"Friends," he said, moving the steering wheel in circles parking his car here at the parking lot of the school.
Tinanggal ko seatbelt ko. "Sinong friends ba 'yan?"
"Ashton, Kendric, Roland, law students and accountancy students, boys stuff," he said, removing his seatbelt as well.
Lumabas na ako ng kotse niya. Binigay niya sa akin ang backpack. "Sigurado ka bang gagawin mo akong maid ngayong araw?"
"Yes," sambit niya. "Tutal, ginawa mo naman akong gan'on kagabi."
Tang-ina, naghahasik ng lagim ang taong 'to!
Pumunta na kaming basketball court ng school namin. Puwede rin naman sa gym maglaro, pero mas pinili nilang maglaro dito sa open ground.
His head on my arm, with blood stains over his mouth, I screamed on top of my lungs. "Why did you... did you switch places with me? Bakit... Bakit mo ginawa 'yon? Tang-ina!" I shrieked, crying in between words.Napatingin ako sa lalaking 'yon na ngayo'y nakaposas na. "Putang-ina mo! Mabulok ka sana sa kulungan!" Ngunit ngumiti lamang siya't tinataniman niya ako ng sungay sa puso.Sinigawan ko siya nang sinigawan, habang pilit kong pinapatigil ang dugong lumalabas mula sa may giliran ni Asriel kung saan may saksak.Asriel's unconscious. Hindi na rin siya gumagalaw. "Ano na'ng gagawin ko?!" I shook his shoulders, but he didn't respond.Halos hindi na ako makapag-isip nang tama. Asriel naman.
"Classmates kayo, 'di ba?" I asked him, but he only tilted his head to the side, hinting confusion."Who?" tanong niya."Welbert," sabi ko. "Hindi ba batch kayo?""Yes," he replied. "He's one of the most isolated person in the classroom. He has no friends, nang dahil lang din naman sa kaniya.""What are you trying to say?""Bakit? Beltran nga siya, pero sigurado ka bang siya 'yon?" he queried back, as if he got the gist of my actions. "I mean, yes, he does harass—no... uh..." He ducked his head. "I'm—""What do you mean harass?" Tinaasan ko siya ng kilay. "Tell me, Asriel."
Dad told me he knows Asriel, but he didn't care explaining it further. I didn't bother asking him also. Kung kaya't sumakay na lang ako sa kotse namin, at pumunta kami sa isang mapayapang lugar na kung saa'y halos lahat ng tao'y dumadayo para mag-stargazing.Bumaba ako ng kotse. Walang gaanong mga punongkahoy sa lugar na 'to, ngunit kalat ang bermuda grass sa lupa na puwede naming upuan. Maglalapag lang kami ng mat dito't magiging ayos na.Impit akong napaubo nang makalabas ng kotse. Hindi ko alam pero bigla na lang kumati ang lalamunan ko."Ayos ka lang?" Bakas sa boses ni dad ang pag-aalala.Bigla-bigla na lang at 'di ko talaga malaman-laman kung bakit naging ganito ang trato ni dad sa akin. "Ayos lang naman ako. Kumati lang ang lal
Binigyan ako ni Asriel ng juice habang nakaupo lamang kami sa bench malapit dito sa maliit na tindahang kadalasan kong dinadalaw kapag gusto ko. Under the tree near it, is a such a good spot to spend your time nonchalantly."Akin na phone ko," utos ko sa kaniya, pero pinagbangga niya lang ang kaniyang mga labi na parang bata. "Huwag ka nang magpa-cute."Dahan-dahan niya itong kinuha mula sa bulsa ng kaniyang casual trousers. "Ito, pero huwag mo munang buksan dito. Mamaya na kapag nakauwi ka na sa bahay n'yo.""Paano 'yan? Gusto ko nang buksan, e," sambit kong parang nanunukso. "Ano kaya kinatatakutan mo? May sorpresa ka sa akin, 'no?""May nakalimutan lang akong baguhin," nahihiya niyang sabi't iniwasan ako ng tingin.
Dumating na nga ang finals namin, at natapos na rin. Ang galing magturo ni Asriel, kasi halos lahat sa exams, nasagutan ko. Maliban na lang doon sa hinuhulaan ko na lang kasi nakalimutan ko. But overall, no doubt, alam kong papasa ako. It would be the greatest gift I could offer myself."Tapos na! Malapit na rin ang birthday kooo!" Nagsisigaw ako rito ngayon sa rooftop ng kabilang building. Pabugso-bugsong tumatalbog sa aking tainga ang sarili kong boses.The results will be posted on the school's website next week. I can't wait until that happens.Nitong mga araw din, palagi na akong iniiwasan ni Welbert. Good for him, kasi kung gagalawin niya pa ako, baka magsisisi siya kung sasampahan ko pa siya ng kaso."Kumusta, exams?" biglang tanong ng isang lalaki mula sa aking likuran,
Nakahawak ako sa tiyan ko habang naglalakad. I'm still feeling my stomach being so cranky with me, but I didn't mind it."Doon tayo, Asriel!" I pointed the souvenir kiosks and hooked my arm to his. "Bili na tayo ng souvenir!""Okay, kumalma ka lang," sambit niya. "Doon naman talaga tayo pupunta."We went near to a kiosk where there are artworks displayed for lovers. Bagsak-panga akong tumitingin sa ibang artworks na kadalasan ay puro calligraphic yung style. May mga quotes, mayroon ding abstract landscapes na kulay red at pink—parang stroke brushes lang ang ginamit at hindi realistic ang dating. Lahat din ng iyon ay naka-frame, at naka-display.Maganda rin yung mga bangang nakalatag sa ibabaw ng mesa rito. Some of them are heart-shaped. "Para saan ang bangang ito?" tanong
When I felt the heat of the sun penetrating my bare skin, I regained my consciousness. I sat upright above his bed then, stretching my arms and feet, and yawning because I think I still didn't get enough sleep.Napatayo ako mula sa higaan. I gently scrubbed my closed eyes with my hands, slowly walking away from the bed. Napahinto ako saglit. I pushed my waist forward from the back, and did twists with it from side to side while swinging my hand in the air. Ibinuka ko pagkatapos ang mga mata ko.
"Staff?" sambit niya't natawa, maging ako'y bahagya ring natawa kahit wala namang dahilan para matawa. "Sige na, baka marami pang darating."Lumabas na siya mula sa waiting room. This room's located above the entrance, and can be accessed through walking up the stairs beside it. Doon ako bababa for the grand entrance later.Ilang minuto lang ay naririnig ko na mula sa speakers ang boses ng host, na kung saa'y tinatawag na niya ako. Tumayo n
OUR COMPANY WAS seated in the heart of Los Angeles. My brother was the one who'd been handling the business for a while now, while I, just finished my studies at UCLA. I made friends while I was there, having so much fun, and end up spoiling it every time I remembered her. Fun was something that had become subjective to me. Whenever I experienced it, at school, or during big annual events here in California, fun always knocked on my door telling me to spoil him first before it did. Even the thought itself was comical. It was actually raining Hollywood stars here in Los Angeles, but I usually didn't mind about their concerts and stuff. Aside from the fact that it was going to offer me fun, it could also be the reason I was gonna start fanboying some of them.
"Hoy! Huwag diyan!" she shouted and blocked my way to her closet. Nakarinig na rin ako ng mga katok sa pinto niya, habang pinipigilan niya pa rin akong pumunta ng closet niya. Malakas ko siyang nahila kaya nadala na rin ako ng sarili kong lakas at natumba kaming dalawa. Napadaing ako dahil ang sakit ng likod ko sa pagkatumba. "Tahiti, ayos ka lang ba?! Ano yung narinig kong nahulog?!" NAISIPAN KONG MALIGO pagkatapos naming umuwi galing La Verga Paradise ni Ashton. Naalala ko bigla yung librong hiniram ko kay Tahiti. Tinapis ko na ang tuwalya ko, leaving myself half-naked. Lumabas ako ng banyo't kinuha ang sariling phone mula sa bedside drawer. Humarap ako sa human-sized mirror kong salamin sa condo. I positioned myself in front of the mirror, ginagaya ang pose ng lalaking wa
We met again afterwards in a kiosk the same day."Aren't you angry at me?" I asked, because of what happened back at the school canteen. That was such quite a scene. Hindi ko alam kung bakit sinabi kong karibal kami ni Khel.Mabuti't nalusutan ko kaagad."Sagutin mo muna tanong ko, kasi kadalasan kapag may bakanteng oras ka raw kasi ay nag-aaral ka, kaya bakit ngayon...?""I want to spend time with you," I expressed. It's what my feelings dictates me to feel.Matapos naming mag-usap doon ay tumayo nang nakapamulsa. Hindi ko mapigilan na ngumiti. Damn, she's making me feel something really weird inside my stomach.NAKITA KO SA loob ng La Verga Paradise na parang nagkabangayan s
"WALA KA BANG ibang ginagawa?" Ashton asked, walking towards the living room of my condo unit. I stopped reading my book, wearing my round eyeglasses. Sinundan ko siya ng tingin hanggang sa makaupo siya sa tabi ko. Dumekwatro rin siya ng upo. "What now, Aston? Gabi na, hindi ka pa ba babalik sa condo mo?" Napakamot siya ng ulo, while smiling awkwardly. "Inutusan ako ng department head natin na gumawa ng narrative report for the upcoming Grand Opening of La Vista Mall, e." "Tapos?" I raised a brow, and it made him flinch a little. "For educational purposes lang daw." Naiilang siyang tumawa nang bahagya. This guy, I can't trust him anymore. Noon, sinama niya ako sa bar just for me to have a girlfriend. Pinakilala niya pa ako
My gut feeling failed to speak verity.Akala ko talaga masamang tao ang inaakala ko noong ina ko. Hindi pala.Dad planted another lie in my head for years.How long will he keep those? Bakit kailangan niyang itago ang lahat ng 'to? Hindi ko alam kung maiiyak ba ako sa lungkot o sa galit. Now I realized, dad has always been lying to me.And the saddest thing, I learned those from other people.Baka mamaya, malaman ko na lang na hindi niya pala ako anak. I don't know what to do. It's troubling my mind so much."Hey, are you okay, darling?""Oo nga, nakatunganga ka na ngayon," giit ni
"K-Kahapon..." I stuttered. "After my debut."Naramdaman ko ang higpit niyang pagyakap sa akin. "Oy, ang saya-saya n'yo pa kahapon. Bakit biglang naging ganito? Sino ba nakipag-break?""S-Siya," I stammered. "Pero pareho kaming nagpasyang bitawan ang isa't isa."Hinahaplos na niya ang aking buhok, at parang umiiyak na rin nang sabay sa akin. "K-Kawawa naman 'tong b-best friend ko. Oy, tahan ka na. Magiging okay d-din ang lahat. Lumilipas ang liwanag, maging ang dilim."Kumawala ako sa yakap niya. Hinawakan niya pagkatapos ang magkabila kong pisngi, pinapahid ang mga luha ko gamit ang mga kamay niya. Tiningnan ko siya sa mga mata. She's also teary-eyed. "Sorry, Aurora. Nadamay pa kita rito—""Ano ka ba?" parang galit niya
Kakaunti lang ang naging tulog ko kagabi. Tila nawalan na ako ng gana sa mga bagay-bagay. Kahit ang mga may kulay na mga bagay sa loob ng kuwarto ko'y naging mapurol na sa aking paningin.All those erotica books I have with dusky auras, my closet being hung open showing my poly-colored dresses, my dark coffee-tinted study table, and everything that has color—they're slowly becoming dull to me like shits.Ganito yata ang pakiramdam ng
When program ended, people are starting to evaporate, especially when the trivia session stopped. May iba ring nagpuntang photo booth para mag-take ng picture. Pumunta na rin ako roon, at ang dami nilang nakipag-picture sa akin. Mga kaklase ko, sina Aurora, Kendric, Khel, Ethan, Ashton, at marami pang iba. Nako, naglalandian pa sina Ashton at Ethan. Mga tang-ina.Nang umunti-unti na ang mga tao'y nahuli ko si Asriel na nakatingin lamang sa akin. "Bakit?" tanong ko sa kaniya.Lumapit siya sa akin. "We don't have any picture together. Picture tayo?" He bitterly smiled again."Asriel, may problema ba?" tanong ko sa kaniya."Kuya, kunan mo nga kami," utos niya roon sa operator ng photo booth. Nagsimula na ang countdown ng camera, pero nanatili kaming nakatingin sa isa't isa, hanggan
"Staff?" sambit niya't natawa, maging ako'y bahagya ring natawa kahit wala namang dahilan para matawa. "Sige na, baka marami pang darating."Lumabas na siya mula sa waiting room. This room's located above the entrance, and can be accessed through walking up the stairs beside it. Doon ako bababa for the grand entrance later.Ilang minuto lang ay naririnig ko na mula sa speakers ang boses ng host, na kung saa'y tinatawag na niya ako. Tumayo n