"Nand'yan ka na pala," tugon ni Hen na mukhang naabala ko pa ang tulog niya nang kunin ko ang librong dinadantayan ng siko niya.Inilayo niya sa kanya si Aud at kumuha ng unan."Tulungan na kita." Hinayaan ko na lang siyang tulungan ako kaysa naman hindi ko pa tanggapin. Ang lawak kaya ng ginawa nilang kalat. Pagod na ako mentally, mapapagod pa ako nang pisikal? Torture naman. "Kris?" Agad akong napalingon nang marinig kong tawagin ni Hen ang pangalan ko. Pero agad rin naman akong bumalik sa pag-aayos ng mga nakakalat na papel sa sahig habang naghihintay kung ipagpapatuloy niya pa ba ang gusto niyang sabihin sa akin o hindi na. "Since the day you gave birth to Aud, I have been very confused." "About what?" I asked, still not giving him eye contact."You gave her such a beautiful name. Saan mo 'yon nakuha?" I chuckled. "Bakit, Hen? Pinag-iisip ka na ba ni Maui ng magandang ipangalan sa magiging baby n'yo?" Seems like I offended him a bit. He didn't replied a minute ago, so I con
Hinanap ko na sa mga lugar na alam kong naglalagi si Lucile pero wala akong bakas ng anino niya ang nakita man lang.Sarado ang bintana at pinto ng bahay niya. Sa paborito naman niyang bar na pinupuntahan, wala rin siya roon. Even in her favorite hair salon, I don't see any traces of her.Isang lugar na lang ang naiisip kong p'wede niyang puntahan-ang nanay niyang demonyita rin.So, ang daan patungo sa restaurant ni Imelda na noon ay sinira ko ang naging destinasyon ko. Para na rin makumusta ko kung ano nang lagay ng restaurant niya, at kung dinudumog pa rin ba 'yon ng tao sa kabila ng paglilinis nila sa pangalan n'yon after nilang ibintang sa akin pabalik ang tungkol sa issue.And as I arrive at the place, I see a lot of improvement than the last time I went here.Noong unang beses kasi na nagtungo ako sa lugar na ito, naka-tarpaulin lang 'yong pangalan ng restaurant tapos nakasabit lang sa puno. But the change happened to here, gamit na nila ngayon ay billboard. Sa gilid ng tinatayu
The moment that happened today is one of the most satisfying moments I have ever had.Since the very first day I become part of their family after marrying Liam Soriano, hindi ko man lang naranasan na welcome ako sa pamilya nila. Ang lagi't laging pinararamdam sa akin ng biyenan ko... ang pagpili sa akin ni Liam bilang asawa ang malaking pagkakamali na nagawa niya sa buong buhay niya.Imelda Soriano made me feel unimportant in the sanctuary where Liam and I used to live. She made me feel unwelcome and did not allow me to have a happy married life with her son.She even hurt Sarah; nang dahil sa pagiging ampon niya, hindi niya naramdaman na mahalaga siya sa pamilya. At sa pagkabura ng pamilya ko sa mapa, I know Imelda's the deserving one to be accused."We're allied now, so I really think I should let you know about the information I gathered," talked Jessica when she made a surprise visit to my place."Simula pa lang nang makilala ako ng pamilya ni Liam, naging close ako kay Tita Imel
"I was looking for you all over the world. Nandito ka lang pala," bungad ko sa may counter ng bartender at tinabihan ang babaeng kahit likod pa lang, kilala ko na."Dito ka ba dinadala lagi ni Ivan?""Hindi ni Ivan... kung hindi ng longtime boyfriend ko."Humarap siya sa akin at inalok pa sa akin ang basong hawak niya, but I refused. Mamaya may pampatulog pa 'yon na kahalo."Ikaw, hindi ko inaasahan na magiging laman ka pala ng bar ngayong jobless ka na.""For just a month."Humingi na lamang ako sa bartender ng tubig kaysa alak. Kung si Lucile lang din kasi ang kainuman ko, hindi bale na lang."I really would have to thank Jessica for directing me here. Finally, natagpuan na rin kita.""Do you need something? Or just want to apologize again?""Is there something I need to apologize for?"Inaalog ko sa baso ang tubig na naroon. Para bang 'yong ginagawa ng mga maaangas na CEO sa TV. Kaibahan lang, red wine kasi 'yong nasa wine glass nila, e sa akin tubig lang."If you're concerned abou
Gusto kong makasigurado kung si Henrix ba talaga ‘yong lalaking nakita ko. So, I was planning to go upstairs as well when someone grabbed my hand.Hinihingal na si Liam ang nakasalubong ng mga mata ko.“Nasa ospital si Audrey.” Ang mga salitang narinig ko ang nag-urong sa sarili ko na sundan pa ‘yong dalawa sa second floor. Hindi ko na muna sila inintindi dahil nagmamadali akong sumakay ng sasakyan patungo sa ospital kung saan dinala ni Liam ang anak ko. “What the hell has happened?!” In a situation like this, no one would ever be able to ask me to calm down. “Unang araw na kasama mo ang anak ko, anong ginawa mo, Liam?!”“I… I don’t even know-”“Doktor ka! Bakit ‘di mo alam?” Sa kabila ng pagmamaneho ko nang matulin, nagawa ko pa siyang pasadahan ng tingin kahit saglit. “I gave you ¼ of my trust and all I ask of you is to take care of Audrey for me! Hindi ko sinabing ospital ang mag-aalaga sa kanya!” Damn it! Damn! Gigil na gigil ako ngayon. Gusto kong manuntok. Gusto kong mangurot
“I have talked to Doc Will already. Good thing na naging successful naman ang blood transmission kay Audrey, and her blood counts back to normal,” si Henrix ang naghatid ng balita nang pumasok siya sa room ni Audrey. Hindi ko naman kasama sa loob si Liam since nakabukod ang room niya at nagpapahinga after niyang mag-donate ng blood sa anak ko. “Ang dami mo namang ospital na iniikutan, Hen. Lahat ba ng ospital dito sa lugar natin, nandoon ka?” “Unfortunately.” He laughed.Dinaluhan niya ako sa upuan at sinamahang titigan si Audrey na nakahiga sa kama.“Umalis na kasi ako sa mga ospital na tinutunguhan ko sa probinsya dahil sobrang layo. I started to feel these times are not the perfect time na malayo ako sa inyo ni Audrey. Especially now she’s not in a good condition.”“You say she is?”“I mean… earlier.” Tiningnan niya ako sa mga mata at nginitian. “All thanks to her father, Kris… kasi ngayon lang ako naging thankful sa lalaking ‘yon. Ngayon pa na s-in-ave niya ang buhay ni Aud.”“
“Ang dami ko ngang nabili. Alin ba rito ang gusto mong kainin?” Supot ng beef mami, lugaw at sopas kasi ang ibinili kong pagkain para kay Liam. Hindi ko naman alam kung anong type ba ng pagkain ang gusto ng isang pasyenteng katatapos lang mag-donate ng dugo. “Red meat or spinach? Or other leafy greens.” “H-Huh-”“The foods I need to eat, Kris. I have lost iron after donating blood. ‘Yong mga foods na nabanggit ko, they contain iron,” he explained. “Basically, if I lost iron in my body, I should intake more foods containing iron… and those are the foods I’m seeking now.”“Uh… wala akong… dala.” I don’t understand the reason why he laughed. “No worries. Humingi na ako sa nurse dito ng isang cup ng vegetable salad na puro leafy greens lang ang laman.”“Well, they are meant to serve those foods to patients after blood donation.”“Hindi mo na pala kailangan ito-”“Itabi mo na. Pag-uwi ko sa bahay, ipapainit ko na lang kay Jessica. For sure naman hindi pa ako makakakain nang maayos nito
“Hindi ako magtataka kung si Lucile ang may gawa,” nang magsalita si Liam, nakuha niya ang atensyon ko. “Maski si Jessica, tandang-tanda ang sinabi ni Lucile bago niya inilayo ang sarili niya sa amin.”“Na lahat ng mga tao, o ng mga bagay na mahalaga sa iyo at sa akin, maglalaho sa mundong ginagalawan ng tao. Kaya ‘yong nangyari sa tunay na ina ni Sarah, hindi ako magugulat kung malaman ko man na si Lucile ang may gawa.” Si Lucile… siya na naman.“Of all the people I could imagine doing these things, I never thought it would be Lucile.” Dismayadong nakatulala lang ako sa kawalan, hinihintay pa rin ang vegetable salad ni Liam.Na-traffic yata ‘yong nurse.“Saksi ka sa nabuong friendship sa pagitan naming dalawa, ‘di ba? I almost treated her like my family. Totoong kapatid. Magkasangga sa lahat, lagi kong takbuhan sa lahat ng problema, rant person namin ang isa’t isa… and I almost imagine her to be the angel that heaven sent to me noong mga panahong naglalakbay ako sa dilim.” “Hindi k
"Hen..." Without completing my name, sunod-sunod na umagos ang luha sa mga mata ni Kris habang nakakapit pa rin siya sa kamay ko.Agad akong umupo upang makapantay siya. Nawalan na ako ng pake kung mayroon mang nakatutok na mga camera sa amin ngayon. Itong pagkakataon na malaman kong naaalala na ako ni Kris ang hindi ko kayang palampasin."Do you... remember me now?""Your name has always been... inside this." Habang hawak ang kamay ko, she placed it on her chest-well, not the breast part."Sorry... I'm very sorry kung nakalimutan ka ng isip ko, Hen. Hindi ko rin alam kung paano nangyari-"I really hate to see her cry, so para hindi ko makita na umiiyak siya... sa pamamagitan ng pagyakap ko sa kanya, likod na lang ng ulo niya ang makikita ko.Because when she cries, nasasaktan din ako."Hindi mo kasalanan 'yon. Hindi rin naman ako galit sa iyo kasi kinalimutan mo ako nang limang araw," natatawang tugon ko."Binilang ko talaga 'yong araw na hindi mo ako maalala para mailista ko sa list
"We're here to visit Miss Gwen. Saan ba siyang room, Doc-"Humarap ako roon sa nagtatanong na babae, at napagtantong sina Tanya at Corrine 'yon.Both of them are wearing glasses.The only difference they had is Tanya is wearing a puff crisscross back dress na color white and she pairs her outfit with a strap trendy flat sandals in beige color.While Corrine's outfit is always simple yet classy. She wears a solid cut out Mandarin collar dress and paired it with a black minimalist metal decor point toe slingback pumps.In other words, Tanya's outfit is how SHOPEE app users dress, while Corrine is for SHEIN's users."Remind ko lang kayo na hindi siya nakakaalala," sabi ko roon sa dalawa bago sila pumasok sa kwarto.At sabay rin naman silang napaatras."She has suffered a minor internal bleeding on her brain. As a complication, she lost her memory. Pero short-term memory loss naman ang kanya.""There's still no definite time as to when she will regain her memory," I added."So... hindi ni
Naisip kong bago ako bumalik sa ospital, dumaan muna ako sa burol ni Lucile. I can't just not show myself there and exhibit my greatest sympathy because of her family's loss.Kahit na ang dami niyang ginawang kasalanan sa buhay namin ni Kris, still I have at least percent of gratitude for her for offering a friendship to Kris... kahit na hindi naman totoo."Nakikiramay po ako."Hindi ko kilala 'yong sinalubong kong matanda, but I guess she's one of the family member of the Soriano's.So, I proceeded to the long coffin and placed the flower I bought on the top of it. Now... as I was able to see the dead body of Lucile, confirming she was really dead, magkahalong lungkot at saya ang nararamdaman ko.Maybe she has run out of time to change, but then... deserve niya naman.Sa akin na may atraso siya, nakakatuwa naman talagang sinundo na siya ng kampon ng demonyo. However, nalungkot din ako kasi hindi niya na matutuloy 'yong kaisa-isang tama na nagawa niya sa buong buhay niya-to save the l
"Doon na kayo dumaan," turo niya sa likod na bahagi namin at mayroong pinto roon."Daan 'yan palabas dito. May kotseng nakaparada roon at... sakyan n'yo na. Mas hassle kung kukunin n'yo pa sa harap ang kotse n'yo. Anumang oras ay nandito na ang mga pulis.""Sumama ka na sa amin-""Hindi na, Liam." Lucile gave us her weak smile. "Hangga't buhay ako, hindi ko hahayaang makaapak ang mga pulis sa teritoryo ko. Hanggang sa huling hininga ko, poprotektahan ko sila."'Yong mga aso't pusa rito sa loob na ang iingay at masayang naglalaro, sobrang swerte nila to have Lucile. Na kahit gusto ko man na sumubok na kumbinsihin si Lucile na tumakas na lang, alam kong mabibigo lang ako.Because right at this moment, mas nananaig sa puso niya ang pagmamahal sa mga alaga niyang inampon niya at pinalaki rito sa kuta niya sa gitna ng bukid."Kris, tara na-""Umalis na kayo, Kris!" narinig ko ulit ang nakakabinging sigaw niya sa akin. "Hayaan mo na akong mamatay rito. Deserve ko naman, sis.""Lucile, pleas
"Excited much, Liam?" Sumakit ang tenga ko sa mala-mangkukulam na tawa ni Lucile. "Nag-uusap lang naman talaga kami. Because we have some sort of agreement.""He begged me not to speak about the truth to Audrey. Binantaan ko kasi siyang ako ang magsasabi kay Audrey na hindi si Henrix ang tatay niya-""So, sa iyo nalaman ni Audrey ang lahat?!"Hindi na ako nakapagpigil pa sa pagkakataon na ito, nagawa kong makawala sa siko niya, ngunit hindi sa tutok ng baril ni Lucile sa akin."Kailan mo ba matututunan na manahimik sa mga nalalaman mong hindi pa p'wedeng ipaalam sa iba, Lucile?""Don't talk like it's my fault, Kris. Kasi kasalanan mo naman talaga ang lahat, okay? It should be you who deserved to be blamed... kasi ikaw itong hindi marunong pumili ng tao na pagkakatiwalaan ng mga sikreto mo."I gasped in the air, realizing the huge mistake I've made in my entire life."Lucile, pakawalan mo na kami. Sumama ka na lang sa amin sa mga pulis-""Kung makakasama kita sa kulungan, Liam... bakit
"I think we're here."Namatay na ang engine ng sasakyan nang maigilid na ito ni Liam."Susunod naman si Henrix sa atin. Kung kakailanganin man natin ng backup, I hope... on time silang dumating dito."Sabay kaming bumaba ng sasakyan at pinasok ang isang... uhh... nag-iisang pintuan sa gitna ng bukid?Nang subukang buksan 'yon ni Liam, nakakandado sa loob. Kaya't ginawa na niya ang ipinagbabawal na technique; sinira niya na ang doorknob. At... bumungad sa amin ang medyo may kahabaan na hagdan paibaba. Sumunod lang ako kay Liam nang mauna siyang bumaba roon.Jusko, ano bang klaseng lugar ito?Mayroon namang mahabang pasilyo ang dadaanan namin. Sa magkabilang salamin ng makipot na pasilyo, tanaw ko roon ang laman nitong underground place na pinagtataguan ni Lucile-mga hayop. Mga aso at pusa na may kani-kaniyang kulungan at ang iingay nilang magsitahol."Ito siguro ang dahilan kung bakit nalubog kayo sa utang?" Ang tinutukoy ko kay Liam ay ang presyo ng pagpapagawa ng gan'tong klase ng ku
(Two Voices, One Song is now playing)"Call me unfair for not telling you about this surprise, hindi ka tuloy nakapaghanda," hiyang-hiya niyang tugon habang napapakamot sa kanyang batok nang matapos na 'yong kanta. "Hindi na kasi matatawag na surprise ito kung alam mo na ang mangyayari.""Ano nga bang okasyon, Hen?" medyo nauutal pa ako kasi... hindi pa rin ako maka-get over sa ganda ng kanta at dahil sobra kong na-enjoy 'yong pakikinig."Special day ang September 18, nakalimutan mo na ba?"Inisip ko nang matindi kung anong okasyon ang mayroon sa petsang binanggit niya... kung kaninong birthday, binyag, kumpil? Ano ba? Wala naman akong maalala."You forgot that the same day Audrey celebrated her birthday... anniv namin ni Gwen 'yon," bumulong siya sa akin. "At 'yong ngayon naman, I consider this day our anniversary-the exact day you choose to consider me as your second home."Muli na namang umawang ang bibig ko, at sandali lang din ay natawa na lang ako.Because he's telling the truth
"Kung hinayaan kitang pumasok doon, sayang naman na hindi mo naipanganak si Audrey." Parang nanumbalik ang kulay ng mundo ko when Henrix mentioned Audrey's name."You started your life with totally none. With a total blank page. And when you gave birth to Aud, hindi lang buhay mo ang nagkaroon ng kulay... kung hindi pati 'yong akin, nagkaroon ng kabuluhan while playing as her father temporarily.""Yeah..."While capturing the memories, the moments, the beautiful images my mind could remember since I gave birth to Audrey until she grew up, while reminiscing those... I could say that my daughter has always been my reason why I'm still fighting for life."Si Audrey... siya 'yong kaisa-isang magandang pangyayari na naganap sa buhay ko. Nang ipanganak ko siya... I'm proud of myself that... for once in my life, nakagawa ako ng tama.""Paano ba maging tama para sa iyo?"Abala akong nag-s-senti rito, kaso bumanat na parang siraulo si Hen. Ewan ko ba kung seryoso ba siya sa itinanong niya o sa
"Well, we... we really have to show them we're in love... that the proposal is sincere. Gusto nila ng kasal since magkakaroon na nga ng baby. And so, that happens. Kaya lang kinausap ko na si Maui about dito. The situation happening right now is already beyond the plan we had before."Now I realize everything. Na kaya pala noong mga panahong sumubok ako na hamunin si Henrix na magsabi sa akin ng totoo, hindi niya magawang magsalita."If the plan continues, magiging komplikado lang ang lahat. So, I tried my best to convince her be brave enough na magsabi na ng totoo sa mga magulang niya. Lalo ngayon na umuwi pa talaga rito sa Pilipinas si Mama dahil asang-asa siya na ikakasal kami ni Maui."Hesitant siyang tumitingin sa akin at agad rin namang umiiwas. "You know... ayokong abalahin naman 'yong mga magulang kong may trabaho sa ibang bansa para lang sa okasyong hindi naman totoo... so, I begged Maui to start to speak the truth to everyone who deserves to know about it."And when Maui beg