คุณป๋าจ้องหน้าอาเพทายอย่างหาเรื่องแล้วจะพุ่งปรี่เข้ามาที่หัวอาเพทายฉันจึงรีบเอาตัวเองไปบังไว้ทันที “ปกป้องมัน ?” คุณป๋ามองหน้าฉันสายตาเกรี้ยวกราด “ฝุ่นต้องปกป้องสิคะ อาเพทายเป็นอาของฝุ่น !!” “เธอก็เคยบอกกับฉันว่ามันเป็นผัว” คุณป๋าเว้นคำพูดแล้วตวัดสายตามองไปที่อาเพทาย “ครั้งที่สองที่กูเห็นมึงอยู
Talk ภาคิน (คุณป๋า) “นายครับ คุณหนูฝุ่นกำลังเก็บของออกจากบ้านสวนแล้วครับ” “อื้ม” “เอ่อ! นายจะไม่ทำอะไรหน่อยหรอครับ” “มึงจะให้กูทำอะไร ?” ผมมองหน้าลูกน้องมันรีบก้มหน้าลงหลบสายตาของผมทันที “จะให้กูไปห้าม ?” “แต่ยังไงคุณหนูก็เป็นลูกเลี้ยงของนายนะครับ จะปล่อยไปแบบนี้....” “กูจะทำแบบนั้นเพื่ออะไ
Talk ฝุ่น วันที่ฉันต้องกลับมาเก็บของที่บ้านก็มาถึง ช่วงนี้อาเพทายบอกว่าคุณป๋าไม่มีงานที่จะต้องบินไปต่างประเทศเลย แต่อาเพทายก็บอกว่าจะดูราดราวให้ ฉันเลยตัดสินใจมาเก็บของวันนี้ อีกไม่กี่วันทางมหาวิทยาลัยก็จะสอบเตรียมปิดเทอมแล้ว เพราะฉะนั้นฉันต้องมาเก็บของก่อนที่มหาวิทยาลัยจะปิด “แกจะเก็บไปทั้งหมดนี
1 เดือนผ่านไปไวเหมือนโกหก....ตอนนี้ทางมหาวิทยาลัยปิดเทอมเรียบร้อยแล้ว และนี่เป็นเทอมสุดท้ายของชีวิตปีสี่ของฉัน ดังนั้นฉันจึงต้องฝึกงาน เพื่อนๆ ในห้องก็ต่างพากันไปฝึกงานที่ต่างจังหวัด เพราะหลายคนเบื่อชีวิตในกรุงเทพ พี่ไนท์ก็ชวนฉันไปฝึกงานที่บริษัทคุณพ่อของเขา อ้อ! ลืมบอกไปว่าพี่ไนท์กำลังเรียนปริญญา
“อยู่ใกล้แค่นี้จะเป็นจะตาย ทีกับไอ้เพทายนั่งตัวติดกันไม่เห็นเธอจะพูดอะไรสักคำ ห๊ะ!!” คุณป๋าจ้องหน้าฉันอย่างไม่สบอารมณ์ แถมยังขึ้นพูดเสียงดังไม่กลัวว่าใครจะมาได้ยิน “หมดธุระของฝุ่นแล้วงั้นฝุ่นขอตัวกลับก่อนนะคะ” ฉันลุกขึ้นยืนเตรียมจะออกจากห้องทำงานคุณป๋า เพราะขืนอยู่ต่อคุณป๋าก็คงจะพูดเหน็บแนมไม่เลิกส
“ผู้หหญิงตรงหน้าฉันชื่อฝุ่น” ดวงตาคู่นั้นของคุณป๋าจ้องลึกเขามาในดวงตาของฉัน มันเหมือนเป็นมนต์สะกดให้ฉันนิ่งไปชั่วขณะ.... รู้สึกตัวอีกทีริมฝีปากของฉันก็ถูกคุณป๋าครอบงำเรียบร้อยแล้ว เมื่อตั้งสติได้ฉันจึงรีบผลักตัวคุณป๋าออกไปเต็มแรง จนร่างของคุณป๋าหงายหลังตกจากเตียงเสียงดังตุบ! “ฝุ่น !!” คุณป๋าตวาด
“ถ้าไม่ถูกใจก็ไปชงเองเลยนะคะ” ฉันรีบพูดดักเอาไว้ “ฉันลืมบอกไปว่าเย็นนี้เธอต้องบินไปต่างประเทศกับฉัน” คุณป๋าพูดพร้อมกับยกกาแฟขึ้นดื่ม “ฉันมีงานต้องไปคุยเรื่องธุรกิจ” “ห๊ะ!!! แต่การไปต่างประเทศต้องให้เลขาที่ชำนาญไปด้วยนะคะ ส่วนฝุ่นเป็นแค่นักศึกษาฝึกงาน” “ถ้าไม่ลุยงานจริงๆ เมื่อไหร่เธอจะเป็นงาน ?”
ฉันดันตัวคุณป๋าออก แต่คุณป๋าก็ไม่ยอมถอย หน้าฉันมันมีอะไรติดอยู่งั้นหรอถึงเอาแต่จ้องอยู่ได้ หรือกำลังคิดถึงพี่ฝนอยู่กันแน่.... “ฝุ่นอยากพักผ่อนค่ะ” “อื้ม” “ถอยไปสิคะ !!” คำตอบของคุณป๋าเหมือนจะเข้าใจในสิ่งที่ฉันบอกนะ แต่ก็ไม่ยอมถอยให้ฉันอยู่ดี “เธอเคยรักใครมั้ย” คุณป๋าถามฉันเบาๆ แล้วหลบสายตา
คุณป๋ายืนกอดอกทำหน้ายักษ์ไม่รับมุกที่ฉันส่งไปให้ ใจคอจะตีฉันด้วยไม้เรียวนี่จริงๆ หรือไง “เลือกได้หรือยัง” คุณป๋าถามเสียงเข้ม สมองของฉันคิดอะไรไม่ได้นอกจากเรื่องอย่างว่า ฉันค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียงเดินมาหยุดตรงหน้าของคุณป๋า “เลือกได้แล้วค่ะ” “เลือกอันไหนก็หยิบขึ้นมา” ฉันวางมือลงบนแผงอกแกร่ง แล้วค
ผมค่อยๆ หันมองทางเมียตัวดีของตัวเองที่ในตอนนี้แทบจะยืนไม่อยู่ “ออกไปให้หมด” สิ้นสุดคำสั่งของผม พวกลูกน้องก็รีบพากันออกไปในทันที เหลือเพียงไอ้กล้าที่เป็นลูกน้องคนสนิท “นายอย่าดุคุณหนูเลยนะครับ คุณหนูคงอยากจะออกไปดื่มกับเพื่อนบ้าง” “มึงเลิกให้ท้ายเมียกูสักที” ผมขบกรามแน่นระงับอารมณ์โกรธของตัวเอง
3 ปีผ่านไปไวเหมือนโกหก ฉันแต่งงานกับคุณป๋าแล้ว แต่งแบบงงๆ ในตอนนั้นที่คุณป๋าคุกเข่าขอฉันแต่งงาน หลังจากนั้นสองอาทิตย์เราทั้งคู่ก็จูงมือกันเข้าหอ จดทะเบียนสมรสเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย ที่ผ่านมสฉันไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าคุณป๋าดูแลฉันดีมาก และซื่อสัตย์กับฉันอย่างที่เคยสัญญาเอาไว้ว่าจะไม่ทำให้ฉ
“อาเหนือสวัสดีค่ะ ^_^” ฉันกับเพื่อนยกมือไหวอาเหนือ “มึงน่าอิจฉาจริงๆ ว่ะไอ้หิรัญที่มีเมียสวยขนาดนี้” อาเหนือรับไว้แล้วหันหน้าพูดกับคุณป๋า “แล้วผู้หญิงของมึงล่ะ ทำไมไม่พามางานด้วย ?” “ก็แค่ของเล่น กูจะพามาออกงานทำไม” อาเหนือตอบแบบไม่ใส่ใจ นี่ถ้าฉันเป็นผู้หญิงคนนั้นคงจะเสียความรู้สึกมากที่ถูกจำกัดแ
ในตอนนี้ฉันกำลังนั่งทำแผลให้กับคุณป๋าอยู่ คิดแล้วก็ขำ ใครจะไปคิดว่าคุณป๋าจะมีมุมที่อ่อนแอแบบนี้ ความรักมักทำให้คนอ่อนแอเสมอ “ห้ามโดนน้ำนะคะเดี๋ยวแผลจะอักเสบ” “เป็นหมอหรือไง” คุณป๋าทำหน้ามุ่ยใส่ฉัน “เป็นเมียคุณหิรัญค่ะ ^_^” พอฉันพูดแบบนั้นคุณป๋าก็หน้าแดงขึ้นมาเฉียบพลัน ก่อนที่จะคว้ามือมาดึงตั
ถึงจะคิดว่าคุณป๋าไม่ได้อยู่หน้าประตูแล้วแต่ฉันก็ยังโวยวาย เอาแต่ทุบประตูห้องอยู่แบบนั้นเผื่อคุณป๋าจะเห็นใจกลับมาเปิดให้ “อื้อ หนูทุบประตูจนมือแดงหมดแล้วนะคะ” ฉันแสร้งทำเป็นพูด ถ้าคุณป๋าแอบฟังอยู่คงจะเห็นใจ นี่ฉันเป็นเมียเชียวนะ จะใจดำขนาดนั้นหรือไง แต่!!! ไร้สัญญาณใดๆ จากด้านนอก เงียบกริบไม่ได้ย
“ไม่ต้อง!” คุณป๋าห้ามไว้ ทำให้ลูกน้องถึงกับหยุดชะงัก “ถ้ามันอยากจะแดกก็ให้มันไปหาแดกเอง” อื้อหือ! ดูคำพูดของคุณป๋าสิ ตีปากสักทีจะได้มั้ยเนี่ย ทำไมปากร้ายแบบนี้กัน “มาค่ะเดี๋ยวเมเบลชงให้ก็ได้” ฉันยื่นมือจะไปรับแก้วเหล้ามาจากมือของพี่ดิน แต่ พรึบ!! คุณป๋าปัดมือของฉันออก คุณป๋ากระซิบบอก “มาเสนอตัวใ
น้ำเสียงอำมหิตของคุณป๋าทำให้ขนทั้งตัวของฉันมันลุกซู่ คืนนี้คงจะเจอศึกหนักอีกแล้วสินะ ไหนๆ ก็จะเจอศึกหนักแล้วขอแกล้งหน่อยแล้วกัน อยากเห็นจังว่าเวลาคนแก่หึงมากๆ จะเป็นยังไง ไม่ใช่ว่าไม่เคยเห็นหรอกเพราะปกติคุณป๋าก็ขี้หึง แต่ครั้งนี้อยากทำให้หึงสุดๆ ไปเลย แล้วก็ไปจบที่เตียง คืนนี้ฉันคงต้องร้องขอชีวิตก
“ว่าแล้วต้องทะเลาะกัน” เอวาพูดขึ้น “คนแก่ก็แบบนี้แหละ” ฉันพูดเสียงดัง ตั้งใจให้คุณป๋าได้ยิน “ใครแก่ ?” เสียงคุณป๋าถามกลับแล้วมองหน้าฉันอย่างหาเรื่อง “ไม่รู้สิคะ หนูแค่พูดลอยๆ ใครอยากรับก็รับไป” “เมเบลพอได้แล้วเดี๋ยวงานก็กร่อยหรอก” เอวารีบเตือนให้ฉันหยุดพูดหาเรื่อง “ชิ!!” “แล้วนี่ที่พี่ดินจะ