JENSEN
"....sa ngayon ay wala pa ring malinaw na impormasyon kung ano na ba ang naging desisyon ng pulisya sa--"
Mabilis kong pinatay ang TV at binalibag sa sofa ang remote. Kaagad akong pumanhik sa taas at pumasok sa kwarto para kunin ang jacket ko. Sinoot ko 'to habang bumababa sa hagdan. Conan barked and followed me up to the gate of our house. Alam na nito ang gagawin kaya hindi na sumunod pa sa labas.
I just walked out of our village and took a taxi to another village. Mabigat ang bawat hininga ko at parang hindi mapakali. My fist clenched because of the extreme frustration I feel. Hindi na ako nagsayang pa ng oras nang mapanood ko ang balita nito lang hapon. Mabilis akong napuno ng galit sa ibinalita ngayon lang lalo na at hindi ito isang ordinaryong balita lang tulad ng dati.
ADRIANNA"Now tell me it wasn't because of your stupidity?"Daven looked at me with his brows knitted, piercing eyes and serious expression. Kadarating lang niya sa office ng kanyang uncle at ito kaagad ang sinabi niya sa'kin. Ramdam ko ang inis niya at alam ko naman kung bakit."It was all inevitable, Daven. 'Wag mong sisihin si Ms. Valiente," mahinahong sabi ni Inspector Fajardo."Hindi ko siya sinisisi, inspector. I'm just implying that if she already knew that the perpetrator was there, how could she let her guard down?"Napayuko ako at pinaglaruan ang mga daliri. Tinanggal na ang posas sa kamay ko at pakiramdam ko ay nakalaya ako sa pagkakakulong. Salamat kay Chief Es
ADRIANNA Saktong alas sais ng hapon ay nakabalik na kami sa Police Agency kasama si Callix. Napagpasyahan kasi namin ni Daven na ipakilala ito kay Chief Esguerra at para na rin doon mismo kasama sila ni Inspector Fajardo ay mapag-usapan ang tungkol sa mga impormasyong nakalap nito na makakatulong sa'min para mahuli ang misteryosong--kuya ni Freya. Actually ay malaki na ang naitulong niya sa'min ngayon dahil nakumpirmang tama ang hinala ni Daven. Wala akong ideya kung paano nalaman ni Callix na magkapatid si Freya at ang salaring hinuhuli namin. Wala na rin akong balak na itanong pa 'yon sa kaniya dahil sigurado namang tulad ni Daven ay may mga natuklasan din itong clues. "Ikaw 'yung naireport na pabalik-balik dito, ah? Kaya naman pala nagpupumilit kang may ma-interview na officer dito dahil
DAVEN"Are you sure about this, Dave?" Tanong ni Uncle Alejandro."I've been investigating him since the day I learned about his case. I'm not sure if Adrianna knows this," I said.He nodded. "Hindi kita pipigilan sa binabalak mo. Mag-iingat ka lang."I know that he's not just warning me because it's normal to say, but he also wants me to understand something. And I'm already aware of it. Hindi ako basta-basta gagawa ng isang bagay na walang back-up at hindi ko pinaghandaan. I've been waiting for this chance and I just finished gathering all the evidence and proofs about this particular thing.Kailangan ko na lang ngayon ay mag-ingat sa bawat salita ko kapag nakaharap ko na
ADRIANNA"Inspector, ano na pong gagawin natin?"Hindi maawat sa pagtulo ang luha ko habang pinagmamasdan si Inspector Fajardo na suriin ng katawan ng isang officer na kasama namin sa misyon na ito. Sobrang takot na takot ako at hindi na alam ang gagawin. Wala ng buhay ang officer dahil direktang tumama ang pana sa kanyang ulo. Naalala ko rito ang pagkamatay ni Lawrence Perez.Ang dalawa sa kasama namin mga officers ay umalis para humingi ng tulong sa labas ng talahiban na pinasukan namin. Nawawalan kasi ng signal dito dahil masyado ng liblib ang napuntahan namin. Mas lalong naging mahirap ang sitwasyon namin dahil lumakas ang ulan at basang-basa na kaming lahat."Hija, tulungan mo akong ipasok si Officer Lopez sa loob ng sasakyan. Hindi
JENSEN"Where is it?"The dipshit Daven Sevilla asked me while he's driving the car on a dark road. Kanina pa umuuga ang sasakyan dahil baku-bako ang dinadaanan namin. Walang ilaw at umuulan pa. I don't even know why I let this man drag me here. Wala akong pakialam sa kaniya o sa gusto niyang puntahan sa liblib na lugar na 'to.What's my purpose here, anyway? Balak niya ba akong gawing blackmail kay Jefferson para mahuli 'to? Tsk."Turn right and you will see a wooden gate, asshole," sabi ko habang nakatingin sa labas ng sasakyan at nakasandal sa bintana.Inihinto niya bigla ang sasakyan nang may mga humarang sa daan at kumakaway. Walang pasabi siyang bumaba sa kotse at nilapita
ADRIANNAIt was raining heavily and thunder roared after a lightning strike. Our principal decided to cancel the afternoon class and let the students go home early. Thankfully, I brought an umbrella. But it was not enough and I still got soaked. Mabilis akong pumasok sa loob ng taxi pauwi sa bahay namin.Basang-basa ako pagka-uwi at siguradong papagalitan na naman ako ni Mama o ni Papa kapag nakita. Imbes na sa main door ay umikot ako para sa likod pumasok. Nakita kong walang tao malapit sa kusina kaya kaagad akong pumasok. May narinig akong ingay sa sala kaya naman nagtago ako sa divider ng dining area para tingnan kung anong meron."Kasalanan n'yong lahat 'to! Kayo ng mga walang kwenta mong anak!"Narinig
DAVEN"Who's that cute girl, Dave?"Hindi ako nilubayan ni Wency magmula nang pinuntahan ako ni Clara sa school kanina. She just informed me about her neighbor who wants to meet me. Wala akong ideya kung sino ito at kung ano ang kailangan niya sa'kin. Sana lang ay importante ang sadya nito sa'kin dahil ayokong masayang lang ang oras ko.Pinasok ko lahat ng dala kong gamit sa locker at pabagsak itong sinara. Sinundan ako ni Wency papuntang parking lot at mukhang gusto pa yatang sumama sa lakad ko. Nilingon ko siya at binigyan ng pagod na ekspresyon."Could you please stop bugging me? I need to go now," sabi ko.He smirked. "Ikaw, ha. Girlfriend mo 'yon, 'no?"
DAVEN In my whole life, I've never experienced having a normal life. My dad died when I was just five years old. He was a great police officer and he sacrificed his life for the sake of others. Instead of drowning in depression, my mother became stronger and raised me well. Not until when she was also taken away from me. Tulad ng normal na reaksyon ng isang bata ay nagluksa ako ng ilang araw. I was devastated and no one could make me feel happy that time. Eleven years old lang ako at hindi pa gano'n katatag ang loob para lunukin na lang ang lahat. I didn't change myself, because pain and eagerness for vengeance changed me. Minsan ay naiisip ko kung tama pa ba ang ginagawa ko. Kung may patutunguhan ba ang pagkamit ko ng hustisya. Ang pinakamahirap tanggapin sa'kin sa pagkamatay n
[EPILOGUE]DAVENLife really moves in a mysterious way. No one can tell what would be their fate. Everything can be changed and what is already written to every life cannot be rewrite again. Sa bawat buhay na isinisilang sa mundong 'to, may nakahanda ng tadhana para sa kanila at hindi na 'yon mababago pa.When I was a child, I thought that happiness would always be there. That in every problem, there is always a solution. In every chaos, there is peace. But as I grew up, I gradually realized the meaning of life. All the happiness can be replaced by grief, and all grief can be relieved by new joyful things that will come.I realized that in every struggle, a person always has his or her choice. Nasa tao na lang kung ano ang pipiliin niyang daan. Maraming
DAVENRage is the emotion that rises up inside me right now. The eagerness of smacking Adrianna's head on the wall is all over my system. I feel like I want to hurt her so badly to the point that I'm gonna kill her and no one could ever recognize her appearance anymore. But these ties are keeping me from doing that.If only I could untie them with all of my strength, I will do that even if I get hurt. Adrianna's presence, her voice and movements are making me push myself more to my limit. Parang ngayon ay gusto ko na lang wasakin ang dignidad ko maibigay lang sa babaeng 'to ang kung ano mang nararapat sa kaniya.She's a monster. Isang demonyo na nagkatawang tao para makagawa ng kasamaan sa mundong 'to. Kung titingnan ko siya ngayon ay ibang-iba na ang nakikita ko sa kaniya. She has an innocent lo
ADRIANNA"Are you awake?"Naglakad ako palapit kay Daven na nakaupo sa tabi ng kapatid ko. Unlike my brother who has bruises and wounds, Daven is completely fine. Jensen fought me back and even though I don't want to hurt him yet, he left me no choice.Daven's eyes are not focused. Dala ito ng pampatulog na in-inject ko sa kaniya kanina. I tied him on the chair next to Jensen. My brother did nothing but look at him. Now, they're both hopeless. This will be my victory."Ayoko pa sanang gawin 'to, kaya lang……" inangat ko ang ulo ni Daven. "My hands are itching to kill you."The look of being betrayed, rage, regret and disappointment. His piercing brown eyes reflect a
ADRIANNAI am not sick.That's what I'm always thinking to myself. I'm not totally aware of my own illness. I feel like there are two types of me. The one that I have since I was born and often shows to other people, and the one that was just created by my own emotions. The latter, however, is a dangerous one.It all started when my stepfather tried to kill me. Sobrang takot na takot ako sa mga oras na 'yon. Wala akong ibang inisip kundi ang kamatayan ko. Kung saan ba ako mapupunta pagkatapos mamatay. My emotions were bigger than what was on my mind. They were drowning me into darkness.Nagdilim ang paningin ko at nakita ko na lang ang sarili na paulit-ulit pinupukpok ng figurine ang amain ko. I did my best not to leave any fingerprints
DAVENHinilot ko ang sentido ko habang nakatingin sa bulletin board na nasa loob ng kwarto ko. Naka-pinned lahat ng mga importanteng impormasyon dito. Magmula sa kaso ni Mommy, Freya Mendoza, Jefferson, Uncle Alejandro at Adrianna. Nilagyan ko ng marka ang mga kasong may malinaw ng kasagutan.Sa kaso ni Freya ay malinaw na ang lahat. Inakala namin noong una na si Denmark Ferrer at Ashlee Sarmiento ang mga suspects pero nagkamali kami. Adrianna Valiente is the real suspect here. She killed the three of them and hid all the possible evidence that the police could see.Pangalawa ang kay Jefferson. Ngayon ay malinaw na kung bakit niya gustong pahirapan si Adrianna. Dahil 'yon sa pinatay nito ang kanyang kapatid. Hindi niya sinabi sa mga pulis ang tungkol dito dahil mahirap paniwalaan at walang matiba
ADRIANNAJefferson Mendoza, our great enemy, is finally gone. Tao pa rin naman siya at marunong mapagod. Hati ang nararamdaman kong emosyon sa nangyari sa kaniya. Una kong naramdaman ay ang tuwa at kapanatagan, pero sa kabila no'n ay naaawa rin ako sa kaniya kahit konti.I know that he didn't want to do that from the start. Kung talagang hindi lang namatay si Freya ay hindi niya magagawa ang lahat ng 'yon. Masyado lang siyang nalunod sa sakit at pag-iisip na maghiganti. I feel like he was a good person before an unexpected tragedy happened.Lahat naman ng tao nagbabago. Saludo ako sa mga taong kahit na paulit-ulit nakakaramdam ng sakit ay nananatili pa ring mabuti. I can't really tell if I'm one of them. Whenever I feel pain, I just cry and cry. I also think
JENSENI was silently watching everything downstairs even though I wanted to go down. My mother is lying on the floor and bathing in her own blood--lifeless. My stepfather hit my sister on the head using his gun. Nagpagulong-gulong ito pababa sa hagdan at naglakad naman palapit sa kaniya ang amain namin."Magsama na kayo ng mga magulang mo," sabi nito sa kapatid ko at tinutok ang baril sa kaniya.However, something unexpected happened. Sinipa ni Adrianna sa paa ang amain namin dahilan para mapaluhod ito sa sahig at mawalan ng lakas. Tumayo si Adrianna at kitang-kita ko ang umaagos na dugo mula sa kanyang noo."Hindi ako ang susunod sa kanila kundi ikaw," anito saka ngumisi.
DAVEN Now that Jefferson is gone, we don't have someone to chase anymore. But things don't end here. We didn't close Freya's case even though her primary 'suspects' are dead. In fact, they're not the real suspects here but someone who hides in darkness. That someone who was close to Freya. Wala na siyang pamilya at hindi rin naman si Denmark ang pumatay sa kaniya dahil pwedeng diretsuhin na lang ako ni Jefferson kung siya nga. Freya had no friends that were really close to her...except for one person. Yes, and that person is none other than Adrianna. For me, it's kinda unbelievable to think that she's the true enemy here. I see her as a stupid and dumb woman who has a weak emotions. But even though looks can be deceiving, words a
JENSEN It's already New Year. The tiring year of 2019 finally ended. I can see colorful fireworks everywhere in the sky. Our house is silent as usual. Patay lahat ng ilaw sa buong bahay maliban sa kwarto ko at kay Adrianna. People are celebrating and welcoming the year of 2020 while we didn't even bother to make a feast. Palagi kaming ganito tuwing may okasyon. My sister is always asking me if we could celebrate it but I'm not in the mood for that. Wala namang masama sa pagcecelebrate pero para sa'kin ay sayang lang ito sa oras dahil kami lang namang dalawa. Ayoko ring makipag-plastikan sa kaniya sa harap ng hapag. We both know that we're not happy together. Pareho kaming pagod na sa buhay at parang walang kasiyahan. Paano pa kami makakapag-celebrate sa ganitong sitwasyon? We have plenty of