เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1119
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1120
ยิ่งไปกว่านั้นคุณท่านวิลสันเป็นหญิงชราหัวโบราณ ในสายตาของเธอผู้หญิงหน้าด้านไร้ยางอายอย่างฮันนาห์ควรโดนลงโทษถึงตายเพื่อเป็นเยี่ยงอย่างเมื่อเห็นภาพน่าตกใจที่ทั้งคริสโตเฟอร์และคุณท่านวิลสันรุมทำร้ายฮันนาห์อย่างรุนแรง หมอก็ร้องตะโกนด้วยความตระหนกตกใจ “นี่ หยุดนะ! พอได้แล้วครับ! ไม่งั้นผมจะเรียกตำรวจ!”ทั้งสองไม่สนใจเสียงเตือนของหมอแล้วยังคงตบตีฮันนาห์ต่อไป จนหมอหันไปตะโกนใส่แฮโรลด์กับเวนดี้ “อย่ามัวแต่ยืนอยู่เฉย ๆ สิ ทำอะไรหน่อย! พวกคุณจะยืนเฉยดูแม่คุณโดนซ้อมเหรอ?”ทั้งแฮโรลด์และเวนดี้ยืนดูอย่างเย็นชา ไม่มีแม้แต่ร่องรอยความเห็นใจในแววตาถ้าเป็นสถานการณ์ปกติ พวกเขาคงไม่ปล่อยให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น พวกเขาคงรีบเข้าไปแล้วไกล่เกลี่ยเมื่อเห็นปัญหาระหว่างพ่อแม่แต่ครั้งนี้สถานการณ์มันแปลกประหลาดและเกินจินตนาการไป พวกเขารู้สึกอับอายขายหน้าที่แม่ของตนมีเด็กติดท้องกลับมาบ้านหลังจากหายตัวไปนานเด็กสมัยนี้นั้นส่วนใหญ่เห็นแก่ตัวและคิดถึงแต่ตัวเองเมื่อเจอสถานการณ์แบบนี้มักเห็นได้เสมอจากข่าวว่ามีผู้ปกครองสูงวัยบางคนเกิดท้องขึ้นมาและต้องการเก็บเด็กไว้ บรรดาลูก ๆ ที่โตแล้วของพวกเขามักจะไม่เห็นด้
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1121
ฮันนาห์รู้สึกโมโหเมื่อได้ยินสามีของตัวเองบอกให้เธอไปกระโดดตึก! เธอชี้เขาอย่างเกรี้ยวกราดพร้อมตะโกน “นี่ คริสโตเฟอร์ ไอ้ชั่ว ลืมแล้วหรือไงว่าใครคอยอยู่ข้างหลังแกมาตลอด คอยสนับสนุน ช่วยเหลือแล้วก็ดูแลแก! แค่เพราะฉันทำเรื่องผิดต่อแกเพื่อความอยู่รอด ถึงกับไล่ให้ฉันไปตายเหรอ! นี่ยังเป็นคนอยู่เหรอเปล่า?”คริสโตเฟอร์ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างไม่ยอมรับ “หึ เลิกอ้างบ้า ๆ ซะทีเถอะ! เธอน่าจะดีใจที่เราไม่ได้อยู่ยุคโบราณกัน ไม่อย่างงั้นฉันจะฆ่าเธอทิ้งด้วยมือตัวเองตอนนี้เลย! เธอนอกใจฉัน นังร่านไร้ยางอาย!”คุณท่านวิลสันก็รู้สึกราวใจสลายเมื่อเห็นความเจ็บปวดเกรี้ยวกราดบนใบหน้าของบุตรชาย เธอฟาดกระเป๋าถือใส่ฮันนาห์ขณะที่ด่า “คริสโตเฟอร์แทบไม่เคยโมโหเลยทั้งชีวิต ดูสิว่าแกทำอะไรลงไป นังชั่ว!”ฮันนาห์ร้องครางด้วยความเจ็บขณะโดยกระเป๋าตี เธอจ้องหญิงชราพร้อมร้องหยัน “นี่ นังหมาแก่ตัวเหม็น ถ้าไม่ใช่เพราะฉันขอให้ตระกูลเวบบ์มาช่วย แกก็คงติดแหง็กอยู่ในคุกนั่น! คิดว่าจะมีปัญญาได้อยู่ในทอมป์สัน เฟิร์สเหรอ? ต้องขอบคุณฉันด้วยซ้ำ!”คุณท่านวิลสันพูดเสียงเข้ม “หยุดพูดไร้สาระ! คุณเวบบ์เขาเห็นศักยภาพของครอบครัวเรา ไม่มีอะไ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1122
ทุกคนกะพริบตาอย่างแปลกใจ “บริษัทยาโคบายาชิเหรอ? ทำไมพี่ถึงอยากไปตกลงกับเขาล่ะ? นั่นมันบริษัทญี่ปุ่นไม่ใช่เหรอ?”โดนัลด์ตอบ “ฉันเคยได้ข่าวมาสักพักว่า บริษัทยาโคบายาชิก็ตกเป็นเหยื่อของชาร์ลีด้วยเหมือนกัน พวกเขาอยากขยายธุรกิจมาที่โอเคียแต่ก็ไม่ได้จังหวะและโอกาสที่ดี”“ถ้าฉันได้คุมบริษัทยาวีเวอร์ไว้ในมือ ฉันก็จะไปทำข้อต่อรองกับโคบายาชิให้พวกเขามาตีตลาดเมืองโอเคียได้เร็วและประสบความสำเร็จ”“ขณะเดียวกัน ฉันก็แน่ใจว่าโคบายาชิต้องร่วมมือกับฉันรับมือกับชาร์ลี หลังจากที่เราจัดการชาร์ลีได้ ทั้งวีเวอร์และโคบายาชิก็จะร่วมหัวจมท้ายกันและหาเงินได้มากขึ้น เหมือนยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว เป็นแผนที่เยี่ยมเลยใช่ไหมล่ะ?ดาเมียนและดอว์สันอ้าปากค้างอย่างตื่นเต้นพร้อมกล่าวชม “ว้าว โดนัลด์ พี่นี่มองการณ์ไกลจริง ๆ ! แบบนี้ไม่เพียงเราจะมีพันธมิตรที่แข็งแกร่งเท่านั้นแต่ยังเปิดช่องทางทำธุรกิจที่ดูมีอนาคตด้วย”โดนัลด์พยักหน้าพร้อมหัวเราะอย่างผู้มีชัยว่า “พวกนายต้องเรียนรู้ให้มากและทำงานให้หนักขึ้นด้วย จะได้ช่วยงานฉันได้ดีขึ้น”ดาเมียนพูด “โดนัลด์ ยังมีเรื่องหนึ่งที่ฉันไม่เข้าใจ ทำไมพี่ถึงต้องพาพวกชั้นต่ำอย่า
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1123
ตอนนั้นโดนัลด์คิดว่าจะไล่ครอบครัวนั้นออกไปจากวิลล่าที่ทอมป์สัน เฟิร์ส ให้พวกเขาไปดิ้นรนกันเองแต่เมื่อคิดทบทวนดูเขากลับไม่อยากทำเช่นนั้นเขาเปิดปากพูดกับทุกคน “ฉันรู้ว่าทุกคนคิดยังไงตอนนี้ ทุกคนคงรู้สึกว่าครอบครัวนี้ช่างชั้นต่ำและไม่มีปัญญาทำอะไรได้ แต่ลองคิดดูสิ… ถ้าวันนี้พวกนั้นทำให้ฉันรังเกียจได้ขนาดนี้ พรุ่งนี้ก็จะไปทำให้ชาร์ลีได้เดือดร้อนบ้าง ปัญหาตอนนี้คือ ความคิดและเป้าหมายของพวกครอบครัวนั้นไม่ได้มุ่งไปทางใดทางเดียวกัน ตราบใดที่พวกวิลสันรวมเป็นหนึ่ง ฉันเชื่อว่าพวกมันต้องสามารถใช้งานได้อย่างมีประโยชน์แน่”ดาเมียนอดถามไม่ได้ “พี่ชาย เราจะทำให้ครอบครัวนี้เป็นหนึ่งเดียวกันได้ยังไง? ฮันนาห์ท้องกับชายอื่นอยู่ตอนนี้ แล้วคริสโตเฟอร์จะยอมเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกับเธอได้ยังไง? อย่าลืมยายแก่คนนั้นด้วย! ยายนั่นรับมือไม่ง่ายเลยนะ!”โดนัลด์ตอบอย่างเย็นชา “ถ้าเราต้องการให้พวกเขาเป็นหนึ่งเดียวกัน พวกเราก็ต้องบังคับให้เป็นให้ได้! ฉันก็อยากรู้ว่า รักษาหน้า กับ รักษาชีวิต พวกมันเห็นเรื่องไหนสำคัญกว่า!”ขณะเดียวกันที่โรงพยาบาลซิลเวอร์วิง ตำรวจหลายนายได้มาถึงโรงพยาบาลหลังจากที่ได้รับแจ้งฮันนาห์นั
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1124
ยิ่งคิดฮันนาห์ก็ยิ่งโมโห เธอชี้ไปที่คริสโตเฟอร์พร้อมด่า “คริสโตเฟอร์ นี่แกจะเขี่ยฉันทิ้งหลังจากใช้งานฉันแล้วอย่างนั้นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ ฉันจะไม่มีทางยอมหย่าเด็ดขาด! แกอยากหย่ากับฉันมากนักใช่ไหม? ได้ งั้นให้ฉันโทรหาโดนัลด์ตอนนี้เลยแล้วให้เขาเป็นคนตัดสินใจ!”หลังจากนั้น ฮันนาห์ก็หยิบมือถือขึ้นมาแล้วโทรหาโดนัลด์เธอแปลกใจที่เขารับสายทันทีทันทีที่เขารับสาย ฮันนาห์ก็เริ่มร้องไห้พร้อมพูด “ท่านเวบบ์คะ คราวนี้ท่านต้องช่วยดิฉันนะคะ!”โดนัลด์ถามอย่างเย็นชา “มีเรื่องอะไร?”ฮันนาห์ตอบ “ไอ้คนใจทรามคริสโตเฟอร์จะหย่ากับฉัน! ทั้งเขาแล้วก็แม่เขาช่วยกันรุมซ้อมฉันจนตำรวจต้องมาห้าม!”โดนัลด์ตอบอย่างจริงจัง “นั่นบ้าไปเกินไปแล้ว! ส่งโทรศัพท์ให้ฉันคุยกับยายแก่นั่นซิ”ฮันนาห์รีบส่งโทรศัพท์ของเธอให้คุณท่านวิลสันพร้อมพูดอย่างมีชัย “ท่านเวบบ์อยากคุยกับแก!”คุณท่านวิลสันรีบรับโทรศัพท์มาแล้วพูดอย่างนอบน้อม “สวัสดีค่ะ ท่านเวบบ์!”เสียงโดนัลด์ถามเสียงต่ำมาจากปลายสาย “เกิดอะไรขึ้น? ฉันได้ยินว่า แกกับลูกชายของแกซ้อมฮันนาห์?”คุณท่านวิลสันรีบร้องทุกข์ทันใด “ท่านเวบบ์ คุณรู้ไหมว่านังผู้หญิงคนนี้ไม่รู้จักการ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1125
ตอนนั้นคริสโตเฟอร์คิดอยากตายจริง ๆเขาไม่คาดคิดว่าโดนัลด์จะหนุนหลังฮันนาห์เรื่องนี้ทำให้เขาไม่สบายใจอย่างมากคริสโตเฟอร์นั้นอยู่อย่างภาคภูมิและเย่อหยิ่งมาครึ่งชีวิต และไม่เคยต้องโดนสวมเขามาก่อน ดังนั้นเขาจึงไม่คิดว่านอกจากจะโดนภรรยาสวมเขาแล้วเธอยังตั้งท้องมารหัวขนอยู่ด้วยที่สำคัญเขาหย่าขาดจากเธอไม่ได้นี่มันก็เหมือนเป็นการบังคับให้เขาโดนสวมเขาอยู่แบบนี้ไม่ใช่เหรอ?ในตอนนั้นเขาเกลียดฮันนาห์เข้ากระดูกดำ แต่ว่าเขาก็สงบสติอารมณ์ลงได้หลังจากได้ฟังคำพูดของโดนัลด์เขารู้ว่าตอนนี้เขาไม่สามารถขัดคำสั่งโดนัลด์ได้ ไม่อย่างนั้นเขาจะไม่ได้เป็นคนเดียวที่ซวย ครอบครัววิลสันทุกคนต้องพลอยซวยไปด้วยโดนัลด์เป็นเพียงความหวังเดียวของครอบครัววิลสันในตอนนี้ ถ้าหากพวกเขาทำให้โดนัลด์ไม่พอใจก็อาจจะโดนเฉดหัวออกจากวิลล่าทอมป์สัน เฟิร์สในทันที จากนั้นก็คงต้องไปนอนข้างถนนโดยไร้อาหารและเสื้อผ้าเพื่อความอยู่รอดและเพื่อรักษาวิลล่าในทอมป์สัน เฟิร์สและวิลสัน กรุ๊ป เขาทำได้แค่เพียงอดทนต่อความเจ็บปวดของการถูกสวมเขาเขารู้สึกราวกับจะหมดแรงล้มลงเต็มทีเพราะเขาต้องอยู่กับฮันนาห์ต่อไปแต่เขาก็ทำได้แต่เพียงยอมแพ้แล
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1126
หลังจากนั้นเธอก็มองคริสโตเฟอร์และพูดอย่างเย็นชา “คริสโตเฟอร์ แกโมโหเพราะว่าแกคิดว่าฮันนาห์สวมเขาให้แก แต่แกเคยคิดบ้างไหมว่าแกทั้งคู่ก็ส่งเวนดี้ไปให้เคนเนธ วิลสันเพื่อแลกกับเงินห้าล้านดอลลาร์?”ทุกคนต่างก้มหน้าลงเมื่อได้ยินคำพูดนี้เวนดี้รู้สึกอับอายขายหน้ามากแต่เธอก็ไม่กล้าปฏิเสธคำพูดของคุณท่านวิลสันหน้าของคริสโตเฟอร์ยิ่งแดงก่ำใช่แล้ว หญิงชราพูดถูกเขานั้นโมโหมากและรู้สึกว่าฮันนาห์ดูถูกและทำให้เขาขายหน้าเพราะว่าเธอสวมเขาให้ แต่ว่าในฐานะพ่อเขาเองกลับส่งลูกสาวให้ไปปรนเปรอลุงแก่ที่อายุมากกว่าเขาปีหนึ่งด้วยซ้ำเมื่อคุณท่านวิลสันเห็นว่าไม่มีใครกล้าพูดอะไร เธอก็พูดเสียงเย็น “ตอนนี้พวกเราทุกคนต่างก็มีความผิด แล้วเราก็ทำเรื่องไม่ดีบางอย่างกันทุกคน ดังนั้นเราจึงไม่ควรโทษกันเอง แต่ฉันอยากให้เราร่วมมือกันแล้วช่วยกันทำงานเพื่อฟื้นฟูตระกูลวิลสัน พวกแกเข้าใจไหม?”ทุกคนต่างรีบรับคำ “เข้าใจค่ะ/ครับ”หลังจากนั้นคุณท่านวิลสันก็พูดต่อ “แล้วก็นะ ฉันไม่อนุญาตให้ใครพูดถึงเรื่องนี้อีกในอนาคต ฉันจะเป็นคนเฉดหัวคนนั้นออกจากตระกูลด้วยตัวเองเพื่อเป็นเยี่ยงอย่างไม่ให้ใครทำผิดแบบเดียวกัน”คริสโตเฟอร์และท
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1127
”แดฟโฟดิลเหรอคะ?” แคลร์ถามอย่างแปลกใจ “แดฟโฟดิลที่ไหนกัน? แล้วทำไมพวกเขาถึงกินแดฟโฟดิลได้?”ชาร์ลียิ้ม “ต้นไม้กระถางเล็ก ๆ ที่ผมปลูกไว้ตลอดแนวรั้วที่ดูเหมือนต้นกุยช่ายน่ะ ที่จริงมันคือต้นแดฟโฟดิล”“ตายแล้ว!” แคลร์ร้องออกมา “นั่นไม่ใช่กุยช่ายเหรอคะ? ฉันเองก็อยากทานนะคะ!”ชาร์ลียิ้มและตอบ “มันดูเหมือนกุยช่ายมากแต่ว่ามันไม่ใช่หรอก”แคลร์ตอบ “ฉันจำได้ว่าเคยอ่านเจอในหนังสือว่าแดฟโฟดิลมีพิษนี่คะ ใช่ไหม?”ชาร์ลีพยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม “ภรรยาผมนี่รอบรู้จริง ๆ ต้นแดฟโฟดิลมีพิษจริง ๆ นั่นแหละ มันมีพิษนาร์ซิสซัสในต้นแดฟโฟดิล ซึ่งถ้าทานในปริมาณมากก็สามารถทำให้เกิดอาหารเป็นพิษได้”เอเลนเบิกตากว้างอย่างแปลกใจก่อนร้องว่า “โอ้ชาร์ลี! นี่เธอตั้งใจทำเหรอ? ถึงว่า ทำไมถึงมาถามฉันว่ายายแก่นั่นชอบกินผักอะไร! ฉันบอกไปว่าเธอชอบกินกุยช่ายแบบนั้นเธอก็เลยไปหาต้นแดฟโฟดิลมาปลูกเสียมากมายใช่ไหม? เธอตั้งใจหลอกพวกนั้น!”ชาร์ลีมีสีหน้าจริงจังก่อนพูด “แม่ จะพูดแบบนั้นไม่ได้นะ ผมไม่ได้ตั้งใจจะหลอกใครทั้งนั้น ผมแค่ปลูกต้นแดฟโฟดิลในสวนของตัวเอง ส่วนใครจะมาขโมยเอาไปกินก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับผมสักหน่อย”เอเลนยิ้มออกมาทัน
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
