ไหนบอกว่าไม่ได้เป็นแฟนกับพี่ชายสุดหล่อ แล้วทำไมพี่ชายสุดหล่อบอกว่าพี่รินคือเจ้าสาวล่ะ!!..“ไอริน! เดี๋ยวก่อน รอผมด้วยสิไอริน”เสียงเรียกที่ดังตามหลังทำให้ไอรินอยากหนีไปให้ไวที่สุด แต่ร่างกายมันกลับทำในสิ่งที่ตรงข้ามกับสมอง เธอหยุดก้าวเดิน หมุนตัวกลับไปเผชิญหน้า“มีอะไรอีกหรือเปล่าคะ” เธอถามเสียงเร
คืนนี้ฝนก็ตกอีกแล้วไอรินเหม่อมองสายฝนที่ตกหนักอย่างไม่ลืมหูลืมตา และดูเหมือนว่าจะไม่หยุดลงง่าย ๆ ในค่ำคืนนี้ ฝนเม็ดโตสาดกระหน่ำตั้งแต่ช่วงหัวค่ำ จนตอนนี้ใกล้จะสามทุ่มแล้วยังไม่ลดความรุนแรงลงแม้แต่นิดเดียว เธอชะโงกหน้าออกไปมอง หน้าบ้านเริ่มมีน้ำขังเป็นหย่อม ๆ แล้วฝนตกผิดฤดูแบบนี้ไม่ได้เกิดขึ้นบ่อย
ไม่ใช่เธอหรอกเหรอที่ควรตกใจ“คุณ..”“ผมตกใจแทบแย่ กลัวว่าคุณจะเป็นอะไรไป”“คะ? อะไรของคุณ ฉันจะเป็นอะไรไปได้ยังไง”ไอรินดันตัวเองออกจากร่างที่เปียกชื้น กวาดตาสำรวจอีกคนที่เปียกซกไปทั้งตัว ใบหน้าของพลชตื่นตระหนก เหมือนเขาตกใจมากจริง ๆ เพราะแม้แต่รองเท้าก็ไม่ได้สวมใส่มาเหมือนรีบวิ่งมาจนลืมทุกอย่างแต
ปัง!ประตูไม้ปิดลง ไอรินเดินหายเข้าไปในห้อง ๆ หนึ่ง แล้วกลับมาพร้อมกับผ้าขนหนูสีขาวผืนโต“ไอริน คุณ..”“เช็ดตัวก่อนนะคะ เดี๋ยวจะไม่สบาย”“ไม่ไอริน” พลชไม่ยอมรับผ้าผืนนั้นง่าย ๆ “คุณกำลังเปลี่ยนเรื่องใช่ไหม ไอริน คุณปฏิเสธออกมาตรง ๆ ว่าไม่ได้รู้สึกเหมือนกัน ยังดีกว่าทำเหมือนไม่ได้ยินแบบนี้เลย”“เช็ดต
“มองฉันทำไมคะ”ไอรินที่ถูกจ้องเอา ๆ เริ่มเลิ่กลั่กทำตัวไม่ถูก มือไม้มันเก้งก้างไปหมด ไม่รู้ว่าจะเอาไปวางไว้ตรงไหนดี“แทนตัวเองว่ารินเหมือนเดิมไม่ได้เหรอ”“เลิกมองรินได้แล้วค่ะ”แทนที่ยอมทำตามแล้วเขาจะเลิกมอง ตรงกันข้าม พลชยังมองเธอเหมือนเดิมด้วยดวงตาสีน้ำเงินเข้มที่เป็นประกายวิบวับ มันดูกรุ้มกริ่มแป
“ขอใช้ห้องน้ำหน่อยนะ”ไอรินพยักหน้ารับอาย ๆ “ห้องน้ำในห้องนอนรินนะคะ ทางขวามือ”“ขอบคุณครับ”พลชหอมแก้มเนียนเบา ๆ ก่อนจะเดินแยกไปอีกทางเพื่อจัดการร่างกายตัวเองให้สงบลง ไอรินมองตามด้วยใบหน้าที่ร้อนผ่าว ไม่ทันไรบอสก็หื่นใส่เธออีกแล้ว“คนบ้า”..ครึ่งชั่วโมงต่อมาพลชเดินยิ้มกริ่มออกมาจากห้องนอนของอดีต
“แม่ ที่โรงเรียนเป็นยังไงบ้าง”เช้าวันต่อของสองแม่ลูกเป็นไปตามปกติ เหมือนว่าเมื่อคืนไม่ได้มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น คุณครูไอยราเงยหน้าขึ้นมองลูกสาว ดวงตาคู่สวยที่เหมือนกับไอรินไม่มีผิดเป็นประกายอ่อนโยน“โชคดีที่หลังคาไม่ได้รั่ว แม่กับชาวบ้านเอาพลาสติกไปคลุมพวกหนังสือไว้แล้ว ต่อให้วันนี้ฝนตกอีกก็คงไม่มีอะ
ไอยราคิดถึงตัวเองเมื่อก่อน เธอโดนสามีทิ้งทั้ง ๆ ที่ไม่รู้ตัวว่ากำลังตั้งท้อง ตอนนั้นเธอเอาแต่นอนร้องไห้ทุกคืน ข้าวปลาไม่ยอมกิน ไม่พูดคุยกับใคร ตรอมใจจนร่างกายทรุดโทรม วันหนึ่ง.. เธอมีอาการปวดท้องหนัก และมีเลือดไหลออกมาจากช่องคลอด เธอเกือบตาย แต่โชคดีที่เพื่อนบ้านมาเจอ และพาเธอไปโรงพยาบาลได้ทันหมอบอ
“ดีน” คนหลับลึกไม่ได้ยินเสียงกระซิบที่แหบพร่า “ดีนคะ รินปวดท้อง อึก”ไอรินเหงื่อท่วมไปทั้งตัว ไม่ว่าจะพยายามส่งเสียงออกไปแค่ไหน แต่เสียงที่ออกมาจากริมฝีปากซีดกลับกลายเป็นแค่ลมแผ่วเบาที่เข้าไปไม่ถึงความฝันของสามี ความเจ็บปวดที่มากขึ้นทุกวินาทีเริ่มทำให้คนเป็นแม่อดทนไม่ไหว ไอรินเอื้อมมือไปที่แจกันเก่า
ช่วงเวลายาวนานที่ต้องอุ้มท้องลูกน้อยเดินทางมาถึงเดือนสุดท้าย ไอรินไม่สามารถขยับตัวได้คล่องเพราะหน้าท้องที่นูนใหญ่ ใหญ่จนบางครั้งหลายคนที่เห็นยังอดถามไม่ได้ว่าลูกแฝดหรือเปล่า คนเป็นแม่ได้แต่หัวเราะแล้วตอบไปว่าเพราะพ่อเขาบำรุงดี ลูกชายถึงได้ตัวโตจ้ำม้ำไอรินหายแพ้ท้องหลังจากเข้าเดือนที่สี่ เธอยังคงไปท
“เรียนหมอใช้เวลาตั้งหกปี”“อย่าพูดไป ความคลั่งรักทำได้ทุกอย่าง เชื่อกู”ทั้งโต๊ะพากันหัวเราะร่วน จะมีอะไรสนุกไปกว่าการได้นั่งนินทา พลช ดีน แม็กซ์เวล แบบนี้คนคลั่งรักรีบทักทายแขกผู้ใหญ่แล้วกลับมารับไอรินไปพักผ่อน พอสามีรับปากว่าจะขึ้นไปพักด้วยกัน คนท้องก็ไม่มีท่าทีอิดออดอีกต่อไป เห็นได้ชัดว่าที่ตอนแ
ที่จริง หลายคนแค่ต้องการมาดูหน้าสะใภ้แม็กซ์เวลตัวจริง เพราะถึงไอรินจะทำงานที่บริษัท แต่ก็น้อยคนที่จะได้เจอเธอ ท่านประธานหวงออกปานนั้น..เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยแฝงตัวอยู่ในมุมต่าง ๆ ของงานกว่าสองร้อยชีวิต ถึงจะเป็นงานมงคล และตรวจสอบคนที่เข้ามาในงานเป็นอย่างดี แต่พลชที่ห่วงภรรยามากไม่ต้องการให้มีอ
ไอรินไม่คิดว่าเขาจะเห่อมากขนาดนี้“อะ..”ดวงตาโตเฉี่ยวเปิดกว้างขึ้นด้วยความตกใจ สัมผัสอุ่น ๆ ที่หลังเท้ายังคงอยู่ แม้ว่าคนที่ทิ้งรอยสัมผัสไว้จะขยับออกห่างแล้วก็ตาม เธอหรี่ตาเพื่อดุสามี เอาอีกแล้ว.. คุณพ่อของน้องโรมทำแบบนี้อีกแล้ว“รินบอกว่ามันสกปรก” ไอรินรีบชักเท้ากลับ เดี๋ยวนี้ไม่รู้ว่าทำไมสามีถึงไ
งานแต่งของ พลช ดีน แม็กซ์เวล แน่นอนว่าย่อมต้องไม่ธรรมดา ลำพังแค่กลุ่มนักธุรกิจ นักข่าว หรือคนที่มีผลประโยชน์ต่อกันก็แทบล้นสถานที่จัดงานแล้ว จะไม่เชิญใครก็ไม่ได้ การทำธุรกิจยังไงก็อาศัยคอนเนคชั่นเป็นหลัก ถึงตอนนี้พลชจะมีอำนาจมากมายล้นฟ้า แต่ไม่มีใครรู้อนาคตว่าจะเกิดอะไรขึ้น ดังนั้นการคีพคอนเนคชั่นไว้
“ผม.. ผมไม่รู้”“ดีน?”“ผมไม่รู้.. ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังฝันอยู่หรือเปล่า”พลชซบใบหน้ากับฝ่ามือที่สั่นเทา ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองภรรยา ดวงตาทั้งสองแดงก่ำ“ริน ตบหน้าผมได้ไหม”“คะ?”“ผมไม่อยากจะเชื่อเลย เรา.. เรากำลังจะมีลูก” พูดจบพลชก็ตบหน้าตัวเองแรง ๆ หลายครั้ง “มันเจ็บ ผมไม่ได้ฝัน”ไอรินรีบยึดมือสามีเอ
“ได้ค่ะ แต่ไม่ต้องให้บัตรกับรินหรอก รินมีเงินติดตัวอยู่แล้ว รีบไปรีบมานะคะ” ไอรินยิ้มสดใส ก่อนจะเดินเข้าร้านเจลาโตไปอย่างอารมณ์ดีพลชมองตามจนเห็นว่าไอรินเข้าไปในร้านแล้วจึงเดินเลี่ยงไปอีกทาง เขาต่อสายหาคนสนิท ที่ตอนนี้คงกำลังเตรียมสิ่งที่เขาต้องการไว้ให้(ครับบอส) วิลล์เป็นคนรับสาย เสียงรอบข้างจอแจจ
เธอไม่ได้ตั้งใจ ก็บอกแล้วว่าอย่าเข้ามา..“คุณคะ”“รินเหม็นน้ำหอมของเขา” ไอรินกระซิบบอกสามีเสียงอ่อย“ไม่เป็นไร” พลชหันไปเช็ดปากให้ภรรยาโดยไม่รังเกียจ “คุณอาการไม่ค่อยดี ออกจากที่นี่แล้วไปหาหมอนะ”พูดจบชายหนุ่มก็หันกลับไปจัดการสิ่งที่ภรรยาทิ้งเอาไว้ ภาพคุณลุงในชุดสูทราคาแพงที่เปื้อนไปด้วยคราบอาเจียน