วันเวลามักผ่านไปเร็วเสมอเฉกเช่นเดียวกับเวลาของครอบครัวโรนัลเดล ในระยะเวลาที่ผ่านมามีเหตุการณ์เกิดขึ้นมากมาย แต่หนึ่งในนั้นคงเป็นพัฒนาการของ เรเธเซีย โรนัลเดล และอีกไม่กี่เดือนก็จะถึงวันเกิดปีที่ 3 ของเรเธเซียแล้ว ปีนี้ก็ตั้งใจว่าจะจัดงานวันเกิดที่คฤหาสน์เรเธเซีย เมืองเมอร์ลิน แต่แน่นอนว่านี่คือแผน
“เดี๋ยวมามี๊คอลหาลุงมาเวอริคให้นะ แล้วเซียเซียก็คุยกับคุณลุง ตกลงไหมครับ?” เมอร์ลินลุกขึ้นนั่งแล้วรับเสื้อมาสวมขณะพูดบอกกับลูกสาว เรเธเซียที่ได้ยินชื่อของคุณลุง มาเวอริคก็ลุกขึ้นโดดไปมาบนเตียงอย่างดีใจ“จุนลุง! จุนยูง!”(คุณลุง คุณลุง)“เห็นแบบนี้ดาดี๊น้อยใจแล้วนะคะ” โจไซอาห์นั่งลงแล้วแกล้งพูดเสียงเ
มาเวอริคเห็นแบบนั้นก็นึกอิจฉา หากเขาอยู่ที่นั่นก็คงได้ฟัดแก้มซาลาเปาไปแล้ว“ทำไมหนูถึงปวดหัวล่ะคะ?” โจไซอาห์ถามลูกสาวขณะที่พยายามหยุดหัวเราะไปด้วย“ก้อเซียม่ายจัย”(ก็เซียไม่เข้าใจ) เรเธเซียขมวดคิ้วจนหน้าผากย่นเพราะเธอไม่เข้าใจในสิ่งยาว ๆ ที่ดาดี๊พูดมาเลย แต่เรเธเซียก็เลิกสนใจแล้วละสายตามามองหน้าคุณล
“อย่าหยุดมือสิคุณภรรยา เดี๋ยวจะโกนหนวดไม่เสร็จเอานะครับ”“อ๋อ เหรอ อ๊ะ! ถ้าเลือดมาก็อย่าโวยแล้วกัน” กัดฟันตอบไปแล้วเริ่มขยับมีดโกนหนวดอีกครั้ง แต่ไม่ว่าโจไซอาห์จะขยับนิ้วหรือเพิ่มนิ้วยังไง สุดท้ายเมอร์ลินก็โกนหนวดให้เขาเสร็จเรียบร้อยโดยที่ไม่มีบาดแผล ชุดโกนหนวดที่ถูกใช้แล้วถูกวางลงบนอ่างล้างหน้าทันท
รถเบนซ์เคลื่อนตัวออกจากเขตคฤหาสน์โรนัลเดลโดยไร้ซึ่งผู้ติดตามแม้แต่คนเดียว เมอร์ลินนั่งไขว่ห้างกอดอกพลางทอดสายตาออกไปนอกรถอยู่ที่เบาะข้างคนขับ ส่วนคนขับรถก็คือโจไซอาห์ที่กำชับกับลูกน้องนักหนาว่าห้ามติดตามมาเด็ดขาด นี่ไม่ใช่แค่การเดตธรรมดาแต่เป็นการเดตที่โจไซอาห์เป็นคนลงมือวางแผนเองทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป
“เคยคิดที่จะหย่ากันบ้างหรือเปล่าครับ?” เมอร์ลินเปิดคำถามแรกแล้วมองหน้า โจไซอาห์เพื่อรอคำตอบ“ฉันเคยคิดแต่พอเห็นหน้านายทีไร ปากฉันกลับไม่ทำงานเสียนี่ ตลกดีเหมือนกัน”“แล้วตอนนี้ล่ะครับ?”“ต่อให้นายอยากจะหย่า ฉันก็ไม่มีทางปล่อยนายไปเป็นอันขาด” ทั้งที่เมอร์ลินถามเล่น ๆ แต่คนถูกถามตอบกลับมาด้วยน้ำเสียง
“ใส่เข้ามาเลยไม่ได้เหรอครับ ผมไม่อยากรอแล้วนะ” ในที่สุดเมอร์ลินก็เป็นฝ่ายเอ่ยปากขออย่างขัดใจ ถึงจะรู้สึกดีที่สามีใช้ปากให้แต่ร่างกายของเขาในตอนนี้มันต้องการมากกว่า“ใจร้อนจริงเลยนะ แต่ฉันเองก็รอคำคำนี้อยู่เหมือนกัน” เพียงเท่านั้น บทรักที่แสนไร้ความเกรงใจฟ้าอากาศก็ได้ถูกบรรเลงขึ้นมาท่ามกลางความรู้สึก
“...ผมก็โตขึ้นทุกปีนะครับแม่”“ดีมากเลยค่ะ แม่ยินดีด้วยนะคะลูกชาย” อเดลลุกเดินเข้ามากอดลูกชายแล้วหอมแก้มแล้วหอมแก้มอีก แน่นอนว่าโจไซอาห์อายจนอยากมุดดินหนีเพราะพี่ ๆ ที่ยืนอยู่ด้วยตรงนี้ต่างมองเขาด้วยสายตาล้อเลียน เอเวอร์เร็ตต์ละสายตามามองลูกสะใภ้กับหลานสาวก่อนเอ่ยถาม“แล้วจะแต่งเดือนไหน? สถานที่ล่ะค
ฝ่ามือเรียวที่เหี่ยวย่นตามวัยวางกรอบรูปกรอบใหม่ลงบนโต๊ะที่อัดแน่นด้วยกรอบรูปมากมาย เศษกระดาษที่ถูกตัดถูกขยำรวบใส่ถังขยะ ก่อนจะยกถังขยะนั้นกลับไปไว้ที่ของมัน มารีแอนน์มองภาพเหล่านั้นด้วยรอยยิ้มก่อนจะหันหลังให้เมื่อมีเสียงเรียก ประตูบ้านถูกเปิดออกพร้อมแสงสว่างของช่วงสายสาดส่องเข้ามาด้านในกรอบรูปที่ติ
“พี่เมอร์ลิน เอ่อ ยินดีด้วยนะครับกับการแต่งงาน” อูรีเอลเอ่ยอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ“เออ ขอบใจ” และเมอร์ลินก็ขอบใจห้วน ๆ เพราะยังไม่ชอบหน้าอูรีเอลเหมือนเคย“ผมรู้ว่านายเกลียดผม แต่ช่วยรับของขวัญชิ้นนี้ได้หรือเปล่า?” อิการาชิพูดขึ้นมาก่อนวางกล่องบางอย่างที่มีขนาดเท่าฝ่ามือลง เมอร์ลินไม่ได้แสดงท่าทางรังเกีย
เมื่อได้เวลาอันสมควร เรเธเซียก็ถูกเมอร์ลินอุ้มพามาที่กลางสนาม จากซุ้มแต่งงานกลายเป็นโต๊ะที่มีเค้กช็อกโกแลตและลูกสตอเบอร์รี่วางเรียงเป็นชั้น ๆ บนเค้กมีเทียนเลขสามปักอยู่พร้อมตัวอักษร HBD.SIASIA เขียนอยู่ ผู้คนมากมายที่รายล้อมล้วนเป็นคนที่รักหนูน้อยเรเธเซียคนนี้ แต่เสียใจด้วยที่ในสายตาของเรเธเซียมีแต่
“แต่เรเธเซียคงยังไม่รู้สินะว่าตัวเองจะเป็นพี่สาวแล้ว” พอพูดแล้วก็หันมองเจ้าหญิงน้อยที่สนใจแต่เล่นกับคุณลุงมาเวอริค เมอร์ลินยิ้มบางก่อนสายตาจะสะดุดกับใบหน้าที่ดูซีดเล็กน้อยของอิการาชิ ตามจริงไม่จำเป็นต้องใส่ใจ แต่เขาก็ไม่อยากให้ใครมาตายในที่ของเขา เมอร์ลินจึงขอตัวแล้วเดินเข้ามาหาพี่ชาย“จะตายเหรอ? ถ้
‘ถ้าเซียเซียเห็นดาดี๊กับมามี๊จุ๊บ ๆ กัน เซียเซียต้องปิดตาแบบนี้นะคะ’ทั้งบอกและทำให้ดูเป็นตัวอย่าง การอบรมของคุณอาฝาแฝดก็เลยประสบความสำเร็จ ยกเว้นโอนิกซ์ที่ยืนจ้องตาแป๋ว ซึ่งแน่นอนว่ารามิเอลกับอิดอนได้แต่กำหมัดอยากซัดหน้าโจไซอาห์เหลือเกินช่วงเวลานี้นับเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขรองลงมาจากตอนเห็นหน้าลู
โจไซอาห์ทำให้พี่ชายอย่างมาเวอริครู้สึกอุ่นใจที่จะฝากน้องชาย แม้ความเป็นจริงเขาจะไม่มีสิทธิ์เข้ายุ่งเพราะทั้งคู่เคยแต่งงานกันแล้ว แต่พอได้รับหน้าที่พี่ชายจากเมอร์ลิน ความหวงน้องมันก็ทำงานเกินหน้าตาทันที“พ่อได้ยินและได้รับรู้ถึงความรักที่ลูกมีต่อภรรยา ขอให้พระเจ้าทรงมอบพรแด่ลูก” บาทหลวงกล่าวขึ้นพร้อม
เมอร์ลินอยากจะจับมาฟัดให้รู้แล้วรู้รอดเพราะความน่ารักของลูกสาวและอยากขอบคุณฝาแฝด เพราะฝาแฝดเลยนะ เรเธเซียถึงได้น่ารักน่าชังและสวยสมเป็นเจ้าหญิงน้อย ส่วนมงกุฎดอกไม้นี้สองสาวก็คงร่วมแรงด้วยแต่น่าจะให้เรเธเซียได้มีส่วนทำมากกว่า คนที่บอกให้เอามาให้ก็คงเป็นสองคนนั้นอีก ซึ่งความเป็นจริงก็ตรงตามที่เมอร์ลิน
“อะไรล่ะ ว่ามาเลย พี่ให้เราได้ทุกอย่าง” มาเวอริคยกมือจับไหล่น้องชายแล้วบีบเบา ๆ หวังให้เมอร์ลินได้ใจเย็นลง“มันไม่มีโอกาสพูดแล้วนอกจากวันนี้เท่านั้น ผมเลยจะขอทำตัวเป็นน้องชายขี้แยครั้งแรกและครั้งสุดท้ายนะครับ” สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนยกมือทาบทับลงบนหลังมือพี่ชายที่บีบไหล่ตน “ตั้งแต่เกิดจนออกจากตระกู
เมื่อครอบครัวทางฝ่ายเจ้าสาวมาครบ ต่อไปก็เป็นครอบครัวทางฝ่ายเจ้าบ่าว รถเบนซ์วิ่งยาวมาเป็นขบวน คันแรกที่จอดเป็นของผู้นำตระกูลและภรรยาฝาแฝดที่ขนาบข้าง ตามด้วยลูกชายคนโต คนรอง คนกลางและลูกสาวฝาแฝด เป็นที่รู้กันอยู่แล้วว่าครอบครัวนี้ไม่จำเป็นต้องบรรยายความหรูหราและความดูดีใด ๆ หากไม่นับเรื่องความดีของพ