Ipinagpatuloy ni Gloria ang kanyang galit na galit. Ilang araw lang ang nakalipas, siya ang mabait na elder na nag-aalaga kay Calista. Pero ngayon, siya ay sumailalim sa isang kumpletong pagbabago. Napansin ni Philip ang matinding madilim na ekspresyon ni Lucian at pinagpawisan siya ng malamig."Sige, wag na nating pag-usapan."Tinulak niya si Gloria. "Bakit ka ba nagiging pushover?"Hindi nakayanan ni Gloria ang sunud-sunod na ugali ng asawa at galit na tinabig ang kamay nito. " Isaalang-alang ito sa isang sandali. Kumusta ang negosyo mo simula nang lumipat tayo sa puntod ng tatay mo dalawang taon na ang nakakaraan? Kaya mo bang bumili ng Mercedes, o isang traktor na pasok sa iyong badyet?" Sa wakas ay nagpakawala ng kanyang galit, tumalikod si Lucian."Hindi ko masabi kung paano napunta ang iyong huling dalawang taon, pero kung patuloy mong pipilitin ang aking mga pindutan, masisiguro kong ang natitirang bahagi ng iyong buhay ay hindi magiging isang lakad sa parke." Ang
Labis na tumataas ang emosyon ni Zachary. Galit niyang tinitigan si Calista. Natigilan si Calista sa reaksyon nito, pero nanatili siyang kalmado at nagpatuloy, "Nagtatanong lang ako. There's no need to get so worked up." Kumunot ang noo ni Zachary at nagtanong, "May sinabi ba si Gloria sa iyo? Alam mo kung anong klaseng tao siya. Gagawin niya ang lahat para sa pera." Kinakabahang pinulupot ni Calista ang kanyang mga daliri sa armrest ng couch."Kung iyon ang pakikitungo, bigyan mo ako ng ilang hibla ng iyong buhok. Magpapa-DNA test ako at ikulong ang mga rumor-mongers na iyon sa mga resulta." Nanginginig ang katawan ni Zachary sa ipoipo ng emosyon. Nakakuyom ang kanyang mga kamao habang pinipigilan ang labis na nararamdaman."Mas pinagkakatiwalaan mo ang tiyahin mong nakatuon sa pera kaysa sa tiwala mo sa akin?" frustration niyang tanong. Hindi umimik si Calista, pero malinaw ang kanyang determinasyon na kunin ang buhok ni Zachary. Pagkatapos ng tense na standoff ng mga lim
Ang driver ng kotse sa likod ni Lucian ay tila mas interesado sa kaguluhan kaysa sa pagtutuon ng pansin sa kalsada. Sa isang malakas na "putok", tinapos niya ang Bentley ni Lucian. "Ano bang problema mo? Napa-preno ka ng wala sa oras! Kahit dalawa ang utak, hindi ako nagre-react sa oras!" sigaw ng driver ng sasakyan sa likod na nakadungaw ang ulo sa bintana."Iniisip mo ba lahat ng iyon dahil nagmamaneho ka ng Bentley?" Hindi pinansin ni Lucian ang galit na driver at dumiretso sa crowd. Sa kabilang banda, kinuha ng driver ang kanyang telepono at nagsimulang kumuha ng mga larawan."Maniniwala ka ba? Hindi lang siya napa-preno ng wala sa oras, pero naka-flip-flops din siya! Tama ba ang iniisip niya?" Sinubukan ng driver ng kotse na ibigay ang sisi kay Lucian, nag-aalala na hindi ito sasagutin ng kanyang insurance kung humingi sa kanya si Lucian ng kabayaran. Samantala, tinulak ni Lucian ang karamihan at nakarating sa harapan. Walang paggalaw o indikasyon ng sinuman sa ibabaw
Nakahiga si Lucian sa madilim na pulang plastic track, basang-basa at tumutulo ang kanyang pantalon ng tubig. Nakabaluktot ang isang paa, nakahiga siya doon. Kinagat ni Calista ang kanyang labi at inabot para tanggalin ang kanyang sinturon. Nakatutok ang matinding tingin ni Lucian sa kanyang mukha. Bahagya siyang napakurap-kurap at nanunukso, "Pinaplano mo bang tumayo diyan at panoorin akong nanlamig hanggang mamatay kung hindi lang kita tinawagan?" Naniniwala si Lucian na hindi kusang lalapit si Calista sa kanya nang walang interbensyon ng security guard. Kalmadong pinagsikapan ni Calista ang pagkalas ng kanyang sinturon at patuloy na sumagot, "Hindi ka sana nagyelo hanggang sa mamatay ang mga security guard sa paligid." Ang security guard, na kaanib sa Willowbrook Park Management, ay walang alinlangan na mananagot kung may mamamatay na magyelo sa ilalim mismo ng kanyang ilong. Natagpuan ni Lucian ang kanyang sarili na nawalan ng mga salita. Sa isang banayad na pag-click, ma
Hindi akalain ni Calista na mapupukaw siya ng ganoong kaswal na tanong."Hindi."Pagkaalis ni Charlotte, si Lucian naman. Ang mga resulta ay tatagal ng halos dalawang oras. Kaya, lumabas si Calista para salubungin si Selena.Nalaman niya ang tungkol sa insidente mula sa balita at tinawagan si Calista para tanungin ang address. Pagkatapos, nagmamadali siyang lumapit."Bakit siya tumalon sa isang lawa?"Hinawakan niya ang kamay ni Calista at pinagmasdan si Lucian na hindi gumagalaw sa kama sa emergency room."Lumabas na ba ang resulta ng test? May mali ba sa kanya?" nag-aalalang tanong niya." Naghihintay pa kami sa mga ulat. Medyo matatagalan lang. Hindi dapat magkaroon ng anumang malaking mali. Mangyaring maupo. Walang dapat ikabahala."Sinisi ni Selena ang sarili."Kasalanan ko ang lahat. Paano ko nasabi 'yon? Narinig niyang tumalon ka daw sa lawa at hinanap ka nang hindi man lang nagsusuot ng sapatos."Kumunot ang noo ng nakatali sa kama na si Lucian."Mom...""Ayaw mo ba
Si Selena ay wala sa isip simula nang magising siya noong umagang iyon.Nang mapansin niyang umalis si Lucian, nag-aalalang tanong niya, "Saan ka pupunta?""Trabaho," sagot ng lalaki.Ang Northwood Corporation ay hindi magbabakasyon hanggang bukas. Mayroon pa siyang dalawang taunang pagpupulong na dadaluhan. Kailangan niyang pumasok sa trabaho. Iritadong tinitigan niya ang umaatras nitong pigura." Sunduin mo si Calista mamaya. Mag-isa lang siyang magsa-New Year sa maliit na apartment na iyon. Siguradong malungkot ito."Naalala niya kung paano nagpumilit si Calista na ayaw nang bumalik kahapon ng gabi. Nanlamig ang ekspresyon niya."Hindi niya iniisip na nag-iisa siya. Ano ba ang pinag-aalala mo?""Oh diyos ko..."Labis na bigo si Selena sa kanyang anak."Kung sino ang magpakasal sa iyo ay ang pinakamalas na babae sa buhay. Nakuha mo ang iyong kakulangan sa emosyonal na katalinuhan mula sa iyong blockheaded na ama."Si Henry, ang blockhead, ay wala man lang doon para ipagtang
Ang lahat ay nangyari sa isang kisap-mata. Hindi alam ni Calista ang iisipin. Ang nakita lang niya ay hindi umiiwas si Hector sa suntok.Medyo marami ang mga nakamasid pero walang nangahas na lumapit dahil sa patalim na hawak ng lalaki.Kumuha si Calista ng isang stick sa isang booth sa tabi nila at sinugod ang mga salarin. Walang humpay niyang hinampas ang mga ito sa kanilang mga ulo.Sinipa ni Hector ang huli sa lupa at hinawakan si Calista sa kanyang mga braso. Kinuha niya ang stick sa kanyang mga kamay para maiwasan ang aksidenteng saktan niya ang isang inosente."Enough. Tinakot mo sila."Mabilis na dinala ng mga pulis na nagpapatrolya ang grupo ng mga lalaki. Napatitig si Calista sa napunit na sando ni Hector. Nakasuot ito ng itim pero kitang kita pa rin niya ang mga bahid ng dugo sa liwanag."Pupunta tayo sa ospital."Kamakailan lamang ay tila nawalan siya ng swerte. Panay ang paglabas-masok niya sa ospital."Gasgas lang, magiging okay din ako bukas."May sapat na dista
Lumuhod si Calista para suriin ang libingan para makitang selyado ito. Galit na galit siyang napatingin sa lalaking nasa likod niya."Nababaliw ka na ba, Lucian? Ano bang problema mo?"Napakunot ang noo ni Lucian sa pahayag nito."Mag-ingat ka, Calista."Iisipin na ibababa niya ang sarili sa paggamit ng mga mahalay na kabastusan."Ang ginagawa ko lang ngayon ay ang paggamit ng aking mga salita. Pinagmamasdan ko ang aking sarili nang husto. Hindi mo ba nakikita na ako ay gumagamit ng pisikal na karahasan, hindi ba?"Siya ay higit sa galit."Maghukay ka ng libingan. Isasama ko si lolo.""Nakatatak na ang libingan. Gusto mo itong muling buksan? Hindi man lang makahinga sa kapayapaan ang lalaki dahil gusto mo siyang palipat-lipat. Ganito ba ang pagpapakita mo ng pag-aalaga sa kanya?"Pinagtatawanan niya ito ng tingin."But then again, ikaw pa ang nagrereklamo na inihimlay ang lolo mo sa napakasamang lugar noong nasa Fort City tayo. Pinilit mong i-relocate siya tapos masaya kapag