บทที่ 1591

เมื่อต้องเอาอกเอาใจชาร์ลี ริกลีย์ก็จำเป็นต้องหยุดเห็นอกเห็นใจดีแลนเอาไว้ก่อน

เขาพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมพร้อมกับสีหน้าเย็นชาว่า “ดีแลน เราต่างก็เป็นผู้ใหญ่กันแล้ว ฉะนั้นถ้านายคิดจะพนันกับใคร นายก็ต้องยึดมั่นในคำสัญญาเมื่อนายแพ้พนันด้วย ฉันคิดว่า นายไม่ควรพูดอะไรไร้สาระอยู่ตรงนี้ต่อไป รีบกลืนจี้หยกชิ้นนั้นเข้าไปเดี๋ยวนี้เลย!”

สีหน้าของดีแลนเปลี่ยนเป็นดูขมขื่นและเศร้าหมองในทันที

ริกลีย์พูดอย่างเย็นชาว่า “ฉันจะบอกอะไรให้นะ ครั้งนี้นับเป็นโชคดีของนายนะ นายกลืนสร้อยคอเข้าไปเมื่อคราวที่แล้ว คราวนี้เป็นเพียงจี้หยกเท่านั้นเอง โชคดีจริง ๆ ที่นายไม่จับคู่จี้หยกนี่เข้ากับสายสร้อยด้วย ไม่งั้นนายต้องกลืนสายสร้อยเข้าไปพร้อมกับจี้หยกนี้ด้วยนะ!”

ดีแลนร้องไห้อย่างน่าสงสารในขณะที่มองไปที่ลอรีนซึ่งเป็นญาติของเขา แล้วอ้อนวอนอย่างขมขื่นว่า “ลอรีน น้องสาวที่แสนดีของฉัน ช่วยขอร้องคุณเวดให้ปล่อยฉันไปทีเถอะ ฉันรู้ว่าทำผิดไปแล้ว นับตั้งแต่นี้เป็นต้นไปฉันจะไม่วางท่าอวดดีต่อหน้าเขาอีกแล้ว ฉันจะยอมเป็นหมาของเขา แล้วทำทุกอย่างตามที่เขาสั่งให้ทำ ถึงแม้ว่าเขาจะสั่งให้ฉันไปกัดใครก็ตาม ฉันก็จะไม่ลังเลที่จะทำตามเลย