37— Kapitbahay

Chapter thirty seven

"Ano ka ba mayang, okay lang talaga 'to. Malalampasan ko rin 'to. Ako pa, Marami na 'tong nalampasan na bagyo oi." Sinubukang kong maging tunog masaya at pilit pinalitan ang alaalang nangyari kanina sa ngiti ng pamilya ko.

Tama, ayan dapat, Maggie. Dapat fucos sa goal lamang, hindi fucos sa hindrance. Para sa pamilya ang pinuntahan mo dito at hindi para sa pagibig. Bitaw na kung kailangan ng bumitaw, walang masama kung bigyan ko ng peace ang sarili ko kahit kapalit nito ang sakit na dulot nito sa una.

"Sigurado ka ba talaga? Pag ako niloloko mo Maggie, kalabog 'tong bahay mo." Wala sa sariling bigla akong napatawa sa naging banta ni mayang sa akin.

"Subukan mo mayang, kalabog rin iyang ulo mo, sige ka." pagbabanta ko rin pero mahihimigan mo doon ang pag joke.

Pareho kaming natawa sa mga pinagsasabi namin. Hayst, kahit nandito pa rin ang sakit na naramdaman ko at least kahit kaunti ay nakaramdam ako ng tuwa sa puso ko. Nakaramdam ako ng gaan sa dibdib ko