"Magsisimula ang project next week."
Hindi ko alam kung ilang beses na akong umirap mula nang pumasok ako sa opisina ni Valjerome. Seeing this Briones made me want to puke.
How could a pretty girl act like a hoe?
Kulang na lang ay ibaba niya ang kanyang damit sa harapan para ipakita kay Valjerome ang malalaking boobies niya. Ito namang dati kong asawa, kunyari pang hindi naaapektuhan, eh, alam ko naman na kahit posteng nakapalda titirahin niya.
Nandito ako sa mini couch ng opisina niya habang nag-uusap sila sa kanyang office table kaya naman nakikita ko sila mula sa pwesto ko.
I don't know why Valjerome brought me with him. Para ba ipakita sa akin kung paano siya mambabae?
Psh! As if I still care. Mag-sex man sila sa harapan ko.
Wait. On the second though. Eww! It's gross.
Itinigil ko na lang ang pagpansin sa kanila at kumuha ng isang magazine na nakalagay sa ibabaw ng center table. Sandali pa ak
Valjerome let out a cold laugh. "Erom is my son," he corrected.Chaos smirked and smiled playfully. "Last time I checked, he's my son.""You two, enough," agad kong awat saka humarang kay Chaos.Aaminin ko na kinakabahan ako sa sitwasyon. Maaaring naghiwalay kami ni Valjerome ng ilang taon pero kilala ko siya. He's a mafia boss. Isang pitik lang ay kaya niyang pumatay kung gugustuhin niya at iyon ang huling bagay na gusto kong mangyari ngayon."Valjerome, hayaan mo na kaming makaalis," walang emosyon kong wika.He looked at me, giving me back the emotionless stare. "I have three more days to be with you, Jazzie," he said.I clenched my jaw. "With my son, Valjerome. Not with me," I emphasized.He licked his lower lip. "Still, you're not going anywhere. You and MY son." He glared at Chaos who's standing behind me."Ano pa ba'ng gusto mo? Nakasama at nahawakan mo na si Erom. Ayos na 'yon, makumpleto man o hindi ang isang linggo, a
"Are you okay, anak?" banayad kong usisa kay Erom habang nakaupo kami sa kama.Nandito na kami sa condo ngayon. Kanina ko pang napapansin ang pananahimik niya mula nang nakasakay kami sa kotse.Marahan niyang inangat ang kanyang paningin sa akin. "I'm okay, Mom. It's just... I'm tired," he answered.Tipid akong ngumiti saka siya hinalikan sa noo. "Sige na, mahiga ka na. Ipagtitimpla na lang muna kita ng gatas para mas madali kang makakatulog,"Tumango lang naman siya at saka sumunod sa sinabi ko. Pinanuod ko na maging kumportable sa pagkakahiga ang anak ko bago ako tumayo at umalis ng silid."Tulog na si Erom?" usisa ni Chaos nang nakarating ako sa kusina.Nakaupo siya habang umiinom ng kape."Tutulog pa lang," tugon ko at nagtungo sa lababo para magtimpla ng gatas."Okay ka lang?"Natigilan ako sa pagkilos nang itanong iyon sa akin ni Chaos.Okay ba ako?Kung hindi man ako okay, bakit? Ano'ng
HALOS tatlong minuto na ang lumipas mula nang ibaba ako ng taxi driver sa harapan ng mansyon ni Valjerome. Dahil nga kasama ako ay hinayaan ng mga bantay na nadaanan namin na makapasok ang sasakyan. Nanatili akong nakatayo habang nakatitig sa kabuuan ng bahay niya. Hindi ko maiwasan na mapangiti nang mapakla habang naiisip ang mga taon na inilagi ko sa masyon na ito.Matagal na rin pero parang kahapon lang ang lahat...Isang buntonghininga ang pinakawalan ko saka ako naglakad papasok. Agad na sumalubong sa akin si Jaime, base pa lang sa tingin na ibinigay niya sa akin ay ramdam ko ang pasasalamat doon. Napaisip tuloy ako kung maayos ba ang trato ni Valjerome sa kanyang mga tauhan at ganito na lang sila mag-alala para sa kanila. Mas lalong dumoble ang guwang sa dibdib ko dahil doon.Sana ay nagawa niya rin akong itrato nang maayos noon.Iwinaksi ko na lang iyon sa isip ko at itinuon ang atensyon sa dahilan kung bakit ako naparito. Iyon ay
"W-What did you say?" garalgal kong usal habang nakatitig kay Valjerome.He kept crying as he leaned down towards my foot. "I'm sorry, Jazzie. I'm sorry for everything."Nanghihina akong napaupo sa sahig, tulala at paulit-ulit na ipinapasok sa isip ko ang mga sinabi niya kanina.Ang taong umampon sa akin ang mismong pumatay sa mga magulang ko.Pagak akong tumawa habang lumalandas ang mga luha ko sa pisngi.Ang itinuring kong ama ang dahilan kung bakit ako maagang naulila.Gusto kong magsalita, sumigaw sa sakit, magwala, pero hindi ko magawa dahil gulung-gulo ang isip ko. Pakiramdam ko ay mababaliw ako sa mga nalaman ko."Patawad," muling pagsusumamo ni Valjerome, nanatiling nakasubsob ang ulo sa sahig.Hindi ko na siya inintindi pa at nanghihinang tumayo. "Stop making a scene, Valjerome. Go to sleep, inaabala mo ang mga kasambahay mo," walang emosyon kong wika at wala sa sariling naglakad palayo.Tuluya
"Uy, Jazzie!"I flinched on my place when someone tapped my shoulder. "Oh, Ken, b-bakit?" tanong ko nang natuon ang atensyon ko sa kanya.Kunot-noo niya akong pinagmasdan. "May problema ba, Jazzie? Kanina ko pang napapansin na para bang malalim ang iniisip mo," puna niya.Palihim kong nakagat ang ibaba kong labi at ipinagpatuloy ang pagpupunas sa bintana. "W-wala, ano... naisip ko lang si Erom," pagpapalusot ko.Kababalik ko lang sa hotel pero ito ako, lutang at hindi makagawa nang maayos sa 'king trabaho. Pangatlong suite na ang nililinisan ko ngayon at ang dalawa kong silid na nalinisan kanina ay parehong palpak. Nakalimutan kong palitan ng bedsheet ang naunang suite habang nawala naman sa isip ko na linisin ang cr ng pangalawang kwarto. Kaya naman ngayon sa ikatlong suite na nakatoka sa akin ay nagpasama na ako kay Ken para hindi na makalimot pa sa ibang bagay. Marahan akong nagpakawala ng buntonghininga at muling tinanaw ang itim na sasakyan sa ibaba
"Aren't you gonna eat that?" usisa ni Chaos sa harapan ko, tinutukoy ang paperbag na kanina ko pang tinititigan sa center table.Nahihiya akong nag-iwas ng tingin at saka umupo nang maayos. Nasa loob na kami ngayon ng silid-pahingahan at kasalukuyang nakaupo sa sofa.Once again, I glanced on the paperbag. Palihim kong nakagat ang ibaba kong labi sa iba't ibang bagay na pumapasok sa isip ko.Bakit niya ako pinadal'han ng pagkain?Ano'ng plano niya?Para saan ito?"You know, okay lang sa akin na kainin mo 'yan kung ako ang inaalala mo," ani Chaos na siyang nakapagpatuon ulit ng atensyon ko sa kanya.Mabilis akong umiling bilang pagtanggi sa sinabi niya. "It's not like that," depensa ko. "Medyo nakakapanibago lang kasi," pabulong na dagdag ko.Marahan naman siyang tumango. Saglit pa siyang nagpakawala nang mahinang halaklak at naiiling na sumandal sa sofa."Is he courting you?" usisa ni Chaos.
"Wow! Para sa 'kin po ba ito, Mommy?" manghang usisa ng anak ko nang nabalik kami ng condo, patukoy sa teddy bear na ibinigay ni Valjerome.Kauuwi lang namin galing sa unit ni Chaos dahil doon kami kumain ng dinner. Bago ako nagpunta roon ay iniwan ko muna ang mga gamit na dala ko rito sa bahay para wala akong maraming bitbit.Hilaw akong ngumiti. Nag-iisip ng tamang sagot para sa anak ko."Gusto mo ba?" iyon na lang ang nasabi ko imbes na kumpirmahin kung para kanino iyon.Mabilis na tumango si Erom at niyakap ang malaking teddy bear na mas malaki pa sa kanya. Hindi ko tuloy naiwasan na mapahalakhak nang mahina."He's cute!" aniya.Napaangat naman ang kilay ko at lumapit sa sofa kung saan siya nakapwesto kasama ang teddy bear. "He?" tanong ko. "Paano mo nasabi na lalaki 'yan?" dagdag kong saad.Erom smiled at me, then pointed something on the collar part of the teddy bear. May asul na ribbon kasi iyong design. Hinawakan niya iyon sak
Kinabukasan ay maaga akong pumasok sa trabaho. Wala pa man akong ginagawa ay tila nabugbog na ang katawan ko sa pag-iisip."Jazzie!" masiglang salubong sa 'kin ni Ken nang pumasok ako sa silid naming mga trabahante.Agad namang kumunot ang noo ko sa siglang ipinapakita niya. "May 13th month pay na?" tanong ko."September pa lang, Jazzie. Naghihirap ka na ba?" sarkastikong sagot niya at saka ako hinila patungo kung saan. "Pero sa dami nang ipinadala sa 'yong pagkain, para ka na ring nagpasko," aniya at itinuro ang lamesang ginagamit namin.Napaawang naman ang labi ko at napatitig sa mga pagkain na nakahain doon. May kanin, adobong manok, pritong itlog, bacon, hotdog, pasta, salad at..."Lechon?" bahagyang tumaas ang tono ko nang nakita ang lutong biik."Dinala 'yan kanina ng isang lalaki," sambit ni Ken.Humarap ako sa kanya at pinilit ang sarili ko na umakto ng normal kahit pa luluwa ang puso ko sa kaba."K-Kilala mo?" usisa ko
"Gift for your wife?" Jaime, one of my trusted men, casually spoke while driving the car.Tipid akong tumango at muling tumitig sa hawak kong kwintas. "For our wedding anniversary," I said lowly and forced a smile.And she'll never know..."You will confess?" he asked again.I chuckled emptily and put back the infinity necklace on its box. "Alam mong hindi ko magagawa iyan sa ngayon," saad ko.Hindi na naman siya umimik pa at itinuon na lang ang atensyon sa pagmamaneho. I looked outside the car window and smiled sadly.A day from now, it's already our third year anniversary, my wife.***IT'S almost 12midnight when we reached my parents' party. I automatically snaked my arms around her, marking my wife at everyone's eyes as we took our way in.She's mine.I am always thankful every time we need to show up at my parents'. It's the only moment I could freely touch her, the split
"You are wasting your time by calling him in your mind, Jazzie. Nalinlang ko na ang grupo ng dati mong asawa sa ibang lugar. Kung sakali man na mahanap niya kayo rito, isa na lamang kayong mga bangkay," Chaos spoke coldly."Why?" namamaos kong tanong at saka tumingin sa kanya. "I trusted you, Chaos," I said weakly.He smirked. "That's the plan, Jazzie. Ang pagkatiwalaan mo ako," aniya.Marahan akong umiling at pagak na nagpakawala ng tawa. "Is this necessary, Chaos? Kailangan ba talagang idamay ang anak ko sa paghihiganting gusto mo? Niyo ng pamilya mo?""My sister died in front of me, Jazzie. She shot herself," he stated."She killed herself. Your sister was the one who took her life, Chaos. Not me, not my son, not Valjerome either!" I snapped out of frustration.Chaos clenched his jaw. Hindi rin nakaligtas sa aking paningin ang muling pag-angat ng baril ng matandang Hevion patungo sa direksyon ko. Pinigilan lang iyon ng asawa niya at sinen
Valjerome's men couldn't do anything when the van took me. Hindi sila makabaril ng basta dahil na rin nasa loob ako ng sasakyan."Dala na po namin siya," ani ng isa sa mga nakasakay habang hawak ang isang telepono.Nasisiguradong kong si Chaos ang kinakausap niya. Tahimik na lang ako na bumuntonghininga at saka sumandal sa upuan. Hindi ako nanlaban o gumawa ng kahit anong gulo. Bukod sa wala akong lakas para doon ay alam kong walang silbi kung gagawin ko pa ang mga iyon. In the first place, I chose this.Ramdam ko ang pagmamasid ng mga lalaking kasama ko, kung mabantayan nila ako ay para bang may kaya pa akong gawin sa mga oras na ito. I mentally shook my head and forced a smile.Isa lang naman ang kaya kong gawin ngayon, iyon ay ang ipaalam ang lokasyon ko kay Valjerome.I bit my lower lip when I felt my phone vibrated on my thigh. Nakatago iyon at sinigurado kong hindi mahahalata ng kung sinuman. Sa mga oras na ito, alam kong alam na ni Valjerome
"V-Val..." nanghihina at garalgal na tawag ko kay Valjerome nang pumasok ako sa mansyon.Agad niya naman akong sinalubong at niyakap. "It's okay, everything will be okay," pang-aalo niya habang hinahaplos nang marahan ang buhok ko.I shook my head. "Kasalanan ko... kasalanan ko," paulit-ulit kong sambit at sumubsob sa dibdib niya dulot nang panghihina.Tuluyan nang lumandas ang mga luha ko. Hindi ko mawari kung paano iyon nagawa ni Chaos sa akin, sa amin ng anak ko—sa batang itinuring siyang tunay na ama."D-Dapat ay hindi ko iniwan si Erom tulad nang nakasanayan ko," bulong na anas ko sa pagitan ng aking mga hikbi."Ssshh. Don't blame yourself, Jazzie," usal ni Valjerome.Muli akong umiling at saka mabagal kumalas mula sa yakap niya. Gamit ang nag-uulap kong paningin ay tinitigan ko siya."Hindi ko na kaya, Val. Hindi ko na kayang mawalan ulit ng anak," puno ng hinagpis kong wika.He looked at me softly and then pulled m
"Papa!" galak na pagtawag ni Erom kay Chaos pagkapasok namin ng opisina niya.He ran into Chaos and gave him a hug. Natawa naman si Chaos at yumakap pabalik kay Erom. Napangiti na lang din ako saka mabagal na naglakad palapit sa kanila.Damn, it hurts.That insatiable Mafia Boss!"Did you miss me?" tanong ni Chaos habang karga si Erom sa hita niya.Mabilis namang tumango si Erom bilang tugon at saka siya pinatakan ng isang halik sa pisngi."How are you po, Papa?" pangangamusta ng anak ko.I sat on the visitor's chair and watched them talked. Wala sa sarili akong napatitig kay Chaos nang naalala ko ang sinabi ni Valjerome kaninang madaling araw.Anak siya sa labas?Sa anim na taon na nagkasama kami ni Chaos, hindi niya kailanman nabanggit ang tungkol doon. Maski ang pamilya niya ay hindi niya rin palaging nakukwento sa akin. Minsan ko silang nakaharap noong nagkaroon ng salu-salo sa condo ni Cha
Alas tres na ng madaling araw pero gising pa rin kami ni Valjerome. Nakahiga ako sa balikat niya habang nakayapos naman ang kamay niya sa akin. Pareho kaming nakatitig sa kisame; nag-iisip, nakikiramdam."Hindi ka ba... nagsisisi?" aniya sa mahinang boses.Kunot-noo ko naman siyang tiningala. "Nagsisisi? Saan?"Malamlam siyang tumingin sa akin at saka banayad na pinalis ang aking takas na buhok gamit ang isa niyang kamay. "Sa nangyari sa atin... ngayon," tugon niya.Hindi ko naiwasan na irapan siya. "You already took me six times, Valjerome. Kung nagsisisi ako, sana sa pangalawang beses pa lang umayaw na ako."His lips curled up. "You counted it?" manghang tanong niya.Nag-init ang aking pisngi sa kahihiyan. "H-hindi ko binilang. Natatandaan ko lang," ani ko.He let out a soft chuckle and hugged me closer. "I love you," he said sincerely."I... love you too," nahihiyang pag-amin ko."I love you," ulit niya at hinalikan a
After scooping me from my seat, he carried me towards his room. Maingat niya akong inihiga sa kanyang kama saka namumungay na tinitigan."Are you sure about this?" he asked, voice in controlled.Pakiramdam ko ay nanuyo ang lalamunan ko para sumagot, hindi dahil sa kaba kundi dahil sa init na nararamdaman ko ngayon habang nakikita siyang nakatitig sa akin."Why? You don't want me anymore?" I did the reverse card.I saw him gritted his teeth. "You're manipulating me." He then slowly crouched on my top.Marahan akong napapikit nang palandasin ni Valjerome ang kanyang daliri sa pisngi ko, paibaba sa 'king leeg hanggang sa tuntunin niyon ang aking dibdib."Are you... coming back into my life?" namamaos na tanong niya at sinimulang tanggalin ang unang tipay ng suot kong pantulog.I groaned when the tip of his finger brushed on my skin. "Valjerome..." I called desperately, eyes closed.Daig ko pa ang sinusunog sa nararamdaman kong ini
It's already 11pm, yet I am still awake. Magdamag akong tulala, nagkukulong sa 'king silid. Nakatulog na ang anak ko sa paulit-ulit na pagtatanong sa akin kung maayos lang ako. I kept saying that I'm okay, but who am I fooling? Hindi ko rin hinarap si Valjerome nang minsan niya akong katukin sa silid para kumain, si Erom lang ang pinalabas ko para sumunod sa kanya.My mind was messy. I don't know what to think anymore. Daig ko pa ang nagpa-flashback ng mga memorya sa isip ko.Why, Valjerome?Isang buntonghininga ang pinakawalan ko saka nagdesisyong bumangon upang uminom ng alak sa ibaba. Walang nakakalat na tauhan sa paligid, ngunit gano'n pa man ay alam ko na palihim silang nagbabantay. Nagtungo ako sa mini bar at kumuha ng alak doon. Sunod akong pumunta sa ref para kumuha ng yelo, nang nakuha ko na ang lahat ng kailangan ko ay muli akong bumalik at naupo sa bar stool chair. Nagsimula akong magsalin ng alak at diretyo itong nilagok. Gumuhit ang pait sa
It's been an hour since we got home. Gano'n rin katagal na palihim kong pinanunuod si Valjerome at 'yong babae sa ibaba mula sa ikalawang palapag kung saan ako nakatayo. Jaime was also there. Kung pagbabasehan ang nakikita ko ay para bang malapit sa kanila ang babae.I bit my lower lip when Valjerome smiled at her, then lowered his gaze to her tummy. Malayo man ako ay kita ko ang banayad niyang paninitig doon. Pakiramdam ko ay may kung anong guwang iyong idinulot sa tiyan ko.Elle...That's her name. Noong ipinakilala siya sa akin ni Valjerome kanina ay hindi na agad ako mapakali. Aaminin kong naghintay ako ng iba niya pang sasabihin; kung kaibigan niya ba ito, katrabaho, karelasyon o... ina ng magiging anak niya. But that didn't come. Hindi rin ako sigurado kung makakaya ko bang marinig sakaling kumpirmahin niya ang hinala ko kaya naman namaalam agad ako na iaakyat ko si Erom sa kwarto para makapagpahinga.I let out a deep sigh and decided to go