เช้าวันต่อมา…. พอตื่นขึ้นมาสิ่งแรกที่ฉันทำคือหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเช็คดูว่าคุณป๋าได้โทรมาหรือส่งข้อความมาหรือเปล่า แต่เมื่อเห็นว่าทุกอย่างมันว่างเปล่าหัวใจดวงน้อยก็รู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมาทันที ต้องให้ฉันเป็นฝ่ายโทรไปอย่างนั้นหรอ ทั้งที่ตัวคุณป๋าเองต้องเป็นคนมาง้อสิ ไม่ใช่ฉัน ฉันถอนหายใจออกมาแรงๆ ด้วย
ในเมื่อผลักไสเท่าไหร่คุณป๋าก็ไม่ยอมถอยห่าง ฉันที่อดกลั้นไม่ได้จึงร้องไห้สะอื้นออกมาเสียงดัง แล้วใช้มือทุบแผงอกแกร่งของคุณป๋าอย่างลงโทษ พร้อมกับสะอื้นจนตัวเกร็ง “หยุดร้องได้แล้ว ฉันขอโทษ” คุณป๋าพูดปลอบด้วยน้ำเสียงที่เย็นลง ก่อนจะผละกอดออกแล้วใช้นิ้วใหญ่เช็ดน้ำตาออกจากพวงแก้มให้ “อึก~ รู้มั้ยคะว่า
เช้าวันใหม่ วันนี้ฉันไม่ต้องไปเรียนที่มหาวิทยาลัย เพราะเป็นวันว่างไม่มีตารางเรียน ฉันตื่นแต่เช้าเพื่อมาเอาใจคุณป๋าด้วยการเข้าครัวทำอาหาร ฉันเลือกที่จะทำอะไรง่ายๆ อย่างเช่นข้าวต้มกุ้ง ตอนนี้คุณป๋ายังไม่ตื่น เพราะเมื่อคืนกว่าจะได้นอน เอาแต่ข่มขืนฉันทั้งคืน ยัยแม่บ้านขี้อ่อยคนนั้นไม่รู้ว่าหายไปไห
ฉันกำหมัดแน่น ได้ยินแบบนี้คนอย่างฉันคงไม่ทีทางใจเย็นลงได้แน่ “เธอเคยขึ้นไปบนห้องนอนของคุณป๋า ?” “คุณไม่ได้อยู่กับคุณหิรัญตลอดเวลา มั่นใจหรอคะว่าคุณหิรัญเขาจะ…ซื่อสัตย์แค่กับคุณ” คำพูดเพียงไม่กี่คำของผู้หญิงตรงหน้า มันทำให้ฉันรู้สึกเหมือนกับว่าตอนนี้กำลังถูกคนเอามีดมาจ้วงแทงลงบนหัวใจดวงน้อยครั้
พอได้ยินว่าคุณป๋าสั่งห้ามไม่ให้ไปไหน หัวใจดวงน้อยมันก็เจ็บปวดอีกครั้ง “ฉันจะไป!!” ฉันยืนกรานเสียงหนักแน่น “ผมว่าคุณหนูกลับเข้าไปในบ้านดีกว่าครับ” ฉันพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ แล้วก้าวขาเดินลงบันได แน่นอนว่าลูกน้องของคุณป๋ากรูกันวิ่งเข้ามาขว้างทางฉันนับยี่สิบคน ทำให้ฉันหมดหนทาง แล้วตัดสินใจหันหลังเดิ
เพียงเดินไปแค่ไม่กี่ก้าว แขนของฉันก็ถูกกระชากให้กลับใสที่เดิมอีกครั้ง “ฉันไม่ให้เธอไปไหน ฉันไม่เลิก!!” คุณป๋าตวาดเสียงดังลั่น “จะเก็บหนูไว้เพื่ออะไรคะ ในเมื่อหนูไม่ต้องการสถานะที่คุณป๋ามอบให้ ต่อไปนี้ไม่ว่าสถานะอะไรหนูก็ไม่ต้องการค่ะ นอกจากสถานะลูกเลี้ยงเท่านั้นที่หนูจะเป็น” น้ำเสียงของฉันมันสั่
#คอนโด ฉันที่พยายามเข้มแข็งมาตลอดเวลาที่นั่งรถกลับมาที่คอนโด เมื่อมาถึงภายในห้องแขนขามันก็อ่อนแรง ฉันนั่งลงกับพื้นเมื่อปิดประตูห้อง จากนั้นก็ร้องไห้ออกมาพลางยกมือกุมไว้ตรงหน้าอกข้างซ้ายของตัวเอง ที่ผ่านมาฉันปล่อยใจไปกับคุณป๋ามากเกินไป โดยไม่คิดเผื่อว่าวันหนึ่งต้องเจอกับความเจ็บปวด เมื่อเวลานั้นม
“อีกสองอาทิตย์ก็จะสอบแล้ว เราต้องติวหนักๆ นะ” เอวาพูด เธอคือผู้หญิงที่ตั้งใจเรียนเอามากๆ ฟาร์นถอนหายใจออกมาเบาๆ จากนั้นก็เอนหลังไปกับก้าวอี้ “ยัดเงินก็จบ” แปะ!! สิ้นสุดคำพูดเอวาก็ตีแขนฟาร์นแรงๆ แล้วมองค้อนใส่ “บอกให้เลิกนิสัยใช้เงินแก้ปัญหาไงฟาร์น ดูไม่แมนเลยนะ” ฉันได้แต่ฟังสองคนนั้นเถียงกัน
คุณป๋ายืนกอดอกทำหน้ายักษ์ไม่รับมุกที่ฉันส่งไปให้ ใจคอจะตีฉันด้วยไม้เรียวนี่จริงๆ หรือไง “เลือกได้หรือยัง” คุณป๋าถามเสียงเข้ม สมองของฉันคิดอะไรไม่ได้นอกจากเรื่องอย่างว่า ฉันค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียงเดินมาหยุดตรงหน้าของคุณป๋า “เลือกได้แล้วค่ะ” “เลือกอันไหนก็หยิบขึ้นมา” ฉันวางมือลงบนแผงอกแกร่ง แล้วค
ผมค่อยๆ หันมองทางเมียตัวดีของตัวเองที่ในตอนนี้แทบจะยืนไม่อยู่ “ออกไปให้หมด” สิ้นสุดคำสั่งของผม พวกลูกน้องก็รีบพากันออกไปในทันที เหลือเพียงไอ้กล้าที่เป็นลูกน้องคนสนิท “นายอย่าดุคุณหนูเลยนะครับ คุณหนูคงอยากจะออกไปดื่มกับเพื่อนบ้าง” “มึงเลิกให้ท้ายเมียกูสักที” ผมขบกรามแน่นระงับอารมณ์โกรธของตัวเอง
3 ปีผ่านไปไวเหมือนโกหก ฉันแต่งงานกับคุณป๋าแล้ว แต่งแบบงงๆ ในตอนนั้นที่คุณป๋าคุกเข่าขอฉันแต่งงาน หลังจากนั้นสองอาทิตย์เราทั้งคู่ก็จูงมือกันเข้าหอ จดทะเบียนสมรสเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย ที่ผ่านมสฉันไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าคุณป๋าดูแลฉันดีมาก และซื่อสัตย์กับฉันอย่างที่เคยสัญญาเอาไว้ว่าจะไม่ทำให้ฉ
“อาเหนือสวัสดีค่ะ ^_^” ฉันกับเพื่อนยกมือไหวอาเหนือ “มึงน่าอิจฉาจริงๆ ว่ะไอ้หิรัญที่มีเมียสวยขนาดนี้” อาเหนือรับไว้แล้วหันหน้าพูดกับคุณป๋า “แล้วผู้หญิงของมึงล่ะ ทำไมไม่พามางานด้วย ?” “ก็แค่ของเล่น กูจะพามาออกงานทำไม” อาเหนือตอบแบบไม่ใส่ใจ นี่ถ้าฉันเป็นผู้หญิงคนนั้นคงจะเสียความรู้สึกมากที่ถูกจำกัดแ
ในตอนนี้ฉันกำลังนั่งทำแผลให้กับคุณป๋าอยู่ คิดแล้วก็ขำ ใครจะไปคิดว่าคุณป๋าจะมีมุมที่อ่อนแอแบบนี้ ความรักมักทำให้คนอ่อนแอเสมอ “ห้ามโดนน้ำนะคะเดี๋ยวแผลจะอักเสบ” “เป็นหมอหรือไง” คุณป๋าทำหน้ามุ่ยใส่ฉัน “เป็นเมียคุณหิรัญค่ะ ^_^” พอฉันพูดแบบนั้นคุณป๋าก็หน้าแดงขึ้นมาเฉียบพลัน ก่อนที่จะคว้ามือมาดึงตั
ถึงจะคิดว่าคุณป๋าไม่ได้อยู่หน้าประตูแล้วแต่ฉันก็ยังโวยวาย เอาแต่ทุบประตูห้องอยู่แบบนั้นเผื่อคุณป๋าจะเห็นใจกลับมาเปิดให้ “อื้อ หนูทุบประตูจนมือแดงหมดแล้วนะคะ” ฉันแสร้งทำเป็นพูด ถ้าคุณป๋าแอบฟังอยู่คงจะเห็นใจ นี่ฉันเป็นเมียเชียวนะ จะใจดำขนาดนั้นหรือไง แต่!!! ไร้สัญญาณใดๆ จากด้านนอก เงียบกริบไม่ได้ย
“ไม่ต้อง!” คุณป๋าห้ามไว้ ทำให้ลูกน้องถึงกับหยุดชะงัก “ถ้ามันอยากจะแดกก็ให้มันไปหาแดกเอง” อื้อหือ! ดูคำพูดของคุณป๋าสิ ตีปากสักทีจะได้มั้ยเนี่ย ทำไมปากร้ายแบบนี้กัน “มาค่ะเดี๋ยวเมเบลชงให้ก็ได้” ฉันยื่นมือจะไปรับแก้วเหล้ามาจากมือของพี่ดิน แต่ พรึบ!! คุณป๋าปัดมือของฉันออก คุณป๋ากระซิบบอก “มาเสนอตัวใ
น้ำเสียงอำมหิตของคุณป๋าทำให้ขนทั้งตัวของฉันมันลุกซู่ คืนนี้คงจะเจอศึกหนักอีกแล้วสินะ ไหนๆ ก็จะเจอศึกหนักแล้วขอแกล้งหน่อยแล้วกัน อยากเห็นจังว่าเวลาคนแก่หึงมากๆ จะเป็นยังไง ไม่ใช่ว่าไม่เคยเห็นหรอกเพราะปกติคุณป๋าก็ขี้หึง แต่ครั้งนี้อยากทำให้หึงสุดๆ ไปเลย แล้วก็ไปจบที่เตียง คืนนี้ฉันคงต้องร้องขอชีวิตก
“ว่าแล้วต้องทะเลาะกัน” เอวาพูดขึ้น “คนแก่ก็แบบนี้แหละ” ฉันพูดเสียงดัง ตั้งใจให้คุณป๋าได้ยิน “ใครแก่ ?” เสียงคุณป๋าถามกลับแล้วมองหน้าฉันอย่างหาเรื่อง “ไม่รู้สิคะ หนูแค่พูดลอยๆ ใครอยากรับก็รับไป” “เมเบลพอได้แล้วเดี๋ยวงานก็กร่อยหรอก” เอวารีบเตือนให้ฉันหยุดพูดหาเรื่อง “ชิ!!” “แล้วนี่ที่พี่ดินจะ