Chapter 3

Kinabukasan maaga akong nagising dahil may trabaho na ako. Una kong kong kinuha ay ang laptop ko para tingnan kung may email na ba galing sa publishing company na nag-published ng mga books ko. Napabuntong hininga ako nang makita na wala pa kaya mabilis kong sinara ang laptop bago lumabas sa kwarto nitong condo na bigay sa akin ni Dad noong tumuntong ako sa edad sa labing anim.

Living alone since I was sixteen is hard but I am a fighter so I did it. Hindi maalis sa isipan ko ang araw-araw na pagtaboy sa akin ng asawa at anak niya noong nasa puder pa nila ako. Araw-araw na sumbat na anak lang daw ako ng kabit ni Daddy at wala akong karapatan doon.

D*mn them, is it my fault? Kasalanan naman ng mabait kong tatay kung bakit ako nabuhay sa mundong 'to. Kaya lahat ng bigay niya ay karapatan ko rin. Anak man ako sa labas o anak ng kabit niya ay may responsibilidad pa rin siya sa akin. 

Libo-libo ang allowance na binibigay niya sa akin buwan-buwan but I am too bright enough to find my own money. I discovered my talent in writing when I was eighteen. Pinagkatuwaan kong magpasa ng manuscript sa isang publishing company at nagulat ako noong matanggap ito kaya na publish ang unang gawa ko.

My hobby became my source of income and I was able to make thousands of money. Kaya hindi ko na kailangan ng trabaho noong makapagtapos ako dahil ang kita ko sa pagsusulat ng nobela idagdag pa ang sustento ng ama ko ay sobra-sobra na. As of now, I have ten published books and no one know that I am the author behind the username 'invisiblewoman'.

But of course, my plans changed. At ngayon ay magtatrabaho ako sa isang kompanya.

Napangisi ako nang makita ang itsura ko sa full leght mirror. I am wearing a short fitted dress na kaunting yuko ko lang ay kita na kaagad ang tinatago kong kayamanan. It's a sleeveless so I covered it with blazer para mas stylish tingnan. My make-up is simple right now. Hindi na ako nag-effort dahil wala ako sa mood kaya natural look lang ako ngayong araw.

This is not bad for the first day of work.

Mabilis akong bumaba sa parking lot at ilang sandali pa ay natagpuan ko na ang sarili kong naiipit sa traffic. Napamura ako nang makita ang oras sa wrist watch na suot.

"I am late!" inis na sigaw ko saka bumusina ng malakas pero halos hindi gumagalaw ang traffic.

Halos isang oras akong naipit sa traffic at nakarating ako sa opisina ng dalawang oras na late. Inis akong napairap saka mabilis na sumakay ng elevator para pumunta sa floor kung saan ako ininterview kahapon. 

Nang bumukas ang elevator ay kaagad na may sumalubong sa akin na isang matanda. I mean she's in her mid forties and she has a round eye glasses that looks so weird.

"You are Glea Natasha Rodrigo?" striktang tanong niya kaya marahan akong tumango.

 Mabilis siyang tumalikod kaya kumunot ang noo ko.

"Sumunod ka sa akin. You are late Ms. Rodrigo. Kung wala kang alam sa rules nitong kompanya dahil bago ka ay ipapaalam ko sayo. Kapag tatlong beses kang na-late ay tanggal ka na kaagad sa trabahong ito. We are working at one of the biggest company here in asia and if you want to work in peace follow the rules. Ito ang magiging lamesa mo at sila ang makakasama mo," mabilis na sambit niya na halos hindi ko nasundan.

Isa-isa kong tiningnan ang mga nandoon ay wala sa sariling napangiti ako nang makita na halos lahat sila ay nakatingin sa akin.

 I am expecting for an office. But yeah, I am not a head so this table would do.

"Naiintindihan mo, Ms. Rodrigo? Palalampasin kita ngayong araw dahil unang araw mo sa trabaho pero babantayan ko ang galaw ko. Isang maling galaw mo ay hindi ako magdadalawang-isip na umakyat sa Ceo para ipatanggal ka," masungit na sambit niya bago siya pumasok sa isang pinto na hula ko ay opisina.

Napangiwi na lang ako saka dahan-dahan na umupo sa simpleng swivel chair. Ang mga kasamahan kong nandito ay kaniya-kaniyang bumalik sa trabaho at wala ni isang nag-ingay.

"Hi, what's your name?" tanong ko sa babaeng nakaupo malapit sa akin pero tiningnan niya lang ako at sinenyasan na tumahimik.

Nangunot ang noo ko pero nang makita ang booklet na parang rules nitong company ay tahimik ko iyong binasa. Halos lumuwa ang mata ko sa mga bawal. Bawal mag-ingay habang nagtatrabaho, bawal kumain habang nagtatrabaho, bawal ma-late, bawal umalis ng maaga at marami pang iba. Ang tanging nagustuhan ko lang yata ay ang walang dress code.

"This is so pathetic," sambit ko sabay lingon sa opisina kung saan ginanap ang interview ko kahapon.

Is that the office of the Ceo? I think not.

Napanguso na lang ako at kinalikot ang computer na nasa table ko kasi wala naman akong magawa pa. Ilang sandali pa ay sabay-sabay na tumayo ang lahat kaya tumayo rin ako. Yumuko sila kaya naguluhan ako lalo. Huli na ng makita ko ang paparating.

Ganito sila dito?

Napaawang ang mga labi ko saka isa-isa na tiningnan ang mga kasamang nakayuko sa may-ari ng kompanya na kakarating lang.

Anong nangyayari?

I am clueless kaya nagpalinga-linga ako hanggang sa magtagpo ang mga mata namin ng lalaking tila diyos ma bumaba sa langit. Parang hindi niya ako nakilala dahil mabilis siyang nag-iwas ng tingin kaya nakaramdam ako ng disappointment. 

Ilang sandali pa ay umalis na rin ito kaya umupo na ulit ang mga kasama ko pero sumunod ang mga mata ko sa lalaking gusto kong habulin. Dapat nag-apply ako bilang sekretarya niya. Paano ko siya maaakit kung sa isang araw ay malabo kaming magkita?

 "What's that?" tanong ko ulit sa babae.

"Buwan-buwan umiikot ang Ceo para tingnan ang lahat department. Kapag may nakita siyang mali ay tinatanggal na kaagad sa trabaho kaya mag-ingat ka. Malaki ang sweldo dito pero sobrang higpit rin," sagot niya kaya napangiwi ako.

Magkano nga ulit ang sahod dito?

I am bored! Halos buong araw akong umupo sa swivel chair ko at tambak-tambak na paper works ang binigay sa akin. Hindi ko na ulit nakita ang lalaking siyang plano ko sa kompanya na ito! I want to resign!

At exactly seven o'clock in the evening I tiredly get inside the elevator. Napasandal ako sa pader ng elevator dahil sa pagod kasi hindi ako nag-expect na ganito ka pagod magtrabo kapag may boss. This is the reason why I became contented in writing novels! Dahil hawak ko ang oras ko.

Ilang sandali lang ay nakarating na ako sa ground floor. Hindi maipinta ang mukha ko dahil sa inis at pagod at mas lalo pa akong nainis nang bumangga ako sa malaking tao. Inis kong tininghala ang nakabangga ko pero biglang namuhay ang dugo ko sa katawan nang makita ang mukha ng lalaking kanina ko pa inaasam na makita.

"Good evening, Sir," malambing na sambit ko sabay kagat labi. Nanatili na malamig ang mga mata niya kaya na-conscious ako sa mukha ko ngayon. I just hope I look great today.

Akma siyang aalis pero mabilis ko siyang hinabol hanggang sa kapwa kaming nakarating sa parking lot.

"Hey, wait!" sigaw ko sabay huli sa braso niya kaya natigil siya sa paglalakad.

"Show your respect. I own this company," malamig na sambit niya pero nagkibit balikat lang ako.

"I'm sorry, am I fired now?" paawa na sambit ko sabay tawa ng mahina.

Bigla kong nakalimutan ang pagod ngayong araw.

 "Dinner? My treat?" tanong ko pero tumalikod lang ito sa akin kaya mabilis ko siyang hinarangan.

"If you want to work in my company just work. Stop messing with me," malamig na sabi niya at nakita ko pa ang inis na dumaan sa mga mata niya kaya mas lalo akong ginanahan.

"Why? I'm just being friendly," nang-aakit na sambit ko bago dahan-dahan na nilapit ang katawan ko sa katawan niya. His manly scent immediately invaded my nose and I prayed silently that I still smell so good after that tiring paper works.

"D*mn, stay away from me," umiigting ang pangang sambit niya pero imbes na sundin siya ay nilagay ko lang ang dalawa kong kamay sa baywang niya.

Napangiti ako ng malawak.

"Why? Are you affected? Akin ka na lang, paliligayahin kita," bulong ko dito. I even tiptoed to reach his ear.

He scoffed.

"I'm not into pick up girl, Miss Rodrigo," he said and that's so offensive. Napaawang ang mga labi ko at matalim ko siyang tiningnan sa mga mata.

"I am not!" sabi ko at dahil sa gigil ay mabilis kong kinuha ang kamay niya saka pinatong sa dibdib ko.

He's not even shock!

He smirk, "Don't try me," marahan na bulong niya at ilang sandali pa ay bumaliktad ang sitwasyon namin. Kung kanina ako ang gumagawa ng aksyon ngayon naman ay tila natulala na lang ako.

Mabilis niya akong naisandal sa kotse at kinulong niya ako gamit ang katawan niya. Hindi niya inalis ang kamay niya na nilagay ko sa dibdib ko at ganoon na lang ang pagsinghap ko ng pisilan niya ang kaliwang dibdib ko.

 "Don'y try me, Miss. You don't know me," madiin na sambit niya at halos mabaliw ako nang maramdaman ang isa niyang kamay na humahaplos sa hita ko.

Sh*t!

Nawalan na ako ng sasabihin at bigla rin akong nanghina. Gusto kong umiyak nang unti-unting tumaas ang kamay niya hanggang sa tumigil iyon sa ibaba ng tinatago kong yaman. Nanlaki ang mga mata ko habang nakatingin sa akin. I am completely shock!

Akala ko hindi siya papatol!

"I don't need words, I need actions," he whispered right behind my ear and after a minute I was left dumbfounded. Nakasandal pa rin ako sa kotse habang tulala habang siya ay umalis na parang walang nangyari.

Ramdam na ramdam ko ang tibok ng puso ko at kung paano maglakbay ng mabilis ang kiliti sa buo kong katawan. Hanggang ngayon ay parang ramdam ko pa rin ang kamay niya sa hita at dibdib ko. D*mn!

Ilang minuto pa akong natulala doon bago ako tuluyang bumalik sa sarili ko. Napasabunot na lang ako sa sariling buhok dahil sa sobrang gigil at inis sa sarili. Parang akong maamong tupa kanina! I didn't expect him to do that! He squeezed my boob!

Pumatol siya! I am not ready! I was completely shock!

Matapos kong sabunutan ang sarili ay napangisi na lang ako.

"Tingnan natin kung hanggang saan ka," nakangising sambit ko saka dahan-dahan pumunta sa kotse ko.

Wala pa lang dress code dito. Inisin natin lalo si Mr. Ceo. Sisiguraduhin ko na siya mismo ang magpapatawag sa akin bukas sa opisina niya. Ano kayang magandang gawin? Should I grab his hardness? Or should I kiss him? I can do both. 

I smirked while thinking my plans.

Sisiguraduhin kong magugustuhan niya ang gagawin ko bukas.