Chapter 6

Chapter 6

Kay bilis naman ng panahon, hindi mo namamalayan nasa huling year ka na ng highschool journey mo. Tapos ngayon, kung gaano kabilis ang panahon, ganun din kabilis ang pangyayari na sa isang iglap naging boyfriend ko na ang katabi ko at girlfriend na niya ako. Sarap pala sa pakiramdam na ganito. 

Wala ng ligaw-ligaw, kami na agad ni Ignacio. For eleven months lagi kaming magkasama, hatid-sundo niya rin ako sa bahay. Sobrang sweet niya pala na klase na boyfriend. Mas clingy din kaysa sa akin.

Higit sa lahat, binago ko ang sarili ko at naging mas maalaga. Kaya ang dating maraming loyal na friend sa mukha ko ay nag sisialisan na sila kasi mga fake friends sila. Meron pa naman pero hindi na gaano karami tulad ng dati. May ginagamit na sabon si Sophia sa akin dahil maganda raw yun sa balat, hindi naman siya pampaputi kundi pang-alis lang ng mga masasamang nilalang sa mga mukha natin. 

"Here... kumain kapa love, hindi pa nangangalahati ang pagkain mo." ani ni Ignacio.

"Busog na ako, saan ko sila ilalagay sa tiyan ko kung puno na sila? Paanong hindi nangangalahati eh panay naman puno mo ng pagkain sa plato ko," Ngiti ko na sabi sa kanya. Ngumuso siya kaya hinalikan ko ang pisngi niya. "Okay, kakainin ko na po, sayang naman ang grasya." sabi ko sa kanya. Yan... sa isang iglap sumilay na ang kanyang ngiti dahil sa sinabi ko. Tumataba na nga ako eh, kahit mga kapatid ko alagang-alaga niya rin. 

Nasa bahay nila ako dahil may ginagawa kami na projects. Wala ang kanyang mga magulang dahil nasa Cebu raw ito ngayon dahil nandoon ang isa sa kanilang mga business pinapatayo at kailangan sila roon kaya uwian at balikan lang sila dito sa probinsya. Meron din sa Manila kaya baka after ng Cebu, doon naman ang punta nila. Dahil dito na nakapag-aral si Ignacio sa Negros at nagustuhan naman niya kahit pwede rin naman siyang mag-aral sa Cebu at Maynila.

Pero tadhana nga naman, hindi ipinagkaloob yun dahil kung nasa ibang school at City siya pinag-aral ay malamang hindi ko siya naging crush. Malamang hindi ko siya na drawing. Malamang hindi ko siya katabi sa classroom. Malamang din na walang kami ngayon.

"Wala bang alak kahit beer lang dito pre?" Tanong ni Junard. Binatokan tuloy siya ni Nessel. Anim kami sa isang grupo, kaya narito rin sila. Ang ibang classmates namin ay may kanya-kanyang bahay din na pinupuntahan. 

"Anong alak ang pinagsasabi mo, hindi pa nga natin natapos yung projects natin dahil wala ka man lang ambag, tapos maghahanap ka pa ng alak na sisirain lang yang utak mo at iba pa ang maisagot natin sa ipapasa natin na project." saad ni Nessel.

"Kaya nga, puro ka lang alak yang utak mo, mabuti pa ako behave lang dito," sabat naman ni Singko na ngayon kumakain ng chicken feet, request niya yan eh. Isa raw yan sa favorite ulam niya.

Inabot ni Lisa sa akin ang hipon na niluto lang sa garlic at butter. Pero dahil hindi pa binabalatan kaya kumuha ako ng plastic gloves na hinanda namin kanina para sa mga ganito na may babalatan pa para hindi masyadong matapang sa kamay mamaya ang amoy.

Isa pa lang ang nabalatan ko at tumilapon pa kaya natawa kami, "buhay pa yata Mica, ayaw magpakain sayo" sabi ni Nessel.

"Akin na, sana hinintay mo ako." kakaupo lang ni Ignacio dahil pumunta siya sa kusina ng nadatnan niya akong binabalatan ang hipon.

"Kaya ko naman," pero wala na akong magawa dahil kinuha niya na sa aking plato ang mga hipon at dinala niya sa bakanteng paper plate doon at sinimulang balatan bago ilagay sa pinggan ko. May kanya-kanya rin ginagawa ang mga kasamahan namin kaya itinapon ko na ang hiya.

Habang kumakain naman ako sa hipon na wala ng balat ay inabotan ko rin si Ignacio ng pagkain para makakain na rin siya ulit. Hanggang natapos na namin ang kainan na puro lang asaran at tawanan.

Dahil busog na at gusto ng matapos ang ginagawa namin kaya nagmamadali na lang kami para hindi kami abutan ng gabi. Habang nagsusulat ako panay naman kulikot ni Ignacio ng buhok ko kaya tuloy napapalingon ako sa kanya at nakataas ang kilay dahil nagtataka.

"Anong ginagawa mo?" tanong ko dahil busy sa pagsusulat tapos itong isa na to, buhok ko lang ang kinukulikot habang hinilig niya ang ulo niya sa table. May sofa naman pero dahil maliit ang table nila sa sala kaya nakaupo kaming dalawa sa sahig na may carpet. 

"Staring at my girlfriend while holding the tip of her hair kasi nakakadistract habang nagsusulat ka, hindi ko makita ang mukha mo," aniya. Ano raw? Anong kalokohan naman ang pinagsasabi nito. Ang mga kasamahan namin ay may ine experience sa labas dahil sa science itong subject namin kaya ako ang tagasulat, sina summarize ko ang report namin para madali na lang itong ipasa nitong darating na Monday. 

Pero ang isang ito, imbis na tulungan ako kung tama o may mali ba sa ginagawa ko ay iba naman ang kinakabisihan. Mukha ko naman ang ina examine niya. "Wala kang makukuha sa mukha ko na report Ignacio. Hmm meron naman yung before and after face results, tama? Tingnan mo lang huwag kang mag-alala, hindi yan lilipat sa'yo," natatawang sabi ko. Ipinagpatuloy ko parin ang pagsusulat kahit ganun parin ang ginagawa niya.

Kinuha niya ang kamay ko na ginagamit ko sa pagsusulat at dinala sa tapat ng bibig niya para dampian ng halik. "Stay by my side always hon, hmm," pakiusap niya. Hindi na ako nakatiis at binaling ko na lang ang buong atensyon sa kanya. 

"Ano pa ba ang ginagawa nating dalawa? Halos everyday nga na magkasama tayo at nasa tabi mo lang ako. Kahit nasa bahay na ako ay naroon ka rin naman at tumatambay, alam ko naman ang ginagawa ko kaya 'wag kang mag-alala. Nagpapanggap lang tayo na girlfriend at boyfriend things dahil yun ang napag-usapan nating dalawa and I'm okay with that," saad ko. Baka balang araw matutunan niya rin akong mahalin ng buo. Yung wala akong kahati sa puso niya kundi ako lang at wala ng iba pang pangalan. Lumapit siya sa akin at niyakap niya ako.

"I love you, I'll make this relationship last forever between us. Just believe me and don't ever leave me alone kasi hindi ko kaya." aniya. Nagugustuhan man pero binabalewala ko na lang, inaantok yata ito dahil kagagaling niya lang sa Bacolod dahil doon ang shoot niya naka assign from modeling. Dahil naalala niya na may project kami na kailangan tapusin kaya napilitan siyang gumising at hito magana naman at masigla kanina pero siguro hindi siya nakatiis at naramdaman niya na ang antok. 

"Matulog ka muna sa kwarto mo dahil alam ko na inaantok ka pa, gigisingin ka na lang namin kapag pauwi na kami," sabi ko. Nginitian niya ako at tumayo, akala ko na papanhik na siya sa itaas pero kinuha niya lang ang maliit na dalawang unan at nilagay sa sofa kung saan ako banda. Doon siya humiga. Pinalapit niya ako sa kung saan abot niya ako para hawakan at nilapit ang maliit na table para makapagsulat pa rin ako. 

"I rest here, dahil alam ko na ayaw mong sumama sa akin sa itaas dahil baka magtataka sila na wala tayo sa sala at may ginagawang kakaiba," ngiti niya kaya inirapan ko siya. 

"Matulog ka na, baka mamaya magiging zombie ka na niyan at kung ano pa ang mangyari sayo pagka-uwi at kapag inihatid mo ako mamaya sa bahay. Pero pwede naman na sina Singko o Junard ang maghahatid sa akin, ayos lang." Saad ko. 

Bumangon siya at h******n ako sa noo at humiga ulit, para makatulog siya kaagad kahit madali lang naman siya makatulog. "Ako lang ang maghahatid sa'yo, ako lang ang nakakaalam kung saan nakatira ang honey ko at ako lang dapat ang makatabi mo sa front seat, okay?" Hinampas ko siya ng mahina sa kanyang braso.

"Antok lang yan, sige matulog kana at ikaw na ang maghahatid mamaya sa akin sa bahay, ayos na ba?" tanong ko para mapanatag siya at maniwala sa akin. 

"Very good!" sabi niya habang hinahagod ang likod ko. Pinatigil ko siya sa ginagawa niya. 

Ginamit ko ang kaliwang kamay ko para tapik-tapikin ang braso niya at hinayaan ko muna siyang tinititigan ako at nagpatuloy sa pagsusulat gamit naman ng kanan na kamay.

Ilang minutes ko yung ginawa kaya maya-maya lamang ay narinig ko na siyang humihilik. Sinilip ko siya at tama nga ako, Ang bilis niya talagang makatulog lalo't kapag antok na antok na talaga siya at lalo kapag pagod. "Sweet dreams my love, dreams of me, hmm, sana ako ang nasa panaginip mo kung sakali, sana pangalan ko ang babangitin mo habang nanaginip ka," sabi ko habang h******n ko rin ang noo niya. Hinilig ko ang katawan ko sa sofa para hindi siya mahulog lalo at nakatagilid pa ang posisyon niyang iyan.

"Okay na yata ito Mic--, uuy may natutulog pala, pinagod mo ba?" Natatawang sabi ni Singko kaya tinapon ko sa kanya ang nakarolyo na tissue na nasa ibabaw ng  sala. 

"Inaantok siya dahil madaling araw na silang nakauwi kagabi eh kaya wag kang epal diyan at bumalik ka nga kung saan ka, disturbo ka," sabi ko pagkatapos kunin sa kamay niya ang papel para matingnan ko. "Ako na ang bahala dito at pagkatapos niyo doon balik na lang kayo ulit dito para tapusin na natin lahat ito pero mamayang 30 o ilang oras pa yan, wag kang disturbo sa natutulog at baka mag-aamok at ikaw pa ang malilintikan," ani ko kay Singko at may mapang-asar na aman itong ngisi niya.

"Lagi kang masungit sa akin, crush mo yata ako noh," pang-aasar niya pa at bago ko pa maihagis sa kanya ang tsinelas ko ay nakatakbo na siya palabas ng sala.

Binalingan ko ulit ang mahal ko at napapangiti na lamang ako na makita siyang mapayapang natutulog sa sofa. Kahit lumalampas ang paa niya sa sofa dahil sa hindi naman ito sobrang mahaba at matangkad siya kaya natutulog si Ignacio na parang fetus ang posisyon.

Kung may cellphone lang ako na touchscreen at may camera ay pinipicturan ko na itong mahal ko. 

Dahil sa kaugalian ko na ay kinuha ko ang bagong notebook ko sa bag at lapis na rin. Nawala ko kasi yung isang notebook ko na marami akong drawing sa kanya. Hinahanap ko sa bahay pero hindi ko naman mahanap dahil ang naalala ko na lagi ko yung dala-dala kahit saan man ako pero wala talaga. 

Nakakahinayang lang dahil marami na akong na e drawing na siya lang ang iginuhit ko. Ibang drawing notes naman sa aking mga pamilya at lagi ko yung iniiwan sa bahay para maidisplay ang iba. 

Naalimpungatan ako dahil may humihimas sa likod ko. Idinilat ko ang mata ko para makita kung sino ang gumagawa at napapangiti na lang ako kung sino ang nakita ko.

"Hi! Gising ka na pala, oh wait bakit nasa sofa na ako ngayon at ikaw ang nasa sahig?" takang tanong ko sa kanya. Bumangon ako at tinulungan niya akong makaupo ng maayos. Dinala ko ang mga daliri ko sa gilid ng mata ko at baka may mota pa ako. "Nasaan na sila? Nasa labas pa ba? Ang tagal naman nila!" Reklamo ko at nakangisi lang ang isang to.

"Umuwi na kanina pa."

"Huh? Ang mga lokong iyon. Hindi pa kami tapos dahil hinihintay ko ang last na report nila para matapos na." reklamo ko sa mga kaibigan na wala na nga rito.

"Tapos na po… kaya wala kanang poproblemahin, paggising ko kanina at nakita kita na natutulog dito sa maliit na table kaya binuhat na kita papuntang sofa kung saan ako natutulog kanina para makatulog ka ng maayos," paliwanag niya.

"Hala! Hindi ako nagising? Anong oras na ba?"

"Malapit  na mag alas singko ng hapon, hindi ka nagising nung binuhat kita kaya hinayaan ka na lang namin na natutulog dito at lumipat kami sa garden para tapusin ang hindi natapos kanina para wala ka ng poproblemahin pa, sorry kung hindi na kita nabantayan dito kaya dinikit ko na lang ang kabilang sofa para hindi ka mahulog at tinapos ko muna ang ginawa mo kanina bago ako bumalik sayo dito at hundred percent pasado tayo doon." pagmamayabang pa niya.

"Ganun ba! Salamat. Nakakahiya tuloy na gumagawa kayo tapos ako ang haba na pala ng tulog ko. Nakakahiya Ignacio." ani ko sa kanya habang nilalagay ang dalawang palad sa mukha ko. "Akala ko, ako ang magbabantay sayo pero  baliktad pala ang nangyari," sabi ko habang hindi ko pa rin tinatanggal ang kamay ko sa mukha. Naiinis ako sa sarili ko. 

"Ano! Dito ka ba matutulog sa bahay o uuwi tayo sa inyo?" tanong niya kalaunan.

"Syempre uuwi ako, magtataka ang mga magulang ko na hindi ako uuwi sa bahay niyan." sabi ko sa kanya. Ngumuso siya at niyakap ako sa bewang habang nakaupo parin ako sa sofa at nasa sahig siya nakaluhod. Hinawakan ko ang buhok niya at ginulo ko iyon.

"Akala ko ba, sabay tayong matutulog sa kwarto ko." 

"Talagang hindi pa pwede Ignacio, ano na lang sasabihin ng mga magulang mo? Hindi ko pa sila nakita sa personal tapos dinala mo na ako dito tapos makikitulog pa ako, okay lang kapag kasama ang mga kaklase natin ang magslesleep over dito sa inyo dahil ayos na rin sa akin," saad ko. Dahil para sa akin, hangga't hindi pa ako buo sa pagkatao niya ay may limitation ang lahat. Marami pang bawal. We're just pretending like a lover but behind this ni minsan hindi ako nag pepretend na hindi ko siya gusto dahil simula pa lang gusto ko na siya. 

Akala ko kasi dati na officially kami na, lalo at masaya naman kami kapag nag sasama sa paaralan lalo na sa classroom at pinapakita niya talaga ang pagiging maalaga niya pero hindi ko inaasahan na isang beses ay h******n niya ako habang nasa sasakyan kami pareho habang nakaparada sa kalye namin. Dahil tinted ang sasakyan niya kaya walang makakita sa amin o anong ginagawa. Pero nabingi yata ako sa nabanggit niya na pangalan habang palalim ng palalim ang mga halikan namin.

Kaya natigilan ako at binalik ang sarili sa upuan. Napapikit ako dahil sa nahihiya sa hindi ko malaman na dahilan. 

"All this time, siya parin?" tanong ko sa kanya na garalgal na boses at hindi ko pa rin idinilat ang mga mata ko. Dahil ayokong umiyak sa harapan niya. 

"Sorry Mica.. sorry.. sorry hindi ko sinasadya," pagmamakaawa niya habang pinupunasan ang pisngi ko na hindi ko alam na kusa na pala itong pumapatak. "Sorry… It's all my fault. Gago ako. I'm sorry.. I'm sorry. Please talk to me, huh!" 

Unti-unti kong binuksan ang mga mata ko only to see his reaction na namumula na rin ang mga mata, "I'm sorry…hindi na mauulit. I mean hindi ko na babanggitin ang pangalan niya. Please sorry…sorry." ani niya.

"Itigil na ba natin? Hanggang dito na lang ba ang lahat Ignacio? Kasi kung oo, wala na akong magagawa. Pero kung hindi pa, let's pretend na lang na may something tayong dalawa. Why? Dahil simula pa lang gusto na kita eh. Hanggang nalaman ko na may gusto ka sa isa sa mga kaklase natin, naging bingi pa rin ako at nangangarap na balang araw, magiging akin ka lalo at may nagmamay-ari na ng puso niya. Umaasa parin ako na mabaling ang attention mo sa akin at hindi ako nabigo dahil naging kaibigan kita sa paaralan na ito at naging tayo pa nga. Isang salita mo lang naniwala agad ako pero sa nangyari kanina?" iling ko habang tinanggal ng maayos ang seatbelt.

"No Mica, sorry..hin.di  ko sinasadya, akala ko nakalimutan ko na siya pero hindi ko alam na maalala ko parin siya. I'm sorry please, wag tayong maghiwalay hmm," pagmamakaawa niya pa rin sa akin. Nasa labas na ako ng sasakyan niya at papasok na ako sa bakuran namin kaya nagmamadaling siyang lumabas sa sasakyan niya para sundan agad ako. 

"Please Mica please… "

"Bukas na lang dahil wala akong gana ngayon para kausapin ka, kaya please rin Ignacio, bigyan mo muna ako ng tamang pag-iisip dahil first time akong nasaktan ng  ganito, mag-iingat ka sa pag-uwi," sabi ko at tinalikuran na siya.

Nagmano ako kay nanay at wala pa si tatay. Naabotan ko siya na nagluluto ng ulam para mamayang gabi. Dinambahan agad ako ng kambal at niyakap ko sila ng matagal. Nagtatanong sila ayon sa gesture ng kanilang mga daliri at hinahanap lang naman nila si Ignacio dahil nasanay narin itong dalawa na laging nakikita ang lalaking iyon. Nginitian ko sila at sinabi na nagmamadaling umalis at babalik din siya sa ibang pagkakataon. 

Hindi nga ako nagkamali dahil kinabukasan maaga itong nagpapadeliver ng kung ano-ano sa bahay at tawang-tawa naman sa kasiyahan ang mga bata. Ginawa niya ang lahat para mapansin ko siya at ibalik ang dating kami.

Pero dahil siguro sa sobrang mahal ko siya kaya kahit masakit na hindi pa niya ako kayang mahalin ng buo ay tinanggap ko siya ulit sa buhay ko at umaasa na buo niya akong mamahalin.

"Nandito na tayo love," nagulat ako sa boses ni Ignacio. Malalim pala ang pag-iisip ko kaya hindi ko namalayan na nasa kalye na kami ng bahay namin.

Nginitian ko siya at siya na ang nagtanggal ng seatbelt ko at sabay na kaming lumabas ng sasakyan. 

"May pupuntahan tayo na lugar next week, sasama ka ba? Magdadate tayo doon, ipag paalam kita sayong mga magulang para may idea sila." ani niya.

" Okay," sagot ko sa kanya. Habang naglalakad sa kalye ay para kaming mag-asawa na celebrity at pinagkakatinginan, mabuti na lang at walang kusang lumapit at magpapicture sa amin, sa akin lang pala. Paano naman kaya sa isang ito. Tiningnan ko lang siya at nakita ko siyang napapangiti sa akin at hinapit ang bewang ko.

I love this man, really…really  love him. Sana tuloy tuloy na itong saya ng puso ko. Hihintayin ko na lang na maging buo na talaga ang pag-ibig niya para sa akin at wala ni sino man ang nagmamay-ari kundi ako lang, ako lang dapat kahit kabaliktaran ang nangyari.