บทที่ 391

เนื่องจากเอเลนยอมรับในความผิดพลาดของตัวเองแล้ว และรับประกันว่าเธอเองจะไม่ทำอะไรแบบนี้อีก แคลร์ก็ใจอ่อนและเธอเองก็ตัดสินใจที่จะไม่ติดใจเอาความกับเรื่องนี้อีกต่อไป

เมื่อทั้งคู่อยู่กันตามลำพัง แคลร์ก็ได้บอกกับชาร์ลีไปว่า “ชาร์ลี แม่ก็เป็นแบบี้เสมอแหละอย่าได้ถือสาตำหนิแม่มากเกินไปเลยนะคะ ถ้าแม่รู้ถึงความผิดพลาดของตัวเอง และเต็มใจที่จะกลับตัวกลับใจ เราก็ควรให้โอกาสแม่เป็นครั้งที่สองนะคะ”

ชาร์ลีจะพูดอะไรได้บ้าง? สุดท้ายแล้ว เธอผู้นี้ก็เป็นแม่ผู้ให้กำเนิดของแคลร์ และเป็นแม่ยายของเขา ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงยิ้มและพูดไปว่า “ผมเข้าใจคุณนะแคลร์ คุณไม่ต้องห่วงผมหรอก คุณตัดสินใจเรื่องนี้ด้วยตัวเองเลย ผมเป็นสามีของคุณ และเขาก็เป็นแม่ยายของผม ดังนั้น ผมจะไปกล่าวโทษเรื่องที่เขาทำได้ยังไงล่ะ”

แคลร์พยักหน้าก่อนที่เธอจะกอดชาร์ลีเบา ๆ และพูดไปว่า “ที่รักคะ ฉันรู้สึกขอบคุณคุณจริง ๆ ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ คุณแม่กับฉันก็คงไม่สามารถออกมาจากที่นั่นได้… ”

ชาร์ลียิ้มก่อนจะพูดว่า “โอเค ไม่ต้องพูดถึงแล้วนะ คุณไม่จำเป็นต้องขอบคุณผมอีกด้วย!”

“อื้ม… ” แคลร์พยักหน้าก่อนที่เธอจะพูดไปว่า “เราควรเลื่อนการย้ายออกไปก่อน คุ