Share

บทที่ 8.2

last update Last Updated: 2025-03-18 19:23:48

เด็กหญิงกานพูลเป็นลูกสาวของพชร ลูกสาวที่เป็นแก้วตาดวงใจของแม่ลักษณ์นันท์คนนี้

“ไม่จริง ทุกอย่างยังไม่ได้จัดการอะไรเลยต่างหาก” ชายหนุ่มแย้ง

“ไม่เห็นมีอะไรต้องจัดการนี่คะ คุณรู้ว่ากานพูลเป็นลูกสาว ไว้มีโอกาสเหมาะๆ ฉันจะบอกกับแกเองว่าคุณคือพ่อ”

“แค่นี้เองเหรอ” เขาสบตาคนพูดด้วยความขัดใจ

“ใช่ค่ะ เรื่องคุณกับกานพูลเป็นพ่อลูกกัน พี่รวิชคงบอกแล้ว ฉันไม่ได้คิดจะปิดบังคุณ เพียงแต่ตอนแรกไม่คิดว่าคุณจะสนใจ”

“ลูกทั้งคน จะไม่สนใจได้อย่างไร แล้วอีกอย่างลักษณ์ก็ทำให้ช่วงเวลาดีๆ ของผมกับกานพูลหายไป ห้าปีเลยนะ ไม่ใช่ซิ หกปี ช่วงเวลาที่ยายหนูอยู่ในท้องอีกล่ะ” คนเป็นพ่อทวงสิทธิ์ของตนหน้าตาเฉย

“ช่วงเวลาเหล่านั้น คุณเพชรจะได้รับมันอย่างแน่นอนค่ะ และอาจจะดีกว่าช่วงเวลาของยายหนูอีก”

“พูดแบบนี้หมายความว่าไง” พชรย้อนถาม

“เมื่อไรที่คุณแต่งงานกับคุณกรรณิการ์ สร้างครอบครัวที่สมบูรณ์ด้วยการมีลูก สิ่งที่คุณบอกว่าหายไปมันจะกลับคืนมาอย่างหวานชื่นแน่นอนค่ะ” ลักษณ์นันท์พูดเพียงแค่นั้นแล้วก็ขยับตัวเดินออกห่าง พชรรั้งตัวเธอกลับมาในอ้อมแขนแล้วสบตาแน่วแน่ก่อนจะพูดว่า

“ใครบอกว่าฉันจะแต่งงานกับกรรณิการ์ เธอต่างหากที่ต้องเป็น
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • ขอให้เธอคือรักของฉัน    บทที่ 8.3

    ลักษณ์นันท์ก็เช่นกัน ผู้ชายคนแรกและคนเดียวที่มอบกายมอบใจให้ไม่มีอื่น เขาจะเป็นโลกทั้งใบของเธอทั้งยามตื่นและยามหลับ ทั้งยามสุขและยามทุกข์ พชรคนเดียวเท่านั้นที่ลักษณ์นันท์พร้อมมอบความสุขทุกสิ่งให้แม้ไม่มีคำพูดใดนอกจากเสียงครางจากไฟเสน่หา และเรือนร่างที่เคลื่อนไหวราวกับพู่กันระบายสี ทั้งคู่แต่งแต้มสีสันแห่งไฟรักให้กันและกันด้วยความคิดถึงโหยหา สายรุ้งที่ทั้งคู่ร่วมกันวาดระบายสี กำลังจะทอดสายปรากฎบนฟากฟ้างามอีกครั้ง พร้อมๆ กับเสียงคลื่นที่ซัดเข้าหาฝั่งรอบด้าน ที่ร่วมเป็นพยานให้พชรและลักษณ์นันท์กลับมามีกันและกันอีกครั้งหนึ่งเสียงหัวเราะชอบใจรอยยิ้มที่มีความสุขของเด็กหญิงกานพูล ช่างเป็นความสุขใจให้กับพชรยิ่งนัก สามคนพ่อแม่ล้อมวงรอบหม้อสุกี้ในร้านดัง ใบหน้าทุกคนมีรอยยิ้มทั้งสองได้ทำหน้าที่พ่อและแม่ที่ดีให้กานพูลมีความสุข พชรไม่คิดมาก่อนเลยว่าจะมีโอกาสเช่นนี้เหมือนคนอื่นบ้าง“อร่อยไหมคะ” เขาถามเด็กน้อยอย่างเอาใจใส่จากที่ถูกชะตาเพราะความเฉลียวฉลาดเกินเด็กวัยเดียวกัน ยิ่งพอรู้ว่าคือลูกสาวก็ยิ่งทำให้เพิ่มพูนความรักความเอ็นดูมากยิ่งขึ้น แต่พอได้คำว่าครอบครัวและได้สัมผัสพลังแห่งรักนี้พชรกล้าพูด

    Last Updated : 2025-03-18
  • ขอให้เธอคือรักของฉัน    บทที่ 9

    หนึ่งสัปดาห์ต่อมาอาการของเด็กหญิงกานพูลดีขึ้นจนหายเป็นปกติ คุณหมออนุญาตให้กลับบ้านได้แล้ว โชคดีที่พชรตัดสินใจพาสองแม่ลูกกลับมากรุงเทพฯทันทีที่สงสัยในอาการป่วยของเด็กหญิง“กลับบ้านนะคะ” ลักษณ์นันท์ติดกระดุมเสื้อให้บุตรสาวหลายวันมานี้กานพูลอยู่ที่โรงพยาบาล โดยมีตนและพชรเฝ้าอยู่ไม่ห่าง เด็กหญิงไม่โยเยเชื่อฟังตามที่หมอสั่งทุกอย่าง ส่วนพชรแทบจะไม่ห่างจากเด็กหญิงเลย จะมีบ้างแค่ช่วงเวลาที่เขาต้องปลีกตัวไปจัดการเรื่องงานเท่านั้น“ไป ลูก” พชรช้อนตัวเด็กหญิงขึ้นมาอุ้มแล้วหอมแก้มฟอดใหญ่กานพูล ลูกสาวตัวน้อยของเขาน่ารักที่สุด ตลอดเวลาหนึ่งสัปดาห์ที่ได้อยู่ด้วยกัน พชรชื่นชมลักษณ์นันท์เหลือเกินที่เลี้ยงลูกสาวของตนได้เป็นอย่างดีกานพูลไม่ดื้อ ไม่ร้องไห้ ไม่งอแง แม้ในช่วงที่ไม่สบายตัวเพราะเป็นไข้หรือว่าต้องกินยาตามคำสั่งคุณหมอ เด็กหญิงก็ว่าง่ายทำตามแต่โดยดี ซ้ำยังเป็นห่วงกลัวว่าแม่และพ่อจะต้องลำบากในการดูแลตนเองอีกพชรไม่รู้จะบรรยายคำว่าความสุขในชีวิตในเวลานี้ได้ออกมาเป็นคำไหน เขาได้ ’ผู้หญิงของพชร’ คืนกลับมา พร้อมกับคำว่าครอบครัวที่ยิ่งใหญ่ไม่มีสิ่งใดเลยจะมีความสุขมากไปกว่า การได้มีลูกสาวตัวน้อยใ

    Last Updated : 2025-03-18
  • ขอให้เธอคือรักของฉัน    บทที่ 9.1

    กรรณิการ์เป็นผู้หญิงที่ดี และเหมาะสมในทุกคุณสมบัติที่จะอยู่เคียงข้างพชร ที่สำคัญมีคุณหญิงมุกดาออกหน้าต้อนรับสำหรับการเป็นสะใภ้ ลักษณ์นันท์ไม่อยากเป็นต้นเหตุให้ทุกคนมีปัญหา เธอกับลูกไม่จำเป็นต้องมีตัวตนในชีวิตใครก็ได้“ฉันจะคุยกับณิการ์เอง ที่ผ่านมาเป็นฉันที่ปล่อยให้คุณแม่ทำตามใจ” พชรตัดสินใจแล้วเรื่องเขากับกรรณิการ์เป็นความเหมาะสมทางสังคม เป็นเรื่องที่ผู้ใหญ่จัดการแกมบังคับ กรรณิการ์เป็นผู้หญิงที่เพียบพร้อมทุกสิ่งในสายตาเขา เพียงแต่จนกระทั้งถึงวันนี้ พชรก็ยังไม่มีความรู้สึกถึงคำว่าก้าวไปสู่ครอบครัวกับเธอหากพูดความจริงกับคู่หมั้นสาว ก็ไม่รู้ว่าเธอจะตำหนิต่อว่าหรือมีปัญหาอะไรอื่นตามมา ไหนจะมารดาที่ไม่เคยเห็นเมียและลูกเขาในสายตาเลย แต่ไม่ว่าเรื่องอะไร นาทีนี้มีสิ่งเดียวที่พชรแน่ใจก็คือ เขาจะไม่ยอมเสียลักษณ์นันท์และกานพูลไปอีกแม้แต่วินาทีเดียว ไม่แม้แต่จะคิดว่าจะมีวันนั้นด้วยซ้ำ“ลักษณ์ บอกฉันคำเดียวว่าเธอยังอยากอยู่กับฉันไหม” พชรเอ่ยถาม คล้ายกับขอน้ำทิพย์ชโลมใจให้ตัวเองมีพลังยิ่งใหญ่มากพอที่จะทำสิ่งที่ไม่เคยทำมาก่อนในชีวิต“คุณเพชร” ลักษณ์นันท์ไม่คิดว่าเขาจะถามคำนี้“ช่วยบอกหน่อย เรายั

    Last Updated : 2025-03-18
  • ขอให้เธอคือรักของฉัน    บทที่ 9.2

    จากวันนั้นจนวันนี้ และจากท่าทีที่มองลักษณ์นันท์ในความรู้สึกของตน ไม่มีทางเป็นไปได้ที่จะเป็นเช่นนี้นอกเสียจากว่า...มีบางอย่างที่กรรณิการ์พลาด หรือมีอะไรที่เธอไม่รู้มาก่อนมือไวเท่าความคิด ทุกความสงสัยจะต้องมีคำตอบ กรรณิการ์ไม่ชอบอะไรที่ค้างๆ คาๆ หรือคิดเองเออเองฝ่ายเดียว เธอต้องได้คำตอบในสิ่งที่อยากรู้ และต้องรู้ให้กระช่างชัดเจนในทีเดียวหญิงสาวเร่งมือเก็บข้าวของที่เหลือใส่ท้ายรถจนเรียบร้อย เข็นรถเข็นของทางห้างสรรพสินค้าเดินกลับเข้าไปด้านใน ระหว่างนั้นหัวสมองก็ใช้ความคิดว่าจะตามหาคนทั้งสามได้อย่างไรกรรณิการ์พุ่งตรงไปบริเวณที่มีของเล่นเด็กก่อนเป็นอันดับแรก แต่น่าเสียดายที่ถึงแม้ที่นี่จะเป็นห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ แต่ก็ไม่ได้มีพื้นเด็กนอกจากร้านขายของเล่นซึ่งกระจายอยู่ตามชั้นต่างๆกรรณิการ์ขึ้นบันไดเลื่อนไปชั้นต่างๆ พยายามสอดส่องสายตามองหาสามคนที่ต้องการพบ แต่ดูเหมือนโชคจะไม่เข้าข้างเสียแล้ว เพราะจนถึงชั้นบนสุดของห้างสรรพสินค้าซึ่งเป็นโซนร้านอาหารก็ยังไม่พบวี่แววของพวกเขาทั้งสามเธอเกือบจะถอดใจแล้วพร้อมกับคิดหาวิธีอื่นที่จะสืบเรื่องที่เห็นให้กระจ่างชัดเจน แต่ดูเหมือนว่าฟ้าจะเปิดทางเมื่อ

    Last Updated : 2025-03-18
  • ขอให้เธอคือรักของฉัน    บทที่ 10

    รวิชหิวข้าวเหลือเกิน เขาเพิ่งจะขับรถกลับมาจากการไปพักผ่อนที่ทะเลเกือบสัปดาห์ หลายปีที่ผ่านมาเขาแทบไม่มีเวลาเป็นของตัวเองเท่าไร ชีวิตผูกพันกับสองแม่ลูกเป็นส่วนมาก หลังจากที่สิ่งกลับเข้าที่เข้าทางอย่างที่ควรเป็นแล้ว สิ่งที่แรกที่ทำให้ตัวเองก็คือ ไปนอนฟังเสียงคลื่นสัมผัสลมทะเลอย่างสบายใจสักเจ็ดวันแม้จะไปชาร์ตแบตกลับมาเต็มที่ แต่รวิชก็ยังอยากให้รางวัลตัวเองอีกสักหน่อย เย็นนี้เขาไม่อยากทำสิ่งใดนอกจากกินแล้วก็นอนให้เต็มที่เป็นการส่งท้าย ชายหนุ่มจึงจัดการอาหารเย็นง่ายๆ จากแอปพลิเคชั่นในมือถือของตนมีเวลาอีกครึ่งชั่วโมงกว่าอาหารที่ตั้งใจอยากกินจะมาส่ง เขาจึงพาตัวเองไปอาบน้ำอาบท่าให้สบาย ตั้งใจว่ากินให้อิ่มนอนให้หลับเพื่อวันพรุ่งนี้ สำหรับการเริ่มต้นใหม่รวิชจึงไม่ได้รู้ว่าตนเองกำลังมีแขก เป็นแขกสำคัญเสียงด้วย กรรณิการ์ถือโอกาสเข้ามานั่งรอเจ้าของบ้านอย่างสบายใจ เธอตั้งอกตั้งใจรอคอยเขาอย่างมีมารยาทในห้องรับแขก ระหว่างนั้นก็สำรวจไลฟ์สไตล์เจ้าของบ้านไปพร้อมๆ กันรวิชแม้ดูเป็นคนห่ามๆ แข็งๆ แต่เขาก็คงไม่ใช่คนใจหยาบกระด้างอะไรนัก เท่าที่ดูจากการตกแต่งบ้านแล้วหมอนี่ น่าจะเป็นรักธรรมชาติพอสมควรอ้อ เ

    Last Updated : 2025-03-18
  • ขอให้เธอคือรักของฉัน    บทที่ 10.1

    เขาไม่ได้เป็นสุภาพบุรุษมากเท่าไรนักหรอก แต่มันก็กะไรอยู่ถ้าจะนั่งตักข้าวเข้าปากคนเดียวต่อหน้าอีกคนที่กำลังหิว รวิชก็รู้ว่าอะไรควรไม่ควรเหมือนกัน“ไม่เป็นไร นายกินเถอะ ฉันไม่หิว” กรรณิการ์พยายามควบคุมความหิวข้าวไว้“นี่มารอตั้งแต่เมื่อไร” รวิชถามพลางหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นกดสั่งอาหาร“ข้าวกล่องธรรมดาได้ใช่ไหม หมูหรือไก่หรือว่าทะเล ไม่กินอะไรบ้าง” เขาถามยาวเหยียด แล้วไล่หาเมนูที่คิดว่าคุณหนูอย่างกรรณิการ์น่าจะพอกินได้“ข้าวไข่เขียวหมูสับ ขอซ๊อสพริกด้วย รอมาสามวันจนคิดว่าถ้าไม่เจอวันนี้จะจ้างนักสืบแล้ว” หญิงสาวพูดลอยๆ“นี่คุณ ถ้ากินง่ายขนาดนี้ไม่ต้องก็ได้มั้ง เดี๋ยวผมสั่งข้าวเปล่าแล้วทอดไข่ให้คุณเอง ถ้าคุณอยากจ่ายค่าไข่เจียวฝีมือผมก็ได้นะ”เขาหันมามองหน้าคนพูดราวกับจะถามว่า สิ่งที่พูดเป็นจริงใช่หรือไม่ ก็ไม่อยากจะเชื่อว่าลูกสาวนายพลอย่างเธอจะกินอะไรง่ายๆ ได้จริง“หรือว่าหิว” ชายหนุ่มพึมพำเบาๆ“ฉันกินอะไรได้ที่อร่อย ไม่ได้ต้องเป็นของแพงหรือร้านโก้หรู ว่าแต่สั่งหรือยัง” เธอย้อนถามบ้าง“เอาจริงใช่ไหม ร้านนี้ผมการันตีว่าอร่อย เพราะว่าสั่งประจำ” ว่าแล้วรวิชก็กดสั่งทันทีระหว่างที่รอข้าวไข่เจีย

    Last Updated : 2025-03-18
  • ขอให้เธอคือรักของฉัน    บทที่ 10.2

    เขาก็คิดว่าพชรคงมีวิธีจะทำอย่างไรให้กรรณิการ์ไม่เสื่อมเสียได้“ฉันจะถอนหมั้น” กรรณิการ์เอ่ยอย่างเด็ดขาดต่อไปว่า“เรื่องนี้ฉันตัดสินใจแล้ว และต้องทำให้เร็วที่สุดด้วย”“คุณไม่คุยกับนายเพชรก่อนเหรอ” รวิชคิดไม่เหมือนกรรณิการ์“ไม่มีอะไรต้องคุยนี่ สิ่งที่ฉันเห็นมันคือเรื่องจริง และนายก็เล่าทุกอย่างให้ฉันฟังหมด การถอนหมั้นคือการแก้ปัญหาที่ดีที่สุด”“คุณไม่เสียดาย ไม่เสียใจ ไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ คุณเป็นคู่หมั้นกันมาห้าปีนะ แล้วเรื่องซุบซิบในสังคมอีกล่ะ คุณไม่แคร์เลยเหรอ”“นี่มันยุคไหนแล้ว จะแคร์ทำไมกับคำพูดคน ชีวิตเป็นของเรา ดีชั่วเราเป็นคนตัดสิน ไม่ใช่ให้คนอื่นมาตัดสิน เรื่องพี่เพชรกับคุณลักษณ์ความจริงก็คือความจริง มันเปลี่ยนอะไรไม่ได้ เราก็ต้องยอมรับ ฉันอยากจัดการเรื่องนี้เสร็จไวๆ สงสารหนูกานพูล” กรรณิการ์นึกถึงภาพความสุขของเด็กหญิงตัวน้อยแล้วยิ่งอยากให้เรื่องจบลงโดยเร็ว“แล้วคุณไม่เสียดายนายเพชรเหรอ คู่หมั้น ห้าปีเชียวนะ” รวิชถามย้ำ“แล้วไง ห้าปีก็ห้าปีซิ สิบปี ยี่สิบปียังเลิกกันก็มีถมเถ ชีวิตคนเราเริ่มต้นใหม่ได้เสมอ”“แล้วธุรกิจการงาน ครอบครัวคุณล่ะ ไม่แคร์อีกงั้นเหรอ”“คุณพ่อต้องเข้าใจฉั

    Last Updated : 2025-03-18
  • ขอให้เธอคือรักของฉัน    บทที่ 10.3

    บรรยากาศบนโต๊ะดูเคร่งเครียดมาก แม้ว่ากาแฟที่อยู่ตรงหน้าจะเย้ายวนน่าดื่มมากแค่ไหน แต่ดูเหมือนว่าสีหน้าของทุกคนจะไม่เป็นเช่นนั้น โดยเฉพาะลักษณ์นันท์ด้วยแล้ว“เอาน่า กินกาแฟให้สมองโล่งก่อน แล้วจะเอาไงก็ว่ากัน”รวิชผู้ไม่ชอบความอึดอัดเสียเหลือเกินเอ่ยเป็นคนแรก ใครจะอย่างไรเขาคงไม่สามารถปรับอารมณ์ได้ ตอนนี้ขอชิมกาแฟร้อนให้โล่งอกโล่งใจก่อนคำพูดของรวิชดูจะได้ผล กรรณิการ์เป็นคนต่อไปที่ยกแก้วกาแฟตัวเองขึ้นจิบแล้ววางลงอย่างผ่อนคลาย สองสามีภรรยาอย่างพชรและลักษณ์นันท์ไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรทั้งสิ้น พชรเอื้อมมือไปกุมมือของหญิงสาวไว้ คล้ายกับจะปลอบประโลมและให้กำลังใจไปพร้อมๆ กัน“ณิการ์รู้เรื่องหมดแล้วค่ะ” กรรณิการ์เอ่ยขึ้นมาก่อนหญิงสาวมองไปสตรีที่นั่งตรงข้ามด้วยใบหน้าเรียบเฉย ลักษณ์นันท์เอาแต่ก้มหน้าไม่ต้องบอกก็รู้ว่าทั้งตกใจและกลัวแค่ไหน ส่วนพชรแม้ว่าเขาจะไม่พูดอะไรก็ตาม แต่กรรณิการ์ก็มองออกว่าเครียดไม่แพ้กัน“ณิการ์ตัดสินใจจะถอนหมั้นค่ะ” หญิงสาวพูดอย่างโล่งใจพร้อมยกกาแฟขึ้นจิบอีกครั้งการได้พูดคำนี้เหมือนยกภูเขาและความอัดอั้นตันใจที่มีมาหลายวันหมดไป ทีแรกกรรณิการ์ก็กลัวตัวเองเหมือนกันว่าจะไม่กล

    Last Updated : 2025-03-18

Latest chapter

  • ขอให้เธอคือรักของฉัน    บทที่ 13.1

    เพียงแต่...“ลักษณ์ เอ่อ” ลักษณ์นันท์ก้มหน้าไม่รู้จะพูดอย่างไรดี“ทำไมถึงไม่ตกลง ไม่มั่นใจฉันหรือไม่อยากอยู่กับฉันกันแน่” พชรเองก็เริ่มน้อยใจแล้วเหมือนกันลักษณ์นันท์ที่เขาเคยรู้จักไม่เป็นแบบนี้ หรือว่าช่วงเวลาห้าปีที่หายไป หากไม่มีกานพูลเป็นโซ่ทองคล้องใจ พชรอาจจะเสียเธอไปตลอดกาลก็ได้ เพียงแค่คิดถึงตรงนี้เขาก็อึดอัดหายใจไม่ออกแล้ว“คิดว่าฉันอยากแต่งงานเพราะลูกงั้นเหรอ” พชรถามตรงไปตรงมา ลักษณ์นันท์ไม่ตอบ การไม่ตอบของเธอทำให้เขาเอ่ยต่อไปว่า“กานพูลคือของขวัญที่ดีที่สุดในความสัมพันธ์ของเรา ฉันดีใจ เต็มใจ มีความสุขและอยากจะเฝ้ามองดูกานพูลเติบโตไปพร้อมๆ กับเธอนะ ลักษณ์นันท์” ชายหนุ่มเอื้อมมือมากุมมือไว้“ลักษณ์รู้ค่ะ รู้ว่าคุณรักกานพูลมากแค่ไหน และลักษณ์ก็ขอบคุณที่คุณเพชรไม่เคยปล่อยมือเราสองคนแม่ลูกเลย เพียงแต่”“เพียงแต่อะไร” เขารีบถามซ้ำ“ลักษณ์อยากพิสูจน์ให้ทุกคนเห็นว่า ลักษณ์แข็งแรงและดูแลตัวเองได้ วันข้างหน้าไม่ว่าเกิดอะไรขึ้น ลักษณ์จะดูแลลูกของเราได้เป็นอย่างดี”พชรพูดไม่ออกเพราะเข้าใจความคิดและความรู้สึกของหญิงสาว ในขณะที่ลักษณ์นันท์ก็ไม่รู้จะพูดคำไหนจากใจได้อีก เธออยากเป็นทั้งแม่ที

  • ขอให้เธอคือรักของฉัน    บทที่ 13

    นี่เป็นครั้งแรกที่พชรรู้สึกประหม่าที่สุดในชีวิต เพราะเขาได้ตัดสินใจทำเรื่องใหญ่ที่สุดเลยก็ว่าได้ นั่นคือการขอลักษณ์นันท์แต่งงาน ฟังดูมันเหมือนง่าย แต่เอาเข้าจริงกลับรู้สึกว่ามันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดหลังกลับมาจากต่างประเทศเขาก็ตัดสินใจคุยกับคุณหญิงมุกดาตรงไปตรงมา เรื่องจัดการสองแม่ลูกให้ถูกต้องตามกฎหมายและประเพณี แต่ความมั่นใจที่คิดว่าทุกอย่างง่ายทลายลงเหลือศูนย์เมื่อมารดาเอ่ยว่า‘ฉันไม่ขัดเรื่องที่แกคิดจะทำเลย แต่แกเคยถามเจ้าตัวเขาไหมว่าอยากแต่งงานกับแกหรือเปล่า’‘ทำไมคุณแม่พูดแบบนั้นล่ะครับ ผมกับลักษณ์เป็นผัวเมียกัน มีลูกด้วยกัน แน่นอนว่าเราย่อมอยากแต่งงานกันอยู่แล้ว’‘เป็นแม่ของลูกก็ไม่ได้หมายความว่า จะต้องเป็นเมียแกไปตลอดชีวิตนี่’ หญิงวัยกลางคนย้อน‘คุณแม่ บังคับหรือมีข้อแลกเปลี่ยนอะไรอีกหรือเปล่าครับ’ คนฟังชักใจคอไม่ดี‘คนอย่างฉันตรงไปตรงมา ไม่ต้องหลบซ่อน ไม่ต้องมีเล่ห์เหลี่ยมอะไรทั้งนั้น ถ้าแกอยากแต่งก็ทำให้ถูกต้อง ส่วนคนถูกขอจะแต่งหรือไม่แต่ง เรื่องนี้ฉันไม่รับรู้กับแกด้วยนะ’พชรคิดวนไปมาหลายวัน ยิ่งคิดความมั่นใจก็ยิ่งน้อยลงไปเรื่อยๆ จริงอย่างที่มารดาพูด เขาไม่เคยถามลักษณ์นันท์

  • ขอให้เธอคือรักของฉัน    บทที่ 12.2

    “ลักษณ์ทราบค่ะ แต่ลักษณ์ไม่อยากรบกวนให้ใครต้องดูแลเราแม่ลูก” หญิงสาวเงยหน้าขึ้นสบตาแล้วเอ่ยต่อว่า“พอคุณหญิงหายดีแล้ว ลักษณ์กับลูกก็จะไปค่ะ ส่วนคุณเพชรอาจจะอยากเจอลูกบ้าง ลักษณ์ขอความกรุณาให้พ่อลูกได้พบกันบ้างจะได้ไหมคะ เรื่องลักษณ์กับคุณเพชรจะไม่มีอะไรต่อไปแน่นอนค่ะ”ลักษณ์นันท์รู้ดีว่าคุณหญิงมุกดาคงไม่ยอมรับตนแน่ และเธอก็ไม่อยากเป็นสาเหตุให้ใครต้องผิดใจกัน แค่กานพูลเป็นที่ยอมรับ ได้รู้จัก ได้รับความรักจากพ่อและย่า แค่นี้ก็เกินสิ่งที่คาดฝันไว้แล้วสำหรับเธอและพชร เรื่องราวระหว่างซินเดอร์เรลล่ากับเจ้าชายไม่มีอยู่ในชีวิตจริง เธอกับเขาจะยังคงสถานะคำว่าพ่อและแม่ของกานพูลตลอดไป“นี่เธอคงมองว่าฉันเป็นย่าใจร้าย แม่ผัวจุ้นจ้านซินะ” น้ำเสียงหญิงวัยกลางคนประชดในที“ฉันก็ไม่ได้หัวโบราณที่จะรับสิ่งที่ลูกตัวเองต้องการไม่ได้ และฉันก็ไม่ได้อยากให้เธอทิ้งความฝันเพื่อมาเป็นแม่เป็นเมียอย่างเดียว เธอควรคิดทำอะไรเพื่อเป็นความสุขของตัวเองบ้าง”“คุณหญิง” ลักษณ์นันท์ไม่คิดว่าจะได้ยินคำนี้“เรื่องมันก็มาถึงขั้นนี้แล้ว เธอก็ไม่ได้เป็นคนผิดฝ่ายเดียว ไอ้ลูกไม่มีหัวคิดของฉันมันก็มีส่วนผิดด้วย ในเมื่อเลือกเส้นทา

  • ขอให้เธอคือรักของฉัน    บทที่ 12.1

    คุณหญิงมุกดาไม่หลับแต่นอนมองหลานสาวที่กำลังเล่นกับมารดาอย่างสนุกสนาน รอยยิ้มและเสียงหัวเราในวันนี้ ช่างต่างจากหลายวันที่ผ่านมาเหลือเกิน แม้นางจะดูแลมอบความรักเอาใจใส่แต่กานพูลก็มักจะถามถึงทั้งพ่อและแม่ตลอดเวลา โดยเฉพาะกับลักษณ์นันท์ด้วยแล้ว นางได้รู้ความเป็นไปจากปากของเด็กหญิงไม่น้อย“เงียบทำไม เล่นต่อซิ” คุณหญิงเอ่ยเมื่อเห็นลักษณ์นันท์ทำท่าให้บุตรสาวเบาเสียงหัวเราะลง“คุณหญิงต้องพักผ่อนมากๆ ลักษณ์พากานพูลไปข้างนอกดีไหมคะ” ลักษณ์นันท์อุ้มบุตรสาวเดินเข้ามาหาข้างเตียง“ฉันบอกเหรอว่าจะง่วง ถ้าเธอไม่เล่นกับกานพูล มาลูก มาเล่นกับย่าแทน” ว่าแล้วนางก็ทำท่าจะลุกขึ้น“อย่าค่ะ เดี๋ยวลักษณ์ดูกานพูลเอง คุณหญิงนอนเถอะค่ะ กานพูล เบาๆ เสียงหน่อยนะคะ ให้คุณย่าได้พักผ่อน” หญิงสาวหันมากำชับบุตรสาวอีกครั้ง จังหวะนั้นอาหารเย็นจากโรงพยาบาลก็มาพอดี“กินข้าวเลยไหมคะ” ลักษณ์นันท์ปล่อยบุตรสาวให้นั่งเล่นลำพัง แล้วเข้ามาดูแลคุณหญิงที่กำลังจะต้องกินข้าวกินยาตามเวลา“นี่ฉันป่วยจนกินอะไรไม่ได้เหรอเนี่ย” หญิงวัยกลางคนเห็นอาหารโรงพยาบาลแล้วถึงกับส่ายหน้า“คุณหญิงอยากกินอะไรคะ เดี๋ยวลักษณ์จัดการให้” หญิงสาวเห็นกับข้

  • ขอให้เธอคือรักของฉัน    บทที่ 12

    โชคดีที่คุณหญิงมุกดาไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรมาก มีเพียงแค่อาการบอบช้ำตามเนื้อตัวที่เกิดจากการล้ม และโรคความดันโลหิตสูงที่กำเริบขึ้นมาทำให้เกิดอาการวูบกระทันหันดีที่รวิชมารับกรรณิการ์กลับบ้าน จึงอุ้มคุณหญิงมุกดาส่งโรงพยาบาลได้อย่างรวดเร็ว พชรและลักษณ์นันท์ที่รู้ข่าวรีบตามมาทันที“กานพูล” ลักษณ์นันท์เห็นหน้าลูกก็โผเข้ากอดพชรห่วงมารดาก็ห่วง คิดถึงลูกก็คิดถึงจึงได้แต่กอดกันสามคนพ่อแม่ลูกให้หายโหยหา แล้วรีบเข้าไปดูคุณหญิงมุกดาที่นอนอยู่บนเตียงทันที“คุณแม่” พชรจับมือมารดามากุมไว้ เขาเห็นสีหน้าอิดโรยก็รู้ว่าท่าทางของนางเหนื่อยมาก“คุณแม่เป็นอะไรมากหรือเปล่า ทำไมความดันถึงขึ้นได้ล่ะครับ”โรคประจำตัวของคุณหญิงมุกดาได้รับการดูแลจากแพทย์ประจำตัวเป็นอย่างดี อีกทั้งนางเองก็ดูแลสุขภาพตัวเองเช่นกัน แต่จู่ๆ อาการเกิดกำเริบขึ้นมา ทำให้พชรอดคิดไม่ได้ว่าตนเป็นต้นเหตุของเรื่องนี้หรือเปล่า“ผมขอโทษครับ ถ้าทำอะไรให้คุณแม่ไม่สบายใจ” ชายหนุ่มก้มลงกราบที่กลางอกของมารดาลักษณ์นันท์ที่กอดเด็กหญิงกานพูลแนบอกเดินเข้ามายืนเคียงข้าง ทั้งสองสบตากันจากนั้นพชรก็อุ้มหนูน้อยไว้แทน หญิงสาวพนมมือไหว้ด้วยความนอบน้อมก้มลงกรา

  • ขอให้เธอคือรักของฉัน    บทที่ 11.2

    หนึ่งสัปดาห์ต่อมากรรณิการ์มาพบคุณหญิงมุกดาเพื่อนำของหมั้นมาคืน พร้อมกับรับอาสาพชรและลักษณ์นันท์มาช่วยดูด้วยว่ากานพูลเป็นอย่างไรบ้าง“ป้าต้องขอโทษด้วยที่เจ้าเพชรทำตัวแบบนี้” คุณหญิงมุกดาเอ่ยคำแรก“แต่ป้าก็ยังอยากให้เราสองครอบครัวได้เกี่ยวดองกันจริงๆ นะ”“คุณป้าอย่าโทษตัวเองหรือใครเลยค่ะ เรื่องแบบนี้บังคับใจกันไม่ได้ ที่สำคัญรักใครแล้วได้อยู่กับคนที่รัก ถือเป็นความสุขที่แท้จริงของคนเรานะคะ ณิการ์กับพี่เพชรเหมาะเป็นพี่น้องกันมากกว่า” กรรณิการ์เอ่ยจากใจจริง“ความรักงั้นเหรอ” หญิงวัยกลางคนส่ายหน้าแล้วเอ่ยต่อว่า“ความรักอย่างเดียวไม่ได้หรอกนะ ผัวเมียคู่ชีวิตต้องสนับสนุนค้ำคูนให้ต่างฝ่ายต่างเจริญเติบโตซึ่งกันและกัน หากวันหนึ่งวันใดเกิดอะไรขึ้นอีกคนก็ต้องพร้อมจะก้าวมาพยุงครอบครัวให้ผ่านเรื่องร้ายๆ ไปได้ แต่ดูนี่ซิ ตาเพชรทำอะไรตามใจตัวเอง คิดแต่สิ่งที่ชอบ สิ่งที่ตัวเองต้องการ ไม่คิดถึงอนาคตเลยแม้แต่น้อย”“บางที เรื่องของอนาคตก็ต้องรอดูในเวลานั้นไหมคะ แต่เรื่องของปัจจุบันคือสิ่งที่เราจะพาตัวเองไปสู่อนาคตไม่ใช่เหรอคะ คุณป้า” กรรณิการ์สบตาคนตรงหน้าแล้วพูดจากใจว่า“คุณป้าห่วงและรักพี่เพชร อยากให้

  • ขอให้เธอคือรักของฉัน    บทที่ 11.1

    รวิชเล่าเรื่องราวหลังคืนนั้นให้เขาฟังโดยละเอียด ทำให้รู้ว่าทั้งสองมีเงื่อนไขที่ตกลงกับคุณหญิงมุกดาอย่างเลี่ยงไม่ได้ ลักษณ์นันท์ก็เพิ่งรู้ว่าตัวเองตั้งท้องแต่ตั้งใจจะไม่บอก รวิชจึงต้องรับหน้าที่ดูแลสองแม่ลูกจนทุกอย่างกระจ่างพชรไม่ถามเหตุผลมารดาว่าทำไมจึงทำเช่นนี้ เขารู้นิสัยคุณหญิงมุกดาดีว่าเป็นเช่นไร คำว่ารักษาหน้าตาและชื่อเสียงของตระกูลมาที่หนึ่ง จึงไม่แปลกเมื่อเรื่องลักษณ์นันท์กับรวิชซาลง คุณหญิงมุกดาจึงรีบจัดแจงให้เกิดการหมั้นระหว่างเขากับกรรณิการ์โดยเร็วที่สุด“เรื่องมาถึงตรงนี้แล้ว คุณแม่คงไม่ถามว่ากานพูลเป็นลูกใครนะครับ” พชรเอ่ยตรงไปตรงมา“แกคิดว่าฉันโง่หรือไง เจ้าเพชร” คุณหญิงมุกดาย้อนถามเสียงแข็งเด็กหญิงกานพูลจะเป็นลูกใครได้ ในเมื่อถอนเค้าโครงเกือบทั้งหมดของพชรออกมาขนาดนั้น นางไม่ใช่คนไม่มีเหตุผล และไม่ทำอะไรที่เป็นเรื่องไร้สาระเช่นนั้นด้วย“ผมรู้ว่าคุณแม่กำลังหลงหลาน” พชรพูดด้วยรอยยิ้มอย่าว่าแต่คุณหญิงมุกดาหลงรักเด็กหญิงตัวน้อยเลย เขาเองทุกลมหายใจเข้าออกก็คิดถึงแต่ลูกสาวคนนี้ตลอดเวลา“ถ้าไง เรารับทุกคนเข้ามาอยู่ที่นี่ ทำอะไรให้ถูกต้องทั้งตามธรรมเนียมและตามกฎหมายดีไหมครับ”

  • ขอให้เธอคือรักของฉัน    บทที่ 11

    ลักษณ์นันท์ใจหล่นไปถึงตาตุ่มเมื่อรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับกานพูล พชรรีบกดโทรศัพท์ไปหาคุณหญิงมุกดาแต่อีกฝ่ายไม่รับสาย เขาคว้ากุญแจรถแล้วพาลักษณ์นันท์ที่น้ำตาคลอลงลิฟต์ไปที่ลานจอดเพื่อกลับบ้านทันทีเมื่อสองสามีภรรยามาถึงห้องก็พบว่ากานพูลไม่อยู่ พี่เลี้ยงที่ดูแลบอกเพียงว่าเด็กหญิงไปกับคุณหญิงมุกดา และถ่ายทอดข้อความที่อีกฝ่ายฝากไว้ว่า‘กลับบ้าน’ทีแรกพชรคิดว่าจะโทรศัพท์เพื่อหยั่งเชิงมารดา แต่เมื่อคุณหญิงมุกดาไม่ยอมรับสาย ทำให้เขาตัดสินใจเผชิญหน้าทุกสิ่งเพื่อให้ได้ลูกคืน“ลูกไม่เป็นไรแน่ลักษณ์ คุณแม่ไม่ทำร้ายกานพูลหรอก” เขาปลอบใจคนนั่งข้างๆพชรมั่นใจว่ามารดาไม่ใจไม้ไส้ระกำทำร้ายหลานตัวเองแน่ แต่คงใช้วิธีนี้บีบบังคับให้เขากลับบ้านเป็นแน่ สงสารก็แต่ลักษณ์นันท์ที่คงเป็นห่วงกานพูล และกลัวที่จะต้องเผชิญหน้ากับมารดาอีกครั้ง“ไม่ต้องกลัว มีฉันอยู่ ทุกอย่างต้องดี” พชรกุมมือของหญิงสาวไว้ ลักษณ์นันท์เชื่อเช่นนั้นและหวังว่าทุกอย่างจะคลี่คลายในที่สุดเด็กหญิงตรงหน้าละม้ายคล้ายพ่อตัวดีที่ทำเรื่องให้ปวดหัวหลายส่วน อีกทั้งท่าทีไร้เดียงสาที่น่าเอ็นดูทำให้คุณหญิงมุกดาหลงรักในพริบตา กานพูลกินขนมและเล่นของเล่นที

  • ขอให้เธอคือรักของฉัน    บทที่ 10.4

    “แล้วคุณอารู้เรื่องนี้หรือยัง” พชรเอ่ยถาม“ณิการ์บอกคุณพ่อก่อนมาแล้วค่ะ” หญิงสาวบอกตามตรง“คุณพ่อก็ตกใจ แต่ก็บอกว่ายินดีกับพี่เพชร คุณลักษณ์และก็น้องกานพูลด้วย คุณพ่อกระซิบว่าเอาใจช่วยให้ผ่านด่านคุณป้าได้ค่ะ”“เออ อันนี้แหล่ะเรื่องใหญ่” รวิชพยักหน้าเห็นด้วยใช่ นี่แหล่ะเรื่องใหญ่ของจริง พชรก็กำลังคิดหาวิธีรับมือกับเรื่องนี้เหมือนกัน“เพราะงั้นหาทางออกเรื่องคุณป้าดีกว่าค่ะ เรื่องณิการ์จิ๊บๆ มาก คุณลักษณ์ยิ้มหน่อย ไม่มีอะไรต้องกังวลค่ะ” กรรณิการ์เอื้อมมือมากุมมือหญิงสาวไว้“ลักษณ์ขอโทษนะคะ แล้วก็ขอบคุณคุณณิการ์มากที่เข้าใจทุกอย่าง” ลักษณ์นันท์เอ่ยเสียงเครือ“ไม่ร้องค่ะ เลิกร้องได้แล้ว ของแบบนี้มันเป็นเรื่องของพรหมลิขิต ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น ณิการ์อยู่ข้างคุณลักษณ์ค่ะ เห็นคนเขารักกันมีความสุข เผื่อว่าฟ้าจะเมตตาให้ณิการ์เจอคนดีๆ ที่รักณิการ์จริงๆ ก็ได้นะคะ สาธุ” กรรณิการ์หัวเราะเบาๆ ทำให้บรรยากาศที่อึมครึมคลายลงรวิชยกแก้วกาแฟขึ้นชูพร้อมส่งสายตาชื่นชมให้คนพูด เจ้าของเรื่องจึงหยิบแก้วกาแฟขึ้นชูรับแล้วจิบอย่างมีความสุข“ต่อไปถ้าใครจะเข้ามาหาณิการ์ต้องผ่านด่านพี่ก่อน พี่จะเป็นพี่ชายที่คอยส

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status