เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่68
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-09 00:05:48บทที่เกี่ยวข้อง
back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทที่69
กว่าที่หลี่ลี่ซานจะประณีประนอมให้ภรรยาคนสวย กับพี่ชายคนรองดีกัน ก็ใช้เวลาสักพัก ก่อนจะพาทุกคนขึ้นรถเพื่อไปดูงิ้วคณะดังของชุมชน จางเหมยเองก็นิ่งงันไป นึกประหลาดใจ ปนนับถือญาติผู้พี่ขึ้นมาเล็กน้อย แน่ละ บิดาของเธอแต่งเข้าบ้าน ดังนั้นคนเป็นพ่อมักยอมคนเป็นแม่อยู่หนึ่งส่วน...แต่ดูยังไงก็คงไม่ตามใจจนไร้ขีดจำกัดเหมือนที่คุณหมอซานมีให้กับจินเยว่เป็นแน่และที่ทำให้จางเหมยประหลาดใจอีกคำรบ ก็มาจากการที่คนสองคนที่เถียงกันรุนแรง กับเปลี่ยนมาคุยเล่นยิ้มหัว ราวกับไม่เคยทะเลาะกันมาก่อน ยิ่งเห็นใบหน้าหล่อเหลาเสเพลพราวระยับ ยิ้มสดใส...ให้กับน้องสะใภ้ ยิ่งทำให้ตกใจ..เธอไม่เคยเห็นเฮียซือเป็นแบบนี้มาก่อนรถเฟียตสีฟ้าคันเล็กแล่นไปจนถึงโรงงิ้วแต้จิ๋วชื่อดังแห่งหนึ่ง...จินเยว่เองก็เริ่มรู้สึกอินกับบรรยากาศแห่งยุคสมัย...คนภายในโรงเริ่มทยอยกันเข้ามาหาที่นั่งดูชม...เพราะรอบนี้ที่แสดงคือเรื่องบ่วยเต่งเสาะ...ซึ่งตอนที่จินเยว่ฟังถึงกับหูอื้อ...จริงอยู่ในยุคปัจจุบันเธอนั้นฟังภาษาจีนกลางออก แต่สำเนียงงิ้วที่ว่าดันเป็นแต้จิ๋ว แล้วร้องเป็นเพลงงิ้ว..เธอขอยอมแพ้...แต่ที่ต้องยอมรับ...งิ้วที่เป็นงิ้วดั้งเดิมนั้นไพเราะมาก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-09back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทที่70
ครั้งนี้หลี่ลี่ซือจึงอยู่ประเทศบ้านเกิดนานกว่าปกติ เพราะตั้งใจจะน้องสะใภ้ช่วยคุมงานห้างสรรพสินค้าสาขาแรก โดยพวกเขาตั้งชื่อห้างว่า King Store และยังมีแผนการหลายอย่างที่อยากจะทำ ซึ่งในวันเปิดร้านวันแรกก็สร้างความสนใจให้คนในพระนคร เนื่องจากจินเยว่เองนั้นได้มีการลงโฆษณาผ่านหนังสือพิมพ์ อีกทั้งยังมีการใช้วิธีการเปิดรับสมัครสมาชิก เพื่อได้รับสิทธิประโยชน์บางอย่าง รวมถึงช่วงหนึ่งอาทิตย์แรกสินค้าหลายชนิดภายในห้างเมื่อซื้อสินค้าครบจำนวนหนึ่งร้อยบาท ยังมีสิทธิ์จับไข่ เพื่อลุ้นรางวัล อทิเช่น รถจักรยาน พัด วิทยุ ชุดเสื้อผ้าสวยๆ และรางวัลใหญ่สุดคือ เครื่องซักผ้าเล่นเอาคนผู้คนในชุมชนต่างตื่นเต้นกันยกใหญ่ เพราะสิ่งที่หญิงสาวทำมีความแปลกใหม่ผิดยุคสมัย อีกทั้งรูปแบบการตกแต่งภายในนั้นก็หรูหราราวกับหลุดมาจากภาพยนตร์ต่างประเทศ สินค้าก็มีหลากหลาย ตั้งแต่เครื่องสำอาง ไปยันเครื่องใช้ไฟฟ้า เสื้อผ้า ของใช้พวกอุปโภคบริโภคระยะเริ่มต้นของธุรกิจหญิงสาวต่างภพค่อนข้างให้ความสำคัญเรื่องการวางระบบ กับเรื่องของคน ถ้าสองอย่างไปได้ด้วยดี..การบริหารงานย่อมไม่ยาก ในขณะที่คุณหมอซานกับเริ่มมีอารมณ์ขุ่นมัว..ส่วนหนึ่งเพราะ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-09back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทที่71
หลังจากจินเยว่หาที่อยู่บ้านคุณตาคุณยายเจอ..ก็จัดแจงเขียนจดหมายไปหาท่านก่อน ภาพรางเลือนสมัยยังเด็กวาบขึ้นมาเป็นพักๆ ครั้นตอนแม่แท้ๆ ของเธอยังอยู่ มักพาลูกสาวไปเยี่ยมครอบครัวฝั่งตัวเองอยู่เสมอซึ่งครอบครัวตาแช่มกับยายอิ่มมีลูกเพียงสองคนผิดแผกกับครอบครัวในยุคสมัยนี้ที่นิยมมีลูกหลานคราวละมากๆ คนโตเป็นผู้ชายชื่อลุงเข้ม ส่วนคนเล็กเป็นลูกสาวหรือก็คือคุณแม่ชวนชม...หรือมารดาของเธอชวนชมจัดเป็นหญิงสาวที่ขึ้นชื่อว่างดงามเลื่องชื่อไปทั่วในเขตนั้น...สวยขนาดที่ว่าชาวบ้านในละแวกนั้นที่ยังมีชีวิตอยู่ และทันเห็น ต่างบอกเป็นเสียงเดียวกันว่าถ้าลูกสาวตาแช่ม กับยายอิ่มได้ลงประกวดนางสาวสยามไม่พ้นคงได้สายสะพาย โดยเฉพาะดวงตาคมหวานปานน้ำผึ้ง..ผิวเนียนละเอียด ทรวดทรงองค์เอวอรชรอ้อนแอ้น อกตั้งอวบอวบอิ่ม เสียงเพียงแต่ว่านิสัยพื้นฐานเจ้าหล่อนติดจะดุ แลหยิ่งผิดกับรูปลักษณ์ภายนอก อีกทั้งยังใจแข็งเป็นที่สุด ดูได้จากหลังจากแตกเนื้อสาวหัวกระไดบ้านตาแช่มกับยายอิ่มแทบไม่เคยแห้ง คนที่ตามเร้าหรือมีตั้งแต่ลูกคหบดี ไปจนถึงพวกมีเชื้อมีสาย...แต่เจ้าหล่อนหาได้สนใจไยดีไม่ ช่วงที่ชวนชมดื้อจะแต่งงานเข้าบ้านตระกูลตั้งในฐานะเมียร
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-09back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทที่72
ในเรือนป้าสะใภ้เดินนำคู่หนุ่มสาว แยกไปยังเรือนทางปีกขวาของบ้าน..ซึ่งห้องที่ว่าเป็นห้องเดิมที่เป็นห้องเดียวกับห้องเดิมของมารดา ข้างผนังมีรูปขาวดำของหญิงสาวนางหนึ่ง ดวงตาคมสวยหวานปานน้ำผึ้ง...พอพิศดูดีๆ หญิงสาวถึงกับตัวแข็ง...เพราะคุณชวนชมหน้าตางดงามสมกับคำเล่าลือก็จริง...แต่สิ่งที่ทำให้เธอตกใจเอามากๆ เป็นเพราะท่านหน้าตาเหมือนคุณละอองดาว..คุณย่าแท้ๆ ของเธอนั่นเองบางทีที่เฟยเทียน หรือน้องชายในยุคห้าศูนย์ของเธอเลือกละอองดาวเพื่อมาเป็นภรรยาน้อยของลูกชายเพื่อสร้างทายาท...ที่แท้นั้นต้องการอะไรกันแน่..หรือเพียงแค่ต้องการช่วยเหลือครอบครัวเดิมของพี่สาว แล้วเหตุการณ์หลังจากนี้เกิดอะไรขึ้นกับครอบครัวคุณตาคุณยายกันแน่นะ?สีหน้าของจินเยว่ติดจะหนักใจไม่น้อย..และด้วยความที่คุณย่าละอองดาวมีความแค้นกับปู่แท้ๆ ของเธอมาก่อน ดังนั้นความสัมพันธ์ระหว่างตัวเธอกับย่าแท้ๆ แทบจะเป็นศูนย์"จินจิน..หนูเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมทำหน้าแบบนั้นละ?"“เปล่าคะ เฮียซือ”เธอปฏิเสธ ก่อนจะช่วยสามีรื้อกระเป๋าเสื้อผ้า..เพื่อนำทุกอย่างจัดเข้าตู้ สำหรับเธอแล้วสิ่งที่ที่สุดในยุคสมัยนี้คืออากาศดีมาก...และยังจำได้ว่าผลไม้บ้านสวนของ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-09back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทที่73
ยังดีที่คนขี้แกล้งยังรู้อะไรควรไม่ควร...ขืนมาเมคเลิฟในช่วงกลางวันแสกๆ แถมไม่ใช่เรือนตัวเอง...ครอบครัวฝั่งมารดายุคห้าศูนย์คงคิดว่าเธอหมกมุ่นเรื่องอย่างว่า ใบหน้าเล็กๆแบบเธอคงไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนพอถึงห้อง..ชายหนุ่มเพียงถอดเสื้อผ้าที่เปียกน้ำของหญิงสาวออก ก่อนจะเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้“อื่อ เฮียซาน..จินจินทำเองได้นะ โตแล้ว”“อย่าดื้อซิ...ถ้าทำไม่ดีเดี๋ยวเป็นหวัดได้นะ”คนชอบเอาเปรียบยังคงเถียง“แค่เช็ดตัวเอง จะเป็นหวัดได้ยังไงกันเล่า”“ก็ปกติเธอออกจะชอบที่เฮียทำให้ไง ทำไมวันนี้ปฏิเสธซะล่ะ”“เฮียจะบอกว่าจินจินขี้เกียจ?”คนตัวเล็กกว่าพูดพร้อมพยายามแย่งผ้าขนหนูในมือจากคุณสามี..แต่เขาเหมือนจะรู้ทัน..คนตัวใหญ่จึงเบี่ยงตัวหลบ..จนร่างนุ่มนิ่มถลาตัวอย่างไม่ระวัง“เฮียซาน..ทำไมต้องแกล้งด้วยเล่า!!”“ก็เธออยากน่ารักทำไมล่ะ จะให้เฮียทำให้ดีๆ หรือเปลี่ยนใจทำอย่างอื่นบนเตียงดี”สุดท้ายคนที่เถียงแพ้จำยอมให้เขาจัดแจงแต่งตัวให้...ช่วงเวลาไม่ถึงห้านาที ราวกับชั่วกัปชั่วกัลป์..ไม่จบสิ้น เนื้อตัวร้อนผ่าวด้วยความเขินอาย...มนุษย์เราล้วนมีหลายแง่มุม..มุมช่างกระเซ้าเย้าแหย่..เขามีไว้ใช้สำหรับแค่เธอในระหว่างมื้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-09back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทที่74
มนุษย์เราจะสามารถตกหลุมรัก คนเดิมๆ ได้กี่ครั้งกันนะ...จินเยว่คนเดิมหลงรักหลี่ลี่ซาน..เฮียซานผู้ชายที่แสนดี..ส่วนตัวจินเยว่ในโลกอนาคตยังหลงรักสามีของตัวเอง...ถ้าวันนี้มีใครตั้งคำถามกับเธอว่า..ถ้ามีทางเลือกระหว่างติดอยู่ใน ‘อดีต’ หรือกลับไปยังโลก ‘อนาคต’ ที่จากมา...เธอจะเลือกเส้นทางไหน..คำตอบของเธอคงเป็นว่า..เธอเลือกไม่ได้หลังจากวันลาฮันนีมูนที่แสนจะเรียบง่าย คุณหมอซานจึงกลับไปวุ่นวายกับการงานที่แผนกดังเดิม ในขณะที่จินเยว่เริ่มวางแผนเพื่อซื้อที่ดินในเขตรอบนอกพระนครเพิ่ม...และยังวางแผนเปิดร้านซานเยว่สาขาสองตรงฟากหนึ่งของตลาด แต่แล้วเพียงไม่กี่วันจดหมายสีชมพูฉบับหนึ่งก็ถูกส่งมาที่บ้าน...ชีวิตรักของคนทั้งคู่ก็เปลี่ยนแปลงไปตลอดกาลบรรยากาศภายในบ้านที่เป็นเรือนหอเต็มไปด้วยความเงียบ...หญิงสาวเปิดประตูเข้าบ้านอย่างประหลาดใจเล็กน้อย...นึกในใจว่าทำไมสามีถึงไม่เปิดไฟ เมื่อไฟกลางบ้านถูกเปิด จึงเห็นร่างสูงโปร่งนั่งอยู่ตรงเก้าอี้ประจำตัวเดิม...ใบหน้าหล่อเหลาราวกับหยกชิ้นดีราบเรียบ..แววตาเต็มไปด้วยความลำบากใจไม่น้อย...ชายหนุ่มเพียงส่งรอยยิ้มระโหยมาให้ดวงตาคมคู่สวยมีเสน่ห์เต็มไปด้วยคำถาม ก่อนจะสาวเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-09back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทที่75
ตกเย็นวันนี้โชคดีที่เคลียงานได้เร็ว หญิงสาวจึงได้กลับบ้านก่อน เธอลงมือเข้าครัวทำอาหารเย็นเอง เมนูวันนี้เป็นอาหารไทยง่ายๆ อย่างต้มยำกุ้งน้ำข้น ผัดโป้ยเซียง และไก่กรอบชุบแป้งทอด โดยไม่คิดว่าจะมีแขกผู้ไม่ได้รับเชิญ บุกขึ้นมาถึงบ้าน...คุณนายเหวินผู้เป็นแม่สามี จูงลูกสาวคนเดียวเข้ามาด้วยท่าทางร้อนรน ด้านหลังเองมีเด็กในบ้านเดินตามมาด้วย“สวัสดีค่ะ ม๊า มาได้ยังไงคะ”“จินจิน อาซานกลับมาหรือยัง อั๊วมีเรื่องจะคุยกับอี”แม่สามีตั้งคำถามขึ้นมาแทน“น่าจะใกล้แล้วนะคะ ม๊านั่งรอก่อนนะคะ เดี๋ยวจินจินชงชามาให้”เจ้าของบ้านเชื้อเชิญ ก่อนจะหายเข้าไปในครัว ชงชารสโปรดให้ด้วยความใส่ใจ แต่พอออกมาต้องประหลาดใจ นอกจากแม่สามีที่นั่งรอ ยังมีซุนเหยียนแม่เลี้ยงที่นั่งงงๆ อยู่ด้านข้าง ซึ่งเวลานี้ส่วนใหญ่ม๊ามักจะดูแลอาบน้ำ ป้อนข้าวหลานอยู่ตึกด้านข้าง“อ้าว ม๊าใหญ่ มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ”“พอดีหนิงเกอไปตามม๊ามา..ม๊าก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามีเรื่องอะไร” คำตอบของคนเป็นแม่เลี้ยง คล้ายสัญญาณเตือนอะไรบางอย่างที่ ‘ผิดปกติ’ดวงตาคมคู่สวยหลุบลง ก่อนจะเลือกเก้าอี้ตัวข้างๆ แม่สามี..บุคลิกหลังตรง งามสง่า..บรรยากาศสงบนิ่งเป็นนักหนา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-09back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทที่76
ร่างเพรียวระหงซุกตัวกอดสามีตัวโตไว้แน่น..หลี่ลี่ซานเองก็เต็มไปด้วยความไม่สบายใจ..เลือกทางไหนก็ผิดทั้งนั้น..มือเรียวได้รูปปัดลูกผมที่ระหน้าด้วยความทะนุถนอม“จินจินแน่ใจนะคะ ที่ทำแบบนี้”“ค่ะ มันเป็นทางเลือกเดียวที่เรามี...ถ้าสมมติวันนี้เฮียซานไม่ไปช่วยเจ้เซียงเซียง.. ถ้าเกิดเจ่เจ้แกเป็นอะไรขึ้นมาจริงๆ เราคงเหมือนมีตราบาปไปตลอดชีวิต อีกอย่างจินจินมีเรื่องจะสารภาพค่ะ”ปลายเสียงเธอแผ่วเบา..ริมฝีปากรูปกระจับถูกกัด“สารภาพเรื่องอะไรครับ”“ผู้ชายคนนั้น...เจ้าน้อยแสนอะไรนั้น...จินจินเป็นคนแนะนำให้ไปจีบเจ่เจ้เซียงเซียงเองค่ะ”“…”“แต่จินจินไม่รู้หรอกนะคะ ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นพวกชอบทุบตีผู้หญิง”น้ำเสียงคนตัวเล็กติดประหม่า ดวงตาคู่สวยช้อนมองสำรวจนึกกลัวว่าเขาจะรังเกียจ..เพียงแต่แววตาใสกระจ่างที่มองมาเต็มไปด้วยความเข้าใจ“จินจินอย่าคิดมากเลยนะคะ เซียงเซียงเลือกของตัวเธอเอง ไม่เกี่ยวกับจินจินเลย”“แล้วเฮียไม่คิดว่าจินจินร้ายเหรอคะ”“อื่อ ร้ายแต่น่ารัก เฮียชอบ”เขาพึมพำตอบ ก่อนจมูกโด่งสวยจะฝังลงไปตรงซอกคอภรรยาตัวน้อยอย่างหลงใหล..ในชีวิตเขาล้วนต้องการเพียงเธอ...แค่เธอก็พอแล้วเช้าวันต่อมาคุณหมอหนุ่มจำต้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-09
บทล่าสุด
back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทพิเศษ2
ณ มหาวิทยาลัย J ชื่อดังระดับต้นๆ ของประเทศหลังตึกคณะบริหารธุรกิจ...หญิงสาวในชุดนักศึกษากำลังยืนรอชายหนุ่มทายาทของตระกูลดังอย่างใจจดใจจ่อ...ท่าทางกระสับกระส่ายพาลให้เพื่อนสาวที่มาด้วยสองคนหัวเราะคึกคัก "ยัยซีลีนเธอจะตื่นเต้นอะไรขนาดนั้นยะ ทำเหมือนไม่เคยอ่อยผู้ไปได้"เพื่อนที่มาด้วยกันแซวเมื่อเห็นดาวคณะนิเทศกระสับกระส่ายใบหน้าสวยเฉี่ยวตามสมัยนิยมถูกแต่งแต้มเป๊ะปัง จนหนุ่มๆ พากันเหลียวหลังมองด้วยความชื่นชม...นอกจากหน้าตาที่ดีเลิศ โปรไฟล์เจ้าหล่อนก็แสนจะไม่ธรรมดา..เพราะเป็นถึงลูกสาวบริษัทรับเหมารายใหญ่ระดับประเทศ คนที่มาจีบมีตั้งแต่ลูกเศรษฐีด้วยกัน ไปจนนักธุรกิจหนุ่มดาวรุ่ง...แต่ชายที่หญิงสาวตกหลุมรักดันเป็นชายหนุ่มสุดหล่อแสนเย็นชาของคณะบริหาร"คีรีมาทางนั้นแล้วยัยซีลีน"เพื่อนอีกคนรีบสะกิด เมื่อเห็นชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง ใบหน้าราวกับหลุดมาจากนิยายจีน..ที่ตอนนี้มีสีหน้าเรียบเฉยติดจะเย็นชาเล็กน้อย..ยิ่งสายตาคมกริบที่กวาดมองยิ่งพาให้หัวใจไฮโซสาวหวั่นไหวร่างอวบอิ่มรีบเดินเข้าไปตรงหน้าตามแรงผลักของคนเป็นเพื่อน"สวัสดีคีรี"เสียงหวานเอ่ยถามขึ้น พร้อมช้อนดวงตากลมโตขึ้นมอง...ชายหนุ่มเพียงหรี่ต
back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทพิเศษ1
ย้อนไปเมื่อสิบปีก่อนณ MMMO international schoolเด็กหนุ่มชั้นมัธยมปีศึกษาปีที่สี่ผู้มีฐานะเป็นหลานของเจ้าของโรงเรียนเอกชนอันดับหนึ่งของประเทศ..ซึ่งเวลานี้กำลังนั่งอารมณ์ไม่ดีอยู่บริเวณหน้าโถงประชุมของโรงเรียน ใบหน้าหล่อเหลาเริ่มบูดบึ้ง..นัยน์ตาคมกริบกวาดมองหมู่คนที่ผ่านไปผ่านมา..คล้ายกับกำลังใครสักคนอยู่...รุ่นพี่รุ่นน้องผู้หญิงเมื่อสบสายตาเข้าก็แทบเป็นลม..บรรยากาศเย็นชาน่าหลงใหลไม่ได้ทำให้ความนิยมในตัวเด็กหนุ่มน้อยลงเลยไม่ถ้าในโรงเรียนหรือมหาลัยวิทยาลัยมีเดือนคณะ นายคีรี สิริวงษ์ชัย ย่อมเหนือเมนขึ้นไปอีกขั้นแน่ละ ทั้งรูปร่างหน้าตา..รวมถึงฐานะวงศ์ตระกูลที่จัดอยู่ในหนึ่งกลุ่มลูกหลานผู้มีอิทธิพลระดับประเทศ...รวมถึงผลการเรียนอันดับหนึ่งของสายชั้น เมื่อขึ้นเวทีร้องเพลงเสียงก็เพราะเป็นหนักหนา..ต้องเรียกว่า hot ยิ่งกว่า hotดังนั้นตั้งแต่เกิดมาใครๆ ล้วนต่างประจบสอพลอ เชิดชูบูชา ถ้าจะมีคนหนึ่งที่ปฏิเสธมัน ก็คงไม่พ้นนางสาวดาริน กิตติวรชัยกุล เจ้าหล่อนอย่าว่าแต่ประจบเอาใจเขาเลย วันๆ มีแต่ไล่เขาไปให้พ้นๆ หน้าอีกทั้งวันนี้ยัยตัวร้ายยังหลอกให้เขามารอหน้าโถงประชุมใหญ่ได้ครึ่งค่อนชั่วโมง ทั้งๆ
back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทที่81 จบ
รถสปอร์ตคันหรูยังวิ่งไปตามทางที่คุ้นเคย..เพียงแต่รอบนี้หญิงสาวสายซิ่งกับขับรถด้วยความไวที่ช้าลงกว่าปกติ หลังคารถเปิดประทุนถูกเปิดออก..สายลมยามดึกปะทะหน้าพาให้อารมณ์ดีไม่น้อย..ผมดำสลวยที่เริ่มยาวถูกมัดรวบง่ายๆ ไว้ด้านหลัง น่าแปลกปกติอดีตคู่หมั้นคนสวยจะตัดมันเสียสั้นกุด เพราะเจ้าหล่อนติดนิสัยขี้รำคาญจวบจนรถหรูจอดสนิทตรงลานจอดรถสะพานขึ้น p มันคือสถานที่...ที่หญิงสาวมาทุกครั้งเวลาไม่สบายใจ หรือเวลาที่เขารู้สึกแย่..เธอจะยืนอยู่บนข้างๆ หันมามองหน้าเขา พร้อมเอียงหัวรับฟังเล็กน้อย..แล้วก็ปล่อยเขาพูดไป..แม้จะไม่มีคำแนะนำดีๆ แต่แค่เธอยืนอยู่ตรงนั้น แค่รับฟัง..มันก็ทำให้เขามีความสุข เวลานี้ก็เช่นกัน..ร่างเพรียวระหงยังยืนอยู่ตรงนั้นเงียบ ๆ ดวงตาคู่สวยที่เขานึกรักเหม่อมองออกไปยังแม่น้ำสายใหญ่ประจำประเทศ ใบหน้าด้านข้างของเธอยังงดงามราวกับรูปสลัก..ริมฝีปากที่ถูกเคลือบด้วยสีแดงจัดเหมือนสีเสื้อผยอเล็กน้อย..ก่อนที่เธอจะตัดสินใจผินตากลับมามองเขา..เราต่างก็รู้ถึงนัยยะเดียวกัน..เขารู้ว่าเธอจดจำได้..และอะไรบางอย่างในดวงตาเขาก็บ่งบอกว่าเขาจดจำได้เช่นกัน“นายคีรี”“ว่ายังไงนางสาวดาริน”คำเรียกขานที่ชอบใช้แท
back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทที่80
"หมายความว่ายังไงคะ!!!"คำตอบของคนเป็นพ่อ ส่งผลให้ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างด้วยความตกใจ...หัวใจดวงน้อยเต้นช้าลง..ความรู้สึกสูญเสียบางอย่างเกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัว"ป๊ะป๋าก็หมายความตามนั้น ป๊ะป๋าเป็นคนขอถอนหมั้นเอง""อ้าว ได้ยังไงคะ แล้วแบบนี้นายคีรีไม่เสียใจแย่เหรอ""ถ้านายคีรีจะเสียใจก็เป็นปัญหาของนายคีรีซิ เกี่ยวอะไรกับบ้านเราด้วยล่ะแค่วันนั้นขับรถพาอายไปลงเขา...ป๋าก็แทบจะฆ่ามันทิ้งแล้ว..ถอนหมั้นๆ ไปก็ดีแล้ว อีกอย่างหนูก็ไม่เคยชอบพันธะนี้อยู่แล้วนี่""ป๊ะป๋า!!! มันไม่ใช่ความผิดของนายคีรี วันนั้นมันเป็นอุบัติเหตุ..นายคีรีเขาปกป้องอายด้วยซ้ำ""ไม่รู้ ถอนหมั้นแล้วก็คือถอนหมั้น อย่าไปพูดถึงผู้ชายคนนั้นอีกเลย"คนเป็นพ่อผู้หวงลูกสาวรีบตัดจบอารมณ์ดี ก่อนจะหยิบมือถือมาไล่อ่านข่าว ไม่สังเกตสีหน้าซีดเซียวของคนเป็นลูกแม้แต่นิด'เผด็จการชะมัด..เผด็จการเหมือนใครกันนะ ก็เหมือนตัวเธอนะซิ!!'เมื่อออกจากโรงพยาบาลได้สองอาทิตย์คนป่วยเริ่มอาการดีขึ้น...อีกทั้งได้สรุปในใจอีกหลายอย่าง ดังนั้นไอ้คนที่ไม่ชอบออกงานเลี้ยงสังคมหรูหราก็กลับมาออก...เพื่อจะเห็นหน้าใครบางคนและยังสามารถใช้เหตุผลประมาณว่า 'บังเอิญเจอกัน เลยไ
back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทที่79
เมื่อคนเป็นพี่กลับบ้านมาแล้วพบน้องชายทำหน้าเครียด ในมือของเขามีสมุดเบิกถอนสมุนไพร ส่งผลให้คนมีชนักติดหลังเสียววาบในใจ...ดวงตาคมกริบหรี่มอง พร้อมโยนสมุดในมือลงบนโต๊ะ"มีอะไรจะแก้ตัวมั้ย?""...""ทำไมเจ้ทำแบบนี้ เจ้ทำมันลงไปได้ยังไง""ลื้อมันบ้าอาซาน อีฮวงนั้งไม่สมควรให้กำเนิดลูกหลานตระกูลหลี่!!""คนที่ไม่สมควรเกิดมาเป็นลูกหลานตระกูลหลี่คือเจ้ต่างหาก ส่วนจินจินเธอดีเกินกว่าผู้หญิงหลงท่ก สันดานเลวอย่างเจ้มาก""อาซาน นี้ลื้อ นี้ลื้อด่าอั๊ว""เออ อั๊วด่าเจ้นี้แหละ เรื่องนี้มันไม่จบแน่ เจ้เตรียมใจไว้ได้เลย"คนเป็นน้องพูดพร้อมกับเก็บสมุดเบิกจ่ายสมุนไพรติดมือไปด้วย เล่นเอาพี่สาวเหงื่อตก แต่หล่อนรู้น้องชายนั้นแสนดีขี้ใจอ่อนมากแค่ไหน...อีกอย่างจินเยว่ก็เสียไปหลายปีแล้ว...ไหนเลยจะมาเอาผิดเธอได้แต่ไอ้คนใจดีมาตลอดชีวิต กับเลือกนำเรื่องไปฟ้องอาปามู่เฉิน กับอาม๊าด้วยรู้ว่าท่านทั้งสองเป็นคนยุติธรรม...เมื่อบุพการีรับรู้เรื่องทุกอย่างก็ถึงกับตกใจ...เพราะสิ่งที่ลูกสาวคนเดียวกระทำเป็นสิ่งที่เลวร้ายมาก มันไม่ต่างทำจากการทำร้ายสายเลือดครอบครัวตระกูลหลี่ดังนั้นตอนหลี่หนิงเกอเดินเข้าห้องทำงานของอาปามู่เฉิน
back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทที่78
ระหว่างที่ชายหนุ่มลงมือทำความสะอาดหลุมศพของภรรยา...หลี่มู่เฉินที่เดาไว้แล้วว่าลูกชายจะมาที่นี้ ก็เดินเข้ามาหาทันที หลังจากที่ยัยหนูจินเยว่เสียไปได้สองเดือน..ลูกชายของเขามักมาทำความสะอาด เอาดอกไม้มาวาง “อาซาน”“อ้าว อาปา มาได้ยังไงครับ”เสียงแห้งถามกลับ พร้อมส่งรอยยิ้มเศร้าหมองไปให้..ใบหน้าภายใต้หมวกสานกันแดด แดงขึ้นเล็กน้อย เนื่องจากอยู่ด้านนอกเป็นระยะเวลานาน“อื่ม อาปามีเรื่องจะคุยกับลื้อ”หลังจบคำผู้ชายสองวัยจึงเดินไปนั่งใต้ร่มไม้ที่อยู่ไม่ไกลจากหลุมฝังศพจินเยว่นัก“ลื้อแน่ใจแล้วรึ ที่จะลาออกจากโรงพยาบาล”“ครับ”“เห้อ อาซาน..ฟังอาปานะ จินจินอีตายไปแล้ว แต่ลื้อยังมีชีวิตอยู่”“อื่ม ผมรู้..ผมเองก็กำลังใช้ชีวิตอยู่นี้ไง”“แบบที่ลื้อทำอยู่ เขาไม่ได้เรียกว่าการใช้ชีวิตนะอาซาน”เสียงอาปาอ่อนล้า มือหนาหยาบตบหลังลูกชายเบาๆ เพื่อปลอบประโลม“อาปารู้ว่าลื้อรักจินจินมาก”“...”“ไม่งั้นอาปาคงไม่หมั้นหมายลื้อให้จินจินหรอก”“ทำไม...อาปารู้ละครับว่าผมรักจินจิน”น้ำเสียงลูกชายโตเริ่มพร่า..เพราะตัวเขาเองยังไม่รู้ตัวเลยว่ารักเธอตั้งแต่เมื่อไร“จำได้มั้ย ว่าปีหลังๆ มานี้ ลื้อชอบบ่นว่าน้อง..แต่พอกลับมาทีไ
back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทที่77
ชาตินี้น้องตามพี่มา ชาติหน้าพี่ยาตามน้องไปความรู้สึกเจ็บปวดเกาะกินทั้งแก่นกระดูก ลามไปยังเนื้อหนังมังสาทุกส่วนก่อนสติสุดท้ายจบลง..ร่างเพรียวระหงสะดุ้งตกใจตื่น..น้ำตาหยดใสไหลลงจากหางตาทั้งสองข้าง..เสียงสะอื้นไห้เจ็บปวด..ก่อนดวงตาดำคู่สวยจะจับโฟกัสทุกอย่างได้..มือเรียวเล็กข้างซ้ายร้อนชื้น..คนที่กุมมือไว้ไม่ปล่อย...ไม่ใช่ใครที่ไหน คือนายคีรี ผู้ที่ทั้งชีวิตไม่เคยปล่อยมือเธอเลยสักครั้งในอดีตวันที่เธอตื่นฟื้นจากอุบัติเหตุครั้งแรก...ความรู้สึกเจ็บปวดไม่ต่างจากตอนนี้แม้แต่น้อย..แต่สิ่งที่ต่างมีเพียงแค่ว่า..เธอจำเรื่องราวในอดีตไม่ได้...มีเพียงความรู้สึกเจ็บปวดเคียดแค้นที่เกาะกินจิตวิญญาณ.. เธอเกลียดผู้ชายคนนั้นจับใจแต่ครั้งนี้นั้นแตกต่าง..ดารินในวัยสิบสามขวบ ยังคงไร้เดียงสาในเรื่องความรัก กับนางสาวจินเยว่ในวัยยี่สิบผู้ถูกเลี้ยงดูมาอย่างปล่อยปละละเลย และยึดติด รวมถึงดารินหรือจินเยว่ในปัจจุบันที่ทะลุเข้าไปในอดีตเหตุการณ์เดียวกัน...แต่ความเข้าใจต่างกันในครั้งหนึ่งเธอเคยคิดแค่ว่า..ทุกสิ่งทุกอย่างเมื่อทุ่มเทไป ย่อมสมควรได้คืนกลับมา..มีแต่คำถามว่าทำไมเขาไม่เข้าใจ ทำไมเขาไม่ตามใจเธอ...เธอเป็นเม
back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทที่76
ร่างเพรียวระหงซุกตัวกอดสามีตัวโตไว้แน่น..หลี่ลี่ซานเองก็เต็มไปด้วยความไม่สบายใจ..เลือกทางไหนก็ผิดทั้งนั้น..มือเรียวได้รูปปัดลูกผมที่ระหน้าด้วยความทะนุถนอม“จินจินแน่ใจนะคะ ที่ทำแบบนี้”“ค่ะ มันเป็นทางเลือกเดียวที่เรามี...ถ้าสมมติวันนี้เฮียซานไม่ไปช่วยเจ้เซียงเซียง.. ถ้าเกิดเจ่เจ้แกเป็นอะไรขึ้นมาจริงๆ เราคงเหมือนมีตราบาปไปตลอดชีวิต อีกอย่างจินจินมีเรื่องจะสารภาพค่ะ”ปลายเสียงเธอแผ่วเบา..ริมฝีปากรูปกระจับถูกกัด“สารภาพเรื่องอะไรครับ”“ผู้ชายคนนั้น...เจ้าน้อยแสนอะไรนั้น...จินจินเป็นคนแนะนำให้ไปจีบเจ่เจ้เซียงเซียงเองค่ะ”“…”“แต่จินจินไม่รู้หรอกนะคะ ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นพวกชอบทุบตีผู้หญิง”น้ำเสียงคนตัวเล็กติดประหม่า ดวงตาคู่สวยช้อนมองสำรวจนึกกลัวว่าเขาจะรังเกียจ..เพียงแต่แววตาใสกระจ่างที่มองมาเต็มไปด้วยความเข้าใจ“จินจินอย่าคิดมากเลยนะคะ เซียงเซียงเลือกของตัวเธอเอง ไม่เกี่ยวกับจินจินเลย”“แล้วเฮียไม่คิดว่าจินจินร้ายเหรอคะ”“อื่อ ร้ายแต่น่ารัก เฮียชอบ”เขาพึมพำตอบ ก่อนจมูกโด่งสวยจะฝังลงไปตรงซอกคอภรรยาตัวน้อยอย่างหลงใหล..ในชีวิตเขาล้วนต้องการเพียงเธอ...แค่เธอก็พอแล้วเช้าวันต่อมาคุณหมอหนุ่มจำต้
back to 1950's ย้อนเวลาให้ดอกไม้ผลิบาน บทที่75
ตกเย็นวันนี้โชคดีที่เคลียงานได้เร็ว หญิงสาวจึงได้กลับบ้านก่อน เธอลงมือเข้าครัวทำอาหารเย็นเอง เมนูวันนี้เป็นอาหารไทยง่ายๆ อย่างต้มยำกุ้งน้ำข้น ผัดโป้ยเซียง และไก่กรอบชุบแป้งทอด โดยไม่คิดว่าจะมีแขกผู้ไม่ได้รับเชิญ บุกขึ้นมาถึงบ้าน...คุณนายเหวินผู้เป็นแม่สามี จูงลูกสาวคนเดียวเข้ามาด้วยท่าทางร้อนรน ด้านหลังเองมีเด็กในบ้านเดินตามมาด้วย“สวัสดีค่ะ ม๊า มาได้ยังไงคะ”“จินจิน อาซานกลับมาหรือยัง อั๊วมีเรื่องจะคุยกับอี”แม่สามีตั้งคำถามขึ้นมาแทน“น่าจะใกล้แล้วนะคะ ม๊านั่งรอก่อนนะคะ เดี๋ยวจินจินชงชามาให้”เจ้าของบ้านเชื้อเชิญ ก่อนจะหายเข้าไปในครัว ชงชารสโปรดให้ด้วยความใส่ใจ แต่พอออกมาต้องประหลาดใจ นอกจากแม่สามีที่นั่งรอ ยังมีซุนเหยียนแม่เลี้ยงที่นั่งงงๆ อยู่ด้านข้าง ซึ่งเวลานี้ส่วนใหญ่ม๊ามักจะดูแลอาบน้ำ ป้อนข้าวหลานอยู่ตึกด้านข้าง“อ้าว ม๊าใหญ่ มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ”“พอดีหนิงเกอไปตามม๊ามา..ม๊าก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามีเรื่องอะไร” คำตอบของคนเป็นแม่เลี้ยง คล้ายสัญญาณเตือนอะไรบางอย่างที่ ‘ผิดปกติ’ดวงตาคมคู่สวยหลุบลง ก่อนจะเลือกเก้าอี้ตัวข้างๆ แม่สามี..บุคลิกหลังตรง งามสง่า..บรรยากาศสงบนิ่งเป็นนักหนา
