก่หึงมากๆ จะเป็นยังไง ไม่ใช่ว่าไม่เคยเห็นหรอกเพราะปกติคุณป๋าก็ขี้หึง แต่ครั้งนี้อยากทำให้หึงสุดๆ ไปเลย แล้วก็ไปจบที่เตียง คืนนี้ฉันคงต้องร้องขอชีวิตก
“ว่าแล้วต้องทะเลาะกัน” เอวาพูดขึ้น “คนแก่ก็แบบนี้แหละ” ฉันพูดเสียงดัง ตั้งใจให้คุณป๋าได้ยิน “ใครแก่ ?” เสียงคุณป๋าถามกลับแล้วมองหน้าฉันอย่างหาเรื่อง “ไม่รู้สิคะ หนูแค่พูดลอยๆ ใครอยากรับก็รับไป” “เมเบลพอได้แล้วเดี๋ยวงานก็กร่อยหรอก” เอวารีบเตือนให้ฉันหยุดพูดหาเรื่อง “ชิ!!” “แล้วนี่ที่พี่ดินจะ