เสียงจูบเริ่มคลอมาอย่างหยาบโลนพาให้ใจของทั้งคู่สั่นไหว ฝ่ามือหนาสอดเข้ามาในเสื้อภรรยาแล้วสัมผัสผิวกายที่แสนคิดถึง รสสัมผัสวาบหวิวจากฝ่ามือสามีทำเมอร์ลินวูบวาบทั่วทั้งตัว เสื้อที่สวมถูกถอดออกอย่างง่ายดายด้วยความร่วมมือจากเมอร์ลิน โจไซอาห์ไล้ฝ่ามือขึ้นมาสัมผัสกับยอดอกที่ชูชันแผ่วเบา เขากดคลึงและขยี้หน
“แล้วนี่มันเรื่องอะไรกัน?” โจไซอาห์เอ่ยถามขณะคอยกันเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ต่าง ๆ ออกห่างจากระยะมือเมอร์ลิน เมอร์ลินได้แต่มองตาขวางแล้วกินน้ำผลไม้แทนเบียร์ที่กระหาย ถึงเมอร์ลินไม่ต้องให้นมลูกแต่แผลข้างในก็ไม่มั่นใจว่าหายดีหรือยัง ดังนั้น อะไรก็ตามที่ โจไซอาห์คิดว่าเป็นอันตรายต่อร่างกายเมอร์ลิน เขาจะกัน
“ไม่เป็นไร เธอไปพักแล้วไม่ต้องคิดอะไรเยอะนัก ฉันไม่ได้โกรธหรือโทษว่าเป็นความผิดเธอ”“ขอบคุณค่ะคุณชาย” เคทค้อมศีรษะก่อนเดินออกมา โจไซอาห์มองแผ่นหลังของสาวใช้แล้วได้แต่คิดว่าเธอจะไม่โทษตัวเองจนกลายเป็นแบกรับความรู้สึกผิดไป มันเป็นเรื่องปกติที่เด็กวัยนี้จะงอแงจนเอาไม่อยู่ โจไซอาห์เดินมานั่งที่เตียงแล้ว
“คุณปู่ไม่หวงเกินไปหน่อยหรือคะ?” อเดลเอ่ยถามยิ้ม ๆ แล้วหยิบตุ๊กตาหมีมายืนตรงหน้าหลานสาว จับแขนมันขยับไปมาราวกับว่าหมีน้อยกำลังเต้นอยู่ เรเธเซียที่เห็นว่าตุ๊กตาคุณหมีเต้นอย่างสนุกสนานก็ทิ้งของเล่นในมือทันที สองแขนอ้ากว้างพลางโน้มตัวเข้าไปกอดหมับพร้อมถูกคุณย่าอเดลอุ้มสู่อ้อมแขน“ถ้าท้องแรกของหนูเมอร์เ
“ผมพอแล้วครับ เอาไปคิดเงินได้เลย” เมอร์ลินบอกกับสามีหลังพึงพอใจในการเลือกชุดให้ลูกสาวแล้ว โจไซอาห์พยักหน้าก่อนเรียกไทกิกับโรมันและวิลสัน ชุดทั้งหมดถูกส่งให้ทั้งสามคนพร้อมกับบัตรเพื่อนำชุดไปคิดเงิน ส่วนตัวเขาก็โอบเอวเมอร์ลินพากันเดินออกจากร้าน“นายอยากจะซื้ออะไรอีกไหม?”“ไม่แล้วครับ ผมอยากกลับบ้านไปห
ไม่เช่นนั้นป่านนี้ประตูรถคงถูกเปิดออกตั้งนานแล้วหมับ!“พอก่อนครับ แฮ่ก อึก...” เมอร์ลินจิกศีรษะสามีจนใบหน้าหล่อเหลาหงายไปด้านหลัง จูบที่ถูกหยุดกะทันหันทำให้มีสายใยใส ๆ เชื่อมระหว่างปากและมันถูกตัดขาดเพราะโจไซอาห์ตวัดลิ้นเลียปากตนเอง สายตาคู่คมที่มองมาสื่อความรู้สึกโดยไม่ต้องมีคำพูดใด ๆ เมอร์ลินเม้ม
“...” พอได้ยินแบบนี้มันก็อารมณ์ดีขึ้นมาบ้างแต่แค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น“ทุกครั้งที่มีโอกาส ฉันเข้าถึงตัวนายตลอดและฉันแสดงออกชัดเจนว่าฉันต้องการนายแค่ไหน แต่ลูกสาวสุดที่รักก็ร้องได้ตรงจังหวะทุกครั้งไป เรื่องนี้นายเองก็รู้ดีนี่เมอร์ลิน”“ผมรู้ แต่มัน...” ถอนหายใจอย่างหงุดหงิด หงุดหงิดตัวเองที่พอเป็นเรื่อง
“น่ารักจริง ๆ เลย เด็กผู้หญิงน่ารักได้ขนาดนี้เลยเหรอ? ทำไมพวกเราถึงมีน้องสาวแค่สองคนนะพี่” เจฟรีย์นอนตะแคงมือค้ำหัวจิ้มแก้มหลานสาวขณะพูด สายตาทอดมองอย่างเอ็นดูและตกหลุมรักหลานสาวคนนี้เข้าเต็มเปา เรเธเซียเองก็คว้าหมับเข้าที่นิ้วของคุณลุงก่อนจับโยกไปมาแล้วหัวเราะจนตาปิด โชว์ฟันน้อย ๆ ให้เจฟรีย์ได้มันเ
ฝ่ามือเรียวที่เหี่ยวย่นตามวัยวางกรอบรูปกรอบใหม่ลงบนโต๊ะที่อัดแน่นด้วยกรอบรูปมากมาย เศษกระดาษที่ถูกตัดถูกขยำรวบใส่ถังขยะ ก่อนจะยกถังขยะนั้นกลับไปไว้ที่ของมัน มารีแอนน์มองภาพเหล่านั้นด้วยรอยยิ้มก่อนจะหันหลังให้เมื่อมีเสียงเรียก ประตูบ้านถูกเปิดออกพร้อมแสงสว่างของช่วงสายสาดส่องเข้ามาด้านในกรอบรูปที่ติ
“พี่เมอร์ลิน เอ่อ ยินดีด้วยนะครับกับการแต่งงาน” อูรีเอลเอ่ยอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ“เออ ขอบใจ” และเมอร์ลินก็ขอบใจห้วน ๆ เพราะยังไม่ชอบหน้าอูรีเอลเหมือนเคย“ผมรู้ว่านายเกลียดผม แต่ช่วยรับของขวัญชิ้นนี้ได้หรือเปล่า?” อิการาชิพูดขึ้นมาก่อนวางกล่องบางอย่างที่มีขนาดเท่าฝ่ามือลง เมอร์ลินไม่ได้แสดงท่าทางรังเกีย
เมื่อได้เวลาอันสมควร เรเธเซียก็ถูกเมอร์ลินอุ้มพามาที่กลางสนาม จากซุ้มแต่งงานกลายเป็นโต๊ะที่มีเค้กช็อกโกแลตและลูกสตอเบอร์รี่วางเรียงเป็นชั้น ๆ บนเค้กมีเทียนเลขสามปักอยู่พร้อมตัวอักษร HBD.SIASIA เขียนอยู่ ผู้คนมากมายที่รายล้อมล้วนเป็นคนที่รักหนูน้อยเรเธเซียคนนี้ แต่เสียใจด้วยที่ในสายตาของเรเธเซียมีแต่
“แต่เรเธเซียคงยังไม่รู้สินะว่าตัวเองจะเป็นพี่สาวแล้ว” พอพูดแล้วก็หันมองเจ้าหญิงน้อยที่สนใจแต่เล่นกับคุณลุงมาเวอริค เมอร์ลินยิ้มบางก่อนสายตาจะสะดุดกับใบหน้าที่ดูซีดเล็กน้อยของอิการาชิ ตามจริงไม่จำเป็นต้องใส่ใจ แต่เขาก็ไม่อยากให้ใครมาตายในที่ของเขา เมอร์ลินจึงขอตัวแล้วเดินเข้ามาหาพี่ชาย“จะตายเหรอ? ถ้
‘ถ้าเซียเซียเห็นดาดี๊กับมามี๊จุ๊บ ๆ กัน เซียเซียต้องปิดตาแบบนี้นะคะ’ทั้งบอกและทำให้ดูเป็นตัวอย่าง การอบรมของคุณอาฝาแฝดก็เลยประสบความสำเร็จ ยกเว้นโอนิกซ์ที่ยืนจ้องตาแป๋ว ซึ่งแน่นอนว่ารามิเอลกับอิดอนได้แต่กำหมัดอยากซัดหน้าโจไซอาห์เหลือเกินช่วงเวลานี้นับเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขรองลงมาจากตอนเห็นหน้าลู
โจไซอาห์ทำให้พี่ชายอย่างมาเวอริครู้สึกอุ่นใจที่จะฝากน้องชาย แม้ความเป็นจริงเขาจะไม่มีสิทธิ์เข้ายุ่งเพราะทั้งคู่เคยแต่งงานกันแล้ว แต่พอได้รับหน้าที่พี่ชายจากเมอร์ลิน ความหวงน้องมันก็ทำงานเกินหน้าตาทันที“พ่อได้ยินและได้รับรู้ถึงความรักที่ลูกมีต่อภรรยา ขอให้พระเจ้าทรงมอบพรแด่ลูก” บาทหลวงกล่าวขึ้นพร้อม
เมอร์ลินอยากจะจับมาฟัดให้รู้แล้วรู้รอดเพราะความน่ารักของลูกสาวและอยากขอบคุณฝาแฝด เพราะฝาแฝดเลยนะ เรเธเซียถึงได้น่ารักน่าชังและสวยสมเป็นเจ้าหญิงน้อย ส่วนมงกุฎดอกไม้นี้สองสาวก็คงร่วมแรงด้วยแต่น่าจะให้เรเธเซียได้มีส่วนทำมากกว่า คนที่บอกให้เอามาให้ก็คงเป็นสองคนนั้นอีก ซึ่งความเป็นจริงก็ตรงตามที่เมอร์ลิน
“อะไรล่ะ ว่ามาเลย พี่ให้เราได้ทุกอย่าง” มาเวอริคยกมือจับไหล่น้องชายแล้วบีบเบา ๆ หวังให้เมอร์ลินได้ใจเย็นลง“มันไม่มีโอกาสพูดแล้วนอกจากวันนี้เท่านั้น ผมเลยจะขอทำตัวเป็นน้องชายขี้แยครั้งแรกและครั้งสุดท้ายนะครับ” สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนยกมือทาบทับลงบนหลังมือพี่ชายที่บีบไหล่ตน “ตั้งแต่เกิดจนออกจากตระกู
เมื่อครอบครัวทางฝ่ายเจ้าสาวมาครบ ต่อไปก็เป็นครอบครัวทางฝ่ายเจ้าบ่าว รถเบนซ์วิ่งยาวมาเป็นขบวน คันแรกที่จอดเป็นของผู้นำตระกูลและภรรยาฝาแฝดที่ขนาบข้าง ตามด้วยลูกชายคนโต คนรอง คนกลางและลูกสาวฝาแฝด เป็นที่รู้กันอยู่แล้วว่าครอบครัวนี้ไม่จำเป็นต้องบรรยายความหรูหราและความดูดีใด ๆ หากไม่นับเรื่องความดีของพ