9

EP9 - กลรัก คุณหนูมาเฟีย (มารีน)

บอดี้การ์ดหนุ่มถึงกับชะงัก เมื่อเจ้านายสาวของเขาเย้าแหย่จนเขาเองไปไม่เป็น ก่อนจะกดยิ้มแล้วเดินออกจากห้องของเธอไปแล้วกลับไปที่ห้องพักของตนเอง

เช้า

มารีนที่ตื่นในตอนเช้าตรู่เพื่อลงมากินมื้อเช้ากับครอบครัว แต่กลับต้องขมวดคิ้ว เมื่อเวลามากขนาดนี้ ที่โต๊ะอาหารควรจะมีกะตัญพ่อของเขา แต่กลับมีเพียงเอแคลผู้เป็นแม่และปู่ย่าเท่านั้น

"ทำไมวันนี้คุณพ่อไม่ทานข้าวเหรอคะ"มารีนเอ่ย

"คุณพ่อกำลังสั่งงานลูกน้องอยู่ค่ะ"

"บอดี้การ์ดหนูด้วยเหรอคะ?"

"ไคเลอร์เหรอ?"

"ค่ะ"

"มือขวาคุณพ่อนะคะ วันนี้เห็นคุณพ่อบอกให้ไคเลอร์พาทีมไปทำงานนะแม่ได้ยิน"

มารีนที่เดินออกไปยืนแอบมองกะตัญผู้เป็นพ่อคุยงานเครียดในตอนเช้า การ์ดทุกคนที่รอรับงานยืนฟังด้วยใบหน้าจริงจัง พ่อของเธอเป็นอีกคนที่ทรงอิทธิพลมาก สายตาของเขาทลูกน้องต่างกลัวไปตามๆกัน แต่กับเธอกะตัญผู้เป็นพ่อมีแต่สายตาอ่อนโยนเสมอ ปู่ดินแดนของเธอ พ่ออย่า่งกะตัญ และพี่ชายอย่างมาเฟีย ทั้งสามคนนี้ มาดมาเฟียน่ากลัวมากจริงๆ ต่างจากมาร์เวลพี่ชายคนกลาง ที่มาดหมอแต่ดุเหมือนมาเฟีย

ไคเลอร์ที่นำทีมลูกน้องออกไปทำงานวันนี้ เขายืนฟังบรีฟงานจากผู้เป็นนายใหญ่อย่างกะตัญ จนกระทั่งสายตาเหลือบไปเห็นมารีนที่แอบยืนมองพรางอมยิ้มอยู่ห่างๆ เขาทำตัวไม่ถูกแบะยิ้มไม่ได้เพราะกำลังบรีฟงาน แต่ในใจคือมีแต่ความสุขไปแล้ว

"เก๊กชะมัดอีกตานี่" มารีนเอ่ยก่อนกอดอกมอง เมื่อไคเลอร์ลอบหันมามอง เธอทำท่าปาดคอแลบลิ้นปริ้นตาใส่เขา

KYLER TALK

ผมอดยิ้มไม่ได้เมื่อเห็นคุณหนูของผมทำท่าทางน่ารักแบบนั้น ที่ผ่านมาผมรู้มาตลอดว่าเธอป่วย เธอไม่รู้ตัว ตอนนี้กำลังรักษา ผมเองก็ไม่อยากให้เธอต้องเจ็บป่วยอะไร เธอมักจำมีความรู้สึกว่าทุกคนไม่รักเธอบ่อยๆ แม้ครอบครัวจะอบอุ่นแค่ไหนก็ตาม แต่อยากที่บอก มันคืออาการป่วย

"ไคเลอร์ มึงหน้าตายิ้มแย้มจริงๆนะ หมู่นี้เป็นอะไรดูสดชื่นเหลือเกิน" กะตัญเอ่ย

"ขอโทษครับ พอดีน่าจะนอนเยอะครับคุณท่าน"

"นอนเยอะที่ไหนครับคุณท่าน เมื่อคืนมันยังนอนดึกเลย เล่นกับตัวเองอยู่ครับผมว่า"การ์ดเพื่อนสนิทเอ่ย

"เดี๋ยวก่อนนะ"ไคเลอร์เอ่ย

"เอาเถอะ งานที่สั่ง รีบไปทำ กูไม่อยากปล่อยมันให้มีชีวิตรอดนาน"กะตัญเอ่ย

"ครับคุณท่าน"

หลังจากนั้น ไคเลอร์ที่ประชุมลูกน้องต่อก็กลับเข้าห้องทำงานการ์ดเพื่อแบ่งงานและวางแผนการเดินทาง เขาไมไ่ด้บอกมารีนว่าวันนี้มีงาน แต่เพราะยังไม่ได้คิดว่าจะต้องไปข้ามคืน จึงได้แต่รับงานจากผู้เป็นนายใหญ่

"ทีมA ทำตามแผน และทีมBเข้าสมทบ กูกับการ์ดอีกสองคนจะเป็นกันชนหลัง เราจะรีบจบงานให้ไวเหมือนที่เราเคยทำ ตามนี้"ไคเลอร์เอ่ย

"ครับ"

END KYLER TALK

หลังจากประชุมเสร็จ ทุกคนแยกย้ายกันเพื่อออกเดินทาง ไคเลอร์ที่อาวุธครบมือก่อนสวมสูททัยและเดินออกเป็นคนสุดท้าย แต่ยังไม่ทันพ้นประตูห้อง กลับถูกมือเรียกผลักอกให้ถอยเข้าห้อง เขาเบิกตากว้างเมื่อเห็นว่าเป็นมารีน ก่อนที่เธอจะเดินเข้ามาแล้วปิดประตูล็อคทันที

"คุณหนู"

"จะไปไหน อาวุธครบเลย"

"ไปทำงานให้นายท่านครับ"

"อันตรายใช่มั้ย อาวุธเต็มตัวขนาดนี้ ปืน หลายกระบอกเลย"

"คุรหนู อย่าแกล้งผมแบบนี้ซิครับ เดี๋ยวมีใครมาเห็น"

"ก็แค่หยอกเอง ตกใจไปได้"

มารีนที่ลูบมือเรียวไปตามอกที่มีสายสพายปืนซ่อนอยู่ในสูทร ไล่ลงมาอย่างเย้ายวนจนถึงปืนที่เหน็บตรงเอวแล้วลูบลงต่ำไปหาปืนใหญ่ส่วนตัว แต่ถูกไคเลอร์คว้ามือเอาไว้จนมารีนขำคิกคัก

"แกล้งตอนนี้ไมไ่ด้ครับ ผมต้องไปทำงาน"

"ห้ามเจ็บกลับมานะ"

"ครับ"

"จะไปทำงานจำเป็นต้องหล่อขนาดนี้หรือไง"

"ครับ? อุ๊บ"

มารีนคว้าอกเสื้อของไคเลอร์ดึงเข้าหาตัวก่อนกดจูบเขา เขาเองนิ่งไปชั่วขณะ ก่อนจูบตอบ เมื่อผละออกจากกัน มารีนยิ้มหวานแล้วเอ่ยขึ้น

"รีบกลับนะ"

"ครับ ผมจะรีบกลับ"

ตลอดทาง บอดี้การ์ดหนุ่มอารมณ์ดีจนลูกน้องสังเกตุเห็น ต่างพากันเอ่ยแซวขึ้นเมื่อเห็นอาการนั้น

"อารมณ์ดีจังวะ จะไปหาสาวอีกแล้วดิ"

"หาสาวอะไรของมึง?"

"สางคนนั้นไง ที่มึงไปกินบ่อยๆ"

"มิ้นเหรอ ไม่ได้ไป"

"หมู่นี้มึงดูอารมณ์ดีนะพวกกูสังเกตุได้ คุณหนูไม่ค่อยงอแงแล้วดิ มึงดูไม่ค่อยเครียด"

"คุณหนูงอแงกูก็ไม่ได้เครียดนี่หว่า พูดมาก ขับรถไป ได้รีบทำงาน"

เมื่อมาถึงที่ เป็นโกดังกับบ้านติดริมทะเล เมื่อเจอโลเคชั่นเต็มๆ ไคเลอร์กลับต้องเปลี่ยนแผนอีกรอบ เพราะมันติดกับหมู่บ้านชาวประมงและบ้านคนทั่วไป การที่จะมีอาวุธหนักโจมตี มันเลี่ยงให้ไม่โดนชาวบ้านเลยคงยาก

"แผนเปลี่ยนนิดหน่อย ตามนี้"

เมื่อประชุมเสร็จ ทั้งหมดแยกย้ายกันตามแผน กะตัญสั่งให้ลูกน้องมาจัดการโกดังนี้ ที่ทำปืนและนำเขาปืนไม่ได้มาตรฐานและหลอกลวง แอบอ้างชื่อของอิทธิพลบ้านกะตัญบังหน้า แถมยังส่งคนมาปล้นโกดังเขาอย่างไม่กลัวตาย กะตัญจึงจำเป็นต้องจัดการ เมื่อกระประทะเริ่มต้นขึ้น ทุกทีมทำงานตามแผน จนกระทั่งฝั่งนั้นเริ่มหนี ไคเลอร์ที่ตามเพราะเป็นทีมเสริม ก่อนที่จะถึงริมหาดที่เป็นท่าเรือ เขายืนยกปืนขึ้นเล็งคนสุดท้ายที่วิ่งหนี ก่อนลั่นไกลปืนโดยที่หลังปืนสิ้นเสียง คนที่ล้มลงกลับเป็นชาวบ้านหญิงวัยกลางคนที่ถูกฝั่งนั้นกระชากขึ้นมาบังตัวเองเพราะเธอนั่งหลบอยู่ในเรือจากเสียงปืน

เหตุการณ์เกิดขึ้นเร็วมาก ก่อนจะควบคุมสถานการณ์ได้ ทั้งหมดปักหลักในโกดังแห่งนั้นเพราะรอเคลียร์ของ และสิ่งที่ไม่คาดคิดตามมาเพราะมีชาวบ้านบริสุทธิ์เสียชีวิตจากเหตุการณ์นี้

"เอาไงดีวะ"

"กูเป็นคนทำ กูรับผิดชอบเอง เรื่องนี้ห้ามใครพูดถึงเด็ดขาด เข้าใจมั้ย กูจะไม่ให้นายต้องมารับผิดชอบด้วย"ไคเลอร์เอ่ย

"ป้าแกมีลูกสาวคนนึง นั่งอยู่ในห้องนู้น มึงลองไปคุยดู ศพป้าแกพวกกูจัดการกับวัดเอง"

"อืม"4ไคเลอร์เดินเข้าไปในห้อง เจอหญิงสาวอายุไร่เรี่ยกับมารีนนายสาวของเขา เธอมีสีหน้าไม่ค่อยดีแต่ไมไ่ด้ร้องไห้จากการเสียแม่มากนัก

"พี่เป็นคนยิงแม่ปรางใช่มั้ย"