LOGINShare
ตอนที่ 9 ไม่เหมือนเดิม
Last Updated:
2025-02-26 01:17:34เมื่อขึ้นชั้นมัธยมศึกษาปีที่ห้าการกลับบ้านของบัวบงกชก็ต้องเปลี่ยนไปจากที่เคยกลับบ้านสองสัปดาห์ครั้งก็กลายเป็นกลับแค่เดือนละครั้งเพราะตอนนี้ธัญวดีไปเรียนต่อต่างประเทศ เธียรธวัชเลยไม่ค่อยมีเวลาดูแลบัวบงกชเท่าไหร่ ส่วนในเรื่องค่าใช้จ่ายต่างๆ เขาก็ยังสนับสนุนเธอเหมือนเดิม
ในการกลับมาบ้านแต่ละครั้งบัวบงกชแทบจะไม่เคยเจอเธียรธวัชเลย ส่วนใหญ่คนที่ไปรับบัวบงกชที่หอพักจะเป็นคุณชุติมาหรือไม่ก็ลุงอ่ำคนขับรถมากกว่า และพอเธอชั้นมัธยมศึกษาปีที่หกบัวบงกชก็เลยคุยกับชายหนุ่มว่าขออยู่ที่หอยาวและให้รับเธอกลับบ้านแค่ตอนปิดเทอมก็พอ
“เธอมีปัญหาอะไรหรือเปล่าทำไมถึงไม่อยากกลับบ้านล่ะบัว”
“บัวไม่ได้มีปัญหาอะไรหรอกค่ะแต่บัวกลับไปก็ไม่เจอใครอยู่ดี พี่ธัญญ่าก็ไม่อยู่คุณเธียรก็ทำงานกลับไปบัวก็เหงาคนเดียว”
“ฉันขอโทษนะที่ไม่ค่อยมีเวลาให้เธอเลย น้อยใจใช่ไหม”
“เปล่าหรอกค่ะบัวเข้าใจดีว่าคุณเธียรต้องทำงาน บัวก็ไม่มีสิทธิ์ไปน้อยใจแบบนั้นหรอกค่ะบัวรู้ว่าคนเราก็ต้องมีภาระหน้าที่ของตัวเอง ตอนนี้บัวกำลังตั้งจใจเรียนและเทอมหน้าก็ต้องสอบเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว”
“เธอคิดหรือยังว่าจะเรียนอะไรปรึกษาพี่ธัญญ่าแล้วใช่ไหม”
“ค่ะ บัวคุยกับพี่ธัญญาแล้วพี่เขาบอกว่าบัวน่าจะเรียนบัญชีถ้าจบแล้วจะให้บัวมาช่วยงานที่บริษัทค่ะ คุณเธียรล่ะคะคิดว่าบัวควรจะเรียนอะไรดี”
“เธอเคยบอกไม่ใช่เหรอว่าอยากเป็นครู”
“ใช่ค่ะ บัวเคยคุยกับยายไว่ว่าจถ้าไม่เรียนครูก็เรียนบัญชี แต่ตอนนี้บัวคิดว่าจะเรียนบัญชีค่ะเรียนจบก็มาช่วยงานคุณเธียรกับพี่ธัญญ่าดีกว่าเพราะทั้งสองคนดีกับบัวมากๆ”
“ฉันกับธัญญ่าไม่ได้บังคับเธอนะบัวเธอ อยากเรียนอะไรฉันสองคนจะสนับสนุนเธออย่างเต็มที่”
“บัวคุยกับอาจารย์ที่ปรึกษาแล้วค่ะ อาจารย์ก็เห็นด้วยเพราะ ถ้าหากจบไปแล้วเป็นครูบัวก็จะไม่ได้ตอบแทนบุญคุณของคุณเธียรเลย”
“ฉันไม่เคยคิดเรื่องที่จะให้เธอมาตอบแทนบุญคุณเลยนะบัว อย่ายึดติดว่าจะต้องทดแทนบุญคุณของใคร”
“ทำไมบัวจะยึดติดไม่ได้ล่ะคะ ในเมื่อคุณเธียรยังยึดติดเลยว่าจะต้องทดแทนบุญคุณของคุณยาย”
“มันไม่เหมือนกันนะบัวยายเธอเลี้ยงมากฉันมาตั้งหลายปีแต่ฉันดูแลเธอแค่ไม่กี่ปีเองเธอจะเอาอนาคตทั้งหมดเธอมาทิ้งไม่ได้นะ”
“บัวคิดดีแล้วค่ะคุณเธียร ถ้าบัวไปทำงานเป็นครูเงินเดือนก็คงได้ไม่มากเท่าไหร่แต่พี่ธัญญ่าบอกว่าคนที่เรียนจบมาเกรดสูงๆ เวลาเข้าทำงานที่บริษัทของคุณเธียรจะได้เงินเดือนเยอะมากๆ ใช่ไหมคะ”
“มันก็จริงอยู่แต่ฉันจะไม่รับเธอเข้าทำงานหรอกนะเธอต้องสมัครเข้าด้วยความสามารถของตัวเองนะ”
“บัวรู้ค่ะ”
“เปิดเทอมมาได้เดือนหนึ่งแล้วการเรียนมีปัญหาอะไรหรือเปล่า เงินพอใช้มั้ย”
“พอใช้ค่ะ”
“เดือนหน้าจะมีขนมออกใหม่ฉันจะให้คนส่งไปที่หอนะ”
“ขอบคุณค่ะ แล้วคุณเธียรล่ะคะสบายดีไหมคะ”
“ฉันสบายดี เธอล่ะ”
“บัวก็สบายดีค่ะ บัวคุยกับคุณชุเธอบอกว่าช่วงนี้คุณเธียรทำงานหนักมากและกลับบ้านดึกทุกวันเลยใช่ไหมคะ”
“ช่วงนี้ก็ยุ่งนิดหน่อยน่ะ”
“คุณเธียรหาเวลาพักผ่อนบ้างนะคะ” บัวบงกชรู้สึกเป็นห่วงเพราะตอนนี้ที่บ้านหลังนั้นมีแค่เขาที่อยู่ตามลำพังต่างจากเธอที่ยังมีเพื่อนอยู่ด้วยอีกหลายคน
“เธอก็เหมือนกันอย่าเรียนหนักจนกระทั่งไม่มีเวลานอนนะ ธัญญ่าเล่าให้ฟังว่าช่วงสอบเธอแทบจะไม่ได้นอนเลยใช่ไหม”
“ก็นิดหน่อยค่ะ คุณเธียรคะเสาร์อาทิตย์หน้าพ่อกับแม่ของผักบุ้งจะพาพวกเราทั้งสี่คนไปเที่ยวทะเลค่ะ บัวขออนุญาตไปด้วยได้มั้ยคะ”
“ฉันขอโทษนะบัว”
“คุณเธียรขอโทษบัวทำไมคะ”
“ก็ฉันไม่เคยพาเธอไปเที่ยวที่ไหนเลยวันๆ ก็เอาแต่ทำงาน”
“บัวเข้าใจค่ะแค่คุณพาบัวไปเที่ยวอังกฤษเมื่อครั้งนั้นมันก็เป็นอะไรที่เกินความคาดหมายของบัวแล้ว”
“พูดถึงอังกฤษเธออยากจะไปเรียนต่อต่างประเทศเหมือนธัญญ่าไหม”
“ไม่ดีกว่าค่ะบัวขอเรียนที่เมืองไทยเพราะถ้าบัวไปเรียนที่อังกฤษถึงตอนนั้นพี่ธัญญ่าก็น่าจะเรียนจบกลับมาพอดี บัวไม่กล้าอยู่ต่างประเทศแบบนั้นคนเดียวหรอกค่ะ”
“ถ้าจะเปลี่ยนใจหรืออยากจะไปเรียนที่ไหนก็บอกฉันได้นะเรื่องการเรียนฉันสนับสนุนเธอเต็มที่”
“ขอบคุณมากๆ ค่ะตกลงคุณเธียรจะให้บัวไปเที่ยวกับเพื่อนๆ ไหมคะ" บัวบงกชกลับมาถามเรื่องเดิมอีกครั้ง
“แล้วเขาจะพาไปที่ไหน”
“ไปแค่หัวหินเองค่ะ พ่อแม่ของผักบุ้งเป็นเจ้าของโรงแรมที่นั่นพวกเราก็เลยจะได้เข้าพักฟรี”
“บอกชื่อโรงแรมฉันมาหน่อยสิ”
“ชื่อโรงแรมxxxค่ะคุณเธียรถามทำไมคะ”
“ฉันก็แค่จะถามดูถ้าเกิดเธอไปเป็นอะไรอยู่ที่นั่นจะได้ตามไปดูถูก”
“คงไม่เป็นอะไรหรอกค่ะเพราะแม่ของผักบุ้งบัวก็เคยเจอหลายครั้งเพราะเขามักจะเอาขนมมาให้กินวันหยุดค่ะ”
“แล้วจะไปเที่ยวทะเลต้องซื้อชุดเพิ่มไหมพวกชุดว่ายน้ำ เดี๋ยวฉันจะโอนเงินให้”
“ไม่เป็นไรค่ะบัวก็แค่คงไม่ใส่ชุดว่ายน้ำหรอกใส่แค่กางเกงขาสั้นกับเสื้อยืดก็พอ”
“แต่ไปเที่ยวทะเลส่วนใหญ่เขาก็ใส่ชุดว่ายน้ำนะ ถ้าเธออยากได้จะให้ฉันจะให้คุณชุพาไปซื้อ”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณเธียรที่บัวโทรมาบอกคุณเธียรก็แค่จะขออนุญาต”
“แล้วถ้าฉันไม่ให้ไปล่ะ”
“บัวก็คงเหงาอยู่หอคนเดียวแน่” เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูผิดหวัง
“ฉันไม่ใช่ร้ายขนาดนั้นหรอกฉันอนุญาต”
“ขอบคุณค่ะ เดี๋ยวบัวจะส่งอีเมลจดหมายขออนุญาตออกหอไปให้นะคะ คุณเธียรเซ็นเสร็จแล้วก็ส่งมาให้บัวได้ไหม บัวจะเอาให้คุณครูที่หอพักดูอีกที”
“ตอนนี้ฉันกำลังว่างอยู่พอดีเลยถ้ายังไงเธอก็ส่งอีเมลมาเลยก็แล้วกันนะ”
เธอรีบวางสายจากนั้นก็ส่งอีเมลจดหมายขออนุญาตออกหอพักไปให้เธียรธวัชเธอรอไม่นอนเขาก็เซ็นชื่อและส่งกลับมาบัวบงกชโทรศัพท์กลับไปหาเขาอีกครั้งเมื่อได้รับเอกสารเรียบร้อยแล้ว
“ขอบคุณมากนะคะคุณเธียร”
“เที่ยวให้สนุกนะ”
เมื่อบัวบงกชวางสายไปแล้วเธียรชัยเธียรธวัชก็นั่งพิงพนักเก้าอี้แล้วถอนหายใจ ตลอดเวลาหนึ่งปีที่ผ่านมาเขาพยายามไม่เจอกับบัวบงกชไม่ใช่เพราะไม่มีเวลาอย่างที่พูดแต่เขากลัวว่าการเจอกับเธอมันทำมันจะทำให้เขาคิดอะไรเกินเลยกับเด็กในปกครองของตนเอง
ตอนนี้บัวบงกชไม่ใช่เด็กสาวคนเดิมที่เขาไปรับมาเมื่อสองปีก่อนแต่ตอนนี้เธอเรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่หกหน้าตาสวยสะพรั่งเขาอดไม่ได้ที่จะคิดเกินเลยและถ้าหากบัวบงกชรู้เรื่องนี้ก็คงจะโกรธและไม่นับถือเขาอีกต่อไป
ชายหนุ่มรู้สึกเครียดกับเรื่องนี้มากๆ เขาพยายามผลักใสให้บัวบงกชไปเรียนต่อต่างประเทศหรือไม่ก็เลือกเรียนครูอย่างที่เคยคุยไว้แต่เด็กสาวกลับไม่ทำตาม
แม้จะไม่ได้เจอกันแต่เธียรธวัชก็สอบถามข้อมูลข่าวสารของเธอจากอาจารย์ที่ปรึกษาคุณครูที่หอพักรวมถึงสอบถามจากคุณชุติมาที่มักจะแวะเอาอาหารไปให้กับบัวบงกชที่หอพักในช่วงวันหยุดและแอบถ่ายรูปเธอมาให้เขาอยู่เสมอ
Related chapters
ขย้ำรักเด็กเลี้ยง ตอนที่ 10 ไม่ผิดที่จะชอบใครสักคน
“เป็นอะไรวะเธียรหน้าเครียดตั้งแต่เข้ามาแล้วนะ” เพื่อนของเธียรธวัชที่นัดออกมาดื่มเหล้าด้วยกันถามเพราะเห็นว่าตั้งแต่เดินเข้ามาในร้านเธียรธวัชก็ถอนหายใจและนั่งดื่มโดยไม่คุยกับใครเลย “มีเรื่องเครียดนิดหน่อย” “เรื่องงานเหรอ” “เปล่าหรอก” “นอกจากเรื่องงานแล้วเรายังจะมีเรื่องอะไรเครียดอีกเหรอ” เพื่อนคนหนึ่งถามด้วยความแปลกใจ “หรือว่าเครียดเรื่องผู้หญิงช่วงนี้ฉันไม่เห็นนายควงกับใครอย่างจริงจังเลยแต่ละคนคบกันไม่ถึงสามเดือนด้วยซ้ำมีอะไรหรือเปล่า” “ไม่หรอกก็แค่เบื่อๆ น่ะแล้วพวกนายล่ะชีวิตเป็นยังไงบ้าง” “ก็เรื่อยๆ นะตอนนี้ฉันมีแฟนใหม่แล้ว” “อะไรวุฒิฉันไม่เจอนายแค่หนึ่งเดือนนายมีแฟนใหม่แล้วเหรอ” “อือ คนนี้จริงจังเลย” “ฉันก็เห็นว่านายพูดแบบนี้ทุกครั้งคราวนี้ไปหลอกผู้หญิงที่ไหนมาอีล่ะ” “ไม่ได้หลอกนะน้องเขาเข้ามาหาเอง” “ถ้าจริงจังก็แต่งเลยสิ” “ยังแต่งไม่ได้หรอกน้องเขาเพิ่งเรียนมหาลัยปีหนึ่งเอง" “เฮ้ยไอ้วุฒิระวังติดคุกนะ” ชินรีบเตือนเพื่อน “ติดคุกที่ไหนล่ะ น้องเขาอยู่ปีหนึ่งบรรลุนิติภาวะแล้ว” “มีแฟนเด็กแบบนั้นไม่ปวดหัวตายเหรอวะ เด็กนะทั้งขี้อ้อนทั้งเอาแต่ใจ” “ฉันว่าน่ารักดี
Last Updated : 2025-02-26ขย้ำรักเด็กเลี้ยง ตอนที่ 11 ไม่ใช่เด็กแล้ว
“เด็กๆ จ๊ะตื่นกันได้แล้วจ้ะลูก ถึงโรงแรมแล้ว” มารดาของผักบุ้งปลุกเด็กสาวทั้งสี่คนที่หลับไปพร้อมกันตั้งแต่ออกจากกรุงเทพได้ไม่นาน “โอ้โห...โรงแรมใหญ่มากเลยนะคะ คุณแม่สวยมากๆ ด้วยค่ะ” โอปอที่เปิดประตูลงมาก่อนชมโรงแรมที่พวกเธอมาพักนั้นบิดามารดาของผักบุ้งเป็นเจ้าของซึ่งมีห้องพักทั้งหมดเกือบจะสองร้อยห้องนักท่องเที่ยวก็มีทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติ “สวยกว่าที่ผักบุ้งให้ดูในรูปอีกนะคะ” บัวบงกชที่เดินตามลงมาคนที่สองมองไปรอบๆ และพูดขึ้น “ก็ผักบุ้งถ่ายรูปไม่เก่งนี่” “เดี๋ยวไปรับกุญแจห้องที่ล็อบบี้นะ แม่จัดห้องพักห้องใหญ่ไว้ให้พวกเราแล้วพวกเราทั้งสี่คนห้องเดียว” “จริงเหรอคะแม่” ผักบุ้งหันไปถามมารดาของตนเอง “ใช่จ้ะ แม่รู้ว่าถ้าให้นอนแยกห้องเดี๋ยวพวกหนูสี่คนก็มานอนรวมกันอยู่ดีก็แม่ก็เลยให้พักห้องใหญ่ไปเลยดีกว่า” “ขอบคุณมากๆ นะคะแม่ พวกหนูจะทำตัวน่ารักๆ จะไม่ทำให้โรงแรมของคุณแม่ให้วุ่นวาย” “ดีมากจ้ะ แม่ฝากดูแลกันเองด้วยนะจะไปเที่ยวที่ไหนก็เรียกคนขับรถของโรงแรมให้ไปส่ง ถ้าจะลงไปเล่นน้ำตรงชายหาดหน้าโรงแรมก็ให้บอกพนักงานหน้าล็อบบี้ไว้ด้วยเผื่อแม่จะตามหาไม่เจอ” “ได้ค่ะแม่ แม่คะเย็นนี้มีตลาดโต
Last Updated : 2025-03-26ขย้ำรักเด็กเลี้ยง ตอนที่ 12 แค่ไม่ลืมก็ดีใจแล้ว
เธียรธวัชต้องพยายามห้ามใจตัวเองไม่ให้กดรับสายจากบัวบงกชเพราะตอนนี้ชายหนุ่มกำลังขับรถตามเธอมาบริเวณตลาดโต้รุ่งและถ้ากดรับบรรยากาศรอบข้างก็น่าจะทำให้หญิงสาวรู้ว่าเขาอยู่ที่เดียวกับเธอ ชายหนุ่มเดินตามทั้งสี่สาวอยู่ห่างๆ บัวบงกชเวลาอยู่กับเพื่อนหญิงสองจะสดใสร่าเริงมากเสียงหัวเราะและความช่างพูดของหญิงสาวมันทำให้เขารู้สึกดีและทุกครั้งที่เธอโทรศัพท์มาหา การได้คุยกับบัวบงกชนั้นทำความเหนื่อยล้าจากการทำงานจางหาย ความสดใสของเธอทำให้เขายิ้มได้ จริงๆ แล้วชายหนุ่มอยากจะไปหาเธอทุกสัปดาห์และอยากโทรศัพท์คุยกับบัวบงกชในทุกวันแต่สถานะผู้ปกครองมันทำให้เขาทำแบบนั้นไม่ได้ บางครั้งเขาก็ต้องบอกให้คุณชุติมาเลขาของเขาโทรไปถามสารทุกข์สุกดิบกับบัวบงกชเพราะถ้าหากเขาโทรไปถามเธอบ่อยๆ ก็กลัวว่าจะผิดสังเกต เธียรธวัชเดินตามบัวบงกชและเพื่อนไปเรื่อยๆ เขาไม่เคยทำแบบนี้มาก่อนและตอนนี้กำลังรู้สึกว่าตัวเองเป็นโรคจิตที่คอยเดินตามผู้หญิง แต่ชายหนุ่มไม่ได้สนใจอะไรมากเพราะแค่อยากรู้ว่าบัวบงกชเที่ยวอย่างสนุกและปลอดภัยดีแค่นั้นก็พอ เขาตามจนกระทั่งหญิงสาวและเพื่อนขึ้นรถตู้กลับไปยังโรงแรมชายหนุ่มยังไม่ขับตามไปในตอนนี้เพราะกลัวว
Last Updated : 2025-03-26ขย้ำรักเด็กเลี้ยง ตอนที่ 13 อย่าคิดเกินเลย
“เมื่อกี้คุณเธียรโทรมาเหรอบัว” “อือ” “เขาอยู่ที่นี่หรือเปล่า” “ไม่นะ เขาอยู่ที่บ้านน่ะ บัวน่าจะตาฝาดไปจริงๆ นั่นแหละ” “น่าเสียดายจังโอปอนึกว่าพวกเราจะได้เจอคุณเธียร” “โอปออยากเจอเขาเหรอ” “ผักบุ้งก็อยากเจอนะ อยากขอบคุณเข้าด้วยที่ส่งขนมมาให้กินตลอด แต่ยังไม่เคยได้ขอบคุณเขาเลย” “คงยากเพราะเขางานยุ่งมาก” “แต่ถึงเขายุ่งเขาก็ยังให้เลขาส่งขนมมาให้ตลอด บัวโชคดีมากที่เขาใส่ใจแม้ตัวเองจะยุ่ง” “บัวก็คิดว่าโชคดีมากตอนแรกก็เคยคิดว่าเขาจะส่งมาอยู่โรงเรียนประจำแล้วก็จะไม่สนใจเลยแต่เขาก็ให้เลขามาคอยดูแลตลอด” บัวบงกชเคยคิดน้อยใจว่าที่เขาเธอมาอยู่โรงเรียนประจำเพราะไม่อยากจะรับผิดชอบแต่เขาก็อธิบายให้เธอฟังว่าเขาเป็นผู้ชายและคงดูแลเธอได้ไม่ดีเท่าไหร่การมาอยู่หอพักทีทมีกฎระเบียบและเพื่อนวัยเดียวกันน่าจะทำให้เธอมีความสุขและได้ใช้ชีวิตตามแบบวัยรุ่นซึ่งตอนนี้บัวบงกชก็เข้าใจชายหนุ่มเป็นอย่างดี “ตอนที่ใยไหมถูกส่งมาอยู่โรงเรียนประจำครั้งแรกใยไหมร้องไห้เลยนะ เพราะคิดว่าพ่อกับแม่ไม่รักแต่พอผ่านไปก็เข้าใจมากขึ้น ถ้าใยไหมอยู่ที่บ้านก็มีแค่แม่บ้านคอยดูแลใยไหมคิดว่าอยู่หอกับเพื่อนๆ สนุกกว่าเยอะเลย
Last Updated : 2025-03-26ขย้ำรักเด็กเลี้ยง ตอนที่ 14 ยืนยันคำเดิม
บัวบงกชกลับมาจากหัวหินในบ่ายวันอาทิตย์เมื่อมาถึงหอพักครูประจำหอก็เดินเข้ามาบอกว่าผู้ปกครองของเธอฝากของมาให้นอกจากจะมีขนมออกใหม่ที่เธียรธวัชบอกไว้แล้วก็ยังมีช็อกโกแลตและขนมอย่างอื่นอีกด้วย “คุณชุติมาเป็นคนเอามาฝากให้เหรอคะครู” เด็กสาวถามคุณครูประจำหอพักเพราะปกติแล้วคนที่จะเอาขนมมาฝากให้มักจะเป็นคุณชุติมาหรือไม่ก็คนขับรถของเธียรธวัช “ไม่หรอกจ้ะ ครั้งนี้เป็นคุณเธียรธวัชน่ะ น่าเสียดายนะที่เขามาในจังหวะที่บัวไม่อยู่” “คุณเธียรเป็นคนเอามาให้เหรอคะ” เมื่อได้ยินว่าคนที่เอามาให้คือเธียรธวัชบัวบงกชก็ดีใจและเสียใจในเวลาเดียวกันเพราะเธอพลาดที่จะเจอเขา ตั้งแต่ขึ้นชั้นมัธยมปีที่หกเธอก็ยังไม่เคยเจอเขาเลยสักครั้ง “ใช่จ้ะ เขาบอกว่าผ่านมาทางนี้ก็เลยแวะมา ผู้ปกครองของเธอไม่ค่อยมีเวลามารับหรือมาหาเธอแต่เขาก็ไม่เคยลืมที่จะส่งของกินของใช้มาให้เธอเลยครูดีใจนะที่เขาไม่ได้ละเลยเธอเหมือนกับผู้ปกครองบางคน” “ค่ะ หนูโชคดีมาก” “ครูมีโอกาสได้คุยกับเขา เขาบอกว่าวันศุกร์หน้าจะมารับเธอออกจากหอพักใช่ไหม” “ใช่ค่ะวันเสาร์เป็นวันเกิดของหนูคุณเธียรเลยอยากจะพาไปทำบุญค่ะ” “อย่าลืมส่งเอกสารมาให้ครูก่อนวันพุธนะบัว
Last Updated : 2025-03-26ขย้ำรักเด็กเลี้ยง ตอนที่ 15 แค่นี้ก็ดีใจแล้ว
“บัวกลับก่อนนะทุกคนเจอกันอีกทีวันอาทิตย์นะ” “โชคดีจ้ะบัว สุขสันต์วันเกิดล่วงหน้านะ เดี๋ยวพวกเรามาฉลองกันอีกทีเย็นวันอาทิตย์” “ได้สิเดี๋ยวบัวจะซื้อขนมเข้ามาเยอะๆ” บัวบงกชบอกกับเพื่อน “บัวรีบไปได้แล้วอย่าให้คุณเธียรรอนานเลย” โอปอรีบไล่ให้บัวบงกชไปขึ้นรถซึ่งตอนนี้บริเวณหน้าหอพักมีรถยนต์ของเธียรธวัชจอดอยู่เพียงคันเดียวเนื่องจากสัปดาห์นี้ไม่ใช่สัปดาห์ที่ทุกคนจะได้กลับบ้านแต่เธียรธวัชขออนุญาตครูประจำหอพักเป็นกรณีพิเศษ “สวัสดีค่ะคุณเธียร” หญิงสาวยกมือไหว้เมื่อตนเองขึ้นมานั่งข้างคนขับ “ไม่มีกระเป๋าเหรอ” “ไม่มีค่ะ” “ถ้างั้นก็กลับเลยนะ” “บัวนึกว่าคุณเธียรจะให้คุณชุมารับบัว” “ฉันบอกแล้วว่าฉันจะมารับเธอเองลืมไปแล้วเหรอ” “ไม่ลืมหรอกค่ะก็แค่แปลกใจเท่านั้นเอง” “ขนมอยู่หลังเบาะนะ” เธียรธวัชบอกกับบัวบงกช ทุกครั้งที่ชายหนุ่มมารับเขาก็จะซื้อขนมมาให้ตลอดเนื่องจากกลัวว่าเธอจะหิวเพราะกว่าจะถึงบ้านก็ค่อนข้างนาน “ขอบคุณค่ะคุณเธียร” บัวบงกชหยิบขนมขึ้นมาทานอย่าง เอร็ดอร่อยขนมรสชาติที่เธอคุ้นเคยและมันอร่อยมากยิ่งขึ้นเมื่อเธียรธวัชเป็นคนซื้อมาให้ “อร่อยไหม” “อร่อยค่ะ คุณเธียรคะเพื่อนของ
Last Updated : 2025-03-26ขย้ำรักเด็กเลี้ยง ตอนที่ 16 จะไม่พูดเรื่องเงินอีก
บัวบงกชตื่นตั้งแต่เช้าเพื่อทำอาหารตักบาตรที่หน้าบ้านจากนั้นก็รับประทานอาหารเช้าก่อนที่เธียรธวัชจะพาหญิงสาวไปทำบุญถวายสังฆทานที่วัด หลังจากนั้นก็พาบัวบงกชไปทานอาหารกลางวันที่ห้างสรรพสินค้า “บัวจะไม่ซื้ออะไรจริงๆ เหรอ” ชายหนุ่มถามเมื่อหญิงสาวเดินผ่านหลายร้านแต่เธอก็ไม่สนใจจะซื้ออะไรเลยซักอย่าง “ไม่มีอะไรจำเป็นที่บัวจะต้องซื้อหรอกค่ะคุณเธียร” “พวกเครื่องสำอางน้ำหอมอะไรแบบนี้บัวใช้หรือเปล่า” ชายหนุ่มถามเมื่อเดินผ่านแผนกเครื่องสำอางของผู้หญิง “บัวไม่ใช้เครื่องสำอางค่ะ ใช้แต่พวกครีมบำรุง” “แล้วจะซื้อหรือเปล่าล่ะ วันนี้ฉันตามใจเธอเต็มที่เลยนะเพราะวันเป็นวันเกิดของเธอ” “ไม่ดีกว่าค่ะ พี่ธัญญ่าส่งมาให้บัวใช้ยังไม่หมดเลย” “ฉันล่ะแปลกใจเธอจริงๆ เลยนะบัว เวลาธัญญ่าซื้อของอะไรให้เธอเธอรับทุกอย่างแต่เวลาฉันซื้อให้ทำไมเธอไม่รับเลยล่ะ” “ก็ของส่วนใหญ่ที่พี่ธัญญ่าซื้อให้มันเป็นของใช้จำเป็นสำหรับผู้หญิงนี่คะ” “ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อยถ้าเธอจะซื้อของใช้สำหรับผู้หญิงถ้าอายที่จะต้องเดินซื้อกับฉัน เดี๋ยวฉันโอนเงินให้แล้วเธอมาเดินซื้อกับเพื่อนไหมล่ะ” “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ บัวอยู่หอพักไม่ค่อยได้
Last Updated : 2025-03-27ขย้ำรักเด็กเลี้ยง ตอนที่ 17 วันพิเศษ
“เธอเข้าไปรอในรถก่อนนะบัวฉันขอคุยโทรศัพท์แป๊บหนึ่ง” เธียรธวัชบอกกับบัวบงกชเมื่อเดินมาถึงรถ เขาใช้เวลาโทรศัพท์ไม่นานจากนั้นก็ขึ้นมานั่งประจำในตำแหน่งคนขับและพากันออกไปจากศูนย์การค้าเพื่อตรงไปยังบ้านของตนเองซึ่งอยู่ห่างจากที่นี่ไม่ไกลเท่าไหร่ แต่เย็นวันเสาร์แบบนี้รถค่อนข้างติดมากกว่าจะถึงบ้านก็ใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วโมงเลยทีเดียว “ทำไมบ้านมืดจังคะคุณเธียรไฟดับหรือเปล่า” “ไม่รู้สิบางทีคนอื่นอาจจะอยู่ในครัวจนลืมเปิดไฟที่หน้าบ้านก็ได้ฉันว่าเธอรีบลงไปเถอะเดี๋ยวฉันจะตามไป” บัวบงกชเดินลงมาพอเปิดประตูห้องรับแขกออกหญิงสาวก็ต้องตกใจเมื่อคนที่อยู่ด้านในถือเค้กที่มีเทียนประดับอยู่ด้านบนพร้อมกับพากันร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์และเมื่อเพลงจบไฟทั้งห้องก็สว่างขึ้น “บัวอธิษฐานเลยสิ” บัวบงกชแทบกลั่นน้ำตาไม่อยู่เมื่อเห็นว่าเพื่อนสนิทของเธอทั้งสามคนยืนอยู่ตรงหน้า หญิงสาวพนมมือและอธิฐานก่อนจะเป่าเทียน “สุขสันต์วันเกิดนะบัว ดีใจจนร้องไห้เลยเหรอ” โอปอดแซวเพื่อนไม่ได้เมื่อเห็นว่าตอนนี้บัวบงกชร้องไห้ “ก็บัวดีใจแล้วพวกเธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง” “คุณเธียรให้คนไปรับพวกเราจากหอพักน่ะ""แล้วครูเธออนุญาตให้ออก
Last Updated : 2025-03-27
Latest chapter
ขย้ำรักเด็กเลี้ยง ตอนที่ 35 ตอนจบ
เย็นวันศุกร์เธียรธวัชมารับบัวบงกชที่มหาวิทยาลัยจากนั้นก็ตรงไปที่บ้านระหว่างทางชายหนุ่มก็จับมือของเธอไว้แน่น“บัวทำไมมือเย็นเจี๊ยบแบบนี้ล่ะ”“บัวกลัวนี่คะ”“ฉันก็บอกแล้วว่าไม่มีอะไรต้องกลัว กินขนมก่อนนะ”บัวบงกชยิ้มก่อนจะหยิบขนมด้านหลังรถขึ้นมากินอย่างเคย“คุณเธียรรู้มั้ยว่าบัวหลงรักคุณเธียรตั้งแต่ตอนไหน”“ตอนไหนล่ะ”“ตอนที่คุณเธียรมารับบัวและคุณเธียรซื้อขนมมาให้บัวค่ะ มันเป็นเรื่องเล็กน้อยแต่มันทำให้บัวรู้สึกว่าคุณเธียรใส่ใจบัว บัวมีความสุขมากๆ”“แต่นั่นมันตั้งแต่เธอเรียนอยู่ม. 4 แล้วนะ แก่แดดเกินไปหรือเปล่าเนี่ย”“บัวยอมรับค่ะ ว่าแก่แดดจริงๆ แล้วคุณเธียรล่ะชอบบัวตั้งแต่ตอนไหน”“ถ้าถามว่าตั้งแต่ตอนไหนมันก็ตอบไม่ได้หรอกรู้แค่ว่าเวลาเธอคุยกับฉันตอนที่นั่งรถมาด้วยกันมันทำให้ฉันผ่อนคลายน่ะ เธอช่างพูดทำให้ฉันยิ้มได้และคิดว่าถ้ามีเธออยู่ข้างๆ แบบนี้ไปตลอดก็คงจะดีมากๆ คิดไม่ผิดเลยที่ฉันรับเธอมาอุปการะ ถ้าคุณยายของเธอมองลงมาท่านก็อาจจะโกรธนะที่ฉันทำเกินเลยกับเธอ แต่ฉันเชื่อว่าในอนาคตท่านจะดีใจถ้าเห็นเราสองคนรักใคร่กันไปแบบนี้ตลอด”“บัวขอบคุณนะคะคุณเธียรที่รับบัวมาเลี้ยงดูตั้งแต่วันนั้น จากนี้
ขย้ำรักเด็กเลี้ยง ตอนที่ 34 เด็กเลี้ยงเร่าร้อน nc
“คุณเธียรกินของบัวไปแล้วอยากให้บัวกินของคุณเธียรไหม” บัวบงกชถามพลางยิ้มยั่ว“ได้สิเธอรู้ใจฉันที่สุดเลยนับ”เธียรธวัชตอบด้วยเสียงแหบต่ำก่อนจะขึ้นมานั่งบนโซฟาจับให้คนรักคุกเข่าอยู่ตรงหน้าบัวบงกชเงยหน้าขึ้นมองมือเล็กจับความแข็งร้อนที่ตั้งตระหง่านตรง ค่อยๆ ประคองอย่าเบามือ“อื้อ...อ้าห์..บัวจ๋าดีมากมันดีมากจริงๆ”เขามองคนที่เงยหน้าสบตาแล้วก็รู้สึกได้เลยว่าบัวบงกชนี่แหละคือผู้หญิงที่เขาตามหาและจะใช้ชีวิตกับเธอตลอดไปคิดไม่ผิดเลยที่รับเธอมาอุปการะและไม่มีทางจะปล่อยให้เธอออกไปจากชีวิตของเขาอย่างเด็ดขาด“กินฉันเลยสิบัวอย่าช้า”ชายหนุ่มเร่งเร้าทำให้หญิงสาวยิ้ม“อย่าใจร้อนสิคะ”เธอมองหน้าเขาก่อนจะก้มลงใช้ปลายลิ้นสัมผัสรอยบุ๋มตรงกลางแท่งร้อน“อ้าห์......”เพียงแค่นี้เขาก็ครางสะท้านตาคมมองภาพหญิงสาวตวัดปลายลิ้นเลียวนมาส่วนปลายหยักคอดก่อนจะลากต่ำลงมาหยอกเย้ากับลูกตุ้มสองเม็ดดูดมันเข้าปากจนเกิดเสียงดังน่าเกลียดหากแต่กระตุ้นอารมณ์ของทั้งสองได้เป็นอย่างดีบัวบงกชหยอกล้อกับพวงสวรรค์จนพอใจก็ลากปลายลิ้นขึ้นมาก่อนจะครอบครองความเป็นชายของเขาเข้าปากจนมิด เธอรู้สึกว่ามันชนคอหอยแต่ก็เต็มใจที่จะทำให้เขาเรียวล
ขย้ำรักเด็กเลี้ยง ตอนที่ 33 คิดถึงนะ nc
หลังจากคุยกับน้องสาวแล้วเธียรธวัชก็รู้สึกสบายใจขึ้นเพราะธัญวดีดูเหมือนจะเป็นคนเข้าใจอะไรง่ายๆ ชายหนุ่มรีบโทรศัพท์ไปหาบัวบงกชเพื่อบอกให้เธอรู้เรื่องนี้“อะไรนะคะคุณเธียรไหนเราคุยกันแล้วไงว่าเราจะบอกเรื่องนี้กับพี่ธัญญ่าหลังจากบัวเรียนจบแล้ว”“แต่อีกตั้งหนึ่งปีเลยนะบัวถึงจะเรียนจบ ฉันไม่อยากเก็บความลับไว้แบบนี้หรอก ตั้งแต่ธัญญ่ามาเราไม่เคยไปนอนค้างด้วยกันเลย บัวไม่คิดถึงฉันเลยเหรอ”“คิดถึงสิคะบัวคิดถึงคุณเธียรมากๆ”“ฉันอยากไปหาเธอนะบัว อยากไปนอนกอด สองเดือนแล้วมันทรมานมากๆ ฉันก็เลยคิดว่าน่าจะบอกเรื่องนี้กับธัญญ่าจากนั้นเราสองคนก็จะได้มีเวลาให้กันมากขึ้น”“แต่บัวกลัวค่ะ คุณเธียรบัวกลัวว่าพี่ธัญญ่าจะโกรธ”“อย่ากลัวไปเลย”“ถ้าพี่ธัญญ่าโกรธขึ้นมาจะทำยังไงล่ะคะบัวคงไม่เหลือใครอีกแล้ว”“บัวก็รู้จักธัญญ่ามาก็น่าจะรู้นะว่าพี่ธัญญ่าของบัวน่ะเป็นคนคนจิตใจดีและเข้าใจอะไรง่ายๆ ฉันเชื่อว่าถ้าเขารู้ว่าเราสองคนคบกันเขาอาจจะดีใจก็ได้”“มันไม่เหมือนกันนะคะตอนนี้พี่ธัญญ่ารักและเอ็นดูบัวเหมือนน้องสาว แต่ถ้าเกิดเราคบกันสถานะมันก็เปลี่ยนไปบอกตรงๆ นะคะคุณเธียรว่าบัวกลัวมากๆ ค่ะถ้าพี่ธัญญ่าโกรธบัวขึ้นมาบัวก็ไ
ขย้ำรักเด็กเลี้ยง ตอนที่ 32 อึดอัด
ตั้งแต่ธัญวดีกลับมาอยู่ที่บ้านเธียรธวัชก็ไม่มีโอกาสไปค้างที่คอนโดเลยสักครั้งไม่ว่าจะเป็นคอนโดของเขาเองหรือคอนโดของบัวบงกชเพราะไม่อยากให้น้องสาวต้องสงสัยแต่ชายหนุ่มก็รู้สึกอึดอัดมากๆ แม้บัวบงกชจะมาค้างที่บ้านของเขาแต่เธอก็นอนกับธัญวดีทุกคืนเขาไม่ได้ใกล้ชิดหญิงสาวมานานเกือบสองเดือนแล้ว นอกจากจะไม่ได้ชิดกับบัวบงกชแล้วธัญวดียังพยายามชวนเพื่อนๆ มาทานข้าวที่บ้านและแนะนำให้เขารู้จักอยู่หลายคนเขาก็ปฏิเสธไปทุกครั้งและไม่ใช่เพียงแค่เพื่อนผู้หญิงที่ธัญวดีพามาแนะนำให้เขารู้จักแต่เธอยังพาเพื่อนผู้ชายมารับประทานอาหารเย็นที่บ้านและดูเหมือนว่าเพื่อนของธัญวดีมีความสนใจในตัวของบัวบงกชมากๆ ถ้าหากเขาไม่ทำอะไรเรื่องมันก็อาจจะเลยเถิดไปกันใหญ่เพราะบัวบงกชก็ไม่กล้าปฏิเสธเวลาที่ธัญวดีชวนออกไปทานข้าวกับเพื่อน เขากลัวเหลือเกินว่าผู้ชายคนนี้จะเข้ามาแทรกกลางระหว่างความสัมพันธ์ของเขากับบัวบงกชแต่สำหรับเขาเองไม่เคยคิดกับเพื่อนของธัญวดีเลยไม่ว่าจะเป็นเพื่อนคนไหนก็ตามและวันนี้เธียรธวัชก็ตัดสินใจแล้วว่าจะต้องพูดกับน้องสาวให้รู้เรื่อง ชายหนุ่มถือโอกาสที่วันนี้บัวบงกชไม่ได้มาค้างที่บ้าน ตอนนี้ในห้องนั่งเล่นจึงเหลือแค่
ขย้ำรักเด็กเลี้ยง ตอนที่ 31 ไม่รู้จะตอบยังไง
หลังจากวางสายจากธัญวดีแล้วบัวบงกชก็รีบโทรศัพท์ไปหาเธียรธวัชอีกครั้ง “ว่าไงจ๊ะ บัวคิดถึงฉันใช่ไหมเปลี่ยนใจจะให้ฉันไปหาตอนนี้ก็ยังทันนะ” “เปล่าค่ะคุณเธียรบัวมีเรื่องจะเล่าให้คุณเธียรฟัง” “เรื่องอะไร” “เมื่อกี้พี่ธัญญ่าโทรมาบัวค่ะ” “เธอสองคนก็คุยกันเป็นปกติอยู่แล้วนะไม่แปลกตรงไหนเลย” “ครั้งนี้ไม่ปกติค่ะ พี่ธัญญ่ากำลังสงสัยว่าคุณเธียรพาผู้หญิงที่ไหนไปอยู่ในห้อง” “แล้วธัญญ่ารู้ได้ยังไงล่ะ” “คุณเธียรจำได้ไหมวันนั้นบัวซักชุดนักศึกษาไว้ในเครื่องแล้วลืมเอาออกแม่บ้านก็เลยโทรไปหาพี่ธัญญ่าเพราะคิดว่าพี่ธัญญ่ากลับมาแล้วค่ะ เราจะเอายังไงกันดีคะคุณเธียรบัวกลัวพี่ธัญญาจะรู้แล้วจะโกรธบัว” “บัวอย่าคิดมากสิอีกเป็นปีกว่าธัญญ่าจะกลับ เธอน่ะคิดมากเกินไปจนไม่เป็นตัวของตัวเองแล้วอย่าแคร์คนอื่นให้มากเลย” “เราไม่ควรเจอกันอีกนะคะคุณเธียรบัวกลัวว่านอกจากพี่ธัญญ่าจะสงสัยแล้วคนที่คอนโดคุณเธียรก็จะสงสัยถ้าเกิดเขาเอาเรื่องไปบอกพี่ธัญญ่าขึ้นมาบัวต้องซวยแน่ๆ บัวคิดว่าตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปบัวจะไม่ไปที่คอนโดของคุณเธียรเด็ดขาด” “เธอไม่มาคอนโดของฉันก็ไม่เป็นไรฉันไปหาเธอที่นั่นเองก็ได้” “คุณเธียรเรา
ขย้ำรักเด็กเลี้ยง ตอนที่ 30 เขาซ่อนใครไว้
บัวบงกชรู้สึกโล่งใจเป็นอย่างมากเมื่อเช้าวันจันทร์เธอตื่นมาแล้วพบว่าตัวเองมีรอบเดือน หญิงสาวไปเรียนได้ใช้ชีวิตตามปกติพอตอนเย็นก็โทรศัพท์คุยกับเธียรธวัช ซึ่งตอนนี้เขามักจะโทรศัพท์หาเธอทุกวัน การไม่ได้เจอกันแต่ได้คุยกันมันก็ทำหายคิดถึงไปได้มากๆ บัวบงกชไม่เคยคิดมาก่อนว่าเมื่อมีความสัมพันธ์กับเขาแล้วตนเองจะคิดถึงเขามากขนาดนี้เธียรธวัชเองก็ไม่ต่างจากเธอเท่าไหร่ ตอนนี้เขาโทรหาเธอตอนเช้าส่วนตอนกลางวันก็ไลน์มาหาและโทรอีกครั้งในตอนเย็น วันนี้หญิงสาวกลับมาถึงคอนโดมิเนียมในเวลาห้าโมงเย็นก็มีพัสดุมาถึงเธอหนึ่งกล่อง เมื่อขึ้นมาถึงบนห้องหญิงสาวก็รีบเปิดกล่องออกด้านไหนเป็นที่คาดผมแต่มันไม่ใช่ที่คาดผมธรรมดาเพราะเธอเคยเห็นรีวิวตามโซเชียลแล้วว่าที่คาดผมอันนี้มันเป็นที่คาดผมแบรนด์ดังราคาไม่ต่ำกว่าหมื่นบาทซึ่งหญิงสาวคิดว่ามันแพงเกินไปเธอจึงรีบโทรศัพท์ไปหาเธียรธวัชทันที “คุณเธียรคะที่คาดผมนี่มันคืออะไร” “ฉันเห็นว่ามันสวยดีก็เลยซื้อมาให้เธอ” “คุณเธียรไปซื้อเองเหรอ” “วันนี้ฉันมีโอกาสไปตรวจสินค้าที่ห้างเห็นมันกำลังลดราคาก็ ก็เลยเข้าไปซื้อ” “แล้วใครเป็นคนเอามาให้บัวที่คอนโดพี่ชุหรือเปล่า” หญิงสาวถาม
ขย้ำรักเด็กเลี้ยง ตอนที่ 29 เธอไม่อยากมีลูกกับฉันขนาดนั้นเลยเหรอ
ฝนยังคงตกอย่างต่อเนื่องบัวบงกชและเธียรธวัชสั่งอาหารขึ้นมาทานบนห้องจากนั้นหญิงสาวก็อ่านหนังสือทบทวนบทเรียนขณะที่เธียรธวัชก็เอาแท็ปเล็ตขึ้นมานั่งทำงานจนกระทั่งถึงเวลาเย็นชายหนุ่มชวนเธอออกไปทานอาหารข้างนอกเพราะไม่อยากให้อุดอู้อยู่แต่ในห้องแบบนี้ “อยากดูหนังไหม” “คุณเธียรอยากดูเหรอคะ” “ฉันยังไงก็ได้ แล้วเธอล่ะอยากดูหรือเปล่า” “ตอนนี้ไม่มีเรื่องอะไรที่อยากดูค่ะ เอาไว้มีเรื่องที่น่าสนใจบัวจะบอกคุณเธียรแต่คุณเธียรจะไปดูหนังกับบัวได้จริงๆ เหรอ” “ได้สิ” “แล้วถ้าคนอื่นเจอเราอยู่ด้วยกันล่ะคะ” “มันก็ไม่แปลกอะไรนี่บัวฉันกับเธอไม่ใช่คนอื่นคนไกลการจะไปไหนมาไหนด้วยกันมันก็เรื่องธรรมดาอยู่แล้วนะ ว่าแต่วันนี้อยากกินอะไร” “อยากไปกินอาหารร้านที่คุณเธียรเคยไปค่ะ แต่มันอยู่นอกเมือง” “ร้านอาหารเหนือใช่ไหม” “ค่ะ บัวไม่ได้กินอาหารเหนือนานแล้วคุณเธียรพาบัวไปกินได้ไหม” “ได้สิถ้าอยากไปก็รีบเปลี่ยนเสื้อผ้า” “บัวไปชุดนี้ไม่ได้เหรอหญิงสาวมองชุดตัวเองที่เป็นกางเกงขาสั้นกับเสื้อยืดตัวเล็ก” “ฉันว่าเปลี่ยนกางเกงหน่อยดีกว่าไหม ฉันไม่อยากให้ใครมองขาสวยๆ ของเธอนอกจากฉันคนเดียว” “รอแป๊บหนึ่งนะคะ”
ขย้ำรักเด็กเลี้ยง ตอนที่ 28 แค่รักก็พอ
เช้าวันเสาร์ฝนตกอย่างหนักทำให้บัวบงกชแทบไม่อยากจะลุกจากที่นอนเลยสักนิดเพราะเมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็เกือบจะตีสามหญิงสาวขยับกายซุกหาไออุ่นของชายหนุ่มแขนแข็งแกร่งกอดเธอไว้แน่นปลายจมูกโด่งกดจูบบนหน้าผากด้วยความรักใคร่ “ฉันชอบบรรยากาศแบบนี้จังฝนตกอากาศเย็นละมีเธออยู่ด้วยมันทำให้รู้สึกอุ่นมากๆ เลยนะบัวเธอล่ะอุ่นไหม” “อุ่นค่ะคุณเธียร” หญิงสาวรู้สึกอบอุ่นทั้งกายและใจเวลาที่อยู่ในอ้อมกอดเขาแบบนี้ “เธอหิวหรือยังบัว” “ยังไม่หิวค่ะขอนอนต่อได้ไหม วันนี้คุณเธียรจะรีบไปที่ไหนหรือเปล่าคะ” “ไม่มีธุระไปไหนเลยวันหยุดฉันให้เวลากับเธอเต็มที่นะบัว” “ถ้าแต่ก่อนคุณเธียรมีเวลาให้บัวแบบนี้ก็น่าจะดีมากๆ” “เธอคงน้อยใจมากใช่ไหมที่ฉันไม่มีเวลาให้เธอเหมือนผู้ปกครองคนอื่น” “ช่วงที่บัวมาอยู่หอใหม่ๆ ก็ไม่คิดอะไรหรอกค่ะแต่พอขึ้น ม.5 พี่ธัญญ่าไม่อยู่คุณเธียรก็ไม่ว่างตอนนั้นบัวก็เลยรู้สึกน้อยใจมากๆ” “เธอก็เลยขออนุญาตกับกลับบ้านแค่เดือนละครั้งใช่ไหม” “ใช่ค่ะเพราะกลับมาก็ไม่เจอใครอยู่ดี เจอคุณเธียรแต่ละครั้งไม่เคยถึงครึ่งชั่วโมง ทำไมตอนนั้นคุณเธียรต้องหลบหน้าบัวด้วย ทั้งที่รู้ว่าบัวกลับบ้านแต่บางครั้งคุณเธี
ขย้ำรักเด็กเลี้ยง ตอนที่ 27 เธอก็แค่นอนเฉยๆ nc
เธียรธวัชอยากจับเธอกดลงบนโต๊ะหินอ่อนแต่ก็กลัวว่าพื้นที่แข็งจำเธอเจ็บตัวจึงเปลี่ยนใจอุ้มเธอลงมาจากโต๊ะทำให้บัวบงกชหน้าเสียเพราะคิดว่าเขาจะหยุดทุกอย่างอยู่แค่นี้ “คุณเธียร....” “หันหลังให้ฉันนะถ้านอนบนนั้นเธอจะเจ็บมองมุมไหนเธอก็สวยนะบัว” เขาพูดแล้วจัดท่าให้หญิงสาวหันหน้าหลังให้ดึงสะโพกของหญิงสาวให้แอ่นโค้งสองมือหญิงสาวเท้าไปบนโต๊ะ เธอหันมายิ้มยั่ว “ยั่วเก่งจริงๆ แต่ฉันชอบแบบนี้นะ” ชายหนุ่มมองอย่างพอใจเขาจับแท่งร้อนลากขึ้นลงกลางกลีบสวยกดเน้นไปบนเกสรสวาททำให้เธอสั่นสะท้าน หญิงสาวหันหน้ามาแล้วเขาก็จูบเธออีกครั้งอย่างหนักหน่วง สองลิ้นหยอกล้อก่อนแก่นกายจะสอดเข้าหาทีละนิด เข้าได้เพียงส่วนปลายหยักร่องรักของเธอก็ตอดจนเขาแทบจะปริแตก “อ่าห์...บัวจ๋าใจเย็นอย่าเพ่งตอดสิ ฉันยังไม่อยากแตกตอนนี้หรอกนะ” “อ๊ะ!......” หญิงสาวสะดุ้งเมื่อเขากระแทกท่อนเอ็นเข้าหาเธอทีเดียวจนสุดทางรักบัวบงกชทั้งจุกทั้งเจ็บแต่ก็ไม่ปริปากเพราะรู้ว่าไม่นานนักทุกอย่างมันจะสวยงาม “แน่นมากนะบัวทั้งลึกทั้งตอดฉันจะคลั่งตายอยู่แล้ว อ่าห์....” เมื่อเข้าไปสุดทางก็ค้างไว้สักพักก่อนที่สะโพกจะขยับไปตามใจปรารถหนา เขาสวนสะโพ
