Chapter 6

Rent

Halos lahat ng tao na naglalakad ay napapatingin sa sasakyan namin. Nasa loob ako nang Aston Martin Vanquish S ni Earl at hindi na ako makagalaw sa kinauupuan ko. Ang mahal ba naman ng sasakyan niya! He said he bought this for three hundred and fifty thousand dollars ($350k) lang!

Ni-la-lang niya lang ang seventeen million pesos! Baka nakapasok na ako sa med school nang sampung beses.

Hindi na ako magtataka. Mayaman naman kasi ang mga Almenanza. They own the biggest malls in the Philippines and Singapore under CAIC—a multinational corporation owned by their family.

I am actually impressed that he's not the type of guy to brag about their wealth. He's humble that's for sure. Kapag nasa hospital siya, dala niya lagi ay ford ecosport, hindi itong aston martin. Hindi ko alam bakit ito pa dala niya. Feeling ko wala akong karapatang umupo sa "baby" niya.

Daan namin ngayon ay papuntang upper Laguna. Hindi ko alam kung saan ba ako dadalhin ni Earl. All I know is that we're bound to explore the beautiful places of Laguna.

Habang nasa biyahe, nagtanong-tanong na ako kay Earl dahil pagkatapos ng undas break, midterms na.

Galing talaga e. Langit muna bago impyerno.

"Sino ba prof niyo sa physio?" ngumiwi siya nang marinig niya na mali daw ang tinuturo noong prof namin. Malay ko ba na mali 'yon!

"Si Dr. Belandros, bakit?"

"Bago?"

"Aba'y malay ko! First year lang naman ako e!" Malamyos kong hinampas sa braso niya ang reviewer kong nakastaple. Humalakhak naman siya sa ginawa ko tila natutuwa pa na sinaktan ko siya.

Nakakainis!

"Ba't 'di mo tanungin si Eros?" Makahulugan niyang pagbibiro. He even smirked at me like there's something malicious to it.

Uminit ang pisngi ko sa inis. Itong doktor na 'to! Simula nang ikuwento ko sa kanya si Eros lagi na lang akong inaasar!

"Ano ba! Nakakahiya kaya!" hinawakan ko ang pisngi ko para pakalmahin ang sarili ko. Tumikhim muna si Earl bago ako kantyawan ulit.

I tried to look at his reaction with my peripheral vision. His jaw kept on clenching. His grip on the steering wheel is firm to the point his veins are popping. Napalunok ako nang wala sa oras.

Earl is always like this everytime we talk about Eros. Para bang may gusto siyang sabihin pero pinipigilan niya ang sarili niya. That's why, as much as possible, whenever I am with Earl, hindi ko pinag-uusapan ang tungkol kay Eros. Seeing him this... cruel... when he is angry, hindi ako makahinga—not because of the tension, but because there's something inside of me that prevents me from comforting him. Hindi ko alam kung bakit takot na takot ako pagdating sa kaniya. My moves are always calculated.

"Kinikilig ka na naman!" Tumawa nang malakas si Earl dahilan kung bakit mas lalong nagliyab ang pakiramdam ko.

Peste naman e! Lagi na lang ako inaasar nito. Nonetheless, I bickered with him even more.

"Pake mo ba! Imbis na kantyawin mo ako, maghanap ka nga ng girlfriend! Twenty eight ka na pero wala ka pa ring girlfriend! May inaantay ka ba?"

Silence enveloped us. Tanging tunog galing radyo lang ang maririnig. And here we go again. Damn you, Athanasia Mare! You drew the line again!

"Ayos ka lang?" I pretended to read my transes.

Parang kanina ang saya-saya niya tapos ngayon, seryoso ulit. Nagtaas lang siya ng kilay sa daan at hindi na umimik.

"Wala lang. Hindi ako sanay na ganiyan ka," seryosong pagkakasabi ko.

"Will you please stop studying?" He raised his voice a bit but not in a commanding way, it's more of a gentle plead.

Halos magliyab na ang buong katawan ko nang marinig ko ang malambing niyang boses.

"Hindi magandang magbasa kapag nabiyahe. I am just worried that you would get motion sickness." Paglilinaw niya.

Tinakpan ko ng buhok ang pumupulang pisngi. I cannot take this kind of ambiance. His serious yet soft approach is making me weak to the bones.

"Why are you suddenly hiding your face?" Napapaos niyang sabi.

Sumilip ako nang kaunti sa kaniya at saka hinawi ang mga madeha na tumatakip sa gilid ng mukha ko. Kinagat ko ang ibabang labi at luminga sa gawi niya.

Seryoso niya akong tinignan nang luminga siya sa akin bago ibalik ang kaniyang mata sa daan. Sa simpleng pagtingin niya lang sa akin ay halos mangisay na ako.

"Wala," I said in a low voice.

Binaba ko na ang reviewer ko at nilagay ito sa bag. I pursed my lips when I saw him glancing in my peripheral vision. Pinatong niya ang kanang kamay niya sa mga kamay kong kanina pa nanginginig.

My heart started to race when he interlocked our hands together. Napaawang ang bibig ko nang sumilip ako sa gawi niya. He plastered a smile on his face.

"I'm sorry." His voice was gentle as he whispered those words.

Ayaw ko sa taong bigla-bigla na lang akong hinahawakan. Alam ni Earl 'yon. Usually, I would push their arm away from me while plastering a disgusted look. But, this time, with Earl holding my hand, my mind cannot refuse to command my hand to push him away. The rush of blood in my hand coursed throughout my system. The reason? His hand interlocked with mine. His simple touches are so intoxicating. It makes me weirdly happy.

"Magkasama tayo ngayon pero inaatupag mo ay pag-aaral," tumawa siya. "Don't worry. I'll help you with your studies," he then winked at me making my hands sweat. I let go of his holds and wiped it with my handkerchief.

Ngumiwi siya sa ginawa ko.

"Sorry. Pasmado," hindi na ulit ako nagsalita nang hawakan niya ulit ang aking kamay.

"It's okay," he bit his lower lip to stop himself from smiling.

Tinitigan ko lang ang kamay naming magkasalabid. Malamig naman ang buga ng aircon ngunit balde-baldeng pawis ang tumatagaktak ngayon sa sobrang init nang nararamdaman ko.

"Drive thru muna tayo," aniya at niliko sa isang fast food chain na may drive thru.

Tumango na lamang ako. Hotdog lang naman kinain ko kaninang umaga kaya hindi pa ako busog.

"What's your order?" He asked as I scan their menu.

"Fries, yum burger at coke float," a perfect combination.

"Okay," sinabi niya ang order doon sa babae. Kinuha niya ang card doon sa wallet niya gamit ang kaliwang kamay. Lumipat kami sa sunod na kiosk para makapagbayad.

Napangiti ako nang hindi pa rin siya bumibitaw sa pagkakahawak ng aking kamay. His hands are bigger than mine. That's what I noticed.

"Here," inabot niya ang pera doon sa babae.

Kita ko ang gulat sa mukha ng babae. Siguro'y hindi makapaniwala na may guwapo siyang nakita. Napakunot ang noo ko nang sinadya niyang hawakan ang kamay ni Earl nang kunin niya ang credit card niya.

Humilig ako sa arm rest. Dumungaw ako sa bintana para tignan ang babae at nang makita ako na magkahawak kami ni Earl ng kamay, bigla na lang siyang sumimangot.

Learn your place.

Bumaling sa akin si Earl na nakakunot ang noo. Nagtaas ako sa kaniya ng isang kilay.

"What?" Nakahilig pa din ako sa arm rest na pumapagitan sa aming dalawa.

"Nothing," he shook his head and looked away, smiling.

I bit my lower lip to stop myself from curling my lips upward. Gosh, why do I have the urge to smile at him?

"Here's your order po," sabi ng babae kay Earl.

Tinanggal niya ang kaniyang hawak sa kamay ko. Nang tanggalin niya 'yon, para bang may nawala sa akin.

Masama kong tinignan ang babae nang magkadikit ang daliri nilang dalawa. Ngumisi sa akin ang babae.

Ugh! Sarap tanggalan ng bibig ah!

"Here's your foo- O? Ba't ka galit?" Binaling ko ang masama kong titig sa kaniya.

Kung lumayas kaya tayo para hindi na ako ma-bad trip 'no?

"Alis na tayo," kinuha ko ang paper bag sa kamay niya at kinandong ito. Nasa loob din yung order niyang Aloha burger.

May pinindot siya doon sa arm rest at kusa itong nagbukas. Wow. Nilapag niya doon ang drinks namin sa dating arm rest na ngayon ay cup holder na.

"Ba't ka naman nakasimangot? Galit ka ba sa akin?" nag-drive na siya paalis ng drive thru at niliko sa kalsada.

Why would I be angry at him? Kung hindi nagpabebe yung babae, e'di sana good mood ako. Akala niya boyfriend niya si Earl.

"Wala. Gutom na gutom lang talaga ako," Kinuha ko ang burger niya at tinanggal ang balot nito.

"O," inabot ko sa kaniya ang pagkain. Bigla na lang uminit ang pisngi ko nang ngumisi siya sa akin.

"Thanks," sabay kuha sa pagkain.

I looked away from him as I reached for my burger and fries.

Bigla na lang ako na-conscious na baka madumihan itong sasakyan niya. Hindi ata ako pwedeng huminga dito e.

Gusto ko sanang ilagay sa loob ng burger ang fries. I prefer to eat my burgers that way. Sa sitwasyong ito, huwag na lang. Ang kalat ko pa naman kumain. Nakakatakot madungisan itong baby ni Earl.

Kinain ko na lang yung burger nang walang fries. I pouted. Gusto ko pa naman pagsabayin itong dalawa.

Nakita kong luminga si Earl sa akin saka ibinalik ang tingin sa kalsada. Nagtaka ako kung ba't siya tumingin kaya nag-angat ako ng tingin sa kaniya.

Ang kanang kamay niya ay nasa taas ng manibela at ang kaliwang siko naman niya ay nakapatong sa pintuan, hawak ang burger sa kaliwang kamay.

Uminit lalo ang pakiramdam ko at nagsasayaw na naman sa tuwa itong nararamdaman ko sa aking tiyan. Hindi naman 'to constipation. Naiinis na ako ah!

"I thought you love to eat your burgers with fries on it?" Napaawang ang labi ko sa sinabi niya.

He knows about that? Since when?

"Baka tumapon kasi e. Nakakatakot namang dungisan 'tong sasakyan mo," I scanned the whole interior design of his car.

The design is sleek. Napaka futuristic nito. I never imagined myself seating in an Aston Martin but here I am now, thanks to Earl.

"So? Pwede ko naman ito ipalinis," nagkibit balikat siya.

Is he serious? Ganito ba makipag usap ang mga crazy rich Asians? Parang piso lang sa kaniya itong sasakyan niya.

"Ayaw ko. Nakakatakot. Hindi ka ba natatakot na baka mabangga 'to?" pinasadahan ng mga palad ko ang upholstery ng sasakyan niya.

Kulay red at black ito. Bagay sa itim niyang sasakyan.

"Mas nakakatakot kung maaksidente ang tao na nasa loob," Narinig ko na naman ang mapang-asar niyang tono.

Hindi na ako nakakibo dahil bigla na lang nagwawala itong puso ko. Why am I palpitating?

Kapag sumasagot siya ng mga ganiyang nakakainis na cheesy lines, binabara ko pero ngayon, hindi ko siya mabara. Tumahimik na lamang ako sa aking inuupuan.

Tinuloy ko na lang ang pagkain ko ng burger at fries.

After eating, I leaned my head on the window and yawned. Hindi ako nakatulog kagabi. Hindi mawala sa utak ko ang mukha ni Earl.

"Sleepy?" His soft voice captured my attention.

Tamad akong tumango sa kaniya.

Tatlong oras lang naman ako natulog. Sobrang bigat na ng mata ko. I slowly closed my eyes as darkness enveloped my vision.

"Mare." The familiar voice that I always hear in my dream called for my name. Dahan-dahan kong iminulat ang aking mata at saka kinusot ito.

I groaned in annoyance. Kulang pa tulog ko e!

"Oh, Shut up, Earl." I stretched my arms up. Muntik pa ngang madali ang ulo ni Earl. "Hindi mo na ako pinatulog kagabi!" sigaw ko sa kaniya matapos kong mag-unat.

"Ha? Hindi naman kita kinausap kagabi ah?" dahil sa sinabi niya, napa-ayos tuloy ako sa pagkaka upo.

Why did I said that out loud?! Hindi naman niya alam na mukha niya ang laman ng utak ko kagabi.

I heard him laughed as my cheeks started to burn from embarrassment.

"Iniisip mo ba ako kagabi?" Humalukipkip siyang tumingin sa akin. Gusto ko man buksan itong bibig na 'to, walang salita ang lumalabas. Oo, iniisip ko yung mukha mong nakakasuka.

"W-what?" nauutal kong sabi.

Humalakhak siya. "Kaya pala ikaw napanaginipan ko kagabi."

"Hindi naman totoo 'yon!" Hinampas ko nang malakas ang braso niya habang siya naman ay tumawa lang sa ginawa ko.

"Peste talaga! Asan na ba tayo?!" I crossed my arms and frowned, looking down.

"Sungit naman. Nasa Majayjay tayo," tinunghay ko ang aking ulo at napaawang ang aking panga nang makita ko ang isang bundok na nasa harap namin.

"Mount Banahaw." namangha ako sa tanawing nakita ko.

Hindi ganoong ka-visible ang bundok dahil sa mga ulap na bumabalot ngunit kitang-kita mo ang silweta nito.

"Your dad said you want to go here, so I brought you here." his mouth curved in to a smile as I looked at him in awe.

"You like it?" he then plastered a smirk. Uminit tuloy ang pisngi ko nang makita ang eskpresyon niya. I looked away and nodded in response.

"What's wrong? Hindi ka masyadong madaldal ngayon," He leaned his face close to mine. Naka-hawak ang kaniyang kamay sa labi at nag-iintay ng sagot.

"Wala lang ako sa mood," matamlay kong pagkakasabi. Muntik na akong tumalon nang hawakan niya ang baba ko para makita niya ng maayos ang mukha ko.

Kunot noo niya'ng sinuri ang mukha ko. His expression screams seriousness as he roamed his eyes around my face, like he's looking for possible wounds. Sobrang bilis ng pintig ng puso ko kaya napalunok na lang ako sa ginagawa niya.

Nang matapos niyang suriin ang mukha ko, ngumisi siya.

"Paano ka ba pasayahin?" Halos hindi na ako makahinga nang itanong niya 'yon. Hindi ko alam bakit ako nag-re-react nang ganito. Sa sobrang lakas ng pintig ng puso ko, kinikiliti na ako ng mga paru-paro sa tiyan ko.

What is this feeling?

"Paano ako pasiyahin?" ngumisi ako sa kaniya at hinawakan ang palapulsuhan nang kaliwang kamay niya'ng nakahawak sa baba ko.

Hinila ko siya para mas lalong magkalapit ang mukha namin. Napaawang ang kaniyang panga sa aking ginawa.

Halos magkadikit na ang aming noo sa sobrang lapit. Nagwawala na sa sobrang saya ang mga paru-paro sa tiyan ko.

"Take me to wonderful places," I loosen my grip on his wrist and went out of the car to stretch.

Binigay ko na ang lahat ng hiya ko nang gawin ko iyon. At least I was happy right?

Narinig ko ang pagsara ng kaniyang pintuan at ang pag lock nito. He started to walk and stood beside me, smirking.

I tilted my head to see his face as I frowned upon seeing his expression.

Nakakainis na hindi mo malaman.

May dala siyang trekking bag na nakasabit sa kaniyang kanang balikat. Kumunot ang noo ko sa pagtataka kung bakit may dala siyang malaking bag. Hindi naman kasi ako informed sa gagawin namin ngayon.

Gosh, he looks manly alright.

Hindi pa din tumatahimik ang mga paru-paro sa tiyan ko nang bigla na lang siyang naglakad nang hindi lang man ako sinasabayan.

Literal na kumukulo ang dugo sa aking mukha sa iritasyon at galit ko sa kaniya. "Hoy! Ang gago talaga!"

Tumakbo ako palapit sa kaniya dahil sa bilis niyang maglakad. Tumawa siya nang malakas nang hampasin ko ang braso niya.

"Gagalit agad!" Abot langit na ang ngiti niya nang makita niya akong halos makapatay na ng tao. Hindi ba siya natatakot na baka siya ang mapatay ko?

Di bale, magiging doktor naman ako. Pwede rin namang niya operahan ang sarili.

"Nakakabanas ka ba naman! Hinintay kita tapos ako hindi mo hihintayin?" Humalukipkip ako habang naglalakad kami.

"Cute mo kasi kapag nagagalit ka," sobrang bilis nang pagtibok ng puso ko sa simpleng sinabi niya.

"Huwag ka ngang mang-asar! Nabuburyo na 'ko!" Hinampas ko siya ng hinampas hanggang sa manghina na ang kamay ko. Hindi naman niya ako pinigilan at tumawa lang.

Halos hindi na ako makahinga nang humina na ang aking mga binatong sampal sa braso niya. Tumigil din siya sa pagtawa at ngumiti na lamang.

Paano ba niya'ng nagagawang ngumiti kahit sobrang galit na ako?

"Tara na. Ayaw na kitang asarin at baka masira lang ang araw mo," He intertwined our hands together and started walking, pulling me closer to him.

Napalunok na lamang ako at nagpatianod sa ginawang paghila niya.

Naglalakad kami ngayon sa isang makitid na daan. Sementado ang daan at mapuno ang paligid. Rinig na rinig ang mga huni ng ibon at ang ingay din ng mga kulisap kahit tanghaling tapat.

Ganito ang buhay probinsya. Payapa at tanging ragasa ng tubig sa mga ilog, huni ng ibon at ang pagihip ng hangin ang karaniwan mong maririnig. Malinis ang hangin at natatabunan ang paligid ng mga naglalakihang puno.

"Saan mo ba ako dadalhin?" bumagal ang paglakad namin nang makalapit kami sa isang modernong bungalow house.

May nakita ako doong lalaking nasa edad thirty to forty years old na nakahalukipkip at nakasandal sa isang pillar ng kaniyang bahay. Maraming pananim na gulay at prutas ang makikita sa loob ng kanilang lupain.

Pumasok kami sa gate nila at naglakad papunta sa porch, kung nasaan ang lalaki. Kinausap naman ni Earl ang lalaki.

Hindi ko na inatupag ang pakikinig sa usapan nila ng tumunog ang phone ko. Kinuha ko ito sa aking sling bag.

Tinanggal ko sa pagkakahawak ang kamay namin ni Earl para makalayo sa kanila. Umupo ako sa isang maliit na wooden bench na katapat lang ng mga tanim na gulay at prutas.

Incoming Call

Charlene

I immediately answered the call. Baka mamaya emergency.

"Ba't ka naman napatawag?" I asked.

"Kasama mo daw si Doc Almenanza?" Kahit call lang, kita ko ang malapad na ngisi ni Cha. I rolled my eyes thinking about it.

"Kanino mo naman nalaman?"

"So totoo nga na magkasama kayo!"

Ngumiwi ako sa sinabi niya. "Huh?"

"Wala! Enjoy your day na lang!" She then ended the call. Weird.

Ngayon lang nagproseso sa utak ko ang sinabi niya. Lumapit ulit ako sa kanila at na upo doon sa isang maliit na bangko.

"Shit!" Tumingin sa akin si Earl at yung lalaking kausap niya.

Tinakpan ko ang aking bibig gamit ang kanang kamay ko.

"Sorry," nag peace sign ako sa kanila. Pinagpatuloy lang nila ang kanilang pag-uusap samantalang ako naman ay nag pa-panic na sa sinabi ni Cha.

Baka isipin niya nag de-date kami!

Hinintay ko lang matapos ang pag-uusap nila nang bumaling sa akin si Earl. Nakangisi siyang nilapitan ako at umupo sa tabi ko. Tinanggal niya ang malaking bag na nakasabit sa kaniyang balikat at nilapag ito sa harap namin.

Nagtaas ako sa kaniya ng kilay, "Ano ba ang gagawin natin?"

"Trekking,"

Napangiwi ako sa sinabi niya. "What?!"

"Trekking? Sana pala nagdala ako ng sandals at hindi na ako pumorma ng ganito!" Tinuro ko ang suot kong damit na nakangiwi pa rin sa kaniya.

Humalakhak lang siya at umiling."I am always prepared,"

Nilabas niya ang isang Black racerback shirt, black leggings at trekking sandals. Inabot niya ito sa akin at tinanggap ko na lang.

"Magpalit ka na sa loob. Naandoon din ang asawa ni Kuya Vohn," nilahad niya ang kaniyang kamay papasok ng bahay. Tumango na lamang ako at luminga kay Earl.

"May ibang gamit doon ang asawa ko sa loob. Halika," aniya. "Earl, magbihis ka na rin sa loob," tumayo si Earl doon sa bangko at sabay kaming

tumuloy sa bahay nila. Pagkapasok ko, naamoy ko agad ang halimuyak nang ginigisang bawang, sibuyas at luya.

May lamesita at upuan na gawa sa Narra ang makikita mo sa salas. May malaking flat screen T.V din dito. Namangha ako dahil mas malaki pa ang telebisyon nila kaysa sa amin.

Pumasok kami sa kusina at nakita ko roon ang nakatalikod na babaeng abalang-abala sa paggisa ng mga sangkap.

"Ara," tawag ni Kuya Vohn sa babae.

Bumaling siya sa amin at bahagyang napaawang ang aking panga sa kaniyang kagandahan. Ang kaniyang itim na buhok ay sumasayaw kasabay nang pagihip ng hangin. Mapupula ang kaniyang labi at matangos ang kaniyang ilong. Ang kaniyang balat ay maihahalintulad mo sa isang garing. Makinis ang kaniyang mukha at walang bahid na peklat.

Abot langit ang ngiti niya ng magtama ang mata naming dalawa.

"Andito na pala kayo," binaba niya ang sandok at hininaan ang apoy ng kaniyang niluluto. Lumapit siya sa akin at saka nginitian.

"Mare, this is my cousin, Aralei Suarvaez-Alperaña," pakilala ni Earl sa akin na hindi ko namalayan na nasa tabi ko na pala siya.

"Hi po." I offered my hands for a formal handshake pero hindi niya tinanggap 'yon. B****o na lamang siya sa akin.

Nakakahiya naman!

Binawi ko agad ang nakalahad kong kamay. Narinig ko ang tawa ni Earl kaya tinignan ko ito ng masama.

"Nako! Kailangan mo ng mga gamit pagpunta roon!" hindi na ako nakapagsalita ng hilain ako ni ate Ara.

Pumasok kami sa kwarto nila, sa likod lang ng salas at dumiretso siya sa kaniyang damitan.

I sat down at the edge of the bed and scanned the whole room. Wala silang aircon, 'yon ang una kong napansin. Well, they're living in province. Ganito rin naman kami noon sa lumang bahay ng mga Flores. Hindi uso ang aircon.

"Ang sweet naman ni Earl sa'yo,"

"Po?" umupo siya sa tabi ko at naglapag ng black V collar one piece swimsuit. Nagtaka ako sa swimsuit na binigay niya.

"Sungit-sungit kaya ng pinsan kong 'yon!" humalakhak siya at humawak sa kaniyang tiyan. Kumunot lang ang noo ko sa sinabi niya.

Masungit? Akala ko nakakabwisit 'yon.

Unti-unting napawi ang tawa niya at tinigan ako nang nakangisi.

"Hayaan mo na lang ang sinabi ko. Swerte mo nga e," natigilan ako sa sinabi niya at tinignan lang ang kaniyang mukha. Halos magwala na ang mga paru-paro sa tiyan ko nang marinig ang sinabi niya.

"Nako! Hindi ko po siya boyfriend!" Depensa ko.

"Seryoso?" Ngumisi lang siya sa akin na para ba'ng nangaasar.

"Ano bang klaseng relasyon ang meron kayo?" My smile faded upon hearing her question.

I looked down at my hands and started fumbling on the swimsuit she gave.

"Magkaibigan lang," I plastered a fake smile. Well, it's the truth. Nagkakilala lang kami last year when he started his residency while I started my work as a nurse.

"Aysus. Magkaibigan o magka-ibigan?" Napaawang ang labi ko at nanlaki ang aking mata sa sinabi niya. Bumilis ang pintig ng puso ko at para ba akong mamatay sa kinauupuan ko.

Tumikhim na lang ako at tumayo. I combed my hair with my hand and looked at myself in the mirror, in front of their bed. Nakita ko ang replekyson niya sa salamin. Nakangisi lang siyang nakatingin sa akin.

"Friends lang po," giit ko sa kaniya. Tumango siya sa akin na parang akala mong nagbibiro ako.

"Ang galante naman niya sa kaibigan. Isipin mo, rentahan niya ang Bukal Falls ng isang araw," She casually said.

Nahulog ang panga ko at nanlaki ang mga mata sa kaniya. Bukal falls!? Nirentahan niya ang Bukal Falls?! Tumawa lang siya sa ekpresyon ko.

"Oh that cousin of mine," Tumayo siya sa kama at tinapik ang balikat ko. Akmang aalis na sa siya kwarto. Hindi pa rin ako makapaniwala sa sinabi niya.

"Magbihis ka na. For sure mababasa ang panty at bra mo kaya magsuot ka na lang ng swimsuit sa loob," she then winked at me and left me inside the room, dumbfounded.

Tinigan ko lang ang swimsuit na binigay sa akin ni ate Ara. Sumilay ang ngiti sa aking mukha at halos magwala na ang mga paru-paro sa tiyan ko. I bit my lower lip and locked the door behind me. Tinanggal ko ang suot ko ngayon at sinuot ang swimsuit. Pinatong ko roon ang binigay na racerback at leggings ni Earl. Tinanggal ko na rin ang sandals ko at pinaltan ito ng trekking sandals.

I cannot believe this is happening! Bukal falls is one of my dream destination! Kahit nakatira ako sa Laguna at lagi naman kaming pumupunta sa Majayjay, hindi ko pa rin napupuntahan ang Bukal Falls. Additional to that, solo lang namin ang lugar!

Just thinking about it made my heart skip in pure gladness. I can't believe Earl. Did he really just rent the entire place like he owns it?

Paano naman yung mga taong naglakbay para makapunta sa Bukal Falls? Wala naman sigurong reservation ang falls na 'yon. Baka mabigo sila pagdating nila sa Majayjay, hindi pala pwede kasi nakareserve na.

Lumabas na ako ng kwarto at unang bumungad sa akin ang nakangising mukha ni Earl. Hindi na ako nakapag salita ng makita ko ang suot niya.

Hindi naman siya nagpalit ng t-shirt, yung shorts lang. He is now wearing a black hybrid shorts, defining his muscular legs. Napalunok na lamang ako.

"Earl, kami na ang magbabantay sa kotse mo. Samahan ko na kayo sa office," aniya ni Vohn kay Earl.

"Sige," sumunod ako sa kaniya. Kitang-kita mo ang paggalaw ng back muscles ni Earl. He's a big guy alright. His body built is different from bulky men. I hate those kinds of body built. The way Earl carries his toned body is sophisticating.

"Mare," Bumaling sa akin si Earl at nag offer ng kamay. I gladly accepted it and intertwined our hands. Holding his hands is not a problem to me. It felt great actually. I can feel the excitement and joy in my body.

Naglalakad kami ngayon sa kaninang dinaanan namin. Natanaw ko ang isang owner type jeep na naka garahe sa isang simpleng bubungan. Sumakay kami sa jeep ni Kuya Vohn. Si Earl sa passenger seat at ako naman ay sa likod. Tumulak na kami papuntang Bukal Falls.

Tanaw ko mula rito ang isang malaking gate. Bumaba si Earl sa passenger seat at binuksan ang gate. Nagtaka ako na paano nagkaroon ng gate dito.

Hala?! So yung nilakaran namin kanina, parte iyon ng lote nila?! Ang lawak naman!

Sampung minuto lang ang tinagal nang paglalakbay namin. Tumigil kami sa isang maliit na office. Inalalayan ako ni Earl sa paglabas. Pumasok kami sa maliit na office. Maraming lalaki ang naroon at may ilang babae rin. Lahat sila ay ngumisi sa amin.

"Magandang araw po Mr and Mrs Almenanza," aniya ng isang babae.

Humalakhak naman itong si Earl nang marinig 'yon. Ako naman ay naistatwa na sa kinatatayuan. Nakita ko ang pag ngisi ni Kuya Vohn sa akin at tinapik ang aking balikat.

Kinausap ni Earl ang mga tao doon kaya lumabas muna ako. Marami akong nakitang mga taong naghihintay sa labas, galit na galit at para bang gusto na nilang manumpa.

"Ano ba yan?! Galing pa kaming Rizal tapos hindi pwede?" Sinigawan ng isang medyo matabang babae ang isang lalaking naka damit pang tour guide.

"Nako, pasensya na ho. May big time ho kaming bisita," mahinahong pagkakasabi ng lalaki sa babae.

Nalungkot na lang ako habang tinitignan ang mga turistang dismayado. It's selfish to think that we were the one who rented the whole place. May nakita rin akong mga batang dismayado at gusto nang mag tampisaw.

Ayaw kong ipagkait sa kanila ang lugar. After all, that place is a gift from God. It should be shared.

Kaya nilapitan ko si Earl. I snaked my hands on his arms and intertwined our hands together.

Luminga sya sa akin nang nakangisi ngunit napawi ito nang makita niya ang seryosong mukha ko.

"Why are you sad?" He said in a husky tone.

"Hanggang anong oras mo nirenta yung falls?"

"Until what time we finish enjoying the place," I looked down, thinking of what better way to say that I hate the idea of renting the entire place.

Habang nakatungo, sumilip ako sa mga batang dismayado sa labas. Nakahanda pa naman ang salbabida nila.

I felt warms hands on my chin. Inangat ni Earl ang mukha ko ng pagawang ng aking panga. He looked at me straight in the eyes and then diverted his gaze outside where the stranded tourist are.

"O-okay lang ba kung hanggang 2 pm lang tayo?" Kahit nakaangat na ang mukha ko, ang mga mata ko ay tumitig lang sa lapag.

Ramdam ko ang bigat ng paghinga niya.

"Gusto ko lang din kumain after kaya agahan na lang natin," I looked at him and plastered a smile. His face was serious.

"Alright,"