“Here…” ani Henry sabay abot ng dalawang paper bag kay Liana. Nasa penthouse sila at kakatapos lang niyang paluguran ang binata.“Ano ito?” takang tanong niya at sinilip ang laman noon. Isang dress at sapatos ang nakita niya doon. “Para saan ‘to?” tanong niya sabay sulyap kay Henry na abala ng mga sandaling iyon sa pagsamyo ng buhok niya.“You’ll be my date tomorrow,” namumungay ang mga matang tugon nito at ipinagpatuloy ang ginagawa na sinabayan pa ng mapinong paghaplos sa kanyang may braso.“Date? Saan? Bakit?” magkakasunod na tanong niya na hindi ito pinansin kahit pa nga nararamdaman na niya ang unti-unting paninigas ng kanyang mga n*ppl*s. Ganoon katindi ang epekto ng lalaki sa kanya madikit lang sa bahagya sa balat nito.“Can we talked about that later?” anas nito and cupped her breast.Napasinghap siya sa ginawa nito.“H-Henry…” mabuway na saway niya kasabay ng pagpiksi.“Hmmm?” anito at bahagya pang bumangon at pinaulanan siya ng mumunting halik sa kanyang balikat papunta sa m
“Where have you been Liana?” dumadagundong ang tinig na tanong ni Henry sa kanya ng puntahan niya ito sa penthouse. “I waited four hours on our meeting place but you didn’t came!” galit na galit na wika pa nito. Balisa ito at paikot-ikot ng pasukin niya doon. May hawak itong canned beer at napansin niyang ilang lata na rin ang naubos nito. His loosen tie was hanging around his neck unproperly. Marahan ang mga hakbang na lumapit siya dito and stares at him for a long while. Natigil naman si Henry sa pagpapauli-uli nito at sinalubong ang mga titig niya. Napansin niyang nagbago din ang anyo nito nang makitang suot niya ang damit na ibinigay nito. “You dressed up for nothing,” malamig ang tonong wika nito sabay inom ng alak. Hindi siya sumagot. Inagaw niya ang beer na hawak nito at ininom iyon. Nagtatakang nilingon siya nito. Right there and then, she grabbed the zipper of her dress and unzipped it. Bumagsak iyon sa sahig at tanging underwear na lang niya ang natira. Natigilan si He
Nai-transfer na sa ward ang kapatid niya. Pagkatapos ng napakahaba at maselang operasyon ni Lester, sa wakas ay nakita na niya itong muli.“Ate…” anito sa mahinang tinig ng magmulat ng mga mata. Lumingon ito sa kanya.“O bakit?” masuyong tanong niya dito habang hawak ito sa kamay.“Hindi na sakit ulo ko, Ate.” Tugon nito at ngumiti.Ginantihan naman niya iyon.Nawala lahat ng agam-agam sa puso ni Liana ng makitang nakakangiti na ang kapatid.Tagumpay ang operasyon nito. Kaya’t bukod sa wala na ang tumor sa ulo nito, nailigtas din ito sa nakaambang pagkabulag.“Di ba sabi ko naman sa ‘yo gagawa ng paraan si Ate para mawala ang sakit ng ulo mo?”Tumango si Lester. “’Lamat Ate…” tugon nito at muling ipinikit ang mga mata.Hindi pa nawawala ng tuluyan ang epekto ng anesthesia, kaya hindi pa ito ganoon kalakas.Nang maramdaman niyang nakatulog itong muli, lumabas siya saglit. Bumili siya ng ilang mga gamit na kakailanganin pa ng kapatid.Nasa may pasilyo na siya pabalik sa silid ni Lester
“Liana pwede ba kitang tanungin?”“Tungkol ho saan Aling Perla?”Pinakiusapan niya itong sumaglit sa ospital dahil mag-aayos siya ng release papers ng kapatid.Nang makausap niya si Dr. Guillermo kahapon, ibinalita nitong pwede na niyang ilabas si Lester. He recovered pretty well na ikinatuwa naman niya ng husto.Ang sabi pa ng doktor, once a month ay magkakaroon ito ng check-up until maging clear na talaga ang CT-scan nito.“Tapatin mo nga ako, Liana… Saan ka talaga kumuha ng pampa-opera ni Lester?” mahina ang tinig nito upang di sila marinig ng mga kasama nila sa kwarto.Huminga siya ng malalim bago tinitigan ang matandang babae. “Hindi na ho iyon mahalaga. Ang importante po maayos na si Lester,” aniya.“Hindi sa nanghihimasok ako sa mga desisyon mo dahil alam ko namang kung aasahan mo ang walang kwenta mong ina, baka hindi naoperahan ang kapatid mo. Pero Liana… ang sa akin lang mag-iingat ka sa mga ginagawa mo… Hindi lahat ng tao ay mabait kagaya ni Mrs. Enriquez. Ang iba sinasaman
“Dito ka ba maghahapunan?” tanong ni Liana sa binata. Naroroon pa rin ito at nakikipaglaro pa kay Lester.“Uh-huh…” tugon nito na abalang-abala sa paglalaro ng video games na binili sadya nito para kay Lester.Pero pakiramdam ni Liana mas nag-eenjoy ang binata sa laruang iyon. Halos hindi na ito tumayo sa harap ng TV.Matiyaga nitong tinuruan si Lester kanina at mabilis naman iyong nasundan ng bata. Magkasundong-magkasundo ang mga ito at nababasa ni Liana ang tunay na kasiyahan sa mga mata ng kanyang kapatid. And she started to like it.Nakangiting iniwan niya sa living room ang dalawa. She went to the kitchen and opens the fridged.Hanga na rin nga talaga siya kay Henry, pinaghandaan talaga nito ang araw na iyon. Punong-puno ang refrigerator ng pagkain. At pati mga cabinets ay ganoon din.Naglabas siya ng pwedeng mailuto. At ilang sandali pa ay abala na siya sa kusina habang manaka-naka’y sinisilip niya ang dalawa na patuloy pa rin sa paglalaro. Naisip niyang sanay ganito na lang sil
“Wow! Ang laki naman ng bahay na ito Liana.” Bulalas ni Aling Perla.Tinawagan niya ito at pinapunta doon. Ito lang ang naisip niyang maaaring usapin para makasama nila ni Lester sa bago nilang tirahan.“Ang ganda-ganda naman dito,” dagdag pa nito habang iginagala ang mga mata sa paligid.Kimi siyang ngumiti. “Pasensya na po kayo, Aling Perla, ha. Kayo lang ang naisip kong pwedeng tawagan para aluking makasama namin dito,” aniya.“Naku! Ano ka ba naman... Alam mong walang problema sa ‘kin iyon,” mabilis na tugon nito.At iginala nitong muli ang paningin sa paligid bago siya hinarap. Nawala na ang mga ngiti sa labi nito at seryoso siyang pinagmasdan.“May kailangan ba akong malaman?” tanong nito. “Hinihintay kitang umuwi sa inyo ‘nung nakaraan… Kaya pala hindi kayo dumating ni Lester sa ibang bahay pala kayo tutuloy.”Huminga siya ng malalim. “Hindi ko po alam kung paano uumpisahan, Aling Perla, eh.” Nakayukong wika niya habang nilalaro ng mga daliri ang palamuti ng throw pillow na nas
Una nilang tinungo ang bookstore. Tuwang-tuwa si Lester habang iginagala ang paningin sa napakalaking tindahan. Agaw atensyon dito ang pambatang mga bag na may iba't ibang cartoon figures na drawing. “’Pasok na ba ako Ate?” excited na tanong nito sa kanya ng lapitan niya ito at si Henry. Nakangiti siyang tumango. “Oo, Lester… Nae-enroll na kita at next week pwede ka ng pumasok kahit saling-pusa ka pa lang. Hindi ka kasi umabot sa mismong pasukan, eh…” tugon niya sa kapatid. “Ayos lang ‘yon, Ate. Basta magkakaron na 'ko bago kaibigan,” anito at nilingon pa si Aling Perla. “Narinig mo po ba iyon Aling Perla? Pasok na din daw ako sabi ni Ate,” pagyayabang pa nito sa matanda. Nakangiti namang tumango si Aling Perla. “Dinig na dinig ko Lester,” tugon nito. “So, ano pang hinihintay mo? Pili ka na ng mga gusto mo,” ani Henry na nasa tabi nito. “Sige, Kuya. Tara ‘dun,” ani Lester at hinila na nito si Henry sa kamay. Tumigil ang mga ito sa mga libro at namili ng babagay kay Lester. Sinus
“Hungry?” salubong niya sa mga ito ng makababa ng ferris wheel.Sabay na tumango ang magkapatid.“Let’s go. I already made a reservation on a restaurant here,” aniya at nagpatiuna ng maglakad. Sumunod naman sa kanya ang tatlo while Lester was still telling what he felt after his rides.“Taas pala ‘nun Aling Perla, Ate… ‘Usto ko ulit sakay doon sa sunod.” Madaldal na wika nito.Natawa naman si Liana. “Sige ba. Pero, mag-good boy ka muna bago tayo ulit sumakay ‘dun sa susunod,” anito.“Good boy naman ako, ‘di ba Kuya Henry?” tanong ng bata na humabol pa sa kanya.Tumigil siya sandali at nilingon ito. “Pwede ko bang pag-isipan muna ang isasagot ko?” nakangiting tanong niya rito.Nalukot ang mukha ni Lester. Napahalakhak naman siya. He knew he laughed so loud dahil napatingin pa sa kanila ang mga tao sa loob ng mall.“Fine… fine… Good boy ka na,” natatawang sang-ayon niya.Nagliwanag naman ang mukha ni Lester at nakangiting nilingon si Liana. “Rinig mo ba iyon, Ate? Good boy na daw ako sa
Night before their wedding at noon lang kinabahan ng todo si Liana. Hindi pa niya nakikita si Henry si mula kanina at nag-aalala siyang baka kung ano ng nangyari dito.Balisang palakad-lakad siya sa kanyang silid habang iniisip kung tatawagan ba o hindi ang binata nang biglang tumunog ang cellphone niya. Text message iyon mula kay Henry.Mabilis niya iyong binasa.Can we meet? Iyon ang nakalagay sa screen.Napaupo siya sa gilid ng kama at nagreply dito.Why? Reply niyaMuling tumunog ang cellphone niya.I have something to show you. Pero sa halip na sagutin iyon ay tinawagan niya na lang ito.“What is it? Alam mo namang bawal na tayong magkita di ba?” aniya ng sagutin nito ang kabilang linya.“Wala pa namang twelve midnight ah. May ipapakita lang ako sa ‘yo. Sandali lang tayo,” tugon nito na nasa tinig ang excitement.Sandaling nag-isip si Liana bago siya sumagot. “Sandali lang talaga ha? ‘Pag nalaman ni Mama at ‘Nay Perla na umalis at nagkita tayo malilintikan tayong pareho sa kanil
Ilang beses na lumunok si Henry upang pigilan ang pagpatak ng mga luha. Sa t’wing maalala niya lahat ng pinagdaanan niya sa nakalipas na tatlong taon, hindi pa rin niya maiwasang hindi makadama ng galit sa sarili at panghihinayang. It was all his fault kung bakit dumaan sila sa ganoong pagbusok, kahit ang totoo hindi naman na pala dapat.Huminga siya ng malalim at marahang iginiya si Liana sa mismong puntod ng ina nito.“’Nay, kung nasaan ka man ngayon, I hope you could see us… I hope you were now smiling kasi natupad ko na ang gusto mong mangyari para sa amin ni Liana. In just month away, ikakasal na kami. Magkakaroon na ng buong pamilya ang apo ninyo, and I’ll promise to you na hinding-hindi ko na ulit sasaktan ang anak ninyo. I will love and cherish her every single day until our last breathe. Makakaasa kayo sa aking aalagaan ko sila pati na si Lester. And I would also want to thank you for everything you did… for your sacrifices na kahit naantala, masaya pa rin naman ang dadatnan
Liana took a leave para sa pag-aasikaso ng kasal nila ni Henry. Napagdesisyunan nilang magpakasal na sa susunod na buwan kaya ang lahat ay abala na.Tuwang-tuwa ang Mama Helga nila at si Nanay Perla sa desisyon nilang iyon. Hindi na daw kasi makapaghintay ang mga ito na masundan na si Leyra, and Mama Helga demanded to them to make her a lot of grandchildren na ikinatawa nila nang husto ni Henry. Nag-iisang anak kasi si Henry kaya gusto nito ng maraming apo habang kaya pa daw nitong mag-alaga.Nang araw na iyon ay nagpunta sila ni Leyra sa boutique na gagawa ng gowns nilang mag-ina. Hindi nila kasama si Henry dahil may inaasikaso itong iba pang detalye ng kasal nila. Hinati talaga nilang dalawa ang pag-iintindi sa nalalapit nilang kasal upang mas lalong mapabilis iyon.“Ang cute naman po ng anak ninyo Madam,” anang bading na nagsusukat sa kanila.Nginitian naman ito ni Leyra ng pagkatamis-tamis. Her daughter knows how to appreciate people’s admiration to her.“Ay! Diyos ko!” palatak pa
“San tayo punta Daddy?” tanong ni Leyra habang buhat-buhat niya ito. Nasa hotel sila at naiwan pa sa sasakyan si Liana dahil may kausap pa ito sa telepono.He wanted to show Leyra his office that day kaya naisipan niyang isama ang kanyang mag-ina sa doon.“Daddy will going to show you his office. Di ba you wanted to see it?” masuyong tanong niya sa anak.“Opo,” anito kasabay ng sunod-sunod na pagtango.“You’ll gonna see it today, that’s why I brought you and Mommy here,” he said while smiling.“Talaga, Daddy?” tila hindi naman makapaniwalang tanong nito. Namimilog pa ang mga mata nitong nakatitig sa kanya.Mabilis naman siyang tumango and Leyra couldn’t hide her excitement. Hinayon ng mga mata nito ang itutok ng hotel hanggang sa magkandabali na ang leeg nito.“Taas naman Daddy. Di ko na makita dulo, sakit na leeg ko,” tila nagrereklamong saad nito.Natatawang hinimas naman niya ang batok nito na ikinahagikhik nito dahil may kiliti ito doon.“Stop, Daddy!” nagpupumiglas na wika nito k
“Hi? Is Leyra sleeping?” mahinang tanong ni Henry ng sumungaw ito sa pintuan ng kwarto ni Leyra.Nilaanan talaga ito ng mama ni Henry ng sariling silid sa mansyon. Pinuno nito iyon ng kung ano-anong laruan na ikinatuwa nang husto ng kanilang anak.Marahan siyang tumango sa binata. “Why?” paanas na tanong niya dito at maingat na tumayo.Maingat ang mga hakbang na lumapit sa kanila ang lalaki. “Just checking,” anito sabay kibit-balikat.Tinitigan nito ang kanilang anak na himbing ng natutulog.Ginaya naman niya ang lalaki.“Liana…” anito pamaya-maya.“Hmmm?” tugon niya ng hindi ito nililingon.“Thank you,” malambing na turan nito na ikinalingon niya dito. Siya na pala ang pinagmamasdan nito at hindi ang anak nila.She smiled.“You don’t have to mention it,” aniya.“No… I’d rather choose saying it than keeping them on myself. As much as possible, gusto kong ipakita sa ‘yo na nagbago na talaga ako…”“Hindi mo naman kailangang gawin iyon. Alam ko naman that you’re doing your best para buma
“Really?”“Yes, Mama! She said yes to me!” masayang kwento niya sa ina habang nasa silid siya ng kanyang mag-ina. Kaagad niya itong tinawagan upang ibalita ang mga nangyari kanina.“Oh, that’s great!” palatak ni Helga sa kabilang linya. “So, kailan ang kasal? May napili na ba kayong date? Dito ba gaganapin o d’yan kina Liana?” sunod-sunod na tanong nito. Tila mas excited pa ito sa kanilang dalawa ni Liana. Napailing naman siya. “Hindi pa namin napag-uusapan ang tungkol sa bagay na iyan. Siguro one of these days malalaman mo iyon,” tugon niya.“Of course! Hindi ko naman hahayaang mahuli ako sa balita. Kaya dapat sabihin mo agad sa akin kapag nakapagdesisyon na kayo,” anito na kahit hindi niya kaharap ay alam niyang nakataas ang mga kilay.Napangiti naman siya. “Yes, Mama. I’ll do that,” aniya.“By the way how’s my apo? Is Leyra alright? Anong reaksyon niya ng sabihin ninyong magpapakasal na kayo?” pag-uusisa nito.“Hay naku, Mama! Matatawa ka sa kanya. Kung nakita mo lang kung paano n
Dahan-dahang hinapit ni Henry si Liana palapit sa sarili and embraced her so tight.Walang pagsidlan ang kasiyahang nadarama niya sa kanyang puso.Liana loves him! Iyon ang nagtutumining sa isip niya ng mga sandaling iyon.Kaytagal niyang hinintay ang pagkakataong ito… Kaytagal niyang hinintay na marinig mula dito na sabihing mahal din siya nito. And God knows how happy he is right at this moment.“I never like hurting you, Liana… noon at ngayon…” panimula niya habang masuyong hinahaplos ang likod nito. “I know I was a fool back then. Hinayaan kitang mawala sa akin and it was too late when I realized that I cannot live without you… that I’ll die if I can’t see you… Kaya ipinahanap kita. Hinalughog ko ang buong Maynila para lang makita ka ngunit bigo ako. Sa loob ng tatlong taon, wala akong ibang ginawa kundi ang sisihin ang sarili ko. Sisihin sa lahat ng nangyari sa atin. Masyado akong nagpadala noon sa galit at selos na nararamdaman ko at hindi ko naisip na aalis ka na lang bigla at
“Mommy pede hilam phone?” tanong ni Leyra sa kanya ng lapitan siya nito habang nanonood siya ng tv.Kunot-noong sinulyapan niya ang anak.“Bakit Baby, sino ang tatawagan mo?” tanong niya dito.“Tawag po ako kay Daddy. Di s’ya tawag ngayon sa ‘kin, eh…” tila nagsusumbong na tugon niya.Napahugot naman siya ng malalim na hininga at hinarap ang anak.“Baka may ginagawa lang si Daddy ngayon kaya hindi ka niya natawagan,” paliwanag n’ya dito.“Eh sabi n’ya po tawag ako sa kanya kapag namimiss ko siya. Miss ko na s’ya Mommy,” katwiran pa nito.Ako rin. Miss ko na rin ang ama mo. Mabilis na tugon ng kanyang isip pero hindi niya iyon isinatinig.“Gusto mo text na lang muna natin siya?” sa halip ay tanong niya rito.“No,” kaagad na sagot nito kasabay ng pag-iling. “Gusto ko tawag,” nanghahaba na ang ngusong dagdag pa nito.“Leyra… what did Mommy told you about your Dad?” malumanay na tanong niya dito.Hindi naman sa lahat ng pagkakataon ay palaging masusunod ang gusto ng kanyang anak. Kailanga
Pagkatapos nilang mag-agahan ay mabilis na naligo si Liana at naghanda na papasok ng opisina. Paglabas niyang muli sa sala ay bihis na rin ang mag-ama.Nagtatakang tiningnan niya ang mga ito.“May lakad ba kayo?” tanong niya sa dalawa.Nagkatinginan ang mga ito at sabay na ngumiti sa kanya.“Hatid ka namin sa office mo po, Mommy.” Si Leyra ang sumagot.Nakataas ang mga kilay na nilingon niya si Henry.Nagkibit-balikat naman ito. “Request n’ya talaga iyon,” anito na ang tinutukoy ay ang kanilang anak.“Di po ba pede?” inosenteng tanong ni Leyra sa kanya. Bigla ay naging malungkot ang itsura nito na ikinatawa naman niya.“Of course, not!” aniya na nagpingiti ng muli sa anak nila. Tuwang-tuwa kumapit ito sa tig-isang kamay nila at sabay-sabay silang tatlo na lumabas ng bahay.“’Nay tuloy na ho ako,” pamamaalam n’ya dito pagkatapos ay nagmano. Kasalukuyan itong nagdidilig ng mga tanim nito sa harapan.“Sige… Mag-iingat kayo,” anito na bahagya lang silang nilingon at ipinagpatuloy na ang g