"Z! Are you coming tonight?" Pinanlakihan ko ng mata si Lexy at sumenyas sa kaniya na 'wag siyang maingay. It's Friday and my friends want to have fun tonight sa bar hindi kalayuan sa school namin dahil celebration na rin ng birthday ng isa naming team. Nasa closed gym kami ng school. Nakaupo lang ako sa bench para uminom ng tubig at magpahinga sandali. I just finished my volleyball training and waiting for Ate Bettina. She's a cheerleader in our school. Of course, she's beautiful and talented kaya naman halos karamihan sa boys sa campus ay nililigawan siya. "I need your answer now, para naman ma-prepare ko na agad ang isusuot ko!" maarteng sabi ni Lexy. Napairap naman ako at lumapit sa kaniya bago magsalita. "I'll just message you later. You know naman na I'll make takas ulit," sagot ko sa kaniya. Natawa siya at bahagya akong tinusok sa tagiliran. "You're really such a brat! Paano kung malaman ng Mom and Dad mo? Baka pati ako ay mapagalitan kapag nalaman na ako ang kasama mo
"Ano'ng pumasok sa isip niyo at nagawa niyo na namang tumakas para maka-party lang? My God, Bettina and Zariya!" pagsesermon sa amin ni Mommy. Yes, it's true. They found out na wala kami sa bahay. Hindi namin namalayan ni Bettina na may nakakita pala sa amin kanina. I'm still feeling dizzy right now at hindi pa rin mawala sa isip ko ang lalaking kahalikan ko kanina. I even didn't have the chance to know his name! Ayaw kong mas pasakitin pa ang ulo ni Mommy dahil alam kong marami rin siyang iniisip, pero alam ko rin naman na hindi siya papayag once na magpaalam kami ni Bettina. "Ilang beses niyo nang ginawa ang pagtakas na 'yan! Hindi ko na alam ang gagawin sa inyo! Lalo ka na Bettina! Ikaw pa naman 'tong panganay!" dagdag naman ni Daddy. Tahimik lang si Bettina na nakayuko at ang tanging tinitignan lang ay ang tiles sa ibaba. Takot siyang ma-disappoint si Mom and Dad, but she also wants to have fun. "I didn't even know how you girls learned how to fool your parents! Gusto niyo b
This place is boring! Wala pa sa isang oras simula nang makarating ako sa bahay na ito ay hindi na ako mapakali. This is not the punishment that I'm expecting! Naiyak na ako kanina, pero itinigil ko dahil wala rin naman magagawa ang pag-iyak ko. Tinawagan ko na rin si Mommy, pero hindi pa rin daw niya nakakausap si Daddy tungkol sa akin kaya naman mas lalo akong nawalan ng pag-asa. Padabog kong binuksan ang mga maleta ko at isa-isa kong inalis ang mga gamit ko roon. Malaki ang kwarto ko at gusto ko ang design. May malaking bintana roon at matatanaw mo ang mga puno at ilang bundok hindi kalayuan mula sa bahay na ito. Kapag tinignan ko ang tanawin ay medyo nare-relax ako, pero kapag naiisip ko ang buhay ko sa syudad kumpara sa magiging buhay ko rito sa probinsya ay nakakainis lang. Hindi ko alam kung ilang oras ako nag-ayos ng mga gamit ko, at nang napagod ako ay nakatulog ako. Nagising lang ako kinagabihan na dahil sa mga katok ni Manang Gina. Hindi ko namalayan na gabi na pala at ka
Sinubukan kong mag-focus sa misa, pero hindi mawala sa isip ko ang lalaking nakasama ko sa Club noong isang gabi. Nang nasa part na kami ng peace be with you ay hindi ko sinayang ang pagkakataon na muli ko siyang tignan. Nagkatinginan kaming muli pero wala talaga akong makita na kahit anong expression sa mga mata niya. Sumenyas lang siya sa akin ng peace pagkatapos ay ibinaling na ang paningin niya sa iba para makipag-peace rin.Buong misa hanggang matapos ay siya ang naiisip ko. Talaga bang hindi niya ako naaalala? Inaalala ko ang mga pag-uusap namin no'ng gabing 'yon at hindi ko naman maalala na sobrang lasing niya that night. Maayos siyang kausap kaya alam kong hindi siya lasing no'ng gabing 'yon.Nang matapos ang misa ay kaniya-kaniya nang lumabas ang mga tao. Muli akong tumingin sa likuran ko para tignan at makausap ang lalaki pero wala na siya sa upuan niya. Saglit lang akong nalingat, pero nanlaki ang mga mata ko nang wala na si Johny at Manang Gina sa tabi ko. Maraming tao ro
Umalis na ako para magpunta sa school. Hindi naman mahirap tandaan ang daan papunta roon kaya nakarating ako kaagad. Sandali lang akong kinausap ng guard doon at nang malaman na transferee ako ay agad akong pinapasok nito sa loob ng school. Hindi ko alam kung saan ang faculty department ng mga professors dito, pero magtatanong na lang ako kapag may nakita akong tao sa loob. Medyo maluwang naman ang school at university rin 'yon, pero hindi kasing laki ng school ko sa Manila. May mga malalaking building din doon at may mga bench, at ilang puno. Nag-park ako kung saan ko nakita ang ibang mga sasakyan. Sobrang tahimik sa lugar na ito dahil wala namang estudyante ngayong araw. Kinakabahan tuloy ako dahil ganito ang mga eksena na napapanood ko sa mga horror movies. Pakiramdam ko ay nag-iisa lang ako rito! Humugot ako nang malalim na hininga at iwinaksi sa isip ang kung ano-ano'ng naiisip. Naglakad ako palayo sa parking para makapasok sa building kahit na hindi ko alam kung saan ang da
Bago ako tuluyang umuwi ay dumaan muna ako sa bayan kung saan nakakita ako ng mga pwedeng bilhin na damit. I don't know if there's a mall here, pero ang mga nakikita kong damit ay mga bago naman. I haven't tried to buy some things in this kind of stores, but why not if I try it today, right? Lahat yata ng stalls ng mga pamilihan doon ay nabilhan ko. Nag-enjoy akong bumili lalo na at hindi expensive ang mga naroon. Binilhan ko rin ng mga damit si Johny, Manang Gina, at ang asawa niya. Tumigil lang ako sa pagbili nang hindi ko na kayang bitbitin ang lahat, at hindi ako makapaniwala na less than three thousand lang ang lahat ng nagastos ko! "This is so cool!" natatawang sabi ko sa sarili habang papunta ako sa kotse ko. Nakangiti ako habang inilalagay sa likod ng sasakyan ang lahat ng binili ko. Pagkatapos ay sumakay na rin ako para makauwi na sa bahay. Mukhang sa pags-shopping lang ako mag-eenjoy sa lugar na ito! Nang makabalik ako sa bahay ay inayos ko kaagad ang mga binili ko. Hin
"Give me that," sabi niyang muli gamit ang seryosong boses. Umiling ako, at ipinakita sa kaniya na cool lang ako kahit na kinakabahan na. Mabilis kong na-send 'yon sa sarili kong message, pero halos manlaki ang mga mata ko nang biglang nawala sa kamay ko ang phone ko. "Hey!" sabi ko nang kuhanin ni Brandon iyon sa kamay ko. Tumayo ako para kuhanin 'yon pabalik sa kaniya, pero mukhang nakita na niya ang picture niyang nasa phone ko. "See? Liar," sabi niya. "I'm not! Give me that!" sabi ko sa kaniya. Matangkad siya kaya hindi ko iyon maabot sa kamay niya lalo na at itinataas niya 'yon para ilayo sa akin. May pinindot siya sa phone ko at tingin ko ay na-delete na niya ang picture niya. "Why did you do that?" tanong niya sa akin pagkatapos ay binaba na ang phone ko. Umiling ako sa kaniya at muling umamba na kuhanin 'yon sa kaniya pero muli niyang inilayo sa akin. "Nabura mo na, hindi ba? So give my phone to me!" inis na sabi ko sa kaniya. Siya naman ngayon ang napailing sa akin
Nagtuloy-tuloy ang pag-uusap namin ni Brandon nang maayos. Nakakatawa lang dahil kaya naman palagi namin mag-usap nang hindi nagbabangayan. After washing the dishes, we decided to go in the living room. Nasa labas ang matatanda, at mukhang abala sa usapan nila. Napatingin ako sa wristwatch ko, at nakita kong maga-alas syete na ng gabi. Kailangan ay makauwi na ako, dahil may usapan kaming magkakapatid na mag-face time ngayong gabi. "Uuwi ka pa sa inyo or dito ka magpapalipas ng gabi?" tanong ni Brandon. Nakaupo na siyang muli sa dati niyang pinag-uupuan kanina habang hawak ang librong binabasa niya. Mabilis naman akong umiling at napabuntong hininga. "No. Uuwi ako dahil may face time kaming magkakapatid," sagot ko sa kaniya. Napatango naman siya, at sandaling napatingin sa orasan nila Manang Gina. "It's almost eight p.m. Kaya mo bang umuwi pa ng ganitong oras? Madilim na, at halos wala kang makikitang ilaw sa daan," sabi niya, dahilan nang pag-angat ng dalawa kong kilay. Napang
I was right about the age of Alexis. Mas matanda lang siya sa akin ng dalawang tao dahil magka-edad silang dalawa ni Bettina. Tinuro niya sa akin lahat ng dapat kong gawin, at masasabi kong magaan at mabilis siyang katrabaho. "You're a fast learner. Good job, Ma'am Zariyah." Sabi sa akin ni Alexis. Hindi ko naman napigilan mapangiti dahil kahit ako ay na-proud sa sarili ko. Ngayon pa lang ay naa-apply ko na ang ibang napag-aralan ko sa school. "Thanks, Alexis. Hindi ko naman magagawa ang mga 'to kung hindi dahil sa tulong mo. I really appreciate your help," sabi ko pagkatapos ay nagkibit ng balikat. "It's my pleasure to help and teach you, Ma'am. Kung hindi ay sigurado akong mapapagalitan ako ni Sir Del Real," sabi niya pagkatapos ay bahagyang natawa. Speaking of Dad, nag-message siya sa akin na hindi siya makakasabay sa akin sa lunch dahil hindi pa rin tapos ang meeting niya. Humugot ako nang malalim na hininga at inisa-isang ligpitin ang mga nakakalat na papers sa table ba
Hindi na ako nakakain ng almusal dahil sa pag-aaway namin ni Margot. Iniwanan ko siya sa bahay, at nagpahatid ako kaagad sa driver namin sa hospital. May dala rin akong ibang gamit ko dahil doon ko balak mag-stay ngayong gabi. Umaasa ako na gigising na si Mommy ngayon at gusto ko na ako ang una niyang makita kapag nagising siya. Masama ang loob ko kay Margot. Tama nga na may kasalanan ako sa nangyari, pero tama rin naman si Brandon na huwag kong isisi sa akin ang lahat. Kapag gano'n ang inisip ko ay tuluyan akong malulugmok sa lungkot, at galit kaya kailangan kong lakasan ang loob ko. Isa na rin sa nagbibigay ng lakas sa akin ay si Dad at Brandon. Gustuhin ko man na makipag-ayos sa dalawa kong kapatid ay hindi ko pa 'yon magagawa. Nang makarating ako sa hospital ay nagkatinginan lang kami ni Bettina. Malamig pa rin ang pakikitungo niya sa akin, at naiintindihan ko naman. Gusto ko sana siyang kausapin kaya lang ay baka mag-away lang kaming muli kapag pinilit ko ang sarili ko. "Bab
"After all your mother said, para akong sinampal ng reyalidad. Your mom is right. Marami akong naging pagkukulang sa'yo dahil twenty one years kong pinapaniwalaan na na hindi kita anak," pagsisimula ni Daddy. Pinagbigyan ko siya na mag-usap kaming dalawa for the sake of my mom, dahil alam kong gusto niya rin na makapag-usap kami ni Dad. Nagpaalam din ako kay Brandon kanina nang makabalik siya at naiwan siya ngayon kasama sila Margot at Bettina. Masakit lahat nang narinig ko mula sa pag-uusap nilang dalawa ni Mommy kanina, pero kailangan kong tanggapin 'yon. Ang mas inaalala ko na lang ngayon ay ang kondisyon ni Mommy. "I admit that I was wrong for being hard on you. Sa sobrang lalim ng lamat sa marriage namin ng Mommy mo ay nakalimutan kong anak nga rin pala kita. Na galing ka nga rin pala sa dugo at laman ko," patuloy niya sa pagsasalita. Tahimik lang akong nakikinig sa kaniya habang nakatanaw sa mga ilaw ng malalaking building na nasa harapan namin. "I'm really sorry, Z. Sana
"Mom!" sigaw ko at agad na lumapit sa kaniya. Mukhang nagulat silang dalawa nang makita nilang naroon na kami ni Bettina sa loob ng kwarto nila. "What are you doing here?!" tanong ni Mommy habang umiiyak. Sa sobrang galit ko ay hindi ko na pinansin pa ang tanong ni Mommy dahil masama kong tinignan si Daddy. "How dare you to hurt my mom?!" pasigaw na tanong ko sa kaniya. "Z! Enough!" suway sa akin ni Mommy. Nakatingin lang sa akin si Daddy at kahit na hindi niya ipakita na nagulat siya ay ramdam ko 'yon sa kaniya. "Hindi pa ba sapat sa'yo ang pananakit kay Mom emotionally? I can't believe you, Dad!" sigaw ko sa kaniya. "Huwag kang mangialam sa away namin ng Mommy mo. At sino ang nagsabi pumasok kayo rito, huh?!" sigaw niya pabalik sa akin. Napailing naman ako dahil kahit na sumigaw siya ngayon ay hindi ako natatakot sa kaniya. "Can't you just stop shouting like you scaring me, Dad? After hearing everything I'm no longer scared at you. "Z! I said stop it! Bettina, lumabas na
Kabado ako dahil hindi ko alam kung magagalit ba sa akin si Mommy nang sabihin ko sa kaniya na boyfriend ko si Brandon, pero nang makita ko ang pagngiti niya at paghigpit ng hawak niya sa kamay ko ay para akong nakahinga nang maluwag kahit na hindi pa niya sinasabi ang opinyon niya. Humugot siya nang malalim na hininga bago magsalita habang nakatitig sa akin. "I support you on this, Z. Kahit na ngayon lang kami nag-meet ni Brandon ay nakikita ko kung gaano siya nag-aalala para sa'yo kaya kahit hindi siya magsalita ay ramdam ko ang pagmamahal niya sa'yo," sunod-sunod na sabi niya sa akin. Napangiti ako at hindi ko alam kung bakit biglang tumulo ang mga luha ko. "After all, you deserve that kind of love. Kaya hindi ako hahadlang sa bagay na makakapagpasaya sa'yo," patuloy niya sa pagsasalita. "Thank you, Mom." Sabi ko hanggang sa nagtuloy ang pag-iyak ko. Nagyakapan lang kami ni Mommy roon at kahit na hindi kami masyadong nagpapakita ng affection sa isa't-isa noon ay ramdam ko nga
Abot ang tahip ng puso ko dahil sa takot na baka makita kami nito, pero pinilit kong pakalmahin ang sarili dahil alam kong nasa tabi ko si Brandon. Nang lagpasan kami ng lalaki ay agad na sumenyas sa akin si Brandon na ipagpatuloy namin ang pagtakas namin. "Can you run?" tanong niya sa akin. Napakagat naman ako sa labi ko at agad na napatango sa kaniya kahit na nanghihina ang katawan ko. Of course, gagawin ko ang lahat para lang makaalis sa lugar na ito. "Kapag sinabi kong takbo, tumakbo ka. Okay?" sabi niya kaya muli akong napatango. "Let's go. Run!" sabi niya at sabay kaming tumakbo. Hindi pa man kami nakakalayong tuluyan ni Brandon ay may narinig na kaming sumigaw galing sa likod namin. "Hoy!" "Si Del Real nakatakas!" Naramdaman ko ang paghigpit ng hawak sa akin ni Brandon habang tumatakbo kami kaya mas binilisan ko ang pagtakbo. "Don't look back. Just run!" hinihingal na sabi ni Brandon. Napatango naman ako pero halos mapatili ako nang makarinig ako ng putok ng baril. S
Unti-unti kong minulat ang mga mata ko at namalayan ko na lang na nasa isang kwarto ako. Halos dumaing ako dahil nakaramdam ako ng pananakit ng katawan. "Sabihin mo kay boss nagising na 'tong anak ni Del Real." Nang marinig ko ang hindi pamilyar na boses at nang maalala ko ang nangyari kagabi ay halos napabangon ako sa kinahihigan ko at pinilit na tignan sila. Nakita ko ang isang lalaki na nakatakip pa rin ng mukha. Nakatayo siya sa harapan ko at nang magkatinginan kami ay agad siyang nag-iwas nang tingin sa akin. Umalis ako sa kama para umambang tumakbo palabas pero napaatras ako nang may tatlo pang lalaki ang humarang sa akin. Lahat sila ay nakatakip ng mukha kaya naman masama ko silang tinignan dahil sa galit na nararamdaman ko. Natawa ang lalaki na nasa gitna at tinignan ako. Kahit ang mata niya ay hindi ko kilala pero may kutob ako na siya ang isa sa mga kaaway ni Daddy. "Don't you dare to escape, Hijah. Magsasayang ka lang ng energy mo dahil hindi ka naman basta-basta makak
"I'm really sorry, babe. I'll make up with you promise," sabi ko kay Brandon habang tinitignan ang suot kong apple watch na bigay niya. "I said stop saying sorry. It's not a big deal, okay? Let's just enjoy our trip today," sabi niya at hinila ako palapit sa kaniya para halikan sa noo. Napangiti naman ako at tumango sa kaniya. Actually ay overwhelmed lang din ako dahil first time kong makatanggap ng mamahalin na regalo. Alam kong mahal 'yon, pero hindi ko na lang binanggit sa kaniya para hindi na humaba pa ang usapan namin. Natigil lang kami sa pagyayakapan nang makita kami ni Janna kaya nagsimula siyang mang-asar sa amin at tinawag pa ang iba naming mga kaibigan. Nang makapag-ayos na ng mga gamit ang mga kaibigan ko ay umalis na kami sa bahay. Dalawang SUV ang sinakyan namin at doon kami nakasama sa van ni Addy. Nauuna kami at nakasunod ang sasakyan nila Bettina dahil si Brandon ang nakakaalam kung saan kami pupunta. "Safe naman na iwanan ang sasakyan dito dahil wala naman ibang
Naging maganda ang gabi naming lahat. We just drink and talk about our life and even our future. Addy also asked Brandon to come with him in Manila para roon na mag-stay kasama ang Papa niya, pero hindi naman gano'n 'yon kadali dahil kailangan pa rin nilang pag-usapan ng maayos ang tungkol doon. Kinabukasan ay nag-island hoping lang kami and we also did some activities. Nag-take kami ng maraming pictures and we even posted it in our social media accounts. Ang iba naming mga kaibigan ay nanghinayang dahil hindi sila nakasama. My mom also called to check up on us. Nagulat nga ako nang makita kong kasama niya si Daddy. Sila lang naman ang nag-usap dahil kahit isang hi ay hindi ako nagawang batiin ni Dad. It doesn't matter to me, dahil alam kong galit kami sa isa't-isa. The next day ay nag-stay lang kami sa bahay dahil uuwi na sila sa madaling araw. Binigyan naman namin ng personal space si Brandon at Addy para makapag-bonding ulit sila na hindi kami kasama. Mabilis lang natapos ang