ขณะที่เสียงอันแหลมบาดหูของจี้เจียผินเงียบลง ก็มีเสียงที่ทรงอำนาจดังขึ้นมา ทุกคนที่อยู่บริเวณนั้นต่างตกใจ รีบก้มหน้าคุกเข่าทำความเคารพอย่างรวดเร็ว ไม่มีใครพูดหรือเงยหน้ามองว่าเป็นผู้ใด เซียวหนิงหลงเดินเข้าไปดูลู่ชิงกับเซียวเยว่เล่อ ว่าได้รับบาดเจ็บหรือไม่เพราะขบวนเสด็จของฮ่องเต้นั้นมาถึงบริเวณดังกล่
แต่ถ้าจะให้หายดีไม่มีอาการใด ๆ ต้องใช้เวลาอยู่สองวันเพคะ เพียงแต่ว่าหม่อมฉันจะไม่ได้ออกไปกับท่านพ่อ เพื่อไปดูที่ดินสำหรับสร้างบ้านที่เมืองหลวงเพคะ” ลู่ชิงกราบทูลฮ่องเต้ ด้วยท่าทางที่บอกว่าตนไม่เป็นไร แต่น้ำเสียงกลับไม่ใช่ทั้งยังอ้างเรื่องไปดูที่ดินอีก“พวกเจ้าเห็นหรือยังแม้นางจะยังเด็ก แต่ก็รู้ว่าคว
“กึก ถวายบังคมไทเฮาเพคะ”“อืม ลุกขึ้นได้ ว่าแต่คุณหนูสวีนำสิ่งใดมากมายนักเล่า แค่มีน้ำใจมาเป็นเพื่อนคุยอายเจียก็ขอบใจมากแล้ว”“มิได้หรอกเพคะ นั่นถือว่าเป็นการเสียมารยาทยิ่งนัก พอดีหม่อมฉันได้ชุดเครื่องประดับ จากพ่อค้าชาวตาฟ้าที่นำมันมา เสนอขาย จึงรับซื้อไว้เพราะเห็นว่าเหมาะกับพระองค์เพคะ นี่เป็นชุด
เวลาล่วงเลยจนลู่ชิงตามกลับจวนชินอ๋อง ก็ผ่านไปถึงสามชั่วยามพระสนมทั้งสองที่ถูกทำโทษให้คุกเข่า ได้เป็นลมหมดสติไปหลายรอบ รวมถึงพวกนางกำนัลขันทีรับใช้ แต่เมื่อร่างของใครล้มลงถูกพื้นที่ร้อนจัด จะมีน้ำเย็นคอยสาดให้ฟื้นเช่นนั้นทุกครั้ง สภาพอากาศที่ร้อนและน้ำที่เย็น ทำให้เสื้อผ้าของพระสนมทั้งสองเปียกชื้นภา
หลังจากการรักษาผ่านพ้นไปด้วยดี องค์ชายรองที่เอาแต่หลบอยู่นอกวัง ก็รีบมาเยี่ยมพระมารดาทันทีที่ได้ข่าว และโกรธแค้นคนที่เป็นต้นเหตุให้พระมารดาต้องเป็นเช่นนี้ จึงส่งคนไปสืบข่าวครอบครัวของลู่ชิง เกี่ยวกับการเดินทางกลับตำบลหย่งฝู เพราะองค์ชายรองต้องการแก้แค้นให้พระมารดาซึ่งเหลือเวลาอีกสามสี่วันลู่ชิงจะออ
ฉัวะ!! อึก! ตุบ“ไม่คิดว่าองค์ชายรองจะสืบเรื่องของพวกเรา แค่เพียงตอนที่ยังไม่เลื่อนระดับพลังสินะ จิ๊ ๆ ๆ มีองครักษ์ที่ฝีมือไม่ได้เรื่อง แล้วเช่นนี้ คิดจะชิงตำแหน่งรัชทายาท ชาติหน้าตอนเช้า ๆ จะได้เป็นเรอะ ฝันกลางวันมากเกินไปกระมัง” ก้งคุนรู้พอ ๆ กับสหาย ว่าใครที่คิดจะสังหารครอบครัวนี้เพื่อแก้แค้นให้ม
“เอ่อ คนที่มาเป็นพ่อค้าที่อยู่ในหมู่บ้าน กับอันธพาลที่คอยช่วยงานพวกเขามาหาที่บ้านเมื่อวันก่อน และจะมาเอาคำตอบในวันนี้ตอนยามเซิน”“ผู้นำหมู่บ้านผิงสุ่ยไม่ทำอะไรบ้างหรือขอรับ ปล่อยให้คนพวกนี้ทำตามอำเภอใจ ก็ไม่สมควรเป็นผู้นำคนมากมายเลย นั่นเป็นคนในหมู่บ้านของตนแท้ ๆ” ลู่เสียนไม่ชอบใจกับการปล่อยปละละเลย
“ได้ ท่านเป็นคนพูดเองว่าให้ข้าลงมือ จะมากล่าวโทษทีหลังไม่ได้เด็ดขาด นี่คือการสั่งสอนคนปากดีอย่างท่าน”ชิ้งงงงง…เคร้ง! ฉับ! พรวดดด! อ๊ากกกกก! “มะ มะ มือของข้า ๆ ขาดไปแล้ว อ๊ากกกกก”“ละ ละ เลือด ๆ ๆ จางเหมามือของเจ้า” เล่ยเซินที่ถูกเลือดของจางเหมา กระเด็นไปโดนใบหน้าและเสื้อผ้า ถึงกับพูดตะกุกตะกัก“ลูก
“กระหม่อมเข้าใจชิงเอ๋อร์เป็นอย่างดี และไม่มีวันที่จะทำให้ชิงเอ๋อร์ต้องเสียใจ ไม่ว่าเรื่องใดก็ตามชิงเอ๋อร์อยากทำสิ่งใดกระหม่อมย่อมสนับสนุน คอยปกป้องนางให้พ้นภัยจากคนชั่ว รัชทายาทอย่าได้ทรงกังวลเรื่องนี้ หากเมื่อไหร่ชิงเอ๋อร์ต้องการไปเยือนตงเฉียน กระหม่อมจะเป็นคนพาไปด้วยตนเองพ่ะย่ะค่ะ” “ก็ดี เปิ่นไท่
“แล้วเสี่ยวชิงเป็นอย่างไรบ้าง ทำสัญญาการค้ากับสี่แคว้น แค่วันเดียวก็ได้รับเงินแสนตำลึงแล้ว ยังไม่นับเงินส่วนต่างที่จะได้รับหลังกิจการในแต่ละแคว้นเปิดทำการอีก ต่อไปนี้ใคร ๆ ก็คงจะคิดหนักหากคิดจะจัดการตระกูลสวี” “ตอนนี้ชิงเอ๋อร์กำลังทำคู่มือสำหรับการเปิดกิจการสาขา และพ่อครัวที่ต้องเดินทางไปสอนการทำอา
เมื่อคนกลุ่มใหญ่จากสามแคว้นออกจากท้องพระโรงแล้ว ได้เสด็จตรงไปยังประตูวังหลวง เพื่อรอให้ข้ารับใช้ไปเก็บสัมภาระ ยังตำหนักรับรองที่ได้พำนักก่อนหน้านี้ รวมถึงรัชทายาทและพระชายาที่ต้องตามเสด็จกลับแคว้น แม้ภายในใจจะรู้สึกโกรธเคือง และไม่เห็นด้วยกับพระบิดาเพียงใดก็ไม่อาจแสดงออกได้มากนัก ยามนี้ยังอยู่ต่างแ
“เฮอะ มีฮ่องเต้คนใดบ้างที่ไม่มีสนม อย่างน้อยพวกนางก็ช่วยให้เรามีความสุขชั่วครั้งชั่วคราวก็ยังดี ขุนนางจะดีจะชั่วใช่ว่า จะมองออกได้ง่าย ๆ ท่านคงคิดว่าตนเองเก่งมาก ที่สามารถมองคนออกว่าคนไหนดีคนไหนไม่ดีเชียวรึ” ฮ่องเต้จากซีหนานตรัสประชดประชันอย่างน่าหมั่นไส้ “ฮ่องเต้ซีหนานท่านไม่อยากเป็นฮ่องเต้ ที่เ
“จริงรึ! นี่คงเป็นลิขิตสวรรค์ ที่ได้ส่งเด็กสาวคนนี้มาเกิดบนแผ่นดินแคว้นฉู่ แม้แต่วิธีแก้ปัญหาเล็ก ๆ แต่กลับช่วยผู้คนได้มากมายนัก ไว้แนะนำให้เจิ้นได้รู้จักนางบ้าง เผื่อจะได้แลกเปลี่ยนความรู้กันสักครั้ง” “เสด็จพ่อทรงพักผ่อนสักนิดเถิด เย็นนี้จะได้ชิมอาหารสูตรของคุณหนูสวี แล้วจะทรงเข้าพระทัยว่าเหตุใด ล
เพราะเดินทางก่อนทำให้ฮ่องเต้ตงเพ่ยจวิน เสด็จมาถึงเมืองหลวงแคว้นฉู่เป็นพระองค์แรก โดยมีรัชทายาทมารอรับเสด็จพระบิดาที่หน้าประตูวังหลวง พร้อมด้วยฮ่องเต้เซียวถิงเฟิง ชินอ๋องและขุนนางอีกหลายคนที่มารอต้อนรับด้วยเช่นกัน “ถวายพระพรเสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ” “รัชทายาทเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง อยู่ที่นี่มีปัญหาอันใดหรือไ
“จือเค่อเจ้าไปสังหารฮ่องเต้ส่วนข้ากับลี่จ้งจะหาของมีค่า เผื่อฝ่าบาทจะนำมาด้วยระหว่างทางหลบหนี ยังต้องใช้เงินอีกมาก”“อืม ทำเงียบ ๆ เล่าอย่าได้ส่งเสียงดังเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นพวกเราสามคนคงหนีไม่พ้นเข้าใจไหม”“เชื่อมือพวกข้าสองคนเถิดน่างานนี้ไม่มีพลาดแน่นอน เจ้ารอส่วนแบ่งก็พอแล้วรีบลงมือกันเถิด”จือเค่อ
ส่วนองครักษ์เหยียนกลับคิดถึงเรื่องยาพิษมากกว่า “อย่าว่าแต่เรื่องพลังยุทธ์เลยพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมนึกถึงยาพิษที่ฮองเฮาได้รับแล้วยังขนลุกได้ทุกครั้ง ยาพิษอันใดกันทำให้เจ็บปวดทรมานอยากตายก็ตายไม่ได้ แต่อยู่โดยมีพิษนี้อยู่ในร่างกายต้องทุกข์ทรมานยามตะวับลับขอบฟ้า น่ากลัวมากจริง ๆ นะพ่ะย่ะค่ะ”“เรื่องนี้รัชท
ตลอดระยะเวลาที่ตัวประกันที่เป็นเชื้อพระวงศ์ และต้องพำนักอยู่ที่แคว้นฉู่มาพักใหญ่ แม้จะถูกจำกัดบริเวณที่ไปได้ แต่มิได้ทำให้ทุกคนซึมเซาหรือเคร่งเครียดแต่อย่างใด เพราะกิจการของตระกูลสวีดึงดูดความสนใจของทุกคน ยิ่งร้านน้ำหอมที่ได้เข้าไปเลือกชมด้วยตนเอง จนต้องเสียตำลึงเงินไปพอสมควร จะซื้อขวดเล็ก ๆ ได้อย่า