บทที่12.ความรู้สึกที่เกิดขึ้นมันคืออะไร? 2

“คิด” หิรัญตอบแบบไม่ต้องคิด เขายิ้มกว้าง มองริ้วสีแดงๆ ข้างแก้มของแพรวนราแบบใจชื้นหน่อยๆ

          “บ้าสิ...” หล่อนแหว ขึงตาใส่หิรัญ เตรียมจะเดินหนี

          “จะหนีไงคุณ รู้แล้วเหรอว่าผมคิดอะไร” หิรัญออกเดินตาม เขากล่าวเสียงกลั้วหัวเราะ

          “ไม่อยากรู้... คิดอะไรก็เรื่องของคุณเถอะ จะตามมาทำไม ฉันจะไปหาข้าวกิน”

          แพรวนรากล่าวเสียงแข็ง เธอเดินฉับๆ เร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นแต่ก็ไม่อาจหนีคนที่เดินก้าวยาวๆ ตามได้สักที เป็นครั้งแรกที่หญิงสาวนึกไม่พอใจสรีระของตัวเอง เธอก้มมองขาสั้นๆ ของตนเอง ก่อนจะปรายตามองช่วงขาเพรียวยาวของหิรัญด้วยความหมั้นไส้นิดๆ

          “แต่ผมอยากบอก...พ่อผมกำลังเล็งหาลูกสะใภ้!! สนใจจะกรอกใบสมัครมั้ยคุณ คุณบุษทิ้งทุ่นผมเสียแล้วแบบนี่ ผมก็เคว้งสิครั