เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1581
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1582
ตอนนี้ลอรีนพูดกับดีแลนว่า “คัซ ฉันขอแนะนำให้นายรู้จักกับเพื่อนสมัยเรียนวิทยาลัยของฉันนะ”ชาร์ลีหันกลับมาพร้อมกับยิ้มกว้างให้ทันทีที่ลอรีนพูดแบบนั้น ทันทีที่ดีแลนเห็นเขา เขาก็เบิกตากว้างราวกับเห็นผี!เขาตกใจมากจนต้องใช้เวลานานกว่าจะได้สติ จากนั้นเขาก็เริ่มกัดฟันและส่งเสียงคำรามขึ้นมาว่า “โอ้ ชาร์ลี เวด! ฉันกำลังจะไปตามล่าหาแกอยู่พอดี แล้วตอนนี้แกยังกล้ามาโผล่หัวอยู่ที่บ้านคุณย่าฉันอีก! วันนี้ฉันจะฆ่าแกให้ได้!”ลอรีนกรีดร้องด้วยความงงงวยแล้วพูดว่า “นายพูดอะไรอยู่น่ะคัซ? ชาร์ลีเป็นแขกของเรานะ… นายพูดแบบนั้นกับเขาไม่ได้!”ดีแลนตะโกนว่า “เธอไม่รู้เหรอว่าทำไมฉันถึงต้องโดนผ่าตัด?”ลอรีนโพล่งออกมาว่า “แม่ฉันบอกว่าเธอกลืนสร้อยคอเข้าไป”“ถูกต้อง!” ดีแลนตะโกนอย่างโกรธจัด เขาพูดต่อว่า “แล้วทำไมฉันต้องทำแบบนั้นล่ะ? ก็เพราะได้เวรนี่แหละ!”ชาร์ลีแสยะยิ้ม “โคช ช่วยทำตัวเป็นคนมีเหตุผลและซื่อสัตย์หน่อยนะ ฉันบังคับให้นายกลืนสร้อยคอเส้นนั้นเหรอ? ฉันง้างปากนายออกแล้วยัดสร้อยคอเข้าไปในคอหอยนายเหรอ?”ดีแลนเงียบไปเขาจะพูดอะไรได้อีกล่ะ? สิ่งที่ชาร์ลีพูดล้วนเป็นความจริง เขาไม่ได้บังคับให้ดีแลน คัชกลืน
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1583
เมื่อชาร์ลีเห็นดีแลนยังคงมีทัศนคติเหมือนเมื่อก่อนนี้ เขาจึงอดที่จะทำเสียงเยาะเย้ยไม่ได้ แล้วพูดขึ้นว่า “ดีแลน ดูเหมือนว่านายจะไม่ยอมเรียนรู้จากความผิดพลาดในอดีตเลยนะ นายลืมไปแล้วเหรอว่า ทำไมนายถึงต้องกลืนสร้อยคอเข้าไปเมื่อคราวที่แล้วน่ะ?”ในตอนนั้นเหตุผลที่ทำให้ดีแลนถูกบังคับให้กลืนสร้อยคอเข้าไปก็เพราะเขาแพ้พนันชาร์ลี เขายกย่องตัวเองอย่างมากเพียง เพราะเขาซื้อสร้อยคอที่มีมูลค่าหลายสิบร้อยล้าน แล้วเชื่อว่ายาวิเศษที่ชาร์ลีมอบให้จัสมินนั้นเป็นของไร้ค่าแต่เขาไม่คาดคิดเลยว่า จะสามารถขายยาวิเศษได้ ในราคาสูงถึงสองหมื่นล้านบาทในงานเลี้ยงวันเกิดของจัสมินหลังจากดีแลนกลับบ้านไปแล้ว เขาก็ครุ่นคิดถึงเรื่องนี้ ยิ่งเขาคิดถึงเรื่องนี้มากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งรู้สึกว่ามีบางสิ่งบางอย่างผิดปกติเขาคิดมาโดยตลอดว่า เป็นไปไม่ได้เลยที่จะมีใครยอมจ่ายเงินถึงสองหมื่นล้านบาทเพื่อซื้ออะไรที่ดูโง่เง่าแบบนั้นดังนั้นเขาจึงสรุปได้แต่เพียงว่า ทราวิสและชาร์ลีต่างร่วมมือกันเพื่อหลอกลวงเขา!ถึงแม้จะดูเหมือนว่าทราวิสได้จ่ายเงินไปสองหมื่นล้านเพื่อซื้อยาวิเศษะเม็ดนั้น แต่มีความเป็นไปได้อย่างมากที่ชาร์ลีจะคืนเงินให้ทราวิ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1584
ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “โอเค ถ้าอย่างนั้นก็มาวางเดิมพันกัน ถ้าฉันแพ้ ฉันจะกินภาพวาด ถ้านายแพ้ นายก็กินจี้หยก”“ไอ้ระยำ!” ดีแลนกัดฟันแล้วพูดต่อ “ได้! แต่ฉันไม่เชื่อแก! งั้นก็ตกลงตามนั้น! ฉันซื้อจี้หยกนั้นมาสองร้อยสี่สิบล้านบาท! ฉันมีใบเสร็จไว้ให้ตรวจสอบด้วย แล้วภาพวาดพัง ๆ ของแกล่ะราคาเท่าไหร่?”ชาร์ลีไม่รู้จริง ๆ ว่าภาพวาดนี้มีมูลค่าเท่าไหร่ แต่เขารู้ว่าราคาภาพ ‘Portrait de Famille’ ที่วาดโดยอ็องรี มาตีสนั้นมีราคาเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ดังนั้นชาร์ลีจึงมั่นใจว่าราคาภาพวาดของเขาจะต้องมีราคาสูงกว่าจี้หยกนั้นอย่างแน่นอนถึงแม้ว่ามันจะเป็นเพียงภาพวาด แต่ก็ไม่ใช่ภาพกราฟฟิตี้ที่วาดแบบส่งเดช แต่เป็นภาพวาดที่ศิลปินมืออาชีพได้รังสรรค์ขึ้นมาอย่างงดงามมีอยู่ครั้งหนึ่งที่ภาพวาดยอดนิยมของอ็องรี มาตีส เคยถูกประมูลไปในราคามากกว่าสี่พันล้านบาท นอกจากนี้… นี่ยังเป็นราคาประมูลภาพวาดเมื่อสิบปีก่อน ถ้าภาพวาดนี้ถูกประมูลขึ้นอีกครั้งในวันนี้ ราคาของภาพวาดนั้นก็อาจพุ่งขึ้นเกินแปดพันล้านบาทด้วยซ้ำไปยูลไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป ดังนั้นของต่าง ๆ ที่เขาทำการสะสม ถึงแม้จะเป็นเพียงภาพว
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1585
ไอ้บ้าเอ๊ย!”ดีแลนตะโกนออกไปอย่างเย็นชา “แกใกล้จะถึงวันตายเข้าไปทุกทีแล้ว แต่ยังกล้าปฏิเสธความผิดพลาดของตัวเองในเวลาเช่นนี้อีก ยอมรับมาเถอะว่าแกโกหก! แกกล้ามากนะที่เอาคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปเข้ามาเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วย ถ้าคุณโกลดิ้งตำหนิเราในเรื่องนี้ แกจะรับผิดชอบไหวเหรอ?”ชาร์ลียิ้มก่อนจะพูดว่า “ถ้านายไม่เชื่อผม ก็โทรไปหาคุณโกลดิ้งได้เลย แล้วถามว่าเขาเป็นคนมอบภาพวาดนี้ให้ฉันด้วยตัวเองหรือเปล่า”“เฮอะ!” ดีแลนแสยะปากแล้วพูดต่อว่า “ถึงฉันจะเป็นนายน้อยของตระกูลโคช ฉันก็ไม่มีสิทธิ์ไปติดต่อคุณโกลดิ้งโดยตรงหรอก ตอนนี้แกมาอวดอ้างสร้างเรื่องก็เพราะแกรู้ว่า ฉันไม่สามารถโทรถามคุณโกลดิ้งว่าภาพวาดเป็นของจริงหรือของปลอมใช่ไหมล่ะ?”ชาร์ลีไม่ได้แสดงความคิดเห็นออกมา แต่พูดเพียงว่า “ไม่มีประโยชน์ที่จะโต้เถียงและคุยโวในเรื่องนี้โดยไม่ได้ทำอะไรเลย ฉันว่าทางที่ดีเราควรหาผู้เชี่ยวชาญในการประเมินราคามาตรวจสอบที่นี่จะดีกว่านะ”“ไม่จำเป็น” ดีแลนหัวเราะเยาะในขณะที่พูดว่า “จะบอกอะไรให้นะ ฉันได้เชิญริกลีย์ที่เป็นนายน้อยคนโตของตระกูลโกลดิ้งมาที่นี่ในวันนี้ด้วย ถ้าภาพวาดนี้เป็นของแท้ ก็คงเป็นภาพวาดที่อยู่ใ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1586
ในขณะที่เขาพูดอยู่นั้น จู่ ๆ ชายชราก็เรียกลอรีนแล้วพูดว่า “ลอรีนมานี่เร็ว! มาทำความรู้จักกับคุณริกลีย์หน่อย!”ปู่ ลุง และพ่อของลอรีน ต่างมีความเห็นพ้องต้องกันอย่างน่าประหลาดใจในเรื่องการแต่งงานของลอรีนพวกเขาทุกคนคิดว่า ลอรีนควรแต่งงานกับนายน้อยจากตระกูลอันทรงเกียรติและมีชื่อเสียง เพื่อที่เธอจะได้นำความรุ่งโรจน์มาสู่ตระกูลโธมัสนี่เป็นเหตุผลว่าทำไมพวกเขาถึงให้ลอรีนไปทำงานกับเอ็มแกรนด์กรุ๊ปในโอลรัส ฮิลล์แต่ถึงแม้ว่า ลอรีนจะไปอยู่ที่โอลรัสฮิลล์นานแล้ว แต่เธอก็ไม่เคยเห็นประธานบริษัทเอ็มแกรนด์กรุ๊ปเลยสักครั้ง พวกเขาจึงค่อย ๆ เริ่มหมดความอดทนในเรื่องนี้ตอนนี้พวกเขาเห็นริกลีย์ยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขา ทุกคนต่างก็มีความคิดแบบเดียวกัน พวกเขาทุกคนหวังว่า ลอรีนจะลงเอยกับริกลีย์ได้ ถ้าเป็นเช่นนั้นตระกูลโธมัสก็จะสามารถทะยานสูงขึ้น และเลื่อนระดับขึ้นมาได้ทันทีที่ริกลีย์มองเห็นลอรีน เขาก็ทำได้เพียงจ้องมองลอรีนตรง ๆ ด้วยความตกใจเท่านั้นถึงแม้ว่าจะมีผู้หญิงสวย ๆ อยู่มากมายในอีสต์คลิฟฟ์ แต่ผู้หญิงสวย ๆ จากตระกูลที่ร่ำรวยและมีชื่อเสียงนั้นมีอยู่ไม่มากนักนับเป็นเรื่องยากมากที่จะมีผู้หญิงรูปร่างหน
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1587
เมื่อดีแลนได้ยินริกลีย์ก่นด่าออกมา เขาก็มีความสุขอย่างมากขึ้นมาทันทีถ้าริกลีย์ไม่พอใจชาร์ลีด้วย ชาร์ลีก็คงเสร็จแน่ ๆ คราวนี้!เมื่อถึงเวลานั้นดีแลนจะไม่เพียงบังคับให้ชาร์ลีกลืนภาพเขียนทั้งภาพเข้าไปเท่านั้น แต่เขาจะบังคับให้ชาร์ลีต้องคุกเข่าต่อหน้าเขาแล้วเรียกเขาว่าคุณปู่ด้วย!ดีแลนจึงชี้ไปที่ชาร์ลีก่อนที่จะโพล่งออกมาว่า “คุณริกลีย์ครับ ไอ้งั่งคนนี้ไงครับที่ผมกำลังพูดถึง!”ริกลีย์จ้องมองลอรีนไม่วางตาอยู่ตลอดเวลาที่เขาอยู่ที่นี่ แล้วสมาชิกของตระกูลโธมัสต่างก็คอยประจบประแจงล้อมรอบตัวเขาอยู่ เขาเลยมองไม่เห็นชาร์ลีที่ยืนอยู่ไม่ไกลนักในเวลานี้เขามองตามทิศทางที่ดีแลนชี้นิ้วออกไป เมื่อเขาเห็นชาร์ลี… เขาก็ตกใจมากและยืนตัวแข็งทื่อด้วยความกลัวทันที! “ชาร์… ชาร์ลี?! ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ?”เมื่อเขานึกถึงตอนที่ชาร์ลีเอาชนะเจ้านักรบและเจ้าดินแดนได้อย่างง่ายดาย… และทำให้ผู้ชายในตระกูลของเขาสี่คนไร้สมรรถภาพ ริกลีย์ก็อดที่จะรู้สึกเสียวสันหลังขึ้นมาไม่ได้!สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้นไม่ใช่ความแข็งแกร่งและความสามารถอันแสนอำมหิตของชาร์ลี แต่เป็นตัวตนที่แท้จริงของชาร์ลีต่างหาก!ในวันนั้นชาร์
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1588
ในขณะที่เขาตบหน้าดีแลนซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาก็เริ่มก่นด่าด้วยความขุ่นเคือง “ดีแลน โคช! ไอ้ฉิบ*าย! นายคงไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วสินะ! นายกล้ามาตำหนิคุณเวดได้ยังไง? คอยดูนะ วันนี้ฉันจะตบปากสกปรก ๆ ของนายให้สาสมเลย!”ทันใดนั้นใบหน้าของดีแลนก็โชกไปด้วยเลือด และแก้มทั้งสองข้างของเขาก็บวมเป่งอยู่ในเวลานี้ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความตกตะลึงและความหวาดกลัว แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาเลยในเวลานี้หญิงวัยกลางคนคนหนึ่งกำลังใช้ครีมทามือหลังออกมาจากห้องน้ำที่อยู่ข้าง ๆ ห้องนั่งเล่น เธออดที่จะอุทานออกมาดังลั่นไม่ได้เมื่อเห็นดีแลนถูกตบหน้า เธอจึงรีบวิ่งมาที่นี่ในขณะที่ก่นด่าออกมาดังลั่น “ไอ้สารเลวนี่ใครกัน? กล้าดียังไงมาตบตีลูกฉัน?!”ผู้หญิงที่กำลังพูดอยู่นั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากซิลเวีย ซึ่งเป็นแม่ของดีแลนและเป็นป้าของลอรีนซิลเวียรักลูกชายของเธอมาก เมื่อเห็นลูกชายของเธอถูกทุบตี เธอก็รีบวิ่งออกมาเอาเรื่องกับริกลีย์ริกลีย์กำลังโมโหจนเลือดขึ้นหน้าอยู่ในเวลานี้ เมื่อเขาเห็นซิลเวียวิ่งเข้ามาหา เขาก็ยกขาขึ้นก่อนจะเตะเธอเข้าอย่างแรงซิลเวียร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด จากนั้นก็โซซัดโซเซไปข้างหลังแล้วล้มลงไปกองกับ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1589
ดีแลนรู้สึกเหมือนกำลังจะตายอยู่ในเวลานี้เขาไม่เข้าใจจริง ๆ ว่า ชาร์ลีมีความสามารถแบบไหน ถึงได้ทำให้นายน้อยของตระกูลโกลดิ้งทำตัวสุภาพและให้ความเคารพเขาอย่างมาก!ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นปรมาจารย์ทางด้านการดูฮวงจุ้ยจริง ๆ แต่ก็ยังเป็นไปไม่ได้เลยที่ริกลีย์จะให้เกียรติเขาถึงขนาดนี้… จริงไหม? แต่เขาก็ไม่กล้าที่จะถามคำถามนี้เพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม เมื่อดูจากสถานการณ์ในตอนนี้ ก็เห็นได้ชัดว่า ริกลีย์ให้ความเคารพชาร์ลีมากจริง ๆในเวลานี้เจอรีลที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก็ได้ตระหนักแล้วว่า ริกลีย์ไม่ใช่แขกที่โดดเด่นที่สุดของเขาในวันนี้ เพราะจริง ๆ แล้วเด็กหนุ่มนามสกุลเวดนั้นต่างหาก ที่เป็นแขกที่โดดเด่นที่สุดของพวกเขา!เขาจึงรีบบอกดีแลนว่า “ดีแลน! ทำไมเธอไม่ยังรีบไปขอโทษคุณเวดอีกล่ะ?”ดีแลนไม่คาดคิดจริง ๆ ว่า ลุงของเขาจะตะโกนบอกให้เขาไปขอโทษชาร์ลีด้วยเหมือนกัน เห็นได้ชัดว่า แม้แต่สมาชิกในครอบครัวของเขาเองก็ไม่ได้อยู่ข้างเขาในครั้งนี้แต่ถึงแม้ว่าเขาจะอารมณ์เสียและไม่พอใจชาร์ลีเป็นอย่างมากอยู่ในใจลึก ๆ แต่เขาก็ไม่กล้าสร้างปัญหากับชาร์ลีอีก เขาทำได้แต่ร้องไห้โฮในขณะที่พูดว่า “คุณเวดครับ ผมขอโทษ ผมไม่คว
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
