LOGINShare
บทที่ 1195
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1196
แต่ด้วยความที่โต๊ะนั้นมีคนนั่งเต็มแล้ว เธอจึงต้องไปนั่งกับไซร่าแทนนายท่านมัวร์ลุกขึ้นยืนขึ้นเพื่อกล่าวขอบคุณ แล้วงานเลี้ยงวันเกิดของจัสมินก็เริ่มต้นขึ้นในขณะที่เขากำลังกล่าวขอบคุณแขกเหรื่อในงานอยู่นั้น นายท่านมัวร์ก็พูดขึ้นทันทีว่า "ผมขอขอบคุณปรมาจารย์เวดที่สละเวลามาร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของจัสมิน… หลานสาวของผมในวันนี้!”ทันทีที่นายท่านมัวร์พูดเช่นนี้ ใบหน้าของนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคชซึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะหลักสำหรับแขกคนสำคัญ ก็เปลี่ยนเป็นสีดำคล้ำขึ้นทันทีนี่มันเรื่องอะไรกันวะ?!นายท่านมัวร์ไม่รู้จริง ๆ หรือว่าควรทำตัวอย่างไร? นายน้อยคนที่สามของโคชอุตส่าห์ขับรถมาตั้งไกลเพื่อมาร่วมงานเลี้ยงวันเกิดหลานสาวของเขาโดยเฉพาะ แต่เขากลับไม่ขอบคุณนายน้อยเป็นคนแรกเนี่ยนะ?ในขณะที่เขากำลังครุ่นคิดอยู่นี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองชาร์ลีซึ่งนั่งอยู่โต๊ะเดียวกันเด็กคนนี้ดูธรรมดา ๆ และไม่น่าจดจำอะไรเลย เขาคิดไม่ออกเลยว่าทำไมนายท่านมัวร์ถึงได้ชอบชาร์ลีมากมายนักหลังจากที่นายท่านมัวร์ได้กล่าวขอบคุณชาร์ลีเสร็จแล้ว เขาก็กล่าวขอบคุณนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคชที่มาร่วมงานในวันนี้เป็นลำดับถัดไปน
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1197
ดีแลนต้องการแข่งขันกับชาร์ลีโดยตรงในที่สาธารณะ ดังนั้นเขาจึงพูดขึ้นที่โต๊ะว่า "ปรมาจารย์เวด… ใช่ไหม? ผมได้ยินมาว่าคุณมีฉายาว่ามังกรที่แท้จริง… จริงหรือเปล่า?”ชาร์ลียิ้มอย่างไม่แยแสก่อนจะตอบว่า "คำว่า 'มังกรที่แท้จริง' นั้นเป็นเพียงชื่อเล่นที่เหล่าเพื่อนสนิทในที่นี้ตั้งให้ผมน่ะครับ"ดีแลนยิ้มเยาะก่อนจะตอบอย่างประชดประชันว่า "ปรมาจารย์เวด ผมอยากรู้นิดนึงว่าของขวัญวันเกิดที่คุณเตรียมมาให้กับจัสมินนั้นคืออะไรกัน? มังกรที่แท้จริงอย่างคุณคงไม่ให้ของขวัญธรรมดา ๆ หรือของขวัญราคาถูก ๆ หรอกนะครับ จริงไหม?”ชาร์ลีหัวเราะก่อนจะพูดว่า "พูดตามตรงนะครับ ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจัสมินจะฉลองวันเกิดในวันนี้ หลังจากรู้เรื่องนี้ ผมก็รีบเตรียมของขวัญแบบง่าย ๆ ไว้ให้เธอ เพื่อเป็นสัญลักษณ์ของความชื่นชมเธอ แน่นอนว่าของขวัญของผมคงเทียบไม่ได้กับของขวัญของคุณโคชหรอกครับ"ยิ่งชาร์ลีสุภาพและถ่อมตัวมากเท่าไร ดีแลนก็ยิ่งรู้สึกเหมือนโดนตบหน้าในที่สาธารณะมากขึ้นเท่านั้นดังนั้นเขาจึงไม่ปล่อยชาร์ลีไปง่าย ๆ โดยถามคำถามต่อว่า "ทำไมคุณถึงถ่อมตัวนักล่ะ… ปรมาจารย์เวด? ผมแค่อยากรู้ว่าของขวัญที่คุณเตรียมให้จัสมินในวันนี้คืออะ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1198
ชาร์ลียิ้มแล้วพูดว่า "บอกตามตรงนะครับคุณโคช ของขวัญที่ผมเตรียมมาให้คุณจัสมินนั้น นอกจากจะมีราคาเกินหนึ่งหมื่นดอลลาร์แล้ว แต่ยังทรงคุณค่ามากกว่าสร้อยคอของคุณด้วยซ้ำไป"เมื่อดีแลนได้ยินดังนี้ เขาก็รู้สึกฉุนเฉียวแล้วพูดขึ้นมา "คุณเป็นใครมาจากไหนกัน? ถึงได้กล้ามาอวดดีต่อหน้าผม?”ชาร์ลียิ้มก่อนจะถามขึ้นว่า "แล้วคุณจะทำยังไงถ้าของขวัญของผมมีราคาแพงกว่าสร้อยคอของคุณ?”ดีแลนพ่นเสียงเย้ยหยันก่อนจะพูดว่า "มีผู้คนมากมายมารวมตัวกันที่นี่ในวันนี้ และสามารถเป็นพยานให้กับเราได้ ถ้าของขวัญที่คุณมอบให้คุณจัสมินมีราคาแพงกว่าสร้อยคอที่ผมมอบให้เธอจริง ๆ ผมจะกินสร้อยคอเส้นนั้นต่อหน้าผู้คนที่นี่เลย"ชาร์ลีปรบมือแล้วยิ้มในขณะที่พูดว่า "ดีมากครับ ถ้าอย่างนั้นเรามาพนันกัน"ดีแลนขมวดคิ้วแล้วพูดว่า "ปรมาจารย์เวด คุณจะทำยังไงถ้าของขวัญของคุณที่มอบให้คุณจัสมินมีราคาถูกกว่าของผม?”ชาร์ลียิ้มก่อนจะพูดว่า "ถ้าของขวัญของผมมีราคาถูกกว่าของคุณ ผมก็จะกินชุดจานชามบนโต๊ะอาหารทั้งชุดต่อหน้าคุณ"เมื่อดีแลนได้ยินดังนั้น เขาก็หัวเราะก่อนจะพูดว่า "ชุดจานชามบนโต๊ะอาหารนี้ทำจากเครื่องเคลือบดินเผา ถ้าเกิดคุณกินเข้าไปไม่ได้ล
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1199
ในเวลานี้ ผู้คนส่วนใหญ่ที่นี่ต่างก็เป็นห่วงชาร์ลีกันนิดหน่อยถึงแม้ว่าทุก ๆ คนจะรู้ดีว่าชาร์ลีเป็นคนที่มีความสามารถมาก และประสบความสำเร็จในด้านพลังลึกลับมามากมาย แต่พวกเขาไม่เชื่อว่าชาร์ลีจะสามารถเอาชนะในเรื่องเงิน ๆ ทอง ๆ กับดีแลนได้ตระกูลโคชมีความแข็งแกร่งมากกว่าเมื่อเทียบกับตระกูลใหญ่อื่น ๆ ในแถบภาคใต้ ถ้าวัดจากทรัพย์สินที่อยู่ในความครอบครองของตระกูลโคชแล้ว ดีแลนถือว่ามีความแข็งแกร่งและทรงอำนาจมากจริง ๆนี่เป็นเพราะไม่มีใครในโอลรัส ฮิลล์สามารถเอาชนะดีแลนได้เลยที่จริงแล้วไม่มีใครในทั่วทั้งภาคใต้ที่สามารถเทียบเทียมกับเขาได้เลยต่างหากล่ะนอกจากนี้ สร้อยคอทับทิมมูลค่ายี่สิบล้านดอลลาร์ ก็ถือได้ว่าเป็นสร้อยทับทิมที่ดีที่สุดในบรรดาสร้อยทับทิมด้วยกันทั้งหมดแม้แต่เพชรที่มีขนาดเท่าไข่ไก่ก็ยังอาจไม่มีค่ามหาศาลขนาดนั้นดังนั้นทุกคนจึงอดสงสัยไม่ได้ว่ามีอะไรอยู่ในกล่องของขวัญกล่องเล็ก ๆ ที่ชาร์ลีมอบให้จัสมิน ถึงได้ทำให้เขามีความมั่นอกมั่นใจเหลือเกินว่าจะต้องมีมูลค่ามากกว่ายี่สิบล้านดอลลาร์อย่างแน่นอนจัสมินค่อย ๆ แกะกล่องของขวัญอย่างระมัดระวัง เมื่อกล่องของขวัญไม้มะฮอกกานีทรงสี่เหลี่ยม
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1200
แม้แต่ทราวิสซึ่งนั่งอยู่โต๊ะเดียวกันยังตกใจจนพูดอะไรไม่ออก!เขาเป็นชายที่ร่ำรวยที่สุดในแลงคาสเตอร์ และไม่ได้แย่ไปกว่าตระกูลมัวร์ในแง่ของมูลค่าของทรัพย์สินโดยรวมยิ่งไปกว่านั้น ในปีนี้เขาก็มีอายุมากแล้วจนรู้สึกได้ชัดว่า สุขภาพร่างกายของเขาแย่ลงมาก เมื่อเทียบกับเมื่อก่อนสิ่งนี้ไม่สามารถย้อนกลับไปได้ไม่ว่าจะทุ่มเงินไปมากมายขนาดไหนดังนั้นทราวิสจึงเฝ้าฝันที่จะมีโอกาสได้ยาอายุวัฒนะกับเขาบ้างเหมือนกัน เขาจะไม่รู้สึกเสียดายอะไรเลย ถ้าต้องนำทรัพย์สินที่มีอยู่หนึ่งในสิบมาแลกกับยาอายุวัฒนะนี่เป็นเพราะเขารู้ดีว่า… นอกจากยาอายุวัฒนะแล้ว ก็ไม่มีหนทางอื่นที่เขาสามารถย้อนวัยกลับมาได้อีกยี่สิบปี ถึงแม้ว่าเขาจะทุ่มเงินเป็นพัน ๆ ล้านดอลลาร์ก็ตามส่วนสแตนลีย์ โฮ เจ้าพ่อการพนันแห่งมาเก๊าผู้ร่ำรวย ถึงแม้ว่าเขาจะร่ำรวยเงินทองและมีอำนาจล้นฟ้าขนาดไหน เขาก็ยังไม่สามารถใช้เงินทั้งหมดที่มีอยู่ไปซื้อความอ่อนเยาว์กลับมาได้ เมื่อตอนนี้เขามีอายุเกินเก้าสิบปีเข้าไปแล้วสิ่งเดียวที่เขาทำได้คือ ใช้เงินหลายร้อยล้านดอลลาร์เป็นค่ารักษาชีวิตของเขาที่โรงพยายาบาลทุก ๆ ปีอย่างไรก็ตาม เวลาที่เขาสามารถซื้อคืนได้จากกา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1201
ในสายตาของดีแลน ยาอายุวัฒนะที่ชาร์ลีมอบให้กับจัสมินนั้น… เป็นยาที่ไม่มีค่าอะไรเลยถึงแม้ว่าจะเป็นยาอะซีทั่ม เบโซอาร์ดิคัม ที่มีราคาสูงในวงการแพทย์ของออสเกียก็ตาม แต่ยาอะซีทั่ม เบโซอาร์ดิคัมเกรดดี ๆ หน่อย ก็มีราคาเพียงไม่กี่แสนดอลลาร์เท่านั้นยิ่งไปกว่านั้น จะเกิดอะไรขึ้นถ้าสิ่งที่เรียกว่ายาอายุวัฒนะของชาร์ลี แท้ที่จริงแล้วคือยาอะซีทั่ม เบโซอาร์ดิคัมที่ว่านั้น?ยาเม็ดนั้นกับสร้อยทับทิมของเขายังมีราคาต่างกันถึงเกือบหนึ่งร้อยสามสิบล้านดอลลาร์เลยทีเดียวดังนั้นดีแลนจึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่า เขาเอาชนะชาร์ลีได้แล้วหลังจากดีแลนกล่าวถ้อยคำที่แสนจองหองเหล่านั้นออกมา เขาก็หวังจะได้รับเสียงชื่นชมจากทุก ๆ คนที่อยู่ที่นั่น แต่ผู้คนเหล่านั้นกลับจ้องมองราวกับเขาเป็นไอ้พวกปัญญาอ่อนที่มีปัญหาทางจิตผู้คนเหล่านั้นไม่สามารถตำหนิอะไรเขาได้ เนื่องจากเขาเป็นเพียงคนเดียวในงานเลี้ยงวันเกิดนี้ ที่ไม่รู้คุณค่าของยาอายุวัฒนะเม็ดนี้ถึงแม้ว่าทุก ๆ คนที่อยู่ที่นี่จะรู้สึกว่าดีแลนเป็นไอ้พวกปัญญาอ่อนที่มีปัญหาทางจิต แต่เขาก็ยังคงเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคชอยู่วันยังค่ำ ดังนั้นจังไม่มีใครกล้าแสดงความรู้สึ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1202
เป็นธรรมดาที่จัสมินต้องลุกขึ้นมาปกป้องคนที่เธอรัก เมื่อเห็นเขาถูกดีแลนเย้ยหยันในตอนนี้ชาร์ลียิ้มอย่างไม่แยแสก่อนที่เขาจะหยิบยาอายุวัฒนะอีกเม็ดหนึ่งออกมาจากกระเป๋า หลังจากนั้นเขาก็หัวเราะแล้วพูดว่า "ดูสิ! ผมมียานี่อยู่เยอะแยะเลย มันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้วที่ผมจะเอายาอายุวัฒนะที่ผมให้คุณจัสมินเป็นของขวัญกลับคืนมา ยาอายุวัฒนะที่ผมจะทำการประมูลคือเม็ดนี้ต่างหาก!”ด้วยเหตุนี้ชาร์ลีจึงลุกขึ้นยืนก่อนจะพูดกับทุก ๆ คนที่อยู่รอบตัวว่า "ผมเชื่อว่าพวกคุณทั้งหมดต่างก็รู้กันดีว่ายาอายุวัฒนะนี้คืออะไร ผมจะไม่แนะนำอะไรเกี่ยวกับยาอายุวัฒนะนี้เพิ่มเติมอีก แต่ผมจะเริ่มทำการประมูลเดี๋ยวนี้เลย"เมื่อทุก ๆ คนที่อยู่ตรงนั้นได้ยินว่าชาร์ลีกำลังจะทำการประมูลยาอายุวัฒนะ ต่างก็แสดงสีหน้าไม่อยากจะเชื่อว่าจะเป็นเรื่องจริงนี่เป็นยาวิเศษที่พวกเขาไม่สามารถหาได้จากที่ไหนอีกแล้ว ชาร์ลีไม่เคยยินยอมที่จะขายยาอายุวัฒนะนี้มาก่อน ฉะนั้นยาเม็ดนี้จึงเป็นอะไรที่ประเมินค่ามิได้แขกทุกคนที่อยู่ที่นี่ในวันนี้ต่างก็เป็นคนระดับเศรษฐีกันทั้งนั้น ดังนั้นใครจะไม่อยากฉวยโอกาสที่จะได้ซื้อยาอายุวัฒนะนี้ เพื่อคืนความอ่อนเยาว์ให้กับตัว
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1203
ตอนแรกดีแลนคิดว่าเขาคือผู้ชนะสูงสุด เขามั่นใจเหลือเกินว่าจะไม่มีใครเต็มใจซื้อสิ่งที่เรียกว่ายาอายุวัฒนะนั่นในราคา 150 ล้านดอลลาร์ แต่เขาคิดผิดมหันต์ เขาไม่คาดคิดว่าทราวิส เลนจะตบหน้าเขาด้วยการกระทำเช่นนี้เขาหันไปชำเลืองมองทราวิส สีหน้าของเขามีทั้งความประหลาดใจและความตกใจ ในขณะที่ถามขึ้นว่า "คุณเลน หมายความว่ายังไงครับ?”ทราวิสรู้ว่าดีแลนมาจากภูมิหลังที่น่าประทับใจ แต่ยาอายุวัฒนะนั้นก็ช่างดึงดูดใจให้เขาอยากเป็นเจ้าของเสียเหลือเกิน ถึงแม้ว่าเขาจะทำให้ตระกูลคอชต้องขุ่นเคืองใจก็ตามใครจะพลาดโอกาสอันล้ำค่าในการทำให้ดูอ่อนเยาว์ลงตั้ง 20 ปี?!”แม้แต่เหล่าทวยเทพก็ไม่สามารถหยุดยั้งการประมูลยาอายุวัฒนะของทราวิสได้ แล้วจะนับประสาอะไรกับดีแลน โคชเขามองกลับมาที่ดีแลนแล้วพูดด้วยเสียงเรียบ ๆ ว่า "ขอโทษนะครับคุณโคช ผมอยากได้ยาอายุวัฒนะของปรมาจารย์เวดมานานแล้ว ตอนนี้โอกาสอันล้ำค่านั้นได้มาอยู่ตรงหน้าผมแล้ว ผมจะไม่ปล่อยให้หลุดมือไปแน่นอน โปรดยกโทษให้ผมด้วยถ้าผมทำอะไรให้คุณรู้สึกขุ่นเคือง!”ใบหน้าของดีแลนดูบูดบึ้ง เนื่องจากเขารู้แล้วว่าเขาต้องรับความพ่ายแพ้จากการเสนอราคาของทราวิสการพ่ายแพ้ต่อชา
Latest chapter
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
