Chapter 7

NAPALINGON ako kay Kevin nang makabalik ito mula sa kusina. Nakatingin siya sa akin at parang hindi malaman ang gagawin. Tumingin muli ako kay Lexi na malungkot na nakatitig kay Kevin bago siya muling tumingin sa akin. She was even surprised to see that I was already looking at her and she looked uncomfortable. Maybe because I caught her staring at him.

"Can we talk?" tanong ko kay Lexi. Kita ko ang gulat sa mga mata niya. Napasulyap pa siya kay Kevin bago humarap muli sa akin.

"S-sige."

Naglakad ako papunta sa nursery room. Nilampasan ko si Kevin na balisang nakatingin sa akin. Pumasok ako sa kwarto. Kasunod ko lang si Lexi at siya na ang nagsara ng pinto. Lumapit ako sa crib and I stared at the baby sleeping peacefully. Parang hindi ito ngumal-ngal kanina. Parang nag dahilan lamang ito sa pag-iyak na ginaa. Maybe that is God's way for me to know the truth. Mapait akong napangiti sa naisip.

"What is his name?" tanong ko kahit alam ko naman na iyon.

"Keegan."

Buntong-hininga ako at nilingon si Lexi na nasa kaliwang gilid ko. Napakaganda ng ngiti niya habang nakatitig siya sa baby.

"You love Kevin, don't you?" Unti-unting nawala ang ngiti niya at mapupungay ang mga matang tumingin sa akin at dahan-dahang tumango. Nakita ko ang pagpatak ng mga luha niya. Malungkot akong ngumiti. "Kailan pa?"

"Since high school?" mapait ang ngiting aniya at muling tumingin sa baby niya. "Akala ko ay simpleng paghanga lang ito. Akala ko ay mawawala rin." Muli siyang tumingin sa akin. "Pero hindi," aniya at umiling. "Hindi nawala at lalo lang itong lumala." She bit her lower lip and stared at me. "Believe me, Inari, wala akong planong sirain ang relasyon niyo. I know that this is a mistake because you have a relationship, but I don't want my son to grow up without a father."

Nadurog ang puso ko sa narinig at sunod-sunod na tumulo ang mga luha ko. Dahil katulad niya ay ganoon rin ang gusto ko. Ayokong lumaking walang kinikilalang ama ang magiging anak ko. 

"So, please. . . Let him go," nagmamakaawang aniya. Napanganga ako sa gulat dahil sa narinig ko sa kanya. "We’re getting married, Inari. Hindi papayag si Daddy na hindi kami ikasal. At kapag hindi ako pinanagutan ni Kevin ay idedemanda siya ni Daddy." Lalo akong nagulat sa huling sinabi niya. Bakas ang takot sa tono ng boses niya.

"W-What do you mean?" kunot-noo kong tanong.

"S-sinabi ni Daddy sa harap ng mga magulang ni Kevin na kapag hindi niya ako pinakasalan ay idedemanda niya ito. I-I know my father, Inari. Kapag sinabi niya ay gagawin niya."

'My dad will do the same, Lexi. I know that. Dahil walang ama ang gugustuhin na maagrabyado ang anak niya.'

"Please, Inari." Lumapit siya sa akin at hinawakan ang mga kamay ko. Naluluhang tumitig siya sa mga mata ko. "I know you love each other, but please… para sa anak ko pakawalan mo na si Kevin."

I gasped at what I heard and was annoyed that I even removed her grip on my hands. Bakas ang gulat sa mukha niya dahil sa ginawa ko. I felt sorry for her but I felt angry at the last thing that she said. Para bang ako pa ang obligadong sundin siya dahil lang may anak sila ni Kevin na boyfriend ko. 

May anak sila, oo, pero ako ang girlfriend. At magkakaanak na rin kami ni Kevin kaya alam kong mas may karapatan ako kaysa sa kanya.

Alam kong nakikita niya ang galit sa mukha ko dahil napaatras siya at parang maamong tuta na napatungo. Hindi ko na mapigilan ang galit ko dahil sa mga sinabi niya.

"Alam mo ba kung ano’ng kasalanan mo sa akin, ha, Lexi?" I asked emphatically and she quickly turned to me. "Pumatol ka sa boyfriend ko," mariing bulong ko habang dahang dahang binabanggit iyon. Napasinghap ako nang may maisip. "O baka naman sinadya mo itong gawin at pinapalabas mo lang na lasing ka rin nang gabing 'yon tulad ni Kevin?" Tumulo ang luha niya dahil sa sinabi ko. Lalo akong nainis dahil maaaring tama ang naiisip kong iyon. "Sinadya mo ba ito, ha, Lexi?! Pinikot mo ang boyfriend ko?!" Tumungo siya at umiling iling. "Ano, Lexi?! Pinikot mo ang boyfriend ko?! Para ano?! Para maging sa'yo siya?!" galit kong singhal. 

"Oo!" 

Nanlaki ang mga mata ko at napaatras sa gulat nang bigla siyang sumugod sa akin at galit na sumigaw sa mismong mukha ko. Basang basa na ang mukha niya dahil sa patuloy na pagpatak ng mga luha niya. 

"Oo, sinadya kong gawin 'yon! Dahil mahal na mahal ko siya! Masaya ka na?!" sigaw niya pa. Hindi ko malaman kung bakit nagulat pa rin ako sa sinabi niya. "Because this is my only way for him to be mine, Inari!" Ngumisi siya at pinunasan ang pisngi. "And I won, Inari. I won. Dahil akin na siya ngayon," malumanay at nakangisi paring aniya. 

Lumayo siya sa akin at tumingin sa baby niya. Kinuha niya ang picture na nakadikit sa crib at nakangiting tinitigan iyon. Kunot-noo ko siyang pinagmamasdan. Nawala sa paningin ko ang Lexi na una kong nakilala. Ibang Lexi ang nasa harapan ko, isang ganid na Lexi. O baka naman ito talaga ang tunay na kulay niya?

"No matter how much he loves you, hinding hindi ka niya pipiliin, Inari," aniya habang nakatingin sa litrato bago humarap sa akin. "Alam kong ako ang pipiliin niya dahil may anak kami," nakangising aniya. Proud na proud ang gaga.

Galit na galit ako sa sinabi niya pero hindi ko iyon ipinahalata. Ngumisi ako na ikinagulat niya. Unti-unting nawala ang nang-aasar niyang ngisi at napalitan iyon ng pagkalito.

"You think you won, Lexi?" Her eyebrows furrowed. "No." Nakangiti akong umiling at lumapit sa kanya. "Because I..." Inilapit ko ang mukha ko sa tenga niya at bumulong. "Am pregnant." Lumayo akong muli at nakita kong nanlalaki na ang mga mata niya habang nakatingin sa akin. Ngumisi ako sa kanya. "Oo, may anak kayo, Lexi. Pero mas may karapatan kami ng magiging anak ko dahil ako girlfriend niya," seryoso kong sabi.

Parang wala sa sarili siyang umiling iling bago natawa. Ako naman ngayon ang nagtatakang nakatingin sa kanya.

'Nakakabaliw kausap ang babaeng ito!'

"Oh, c'mon, Inari! Akala mo ay maniniwala ako? Hindi," seryosong aniya at umiling.

"You want a proof?" seryoso kong tanong. Inilabas ko ang ultrasound result mula sa bag at iniharap iyon sa kanya. Nanlaki ang mga mata niya nang makita iyon. "I told you I'm pregnant at magkakaanak na kami ni Kevin,” mariin kong wika.

Dahan-dahan siyang napaatras at napasandal sa gilid ng crib. Magkakasunod na tumulo ang mga luha niya habang nakatingin sa hawak ko. She covered her face with both hands and sobbed. Iniiwasan ko ang tingin nang makaramdam ng awa sa kanya. 

"Mali ang ginawa mo, Lexi. Kahit hindi ako buntis ay hindi ako papayag na hiwalayan si Kevin," malumanay na sabi ko habang nakatingin sa nakasarang pintuan. Rinig na rinig ko ang malakas niyang paghagulgol. "What you did wasn’t fair. Ginamit mo ang bagay na alam mong papanigan ka ninuman." Tumingin ako sa kanya na ganoon pa rin ang ayos. "Hindi iyon pagmamahal, Lexi. Dahil ang ginawa mo ay pamimilit na maging sa’yo si Kevin. At ang pagmamahal ay hindi namimilit. Kung mahal ka talaga niya, kahit wala kayong anak ay magiging sa'yo siya."

I watched her crying before I turned to her baby who was still sleeping peacefully. I felt sad while looking at him.

"You used your child for your selfish act, Lexi. Ngayon ay sinong magdudusa? Hindi ba't siya?" sabi ko habang nakatingin pa rin kay Keegan. "But don't worry, hindi ko ipagdadamot si Kevin sa anak mo," huling sabi ko bago siya tinalikuran habang patuloy siya na umiiyak

Lumabas ako ng kwarto at isinara ang pinto. Nakita ko si Kevin na nakaupo sa sofa. Nakapatong ang dalawang siko niya sa kanyang hita habang nakatungo siya. Napansin kong nakasuot na siya ngayon ng white T-shirt. Lumapit ako sa kanya at mabilis na napaangat ang ulo niya nang tumigil ako sa mismong harapan niya. Tumayo siya agad at hinawakan ako sa braso.

"I- Inari," malungkot na aniya.

"We need to talk. I have something to tell you," maliit ang ngiting sabi ko. Nakita ko ang rumehistrong takot sa mukha niya.

"O-oo. Saan mo gusto? K-kukunin ko lang ang susi ng kotse." Aalis na sana siya pero pinigilan ko siya sa braso. 

"Dito na lang tayo mag-usap."

"G-gusto mo bang sa kwarto ko tayo mag usap?"

Napatitig ako sa kanya bago tumango. Hinawakan niya ako sa braso at sabay kaming naglakad papunta sa kwarto niya. Nang makapasok doon ay pinaupo niya ako sa kama. Kinuha niya ang swivel chair niya at umupo sa harapan ko. 

"Kev, I know na magulo pa ang sitwasyon ninyo ni Lexi, but I really need to tell you this," seryoso kong sabi.

"It's okay. W- What is it?"

Malalim akong nagbuga ng hangin at ibinigay sa kanya ang ultrasound result. Napatitig siya roon at naguguluhan niya iyong kinuha mula sa kamay ko. Nakita ko nang unti-unting manlaki ang mga mata niya at tumingin sa akin.

"Y-You're pregnant?" Bakas ang gulat sa kanyang boses. Naluluha akong tumango at tuluyan nang pumatak ang luha ko nang mabilis niya akong yakapin.

"I'm so happy, Inari," aniya habang yakap ako. "God, I'm so happy!" aniya pa na lalong hinigpitan ang yakap sa akin.

Maya-maya ay kumalas siya at nakita ko ang pamamasa ng mga mata niya dahil sa luha. Nakangiti niyang pinunasan ang pisngi ko.

"Alam na ba ito ng parents mo?" tanong niya. Tanging iling ang naisagot ko.

"Hindi pa. Plano kong sabihin sa kanila kapag nasabi ko na sayo." Tumango siya sa sinabi kong iyon.

"I will fix everything about me and Lexi. Kapag naayos ko na iyon ay pareho tayong haharap sa pamilya mo at sabay nating sasabihin ang tungkol sa kalagayan mo, okay?" Nakangiti akong tumango. Nakangiti rin siyang tumitig sa akin. "Thank you, Inari. I will be a good father to our child. I promise!"

"I know that."

Napapikit ako nang maramdaman ang mababaw niyang h***k sa labi ko. Namiss ko iyon. Namiss ko siya. Lumayo siya at tinitigan muli ako sa mga mata habang hawak ang magkabila kong pisngi.

"This past few days ay parang wala ako sa sarili kaya hindi ko magawang magparamdam sa'yo. I know what I did was wrong and I am ashamed to face you." Tumulo ang luha ko sa nga sinasabi niya at agad niya 'yong pinunasan. Mapait siyang ngumiti habang ginagawa iyon. "Tatanggapin mo pa rin naman ako kahit may anak kami ni Lexi, 'di ba?" tanong niya at bakas roon ang takot. Luhaan akong ngumiti at hinawakan rin siya sa pisngi.

"Yes, Kevin, because I love you. At lahat ng tungkol sa'yo ay tanggap ko." 

Tumulo ang luha niya dahil sa sinabi ko at mabilis niya akong kinabig para yakapin.

"Thank you, Inari! Thank you so much! I will do everything for you and for our child. I will never leave you. I promise!" Niyakap ko rin siya nang napakahigpit nang sabihin niya iyon. 

Ang pangakong iyon ni Kevin ang pinanghahawakan ko. Dahil sa pangako niyang iyon ay nawala ang takot sa puso ko. Tumatak sa isip ko na may pagsubok man kaming kinakaharap ngayon, alam kong sabay at magkasama naming haharapin iyon.