HALOS HINDI na makahinga si Freni sa sobrang bilis ng kanyang pagtakbo. Nagrereklamo ang baga at mga paa niya sa sobrang pagod, subalit hindi niya pinakinggan. In their current situation, non of them deserved to rest. Manaka-naka siyang lumingon sa likod upang makita kung nakasunod na sa kanila si Rodrigo subalit hindi pa niya nakita ang lalaki.
Animo isang background music naman ang tunog na likha ng bell sa anklet ni Izabella subalit hindi akma sa nararamdaman nila ngayon. Sunod-sunod ang tunog sa bawat paghakbang ng mga paa nito.
Kumakabog na kasinlakas ng kulog ang dibdib ni Freni. Nakakabingi ang mabilis na paghinga niya.
"Hindi ko na kaya," reklamo ni Izabella. Halos hindi na ito makahinga sa sobrang pagod.
Well, she could not blame her.
THE DRAGON roared like thunder. Halos mabingi sila. Sa tuwing kinakampay nito ang mga malalaki nitong pakpak, para na rin silang tatangayin ng malakas na hangin. It was eyeing them intently like they were its prey. But what amazed Freni was the woman riding it. It was Sophia in all her glory.Parang eksena sa isang fantasy movie ang nakita ngayon ni Freni. A woman was riding her dragon and they looked so good together except the seriousness in their faces. She was amazed that a dragon can make an expression like that. They were ready for war--war against the slave hunter who was currently in their territory. At isali na rin silang dalawa ni Izabella na walang pahintulot na pumasok sa baluarte nito.Nagpakawala ng malutong na mura si Rodrigo at marahas silang hinablot nang mamataan sina Sophia.So he knew how t
"HINDI KO ALAM ang sinasabi mo. Nahihibang ka na," sagot ni Sophia. She threw a disgusted look in their directions.How dare this woman! Kahit na mahina sila, may karapatan pa rin silang igalang ng kahit na sino. Palibhasa kakampi nito ang lahat ng hayop kaya ganyan na lang umasta.Umiling si Izabella. "Hindi. Hindi ako naniniwalang hindi ikaw ang kapatid ko. Unang sulyap ko pa lang sa iyo, nandiyan na ang lukso ng dugo. Iba man ang pangalang ginagamit mo, ikaw pa rin ang nawawalang si Bianna na kapatid ko. Masaya akong buhay ka,” saad ni Izabella, na naluluha ang mga mata. Parang wala lang dito ang pakikitungo ni Sophia.Si Freni ang naaawa para kay Izabella. This girl had endangered her life just for this ungrateful woman?
“SI ATE ANG may gawa nito. Naawa na siguro siya sa akin,” saad ni Izabella. "Ang saya-saya ko, Freni."Nagbabadya ang mga luha nito. Inaamin ni Freni na may mga pagkakataong OA na minsan ang palagi nitong pag-iyak, subalit ngayon pinalampas na muna niya. This event calls for a celebration. Tunay siyang masaya para sa kalayaan ng babae.“Huwag na muna tayong pakasiguro. Baka may nakarinig pa sa usapan natin.”Akala ko ba masaya ka para sa kanya? Bakit bigla kang naging kontrabida? Sino naman ang posibleng nakarinig ng pag-uusap ninyo? Nangako na ang etares na hindi niya ipagkakalat ang narinig.“Kung ganoon sino? Tayo-tayo lang naman ang nandoon. Freni, sigurado akong si ate ang may gawa. Masaya ako na lumambot na r
PLEASE be him, piping dasal ni Freni. I want to see for myself that you are well. Hindi mapapanatag ang puso niya kapag hindi nakitang naka-recover na ito. Ilang araw na ba ang lumipas noong huli niya itong makita?Why do you want to see him, Freni? For what reason? Iyong totoong rason. Huwag mo akong dramahan diyan.For...she did not know. Iyong totoo talaga? Gusto lang niyang makita ang lalaki. Hindi niya maintindihan kung bakit. It was like her soul was calling for him? Was that even possible? Baka ginayuma siya ni Stephano nang wala siyang kamalay-malay?Ikaw? Gagayumahin ni Stephano? Baka ikaw ang gagayuma sa
THIS MAN was lying right? Fifty thousand pesos sa tatlong pares ng damit? Unbelievable. Mas nakakalula pa ang presyo ng mga damit kaysa taas ng San Juanico Bridge. Ano bang nakakapagmahal ng mga damit nito? Yari ba ito sa diyamante? Freni checked the clothes and looked for the diamonds or gold, but she found nothing. All of it looked ordinary. Maybe it was because the store was well-received by the public? Or si Stephano mismo ang nag-endorse rito? Or some celebrity? Kahit baliktarin ni Freni ang utak niya, wala siyang maisip na posibleng dahilan. "Shop cheaper clothes."
"WAS THAT supposed to scare us?" tanong ni Freni. “O baka sinasabi mo lang iyan upang umatras kaming dalawa ni Izabella dahil ayaw mong malugi ang business mo? Malaking pera na rin ang fifty thousand pesos. Well, hindi na naman ako magtataka kung aatras ka. Para ka na rin kasing nagtapon ng pera sa amin.”Modesty aside, hindi siya natatakot sa multo dahil hindi naman siya naniniwala sa mga kwento tungkol dito. But yes. Mahilig siyang makinig sa mga true to life stories na horror. Naaaliw kasi siya. There were times na gusto na niyang makakita ng multo para ma-prove sa sarili na totoo nga ito sa kabila ng sinasabi ng iba na kathang-isip lang ang mga ito, but still failed. Iyong multo siguro ang takot sa pagmumukha niya. Hindi nga niya alam kung ano ang reaksyon niya oras na makakita ng multo. Will she got scared? Or just nothing? Sigurado naman siya na totoo ang mga multo rito. Na nag-e-exist an
HALOS MABINGI si Freni sa tili ni Izabella samantalang siya naman ay natuod sa kinalalagyan habang tiningala nila ang third floor ng gusali. The white lady was still there, silently watching the two of them. Gaya ng mga kwentong narinig niya sa mga kaklase noong high school hanggang college, abot hanggang beywang ang buhok ng white lady at nakaputi ng bestida na sumayad sa sahig. Subalit hindi nakasayad ang mga paa nito sa sahig at animo binabantayan ang second floor.Bumukas at sumara ang bibig ni Freni. Gusto niyang magsalita at sumigaw. Gusto niyang sabayan si Izabella sa pagsigaw, pero walang anumang salita ang lumalabas sa bibig niya. She just had a staring contest at the ghost. Para siyang napakatapang tingnan. Sino ba naman ang makikipagtitigan sa isang multo kung natatakot na ito? Si Freni lang, sa pagkakaalam niya. Gustuhin man niyang ibahin ang direksyon ng mga mata, subalit hindi niya maga
MALAKAS ANG KABOG ng dibdib na nilapitan ni Freni ang sanggol. It was a baby girl. Sa tantiya niya ay nasa pangalawang buwan pa lang ang baby. Binalot ito ng lampin at may damit pang-itaas at pang-ibaba na rin. Ang mas nakakamangha, marami na ang buhok ng baby kahit na two months old pa lang ito.Just looking at the newborn child reminded her of Nacho. Ganito rin ang sanggol nang makita niya. And she totally fell in love with her. Everything about her screamed cuteness.Nagpalinga-linga si Freni.Hindi katulad sa other floors, mas malinis ang fourth floor. Walang anumang basura sa paligid at wala ring vandalism. Wala ring anumang tao sa paligid. Marahil effective ang mga multo na bantay sa lower floors upang hindi na tumuloy ang mga ito.Pero ang ipinag
Tatlong taon ang nakalipas… SUMASAKIT NA ANG ulo ni Freni habang binabasa ang hardbound textbooks na hanggang two-inch-thick. Idagdag pa ang mga articles mula sa mga law articles, from different newspapers, and journals. Ang dami pa niyang mga essay exams na kailangan ang legible handwriting niya. Eh, dati pa siyang tamad when it comes to writing. Mas gusto pa niya iyong encoded. Halos wala ng pumapasok sa utak niya sa totoo lang. Nagtapos siya ng kanyang baccalaureate degree sa Political Science a few years ago and after that took an exam namely the Philippine Law School Admission Test (PhiLSAT) na isang prerequisites para makapasok sa basic law courses.
HIS LIFE? Dovee was asking for his life? Ano naman ang gagawin nito sa buhay niya? Sa lahat ng pwede nitong hingin, ang buhay pa niya?Master stared at him, with confusion evident on his face. Hindi na niya ito tinangkang itago pa. Gusto niyang ipabatid dito ang pagtataka niya.When she only stared at him with lopsided smile, Master asked, "Kaunti lamang ang tagal ng buhay ko, Dovee. Bakit mo gustong kunin ito? Can't you see I'm dying?" he said, softly. “You can hear everything, and I am sure you already know about my condition.”This woman was unbelievable. And he could not grasp how her mind works.Akmang nag-isip-isip ito.Inilagay nito ang isang daliri sa baba.
"Anong gusto mong ibigay ko?" tanong ni Master kay Dovee. "Do you want this kingdom? Or my treasures? Name it, Dovee. Napagtanto kong walang saysay ang lahat ng ito kung mawawala si Freni sa buhay ko." Kahit anong gustuhin nito, buong puso niyang ibibigay. Material things did not appeal to him anymore. Tumaas ang sulok ng labi ni Dovee. "Tama ka. Everything will be useless kapag namatay si Freni. Masaya ako at na-realize mo ang bagay na iyan." Pumalakpak ito. "Okay. Huwag na nating patagalin pa. Aalis na rin kami ng manggagamot. But before that, ibigay mo muna ang gusto." "Ano nga iyon? Ang dami mong sinasabi. Kailangan na naming puntahan si Freni. You're the one making it difficult, woman." "Napaka-atat mo, Master. Relax. Ano nga pala ang ibibilin mo, Si
MASTER WAS PACING BACK AND FORTH.Halos mabutas na ang sahig na nilalakaran niya. Dinamba pa rin ng takot ang kabuuan ng pagkatao niya. Takot para sa babae.Ilang oras ng nasa silid si Dovee at ang isang kasama nito. Habang ginagamot si Freni.He just hoped that she was still alive. Hindi niya kakayaning mawala ito. Mas mabuti pang siya na lang kaysa si Freni. Hindi niya kakayanin. Habang buhay niyang sisihin ang sarili oras na may mangyaring masama rito."Xanti? Ayos lang ba sila sa loob?"Pinatawag niya ang lalaki nang makarating sila sa palasyo. At hindi ito unalis sa tabi niya hanggat hindi nila nasisiguradong ayos na ang pakiramdam ni Freni.Hindi niya
NAHIGIT ni Freni ang hininga nang tumambad sa mga mata niya ang hitsura ni Nacho. Bumalik ulit ito sa orihinal nitong hitsura ngunit kapwa nakagapos ang dalawa nitong mga kamay ng tanikala at dumadaloy ang mga dugo sa iba’t-ibang sugat nito sa katawan.Napaawang ang bibig niya. Oh my goddess.Nacho was tortured. Pretty badly.Ano pa ba ang magandang explanation sa sitwasyon ng lalaki?Agad siyang dumulog dito at humanap ng kahit na anong makakaalis sa tali nito."The second guardian of Ebrosirka," bulong ng sirena.“Nacho,” asik niya. “Huwag kang mamatay. Kailangan ka ni Stephano sa tabi niya. Huwag mo siyang iwan.” Pin
NANLAKI ang mga mata ng babae sa sinabi niya. "Anong sabi mo?" tanong nito na animo hindi narinig ang sinabi.The mermaid heard her loud and clear. Inuutusan lang siya nitong ulitin iyon. And why not? She will give her what she wants. Madali lang naman siyang kausap. "I just said that you are a bitch. May problema ba tayo roon?" tanong niya.Rage nearly consumed her. "Ang lakas ng loob mong sabihin sa akin ang bagay na iyan? Kung tutuusin, pwede kitang patayin sa puntong ito. Sino ka ba? Isa ka lamang mahinang tao. Ni wala ka man lang angking kapangyarihan. At ikaw pa ang may ganang magsabi niyan? How dare you!"Nanginginig ang mga kamay ng sirena. Animo ilang sandali na lang ay sasaktan siya nito.If there was something Freni
THE ROOM did not have enough light so that Freni could see what was inside. But she knew someone was there. And he or she needed some help. Their help.However, the strong smell of urine and human waste attacked their noses.Napaubo si Freni sa tindi ng amoy."Papasok ka sa mabahong kwartong iyan? Amoy patay iyan, tao.""Hindi kita pinipilit na samahan ako sa loob. Kung gusto mong mag-stay rito sa labas at magbantay kung may papasok ba, you go ahead. Basta ako? Titingnan ko kung nasa loob ba ay ang kasama ko.""Nakakasuka ang amoy. Amoy palang, may warning na na huwag ka ng tumuloy.""Shut up! Tigilan mo nga iyang pagiging kontrabida mo sa buhay ko. Kung makaakto ka, daig mo
NAALIMPUNGATAN si Freni nang may dumampi sa kanyang mukha. Or nagkakamali lang siya. Parang haplos ang cheeks niya na hindi niya mawari. Slowly, she opened her eyes. Ang unang bumulaga sa kanya ay ang kadiliman ng kwartong kinalalagyan niya. The place smelled dust and dirt, and it hugged her nose, nearly choking her. She coughed a couple of times. When she finally calmed, inilibot niya ang paningin hanggang sa may mahagip na itim na mga bagay. Ganoon na lamang ang panlalaki ng mga mata niya nang makita ang mga aninong umaaligid sa kanya kapwa namumula ang mga mata at animo gustong-gusto na siyang kainin. Napaatras siya ngunit kaunti lang dahil sa pagkakagapos niya. Sa mga kamay. And it was made of steel.
MASAYANG kinukwentuhan ni Lilac si Nacho ng mga bagay na aasahang makikita ng bata sa mundo nila. Ang bata naman, animo nakikinig talaga sa kwento ng babae. Na para bang iyon ang unang pagkakataon nito na makapunta sa kabilang mundo.Ang galing lang talaga umarte ng bata.And what did he think? Na nakalimutan na niya ang ginawa nito sa kanya?Her longingness for him changed into irritation. Ganoon-ganoon na lang ba talaga iyon? Na kakalimutan na lang nito ang pag-teleport nito sa kanya sa panganib?Mayamaya ay napasulyap si Nacho sa direksyon niya. At ngumiti lang ito sa kanya.What the hell?Gusto niya itong sumbatan. Subalit hindi niya magawa dahil