"Ganoon na lang ba iyon, Xavier?" tanong niya, ang boses niya'y bahagyang nanginginig. "Pinoprotektahan mo siya, pero paano ako? Paano ang anak natin? Hindi mo ba naiisip na para akong naiwanan sa ere, na para bang hindi ako naging bahagi ng buhay mo noon?"Ngunit hindi na sumagot si Xavier. Tumalikod siya nang tuluyan at pumasok sa kanyang opisina, iniwan si Isabella na tila nag-iisa sa gitna ng entablado ng kahihiyan. Ang mga empleyado ay unti-unting bumalik sa kanilang mga trabaho, ngunit ang bulungan ay hindi maitatanggi.Sa kabila ng lahat, nanatiling matatag si Antonette, bagamat dama niya ang bigat ng sitwasyon. Lumapit siya kay Isabella, ang mukha niya'y kalmado ngunit ang mga mata’y matalim."Umalis ka na, Isabella," madiin na sabi ni Antonette. "Ang ginawa mong ito ay hindi para kay Xena kundi para sa sarili mo. Alam kong mahalaga si Xena kay Xavier, pero hindi mo kailangang gamitin ang bata para lang manggulo."Napangiti ng mapait si Isabella. "Hindi mo ako maiintindihan, A
Habang si Rosalinda ay papunta na sa opisina, si Isabella naman ay may planong unti-unting sirain si Antonette gamit ang lahat ng alas na meron siya. Desperado siyang mabawi si Xavier, kahit na ang kapalit nito ay masira ang puso ng iba. Sa kanyang isipan, ito ay isang laban na hindi niya maaaring talunin.Pagdating ni Rosalinda sa opisina ng Heaven Shipping Inc, diretso siyang nagtungo sa opisina ni Xavier. Nakita niyang abala ang mga empleyado, lahat ay pilit nagkukunwaring abala upang maiwasang madamay sa tensyon na dala ng sitwasyon. Pagpasok niya sa opisina, agad niyang isinara ang pinto at hinarap ang anak. Ang kanyang mukha ay puno ng galit at pagkadismaya."Eto na nga ang sinasabi ko sa'yo, Xavier!" malakas niyang bungad, hindi na inintindi kung makarinig pa ang nasa labas. "Maling babae ang pinili mo noon, at ngayon ito na naman si Antonette. Kung pinili mo si Princess, hindi ka magkakaproblema ng ganito!"Napatingin si Xavier sa ina, ang kanyang kilay ay bahagyang tumaas, ng
Habang abala si Antonette sa pagbalik sa kanyang mesa, ramdam niya ang bigat ng mga tingin ng kanyang mga kasamahan. Ang bawat hakbang niya ay tila mas mabagal, habang naririnig niya ang mga mabababang bulong na nagmumula sa iba't ibang bahagi ng opisina."Grabe, hindi ko inakala na si Antonette pala ang girlfriend ni Sir Xavier," pabulong na sabi ng isang empleyado."Oo nga! Sa dinami-dami ng babae, siya pa? Pero ang tahimik niya, ha. Swerte naman," sagot ng isa pang kasamahan, sinabayan ng mahinang tawa.Narinig ni Antonette ang mga ito. Kahit hindi niya gustuhin, parang dumadagundong sa tenga niya ang bawat salitang naririnig. Pilit siyang nagpakalma, pero ramdam niya ang kirot at kaba sa kanyang dibdib. “Ito na nga ba ang kinatatakutan ko,” naisip niya. Alam niyang darating ang araw na malalaman ng lahat ang tungkol sa relasyon nila ni Xavier, pero hindi niya inasahan na mangyayari ito sa ganitong gulo.Habang papalapit siya sa kanyang mesa, isang pamilyar na boses ang tumawag sa
Ilang saglit pa, tumunog ang telepono ni Antonette. Si Xavier ang tumatawag."Pumasok ka sa opisina ko," malamig na sabi nito sa kabilang linya.Agad siyang tumayo, kahit nanginginig ang mga tuhod. Habang papunta sa opisina ni Xavier, ramdam niya ang mga matang nakatuon sa kanya. Pilit niyang nilabanan ang kaba at tahimik na binuksan ang pintuan ng opisina.Pagkapasok, nakita niya si Xavier na nakasandal sa upuan nito, nakatukod ang mga siko sa mesa at nakatingin nang diretso sa kanya."Antonette," malumanay ngunit may diin ang boses nito. "Hindi kita hahayaan na daanin sa ganitong klaseng sitwasyon. Kung may magsasabi pa ng kahit ano tungkol sa atin, sabihin mo agad sa akin."Nagulat si Antonette sa tono ng boses nito. Hindi niya inasahan na sa likod ng pagiging malamig ni Xavier ay may ganitong klase ng pag-aalala."Xavier, ayos lang ako," sagot niya, pilit pinapakalma ang boses niya. "Sanay na akong harapin ang ganito. Basta’t magkasama tayo, kakayanin ko."Tumayo si Xavier at luma
Habang naglalakad si Xavier papunta sa kanyang opisina matapos ang magulong araw, hindi niya maiwasang mapaisip sa lahat ng nangyari. Ang mga mata niya ay malamlam, ngunit sa loob ng kanyang puso, unti-unti nang tumitibay ang kanyang desisyon.Sa bawat hakbang, bumabalik sa kanya ang mga alaala ng hirap at sakripisyo ni Antonette. Mula sa mga bulung-bulungan sa opisina hanggang sa pagiging sentro ng gulo dahil kay Isabella at sa kanyang ina, alam niyang si Antonette ang pinaka-nagdurusa sa sitwasyong ito. Sa kabila ng lahat, nanatili itong matatag at matiyagang pinagtatanggol ang kanilang pagmamahalan.Nang makarating siya sa kanyang mesa, isinara niya ang pinto at huminga nang malalim. Dinukot niya mula sa kanyang drawer ang isang maliit na kahon—isang singsing na ilang linggo na niyang iniisip kung kailan ibibigay. Hawak iyon sa kanyang kamay, napapikit siya, waring binabalangkas sa isip ang mga salitang sasabihin."Tama na. Hindi na puwedeng ganito," bulong niya sa sarili. "Hindi k
Ang kasabikan ay tumataas. Ang kanyang malambot na mga labi ay dumikit sa akin at ang aming mga dila ay nagkalituhan na parang mga sintas. Ninamnam ko pa ang higit pa. Naglaro kami ng ganito nang ilang sandali.Sa ilalim ko, ang kanyang titi ay sumasayaw at tumatalbog laban sa aking panloob na hita. Parang humihingi na ito ng atensyon. Hindi nagtagal at ang pagnanais na palayain siya mula sa pagkakabihis ng kanyang damit-pang-ibaba ay lumamon sa akin. Una, hinimas ko siya mula sa labas ng pantalon at nang handa nang lumabas ang kanyang nag-aalab na ari, ibinaba ko ang kanyang puting trunks at pinalaya siya.Ang mga labi namin ay nanatiling magkadikit habang ang kamay ko ay umikot sa kanyang ari at sinimulan kong salsalin siya. Siya ay makapal at makinis. Gusto kong tikman siya. Ang dila ko ay nagnanais na dumaan sa makinis na panlabas na bahagi ng kanyang pulsing na laman. Desperado kong gustong malasahan ang tamis ng kanyang dulo sa likod ng aking lalamunan.Hawak ang base ng kanyang
Si Xavier ay humiga na at sa hindi nagtagal, natagpuan ko ang sarili ko sa itaas, sinasakyan siya tulad ng sexy little cowgirl na ako. Nagmaneho ako nang may pagnanasa at umiikot ako nang may layunin. Paminsan-minsan, yumuyuko ako at hinahayaan ang kanyang titi na dumaan sa aking basang puki at pagkatapos ay babalik ako pababa hanggang ang kanyang matigas na ari ay muling sumundot sa aking cervix. Alam kong ito ang isang bagay na gustung-gusto niyang gawin ko. Inilagay niya ang kanyang kamay sa itaas kung saan nagsisimulang lumubog ang aking puwit at mahinahong hinikayat akong ipasok siya nang mas malalim. Tumugon ako sa banayad na hiling sa pamamagitan ng paggawa ng eksakto kung ano ang gusto niya. Pero kailangan ko pa ng higit pa.Pagkalipas ng ilang sandali, umupo siya, na nag-udyok sa akin na muling ayusin ang aking posisyon. Ipinagulong ko ang bawat isa sa aking mga binti sa ibabaw ng kanya at natagpuan ko ang aking sarili sa halos kaparehong posisyon tulad ng dati. Nakasandal ak
Sa mga sumunod na araw, nagsimula nang magplano si Xavier para sa kanilang kasal. Gusto niyang gawing espesyal ang lahat para kay Antonette, bilang patunay ng kanyang pagmamahal at pagdedesisyon na talikuran ang mga anino ng nakaraan. Sinimulan din niyang ayusin ang mga gusot sa pagitan nila ni Isabella.Sa isang tahimik na silid ng opisina, kinausap niya si Isabella ng seryoso. "Isabella, hindi na kita babalikan. Hindi na ako magpapadala sa mga pananakot mo gamit ang anak natin. Kung talagang mahal mo ang bata, hindi mo siya gagamitin para lamang saktan si Antonette o sirain ang relasyon namin."Natigilan si Isabella, hindi inakala ang tapang at determinasyon sa boses ni Xavier. "Xavier, hindi mo ba iniisip ang anak natin? Hindi mo ba siya mahal?" tanong nito, halatang umaasa pa ring maibalik ang lahat."Mahal ko ang anak natin," sagot ni Xavier, matatag ang boses, ngunit may halong lungkot sa mga mata. "At dahil mahal ko siya, gusto kong lumaki siya nang malaya sa anumang gulo. Pero
Dumating ang araw ng binyag ni Evan. Isang simpleng selebrasyon ang inihanda nila. Walang magarbong dekorasyon, ngunit puno ng pagmamahal at saya ang bawat sandali. Habang hawak ni Xavier ang anak nila at nakatingin kay Antonette, hindi niya mapigilang mapaluha.“Antonette, minsan akala ko wala nang saysay ang buhay ko, pero binago mo ang lahat. Binago mo ako,” sambit niya habang nakatitig sa asawa.Hinawakan ni Antonette ang kamay niya. “Tayong tatlo, Xavier. Tayong tatlo ang bagong simula.”Sa likod ng simbahan, nakatayo si Rosalinda, tahimik ngunit mapayapa ang mukha. Nakita niya sa mga mata ni Xavier ang isang bagay na matagal na niyang hindi nakikita—ang totoong kaligayahan. Sa wakas, naintindihan niya na ang kayamanan o posisyon ay hindi ang sukatan ng tagumpay, kundi ang pamilya at pagmamahal.Lumapit si Rosalinda kay Antonette at binigyan siya ng isang maliit na kahon. Nang buksan ito ni Antonette, nakita niya ang isang antigong kwintas na may maliit na diamante.“Antonette,” s
Sa gabing iyon, habang nakahiga silang magkatabi, kapwa nilang naramdaman ang isang bagay na higit pa sa kasiyahan—kapayapaan. Ang pagmamahalan nila ang naging kanilang kanlungan. Sa kanilang pagharap sa mga darating na araw, dala nila ang paniniwalang walang hadlang na hindi nila kayang lagpasan basta’t magkasama sila. At sa kabila ng lahat ng pagsubok, nanatiling buo ang paniniwala ni Antonette na minsan, ang pagmamahal ay higit pa sa anumang kayamanan o kasikatan. Ang pagmamahal ang nagbibigay ng totoong halaga sa buhay—at ito ang natagpuan nila sa isa’t isa.Kinabukasan, nagpasya si Xavier na harapin ang mga nakalipas na sugat upang tuluyan na silang makapag-move on ni Antonette sa kanilang bagong buhay. Tumawag siya kay Isabella upang ayusin ang tungkol sa kanilang anak na si Xena. Matapos ang maikling usapan, nagkasundo silang magkita sa isang tahimik na café. Hindi nag-iisa si Xavier; isinama niya si Antonette upang ipakita na wala na siyang itinatago at handa na siyang ipaglab
Halos sumabog ang tensyon sa paligid. Napatingin si Xavier nang diretso sa mga mata ng ina, na para bang naghahanap pa rin ng kaunting awa. Ngunit sa huli, inilagay niya ang braso sa likod ni Antonette bilang pagpapakita ng kanyang sagot."Pinili ko ito, Mom," malumanay ngunit matatag niyang sabi. "At sana balang araw, maintindihan mo."Habang magkahawak-kamay sina Xavier at Antonette, tahimik silang lumabas ng mansyon ng Echiverri. Ramdam pa rin nila ang bigat ng tensyon na iniwan nila sa loob, lalo na ang galit na galit na tinig ni Rosalinda na umalingawngaw sa kanilang isipan. Ngunit sa kabila ng lahat ng iyon, mas matimbang ang pagmamahal nilang dalawa, na mistulang nagbibigay ng liwanag sa kanilang madilim na hinaharap.Sa labas ng mansyon, huminga nang malalim si Xavier, tinatangkang itapon ang bigat ng pangyayari. Tiningnan niya si Antonette, na nakayuko at halatang nabibigatan sa mga nangyari."Antonette," mahinang tawag ni Xavier habang inaabot ang baba nito para magtama ang
Pagkalipas ng ilang linggo ng honeymoon nina Xavier at Antonette, bumalik na sila sa Pilipinas. Ang masaya nilang mga alaala mula sa kanilang paglalakbay ay tila panibagong simula ng kanilang buhay bilang mag-asawa. Ngunit alam nilang ang pagbabalik sa mansyon ng Echiverri ay haharapin nila nang may lakas ng loob, lalo na’t matagal nang hindi sang-ayon si Rosalinda, ang ina ni Xavier, sa kanilang relasyon.Sa loob ng engrandeng mansyon, naroon si Princess na nakaupo sa sala, suot ang isang eleganteng bestida habang abala sa pag-aayos ng kanyang buhok. Matagal na niyang inaasam na si Xavier ang maging katuwang niya sa buhay, kaya't mas lalong bumibigat ang kanyang damdamin sa tuwing naiisip ang desisyon nito na pakasalan si Antonette.Naglakad si Rosalinda pababa ng hagdan, matikas pa rin sa kabila ng kanyang edad, ngunit halatang may bahid ng inis sa kanyang mga mata. Nang makarinig ng ingay mula sa pinto, huminto siya at tumingin, agad na nalamang dumating na ang kanyang anak.Bumuka
Sinamantala nila ang mga sandali nila sa Bangkok, nagsimula silang maglakbay sa mga kilalang tourist spots ng lungsod. Habang nililibot nila ang mga makukulay na pook at ang mga makasaysayang templo, naramdaman nila ang kakaibang saya at kaligayahan. Sa bawat lugar na kanilang pinuntahan, mas naging malapit sila sa isa’t isa, pinipili nilang gawing memorable ang bawat hakbang ng kanilang bagong buhay magkasama.Una nilang pinuntahan ang Grand Palace, ang kahanga-hangang palasyo na puno ng kasaysayan at kagandahan. Habang naglalakad sila sa mga malalawak na hardin at mga gintong palasyo, nakatingin si Xavier kay Antonette. “Minsan lang tayo makarating dito, Antonette,” sabi niya, hawak ang kamay ng asawa. “Kaya’t itago natin sa ating alaala ang mga sandaling ito.”Napangiti si Antonette at tumingin kay Xavier. “Ito ang pinakamasayang alaala ko, Xavier,” sagot niya, ang mga mata niya’y kumikislap sa tuwa. “Kasama kita sa lahat ng lugar, at hindi ko na kailangan pa ng iba.”Pagkatapos ng
"Hayaan mong gawin ko ito sa sarili kong oras, Antonette." "Walang pagmamasturbate hanggang hindi ko sinasabi." Nagsalita siya gamit ang kanyang malalim na boses. Paano siya makakapagsabi ng hindi? Kaya't siya ay nasa kanyang kapangyarihan. Iniliko niya ang kanyang ulo upang tingnan ang salamin. Nakita niya ang napakagandang, kalahating n*******d na lalaki sa ibabaw niya, hinahalikan ang kanyang katawan, ang mainit na hininga nito sa kanyang balat. Ang tanawin ay higit pa sa kaya niyang tiisin."Please Xavier! Please make love to me." "Hindi pa. Papaasahin kita hanggang sampung beses ka munang labasan bago kita mahalikan." Sa sinabi niya iyon, binuksan niya ang butones ng kanyang maong at ibinaba ang zipper. Pumasok ang kamay niya sa kanyang p**i. "Basang-basa ka, hindi ba? Ano bang nagpapagana sa'yo, Antonette?" Hinalikan niya ang kanyang mga labi muli at pagkatapos ay inalis ang kanyang maong. Dahan-dahan niyang pinaghihiwalay ang kanyang mga binti. "Ii-lilisin ko na ang iyong clito
Pagkatapos ng kasal, nagtungo sina Xavier at Antonette sa Bangkok para sa kanilang honeymoon. Sa kabila ng kanilang kasal na nagsimula sa isang kasunduan, ramdam ni Antonette ang kakaibang saya sa paglalakbay na ito. Para sa kanya, ito ang unang pagkakataong makaranas ng ganitong klase ng bakasyon, at naramdaman niya ang kilig na parang nasa isang pelikula.Pagdating nila sa Bangkok, tumuloy sila sa isang marangyang hotel na may malawak na tanawin ng lungsod. Moderno ang disenyo ng kanilang suite, at may balkonaheng nagbibigay ng magandang tanaw sa ilog ng Chao Phraya. Si Antonette ay hindi makapaniwala sa ganda ng lugar.“Grabe, Xavier, ang ganda dito,” aniya habang nakatayo sa balkonaheng nakatingin sa cityscape. “Parang nasa ibang mundo ako.”Tumayo si Xavier sa tabi niya, nakangiti nang bahagya. “Gusto kong maging espesyal ito para sa’yo,” sagot niya, na ikinagulat ni Antonette. Bagamat alam niyang hindi sanay si Xavier sa pagpapakita ng emosyon, ramdam niya ang sinseridad nito.S
Sumabog ang liwanag sa likod ng aking mga nakapikit na talukap ng mata bago naging itim ang mundo, ang buong katawan ko'y naninigas. Ang aking puki ay isang agos, isang bagyo at isang desperado, gutom na halimaw na nagwawala para sa laman... bago siya bumagal at dahan-dahang pinapakalma ako sa mga banayad na alon na dumadaloy sa dalampasigan nang dahan-dahan, sa halip na ang malakas na alon ng dati. Ang mga panginginig ay nanginginig sa aking mga hita at ako'y nagiging malambot."Oh Diyos, baby, Xavier," ungol ko, ang dibdib ko'y sumisikip."Ang lapit ko na noon, ang sarap mo, ang sikip, ang init at ang sarap, baby."“Alam ko,” halos umiyak ako, kahit na gusto ko pa ng higit."Kailangan kong matikman ang tamod mo, ang bango ng puke mo."Si Xavier ay lumuhod habang ako ay bumabaluktot pabalik upang magpahinga sa kotse—ang aking maong ay nasa kalahating baba pa lamang sa aking mga binti na naglilimita sa atin.Ang haplos ng kanyang dila ay tila napakabuti dahil sa sobrang sensitibo ko n
Pagkatapos ng selebrasyon ng kasal, dumiretso sa hotel room ang bagong mag-asawang Antonette at Xavier. Tahimik ang paligid, at tanging ang malumanay na tunog ng air conditioner ang maririnig sa loob ng kanilang marangyang suite.Si Antonette ay halatang kinakabahan, ngunit sinubukan niyang itago ito sa pamamagitan ng pag-aayos ng kanyang wedding dress na ngayon ay medyo nagusot sa haba ng araw. Samantalang si Xavier ay nakatayo malapit sa malaking bintana, nakatanaw sa ilaw ng lungsod, tahimik ngunit halatang nag-iisip.“Ang ganda ng view dito, ano?” basag ni Antonette sa katahimikan, pilit na ngumiti habang inaalis ang kanyang sapatos.Lumapit si Xavier, ang mga mata niya’y mapanuri ngunit malumanay. “Oo, pero mas maganda ka,” aniya, halos bulong, na ikinapula ng pisngi ni Antonette. Hindi siya sanay sa ganitong klaseng atensyon mula kay Xavier, lalo na’t kilala ito sa pagiging seryoso at malayo ang ugali.Naupo si Antonette sa gilid ng kama at iniwasang magtama ang kanilang mga mat