Chapter 26 TAMA “Azeria hija…I’m still mad the stunt my son did, but were still thankful that you and my apo are perfectly fine. I lost your…mom,” pait itong napangiti. “hindi ko kakayanin…mawala ka sa piling ng anak ko at isang tao na naman ang may gawa nito.” Suminghap siya para pigilan ang luha nito, pero nagsibagsakan sila. “Para akong binalik sa araw na ‘yon nang, tumawag siya sa akin at sinabing na kidnap kayo…” hinigpitan ko rin ang pagkapit sa mga kamay niya. “I’ll make sure that bastard will rot in hell!” ngayon ay galit na lamang ang mas nangingibabaw sa kanyang mukha. Napatingin ako sa pinto nang bumukas ito, si Papa Horace ang pumasok. Nilapitan niya si Mama Serena na nasa aking tabi, pinatakan niya ng isang halik sa tuktok ng kanyang ulo ang asawa. Kumalma naman si Mama Serena. “Let’s go baby, you need to rest.” Masuyong bulong ni Papa Horace sa asawa. “How about Azeria?” nag-aalalang wika ni Mama Serena. Sa sinabi niya ay napatingin sa akin si Papa Horace. “Rezoir’s
Chapter 27 HACIENDA "Do you want to lay in bed already baby?" pag kausap ko kay Rayver. Nasa may sala kaming dalawa, agad ko munang ipinahinga ang katawan ko sa sopa. "Kung ano ang itsura nang iwan ko ito, gano'n pa rin ang pwesto." wika ko. Malinis naman talaga ang bahay niya mag mula no'ng una, ngayon na nakabalik na ako rito. Plain naman na talaga, simple lang kumbaga. Pero ngayon nilibot ko ang mata ko, walang kabuhay buhay ang bahay. "Now that's is too quiet, I wonder...will he be able to sleep at night?" pait akong mapangiti. Napabuntong hininga ako at tumayo na, sa master bedroom ako pumunta. Nilagyan ko ng unan side by side ang kama, bago ilapag si Rayver. "Are you comfortable baby?" he yawned. Hinalikan ko muna siya, bago binalikan ang mga bagahe sa sala. Habang pababa ng hagdan, hindi ko mapigilang hindi mapatigil nang mapansin ang bukas na pinto. Sadyang hindi nasara o hindi lang talaga sinasara. Pag pasok ko, natuod ako sa kinatatayuan ko. Kahit saan ko ibaling ang m
Chapter 28 TEARS "Why don't you stay longer at Romblon, Red?" nakangising saad ni Theo. Kung ano na naman siguro ang nasa isip niya kaya nakangisi na naman. Na para bang ikakasaya niya kung pagbibigyan siya ni Red. "Why would I do that?" taas na kilay na sagot ni Red sa kanya. Nagkibit balikat si Theo. Nanliit ang mga mata ni Red bigla. "What's with the smirk face jerk? Don't tell me your still thinking I'm hooking with that nerd?" inis na sabi niya. Itinaas ni Theo ang kanyang kamay sa ere, na ani mo ay sumusuko. "Wala naman akong sinabi ah, hindi ba pwedeng gusto ko lang na magpahinga ka muna sa villa? Issue ka ah!" "I don't like her okay, hindi ako pumapatol sa bata lalo na sa nerd." masungit na saad ni Red. "Who's her?" ako na naguguluhan na naman sa mga pinag-uusapan nila. Kahit hindi naman nagsasalita si Lucas kung titignan ay para bang, alam niya o may ideya siya sa pinag-uusapan ng dalawa. Mahirap talaga intindihin minsan ang mga lalaki, lalo na pinag-uusapan nila. Napa
Chapter 29AWAREPagkatapos kong ayusin ang gamit nito. Maingat akong tumabi sa anak ko, mahimbing pa rin ang tulog nilang mag-ama. Nang iwan ko sila kanina, ay gising pa ang anak ko. Huma hagikhik, pikit na ang mata ni Rezoir nang iwan ko sila kanina. Kaya alam kung tulog na o marahil gising ang diwa, pero hinihila na ng ka antokan. Ngayon kasi ay knockout na ang dalawa. Parehas ng nakanganga, bumangon ako sa pagkakahiga. Hindi naman puwedeng hindi ko kuhanan sila ng larawan, because they are really cute together. Mana sa ama. Malawak ang pagkakangiti ko nang makuhanan ko na sila ng litrato, this is my first time to be activated to my social accounts. I posted the photos in i*******m, agad dinagsa ng mga ka kilala ang larawan. May mga iba na hindi pa makapaniwala na may boyfriend na ako, at may anak pa! Hindi ko naman sila masisisi. Hindi naman talaga ako typically mapag share sa kung anong nangyari sa buhay ko, pero may tendency naman na may mga iba paring aware sa mga pinaggagawa
**************** Hello! I been so busy this past few weeks, Hindi ko inaasahan na meron magbabasa sa story nina Aze at Rezoir, but thank you so much for reading this books. This is not an update, however, I will try my best to update...but not for now. Because I'm still busy with acads. Thank you so much for patiently waiting, I will really try my best if I have the time or space to write. I hope you miss the update about Aze and Rezoir's, I miss writing too huhuhu, but I have plenty on my plate for now, but anyway still were in a pandemic. Be safe everyone, goodnight :)
Chapter 30TALK"Now that I learn that today is his birthdate, I feel so sorry for not being great to him early." nanghihinayang kong saad. "And the fact he was not in the mood right now," ngiwi ko. Natawa naman si Ravier. "Nah, don't be so sorry about it. It's his fault for making you found out, kahit alam naman niyang ganito ang outcome. He knows it Azeria, believe me." napa buntong hininga ako. "I'll go ahead then, I will talk to your cousin." "Sure, see you later." "See you later." tumango siya kaya naman lumakad na ako para batiin na nga si Rezoir. Mapapatigil nga lang dahil sa mga bisitang ka kilala. Palingon lingon ako at hinahanap ang bulto niya pero hindi ko makita. Saan ba siya nagpunta? Iniwan ko naman siya kanina sa sala! Natanaw ko si Nanay Selma kaya sa kanya ako pumunta. "Nanay Selma!" tawag ko nang makitang may pupuntahan pa siya. Mabuti na lamang at narinig ako ni Nanay. "Oh, Azeria hija! Bakit?" "Nakita niyo po ba si Rezoir Nay?" napatingin ito sa bandang kali
CHAPTER 31DAY“Why does he want to talk to me?” gulat kong tanong sa kanya. Nagkibit balikat siya, tinitigan ko siya na ani mo’y pinagloloko niya lang ako. Hindi ko alam, knowing his cousins and his brothers. Na nakukuha ng pinagtripan ako, malay ko kung ngayon lang sinapian si Rezoir at pag tripan rin ako. “Iyong totoo?” nguso ko.“What?” natatawa siyang bahagya. “I’m not joking baby, his really looking for you.” matagal ko pa siyang tinitigan. Sa huli, naniniwala na rin ako. Hindi ko maiwasang hindi matawa dahil isang salita lang naman niya okay na ako, siguro nito lang na ma trust issue na ako dahil na rin sa mga pasaway niyang mga pinsan at kapatid. Ang seryoso nga nilang tignan, pero tama pala ang sinasabi nila na mahirap na kung ang mga seryosong tao ang laging nagpra-prank sa’yo.Pagdating ko sa bandang sala, ayon abala pa rin sila. May mga ilang gamit pa rin silang nililigpit, sa isang kasambahay ako nagtanong kung nasaan nga si Don Sebastian. Sinabi namang nasa garden kaya do
CHAPTER 32 AT NIGHT Pinagmasdan ko siyang umupo sa gilid ng fountain, ni hindi alintana kung natalsikan man siya ng tubig. Agad niya akong sinulyapan, at bahagyang tinatapik ang hita niya. Lumakad na ako papunta sa kanya, at ayon na rin sa gusto nito...ngayon ay kandong na niya ako. Agad niyang pinag pahinga ang kanyang mukha sa aking balikat. Out of nowhere ay na itanong niya bigla ang ganito. "Do you prefer the serious type of me or the sweet of me?" "What?" natatawa kong aniya. "Seriously? What's going on with you?" hindi ko mapigilang hindi matawa dahil sa mga inaasal niya. Well, we are together in a few seconds, minutes, weeks, and months. Pero never ko pang narinig ang ganitong boses niyang sobrang lambing. Oo, naiisip ko rin na sana maging ganito siya. Pero ngayong ganito na nga siya, hindi ko maiwasang hindi matawa! Hindi ako sanay. At kung patuloy man siyang magiging ganito, hindi talaga ako magiging sanay! Ramdam ko ang pagkibit balikat niya. "Just asking, I hea
Parehong circle of friends, dahil magkakilala rin ang tropa nina Loreto, Benito, at Erman. Sa ilang linggo ng pamamalagi ko dito, si Honesty lang ang napagkasunduan ko. "Okay lang. Medyo pagod lang ako," sabi ko kay Ricky. Ibinagsak niya ang hawak niyang alak bago bumaling sa akin, hindi naman mahigpit si lolo at hindi kami araw-araw gumagawa ng ganitong party. Sa weekends minsan, it is also timed on a day na wala akong klase. "College ka na kaya dapat matuto kang uminom ngayon." Sabi ng mga pinsan ko. Hindi naman ako umiinom ng alak, pero dahil gusto ko ring maging malapit sa kanila. Pumayag naman ako pero nasobrahan ko, kaya hanggang ngayon hindi ko alam kung bakit ko inaway ang panganay ng Hillarcas. Pumunta muna kami sa bistro, tapos nangyari. "Nasa school ba? Stress?" Napabalik ako sa realidad ng tanong ni Ricky. Umiling ako bilang sagot, hindi naman ako stressed pero ngayon siguro oo. Lalo na kung mabangis na tigre ang tingin ni Hillarcang sa akin, ano nga ulit ang pangalan ni
"Malapit lang ang karagatan sa mansyon, sweetheart," pangako ni Lolo ng pagtitipid. Wala naman siyang dinagdag sa iba pero baka gusto niyang magkaroon ng idea. And for the past month, nasanay na ang katawan ko sa malamig na agos ng karagatan. Nakatulong man ito sa akin, pinapakalma nito ang utak ko sa tuwing naririnig ko ang alon ng dagat. Agad akong sinalubong ni Loreto at ibinalot sa katawan ko ang tuwalya. May extra siya na ginamit niya sa pagpupunas ng buhok ko. "Where's mine, Loreto? Don't say Serena is the only one you get a towel?" Benito. "Nagdala ka?" Nakangiting tanong ni Loreto sabay balik kay Benito. Inaasar na naman nila ako kaya inalis ko agad ang kamay ni Loreto sa buhok ko at kinuha ang tuwalya sa kamay niya. "Here," binigay ko kay Benito. "You can have this," umiling siya at tumawa. "No Serena. Bahala ka na, tapos na ako sa pagpupunas." habang ngumuso kay Erman na pumunta sa mansyon para kunin, nakalimutan niya ng dalhin. Umupo agad ako sa tela na sadyang nilagay
"Hindi gaanong maganda ang pagkakakilala namin ng Papa Horace mo, dear." Kinausap ako ni Mama Serena nang tanungin ko kung paano nagsimula ang pagkakaibigan nila ni Papa at kung paano sila nagkakilala ni Papa Horace sa unang pagkakataon. Hindi ko na lang pinansin si Rezoir na umiling lang sa tabi ko. "Ang una kong pagkikita kay Horace ay medyo glitchy at nakakatawa, sweety." Ngumiti siya sa akin, isang ngiti na nagpapaalala sa nakaraan na alam ko kung saan nagsimula. Nagsimula siyang magkwento. Ang dahilan ay ang nagpapabago sa isang tao, na noong una ay hindi naniniwala. Paano mo masasabi na ang salitang 'dahilan' ay maaaring magbago ng isang tao? Nang marinig ko iyon mula sa isang estranghero, hindi ko ito sineryoso. Pero kapag may nangyaring trahedya, at naalala ko ang mga salitang iyon, baka totoo. Maaaring baguhin ng mga dahilan ang mga tao. "Sigurado ka, Serena? Kamusta ang pag-aaral mo?" nag-aalalang wika ng pinsan kong si Erman.Hindi na ako nagulat sa tanong nito, I made
NAGPASALAMAT si Lucas sa kasambahay ni Theo. Prenteng nakaupo si Lucas sa sopa ni Thaddeus. Napatingin sa bandang hagdan si Lucas nang makitang pababa roong ang boss. “Sir, aalis na po ako.” Tumango si Thaddeus. “Sige, ingat ka sa pag-uwi. Kapag nagtanong si Mama kung may dinadala akong babae rito, sabihin mong oo ha.” Natawa si Lucas. “S-Sige sir...” utal ng kasambahay. Gulati to dahil sa totoo lang ay iyon rin ang tinatanong nga ng mama ni Theo sa kanya. Na sinasagot nga rin niya ng wala. Pero dahil sa sinabi nga ng sir Theo na meron, sa malamang na ‘yon ang isasagot niya ngayon sa Mama nito. “Kahit sa inosenteng bata. Dinadapuan mo ng pag ka demonyo.” Komento ni Lucas ng nakaalis na ang kasambahay. Napamulsa si Theo at tamad na tinignan si Lucas, pansin naman ni Lucas na parang badtrip nga itong si Theo. “Badtrip ako Leonardo.” Aniya. “Kita ko nga.” sagot naman ni Lucas. “Tara nan ga! Huwag ka ng mag sitting pretty diyan!” suway nito sa kanya. At inirapan pa siya, umiling na
NAPAHILOT sa noo si Lucas habang tinitignan ang mga sasabak sa interview. His sitting in a chair we’re Theo belongs. “Why the f*ck again I’m here?” he whispered. “Sir?” tawag sa kanya ng temporary secretary ni Thaddeus. “Let’s begin.” Wika ni Lucas at tumango naman ang secretary sa kanya. The interview starts. Hindi alam ni Lucas, high school pa lang naman may pag ka immature na si Theo sa kanilang tatlo. He understands, dahil nga sa kanilang tatlo ito ang bunso. Pero tangina, hindi naman niya inakalang pa punta sa ganitong tagpo ang pagiging demonyo ng pinsan niya. Akalain mong siya pa ang inatasan nitong mag interview sa kanyang iha-hire na bagong secretary. Siya nga ang pinili ng kanilang lolo, dahil magaling raw itong mag handle ng business. E’ totoo ba? Parang hindi naman! Kung alam ng lolo niya ito, kung ano nga ang pinaggagawa ng apo niyang paborito. Umiling iling si Lucas, pagharap niya ay nagtaka siya ng makitang namumutla ang nag-a-apply. Napatikhim si Lucas. “Continue
IISANG sasakyan ang ginamit nila Red. Ang sasakyan ni Theo ang gamit ng mga ito, alas tres ang usapan nila. Nag-exchange sila ng mga contacts, on the way sila sa venue kung saan gaganapin ang kanilang picnic. Malapit lang naman ang lugar pero patigil tigil sila sa daan, bumibili ng mga puwedeng dalhin. Kahit may isa ng sagot sa inumin ay bumili pa rin ang tatlo ng beer-in-can. “Ayos na ba ‘to?” tanong ni Red kay Lucas. Tumango naman si Lucas. “Oo, ayos naman na siguro ‘yan.” “Tara na, tayo na pala ang hinihintay nila e’.” pakita ni Theo sa phone nitong may mensahe. Tumango ang dalawa. Sa oras na ito ay si Lucas naman ang may hawak ng manibela. Mabuti at may malapit na villa rin ang pupuntahin nilang lugar. Kaya ang plano, dahil si Lucas ang mas matanda sa kanila. Sa malamang na hindi siya maglalasing ng todo, kung sakali ring malasing ng tuluyan ang dalawa. Pero si Red naman ay control naman nito ang pag inom ng alak. Magiging tipsy lang siya pero hinidi tuluyang hindi malalasing.
MAHABA ang pila kaya reklamo ng reklamo si Theo sa gilid ni Red. Kahit pa pinagbantaan ni Red si Theo na wag nga siyang sundan sa papasukan niyang unibersidad. Kailan pa ba siya naging masunuring tao? Siyempre, sa huli magkakasama rin silang tatlo. “Tang*na, masusuka ‘ata ako.” Hawak pa nito sa kanyang tiyan. Agad isinampal ni Red ang hawak niyang panyo sa pisngi ni Theo. “Tanga mo naman kasi, sabing mag-almusal ka!” sermon ni Red kay Theo. Sila ang nasa pinakahuling pila. Tanaw mula sa kanilang kinatatayuan kung sino ang nasa pinakaunang pila, walang iba kundi ang pinsan nilang si Lucas. Of course, sa kanilang tatlo. Si Lucas ang early person, kita pa ni Red kaninang umaga ang miss call ni Lucas na aabot sa sampu. Kaya lang kasalanan ng taong nagrereklamo sa gilid nito kung bakit nasa pinakahuli silang pila. Malas ‘ata ang surname merong taglay si Theo, nagsisi tuloy siyang pumayag na kasabahayan nga ito. Heto at umaga pa lang ay minalas na, huwag sanang silang ma reject sa kursong
SPECIAL CHAPTER I.2INIS na napakamot si Theo sa kanyang ulo. Hindi niya alam kung bakit pa siya pumunta rito. Oo, alam niyang kailangan ng mga ito ang kanyang suporta. Pero ang isampal sa kanya ng tadhana na hindi siya nakasali sa taong ‘to, nanghihina siya. Huling taon na nga niya ‘to sa high school, hindi pa siya makakasali sa kanyang paboritong laro. “Tigilan mo nga ako pula! Nandidilim ang paningin ko sa’yo tanga!”“E’ ikaw naman kasi. Bakit kasi hindi ka na lang humingi ng tawad kay Tammy, e’ di kung ginawa mo sana. Sakaling nasama ka pa sa laro di ba?” “Syota mo na ba ha? Para maging demanding ‘yang si Tamara, wala naman akong ginagawang masama ah!” giit naman ni Theo. Totoo naman talagang wala siyang kasalanan, kung buntis sana si Tamara talagang pagkakamalan niyang siya ang pinaglilihian nito. Palaging pinupuna kasi ang kanyang ka guwapuhan. “Ewan ko sa’yo Theo. Kahit anong sabihin ko hindi ka rin naman makikinig sa aking gago!” badtrip na rin na sagot ni Red sa kanya. Tum
SPECIAL CHAPTER IPANIBAGONG araw sa hacienda Tacata. Aligaga ang lahat dahil ngayong araw ay ipinagdirawang ang kaarawan ni Don Vicente. Kumpleto ang angkan ng mga Tacata, ang mga kamag-anak na nasa Spain, Tokyo, at Amerika ay talagang umuwi para lamang samahan si Don Vicente sa kaniyang kaarawan. Kasalukuyang busy si Roda sa kusina, ang mayordoma sa hacienda. Walang tunog ang mga hakbang na dahan dahang lumapit si Theo sa matanda. “NANA!” sigaw nito. Nabitawan ni Roda ang sandok na hawak, sapo ang dibdib. “Maryosep Thaddeus!” aniya. “kita mong nagluluto akong bata ka! Paano kung matalsikan ako ng mantika ha? Sa tingin mo ba hindi masakit ang matalsika?!” “Woah! Easy Nana, easy,” tawa naman ni Theo at pangisi ngisi. Agad nitong pinulot ang sandok na nasa sahig, at agad na inilagay sa lababo at kumuha nga ng bago. “Parang may pinaghuhugutan ah Nana. Ano? Sinago—” “Theo!” bago pa man siya bigkasan ni Roda ay panibagong timik ang tumawag sa pangalan niya. “Patay! Si Azeria!” “Ano