Sophia's POV
The moment na na-open ang topic regarding sa 'min Lawrence, sakto rin ang pagdating niya rito sa garden.
Hindi siya napansin ng mga kasama ko, naramdaman ko naman ang presensya niya. Imbes na ipagpatuloy nito ang kaniyang paglapit, huminto muna siya para makinig sa usapan.
Ang event na 'to ay part ng plot sa novel. I agreed to attend here hindi lang para linisin ang imahe ko, kundi para masaksihan kung sumusunod pa rin ba sa progreso ang story—kahit na nangielam ako. Ang nagpatibay sa konklusyon ko ay ang pagpunta ng Crown Prince dito.
Elizabeth poured a cup of tea into her dress. She pushed Beatrice down then pulled her hair. While Elizabeth was constantly tormenting Beatrice, the Crown Prince appeared to save his lover. He came uninvited after knowing that Elizabeth is present at the tea party... That's how it was presumed to happen but I did not play the simila
Sophia's POV "Lady Elizabeth, wake up." Rinig kong boses ni Melrose. I groaned then shift my position. Ano na naman ba ang mayro'n para guluhin niya ang tulog ko? "Please, Lady Elizabeth! You have to," pagmamakaawa niya sa 'kin. Pinilit kong buksan ang mga mata ko. Ilang oras pa lang ba ako nakakatulog? Kumikirot pa ang ulo ko. Nagpuyat ako kagabi kaiisip sa nangyari kahapon kila Beatrice. "What's with the ruckus outside, Melrose?" "The Duke announced the early return of young masters." Hindi na ako nakaramdam ng surpresa, I expected them to be back sooner. Nag-apply silang pareho ng early graduation para magampanan na 'yong pinaghandaan nila ng ilang taon. "How about the kids?" I asked her while she was removing my pajamas. "They are already preparing themselves." "I see."
Sophia's POV "Franco, the recruitment for Imperial Knights will be held on the day after the Crown Prince's birthday celebration," the Duke initiated the conversation. "Yes, Father. I will keep that in mind," Francisco replied. I am sitting between the twin siblings, while the Duke is in front of us. Sina Felixander at Francisco naman ay nasa magkabilang gilid lang ng table. "What are your plans, Felix?" Duke White asked his eldest son, Felixander. "I'm not changing my mind, Father. Please postpone my succession to the duchy," he answered calmly before taking a sip on his cup of tea. Duke White heave a sighed. Makikita sa kaniyang mukha na tutol ito sa sagot ng anak. Felix chuckled. "Why are you in a rush? You're still alive and kicking well, Father," pagbibiro nito. "You brat, I want to live my remaining years for
Sophia's POV Hindi ko expect na mahirap palang mag-mountain climbing. Dagdag pa ang sobrang lamig ng paligid. Bumabaon ang bawat yapak ko sa yelo. Tapos ang lakas pa ng loob kong mag-offer na pumunta kaagad dito. Tinanaw ko ang likuran ni Francisco. Ang layo ng agwat niya sa 'kin, hindi man lang ako hinintay. I was surprised nang sabihin niyang hindi niya raw kailangan ng ilang araw na pahinga bago ako samahan. Hindi siya nagreklamo sa Duke, he just immediately followed the given order. He likes overworking himself, hindi yata uso ang pagod sa kaniya. "Wala ka na bang mas ibabagal pa?" he coldly asked while looking in my direction. Masama ang tingin nito sa 'kin habang kunot ang noo. "Don't compare my legs to yours," I sarcastically replied. Tinalikuran niya lang ako saka sinimulan ulit ang paglalakad. Napansin ko ang pagbagal ng mg
Sophia's POV I woke up not feeling well. Masakit ang buo kong katawan habang kumikirot naman ng matindi ang ulo ko. Naupo ako saka sinandal ang aking likuran sa headboard ng kama. "Lady Elizabeth?" I look at the person who just came in. She's staring at me while covering her mouth. Then, she immediately left my room for no reason. What's with Melrose? Later on, she came back with the Duke. I notice the worry in their eyes. What's going on? "Sister Elizabeth." The twins entered my room. Madali silang umakyat sa aking higaan para yakapin ako. "How are you?" Duke White asked. Melrose excused herself to give us privacy. "I'm fine? What's happening?" "You passed out," Francisco responded habang nakasandal sa entrance ng pinto. Hindi ko napansin ang pagdating niya. Af
Sophia's POV A big portrait of a lady, welcomed us inside the room, with ebony black wavy hair, her eyes are covered with a golden mask, she is wearing a bright gold crown around her head, her gown is like a starry night sky with stars. I think she was the previous Dark Priestess. I look around to check the surroundings. It's a room with a bed and a cabinet. The types of furniture are too old, they can already be considered as antiques. There are books piled up on the table, a quill pen, and an envelope. Lumapit ako roon para tingnan ang laman ng envelope. I realized It was a letter. Dumating man ang panahong mabasa mo ito, isa lamang ang ibig sabihin nito. Ako ay nagbalik muli sa lugar na pinaghirapan kong lisanin. Ngunit batid kong wala akong maaalala sa nakaraan, na siyang pinagpapasalamat ko. Mabasa mo man ang aking talaarawan, hindi mo mararamdaman ang pait at kalungkutan na s
Sophia's POV Each of the family awakened their power. Duke White and Felixander gained the ability called Observation Qi. It grants the user a sixth sense that allows them to sense the presence, strength, and emotions of others, as well as gain limited precognitive abilities. They can easily observe people and hear their conversations around the area. Wala pa nga lang akong idea kung hanggang saan ang kaya nilang masakop. Francisco gained the ability called Hardening Qi, it allows the user to use their spiritual energy to create, in essence, providing incredible offensive and defensive capabilities. And luckily, from the artifact I swallowed, as expected I got the skill of Invisible Armor. The additional skill is called Future Sight, it gives the ability to look ahead into the future. Malaking tulong sa 'kin ang future sight lalo na kapag haharap ako sa delikadong sitwasyon. Maaari akong
Sophia's POV LAWRENCE commanded to have me publicly executed. Wala akong ibang marinig kundi ang malakas na sigaw ng mga tao na parusahan ako. Makikita sa mga mata nila ang mababang tingin nila sa 'kin. Habang tahimik kong pinapakinggan ang paligid, hindi ko maiwasang mapaluha habang nakatitig sa lalaking minamahal ko. Kahit hindi ko isigaw ang hinaing ko, mababasa naman sa ekspresyon ko ang pagmamakaawa. The Royal Guards drag me in front of the Crown Prince. Pinaluhod nila ako sa harapan nito. "You can say your last words, Elizabeth," Lawrence said while looking down at me. "Why...I must suffer like this?" I mumbled without taking a glance at him. "Are you seriously asking me that? You deserve to pay the price for all the crimes you committed." A tear fell from my eyes. "My only sin is loving you more than myself." Madali siyang lu
Sophia's POV What a shameless person he is?Hindi niya man lang tinatago ang pagtitig sa 'kin. Kung may ibang makakakita, magkakaroon talaga ng misunderstanding. "Don't stare at me as if you're scheming to devour me," I said while meeting his gaze. He smirked. "You've changed...like a whole different person." Nagitla ako sa paraan ng pananalita niya. Am I busted? I hope he is just testing me. I maintain my posture. "I changed for the better." Wala akong planong magbigay ng kahit anong hint sa kaniya. Nanatili siyang tahimik habang nakatitig sa 'kin. Para bang nakikita niya ang ilalim ng pagkatao ko. Hindi ko tuloy maiwasang makaramdam ng ilang at kaba. "I already cut ties with the Crown Prince. There should be no reason for us to meet any longer." "Heh, interesting
Sophia's POV Panahong wala pa akong ideya na ako pala ay nagbalik sa kung saan talaga ako nabibilang. Tandang-tanda ko ang unang araw ng ma-transmigrate ako sa mundong ito. Sobra akong nasurpresa nang magising sa katawan ng isa sa mga importanteng tauhan ng nobelang nabasa ko. Sa kasamaang palad, ako ay naging si Elizabeth White, ang kontrabidang nakatakdang mamatay para sa progreso ng kwento na binibidahan ni Beatrice. Hindi na mabilang sa daliri ang mga pagkakataong nakaramdam ako ng ilang sa pakikitungo ng mga nakapaligid sa 'kin. Hindi naging madali sa una, lalo pa't marami ang takot kay Elizabeth. Karamihan sa kanila ay mga may mabababang posisyon sa lipunan. Takot ang mga itong makagawa ng kahit konting pagkakamali sa harap niya dahil baka mapagbuntungan sila ng inis ng dalaga. Marami ang naging biktima sa hagupit niya. Lalo na ang mga babaeng hindi niya pinalampas gawa ng selos, at pagka-paranoid
Sophia's POV Matalas makiramdam si Killian kung may ibang presensya ang malapit sa lokasyon niya. Ngunit sa pagkakataong ito … tila ba ay wala siyang pakialam sa paligid. May sarili silang mundo na nililikha na para lamang sa kanilang dalawa. Niyukom ko ang pareho kong kamao at napakagat ng madiin sa ibabang labi. Hindi ko mapigilang makaramdam ng kuryusidad. Idagdag pa ang unti-unting pag-init ng ulo ko at pagkulo ng dugo sa tuwing naririnig ko ang kanilang hagikhikan. Naramdaman ko ang panginginig ng aking kalamnan. Nanlalabo rin ang paningin ko dahil sa nagbabadyang luha. Dinadaan ko na lang talaga sa inis itong nararamdaman ko ngayon. While staring at them intently, I sharpened my sense of hearing to learn what their conversation is about. "Hindi ko alam no'n kung saan ako magsisimula...buti na lang ay tinulungan mo ko't nanatili ka sa tabi ko," kamot sa batok na
Sophia's POVI am currently hanging around here in His Majesty's main office, watching them struggling with their businesses while sipping my cup of tea. Ang mga vassal at iba pang opisyal ay hindi magkandaugaga sa dami ng kanilang ginagawa. Bukod sa pagmo-monitor ng resulta sa pagsasagawa ng mga nasirang istruktura sa Asterin—dulot ng nakaraang kaguluhan—inaasikaso rin nila ang mga hinaing at pangangailangan ng mamamayan."Your Majesty, here is the final report prepared by the Finance department. These are the documents that indicate the estimated budget for rebuilding the middle-class area," bungad ni Trisha. She is now working as a secretary of Emperor White.To my surprise, I didn't know she was capable of fulfilling that job. Hindi ko akalaing may knowledge siya sa ganiyang posisyon. Wala rin kasi sa nakuha kong background information niya ang tungkol sa bagay na 'yan kaya wala akong ideya
Sophia's POVTahimik sana ang buhay ko ngayon kung hindi lang ikinalat ni Felixander sa buong sambayanan ang tungkol sa naging buhay ko bilang Eliz Sofie."High Priestess! Pakinggan mo ang aming hiling! Ikaw po ang nararapat na mamuno sa Holy Temple!"Hindi ko mapigilang sumimangot sa mga naririnig ko. Nagpakawala ako ng mabigat na buntong hininga at hinilot ang aking sintido."Pakinggan mo ang aming hiling!" sabay-sabay nilang sigaw.Simula ng tanggapin at kilalanin akong muli ng mga tao bilang deity ng bansang ito. Walang araw na hindi nila ako dinumog dito sa mansyon.Gusto nila ako ang mamuno sa templo tapos doon ko ilaan ang buong buhay ko? No way!"Priestess Sophia, pakinggan mo ang hiling ng iyong mga anak!"Kunot noo kong nilingon ang direksyon ng pintuan. Anong mga anak? Argh! Nakaka-stress na talaga silang lahat!
Third Person POV"Alam mong hindi tatalab sa 'kin 'yang binabalak mo," wika ng dalaga habang sinasalubong ang titig ni Zero Three.He chuckled and shrugged his shoulders. "But how about them?"Naalerto ang lahat nang maramdaman ang killing intent na nagmula rito. Kinilabutan sila sa tingkad ng pagpula ng mga mata niya. Knowing how his ability works, they started to tremble in fear of losing their life.Umaksyon naman kaagad ang mga Shadow General upang agapan ang mga posibleng mangyari. Tinungo nila ang kinatatayuan ni Zero Three para palibutan ito, and positioned themselves to prepare for a fight. If he ever tries to make a wrong move, they will put an end to him without hesitation."That won't work. Everyone here in this room is currently under my protection." Huminto si Sophia sa kaniyang harapan. "Accept your loss, Zero Three."Umalingawngaw sa silid a
Third Person's POVMADALI para sa mga elf na paslangin ang demon beasts, kaso dehado naman sila sa shadow soldiers and mages. Bawat wasiwas ng kanilang sandata sa mga anino, tila ba ay hangin lamang ang kanilang natatamaan. Paano nga naman nila malalabanan ang hindi masugat-sugatang kalaban? Hindi sapat ang kanilang lebel ng kapangyarihan para matalo ang mga ito."Growl!" Umalingawngaw ang ingay na likha ng dragon."Aaah!" Nagsipag talunan palayo ang mga elf upang hindi matamaan sa pagbuga niyon ng itim na apoy.Ang mga demon beast na hindi makaiwas sa atake na pinakawalan ni Zero ay instant na nagiging abo.Habang tumatagal ang panonood ni Sophia sa senaryo na nagaganap sa harapan, bumabagal din ang tibok ng puso dahilan niya para mahirapan siyang makahinga ng maayos. Sa bawat kakamping namamatay, may init na bumubuo sa dibdib niya na parang gustong kumawala.
Sophia's POVI remained silent while he's carrying me on his shoulder. Hindi ko nakikita ng maayos ang nadadaanan namin dahil nakaharap ang mukha ko sa likod niya.Teka? Umaalingasaw ang amoy ng dugo. Why is that?Lumingon ako sa kaliwa, sandali akong natulala sa aking nasaksihan."Put me down," sabi ko saka mahinang hinampas si Killian sa bewang niya."Bakit?" tanong niya habang patuloy pa rin sa paglalakad. Wala yata itong balak na sundin ang nais ko."I said, put me down!" Naglikot-likot ako para makawala sa kapit niya.Walang salitang maingat niya akong ibinaba, dahilan para ako ay makaramdam ng konting hiya.Madali ko siyang tinalikuran para suriin ang paligid. "Ugh!" Hindi kinaya ng sikmura ko ang nakikita kong senaryo, lakad-takbo akong tumungo sa poste saka sumuka ng sumuka."A-ano ang nangyari rit
Third Person's POVAng dating kaaya-ayang pagmasdan dahil sa linis ng kapaligiran na hindi nakikita ang alikabok, at makinang na mga bagay na nagpapaganda at mas nagpapaliwanag ng lugar. Ngayon ay magulo na't parang dinaanan ng bagyo. Basag ang mga babasaging gamit, at may marka na likha ng matalas na kuko ang sumira sa mamahaling paintings na nakasabit sa dingding ng palasyo."Ugh!" Nagbabadyang bumaliktad ang sikmura ng mga ilang kabalyero. Hindi makapag-focus ang karamihan sa pakikipaglaban, dahil sa karumal dumal na senaryo na nakapaligid sa kanila.Nagkalat sa sahig ang mga bangkay, maging ang dugo at laman loob, at parte ng katawan—biktima sa biglaang pag-atake ng mga kalaban."Patatagin ang sikmura ninyo!" sigaw ng isa sa mga commander ng Imperial Knights. "Don't stain any further your pride and honor as Knights of Asterin!""Yes, sir!" they shouted in unison
Third Person's POV"Aaaaah!" Maririnig ang malakas na sigawan ng mga mamamayan ng Asterin."What's happening?" pagtataka ng isang noble na wala pang ideya sa nangyayari sa labas ng palasyo. Hindi lang siya kundi maging ang karamihan ay pare-pareho ng tanong na nasa isipan.Sa ikalawang palapag, naroon nakapwesto ang mag-asawang namumuno sa bansa. Sina Emperor William at si Empress Ivory."Aking mahal na Emperor, kahit ako ay nakararamdam na ng pagkabalisa sa mga tangis na 'yon." Ipinatong ng Empress ang kamay niya sa likod ng palad ng katabing asawa."Don't fret, I'll stay by your side," he said.Mula sa kinauupuan, si Emperor William ay tumayo at saka inangat ang kaliwang palad upang senyasan ang orkestra na ihinto ang pagtugtog ng musika. Madali naman siyang napansin ng Conductor, at sumunod kaagad ang mga musikero sa kaniyang nais."Det