"Bakit sa kabila ng lahat ng iyon, pinilit mong patagilid na itago ang sakit ni Heather at gawing karera ang kanyang kalusugan?"Muling tumahimik ang courtroom, habang si Tommy ay nagsimulang mag-isip ng sagot. Ngunit si Jasmine, na nakikita ang kanyang kawalan ng sagot, ay patuloy na nagtanong, "Mr.Pan, paano mo ipapaliwanag ang mga screenshots at testimonya na nagsasabing ikaw ay hindi lamang nagpabaya, kundi nagbigay ng emotional distress kay Heather na nagdulot sa kanya ng mental breakdown?"Si Tommy ay nagmukhang nabulabog, ang kanyang mga mata ay naglalakbay mula sa mga dokumento sa kanyang kamay patungo sa mga mata ng mga naroroon. Hindi siya agad nakasagot, at ang tensyon sa courtroom ay lalong tumaas.Mabilis na nagsalita si Jasmine, "Mr. Pan, sa mga dokumento na hawak ko, malinaw ang mga mensahe at testimonya na nagpapakita ng pattern ng iyong hindi pagkalinga at pagmamalupit sa iyong kliyente. Mga larawan, mensahe, at testimonya mula sa mga tao sa paligid ni Heather na nags
Ang tensyon sa courtroom ay sumik nang mabilis habang ang dalawang abugado ay nagtutok sa kanilang mga argumento. Si Atty. Carlos, na patuloy ang galit, ay nagbigay ng isang malupit na sagot. "Ang iyong mga ebidensya, Atty. Jasmine, ay walang sapat na kredibilidad! Hindi mo pwedeng ipilit na may solidong batayan ang mga paratang na ito nang hindi ninyo kayang patunayan sa harap ng korte!"Lumapit siya sa witness stand at tumingin kay Heather na para bang tinatanggalan siya ng dignidad. "Heather, hindi ba't ikaw mismo ang nagtakda ng iyong kalagayan? Ikaw ang nagpasya na manatili sa isang sitwasyon na alam mong hindi ka komportable. Hindi ba't hindi mo rin kasalanan na hindi mo tinulungan ang iyong sarili nang maaga? Hindi ba't may kasalanan ka rin sa mga nangyari sa iyo?"Sa mga salitang iyon, halos magliyab ang mga mata ni Jasmine. "Huwag mong gawing kasalanan ni Heather ang kanyang pagkakasakit, Atty. Carlos. Hindi niya deserve ang paggamot na ito mula sa iyo ni Mr. Pan. Hindi mo pw
Habang si Heather ay dinala sa tabi, ang buong courtroom ay naging tahimik at puno ng tensyon. Ang mga tao sa loob ay tila naguguluhan, hindi alam kung paano tutugon sa mga mabibigat na paratang na kanyang ibinato. Ang mga mata ng mga miyembro ng press ay nag-aalangan, hindi makapaniwala sa sinapit ng aktres na itinuturing nilang simbolo ng tagumpay at kasikatan.Ang bawat isa sa courtroom, mula sa mga abogado, testigo, at mga miyembro ng press, ay tila naglalaban sa kanilang mga emosyon. Si Atty. Carlos ay nanatiling tahimik, ngunit ang galit na nararamdaman mula sa kanyang mga mata ay hindi maitatago. Si Tommy Pan naman ay tila naguluhan at hindi malaman kung ano ang susunod na hakbang, ang kanyang mukha ay nag-aalala at puno ng kaba.Ang matinding pahayag ni Heather, kasama ang kanyang pagbagsak, ay nagbigay ng matinding impact sa lahat. Hindi na ito isang simpleng kaso ng abuso—ngayon, ito ay isang labanan ng katarungan laban sa isang malupit na sistema.Si Jasmine ay hindi na kum
Inisip ni Jasmine na ang pagkaantala sa pagdinig ay isang pagkakataon upang maging handa at mas palakasin pa ang kanilang posisyon sa kaso.Ngunit hindi rin nakaligtas sa atensyon ng lahat ang mga usapin sa likod ng kaso. Ang mga alegasyon laban kay Tommy Pan ay nagbigay ng bagong pagtingin sa mga problema sa industriya—ang mga hindi makatarungang kondisyon sa trabaho, abuso sa kapangyarihan, at ang hindi pagkakapantay-pantay sa kalagayan ng mga artista, lalo na ng mga kababaihan. Habang ang mga tagasuporta ni Heather ay nagsimulang magbuo ng mga grupo at maglunsad ng mga kampanya para sa pagbabago, patuloy ang mga tanong ukol sa mga susunod na hakbang na tatahakin nila.Sa kabila ng lahat ng ito, si Heather, bagamat mahina at nawalan ng lakas, ay hindi nawalan ng pag-asa. Ang laban niya ay hindi lang para sa kanyang sarili, kundi para sa mga boses na hindi naririnig at mga biktima na matagal nang nawala sa sistema. Sa huli, ito na ang magiging sagot ng buong industriya at ng lipunan—
Ang kanyang kalusugan ay patuloy na bumangon, ngunit ang emosyonal na bigat ng kaso ay patuloy na nagpapahirap sa kanya. "Ano man ang mangyari," isip niya, "naipaglaban ko na ang aking boses."Sa courtroom, pagkatapos ng mga closing statements, nagsimula nang magdesisyon ang hukom. Ang bawat mata sa silid ay nakatutok sa kanya habang nagsisimula siyang magbigay ng hatol.Sa puntong ito, ang buhay ni Heather, at ang mga pangarap na matagal nang nawasak, ay umaasa na mabangon mula sa lahat ng sakit at takot—naghihintay ng katarungan."Lahat ng panig ay binigyan ng pagkakataong magsalita, at napatunayang si Tommy ay nagkasala dahil sa malakas na ebidensiya," sabi ng punong hukom.Sa mga salitang iyon, ang buong courtroom ay naging tahimik, ang tension ay naramdaman sa bawat sulok ng silid. Ang mga mata ng mga tao ay nakatutok sa hukom, habang ang bawat isa ay naghihintay sa huling hatol."Batay sa mga ebidensiya na ipinakita sa korte, at sa mga testimonya ng mga saksi, napagpasyahan ko n
Ang mga reporters ay mabilis na lumapit kay Atty. Jasmine, ang mga camera at mikropono ay nakatutok sa kanya. Si Jasmine, bagamat napagod, ay ngumiti ng kaunti at tumingala sa mga tanong na ibinabato sa kanya."Attorney Jasmine, ano po ang masasabi ninyo sa desisyon ng hukuman?" tanong ng isang reporter, ang mikropono ay inilahad sa kanya.Si Jasmine ay huminga ng malalim bago sumagot. "Ito po ay isang malaking hakbang para sa hustisya. Ang desisyon ng hukuman ay isang patunay na ang ating sistema ng batas ay may kakayahang magbigay ng proteksyon sa mga biktima ng pang-aabuso. Ang mga katotohanan ay hindi maaaring itago, at sa huli, nagtagumpay ang mga tinig na matagal nang nanahimik. Si Heather at ang lahat ng mga biktima ng ganitong uri ng karahasan ay may karapatang makamtan ang hustisya.""At sa tingin niyo po, anong magiging epekto ng desisyon na ito sa iba pang mga kaso ng pang-aabuso sa industriya?" isa pang reporter ang nagtanong."Tulad po ng sinabi ko kanina, ito ay isang ha
“Jasmine, anong mangyayari kay Heather pagkatapos nito? Hindi ba’t natatakot siya? Hindi ba’t natatakot tayo?” tanong ni Michael, ang kanyang boses ay puno ng kalungkutan at pangamba.“Hindi ko alam, Michael,” sagot ni Jasmine habang patuloy na naglalakad. “Pero ang importante, nandiyan tayo para sa kanya. Hindi lang tayo mga abogado na nakipaglaban para sa kanya sa korte. Tayo ang magiging sandigan niya. Hindi siya dapat matakot. Hindi siya nag-iisa.”Pagdating nila sa ospital, agad nilang nakita si Heather, na nakahiga sa kama, ang kanyang mga mata ay puno ng kalungkutan at sakit. Sa tabi niya, nakatayo si Melody, ang kanyang matalik na kaibigan, na may hawak na ilang mga dokumento at mga personal na gamit. Si Melody, bagamat malakas at matatag, ay may malalim na pag-aalala sa kanyang mga mata, at makikita ito sa bawat pagkilos niya—mga kilos na puno ng malasakit at pagkabahala.“Heather,” sabi ni Jasmine, ang boses nito ay puno ng pagmumuni-muni, “nandito kami.”Si Heather ay tumin
Sa gitna ng malamig na gabi, si Jasmine at Michael ay pumunta sa isang kilalang fine dining restaurant upang ipagdiwang ang kanilang tagumpay sa kaso nina Tommy Pan at Heather Love. Ang restaurant ay eleganteng nakaayos, may mga chandelier na tila mga bituin sa langit, at ang malambot na classical music ay nagdagdag ng karangyaan sa atmospera. Pareho nilang naramdaman na ang gabing ito ay hindi lamang para magdiwang, kundi para magpasalamat din sa lahat ng kanilang pinagdaanan.Pagdating sa restaurant, sinalubong sila ng manager na personal na nag-akay sa kanila sa isang pribadong mesa na malapit sa bintana. Mula roon, tanaw ang mga kumikislap na ilaw ng lungsod, na para bang sumasalamin sa liwanag ng tagumpay na kanilang nararamdaman. Ang mesa ay inayos nang perpekto, may mga puting linen, kandila na nagbibigay ng romantikong liwanag, at isang maliit na plorera na may sariwang bulaklak.Umupo si Jasmine at Michael, parehong kita ang kasiyahan at pagpapakumbaba sa kanilang mga mukha.
Nagulat siya sa tanong niya, at nag-atubili bago sumagot. Masakit. Napaka-energetiko niya at puno ng sigla.Biglang napuno ng pagsisisi, itinaas ni Michael ang kanyang ulo upang tumingin sa kanyang mga mata. "Pasensya na. Ayaw kitang saktan! Na carried away lang ako! Ako - - - "Naantig si Jasmine sa pagkabahala sa kanyang mga mata. Ipinatong niya ang kanyang mga daliri sa kanyang mga labi upang pigilan ang kanyang masiglang paghingi ng tawad. Huminto siya at hinalikan ang kanyang mga daliri.Sa wakas, tinanong niya siya, "Gaano kalala ang nasaktan kita?"Mga salitang binigkas sa galit o pagkabigo ay maaaring makasakit nang labis, lalo na tungkol sa isang sensitibong bagay tulad ng sex. Pinili niya nang maingat ang kanyang mga salita."Sakit talaga kasi pinasok mo ako nang mas malalim at mabilis ngayon," tapat niyang sagot. "Pero hindi ito masyadong masakit gaya ng inaasahan ko." Bilang karagdagan, sinabi niya, "Pero sa tingin ko hindi ito magiging masakit sa susunod na pagkakataon pe
Patuloy niyang hinalikan ang kanyang pubis habang dahan-dahan niyang ibinababa ang panty at inaalis ito sa kanyang paa. Patuloy pa rin siyang humahalikan sa kanya, inusli niya ang kanyang katawan sa pagitan ng mga binti nito. Michael ay nakaramdam ng kahihiyan at hindi komportable na nararamdaman ni Jasmine habang sinubukan niyang hilahin pataas ang kanyang mukha gamit ang kanyang mga kamay. Ginamit niya ang kanyang pagka-abala upang mahubad ang kanyang boxers.Pagkatapos, pinayagan niyang hilahin siya pataas. Hinalikan niya ang bawat pulgada ng balat sa daan, hanggang ang kanyang mga labi ay umabot na sa kanya. Hinalikan siya nang masidhi. Bumalik siya sa kanyang mga halik at patuloy na umakyat hanggang sa maramdaman ang kanyang haplos sa kanyang mga labi.Nagtaka siya nang mapagtanto ang lapit ng kanyang pagkalalaki sa kanyang pagkalalaki. Nararamdaman niyang dumulas ang kanyang mga tuhod sa ilalim ng kanya, itinaas ang kanyang mga tuhod at naramdaman niyang unti-unti siyang bumubuk
Alam ang kanyang kahihiyan at kababaang-loob, lumipat si Michael kasama si Jasmine sa gilid ng kama nang hindi binibitawan ang yakap. Habang hawak pa rin siya na nakadikit sa kanya, inabot niya ang mga kumot at itinaas ito upang makapasok si Jasmine sa ilalim ng kumot. Makikita niya ang pasasalamat sa mga mata ni Jasmine habang tinatakpan niya ang sarili ng kumot.Ibinaba niya ang kanyang pantalon sa sahig. Nakasalampak sa kama.Hinayaan ni Michael na dumaan ang kanyang kamay sa kanyang dibdib at itulak pababa ang kumot, na nahayag ang maliit na mga suso ng kanyang asawa. Nakahiga siya sa kanyang likod, ang kanyang mga suso ay lumapat nang husto, na nagpagmukha sa mga ito na mas maliit pa. Pero maganda pa rin ang mga ito. Ang kanyang malalaking kamay ay nagsimula sa paggalugad ng kanyang maliit na katawan. Hinaplos niya ang kanyang mga suso, dahan-dahang pinipisil at pinapaikot ang kanyang mga utong.Sa kama kasama ang kanyang asawa, si Michael ay nag-aalangan nang alisin niya ang tak
Ang paningin ng kanyang asawa ay nagpatigil kay Michael sa paghinga! Walang hindi inaasahan. Alam niyang maliit ang mga suso niya, makitid ang bewang, halos sobrang payat na katawan ng isang late bloomer, at napaka-sexy na mga balakang, pero nang makita niyang halos nakahubad siya, halos mawalan siya ng malay! Siyempre, nakakuha siya ng mabilisang sulyap sa kanyang bra nang bumuka ang kanyang blouse at naipakita ito, at minsan ay nakakita pa siya ng mabilisang sulyap sa mga bahagi ng 'bawal' na laman. Maraming beses na niyang nasilayan ang kanyang utong!Maraming beses silang nagtalik at nahawakan ang kanyang mas malalaking suso sa kanilang mga pantasya tuwing hindi sila magkasama, ngunit ang 'tunay na bagay' ay labis na mas kasiya-siya kaysa sa anumang pantasya o pangarap! Ito ay totoo. Ito si Jasmine! Ang kanyang kasintahan, kasintahang babae at ngayon ay asawa na!Kinuha niya ang kanyang mga kamay at ginabayan ang mga ito sa waistband ng kanyang half-slip, at, sa kanyang paghihikbi,
Jasmine at Michael ay naglakad sa gitna ng mga tao na bumabati habang papunta sila sa pavilion kung saan inihanda ang kasalanan. Ang ikakasal na babae at lalaki ay umupo sa isang maliit na mesa sa harap ng lahat. Malamang ay nag-enjoy sila sa pagkain, bagaman, sa kalaunan, wala sa kanila ang nakakaalala ng marami sa hapon na iyon. Ang hapon ay tila naganap sa isang ulap. Nandiyan sila, pero hindi talaga nila ito na-enjoy. Pagkatapos ng pagkain, nagkaroon ng mga litrato, ang cake, at ang obligadong pakikisalamuha sa lahat. Sa lahat ng ito, naramdaman ni Michael ang presensya ng kanyang minamahal sa kanyang tabi. Wala siyang magawa kundi hawakan ang kanyang kamay, o yakapin siya, o baka bigyan siya ng paminsan-minsan na halik.Sa wakas, nasa kanilang sasakyan na ang dalawang magkasintahan at papunta na.Ipinatong ni Jasmine ang kanyang belo sa kanyang kandungan, at inalis ang mga pin sa kanyang buhok, hinayaan itong malayang bumagsak sa kanyang mga balikat. Isang napakalaking ginhawa an
Napangiti si Jasmine. “Oo. Masaya lang ako. Kasi ngayon, hindi lang ikaw ang nakuha ko… kundi isang buong pamilya na nagmamahal sa atin.”Hinalikan ni Michael ang noo ng kanyang asawa. “At simula ngayon, wala nang iwanan. Tayo na habambuhay.”Napuno ng tawanan at kasiyahan ang buong bulwagan habang nagsasayaw sina Michael at Jasmine sa gitna ng dance floor. Ang malambing na tunog ng musika ay lumulutang sa ere, sinasabayan ng marahang tapik ng mga paa sa sahig. Lahat ng mata ay nakatuon sa bagong kasal, kitang-kita ang wagas na pagmamahalan sa kanilang titig at ngiti."Parang panaginip," bulong ni Jasmine habang nakasandal sa dibdib ni Michael."Hindi ito panaginip, mahal. Totoo ito. Ikaw at ako, sa wakas," sagot ni Michael habang hinihigpitan ang yakap sa kanyang asawa.Isa-isa nang lumapit ang kanilang pamilya at kaibigan upang magsabit ng pera sa kanilang kasuotan, isang tradisyong sumisimbolo sa magandang buhay na kanilang pagsasama. Tuwang-tuwa ang mga bisita sa paglalagay ng per
“Ikaw ang tahanan ko,” sabi ni Michael habang pinapansin ang mga mata ni Jasmine na nagsisilbing ilaw sa dilim ng kanyang buhay. “At sa kahit anong bagyo o pagsubok, hindi kita iiwan.”Si Jasmine, na may isang malalim na ngiti sa kanyang labi, ay tumugon, “Ikaw ang pangarap kong natupad, Michael. At ngayon, hawak ko na ang buong mundo sa pamamagitan ng pagmamahal mo.”“Ang love ko for you is beyond words, Jasmine. Walang katapusan.”Napaluha si Jasmine, ngunit ito ay luha ng labis na kasiyahan.“Ikaw ang pangarap kong natupad,” sagot niya, may bahagyang panginginig sa boses. “Ikaw ang liwanag sa buhay ko, ang dahilan kung bakit ko gustong bumangon araw-araw. Wala nang ibang hihigit pa sa pag-ibig ko sa’yo. Mamahalin kita sa bawat segundo ng buhay ko.”Maraming sa kanilang mga bisita ang napaluha sa ganda ng kanilang panata.“Sa ngalan ng pag-ibig na pinagtibay ng Diyos, ngayo’y ipinahahayag ko kayong mag-asawa,” malakas at puno ng kasiguraduhan na sabi ng pari. Pinatnubayan sila ng p
Dumating na ang araw na matagal nang inaabangan—ang kasal ni Michael at Jasmine. Sa loob ng marangyang simbahan, ang lahat ay abala sa paghahanda. Ang mga mahal sa buhay, mga kaibigan, at mga kasamahan sa trabaho ay naroroon, puno ng saya at emosyon.Nakatayo si Michael sa harap ng altar, suot ang isang itim na tuxedo na pino at elegante. Ngunit sa kabila ng hitsura niyang kalmado, kitang-kita ang kaba sa kanyang mga mata. Ang mga kamay niyang bahagyang nanginginig, at hindi maiwasang mag-alala tungkol sa kung anong mangyayari.Naramdaman ito ng kanyang best man, si Ruben, kaya’t tinapik siya nito sa balikat. “Relax lang, pare. Sigurado ka na diyan?”Ngumiti si Michael, kahit na ramdam niya ang panginginig ng kanyang mga kamay. “Walang kahit anong makakapigil sa akin na pakasalan siya.”Napangiti si Romeo. “Maganda ‘yan. Kasi kung sakali, tataliin ka namin sa altar.”Tumawa si Michael, ngunit hindi maikakaila ang tensyon sa kanyang boses. “Matagal ko nang alam na siya lang ang gusto k
At sa gabing iyon, sa kabila ng kilig, saya, at pang-aasar ng kanyang mga kapatid, ramdam ni Jasmine ang isang bagay—hindi lang pagmamahal ni Michael kundi ang pagmamahal at suporta ng kanyang pamilya.Bukas, magsisimula na ang bagong yugto ng kanyang buhay. At handa na siya.Natawa si Jasmine sa biro ng kanyang mga kapatid, sabay yakap sa tatlo. "Salamat, mga kuya ko. Hindi ko alam ang gagawin ko kung wala kayo."Ngunit sa yakap niyang iyon, naramdaman niya ang bigat ng kanilang pag-aalala. Hindi lang simpleng pang-aasar ang ginagawa ng kanyang mga kuya—tunay silang nagmamahal at nag-aalala sa kanya.Si Romeo, ang panganay, ang unang bumitaw sa yakap at tiningnan siya nang seryoso. "Jas, alam mo namang hindi ka na namin baby girl, ‘di ba?""Pero kahit kailan, hindi rin namin hahayaan na mag-isa ka," dugtong ni Roel, halatang pinipigil ang emosyon.Si Ruben naman ay pasimpleng huminga nang malalim bago nagsalita. "Ate, gusto lang naming siguraduhin na kahit ikinasal ka na, hindi ka ma