I was a lonely man with empty arms to fill
Then I found a piece of happiness to call my own
And life is worth living again
For to love you to me is to live
- One in a Million You, Larry Graham
***
DUMATING ang family day ng kambal. Sa totoo lang ay hindi mapakali si April. She is not fond of having a favor from someone. Lalo na at kakakilala niya pa lang sa tao.
This past few weeks ay walang araw na hindi siya kinamusta nito. Kagaya nung isang araw ay bigla nalang itong lilitaw sa harap ng bahay nila, may dalang pagkain at masayang nakikipag kwentuhan sa
*** ANG tsismis, mas mabilis pa ‘yang kumalat kaysa sa internet connection ng PLDT. Hindi na siya nagtataka kung pagpasok niya kinabukasan sa tindahan ay kakaiba ang tingin sa kanya ng mga katrabaho. ‘Yong iba’y nagtutulakan pa papunta sa kanya, pointing out who’s gonna ask the million dollar question. “April!” Tawag sa kanya ng isang ka-trabaho. Iba talaga
Oh, simple thing, where have you gone?I’m getting old, and I need something to rely onSo tell me when you’re gonna let me in?I’m getting tired, and I need somewhere to begin.- Somewhere Only We Know, Keanne***“SERYOSO ako.” Hindi naman alam ni April kung anong isasagot dito. It takes her a minute to process what could be the proper and right words to say to him. Kahit maikling panahon pa lang niya ito nakilala ay naging malapit na siya dito. The least she could do is to hurt him, unintentionally.
***APRIL’S expecting awkwardness sa pagitan nila ni Alex. But the opposite happened. The man continues his daily routine of eating breakfast together with them. Walang bahid ng kahit katiting na awkwardness sa dito, sa kanya siguro meron. But the man is always giving reasons para maalis ang awkwardness nila. “Are you okay?” Nag-aalala na tanong nito. “O-Oo, medyo masakit lang ang ulo ko.” Sagot niya dito.
* KUMAPIT NA NG MAHIGPIT ****MASAMA man ang pakiramdam ay pilit na pumasok si April sa Route 77. Hindi siya pwedeng lumiban. Ito ang una niyang beses na sasayaw sa sinapong trabaho ni Tanya. It's the first Wednesday of the month. Kung every Friday ay Big night ang tawag sa show nila pag lagpas ng 12 ng gabi. Every first Wednesday naman ay
This time, I’m not gonna let you slip awayThis time, I’m gonna let another day go byWithout holding you so tightWithout treating you so rightThis time, I’m not gonna let go of your loveThis time, I promise you that we’ll rise above it allAnd I will never let you fallI’m gonna give you my all, this time- This Time, Freestyle***“TAHAN NA, nandito na ako.” Ha
* STRONG PARENTAL GUIDANCE IS ADVICE ****NANG magising si April ay nasa isa na siyang higaan. Bukas ang bintana ng kwartong kinalalagyan niya, kitang-kita mula dito ang napaka gandang tanawin. Para lang siyang nasa panaginip. She’s still wearing her costume since last night. Pero wala na ang jacket ni Cyril, nakabalot lang siya ng puting kumot. She tried her best to get up and stare at the most beautiful thing she laid her eyes on. Hindi pa man siya nakakalabas ay alam niyang nasa mataas na parte ang kinalalagyan nila. Sa bundok? Maybe. D
* STRONG PARENTAL GUIDANCE IS ADVICE. DETAILED SCENES AHEAD *Pinanuod niya ito habang mabilis na tinatanggal ang lahat ng suot na damit at basta basta na lang ibalibag sa lapag. His body matures years apart. Alam na alam ni April ang mga nagbago dito. The moment he removed his underwear his love muscle instantly sprung free. It’s like he is saying hi there! Missed me? to her. Hindi naman nag-aksaya ng panahon si Cyril. He devour her instantly. “Ahh!”
Don’t say you love me, unless foreverDon’t tell me you need me, if you’re not gonna stayDon’t give me this feeling, I’ll only believe itMake it real or take it all away.- Don’t Say You Love Me, The Corrs***HINDI nakakibo si Cyril sa huling sinabi ng asawa. Nakatanaw lang ito sa hubad nitong likod na papunta sa comfort room sa loob ng kanilang kwarto. Nilamon ng tunog mula sa hampas ng alon ang buong kapaligiran. Kas
*** ~ 3 years after ~ “SA atin naman pong sports news, nakatutok live and exclusive mula sa Thailand si April. April anong balita sa ating mga atleta sa SEA Games?” Lumabas ang animated gap ng news program, pagkatapos ay ang muka ni April sa screen. She’s wearing a white polo shirt that has the logo of the network and maong pants. Hawak nito ang mikropono na may logo din ng network. Sa paligid nito ay kitang kita ang mga nagsasayang tao. Hawak ang bandera ng Pilipinas at masayang masayang winawagayway ito. “Thank you Ms. Nadeth. At ito nga po, live tayo sa Nimibutr Stadium sa Thailand kung saan ginanap ang championship ng ating Men’s Basketball teaM laban sa koponan ng Thailand. Naging madugo at mahirap ang laban, pero sa huli tayo pa din ang nagwagi! Isang ginto nanaman para sa ating bayan.” Pagkatapos ay pinakita ang video skits kung saan may inserts ng videos ng basketball game ng team Philippines versus Thailand na kanyang vino-voice over live. After ilang segundo ay pina
I'm never gonna let you go, I'm gonna hold you in my arms foreverGonna try and make up for all the times I hurt you soGonna hold your body close to mine from this day on we're gonna be togetherOh I swear this time I'm never gonna let you go.- Never Gonna Let You Go, Sergio Mendes***HINDI mapakali si Cyril. Nandoong tatayo ito, o di kaya ay maglalakad at iikot ikot sa loob ng hotel room. Namamawis din ang kanyang mga palad. “Relax, son. Para namang sasabak ka sa gera niyan, you are just getting married.” Pagpapahinahon sa kanya ng ama. He sits on the sofa once again. “I don’t know, dad. This is what they called wedding jitters maybe? Naniniwala naman akong hindi na ako lalayasan ng asawa ko, pero kinakabahan talaga ako. P-Paano kung hindi magustuhan ni April yung ayos ng venue? Yung yari ng mga gown ng a-” “S-Son! Stop. Just stop.” Natatawang umiiling ito habang tinatapik siya sa paypay. “You better relax, Cyril. Ayaw mo naman sigurong mahimatay sa mismong kasal mo? That wou
You taught me how to loveYou showed me a tomorrow and todayMy love, that's different from the yesterday I knewYou taught me how to loveAnd darling, I will always cherish youToday, tomorrow, and forever- When I Met You, APO Hiking Society***“I SHOULDN’T have listened to you! I should not have done that!” He is in a state of panic right now. When the coordinator said that April is gone, biglang nag blanko ang isip niya. And then something hit him. After he recovered he immidiately called Kyle. The real general manager of this hotel resort. Agad naman siya nitong pinuntahan. Hindi pa ito nakakalapit sa kanya ay siya na ang pumunta dito. “Kyle! I need all the CCTV footage right now! Bring me to the security room!” “S-Sir, what happen?” “My wife’s missing!” Agad naman siya nitong dinala sa opisina na nagco-control sa CCTVs. They checked every footage that has the recording. Nakita niya sa video ang asawa na lumabas ng kanilang kwarto 5 minutes after he went out. Pumunta ito
*** KINAKABAHAN siya. Mas pa kaysa noong kausapin ang biyenan. Hindi niya alam kung nakailang baso na ba siya ng tubig simula ng magising kanina. Kahit si April ang nahahalata ang pagiging agitated niya. “Cy, what’s wrong? Bakit kanina ka pa hindi mapakali?” Tanong nito sa kanya ng makasalubong sa hagdanan ng kanilang bahay. Busy na busy ito sa pag aasikaso sa mga anak. Aalis kasi ulit sila ngayong weekend, and as their family day sinabi niyang pupunta sila sa isang resort sa Batangas. “N-nothing,” Tanggi niya dito. “Oh wait! Baka mamaya may important kang client call at hindi mo sinagot kasi aalis tayo?” Medyo pabalang na tanong nito. April got upset when he did not answer an important meeting call. Medyo nagkagulo ng kaunti. Wala naman masyadong nagyari pero she’s upset a little dahil nadagdagan ang trabaho niya after not answering the call. “No! None. I…I am just excited to see the resort. Gusto ko lang makita first hand if my investment doesn’t go to waste.” Pagdadah
*** “ANGELA, ANGELO. Kainin niyo na itong mga ice cream niyo. Matutunaw. Sayang.” Kinuha ng mga anak ang ice cream na hawak at masayang tumakbo pabalik sa kanilang mga house helpers na nagpapalipad ng saranggola. They are in a picnic park somewhere in Laguna. Another weekend means family day for their little family. Nasa ilalim sila ng isang mayabong at malaking puno. Like other family and friends here, nakaupo sila sa isang mat. Dala dala ang iba’t-ibang klase ng pagkain. She doesn’t forget her children’s favorite snacks. And of course, her first born aka her husband’s, favorite food. “Here. Kainin mo na.” Abot niya sa chicken sandwich na paborito nito. “Thanks!” And he immediately takes a bite. Naka sandal sila sa katawan ng puno habang masayang pinagmamasdan ang mga anak. Their kids are playing with their bodyguards and house helpers. Another happy memories to cherish. “Ang bilis nilang lumaki.” Malungkot na sabi ni April sa asawa. “Next thing we know, mag papakilala
I know we’re starting over again This time we’ll love all the pain away Welcome home my lover and friend We are starting over, over again - Starting Over Again, Natalie Cole *** “C-CY! Let’s talk. Please?” A woman’s voice is echoing in the busy, yet quiet, lobby of the Constantino Group of Companies Building. All eyes are at the center of the attraction. A woman was held by 2 woman bodyguards. Nagmamakaawa sa lalakeng kakarating lang. But the man is deaf to the woman’s plea. “Cy, please. I…W-We need to talk.” Her cries are not enough. Ni hindi man lang humarap ang lalakeng pinapakiusapan. He is just standing with his secretary at the elevator’s doors waiting for the express elevator to open. “S-Sir?” Though he is nervous, the male secretary asks his boss. “What?” “S-Si Ms. Vanity po.” The secretary said the obvious. “I know.” Punong puno ng pagtataka ang secretary sa sinagot ng kanyang amo. “C-Cy! I am still the representative of the P-Pangilinan Group of Comp
***“BAKIT hindi ka kumikibo? May nagawa ba ako? Please tell me.” Malambing na tanong ni Cyril sa asawa. Hindi na kasi ito kumibo simula ng tanungin nito kung anong nagyari sa kanila ni Lucas. “Hindi kasi ako naniniwala na walang nagyari sa inyong dalawa ni Alex. Kilala kita, Cy.” Napakamot na lang ng batok si Cyril. Alam talaga ng asawa kung anong karakas niya. At bilang mabuting asawa dito, hindi dapat siya nagtatago ng sikreto dito. “We just talk. Nothing fancy.” “Anong pi
'Cause this angel has flown away from meLeaving me in drunken miseryI should have clipped her wingsAnd made her mine for all eternity- Heaven Knows, Orange & Lemons***“HATID na kita.” Alok ni Alex sa kanya habang papalabas sila ng Cloud 9. Malalim na ang gabi at malamig na din ang simoy ng hangin. Hating gabi na din. “Hindi na. Nakakahiya naman sayo.” “Wala yon. Isa pa, baka saksakin ako ng asawa mo. Pumayag na nga siyang makapag usap tayo, tapos hahayaan pa kitang umuwi mag isa? Saka ako nagdala sayo dito, ako din ang mag uuwi sayo.” “Hindi na.” Itinaas nito ang cellphone na hawak. “Magpapasundo na lang ako sa asawa ko.” Wala na itong nagawa ng i-dial niya ang cellphone at tawagan ang asawa. “Cy?” Nagulat pa siya ng isang ring pa lang ay sumagot na agad ang asawa. “Cy?” Tawag niya ulit dito dahil hindi ito nagsasalita. “Y-Yes?” “Nasaan ka? Puwede bang… pwede bang magpasundo?” Nahihiya pa niyang tanong dito. “Look at your right.” Simpleng sagot nito. Agad niyang sinunod
*** MALAKAS ang ihip ng hangin. Nagtatagpo ang bituin sa langit at bituin sa lupa mula sa mga bahayan at building sa kalakhang Maynila. Wala masiyadong nagbago sa lugar mula nang una silang nagpunta dito. Pareho silang nakatanaw sa kawalan, pinapakiramdaman ang bawat isa. “Parang kailan lang nung una tayong pumunta dito.” Ito ang unang bumasag sa katahimikan. Hindi naman niya maiwasang matawa nang maalala iyon. “Ang lamig lamig dito pero kinuha mo ako sa Route ‘77 na ang tanging suot lang ay one piece leather suit at stockings.” Tuluyan itong natawa ng maalala ang una nilang pagpunta dito sa Cloud 9. “Naalala ko nanaman yung mukha ni Hershey at Tommy nang kuhain kita sa stage.” Naiiiling pa ito habang humihigop ng kape na kanilang inorder. “Inatake ata si Mammy Tommy dahil sa ginawa mo.” Natatawa ding tugon niya dito. Katahimikan ulit ang bumalot sa kanilang dalawa. “Naaalala ko din kung anong pinagusapan natin ng mga oras na yon.” “Umiyak ka noon.” Bigla naman