พบกันอีกครั้ง

“แล้วนี่เมื่อไหร่พี่จะแต่งบ้างล่ะครับ” เจ้าบ่าวสรรพยอก เพราะรู้กิตติศัพท์เพลย์บอยตัวพ่อของอีกฝ่ายดีเพราะรู้จักกันมานาน พลางแลไปทางหญิงสาวแสนสวยที่เดินเคียงข้างเขา

“คนนี้หรือเปล่าครับว่าที่เจ้าสาวพี่” ตติยะหันไปสบตาคนข้างกาย กำลังจะเอ่ยปากแนะนำเลขาสาว หากแล้วหางตาก็เหลือบไปเห็นใครบางคนเข้าเสียก่อน เขาจึงได้ทีแกล้งถามคนข้างกายอย่างนึกสนุก

“ว่าไงครับคุณจ๋า อยากเป็นเจ้าสาวกับเขาบ้างหรือเปล่าครับ”

ชื่อคุ้นหูทำให้ชายหนุ่มที่เพิ่งมาถึงคนล่าสุดสะดุดหูถึงกับชะงักฝีเท้า พอเงยหน้ามองเห็นเจ้าของเรือนร่างอรชรที่อยู่ในชุดราตรีสีฟ้าสวยสง่าที่ยืนเคียงคู่กับตติยะผู้เป็นเจ้าของโรงแรม หัวใจของเขาก็พลันกระตุกวาบด้วยความตกตะลึง

ผู้หญิงที่ทิ้งให้เขาจมอยู่กับความคิดถึงมาเกือบสองเดือน คนที่ทิ้งเขาไปครั้งแล้วครั้งเล่า เขาตามหาเธอจนแทบพลิกแผ่นดิน แต่ก็ไม่พบราวกับว่าเธอไม่เคยมีตัวตนมาก่อน แต่ตอนนี้เธอก็มายืนอยู่ตรงหน้าเขา ยืนเคียงข้างผู้ชายอื่นอย่างหน้าตาเฉย

“อ้าว นายเบส! ไปยืนทำอะไรตรงนั้น” เจ้าบ่าวที่หันมาเห็นร้องทักเพื่อนสนิทที่ยืนนิ่งมองตรงมา ชื่อนั้นทำเอารุจารินสะดุ้งโหยง หัวใจแทบหยุดเต้น

นายเบส! คงไม่ใช่เ