หลังจากเล่นกับโรซี่จนแมวน้อยเริ่มรำคาญหนีขึ้นคอนโดสูง จิรัชญาที่ไม่มีอะไรทำก็ได้รับสายจากผู้จัดการสาว พี่แอนนาโทรมาบอกว่ากลับมาจากกระบี่แล้ว และกำลังเดินทางมาหาเธอ เห็นว่ามีเรื่องงานจะคุยด้วยรอไม่นานแอนนาก็มาถึง จิรัชญาเปิดประตูต้อนรับด้วยรอยยิ้ม กอดให้หายคิดถึงพอเป็นพิธี ก่อนจะพาพี่สาวเข้ามานั่งในห้องนอนเพราะไม่อยากเห็นหน้าคนร่วมชายคาอีกคน“โรซี่ คิดถึงป้าแอนนาไหมคะ ไม่ได้เจอกันตั้งหลายวันแหนะ”โรซี่เงยหน้ามองแอนนาเล็กน้อยก่อนจะหลับต่อเหมือนแอนนาไม่มีตัวตนคนสวยมักใจร้ายกันหมดสินะ...“น้องจีดีขึ้นไหมคะ ขอโทษที่พี่ไม่ได้มาเยี่ยมเลย งานที่กระบี่ยุ่งจนแทบไม่มีเวลาให้หายใจเลยค่ะ”“จีโอเคขึ้นแล้วค่ะ ตอนนี้ไม่ปวดท้องแล้วด้วย”“พี่เป็นห่วงแทบแย่ นี่ดีนะคะที่น้องจีมีน้องกฤตอยู่ด้วย ไม่อย่างนั้นพี่คงเป็นห่วงจนไม่เป็นอันทำงาน”“น้องกฤต?” จิรัชญาทวนคำพูดของแอนนาเสียงสูง “อย่าบอกนะคะว่าพี่แอนนาย้ายข้างแล้ว”“ย้ายข้างอะไรกันคะน้องจี พี่อยู่ฝั่งน้องจีเสมอ”คำปฏิเสธมาพร้อมกับอาการเลิ่กลั่กหลบสายตา คนเป็นน้องหรี่ตาลงน้อย ๆ เธอป่วยแค่ไม่กี่วันพี่แอนนาเหมือนจะเริ่มเอ็นดูกฤตินเข้าแล้ว ไม่รู้ว่าไปคุยกั
‘กลับไปทำงานวันแรกสู้ ๆ นะครับกฤต’.ริมฝีปากอิ่มเม้มแน่น หลังจากอ่านโพสต์อิทบนกล่องอาหารกลางวันที่กฤตินทำไว้ให้ก่อนออกไปทำงาน สองจิตสองใจว่าจะทำเป็นไม่เห็นหรือเอาไปด้วยดี แต่ข้าวกล่องเบนโตะสไตล์ญี่ปุ่นหน้าตาน่ากิน อัดแน่นด้วยสารอาหารครบถ้วนทำให้นึกเสียดายขึ้นมาถ้าต้องทิ้งจริง ๆผู้ชายคนนั้นจริงจังกับบทบาทพ่อบ้านมาก ถึงขั้นซื้อกล่องใส่อาหารคุณภาพดีราคาหลักหมื่น เลือกวัตถุดิบทุกอย่างด้วยตัวเอง ลงมือทำทุกขั้นตอน แม้แต่พวกน้ำจิ้มหรือซอสก็ทำเอง ไม่ยอมซื้อสำเร็จรูปเลยอะไรจะขยันขนาดนั้น“จุ้นจ้าน”บ่นกระปอดประแปดตามประสา แต่ก็หยิบกล่องข้าวที่คู่หมั้นทำให้ใส่กระเป๋าผ้าลายแมวน้อย ที่ไม่เข้ากับกระเป๋าแบรนด์เนมใบละหลายแสนที่ถือเป็นประจำสักนิด ก็กระเป๋าพวกนั้นมันใส่ได้แค่ของเล็ก ๆ นอกจากมีไว้อวดฐานะแล้วใช้งานไม่ค่อยได้จริงจิรัชญาใช้เวลาขับรถคันโปรดไม่นานก็มาถึงสถานที่ถ่ายทำของวันนี้ ตึกสูงใจกลางเมืองคือโลเคชั่นหลักของละคร เพราะนางเอกกับนางร้ายทำงานที่นี่เหมือนกัน หลังจากแตกหักกันเรื่องผู้ชาย นางร้ายที่จิรัชญารับบทบาทก็จ้องจะเอาชนะนางเอกของเรื่องตลอด ไม่ว่าอีกฝ่ายทำอะไรเธอก็จะทำเหมือน ๆ กัน โด
“นั่นนายจะไปไหน?”จิรัชญาเอ่ยถามเพื่อนรวมชายคา ที่วันนี้แต่งตัวดูดีกว่าปกติจนผิดหูผิดตา กฤตินอยู่ในชุดสูทแบรนด์ดังสีเทาเข้ม เส้นผมถูกเซ็ตเปิดให้เห็นหน้าผากได้รูปดูดีไร้ที่ติด ดวงตาเรียวชั้นเดียวพาดเฉียงไร้แว่นหนาบดบังไว้เหมือนเคย เหมือนคืนนั้นไม่มีผิดถึงวันนี้เขาไม่ได้ดูหล่อร้ายกาจเหมือนคืนนั้น แต่ก็หล่อกว่าปกตินิดหนึ่งแค่นิดเดียวเท่านั้น“พอดีเลย คุณจีน่าจะเก่งเรื่องแฟชั่นมากกว่าผม แบบนี้พอดูได้ไหมครับ” ศาสตราจารย์หนุ่มพูดพลางหมุนตัวให้คู่หมั้นคนสวยดู เขาไม่มั่นใจเท่าไหร่ที่ไม่ได้ใส่แว่นเวลาแต่งตัวเป็นทางการแบบนี้ปกติถ้าไม่ใส่แว่น เขาก็จะใส่แค่เสื้อยืดกับกางเกงยีนส์ง่าย ๆ แต่พอต้องแต่งตัวจัดเต็มแต่ไม่ได้ใส่แว่นมันรู้สึกเหมือนมีอะไรขาดหายไปจิรัชญามองคู่หมั้นตั้งแต่หัวจรดเท้า นึกชื่นชมที่กฤตินพอจะมีรสนิยมอยู่บ้าง ตอนนี้เขาเหมือนผู้บริหารหนุ่มหล่อไฟแรงที่สาว ๆ ส่วนมากชื่นชอบ ดูสุภาพอ่อนโยนชวนให้หลงใหล ไม่ใช่ผู้ชายจืด ๆ หน้ามึน ๆ ในเวลาปกติ หรือเจ้าเล่ห์ร้ายกาจแบบคืนนั้น“ก็...พอดูได้” เธอตอบผิดจากความเป็นจริงไปมากโข แต่จะให้ชมคนที่ตัวเองเหม็นขี้หน้าก็ทำไม่ลง “แล้วสรุปนายจะไปไหน”“เจ
‘มาต่อกันที่ข่าวร้อนประจำวันนี้ค่ะ เปิดตัวไปแล้วอย่างยิ่งใหญ่ ศาสตราจารย์หนุ่มผู้กุมหัวใจนางร้ายสาวหน้าสวย เมื่อคืนนี้ทั้งคู่ควงกันออกงานครบรอบห้าสิบปีเจแอนด์อาร์กรุ๊ป อาณาจักรหมื่นล้านของเจ้าสัวจรินทร์ บอกเลยงานสายตงสายตาคือที่สุด มองจนมดเข้าใจผิดคิดว่าเป็นน้ำตาลกันทั้งงาน’‘ถือว่าผิดจากที่คาดไว้พอสมควรนะคะ ปกติสเปกน้องจีต้องหล่อร้ายลูกครึ่งหน้าคม ๆ แต่พ่อหนุ่มคนนี้กลับหล่อตี๋อ่อนโยน เวลาที่ทั้งสองมองกันนี่เหมือนโลกทั้งใบกลายเป็นสีชมพูเลยค่ะ’‘แว่วจากวงในมาว่าทั้งสองเคยคบกันเมื่อนานมาแล้ว แต่เพราะความชอบที่ต่างกัน รวมถึงศาสตราจารย์กฤตินกำลังทุ่มเทให้กับงานวิจัยก็เลยตัดสินใจเลิกรากันไป พอได้กลับมาเจอกันอีกครั้งแล้วรู้ว่าหัวใจยังตรงกัน ก็ตัดสินใจหมั้นหมายเพื่อแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของทันที เรียกได้ว่าคู่กันแล้วก็ไม่แคล้วกันนะคะ’‘เหมือนนิยายเลย น่าอิจฉาสุด ๆ ไปเลยค่ะ แถมประวัติส่วนตัวของศาสตราจารย์กฤตินก็ใช่ย่อย อายุแค่สามสิบสองแต่ได้เป็นถึงศาสตราจารย์แล้ว เรียกได้ว่าเป็นหัวกะทิระดับประเทศเลยค่ะ งานวิจัยดัง ๆ หลายงานที่หลายคนน่าจะรู้จักก็เป็นของเขานี่แหละค่ะ ไหนจะเคยไปทำงานวิจัยที่อเ
“มีอะไรหรือเปล่าครับ?”ศาสตราจารย์กฤตินเงยหน้าขึ้นจากกองเอกสารพร้อมเอ่ยถาม ดวงตาเรียวใต้เลนส์แว่นหนาสบสายตากับผู้ช่วยที่มองมาก่อนแล้ว ถึงจะจดจ่ออยู่กับงานตรงหน้าแต่เขารับรู้ได้ว่ามนสิชาลอบมองมาหลายครั้ง เหมือนมีอะไรอยากพูดแต่ไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นยังไงดีแต่เขาก็พอจะเดาได้ ว่าผู้ช่วยอย่างมนสิชาอยากพูดเรื่องอะไร“มีอะไรอยากถามก็ถามมาเถอะครับ ถ้าตอบได้ผมก็ยินดีตอบ”มนสิชาที่ถูกจับได้คาหนังคาเขายิ้มแห้ง สาวเจ้าเนื้อเม้มริมฝีปากแน่นอย่างลังเล เธอมีคำถามมากมายเต็มไปหมด อยากถาม อยากได้คำตอบ แต่ก็กลัวว่าตัวเองจะล้ำเส้นเกินไป“ถ้าคุณมนสงสัยเรื่องข่าวพวกนั้น มันคือเรื่องจริงครับ” คนอายุมากกว่าพอเห็นว่าหญิงสาวอึกอักจึงพูดขึ้นก่อน “ผมกับจิรัชญาเราเป็นคู่หมั้นกันครับ”“โปรเฟสเซอร์...”“ครับ?”“มนแค่...คิดไม่ถึง” มนสิชาขมวดคิ้วจนใบหน้ายุ่งเหยิง “มนคิดว่าโปรเฟสเซอร์กับอาจารย์นับดาว เอ่อ... ชอบพอกันน่ะค่ะ”“ผมกับนับดาวเราเป็นแค่เพื่อนสนิทกันครับ ไม่ได้มีอะไรมากกว่านั้น” กฤตินตอบยิ้ม ๆ เขาไม่ได้ขุ่นเคืองที่มนสิชาเข้าใจผิดคิดไปไกลแบบนั้นเขามีเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวคือนับดาว ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย ครอบครัว
จิรัชญาเดินนำคู่หมั้นเข้ามาในเพนท์เฮ้าส์ วางกระเป๋าใบโปรดลงบนโซฟาก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งข้าง ๆ มองคนที่เดินตามเข้ามาทีหลังด้วยสายตาดุ ๆ เหมือนครูฝ่ายปกครองที่กำลังคาดโทษเด็กนักเรียนที่ทำผิด“เรามีเรื่องต้องคุยกัน”แต่สำหรับกฤติน หนูจีเหมือนโรซี่ที่โกรธเพราะอาหารหมดมากกว่า“ครับ”ตั้งแต่ถ่ายงานเสร็จ จนกลับถึงบ้านเราทั้งคู่ยังไม่ได้พูดอะไรกันแม้แต่คำเดียว แต่เขาสัมผัสได้ว่าอีกฝ่ายกำลังไม่พอใจ แค่ไม่รู้ว่าไม่พอใจเรื่องอะไร“นายไปที่นั่นได้ยังไง”“พี่แอนนาโทรมาบอกผมว่าคุณกำลังถูกแฟนเก่าก่อกวน”“อ๋อ นายกับพี่แอนนาคงเป็นพวกเดียวกันแล้วสินะ” จิรัชญาทำเสียงขึ้นจมูกอย่างนึกเคืองเดี๋ยวนี้สองคนนี้สนิทกันน่าดู พี่แอนนาที่บอกว่าจะอยู่ข้างเธอตลอดไปก็เริ่มเป็นไส้ศึก เธอแค่ส่งข้อความไประบาย แต่ไม่ถึงชั่วโมงกฤตินก็โผล่หน้าจืด ๆ มาหากันถึงที่แถมยังเสนอตัวถ่ายโฆษณาแทนแบรนดอนอีก ต้องใส่เสื้อผ้าน้อยชิด เดี๋ยวปลดกระดุมตรงนั้นแหวกเสื้อตรงนี้เป็นชั่วโมงให้คนอื่นดู มันน่าหงุดหงิดจะตายไป“พี่แอนนาแค่หวังดี เธอเป็นห่วงคุณแต่มาดูแลไม่ได้ก็เลยวานให้ผมเข้าไปดูแทน กลัวว่าคุณจะถูกทำตัวแย่ ๆ ใส่”“แล้วมันจำเป็นต้องเสนอ
กึกปลายเท้าเล็กหยุดชะงัก เมื่อพบเจอกับใครบางคนที่ไม่อยากเห็นหน้ามากที่สุดตอนนี้ คนที่เมื่อคืนทำการอุกอาจ ขโมยจูบเธอแล้วหนีไปนอนหน้าตาเฉยอีกฝ่ายอยู่ในชุดเรียบร้อยสำหรับไปทำงานเหมือนทุกวัน แต่สูทสีเข้มถูกถอดวางไว้บนเก้าอี้กินข้าวประจำตัว ส่วนเจ้าตัวกำลังวุ่นวายอยู่ในครัวพร้อมผ้ากันเปื้อนที่ไม่รู้ว่าไปซื้อมาตอนไหน และดูเหมือนว่าเขาจะยังไม่เห็นเธอที่ยืนอยู่ตรงนี้จังหวะนี้แหละ เธอต้องหนีจิรัชญาหมุนเท้าเตรียมกลับเข้าไปตั้งหลักในห้องนอนอันเป็นสถานที่หลบภัย วันนี้เธอตื่นเวลาปกตินะ ทำไมเขายังไม่ไปทำงานอีก“คุณจี”กฤตินเลิกคิ้วสูงเมื่อเห็นคู่หมั้นคนสวยเบรกตัวเองจนเซเล็กน้อย เขากำลังทำมื้อเช้าให้ตัวเองและเจ้าของบ้าน ไม่คิดว่าเงยหน้าขึ้นมาจะเห็นหนูจีทำท่าทางแปลก ๆ แบบนี้จะย่องไปไหนล่ะนั่น“จะไปไหนครับ”ไม่ทันแล้ว...ในเมื่อหนีไม่ได้ก็ต้องสู้ จิรัชญาสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ก่อนจะหันไปเผชิญหน้ากับคู่หมั้นชั่วคราวพร้อมใบหน้าที่เชิดสูงตามนิสัย“เรื่องของฉัน”“อ๋อ...ครับ” กฤตินรับคำสั้น ๆ ก่อนจะเอ่ยต่อ “มาทานข้าวก่อนครับ จะได้มีแรงทำงาน”“จุ้นจ้าน”ถึงจะพูดแบบนั้นแต่ร่างระหงก็เดินไปนั่งบนเก้าอี้ประจ
เมื่อไหร่หนูจีจะกลับศาสตราจารย์กฤตินนอนไม่หลับ เขาเดินวนไปวนมาเหมือนหนูติดจั่นหน้าประตูเพนท์แบบนี้ตั้งแต่สี่ทุ่ม จนตอนนี้ที่เข็มสั้นของนาฬิกาเลื่อนผ่านเลขสิบสองไปได้สักพักแล้วเมื่อเย็นกฤตินลงมาจากห้องทำงานแล้วไม่เจอจิรัชญา ไม่เจอแม้กระทั่งกองถ่ายที่เมื่อเช้ายังตั้งอยู่ตรงนี้ เขานั่งรออยู่ตรงนั้นสักพักเผื่อว่าคู่หมั้นจะไปเข้าห้องน้ำหรือทำธุระที่ไหน แต่รอจนผ่านไปครึ่งชั่วโมงก็ไม่เห็นแม้แต่เงา สุดท้ายก็ตัดสินใจโทรไปรบกวนพี่แอนนาให้ติดต่อคู่หมั้นให้ เพราะตัวเองไม่มีแม้แต่เบอร์โทรของอีกฝ่ายได้ความว่าหนูจีไปสังสรรค์ต่อกับคนในกองถ่าย ไม่เกินสี่ทุ่มก็น่าจะกลับ เพราะพรุ่งนี้ต้องมีถ่ายงานแต่เช้าอีกแต่นี่มันเที่ยงคืนแล้วนะเบอร์คู่หมั้นที่ขอจากพี่แอนนาถูกกดโทรออกนับครั้งไม่ถ้วน แต่ไม่ว่าจะโทรเท่าไหร่หนูจีไม่ยอมรับสายเขาเลย หนักเข้าก็ปิดเครื่องหนีกันแบบดื้อ ๆ เขาไม่รู้ว่าหนูจีไปสังสรรค์ที่ไหน แม้แต่พี่แอนนาก็ไม่รู้ เพราะความเป็นห่วงทำให้นอนไม่หลับ แต่ก็ทำได้แค่เดินวนไปวนมาอยู่แบบนี้“เมื่อไหร่จะกลับนะ”กฤตินส่งโรซี่เข้าห้องนอนไปแล้ว ไม่อย่างนั้นแมวน้อยที่ยังไม่ยอมใจอ่อนคงรำคาญจนเบื่อขี้หน้ากั
วันนี้เป็นวันที่เจ้าของแบรนด์ GiGee ยุ่งกว่าทุกวัน ใบหน้าสวยที่ปกติก็ดูดุอยู่แล้ว วันนี้ดุจนแม้แต่ผู้ช่วยคนสนิท อดีตผู้จัดการอย่างพี่แอนนาไม่กล้าเข้าใกล้จิรัชญาตรวจงานซ้ำเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วไม่มีใครนับไหว ดวงตาเฉี่ยวคมกวาดมองหาความผิดพลาด แม้จะเล็กน้อยแค่ไหนเธอก็ไม่ยอมปล่อยผ่าน ทำเอาพนักงานวิ่งแก้กันหัวหมุน จนในที่สุดเสียงจากสวรรค์ที่เพราะพริ้งยิ่งกว่าระฆังแก้วก็ดังขึ้น“โอเค ไม่มีอะไรต้องแก้แล้ว”พนักงานนับสิบชีวิตถอนหายใจอย่างโล่งอกพร้อมเพรียงกัน ใบหน้าเหนื่อยล้าปรากฎรอยยิ้มยินดี ในที่สุดงานตัดเย็บชุดสำหรับงานเลี้ยงฉลองต้อนรับ CEO คนใหม่ของ J&R group ก็เสร็จสิ้นลงกว่าทุกอย่างจะออกมาสมบูรณ์แบบอย่างที่จิรัชญาต้องการ ทั้งพนักงานและเจ้าของแบรนด์ต่างพากันอดหลับอดนอนเป็นอาทิตย์ สูทสีเทาเข้มที่กฤตินจะสวมใส่ถูกตัดเย็บด้วยมือทั้งหมด มีรายละเอียดเป็นโลโก้ของ J&R group ปักบนอกซ้ายอย่างประณีต รวมถึงเข็มกลัดที่ทำจากเพชรราว ๆ ห้ากระรัตที่จิรัชญาเป็นคนออกแบบเองทั้งหมดนี้ถูกทำขึ้นอย่างลับ ๆ เพราะคนเป็นภรรยาอยากเซอร์ไพรส์สามี จิรัชญาต้องโกหกกฤตินว่าช่วงนี้กำลังออกแบบคอลเลคชั่นใหม่ งานเยอะจนแทบไ
แต่งงานอยู่กินฉันสามีภรรยามาได้ครึ่งปี ความสัมพันธ์ของอดีตราชินีแห่งวงการบันเทิง กับอดีตศาสตราจารย์เต็มไปด้วยความหวานชื่นอย่างที่คู่รักข้าวใหม่ปลามันควรมี ก่อนแต่งงานเป็นยังไง หลังแต่งงานก็เป็นแบบนั้น ออกจะหวานกว่าเดิมด้วยซ้ำสิ่งเดียวที่เปลี่ยน คือจิรัชญาตัดสินใจย้ายกลับมาใช้ชีวิตหลังแต่งงานที่คฤหาสน์ของคุณปู่ เพราะเจ้าสัวจรินทร์อายุมากขึ้นทุกวัน คนเป็นหลานเลยอยากใช้เวลาที่เหลืออยู่ให้คุ้มค่าที่สุดและที่สำคัญ คฤหาสน์ของเจ้าสัวจรินทร์มีพื้นที่กว้างขวาง มีทั้งสวนดอกไม้สวย ๆ สนามหญ้า ทะเลสาบส่วนตัว มีพื้นที่ให้วิ่งเล่นซุกซนหรือทำเป็นสนามเด็กเล่นก็ยังได้ เหมาะสำหรับเด็ก ๆ ที่จะเกิดมาในอนาคตเด็ก ๆ ที่เป็นลูกของเธอกับสามีเด็ก ๆ ที่ไม่มีวี่แววว่าจะได้มาเกิด เพราะสามีคุมกำเนิดอย่างเคร่งครัดทุกครั้ง“ก็นั่นแหละค่ะ จีเลยไม่รู้จะทำยังไง จะให้พูดออกไปตรง ๆ มันก็น่าอาย” จิรัชญาถอนหายใจเฮือกใหญ่ หลังจากที่เล่าปัญหาชีวิตคู่ให้พี่สาวคนสนิทอย่างแอนนาฟังไม่ได้อยากเอาเรื่องในบ้านในมุ้งออกมาพูดหรอกนะ แต่ถ้าไม่พูด เธอต้องอกแตกตายแน่ ๆ เพราะปัญหาระหว่างเธอกับเฮียกฤตมันไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ เลยจิรัชญาพร้
งานแต่งของจิรัชญา หลานสาวเพียงคนเดียวของเจ้าสัวจรินทร์ กับอดีตศาสตราจารย์หนุ่มผู้ครอบครองรางวัลโนเบล ว่าที่ CEO ของ J&R group ถูกขนานนามว่าเป็นงานแต่งแห่งทศวรรษนอกจากจำนวนแขกที่ถูกเชิญมานับพันแล้ว ความยิ่งใหญ่ของงานที่ใช้เม็ดเงินหลายสิบล้านก็ถูกพูดถึงไปทั่วประเทศ เจ้าสัวจรินทร์เนรมิตโรงแรมหรูของตัวเองให้เป็นเหมือนพระราชวังจากฝรั่งเศส ดอกไม้สดมากกว่าหมื่นดอกถูกประดับตกแต่งทั่วทุกมุมราวกับสรวงสรรค์ คริสตัลหลายหมื่นเม็ดเล่นแสงกับไฟจนคนมองเผลอตาพร่าไปชั่วขณะแค่ค่าจัดงานก็ปาไปสิบล้านกว่า ๆ ไม่รวมกับชุดของบ่าวสาวที่สั่งตัดใหม่ทั้งหมด โดยเฉพาะชุดของเจ้าสาวที่ใช้เงินราว ๆ สิบห้าล้านในการตัดเย็บขึ้นมาเจ้าสาวของงานเลือกสวมชุดแต่งงานทั้งหมดห้าชุด ชุดแรกเป็นชุดไทยสีงาช้างสำหรับพิธีทำบุญเช้า สไบปักด้วยคริสตัลหลายพันเม็ด แซมด้วยพลอยสีชมพูอ่อนเพิ่มหวาน เพียงแค่ชุดแรกก็ทำเอาหลายคนตะลึงงัน เพราะไม่เคยเห็นนางร้ายอย่างจิรัชญาในลุคอ่อนหวานแบบนี้มาก่อนส่วนชุดที่สองเป็นชุดสำหรับพิธียกน้ำชาในช่วงสาย มินิเดรสพองฟูสีแดงสดทำจากผ้าลูกไม้ปักลายดอกโบตั๋น เคียงคู่กับเจ้าบ่าวในสูทคอจีนสีแดงปักดิ้นทองลายเดียวกับ
“เรื่องจริงเหรอคะ?” จิรัชญาถามเสียงหลง “เฮียไม่ได้ล้อจีเล่นใช่ไหม?”หลังจากมื้ออาหารแรกระหว่างเราในรอบหลายเดือนจบลง กฤตินก็เดินไปรินน้ำส้มคั้นสดให้คนรัก ระหว่างนั้นก็บอกเล่าเรื่องราวที่ตัวเองทำระหว่างที่อีกคนไม่อยู่ไปด้วยโดยเฉพาะเรื่องที่เขาเข้าไปทำงานให้เจแอนด์อาร์กรุ๊ป“เฮียไม่ได้ล้อเล่นค่ะ” เขาเอ่ยยิ้ม ๆ ยื่นแก้วน้ำส้มให้ ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงข้าง ๆ“ทำไมล่ะคะ?”จิรัชญายังคงไม่เข้าใจ ว่าทำไมจู่ ๆ กฤตินก็ตัดสินใจแบบนี้ ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน เธอรู้ดีว่าเขารักงานที่ทำมากแค่ไหน แต่อยู่ดี ๆ ก็มาบอกว่าลาออก แล้วเปลี่ยนไปทำงานกับเจ้าสัวจรินทร์ได้หลายเดือนแล้วแบบนี้“เฮียแค่คิดว่าอยู่ตรงนี้ เฮียจะคู่ควรกับหนูมากกว่า มีหน้าที่การงานที่ดี ได้รับการยอมรับจากสังคม ไม่ใช่แค่นักวิจัยต๊อกต๋อยเงินเดือนไม่กี่หมื่น”“เพราะคำพูดของจีเมื่อก่อนเหรอคะ” คนถามหน้าสลดลง เพราะเมื่อก่อนที่เธอเคยพูดแย่ ๆ ใช่ไหม เขาถึงได้ติดสินใจทิ้งทุกอย่างเพื่อเธอแบบนี้ “หรือว่าคุณปู่บังคับ...”“ไม่ใช่ค่ะ เฮียแค่มองโลกตามความเป็นจริง หนูจีของเฮียเป็นถึงทายาทคนเดียวของเจ้าสัวจรินทร์ เฮียไม่อยากให้ใครมาดูถูกว่าหนูมีแฟนที่ไม่คู
*เวลาประเทศไทย06:00 ‘เฮียตื่นแล้วค่ะ หนูเสร็จงานแล้วอย่าลืมพักผ่อนนะคะ’10:10 ‘คิดถึงจัง’12:35 ‘พักทานข้าวแล้วค่ะ’17:07 ‘เฮียเลิกงานแล้วนะคะ กำลังกลับเพนท์เฮ้าส์ รถไฟฟ้าคนเยอะก็เลยลงมาเดินออกกำลังกาย คิดถึงหนูจัง’18:30 ‘วันนี้เฮียทำเกี๊ยวน้ำทานค่ะ โรซี่หม่ำอาหารเก่งมาก’19:49 ‘เฮียกำลังจะไปอาบน้ำค่ะ วันนี้ที่รักทำอะไรบ้างคะ ยุ่งจนไม่มีเวลาอ่านข้อความเลยเหรอ เฮียคิดถึง’22:00 ‘เข้านอนแล้วนะคะ ฝันดีค่ะที่รัก’.03:00จิรัชญาเพิ่งได้อ่านข้อความที่คนรักส่งมาทั้งหมด ตลอดสิบแปดชั่วโมงที่เดินทางกลับมาหาหัวใจ เธอไม่กล้าเปิดข้อความพวกนั้นอ่านแม้แต่ข้อความเดียว กลัวว่าจะทนคิดถึงไม่ไหวแล้วเฉลยไปว่ากำลังกลับ อดทำเซอร์ไพรส์อีกฝ่ายอย่างที่ตั้งใจไว้“รอจีอีกแป๊บนึงนะ” เอ่ยกระซิบกับตัวเอง หวังให้มันเข้าไปถึงความฝันของคนที่น่าจะกำลังหลับสบายเจ้าสัวส่งรถมารับหลานสาวกับแอนนาที่สนามบิน ใบหน้าของนักแสดงสาวและผู้จัดการอิดโรยเพียงเล็กน้อย เพราะถึงจะใช้เวลาเดินทางยาวนานเกือบหนึ่งวันเต็ม ๆ แต่ที่นั่งชั้นเฟิร์สคลาสค่อนข้างสบายและกว้างขวาง ฉะนั้นตอนนี้จิรัชญาไม่รู้สึกเหนื่อยแม้แต่นิดเดียว เธออยากกลับไปกอดเ
(ที่รักถึงแล้วเหรอคะ?)“เฮียยังไม่นอนอีกเหรอ” คนที่เพิ่งถึงอเมริกาถามด้วยความแปลกใจ เธอแค่ส่งข้อความไปบอกว่าถึงแล้วเพราะที่ไทยน่าจะประมาณตีสาม ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะโทรกลับมาทันทีแบบนี้แถมยังเลือกวิดีโอคอลมาอีก ภาพของคนรักที่นอนอยู่บนเตียง ไม่ใส่แว่น ไม่ใส่เสื้อ หัวฟูไม่เป็นทรงมันช่าง... SO HOTห่างกันยังไม่ทันครบยี่สิบสี่ชั่วโมงก็อยากกลับไปนอนกอดแฟนแล้ว(นอนไม่หลับค่ะ คิดถึงแฟน) ปลายสายส่งเสียงออดอ้อนจนคนฟังหลุดขำ“จีก็คิดถึงค่ะ นี่จีเข้าที่พักแล้วนะคะ กำลังเก็บของอยู่ ที่พักใช้ได้เลย” จิรัชญาเดินไปทั่วห้อง หันกล้องให้คนรักได้ดูด้วยว่าที่พักเป็นยังไงรายนั้นน่ะเป็นห่วงเธอสุด ๆ ที่พักก็เป็นคนเลือกให้เอง ไม่ยอมให้เช่าบ้านเป็นหลังเพราะอันตราย ส่วนคุณปู่ก็ไม่แพ้กัน เจ้าสัวจรินทร์ถึงขั้นเช่าอพาร์ตเมนต์หรูให้เธอกับพี่แอนนาอยู่ด้วยกัน ย้ำให้กฤตินเลือกโครงการที่ปลอดภัยที่สุด ส่วนเรื่องราคาไม่ต้องพูดถึง โชคดีที่คุณปู่เป็นคนจ่ายทั้งหมด ไม่อย่างนั้นค่าตัวเธอคงไม่เหลือเพราะต้องเอามาจ่ายค่าที่พักเดือนละหลายแสนบาทแบบนี้(ปลอดภัยดีใช่ไหมคะ?)“มาก ๆ เลยค่ะ พอ ๆ กับที่เพนท์เฮ้าส์เลย”(ได้ยินแบบนี้เฮียก็
“อเมริกา?” กฤตินทวนชื่อประเทศที่แสนห่างไกลด้วยเสียงที่สั่นเล็กน้อย“ค่ะ”“หนูไปทำอะไรคะ?”“มีผู้กำกับหนังฮอลลิวูดติดต่อมา เขาอยากให้จีไปรับบทนำในหนังของเขา แต่หนังต้องใช้เวลาถ่ายครึ่งปี จีก็เลย...”“จริงเหรอคะ!?” ครั้งนี้กฤตินพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น เขาอุ้มร่างบางขึ้นก่อนจะหมุนไปรอบ ๆ ด้วยความดีใจ “หนูจีของเฮียเก่งที่สุดเลย!”“เฮีย... เฮีย เฮียปล่อยจีก่อน จีเวียนหัว” มือบางตีอกกว้างเบา ๆ เขาหมุนจนเธอเวียนหัวไปหมดแล้ว“ขอโทษค่ะ เฮียดีใจมากเกินไปหน่อย”คนที่ดีใจจนเกินหน้าเกินตารีบวางคนรักลง ดวงตาชั้นเดียวมองสำรวจใบหน้าสวยว่ามีอะไรผิดปกติหรือเปล่า พอเห็นว่าคนรักไม่ได้มีท่าทีอยากอาเจียนก็ถอนหายใจโล่งอก“ไม่โกรธเหรอคะที่จีเลือกไปอเมริกาแทนที่จะแต่งงานกับเฮีย”“ถ้าโกรธ เฮียคงเป็นแฟนที่แย่ที่สุดแล้วล่ะค่ะ” กฤตินจับมือบางมากุมไว้ “แต่งงานน่ะเมื่อไหร่ก็แต่งได้ จะอีกปี สองปี ห้าปี หรือสิบปีเฮียก็รอได้ แต่โอกาสดี ๆ แบบนี้ไม่ได้มีเข้ามาบ่อย ๆ หนูเลือกถูกแล้วค่ะ ไม่ต้องกังวลนะ นานแค่ไหนเฮียก็จะรอ”“จะรอ...จริง ๆ นะ”“จริงค่ะ หัวใจของเฮียอยู่ที่หนู เฮียจะไปไหนได้ เฮียสัญญาว่าจะรอ ให้หอไอเฟลเป็นพยาน
ในที่สุดเรื่องวุ่นวายทั้งหมดก็คลี่คลายลง คนทำผิดยอมรับสารภาพเกือบทั้งหมด มีแค่พิมมาดาที่ยังปิดปากเงียบ แต่หลักฐานที่มัดตัวทำให้ดิ้นไม่หลุด ท่านพินิจทำได้แค่ประกันตัวลูกสาวออกมาชั่วคราว ยอมให้ลูกถูกขังในบ้านดีกว่าต้องนอนให้ห้องขังจะดีจะร้ายยังไงก็ลูกการดำเนินการทางกฎหมายต้องใช้เวลา ระหว่างที่รอขึ้นศาลตัดสินคดีของสามคนนั้น กฤตินตัดสินใจลางานยาวสองอาทิตย์เป็นครั้งแรกตั้งแต่ทำงานมา เพื่อพาคนรักไปพักผ่อนที่ยุโรปเริ่มต้นด้วยกรุงโรมประเทศอิตาลี เมืองแห่งศิลปะและประวัติศาสตร์ที่ยาวนาน ต่อด้วยสวิตเซอร์แลนด์ ประเทศที่เต็มไปด้วยธรรมชาติงดงามเหมือนภาพวาด และปิดท้ายด้วยกรุงปารีสประเทศฝรั่งเศส เมืองแห่งน้ำหอมที่เต็มไปด้วยความโรแมนติกเหมาะสำหรับคู่รักทริปนี้กฤตินตระเตรียมทุกอย่างด้วยตัวเอง ทั้งที่พัก ร้านอาหารและสถานที่ท่องเที่ยวยอดฮิตที่ไม่ควรพลาด รวมถึงการเดินทางที่กฤตินรับหน้าที่เป็นสารถีตลอดทริปทั้งสามประเทศ ไม่ยอมให้หนูจีต้องลำบากขึ้นรถสาธารณะแม้แต่ครั้งเดียว เรียกได้ว่าเป็นทริปพักผ่อนของจิรัชญาที่แท้จริง นอกจากตื่นมากิน เที่ยว ถ่ายรูปสวย ๆ แล้ว เธอแทบไม่ต้องทำอะไรเลย“ชอบไหมคะ?”แขนแกร่งรว
“ฮึก”พิมมาดาสะอื้นออกมาเบา ๆ ในอ้อมแขนของบิดา ท่าทางน่าสงสารทำให้ท่านพินิจต้องโอบกอดลูกสาวแน่นขึ้นเพื่อกางปีกปกป้อง ขณะเดียวกันก็ส่งสายตาผิดหวังไปให้ลูกสาวอีกคนลูกสาวที่เกิดจากความรักจากทั้งเขาและคนรักชื่อว่านภา ทว่าเขาไม่เคยมีโอกาสได้เลี้ยงดู จนกระทั่งคุณหญิงพิมประภา ภรรยาตีทะเบียนอดีตนักแสดงชื่อดังจากไปด้วยโรคร้าย เขาถึงได้กล้าพาลูกและภรรยาที่ซุกซ่อนไว้เข้ามาอยู่ในบ้าน แต่ไม่นานนภาก็จากไปด้วยโรคร้ายเหมือนกันกับพิมประภาเหลือเพียงลูกสาวสองคนที่หน้าตาสะสวย นิสัยน่ารักอ่อนหวานไว้เป็นตัวแทนของคนทั้งคู่โดยเฉพาะนับดาว ลูกที่เกิดจากความรักนับดาวเป็นเด็กน่ารัก เรียบร้อยและเรียนเก่ง หน้าตาอ่อนหวานเหมือนแม่ แต่ก็มีบางส่วนที่คล้ายกับเขา พิมมาดาเองก็หน้าคล้ายเขาเหมือนกัน ทำให้ถ้ามองเผิน ๆ ใคร ๆ ต่างก็มองออกว่าสองคนนี้เป็นพี่น้องกันถ้าไม่ใช่เพราะต้องแต่งงานเพื่อผลประโยชน์ทางการเมือง เขากับแม่ของนับดาวคงแต่งงานอยู่กินกันอย่างมีความสุขไปแล้วตอนนั้นครอบครัวต้องการให้พินิจแต่งงานกับผู้หญิงที่คนทั้งประเทศรู้จัก เพื่อใช้ชื่อเสียงของเธอมาหนุนให้ครอบครัวรวมถึงตัวเขามีชื่อเสียงในแวดวงการเมืองมากกว่